Theologische Schooldag Kampen
t/REDESWEEK
CATECHISATIE
Protesterende Studenten
werden benoemd Dr. A. G. Honig Dr.
W. D. Jonker Dr. E. W. Dijk Drs. E.
v. d. Velde en Ds. K. A. Schippers.
c. Quaestor over 1967. Het moderamen
zal de post „drukkerijkosten" van de be
groting nader bekijken.
d. Art. 17 (pensioenen) rekening en ver
antwoording '67 worden aanvaard.
e. Art. 20 (hulpbeh. studenten) een elf
tal kerken uit dc classis Goes en een vijf
tal uit de classis Zeeuws-Vlaanderen moet
nog koliekten afdragen, zodat dit deputaat-
schap nog niet kan worden opgeheven.
Eén deputaat namens de P.S. blijft in de
toekomst gehandhaafd.
f. Art. 48 (hulpbeh. kerken). Uitvoerig
wordt gesproken over de moeilijkheden
van de kerk van Aardenburg, die voor
kerkbouw staat. Besloten wordt dat op de
voortgezette zitting er een concreet voorstel
moet zijn.' Verder wordt het rapport aan
vaard.
g. Art. 53. Ds. Jansen memoreert de
werkzaamheden van dit deputaatschap.
h. Evangelisatie. Blijkt, dat in toenemen
de mate de kleine kerken in onze provin
cie bij het rekreatiewerk betrokken wor
den. Voorstellen worden aangenomen. Er
zijn nog kerken, die nalatig zijn in het af
dragen van gelden, deze zullen aangeschre
ven worden.
i. Zending. Uitvoerige gegevens zijn alle
leden verstrekt over het zendingswerk.
Het werk groeit, wat tengevolge heeft, dat
ook de bijdragen van de kerken dit jaar
omhoog zullen moeten.
j. Geestelijke verzorging militairen. De
recrutendag zal dit jaar in november ge
houden worden. Dit jaar is geen predikant
uit ons ressort als legerpredikant in
„dienst'' gegaan.
k. Werk onder de schippers. AKOS.
Het algemeen oriënterend werk in West-
België van ds. Noordhof moest wegens
financiële redenen worden opgeschort.
Besloten wordt de heffing van de kerken
voor '68 te brengen op 0,25 per ziel
was 0,23).
1. Kerk en Delta. De aandacht wordt
gevestigd op Het jeugdwerk (benoeming
ds. Wessel); de leefbaarheid van de kleine
kerken (combinatie van kleine kerken);
rekreatie voor het Grevelingengebied is
het gewenst tot nauwere interkerkelijke sa
menwerking te komen Mee te werken aan
het tot stand komen van een centraal over
leg van prot. chr. onderwijsorganisaties.
m. Maatsch. werk. De bijdragen van de
diakonieën willen deputaten gaarne ver
hoogd zien tot 0,95 per ziel.
n. Percentagecijfers. Deze worden ge
handhaafd met deze uitzondering, dat Goes
l/i omlaag en Zeeuws-Vlaanderen een
Yl omhoog gaat.
o. Commissie voor het nazien der boe
ken. Alle bescheiden, die daarvoor in aan
merking kwamen, zijn gekontroleerd en in
orde bevonden. De synode déchargeert de
betrokken broeders voor hun beheer.
p. Kerk en industriële samenleving. De
benoeming van een industriepredikant kon
nog niet worden verwerkelijkt, maar kan
nu op korte termijn tegemoet worden ge
zien. De studiecommissie zal ontbonden
worden. Van de kerken wordt in '68 0,50
per ziel gevraagd.
q. Diakonale arbeid. Vakantieweek voor
bejaarden in „Bosch en Duin" te Oostka-
pelle. De nieuwe diakencursus werd be
sproken, die in de verschillende regio's is
gehouden.
r. Geest, verzorging Rust- en Verpleeg
huizen. I.v.m. de nieuwe bestuurssamenstel
ling van de Stichting Verpleeg- en Rust
huizen Zeeland is er momenteel nog niets
te rapporteren.
s. Zeeuwse predikantenconferentie. Ds.
Becker brengt verslag uit van de vorig jaar
gehouden conferentie. Ook voor dit jaar
zal een conferentie worden belegd.
7. De praeses gaat voor in dankgebed
en sluit daarna de Synode provisorisch.
Voortgezette zitting 14 mei a.s., 8.30 uur
v.m.
In opdracht van de Synode,
L. BERGER, scriba II.
L.S.
De ouderlingen in de Classis Middelburg,
worden uitgenodigd tot het bijwonen van
de ouderlingen-cursus, die D.V. gehouden
zal worden vrijdag 26 april a.s., 's avonds
8 uur, in het lokaal achter de Hofpleinkcrk
te Middelburg.
Ds. Kramer te Nicuwdorp zal een on
derwerp inleiden over „Schriftgezag".
Namens de Gercf. Kerk te Arnemuiden,
G. S. Oegema, praeses.
S. C. Klaasse, scriba.
De vergadering van de kerken in de
Classis Zierikzee zal D.V. worden gehou
den op woensdag 15 mei 1968 te Zierik
zee, te 19 uur.
Stukken voor het agendum te zenden aan
de eerst-ondergetekenae vóór 11 mei 1968.
Namens de samenroepende kerk
van Zonnemaire,
D. Jansma, praeses.
H. Voshol, scriba.
Steeds vaker brengen krant, radio en
televisie ons berichten en beelden van
studenten, die protesteren en demon
streren in Amerika en in Nederland,
in Spanje en in Tsjecho-Slowakije, in
West-Berlijn en in Warschau.
Verhoudingsgewijs slechts weinig an
deren steunen deze protesten vele kun
stenaars, sommige hoogleraren, een en
kele predikant of priester.
De meeste burgers veroordelen dit
soort activiteiten in eigen stad en land
studenten moeten studeren, ouderen
hoogschatten en, vooral, gepaste eer
bied tonen voor het gezag.
Merkwaardig is wel, dat er een al
gemeen begrip bestaat voor wat er in
dit opzicht aan de andere kant van het
IJzeren Gordijn gebeurt. Wij begrijpen
best dat schrijvers en studenten in
Praag en Warschau meer geestelijke
vrijheid wensen en we bewonderen hun
moed als ze zich verzetten tegen de in
hun land gevestigde orde. En op hun
beurt waarderen beste Polen en brave
Tsjechen de in Westers universitaire
en artistieke kringen steeds luider wor
dende kritiek op de Amerikaanse Viet-
nam-politiek.
Maar de tegenstelling die zo gemaakt
wordt tussen protesten in West-Europa
en die in Oost-Europa is een schijn
tegenstelling. Zowel hier als daar gaat
het om eensgezinde individuen die zich
niet meee willen laten slepen in de
maalstroom van de schijnbaar onver
mijdelijke ontwikkelingen die zich niet
neer willen leggen bij de opvatting, dat
de spanningen en tegenstellingen tus
sen communistische en niet-communisti-
sche volken, tussen arme en rijke lan
den, nu eenmaal groot moeten blijven
of zelfs groter worden die geen vrede
hebben met een derde wereldoorlog die
steeds dichter bij komtdie niet willen
sterven en laten sterven, maar leven en
laten leven. Individuen bovendien, die
menen dat de gebruikelijke, vroeger ge
baande wegen om invloed uit te oefenen
in eigen land, op eigen regering en op
eigen lot, te lang of geblokkeerd zijn.
Dat dit laatste voor Oost-Europa
geldt willen we wel geloven dat het
ook in West-Europa door velen zo er
varen wordt, is moeilijker te aanvaar
den.
Nu stem ik bij voorbaat toe, dat het
velen bij hun gedemonstreer vooral om
de opschudding en de sensatie gaat. En
ik begrijp dat niet alle opvattingen en
methodes der serieuzer protesterenden
voor een ieder aanvaardbaar zijn. Maar
daarmee is nog niet het hele proteste
rende studentendom waardeloos, zo min
als het Christendom alleen maar van
onwaarde is vanwege schijn-Christenen
en sekten.
Laten we oppassen voor de opvatting,
dat in het Westen niets anders kan of
zelfs dat alles zo moet gaan, als 't gaat.
Een oud en bezadigd Amerikaans po
litiek commentator, Walter Lippman,
schrijft over zijn president „Hij heeft
een hele generatie Amerikanen er toe
gebracht, openlijk of stilzwijgend in ver
zet te komen tegen hun regering en te
gen hun eigen maatschappij hij heeft
de rest van het volk een gevoel van
hulpeloosheid en verbijstering gegeven.
Zijn meest gerespecteerde verdedi
gers kunnen niets beters naar voren
brengen dan dat hem, huns inziens,
geen andere weg openstond. Dit nihilis
me blijft beneden de maat. Het Ameri
kaanse volk heeft recht op leiders, die
zijn lot willen besturen en zich niet hul
peloos aan de wisselingen er van willen
overgeven". (Trouw, 16 maart 1968.)
En een evenwichtig anti-revolutionair
staatsman, Mr. B. Biesheuvel, heeft ge
zegd „Een van de grootste gevaren,
die de politiek vandaag bedreigen is,
dat wij de oorlog als een onvermijdelijk
heid, als een soort noodlot dat wij toch
niet kunnen keren, leren aanvaarden.
Wij mogen niet lichtvaardig de oorlog
zien als een uiting van de zondige aard
der mensen, die toch niet te veranderen
is." (Amsterdam, 14 februari 1967.)
Is het dan zo verwonderlijk dat jon
geren feller reageren op wat hun be
nauwt
Het is goed te bedenken, dat vóór
1940 de gemiddelde studenten zich bo
ven politiek verheven achtte en dus niet
protesteerde dat in de dertiger jaren
in West-Europa in 't algemeen, maar
in Duitsland in het bijzonder de grote
meerderheid van wetenschapsmensen
en kunstenaars, van priesters en predi
kanten, de politieke en maatschappelijke
ontwikkelingen niet zagen, laat staan
dat ze er tegen protesteerden. Wat
daarna èn daardoor kon gebeuren, mo
gen we nog niet vergeten zijn.
Daarom liever tien protesten te veel
dan één te weinig. Juist ook vanuit de
kerken. Zie Zaandam.
Drs. M. BEINEMA.
Naschrift
Het bovenstaande werd geschreven enige
weken vóórdat een Hifcler-bewonderaar
een aanslag pleegde op de Westberlijnse
studentenleider Rudi Dutschke.
Deze aanslag heeft de protesten, vooral
in West-Duitsland, verscherpt, maar niet
wezenlijk veranderd. Daarom heb ik mijn
artikeltje ongewijzigd gekten.
De Theologische Hcgeschooldag zal dit
jaar gehouden worden op donderdag 16
mei, in dc Burgwalkcrk te Kampen, aan
vang 10.15 uur.
De leiding zal berusten bij Prof. dr. G.
Th. Rothuizen.
Het jaarlijkse overzicht over de gang van
zaken aan de Hogeschool in het cursusjaar
1967/68 zal worden gegeven door dc Rec
tor, Prof. Dr. J. T. Bakker.
Verder zullen in de morgenvergadering
optreden dc heer Dr. J. A. H. S. Bruins
Slot, hoofdredacteur van „Trouw" en Prof.
Dr. Herman Ridderbos te Kampen, die,
aan de hand van een aantal korte stellin
gen, ieder op hun wijze, hun visie zullen
geven op de veelbesproken ontwik
keling van het Geref. leven in deze tijd.
De namiddagvergadering, die om 2 uur
aanvangt en uiterlijk om 3.30 uur besloten
wordt, zal gewijd zijn aan een brede dis
cussie over het in dc morgenvergadering
behandelde. Het ligt in de bedoeling, ook
daaraan, behalve door enkele daartoe uit
genodigde discussianten, zoveel mogelijk
door een ieder der aanwezigen kan worden
deelgenomen.
De Schooldagcommissie nodigt hierbij
alle kerkeraden uit enkele vertegenwoor
digers te zenden. Zij leeft in de verwach
ting, dat liet bovenstaande programma de
belangstelling van velen zal hebben en de
kerkeraden zich voor het welslagen van
deze dag van de Hogeschool der kerken
niet onbetuigd zullen laten.
Evenals vorig jaar zullen ook de gere
formeerde kerken deelneemen aan de Vre-
desweek, die wordt georganiseerd door het
Interkerkelijk Vredesberaad. De gerefor
meerde synode nam dit besluit met 14
stemmen tegen, onder voorwaarde, dat
een eventueel uit te geven kanselboodschap
eerst wordt goedgekeurd door de deputa
ten voor het oorlogsvraagstuk en het mo
derniseren van de synode.
De synode stelde deze voorwaarde, om
dat er tegen de kanselboodschap van vorig
jaar ernstige bezwaren zijn gerezen. Ander
zijds was men niet zonder meer afkerig
van verdere deelname aan de Vredesweek
1968. Wel sprak de synode uit, dat de
organisatoren meer aandacht moeten be
steden aan de beknotting van de democra
tische en geestelijke vrijheden bij vele vol
keren met name onder een communistisch
of een ander totalitair regiem, zoals dat
van Spanje, Portugal of Griekenland.
De commissie, die over deze zaak aan
de synode rapporteerde, wees er op dat
vrijwel iedere zondag in de kerken om
vrede wordt gebeden. Dagelijks ontvangt
men in ons land informatie over de gruwe
len van de oorlog. Het gevaar dreigt, dat
een speciale kerkelijke vredesactie de men
sen nauwelijks meer schokt en dat men al
les gelaten over zich heen zal laten gaan.
De ervaringen opgedaan met blauwe-week-
acties en weken voor veilig verkeer zijn
in dit opzicht leerzaam, aldus de commissie.
Stationswachtkamer
Dit artikel heeft twee aanleidingen
Allereerst heb ik in mijn Kerkbodemap
al enige tijd een knipseltje uit het Cen
trale Weekblad, waarin ook een foto
staat van een stuk of 10 grote jongens
FEUILLETON
„HONDEMASTATE"
door
HERMAN DE MUINCK
18)
Vol bewondering keek kleine Lucie naar de kleren van
de nicht, die mooi en stevig waren. Daar konden Heieen
en Hermien niet aan tippen, dacht zij. En zij zelf dan?
Och, zij kon er vrij slordig bijlopen. Veel aandacht werd
aan haar kleding niet besteed. Mama had voorlopig aan
Heieen en Hermien al genoeg, zei ze altijd. En aan haar
zelf dacht het meisje er dan ondeugend bij.
Er waren ook enkele snuisterijen, verschillende van
goud. Zij had terluiks al eens naar het gouden armband
horloge gekeken en naar de ring met een glinsterende
steen er in.
Dat is iets moois, Lucie," zeide zij bewonderend.
„Die heb ik op mijn verjaardag gekregen. Het horloge
van mijn vader, de ring van mijn moederHet laatste
kwam er hakkelend uit.
Kleine Lucie was zo verstandig, niets te zeggen. Op
haar verjaardag En op diezelfde dag, had papa verteld,
wat dat auto-ongeluk geweest en was tante overleden
Toen zag zij, dat Lucie een grote foto bekeek.
„Tante vroeg de kleine Lucie. „Je moeder
Lucie knikte alleen maar en gaf haar de foto.
„Je lijkt op haar, Lucie."
„Dat wordt meer gezegd en dat zal ook wel. Maar ik
lijk ook op mijn vader."
„Die kan ik mij niet herinneren, 't Is al zoveel jaar ge
leden, dat ik hem gezien heb."
Nadat zij gereed gekomen waren en alles was opge
borgen, gingen zij naar beneden, om nog een kop thee
te drinken.
„Ik mag hier mijn huiswerk wel maken, hé vroeg het
meisje. „Dat is voor jou gezelliger."
„Leuk vind ik dat. Ik zal mijn mond wel houden. Op
v/elke school ga je
„Middelbare meisjesschool aan het Bezuidenhout. Wel
gezellig."
Zij pakte haar boekentas, haalde er een paar boeken
en wat cahiers uit. En dan leerde zij en schreef, terwijl
Lucie de courant las.
„Dat is klaar riep kleine Lucie na ruim een half uur.
„Zie je wel, dat het niet veel was
„Als het nu maar zonder fouten is," plaagde Lucie.
Het nichtje haalde haar schouders op. „Ik denk van
wel. Maar een enkel foutje is niet erg."
„Heb je steeds goede rapporten?"
„Volgens de leraressen en leraren wel."
„Vind jij dat dan niet
„Je prijst jezelf toch niet
„Je hebt gelijk, 'k Had het niet moeten vragen."
Ongetwijfeld, overwoog Lucie, was het een pienter
ding. Die zou niet veel moeite hebben met leren, al zouden
er wel vakken zijn, waarin zij minder goed was.
„Ik ben gek op muziek en op de moderne talen," ver
klapte Lucie. ,,'k Heb eenmaal in de week muziekles bij
een leraar. En dan helpt Heieen mij, tenminste als zij er
zin in heeft en dat gebeurt niet vaak. Zij geeft mij ook
wat Frans. Daar is ze een kei in. 'k Zou graag later op
het Conservatorium willen, opleiding voor zang en mu
ziek. Maar mama heeft gezegd, dat ik dat wel uit mijn
hoofd kan zetten. Te duur. Hier is alles te duur, behalve...
nu ja."
Lucie informeerde niet naar de rest van de onuitge
sproken zin. Zij zou wel het een en ander ervaren.
„Lucie," zei ze, op haar horloge kijkend, het is tien uur
geweest en ik ben moe van de reis en van alles."
„Ik moet ook naar bed. Om kwart voor acht ontbijt
ik met papa en dan verdwijnen we."
„Hoe laat begint je school
„Om half negen, 's Woensdags en 's zaterdagsmiddags
vrij."
„Welterusten, kind."
„Slaap wel, Lucie. Hier is een pakkerd. We zullen het
gezellig hebben, denk ik."
Zij staarde op de foto van haar moeder, die zij op een
kastje had gezet. De tranen sprongen haar in de ogen.
„Mama, ik wil, met Gods hulp, flink zijn, maar het is zo
moeilijk, zo moeilijk," fluisterde zij. „Ik ben zo eenzaam."
En opeens voelde zij verontwaardiging in haar opko
men de ontvangst of liever de niet-ontvangst was toch
meer dan erg Zo iets onbeleefds zou op „Hondemastate"
nooit voorgekomen zijn. Zij zou het zich niet hebben kun
nen indenken, als zij het zelf niet aan den lijve ondervon
den had. Een man als oom Jochem had dat toch niet mo
gen toestaan. Och arme, hij had niets in te brengen en
was met zijn figuur dodelijk verlegen geweest.
Dan dacht zij aan Jan Fottema. Die zou wel raar op
kijken, als hij vernam, dat zij voorlopig van „Honde
mastate" weg was. Zij had aan dominé Fottema haar
adres in Den Haag gegeven, maar Jan zou natuurlijk niet
schrijven. Zij hadden nog nooit gecorrespondeerd, zelfs
elkaar niet een ansicht gezonden.
Zij deed het gaskacheltje uit en begaf zich te bed, in
de overtuiging, dat de slaap niet gauw komen zou, in
welke mening zij gelijk had.
Het beeld van haar moeder, die roerloos in haar eiken
houten kist lag, opgebaard in haar slaapkamer op „Hon
demastate", zweefde haar voor ogen. Dood Afgelopen
O, God, was ik ook maar dood Zij schrok van die ge
dachte. Neen, neen, zo mocht ze niet denken of spreken.
God bepaalt het uur van onze dood. Enzij moest
blijven voor haar vader, die eenzame man, die misschien
wel zieker was dan hij voorgaf te zijn. Enkele dagen ge
leden was zij op het kantoor geweest en had Van "Stralen
ontmoet en gesprokenDie had eerlijk gezegd, dat hij
de toestand van haar vader zorgelijk inzag, al moest zij
niet vergeten, dat rust en ontspanning hem goed zouden
kunnen doen. Wie weet, kwam hij geheel hersteld en vol
vitaliteit terug. Och, wat had zij aan al dat gepraat en
die veronderstellingen. „Bij de dag gelovig leven en alles
aanGod overlaten", had haar moeder haar van jongsaf
ingeprent.
Maar de slaap kwam niet, toch al niet en zeker
niet, als je op een vreemd bed lag. Daaraan moesten, naar
zij wel had gehoord, de meeste mensen wennen.
Beneden werd met een deur geslagen. Zij vermoedde,
dat oom Jochem van de vergadering thuis kwam. Toen
was het weer geruime tijd stil in de grote woning.
(Wordt vervolgd)
