eeuwóe
J^erkbocle
yn broederzijn
r
De Evangelische Omroep
22e JAARGANG No. 21
30 NOVEMBER 1967
„Ik worstel
en ontkom"
OFFICIEEL ORGAAN TEN DIENSTE VAN DE GEREFORMEERDE KERK IN ZEELAND.
Hoofd-Redacteur Dr. A. DONDORP, Gapinge, Telefoon (0 1189) 4 70.
Redactie en medewerkers Ds. B. Wentsel, Brouwershaven J. A. v. Bennekom, Middelburg Dr. A. J. Boom, Vlissingen;
Ds. J. Bosman, Vrouwenpolder Ds. M. V. J. de Cracne, St. Laurens Ds. H. Eikelboom, Heinkenszand
Drs. A. Elshout, Koudekerke Ds. W. H. Gispen, Terneuzen Ds. W. Kats, Apeldoorn Ds. A. G. Kornet, Vlissingen
Dr. P. C. Kraan, Vlissingen Ds. G. S. Oegema, Arnemuiden Drs. J. Vlaardingerbroek, Ermelo.
Dr. J. H. Becker, Nieuwerkerk.
Adres voor opgave advertenties en predikbeurten Littooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg.
Abonnementsprijs
4,per halfjaar
bij vooruitbetaling.
Advertenties
15 cent per mm.
Bij abonnement lager.
Losse nummers 15 cent.
Drukkers-Uitgevers
Littooij Olthoff
Spanjaardstraat 47
Middelburg, tel. 24 38
Giro no. 4 22 80
V
broeders geloofden niet in hem.
Joh. 7:5.
De Here Jezus heeft broers en zusters gehad. Kinderen van Jozef en Maria
die in Nazareth en misschien al in Egypte geboren waren. Er is geen enkele
reden om dat weg te exegetiseren door van die broers neven of kinderen uit
Jozefs eerste huwelijk te maken. Maria is er mij niet minder heilig" om, door
dat zij met Jozef in de heel gewone manier getrouwd geweest is. Integendeel
Zo had God het bedoeld. En dat was „zeer goed"
Wat is er heiliger dan het moederschap En we spreken nog steeds over de
„heilige huwelijkse staat".
Maar dat was voor de Here Jezus, als oudste in dat gezin, ontzettend moei
lijk We weten er te weinig van. Het bericht van Lucas over de twaalfjarige:
Jezus is het enige. Want wat de apocrieve evangeliën vermelden, wijst allemaal
in een verkeerde richting.
Maar er zijn een paar berichten met terugwerkende kracht, zoals dat, wat
hier boven staat. Want dat slaat natuurlijk ook op de toestanden vroeger thuis.
Hier beseffen we iets van het lijden van de Here Jezus van kind af aan. Wat
moet hij zich vaak ontzettend eenzaam hebben gevoeldDie eenzaamheid klonk
aldóór in het antwoord, dat de twaalfjarige aan Maria gaf. Zelfs zijn moeder.
Nu staat er „Zelfs zijn broeders".
Die broers geloofden niet in zijn grote geheim. En zelfs Maria was het soms
vergeten. En hij moest er toch over praten Dat kon hij toch onmogelijk voor
zichzelf houden Maar dan spotten zijn broers. En dat zal ook wel zo geweest
zijn met de andere jongens op straat„ha, die Messias
Ook nu weer.
„Als je dan werkelijk de Massias bent, zoals je beweert, waarom blijf je dan
in Gallilea hangen In dit achterland. Ga dan naar Jeruzalem. Daar hoort de
Messias zich aan de wereld te openbaren."
Dit misverstand was daarom des te pijnlijker, omdat de Here Jezus zijn
familie zo liefhad. Het deed hem zeer om hunnentwil, dat ze zijn woorden niet
geloofden.
Hij zou naar Judea gaan. Zeker. En hij zou zich aan de wereld openbaren.
Doch heel anders dan zij dachten.
Maar na zijn kruisdood en opstanding zal Jacobus, de oudste van de broers,
een der eersten zijn, aan wie hij zal verschijnen (1 Cor. 15:7).
A. D.
SAMEN
Het menselijke leven wordt door twee
grondlijnen bepaald de relatie met God
en de relatie met zijn medemens.
Er zijn nog andere verhoudingen, zo
als de relatie tot de natuur, tot de dieren
en vooral ook tot onszelf, maar ik meen,
dat zij gelijk hebben, die spreken van
twee grorcdverhoudingen. Het samen
met God en het samen met de mede
mens. De verticale en de horizontale
lijn.
Ik gebruik expres het woord samen.
Want met de natuur en met de dieren
is men niet echt samen. Ook niet met
je zelf. Het woord samen veronderstelt
het gesprek, waarin het eigen hart het
hart van de ander zoekt en vindt.
De Ander en de ander spreken ons
aan.
In deze aansprakelijkheid worden we
onszelf bewust, worden we een zelf. In
het gesprek wordt de ander tot een
„gij" in plaats van een „hij".
Dit wederzijdse spreken en luisteren,
dit bewuste samen, deze dialoog met
God en de medemens bepaalt ons we
zen, zoals God dat bedoelde.
Door de zonde is deze dialoog niet
uitgevallen of verzwakt, maar omgeval
len. Het ja werd nee. De liefde werd
haat. Het geloof werd ongeloof. Het
samen bleef samen, maar werd tot con
flict.
Zo kennen wij de mens, d.w.z. ons
zelf onder de vloek van de zonde de
werkelijke mens, de rebel en de ruzie
maker. De mens in de tweespalt, maar
die nopit los is van de Ander noch van
de anaer.
De wezenlijke mens, zoals God hem
bedoelt, vindt U nergens om U heen,
maar alleen in de bijbelde Here Jezus.
De echte mens, dat is de mens-zonder-
zonde.
Het is Gods genade, dat Hij ons wil
aanzien en beoordelen in Christus en
ons tot nieuwe schepselen maakt naar
het voor-beeld van de Here Jezus.
Hij herstelt daardoor het wezenlijke
samen leidt de dialoog weer in leert
ons bidden en luisteren. Maar geeft
ook opnieuw de dialoog met onze naas
ten maakt ons disponibel voor elkan
der en plaatst ons „in de liefde".
Al blijft er een gespletenheid en wor
Laat ons bidden om een gezegende
adventstijd.
Wij zeggen zo vaak er moet wat
gebeuren.
Welnu er is wat gebeurd en er zal
wat gebeuren.
Laat ons smeken, dat het advents-
evangelie de harten verwarmen mag en
de mensen vervullen mag met de echte
christelijke hoop.
jr
czAdvent
melodie Ps. 124.
Hij komt, Hij komt, reeds
eeuwen lang verbeid,
Uw Koning komt; geen praal,
geen heerlijkheid
Wacht Hem op aard, maar het
angstwekkend kruis.
Opdat gij leeft, en door Zijn
Geest bereid,
Hem eeuwig prijzen moogt
in 't Vaderhuis.
Hij komt, Hij komt, Immanuël,
Gods Zoon,
Uit hoge hemel daalt Hij van
Zijn troon
Op aarde neer, om ons, met
schuld belaan,
Te redden opdat wij met
blijde toon,
Verrukt, Zijn hemel zullen
binnengaan.
Nog eenmaal komt Hij op de
wolken weer,
Met grote kracht, in heerlijkheid,
met eer,
Om t' oordelen wat heeft
en heeft geleefd,
Wees onze Goël op die dag,
o Heer,
Wij danken U, dat G' ons
de schuld vergeeft.
den we steeds nog gevolgd door onze
schaduw, we worden toch uit de een
zaamheid verlost. In het Evangelie is
de Here ons nabij. En rondom het
Evangelie zijn we ook weer bij elkaar.
Omdat God ons door zijn genade aan
wil zien in-, beoordelen naar Jezus
Christus, de waarachtige mens èn om
dat Hij bezig is ons naar diens beeld
te vernieuwen, mogen wij met Hem
meewerken door het geloof.
Wij mogen ook elkaar en onszelf
aanzien in de Here Jezus. Dan zien we
wel de rebellie en al de conflicten, maar
dan zien we dat allemaal als niet wezen
lijk.
Het wezenlijke is niet, dat wij zeur
derig zijn en lange tenen hebben en
graag een beetje opscheppen, maar dat
wij mensen Gods zijn.
Door. je naasten zó aan te kijken en
zó te benaderen, help je hen zo te zijn
Hier mee bedoel ik zeker geen „goed
kope genade" noch de leer der alge
mene verzoening.
Ik geloof zeer zeker in een objectieve
genade en in de kosmische betekenis
van Christus' verzoening en overwin
ning. Ook in 'n generale werking van de
Heilige Geest. Maar dat betekent niet,
dat er geen persoonlijke beslissingen
genomen moeten worden.
Dit is juist de grote betekenis van de
ernst van het leven Hoe reageren we
o>Qd
uen
Een Geref. Zeeuwse organist schreef
mij
„In onze Eredienst worden verschillende
zeer mooie melodiën van onze Psalmen
weinig- of nooit gezongen. Inzonderheid
als organist voel ik dit als een groot gemis.
Een gegronde reden daarvoor is dikwijls,
dat de woorden zelden bij een preek pas
sen.
Eén van deze psalmen is wel Psalm 124.
Mede met de bedoeling deze melodie
meer bekendheid aan onze mensen te ge
ven, heb ik bijgevoegd gedicht gemaakt,
tevens met de stille wens „Mogelijk wordt
het in de Adventstijd een enkele maal
„vóór de dienst" gezongen."
op het appèl van de boodschap Want
het kan zus en het kan zo. Dat zit alle
maal in de idee van de dialoog.
Vroeger zeiden de mensen zo fraai
het verbond met God is eenzijdig in zijn
ontstaan, maar tweezijdig is zijn be
staan. Een dialoog is namelijk nooit een
éénrichtingsverkeer.
Het is dan ook mogelijk om de Zoon
van God on-gehoor-zaam te zijn. D.w.z.
hem wèl te horen, maar hem niet te ach
ten en aan zo'n grote zaligheid geen
waarde te hechten en daardoor het le
ven niet te zien en verloren te blijven.
A. D.
j
II
We hebben verleden week gesteld,
dat er rondom radio en T.V. zich een
oekumenische radio-gemeente formeer
de. Er luisteren in Nederland veel meer
mensen naar het Evangelie, dan er we
kelijks naar de kerk gaan.
„Natuurlijk", zult u zeggen, „dat zijn
de zieken. En oudere mensen, die niet
meer naar de kerk kunnen." Maar dat
zijn ook vele anderen. Zij komen van
daag in aanraking met het evangelie.
Met Christus. En het boeit hen ergens.
Het laat hen niet los.
Misschien zijn ze bitter teleurgesteld
in de maatschappij. In de gemeenschap.
Is dat niet hun eigen schuld Gedeel
telijk wel. Ze kunnen nu eenmaal erg
moeilijk kontakt leggen. Ze sluiten zich
op in een eenzaamheid, die ze willen en
niet willen.
„De vergeten groepen."
En hoeveel raken er in onze samen
leving niet tussen wal en schip Ont
stellend velen. Meer dan wij denken.
Meer dan wij willen weten. En juist
onder hen zijn er velen, die ongevraagd
hun leven binnendringt.
Er wordt wel eens smalend beweerd,
dat het juist altijd „de kneusjes" zijn,
die het eerst tot bekering komen. Nu,
ten eerste kan niemand dat zo stellen.
Maar ten tweede is het altijd een
stuk vreugde geweest in het leven en
werk van de Heer, dat hij een soort
vreemdelingenlegioen om zich heen ver
zamelde..
Is het niet te begrijpen, dat velen van
hen zich moeilijk kunnen inpassen in
een kerk, die zich vroeger nooit om hen
heeft bekommerd
IV. DE SOCIALE CONTROLE.
Daarnaast zijn er velen, die hun be
langstelling voor de Bijbel graag ver
bergen. Ze willen er niet op aangekeken
worden, dat zij ook al „vroom" zijn.
Maar een bezoek per radio heeft altijd
een incognito karakter. Niemand, die
het zien of merken kan. Geen nieuws
gierige buurman, die vraagt„Zeg, wat
is er met jou Ga je tegenwoordig naar
de kerk
En dat je naar zulke dingen luistert
via de radio het valt niemand op.
„Hij stond toevallig aan", zeg je dan.
En misschien is dat nog waar ook.
Voor u in Zeeland speelt het element
van de sociale controle ook een rol.
Maar dan op een heel andere manier.
In veel plattelandsgemeenten hier is de
trouwe kerkgang van de een door de
ander veilig gesteld. We houden elkaar
in de gaten. „Het naar de kerk gaan"
is een traditie, een adat. Ze hoort het
eigenlijk.
Maar in de kop van Noord-Holland,
waar ik vier jaar mocht werken, kende
men diezelfde „adat" in omgekeerde
richting.
Daar was het „normaal" om de kerk
links te laten liggen. En „abnormaal"
als je er heenging. En juist ook in zo'n
situatie is een verkondiging per radio
of T.V. enorm belangrijk.
Het zijn dacht ik deze dingen,
die „Deo" scherp ziet. En uit de erva
ring van andere landen weten zij, hoe
het werk van zo'n direkte verkondiging
gezegend kan worden.
Bovendien zijn ze bewogen. Vanwege
de concrete nood en de eenzaamheid
van velen.
Ik heb de indruk, dat ze uren naar
T.V. of radio kijken en luisterden, en
dat ze denken „Hoeveel kansen laten
wij voorbijgaan
Maar wanneer we zo ver zijn, moeten
er eerst weer een paar vragen aan
„Deo" worden gesteld. Tot wie willen
ze zich richten Hoe willen ze het zeg
gen En wat willen ze zeggen
Tot wie willen ze zich richten
In het vorige artikel heb ik gesteld,
dat „Deo" m.i. een revival-beweging is.
Een opwekkings-beweging. Een wekker
richt zich tot de slapers. Dat lijkt mij
duidelijk.
Maar wie zijn dat Zijn het mensen,
die volslagen onbekend zijn met het
evangelie Zijn het mensen, die niets
denken als ze het woord „God" ho
ren, omdat dit woord hen niets zegt
Zulke mensen zijn er. En hun aantal
zal alleen maar groter worden. Ze be
grijpen heel gewoon niet wat u bedoelt,
als u over de Bijbel gaat spreken. Dat
is geen onwil. Het is gewoon onmacht.
Ze kunnen uw taal niet verstaan. Alsof
iemand hen plotseling vurig bespreekt
in 't Japans. Deze groep is niet direkt
te benaderen door een groep als „Deo".
Ze vindt bij deze mensen geen „echo",
geen „weerklank".
Maar er zijn in ons land ook zoveel
andere groepen van „on-kerkelijken".
Bijna evenveel als kerken. Zo zijn er
veel mensen, die op de een of andere
manier een band aan vroeger hebben,
