Uit de Gemeenten
DE ZUIGFLES
SAMEN
SPRAAK
Amerikaanse jongeren op toernée door Nederland
VAN EEN ARM DORP,
DAT RIJK WERD
Het door mij beloofde artikel over het
Schriftgezag, als antwoord op een aan
tal briefschrijvers, moest helaas worden
uitgesteld. Het zal U misschien moeilijk
vallen om het van een geëmeriteerde do
minee te qeloven, maar ik had echt qeen
tijd. A. D.
Terwijl de synode om meer dan één
reden zich niet geroepen en bevoegd acht
de schuldigen aan deze oorlog aan te wij
zen en te veroordelen, weet zij zich één
met het streven dergenen, die niet in de
weg van wapengeweld maar van onder
handeling, internationaal overleg en rechts-
handelen, de oplossing van het conflict
zoeken.
Zij ziet het als de roeping van de Ne
derlandse regering en de politieke partijen
in ons land om in de daarvoor aangewezen
wegen alle overleg te bevorderen en alle
druk uit te oefenen die tot een zodanige
oplossing kunnen leiden en zij betuigt daar
toe haar zedelijke steun voor iedere po
ging, die ondernomen wordt om de inter
nationale rechtsorde op te bouwen en te
bevestigen en om aan de dreiging van een
nieuwe wereldoorlog te ontkomen.
De synode gevoelt met velen in de ker
ken de moeite van het veelzins werkeloos
moeten toezien, terwijl zowel in Vietman
als in vele andere delen van de wereld
geweldpleging en strijd, dood, lijden en
verwoesting over mensen en landen wor
den gebracht. Zij is ervan overtuigd, dat
in dit alles een krachtige aansporing ligt
voor de gemeente om niet te vertragen in
het geloof en in het gebed, in het getuige
nis van dat wat recht is, in het oproepen
tot vrede en in het dienstbetoon aan al wat
ellendig en op hulp is aangewezen ook
voor iedere gelovige om het met zijn po
litieke verantwoordelijkheid ernstig te ne
men.
Terwijl de kerken in dit alles moeten
waken tegen verstarring en verslapping in
haar roeping, zullen zij en haar leden,
wanneer zij tot politieke oordeelvellingen,
welke dan ook, en een daaruit voort
vloeiende optreden menen te moeten ko
men, tevens de zorgvuldigheid hebben te
betrachten, opdat hetgeen in naam der kerk
en met het beroep op het evangelie wordt
verkondigd, de eis van het evangelie ook
metterdaad op een geloofwaardige en on
miskenbare wijze vertolkt.
Ons mensenleven zit vol conflicten.
Niet alleen onderling, maar ook in het
eigen bestaan.
Velen zijn zich dat niet bewust. De
omgeving weet alleen, dat hij of zij
iemand met een gebruiksaanwijzing"
is. Of iemand, die met zichzelf in de
knoop zit. Of alleen maar nerveus of
moeilijk" is.
Wanneer men zich niet of maar half
bewust is van zijn innerlijke conflicten,
is men onwillekeurig doende om aan die
narigheid te ontkomen, maar men
schuift die dan af op de omgeving. De
anderen zitten er dan mee.
Dat doet men niet bewust of opzet
telijk, maar onwillekeurig. Het is een
maar al te bekend verschijnsel, dat
iemand die vol onbewuste zelfkritiek zit
met zichzelf in de knoop zit, zijn ge
voelens van onbehagen uit in scherpe
critiek op anderen. Hij ergert zich aan
iedereen. En aan van alles.
Maar de achtergrond is, dat hij zich
feitelijk ergert aan zichzelf.
Op allerlei manieren kan een mens
(onbewustproberen te ontkomen aan
de narigheid van zijn innerlijk conflict.
Door verdoving b.v. of vermijding of
ontkenning enz.
Deze vluchtpogingen zijn in hoofd
zaak tweeërlei
1. Vaak zit er een streven naar
macht in, naar een hoogmoedig zich la
ten gelden. Hoe meer men zich onzeker
voelt, hoe meer men gaat opscheppen
en bazen. Hoe meer men in zichzelf
teleurgesteld is, hoe meer men aanmer
kingen maakt op anderen.
Kijk maar om U heen kleine man
netjes hebben vaak de grootste monden.
Bange mensen zijn dikwijls zeer agres
sief.
2. Een andere ontsnapping aan het
innerlijke conflict is de resignatie, de
berusting.
Het verschil met de eerste methode
is, dat men zich hier wél bewust is van
wat er achter de ontstemmingen schuilt.
Men heeft zichzelf dóór en aanvaardt
dit met een zekere gelatenheid.
Het ,,ik ellendig, mens" is geen nood
kreet zoals bij Paulus, maar een zake
lijke constatering van feiten, waar men
zich bij neerlegt. Het is allemaal wel
ellendig. Maar wat dan nog
Deze mensen zijn in de samenleving
heel wat makkelijker in het gebruik dan
de eerste soort, die zichzelf niet dóór
hebben, maar hun moeilijkheden afrea
geren op anderen, zonder dit zelf te
beseffen.
Die resignatie is natuurlijk altijd meer
of min triest. Je vindt er massa's voor
beelden van in de moderne poëzie.
Het is ook mogelijk een nieuw mens
te worden. De bijbel heeft hier de
woorden bekering, wedergeboorte, her
schepping. Wanneer we door de geest
van Christus ons laten genezen, leren
we niet alleen onze ellende kennen,
maar krijgen we ook een geestelijke ge
zondheid.
De Here leert ons ,,hoe wij wande
len", dat is leven moeten. En Zijn raad
(Ps. 73), Zijn advies luidt: dienen,
helpen, zelfverloochening, offers. Kort
om liefde.
Ondanks alle gebrekkigheid is het
werkelijk mogelijk, om deel -te hebben
aan het nieuwe leven, dat een leven is,
niet naar het vlees, maar naar de geest.
Naar het vlees leven is de zuigfles
mentaliteit. „Halen wat er van te halen
is" Zoveel mogelijk genieten en almaar
consumeren.
Dit komt niet alleen in grove, maar
ook in fijne vormen voor.
Hoe vaak is vriendschap en conver
satie alleen maar consumerend
Zelfs huwelijken. Men consumeert
elkaar tot wederzijds genoegen.
Men is gelukkig door veel aandacht
en liefde te krijgen. Maar de echte
liefde is gelukkig door aandacht en ge
negenheid te geven.
Een collega begon eens een huwe
lijksbevestiging door aan het bruidspaar
de vraag te stellen trouwt U, om ge
lukkig te worden, óf om gelukkig te
maken
Hier echter het geheim, dat je pas
echt gelukkig wordt, door gelukkig te
maken.
Maar hoeveel mensen maken van de
wereld, het huwelijk, het hele leven, ja
van de Kerk (dominees achterna lo
pen een grote zuigfles
Wat heb ik er aan
Wat koop ik er voor
Wat kom ik er verder mee
Dit zijn zo de vragen van de consu
menten en de exploitanten.
Deze onchristelijke levenshouding is
ook door en door infantiek
Vandaar dat ik deze mentaliteit on
der het opschrift „De zuigfles" bracht.
De christelijke levenshouding is daar
entegen de dienende en de helpende,
de houding, die de wereld, het leven,
het huwelijk en de Kerk ziet als een
taak.
Deze houding is creatief.
Hier wordt iets gerealiseerd van de
oorsprong van en de bedoeling met de
mens, voor wie God en de medemens
niet een „hij" is en zeker niet een
„het", maar een ,,gij".
Ik heb wel enig bezwaar tegen het
gebed van Prof. A. H. de Hartog „O,
God, hang alle bakkers op", maar een
feit is ondertussen, dat de schenkers de
mensen zijn, die naar het beeld van de
Here Jezus, de grote Schenker, worden
vernieuwd. A. D.
Nieuwerkerk.
1Jeugdappèldit is weer gehouden,
15 sept. 1.1. En we willen dat niet graag
missen, als de startavond van het jeugd
werk. Het is het sein voor de opmars.
Hetgeen geboden werd was goed. „Het
gaat niet om wat we hebben, maar om wat
we zijn" (Ds. De Bruijne, van Goes). De
voordrachtkunstenaar bracht alles in heel
goede stijl, in 't tweede deel van de avond.
Maar toch zijn er bezwaren, die een vol
gend keer onder de ogen moeten worden
gezien. Het zit in het woordje tede dub
bele zaal was te grootde pauze te lang
het werd te laaten de jongeren komen
m.i. zelf te weinig aan bod. Er was nu or
gelspel van br. D„ dat echter niet ieder
verstaat. Wc hebben vroeger wel eens op
een jeugdappèl een discussie gehad (niet te
lang natuurlijk) of wat zang. Vrienden van
het streekverband zou u dit eens willen be
spreken (cc:i goed bezochte) bestuursver
gadering De jeugd kan toch wel wat te-
qenwoordiq Nu, veel succes. En tot ziens
D.V. 1968.
2. Zieken gelukkig mocht Boukje Hou-
kamp, uit Bruinisse, ook thuiskomen. Fijn.
Wél ging nu Lydia WicbrensCapelle
naar het ziekenhuis in Zierikzee, maar 't
ging al heel goed. Verder het beste in deze
dagen toegewenstNaar Goes ging zr.
Daleboutvan de Zande (St. Joanna zie
kenhuis, kamer 236). Wij wensen u ook
van hier uit herstel toe, kracht van God,
en genade. „Gij hoort hen, die uw heil
verwachten, o Hoorder der gebeên." Laat
dit woord veel in uw gedachten zijn.
3. Zendingja, we hebben er maar een
speciale zendingspreek van gemaakt. Er is
ook zo veel te vertellen. U kent toch het
boekjeDe Geref. Zending in 1966, te
koop bij het Zendingscentrum Ik dacht
(vervolg op pagina 3)
Gedurende de maanden september, ok
tober en november van dit jaar organiseert
de Interkerkelijke jeugdbeweging Youth
for Christ-Nederland een grote aktie voor
de Nederlandse tieners onder de naam
„Aktie 60.000". Deze aktie de grootste
sinds vele jaren is opgezet rondom een
musicerend Amerikaans Tiener-Team, dat
een 11 weken lange toernee door Neder
land maakt. Het teen-team werkt mee aan
jeugddiensten, zingt en getuigt tijdens ral
lies op middelbare scholen, 's avonds in
grote tienerbijeenkomsten overal in het
land, enz., in oktober en november staan
er bovendien 3 jeugdweekends op het pro
gramma. De Nederlandse begeleiders en
vertalers van de groep zijn o.a. Ds. Jaap
Zijlstra, Ds. G. A. Brucks, Sipe van der
Land en Ds. A. M. A. Hellendoorn.
Het teen-eam komt naar Zeeland voor
een aantal schoolrallies op 2, 3 en 4 ok
tober a.s. Op woensdagavond 4 oktober
is er een grote jeugdbijeenkomst in „De
Gouden Poorte", Wagenaarstraat 12 te
Middelburg onder leiding van Ds. Ton
Hellendoorn. Toegang is vrij, terwijl van
zelfsprekend veel jonge mensen hartelijk
welkom zijn. Er wordt een vrolijk pro
gramma gepresenteerd met negro-spirituals,
gospel- en folksings, interviews, improvi
satie enz. Aanvang 8 uur.
In de „Aktie 60.000" werken veel jon
geren uit allerlei kerken samen om het oude
Evangelie op een nieuwe wijze aan de
jeugd te laten zien in een vlotte tiener-stijl.
De aktiviteiten liggen daarom helemaal in
de sfeer van moderne jonge mensen.
In het C.N.V. vakantie-oord „Bos en
Duin" te Oostkapelle is een groots jeugd
weekend gepland op 21 en 22 oktober. De
leiding berust bij Ds. G. A. Brucks en
Hans Cornclder. Voor dit weekend is nu
reeds veel belangstelling, er wordt dan ook
een groot aantal deelnemers verwacht. Het
teen-team komt het weekend muzikaal op
luisteren. Behalve de jongeren die aan het
hele weekendprogramma willen deelnemen
is er ook ruim plaats voor bezoekers op
zaterdagavond 21- en zondagmiddag 22
oktober. Inlichtingen en opgaven kun je
richten aan het kantoor: tel. (0 3404)16544
Stichting Youth for Christ-Nederland,
Aristoteleslaan 17 te Zeist. Een speciale
weekend-folder is beschikbaar, evenals de
Teen-Teamfolder. Aan ditzelfde adres kun
je een grammofoonplaat van het Teen-
Team bestellen. Het is een 19 cm E.P., die
4 liederen bevat en f 5,75 kost (verzend
kosten inbegrepen). De plaat is ook op de
weekends enz. verkrijgbaar.
De muzikale kwaliteit van het Teen-
Team ligt zeer hoog. De groep werd ge
selecteerd uit de meest muzikaal begaafde
christen-jongeren uit verschillende kerken
in de Verenigde Staten. Hun prestaties
staan muziek-technisch op hoog niveau.
Zij brengen hun liederen met de blijdschap
van het geloof. Ook voor de radio zullen
ze in de komende weken te horen zijn.
Door samenwerking met allerlei kerkelijke
jeugdverenigingen zal het jnogelijk zijn bij
tenminste 60.000 Nederlandse jongeren te
komen met het geloof in Jezus Christus.
FEUILLETON
door
H. NOORMAN
64)
„Over vijf, zes dagen. Voor een maand komt er dan
een plaatsvervanger. Daarna word ik de dokter van
Zeeduin en Landdorp."
Hij zag bij deze mededeling Hertha diep in de ogen en
bespeurde tot zijn vreugde, dat zij het gelaat afwendde.
„Wordt u hier dokter vroeg Hertha nauw hoorbaar.
Het hart klopte haar tot in de keel.
„Verbaast u dat was de wedervraag. „Oom heeft
het steeds gewild. Het lijkt mij ook de beste oplossing.
Tenminste wanneer u er zich mee verenigen kunt,"
voegde hij er, met ogen, tintelend van ondeugendheid,
aan toe.
„Naar mijn oordeel zal wel niet gevraagd worden,"
meende Hertha.
„Dat moet u niet zeggen. Ik
Tot grote verlichting van Hertha verscheen op dat
ogenblik juffrouw Saaman in het vertrek, zodat hij het
gesprek afbrak en met veel tegenwoordigheid van geest
over haar ziekte sprak, om vervolgens spoedig afscheid
te nemen.
Hertha kon zich niet herinneren, ooit zulk een zware
nacht te hebben gehad, alsop die avond volgdeZij
streed een ongekend hevige strijd, waarin Frederik van
Binsbergen en Alfred van Stralen een rol speelden. De
grootste rol speelde aanvankelijk evenwel de verleider
van den beginne. Tot nat van tranen, Hertha's ogen
omhoog staarden en zij stamelde „O, Here, laat mij U
niet ontrouw worden".
Dan besefte zij ook de werkelijkheid zij zou niet lang
meer in Zeeduin zijnEn dat voelde zij bijna nog als
de grootste smart
HOOFDSTUK XVIII.
Het leven ging zijn gewone gang. Het voorjaar was
verstreken. En de zomer, die zeer veel pensiongasten in
Zeeduin gebracht had, was eveneens verstreken. Het gure
jaargetijde, met zijn ruwe vlagen, had intrede gedaan.
Het leven ging zijn gewone gang. Het betekende ook,
dat het werk werd voortgezet. Er mochten tijdens het
zomerseizoen eens enkele leerlingen zijn, die de zondags
school verzuimden, over het algemeen was er zeer getrouw
bezoek, terwijl Hertha steeds even trouw op haar post
was en ook de opvolger van Van Binsbergen meer en
meer voor zijn taak berekend werd.
Het leven ging zijn gewone gang. En het werk werd
voortgezet. Geen enkele maal werd verzuimd, één avond
in de week, in het Evangclisatiegebouw een dienst te hou
den. En de opkomst was boven verwachting.
Het leven ging zijn gewone gang. De zware grieptijd,
die als een beklemming over de dorpen had gelegen, was
wel niet geheel in het vergeetboek geraakt in gezinnen
en families waren lege plaatsen ontstaan maar de
gang van het leven eiste de mensen toch op. En al was
de nieuwe dokter niet als de oude, zodat over dokter
Van Leeuwen nog wel gesproken werd, zeker was, dat
ook dokter Van Stralen langzamerhand een plaats in de
harten der mensen ging innemen.
Men kon het alleen slecht in hem dragen, dat hij on
getrouwd was en bleef. Een dokter behoort getrouwd te
wezen, zo werd geoordeeld. Even, heel even, was er een
gerucht gegaan men weet soms zelf niet, waar het
vandaan komtdat dokter Van Stralen en zuster Van
Landen wel eens een paar konden worden. Misschien was
de wens ook de vader der gedachte, want men zou zulk
een verbintenis gaarne gezien hebben. Maar het praatje
stierf weg. Want er gebeurde niets. Dokter en zuster
werden nooit samen op de weg gezien. Alleen zo nu en
dan bij patiënten, maar daarna ging elk zijns weegs. Eén
patiënt wist later zelfs te vertellen, dat de zuster, toen
de dokter haar voorstelde, met hem mee te gaan, had ge
antwoord, dat zij voorlopig nog werk had. Het werk
had bestaan in het maken van een praatje van wel een
kwartier lang
De patiënt had het goed opgemerkt. Met pijnlijke nauw
gezetheid en nauwkeurigheid vermeed Hertha elk samen
zijn met de jonge dokter, koesterende de stille hoop, dat
hij zijn liefde voor haar begraven zou mogelijk wel een
ander tot vrouw zou nemen.
Nog tijdens haar ziekte in de dagen van de grieptijd
was zij begonnen met zich op een afstand te houden,
haar toch voor hem kloppend hart als in een pantser gevat
houdend. Met veel tact had zij juffrouw Saaman verzocht,
steeds in het vertrek aanwezig te zijn, als de dokter er
vertoefde. Na haar herstel had zij een week vacantie
genomen, terwijl zij de zomervacantie zó had weten te
schikken, dat zij eerst drie weken vertrok en onmiddellijk
daarop hij drie weken, zodat zij zes weken elkaar niet
ontmoetten. En ook daarna zorgde zij angstvallig, dat er
niet de minste toenadering kwam.
Tóch gevoelde Hertha levendig, dat dit spel op de
duur niet vol te houden was. Alfred van Stralen zou niet
een man zijn, wanneer hij er op een gegeven moment niet
een eind aan maakte. Bovendien schold zij zichzelf voor
laf, om zó te spelen met een achtenswaardig persoon, op
wie voor het uiterlijk niets aan te merken viel. Zij kon
haar eigen houding niet goed verklaren. Zij begreep, dat
het haar plicht was, de dokter af te wijzen, indien hij
zich mocht verklaren. Maar dat betekende, dat zij een
gevoelige snaar van haar hart brak, omdat haar hart
naar hem uitging. En als het eens zo ver kwam en zij hem
afwees, dan was het haar plicht Zeeduin vaarwel te zeg
gen. Dan zou samenwerking niet meer mogelijk zijn en
zij zou die ook niet begeren. Dan zou zij moeten verlaten
het dorp, dat haar lief geworden was en waar zij nog
zoveel kon doen.
Al die overwegingen leidden Hertha er toe, om nu al
maandenlang schuilevinkje te spelen. Nauwkeurig lette
zij op de levensgewoonten van dokter Van Stralen en op
de tijden, waarop hij zijn patiënten bezocht, voorkomend,
met hem samen te zijn. Als hij in Zeeduin was, bezocht
zij Landdorp en omgekeerd. Alleen in heel enkele geval
len moesten zij samen bij een zieke zijn. Maar dan was
er steeds gezelschap, terwijl Hertha er zorg voor droeg,
dat zij altijd nog iets te verrichten had, als de dokter
vertrok.
(Wordt vervolgd)
