eeuwóe 5Cerkbode IK BEN VERONTRUST Halverwege blijven steken MIJN COLLEGA DE DELEGATIE UIT INDONESIË 21e JAARGANG No. 13 29 SEPTEMBER 1966 ,.Ik worstel en ontkom" OFFICIEEL ORGAAN TEN DIENSTE VAN DE GEREFORMEERDE KERKEN IN ZEELAND Redactie Ds. W. H. Gispen, Terneuzen Ds. B. Wentsel, Brouwershaven Ds. G. van Wilgenburg, Middelburg. Correspondentie-adres Littooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg. Medewerkers J. A. van Bennekom, Middelburg Dr. A. J. Boom, Vlissingen Ds. J. Bosman, Vrouwenpolder Ds. M. V. J. de Craene, St. Laurens Ds. H. Eikelboom, Heinkenszand Drs. A. Elshout, Koudekerke Ds. W. Kats, Apeldoorn Ds. A. G. Kornet, Vlissingen Dr. P. C. Kraan, Vlissingen Ds. G. S. Oegema, Arnemuiden Ds. D. Ringnalda, Middelburg Drs. J. Vlaardingerbroek, Ermelo. Abonnementsprijs 4,per halfjaar bij vooruitbetaling Advertenties 15 cent per mm. Bij abonnement lager Losse nummers 15 cent Drukkers-Uitgevers Littooij Olthoff Spanjaardstraat 47 Middelburg, tel. 24 38 Giro no. 4 22 80 Zo, dat weten we dan weer. Voor kort werd ik opgebeld door een broeder over de krant, d.w.z. over de kerkbode, ofschoon er ook andere bladen bij ter sprake kwamen. Of hij me een tip mocht geven Nu vooruit, er zit allicht wat in. Ik ben verontrust, dominé, kreeg ik te horen. Nu is het op zich genomen helemaal niets iets nieuws van iemand te horen dat hij verontrust is. Verontrusting toch is een vrij normaal verschijnsel. Ik meen zelfs, dat niet verontrust zijn verkeerd is. De Bijbel heeft het namelijk ook niet op niet-verontruste mensen en bedreigt ze met een ,,wee de gerusten (of zor- gelozen) op Sion". Aldus Amos na Je- saja, die inzonderheid de zorgeloze of geruste vrouwen waarschuwt. Het staat dus wel zo, dat wie in welke tijd ook tot de gerusten behoort, de psychiater behoort te raadplegen of in elk geval behoort na te gaan hoe het komt, dat hij zozeer van de algemene tendens van de publieke opinie niet verontrust zijn de, afwijkt. Die afwijking is misschien reden tot verontrusting en dan zitten we v/eer in hetzelfde schuitje. Overi gens dacht ik wel, dat men evenals er verborgen honger bestaat, ook lijden kan aan verborgen verontrusting. Maar goed, die opbellende broeder was dus verontrust, en ofschoon ik me nog niet gevestigd heb als raadgevend bureau te allen tijde telefonisch te bereiken on der nummer zo en zoveel, vroeg ik dit maal wat er aan scheelde Hij kon ze ker de predikbeurten in zijn kerk niet voor elkaar krijgen. Nee, dat was het niethij was echt heel bewust veront rust en wou me in verband daarmee zijn tip geven. O dacht, ik, als hij nu maar niet verontrust is op politiek ge bied, want daar heb ik vast niet van terug. De gedachte alleen al dat ik hier wat over zou moeten zeggen bezorgde me een gevoel van onbehagen een ge voel, dat overigens bij alle leden van de vijf behoorlijke partijen in ons land gevonden wordt. Maar gelukkig ging het niet over de partijen. Over de maatschappij vorm dan soms U weet over de verhouding ka pitaal en arbeid. Nee, ik zocht het veel te diep of veel te ver weg. 't Ging over de kerk en speciaal over de Gerefor meerde kerken, en de Gereformeerde mensen in 't algemeen. Moest u eens over schrijven vond hij, vond u het niet heel erg dat wij Gere formeerden nu vandaag aan de dag ge waarschuwd moeten worden door nie mand minder dan prof. Van Niftrik Gewaarschuwd om niet zo hard, te hard van stapel te lopen. Ik had dit toch zeker ook wel gelezen Nu, dat had ik. Zo. zo, dacht ik, prof. je pakt ons bij de teugel zoals wie het durft een paard op hol bij het gebit grijpt als 't lukken wil. ...Nu doet prof. v. Niftrik naar mijn gevoelen nooit vervelend nooit hoog hartig als de man die het weet, beter weet dan anderen. Ook mompelt of stottert hij niet als iemand, die niet of nauwelijks uit zijn woorden kan komen. Hij is duidelijk en klaar vandaar dat men als hij van oordeel blijkt te zijn dat wij Gereformeerden wat hard, te hard van stapel lopen, graag wil luis teren desnoods vaart verminderen, even stilstaan zelfs. Wat bedoelt prof Wie bedoelt prof Tegen wie inzon derheid is zijn critiek gericht Vergis ik me dat zijn waarschuwing vooral veroorzaakt werd door hetgeen op het SSR-congres in Lunteren werd te berde gebracht door twee sprekers, nl. dhr. Bruins Slot en dr. Kuitert Deze beiden zijn haast kinderlijk blij zekere naïviteit meen ik ze niet te mogen ontzeggen met de verande ringen in de gereformeerde wereld. Uit Van Niftriks ho-ho-geroep meen ik nu te mogen opmaken, dat hij nu niet zo verheugd over een en ander is. Ik vind dit van belang, maar zou graag weten welke gevaren prof. Van Niftrik ziet dreigen En wil hij alle gerefor meerden op een hoop werpen Ik meen dat dit niet aangaat, want er zijn ook gereformeerden, die evenals hij, veront rust zijn. Ik noem professoren als Dijk, Zuidema en dr. Arntzen en anderen als die van Waarheid en Eenheid enz. Waar ik ook aan denk is aan wat ik meemaakte op een predikantenvergade ring waar dr. De Wilde, ook een Herv. theoloog, op het podium aan de be stuurstafel als gast aanwezig was. Wat moet die De Wilde hier vroeg me een collega. Ja, dat wist ik ook niet, maar hij zat er. Hij, de man die als zijn me ning verkondigd had dat de gerefor meerden over 25 jaar allemaal modern zouden zijn. Kwestie van tijd beweert mijn Herv. collega van Brou. Vreest prof. Van N. iets dergelijks Indien al, dan zie ik het toch anders. Men kan niet spreken van de gerefor meerden dit en dat. Er zijn vele zwij gers en al die conferenties en al die hardlopers, och dat zijn vaak de dood- lopers ook. Denk aan de achttien, wier actie in elkaar gezakt is en niets blij vends opgeleverd heeft, hetgeen rusti ger figuren van het begin af hadden voorzien en voorspeld. Daarom zeg ik verontrust Nee, ik meen dat het wat mee valt als de consuls, in casu de ge nerale synode en bovenal de kerkleden in kerkeraden en classes en particuliere synoden, maar wakker zijn en waak zaam werkzaam. Brouwershaven B. WENTSEL. 't Is al weer enige tijd geleden dat we hier iets schreven over d^ zending, inzonderheid in Indonesië die, hoezeer we ook aandacht vragen voor het nieu we terrein in Ruanda, niet achtergesteld mag worden bij het werk in Afrika. Het lijkt me nu een goede gelegenheid om enkele opmerkingen te plaatsen over de arbeid op Java en dan vooral op Mid den-Java. Weliswaar zijn de kerken van de Zuiderzending nauw verbonden met het terrein van Blora, maar Midden-Java is toch wel alle aandacht waard. De bekende beide Vorstenlanden, Djokjakarta en Soerakarta, zijn van ouds bearbeid door de Gereformeerde Kerken. Bij ouderen onder ons, mis schien moet ik wel zeggen, stokouden, leeft nog in herinnering voort het blijde telegram van dr. Scheurer, de dokter die helpt, Solo is open. Dat na de sluiting gedurende de po litionele actie en na de bezetting door Japan in de oorlog, dit Midden-Java weer open is, stemt ons tot grote vreug de. Dat dit werkelijk een feit is, bleek ons bij de ontmoeting met de delegatie uit Indonesië, gestuurd door de Kerken aldaar. We hebben ze ontmoet op onder scheiden tijden en bij verschillende ge legenheden. Eén daarvan was maandag 19 september j.l. te Baarn. De drie af gezondenen Ds. Soesilo, een soort zen dingssecretaris van Generale zendings- deputaten van de Javaanse Christelijke Kerk verder drs Soetjipto, onderwijs deskundige en als derde man Ds. Tan Ik Hay, een der leidende figuren, heb ben een heel programma afgewerkt. Ze hebben die maandag een als grote ver gadering bedoelde samenkomst toege sproken. U hebt er in Missionair Pano rama over kunnen lezen en zult er nog wel wat van te lezen krijgen. Ik wil er hier dit van zeggen dat deze drie mensen tot de intellegentia van de zending behoren. Dit zeggen niet alleen de titels die ze veroverden, twee dominees en een drs, maar bleek ook ter vergadering uit hetgeen ze ver telden. Ze bleken hun Hollands nog niet verleerd te zijn, ofschoon ze meest de Bahasa Indonesia en het Javaans thuis spreken en schrijven. Er zijn verhelderende dingen door ze gezegd. Ook wel dingen, die we al wel wisten, maar waar men niet steeds vol doende mee rekent. Zo b.v. de opmer kingen. van Ds. Tan Ik Hay over het gezinsleven en de vergadertechniek op Java. We vergeten maar al te vaak dat men lang niet overal een christelijk ge zinsleven kent. In vele gezinnen is de één christen, de ander Islamiet, een derde communist en nog andere varia ties. D.i. voor ons onvoorstelbaar voor ons, die graag zingen hoe vrolijk gaan de stammen op Neen, d.i. er daar niet bij of uitzon dering en pas na jaren. Kerkgang en thuiskomst na kerktijd zijn niet als bij ons. Een lekker kopje geurige koffie en wat napraten over de preek is er niet bij. Wij drinken koffie als we er trek in hebbeen, zei Ds. Tan Ik Hay. En dan in de kerk de preek, die vooral kort moet zijn, anders luistert men niet meer: een kwartier is genoeg. Graag veel zin gen. Het werd humoristisch verteld, maar deed ons toch wel gevoelen hoe anders de zaken en de zondagsviering daar liggen vergeleken met onze zon dagsviering en kerkgang. En dan de vergadertechniek. Men houdt niet zo erg van vergaderen. Men wil wel graag praten, maar niet onder leiding van een voorzitter en behande ling van bepaalde onderwerpen. Men is nog niet eens aan wat wij vergader moeheid noemen toe, want men komt eenvoudig niet als er kans bestaat op een lange vergadering. Dit geldt wel niet van kerkelijke samenkomsten als classes en synoden, maar van de ge meenten. Waar men zeer op staat, en ook dit ligt ons minder dacht ik, is het gebed. Men wil beslist veel en lang bidden. Als voorbeeld werd genoemd het bid den van een in de vergadering te Baarn aanwezige broeder die jarenlang op Midden-Java gewerkt heeft. Men spreekt er nog over dat deze wel een uur lang wist te bidden en dat dage lijks. Deze mededeling herinnerde me aan wijlen Ds. Esser van wien dit ook bekend was. Deze nam er dagelijks een uur in de morgen voor af om verschil lende zaken in geregelde orde de Here voor te leggen met naam en toenam, de man en zijn zaak. Een moeilijkheid is op 't ogenblik de geweldige groei der gemeenten, de vele doopaanvragen van gewezen commu nisten, die op Midden-Java tengevolge van sociale wanverhoudingen, een vruchtbare bodem vonden, maar nu uit gerangeerd zijn. Men moet waken geen volkskerk te worden die het Evangelie verdonkert. Zo zijn er vele zaken ter sprake geweest en werd de vergadering die om half elf begon tegen vier uur gesloten. Het was goed daar te zijn geweest. Dankbaar gingen we huiswaarts. De deputatie blijft nog even in ons landdrs. Soetjipto wat langer van wege een studieopdracht ter oriëntering in allerlei onderwijsvraagstukken. We wensen de heren en broeders Gods ze gen toe, zoals de voorzitter Ds. Van Strien zei. Tenslotte moge ik opmerken, dat het toch wel van belang is de zaken op het persoonlijk vlak der ontmoeting te bezien. Dat doet buitengemeen deugd, zoals we in Middelburg het prettig vonden Ds. Hitimana uit Ruan da te aanschouwen van aangezicht tot aangezicht. Brouwershaven B. WENTSEL. P.S. Over Ruanda" gesproken. Ds. Overdulve was op 25 september jarig. (Zijn vrouw op 5 september.) Wat zou het voor ds. Overdulve hartversterkend zijn indien de Zeeuwse kerken hem een gelukwens zonden. Zijn adres luidtC. M. Overdulve, B.P. 29 Kibuvi, Ruanaa. Over de preken van mijn buurman collega heb ik van hem-zelf enkele ge gevens los gekregen. Het is niet zo ge makkelijk hem er over aan het woord te krijgen. In een latere gemeente zal ik een buurt-collega hebben, die van tijd tot tijd met-z'n band-recorder bij me komt. Er zit weer een preek op, die ik beslist eens horen en beoordelen moet. De band-recorder is al een ouci gevalletje en rammelt altijd. En de preek rammelt soms nog heviger. Als mijn collega het op de heupen heeft, levert hij uitstekend preek-werk. Maar hij kan er ook hopeloos met de muts naar gooien. Merkwaardig juist de preek, waarover hij zelf erg ontevreden is, moet ik horen. Nu is elke preek van mij ook geen kabinet-stuk. En op de gemeenschappelijke basis kun je goed met elkaar praten. Dit is onze basis, dat we beiden er van overtuigd zijn, hoe moeilijk het preek-maken toch wel is. Dan kun je uit eigen nood heel wat te gen de ander zeggen. Met wie zelf geen nood heeft, valt niet te praten. Wie zelf nooit eens in de put zitten, hebben geen takel om een ander er uit te halen. De .volmaakte" mensen hebben geen vrien den. In elke aanhankelijkheid zit wel een flinke portie afhankelijkheid. Bij mijn eerste buurman-collega nog geen band-recorder, en ook nog geen schrijfmachine. Ik kan geen hoorbare preek van hem krijgen. Evenmin een lees-bare, want je hebt wel een loupe nodig om zijn kriebel-schrift te ontcijfe ren. We zullen hier maar geen grafo- logische conclusies uit trekken. Maar het was oer-lastig, als je eens een brief van hem kreeg. Hoe er nog ooit een jubileum-preek van hem in druk geko men is Toen hadden de zetters nog niet zo'n hoog uur-loon. Leve de tijd van nu Ik moest toen een serie vragen op mijn collega afvuren om iets aan de weet te komen. Hij is voor mij de oude re, die het toch wel zal kunnen. Toen wist ik nog niet wat ik nu nog elke dag aan den lijve ervaar, dat het gevoel van onbekwaamheid ook in een jarenlange diensttijd niet van je gaat wijken. De Apostel had er al een hele staat van dienst opzitten, toen hij schreef Onze bekwaamheid is uit God. G. S. O. Al enige tijd levert de hoofdredacteur van ..Waarheid en Eenheid", dr J. Schelhaas Hzn., een serie artikelen over vraagstukken rondom de Heilige Schrift. Hoewel dat niet met zoveel woorden wordt gezegd, is hij kennelijk meermalen in gesprek met wat prof. Berkouwer in zijn laatste Dogmatische Studie over de Heilige Schrift heeft neergelegd. Dat ligt trouwens voor de hand, want Berkouwers boek beheerst de discussie. Het moeilijke en ook iet wat moeizame in de betogen van ds. Schelhaas lijkt me te liggen in het feit, dat hij ten dele Berkouwers meningen aan de orde stelt en die soms ook hono reert, maar dan tevens in het geweer springt tegen de gevaren, die in de mo menteel vrij gangbare opvattingen om trent de Schrift opgesloten kunnen lig gen. Het is overigens ook minder cor rect en zeker niet zakelijk, als men in één adem zowel de gedachten van de ander bespreekt als de (gevaarlijke) consequenties die er eventueel uit kun nen worden getrokken. Consequenties die de ander zeker niet voor zijn reke ning wil nemen. In ieder geval de hele zaak wordt er niet doorzichtiger op, te meer niet daar we hier te maken hebben met subtiele redeneringen die niet voor iedereen toegankelijk zijn. Dr S. is zich dat zelf ook wel bewust, want in één van zijn artikelen verzucht hij ,,Het is best mogelijk, dat er lezers zijn die zeggen wat bedoelt hij nu toch eigen lijk Ik ben ook wel bang, dat mijn uit eenzetting in duidelijkheid tekort schiet".

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche kerkbode, weekblad gewijd aan de belangen der gereformeerde kerken/ Zeeuwsch kerkblad | 1966 | | pagina 1