GEBROKEN TROTS
Moderamen van de Generale Synode van de Geref. Kerken in Nederland
II
Hoe komen deze gelden bijeen
Vroeger schreven generale synoden een aantal collecten uituit de op
brengst van deze collecten kon alle werk bekostigd worden. Sinds de deputaat-
schappen niet meer aan opbrengsten van collecten maar aan vastgestelde be
grotingen van uitgaven gebonden zijn, is geleidelijk overgegaan op het bereke
nen van een quotatie voor elke kerk.-Een betrekkelijk klein aantal collecten
bleef gehanhaafd. Hun aantal is teruggebracht tot 12J^, plus 3 diakonale col
lecten, in totaal dus 15}^.
Gaan wij nu terug naar het hierboven genoemde bedrag van 2.607.500,—
dan wordt ervan uitgegaan dat daarvan 857.500,—* wordt bijeengebracht in
collecten en de overblijvende 1.750.000,— door middel van quotatie. Deze
quotatie wordt door de generale synode aan de particuliere synoden opgegeven;
deze verdelen op hun beurt de bedragen over de classes, terwijl elke classis het
aandeel van haar kerken vaststelt.
De percentages en bijdragen van de particuliere ressorten zijn als volgt
samengesteld
Particulier ressort Quatatiecijfer Bijdrage voor 1966
Groningen 8.65 151.375,
Friesland-Noord 6.14 107.450,—
Friesland-Zuid 4.62 80.850,—
Drenthe 4.18 73.150,-
Overijssel 7.36 128.800,
Gelderland 8.68 151.900,—
Utrecht 6.88 120.400,—
Noord-Holland 16.35 286.125,-
Zuid-Holland-Oost 8.74 152.950,—
Zuid-Holland-West 13.32 233.100,-
Zuid-Holland-Zuid 8.42 147.350,-
Zeeland 3.43 60.025,—
Noord-Brabant en Limburg 3.23 56.525,—
Tezamen 100.1.750.000,—
Hogere omslag en minder collecten.
Voor 1965 werd van de kerken behalve een aantal collecten een bedrag
van 850.000,— gevraagd. Voor 1966 wordt het aantal collecten beduidend
verlaagd, maar de bijdrage van de kerken stijgt tot 1.750.000, Vermindert
men dit bedrag met de opbrengst van 5 collecten, die vervallen zijn, dan nog
blijft een aanmerkelijke stijging van de bijdrage.
Deze is een gevolg van de algemene stijging van lonen en prijzen, maar
vooral ook van de groei en de noodzakelijke geworden uitbreiding van gezamen
lijk werk. In het bijzonder denken wij daarbij aan de sterk gestegen kosten van
de Theologische Hogeschool, die belangrijke uitbreiding zal moeten krijgen.
De generale synode heeft zich langdurig en ernstig bezig gehouden met de
vraag of het bijeenbrengen van zulke grote sommen in de huidige situatie ver
antwoord is. Mag de synode zich tot de kerken wenden voor het bekostigen
van zoveel zich uitbreidend werk
Met vrijmoedigheid heeft de synode daarop bevestigend geantwoord en
zij heeft daarvoor haar motieven gehad.
Van deskundige zijde zijn aan de synode gegevens overgelegd over de
economische ontwikkeling in Nederland zoals die in de inkomens tot uitdruk
king komt in de jaren 1950 tot 1964. Aan deze gegevens worden de volgende
cijfers ontleend
Wanneer het gemiddelde inkomen per hoofd van de Nederlandse bevol
king in het jaar 1950 gesteld wordt op100, dan bedroeg datzelfde gemid
delde inkomen in 1964meer dan 259. Worden daarbij de gevolgen van de
geldontwaarding volledig uitgeschakeld, zodat het zogenaamde reële inkomen
overblijft, dan bedraagt opnieuw het jaar 1950 op 100 stellend het ge
middelde inkomen in 1964 meer dan150.
Er is geen enkele reden om aan te nemen, dat deze cijfers voor de gerefor
meerde bevolkingsgroep anders liggen.
Worden de cijfers van de totale kerkelijke inkomsten met de zoëven ge
noemde vergeleken dan is er in 1950 sprake van een bijdrage voor kerkelijke
doeleinden, die op 2.08 van het inkomen kan gesteld worden. In 1963 de
cijfers van 1964 staan nog niet tot onze beschikking is dit percentage ge
stegen tot 2.20 Er is dus wel een stijgende offervaardigheid, maar de ont
wikkeling is toch achtergebleven.
De stijging van het reële inkomen" is in veertien jaar meer dan 50
geweest. Dit betekent, dat de gemiddelde Nederlander, óók de gereformeerde
Nederlander, zich aanzienlijk meer veroorloven kan dan 10 of 15 jaar geleden.
Verwacht mocht worden dat van deze „ruimte" in de bestedingsmogelijkheden
een toenemend deel gebruikt zou worden voor de taken van het kerkelijk leven.
Wanneer dit het geval geweest was zou het stellig óók tot uitdrukking gekomen
zijn in een duidelijker stijging van het hierboven genoemde percentage.
(Wordt vervolgd)
Dit trefpunt is geen Thomasvaer en ook geen Pieternel,
maar nieuwjaarswensen uiten wil het stellig wel.
U allen, die dit leest, wenst het Gods rijke zegen
voor het nieuwe '66 op al uw levenswegen.
O, moge menigeen zich op dit Kerkblad abonneren,
de redacteuren vlot artikelen produceren.
Dat de vacante Kerken in ons mooie Zeeuwse land
in '66 krijgen een nieuwe predikant.
Ook wil dit trefpunt graag met alle nadruk zeggen
dat onze Kerken het contact met d' industrie gaan leggen.
Voor het slaan van deze brug is heel wat actie nodig
En niemand uwer achte dit nog langer overbodig,
want Zeeland zal steeds meer gaan industrialiseren,
waardoor de Kerk een nieuwe taak moet accepteren.
Reeds in het oude jaar werd veel hieraan gedaan,
In '66 moge het dynamisch voorwaarts gaan
Het interkerkelijk overleg verliep bizonder goed,
Voor het nieuwe jaar geeft ons dit heel veel moed.
Wij wensen dat langs onze Zeeuwse stromen
het pastoraat voor d' industrie er spoedig moge komen
Wij hopen dat in 't oecumenische verband
beroepen wordt een full-time predikant,
die ambtelijk zich volop kan begeven
in de sectoren van het ondernemingsleven.
Maar andere dingen heeft dit trefpunt ook te wensen
De Zending in Ruandalieve mensen,
Vraagt aller aandacht en ook veel gebed,
Waarop in huis en kerk voortdurend dient gelet.
Dit zelfde geldt voor d' evangelisatie,
dus eveneens voor „Kerk en Recreatie",
want als de Kerk niet werft, zou zij gaan sterven,
Zij zou haar opdracht alleszins bederven.
Niet gaarne zouden we de kerk-raden vergeten,
dus alle broeders, in het speciale ambt gezeten,
Uw dienst, eerwaarde heren, is verre van gering,
God sterke predikant en ook de ouderling,
Niet minder onze broeders van het diaconaat,
Op uw vergaderingen zij niet tot middernacht gepraat
Dit trefpunt denkt nu ook aan onze jonge mensen.
Juist jullie, jongelui, valt heel wat toe te wensen
Jullie leven is nog vol met mooie idealen,
En daarom wensen wij van harte zonder dralen,
dat 't nieuwe jaar je ruimschoots moge geven
veel licht en vreugd in 't heerlijk jonge leven.
Jong-Gereformeerden, dit mag ik toch hopen
Blijf Jezus dienen in Zijn Kerk, die je liet dopen
Er is toch zeer bepaald geen dieper vreugd
dan Hem te volgen in de jaren van je jeugd.
Laat je vereniging je als meelevend boeken,
en wil toch ook de buitenstaanders zoeken.
Dit trefpunt vindt het ook zo heel erg fijn,
dat onze kerkdiensten voor jong en oud het „Trejpunt" zijn
Naast onze jeugd tref ik ook de ouderen aan
Met „de beste jaren van uw leven" is 't gedaan.
We wensen U dat U mag zeggen zonder schromen
„Het beste van mijn leven zal na mijn dood eerst komen
Bent U bejaard of ziek Het schenke U diepe vreugd,
dat U het uitzicht hebt op eeuwig-zalige jeugd
Intussen moge het nieuwe jaar U nieuwe krachten schenken,
de Kerken blijven U steeds in 't gebed gedenken -
Zo gaan wij nu vol moed de nieuwe jaarkring tegen.
Dit Trefpunt wenst U allen heel veel zegen
„U zeeg'ne God, Hij steil' U tot een zegen
Gezegend zij uw hoofd, uw hart, uw wegen,
Uw aards, uw eeuwig lot!" (Gez. 118:1).
D. R.
FEUILLETON
door
HERMAN NOORMAN
27)
Nog diezelfde avond schrijft hij een uitvoerige brief
aan Kea, waarin hij mededeling doet van het gesprek met
de dominee. Voor de rest wacht hij op een seintje van
haar, waar en wanneer zij elkaar kunnen spreken.
Lena Lasterie is juist bij de deur, als de brievenbesteller
zijn post in de bus wil deponeren.
Dat is al gauw antwoord van Kea, zegt zij, de brief
uit Noordam openscheurend. Bijna per kerende post.
Zij heeft vrijdag geschreven, niet vaak, maar zo nu en dan
houden zij en Kea briefwisseling, en gevraagd of zij een
dagje naar de boerderij mag komen, omdat zij binnenkort
enkele dagen vacantie heeft. Nu is het antwoord er al.
Dat is heel vlug.
In de huiskamer zitten vader, moeder en Marie, als zij
de brief van Kea leest. Dan doet zij een uitroep van ver
bazing, om vervolgens stom verwonderd de anderen aan
te kijken.
Wat is er vraagt haar moeder.
Iets bijzonders
Marie is ineens geïnteresseerd. Ze gaat iets vermoeden,
't Is zeker in orde tussen Kea en Abel
'k Zal het briefje even voorlezen, dan weet U het
meteen, 't Is fraai. Wat een ellende voor Abel
Het zijn slechts enkele regels.
Lieve Lena. Het spijt mij heel erg, dat ik je moet
schrijven, dat het beter is, dat je voorlopig niet komt. Er
is iets heel ergs gebeurd. Abel en ik zijn het volkomen
met elkaar eens. Hij heeft mij gevraagd of ik zijn vrouw
wil worden, en ik heb hem lief, zoals hij mij liefheeft.
Maar mijn vader weigert voor nu en altijd zijn toestem
ming te geven. Niet om de persoon van Abel, maar, nu
ja, uitvoerig schrijf ik er niet over, dat heeft toch geen
zin, maar omdat vader mij getrouwd wil zien met een
boerenzoon en niet met een burgerman. Dat is de enige
reden. Je begrijpt wel, dat Abel en ik er veel verdriet van
hebben, maar voor het ogenblik kunnen we er niets aan
doen. We mogen elkaar niet zien en spreken. Van vader
mag ik ook niet meer naar de zangclub. Ik weet nog niet,
hoe het moet. Abel en ik hebben zelf nog geen klaarheid
in deze zaak. Bid met ons mee, opdat we licht bekomen.
Want ik kan hem niet loslaten. Je begrijpt wel, dat 't voor
mij heel moeilijk is, ja, voor Abel ook, maar ik sta er nog
iets anders tegenover. Ik kan het nog steeds niet met
mijzelf eens worden of ik in deze zaak volle gehoorzaam
heid aan mijn vader verschuldigd ben. Maar jij kunt me
daarin ook geen raad geven. Je begrijpt nu wel, dat het
in de gegeven omstandigheden niet raadszaam zou zijn, als
je bij ons kwam. Ik heb er met vader niet eens over ge
sproken, wel met moeder, die van hetzelfde gevoelen is.
Je moogt met dit briefje doen wat je wilt. Je vader en
moeder mogen het ook gerust lezen. Misschien heb ik
geen nieuws geschreven en heeft Abel jullie al ingelicht.
Leef met ons mee, kind. Ik hoop van harte, dat alles zich
nog eens ten goede schikt en bid er om, maar soms
vrees ik.
Lasterie kijkt zijn vrouw aan. Niet triomfantelijk, maar
zij kan niet ontkennen, dat hij het toen juist heeft gezien.
Je hebt het direct gezegd, zegt zij, toen ik ver
moedde dat die twee een oogje op elkaar hadden.
- Met dit verschil, dat de moeder er ook tegen zou
zijn, maar je krijgt de indruk uit dit briefje, dat dit niet
zo is. Dat kan op de duur misschien helpen. Het hangt
van de boerin af. Maar ja, die kennen we ook niet. De
boer kan het alleen wel voor het zeggen hebben. En dan
vrees ik, dat Abel geen kans maakt.
Hij zit in een moeilijk parket, meent Marie. Dit
had ik niet gedacht. Wat ter wereld kan iemand nu tegen
Abel hebben
Niets. Daar gaat het niet om. Hij is geen boer, het
is duidelijk genoeg, zegt Lasterie. En als zich zo'n man
dat eenmaal in het hoofd gezet heeft, je krijgt het er niet
uit, geloof er niets van.
Maar dat is tirannie barst Lena los.
Dan zou Kea moeten trouwen met iemand, van wie
ze niet houdt.
Dat komt in het leven méér voor dan je denkt,
merkt haar vader op.
Dan zou ik nooit trouwen, vader. Want dat is iets
verschrikkelijks.
Ik ben het volmaakt met je eens, kind. Je kunt dan
ook beter niet getrouwd zijn. Hier zit juist de tragiek van
dat meisje en Abel. Hoe moet het met die twee, als die
boer bij zijn weigering blijft
't Is vreemd, dat Abel er nog niet over geschreven
heeft, merkt Marie op.
't Zou me niets verbazen, of hij komt zaterdag naar
huis. In de eerste tijd zullen de zondagen hem lang niet
meevallen.
Moeder Lasterie heeft een goed voorgevoel gehad in-
derada komt er de volgende dag een briefkaartje van
Abel, meldend, dat hij het weekend overkomt. En dan
heeft hij alle gelegenheid met zijn vader en moeder te
praten. Die kunnen niets anders doen dan zijn gedrag en
handelwijze goedkeuren. En de toekomst Als Kea en
zij twijfelen er niet aan werkelijk van hem houdt, hem
liefheeft, zoals een vrouw haar aanstaande man dient lief
te hebben, dan dienen zij te wachten.
Misschien geeft de Here uitkomst en zet Hij het stugge
karakter van de boer om. Zeker, zeker in de geest, de
dominee heeft volkomen gelijk, moeten zij nog eens met
elkander spreken. Er zal toch binnenkort wel eens kans
komen, dat Kea hem ontmoeten kan. Maar laat dat voor
lopig de laatste maal zijn. Zij weten toch, dat zij elkander
hebben Het is niet prettig, je zou het zo graag anders
zien, maar je kunt geen ijzer met handen breken. En het
zou Steendam tarten zijn, als zij alle mogelijke uitvluchten
zochten om elkaar te ontmoeten. De woede van de boer
moet eerst eens betijen, mogelijk kwam hij nog tot andere
gedachten.
Met de eerste bus zoekt Abel des maandagsmorgens
Noordam weer op. Met tegenzin gaat hij er heen.
Als het mij te machtig wordt -, heeft hij gezegd
tot zijn broer Jan, dan solliciteer ik naar elders. Elkaar
zo nu en dan uit de verte zien, zonder te kunnen spreken
en dan te weten, dat je van elkaar bent, dat is schier niet
te dragen.
(Wordt vervolgd)
