eeuwóe S^erkbode Onze Kerken en de Wereldraad KANSEL en POLITIEK Onze Kerken en de Wereldraad. II. 3 MEI 1963 17e JAARGANG No. 41 OFFICIEEL ORGAAN TEN DIENSTE VAN DE GEREFORMEERDE KERKEN IN ZEELAND Redacteur: Ds. W. C. van Hattem, Herengracht 15, Terneuzen, Telefoon (0 1150) 22 48. Medewerkers J. A. van Bennekom, Middelburg Dr. A. J. Boom, Vlissingen Ds. M. V. J. de Craene, Baarland Drs. A. Elshout, Koudekerke Ds. A. Koning, Woerden Dr. P. C. Kraan, Vlissingen Ds. J. v. d. Leek, Kapelle Ds. P. van Til, Middelburg Drs. J. Vlaardingerbroek, Ermelo „ik worstei g Wentsel, Brouwershaven. en ontkom A Abonnementsprijs 3,per halfjaar bij vooruitbetaling Advertenties 12 cent per mm. Bij abonnement lager Losse nummers 12 cent Drukkers-Uitgevers Littooij Olthoff Spanjaardstraat 47 Middelburg, tel. 24 38 Giro no. 4 22 80 In de maand augustus van het vorig jaar werd in Amsterdam het vijfde plenaire congres van de Internationale Raad van Chr. Kerken (I.C.C.C.) ge houden. De op dit congres aanvaarde resoluties en sommige aldaar gehouden referaten waren toen voor ons aanlei ding om in enkele artikelen in te gaan op de vraag naar de houding die we ten opzichte van deze Raad hebben in te nemen en we meenden te moeten concluderen, dat aansluiting bij de I.C. C.C. geboden noch gewenst was. Ten aanzien van de Wereldraad van Kerken hebben we ons in die artikelen niet verder uitgesproken doch zegden toe een ander maal deze materie aan te snijden. Dit omdat wij de Wereldraad netzomin uit krantenverslagen wilden beoordelen als de I.C.C.C. Toen wij onze artikelen over de I.C.C.C. schre ven konden wij putten uit de tekst van de resoluties en referaten, het materi aal van New Delhi kwam ons niet eer der onder ogen dan dezer dagen. Wel werd er veel over New Delhi gepubli ceerd, maar de volledige tekst van de rapporten der drie secties, kwamen ons nog niet eerder onder ogen. Met het verschijnen van het 24ste deeltjes der Carillonreeks zijn deze rapporten als mede de Boodschap van de Wereld raad en zijn oproep tot de regeringen en volken volledig én in Nederlandse vertaling voor ieder toegankelijk. We kunnen dus nu met de officiële stukken op tafel over de Wereldraad gaan spre ken. Allereerst echter nog een opmerking vooraf ten aanzien van het alternatief óf Wereldraad óf I.C.C.C. Er zijn ve len, die menen, dat we persé in deze positie moeten kiezen zodat je wanneer je tegen de ene raad kiest automatisch vóór de andere zou zijn. Met klem wil len we dit alternatief als het enig mo gelijke afwijzen. Alsof er geen andere keuze zou zijn en alsof we nu bepaald ergens bij moeten horen. Het opdringen van het alternatief óf de ene Raad óf de andere doet ons teveel denken aan het voor en in de oorlogsjaren door de N.S.B. gestelde alternatief van Mussert of Moskou. Zonder daarbij de ene Raad met Mussert of de andere met Moskou te willen indentificeren. U voelt echter waarom het gaat. Het was niet óf het één óf het ander maar men beperkte eigenmachtig de keuze-mogelijkheid. Men wilde het doen voorkomen alsof er geen andere mogelijkheden meer wa ren. Zo doen ook zij, die zeggen of vóór de Wereldraad óf de I.C.C.C. Dan drukken voorstanders van de Wereld raad de tegenstanders in de I.C.C.C.- hoek en omgekeerd worden de tegen standers van de I.C.C.C. in het kamp der „valse oecumenisten" gedrongen. We zullen dit niet mogen doen el kaar niet mógen aandoen, evenmin als we hen, die tussen deze beide raden niet kiezen willen, met het predicaat „zwevend" of „besluiteloos" mogen versieren. Maar nu terug naar New Delhi. Zo als bekend waren er drie secties, die res pectievelijk rapporteerden over „Ge tuigen", „Dienen" en „Eenheid". De rapporten dezer secties werden door de plenaire vergaderingen overgenomen en zijn dus officiële uitspraken van de We reldraad van Kerken, waarnaar wij de ze Raad mogen beoordelen, temeer, daar de Wereldraad deze rapporten bij de aangesloten kerken ter overweging heeft aanbevolen. Wie deze rapporten leest ontkomt er niet aan om vragen te gaan stellen, vragen waarop we eigenlijk geen ant woord krijgen -althans niet in de rap porten van New Delhi. We lezen: „Omdat God in Christus de wereld met Zichzelf verzoend heeft, mogen wij niet langer onze medemens naar de gebruikelijke maatstaven oordelen. God heeft ons niet veroordeeld, daar om mogen wij niemand veroordelen. Alleen de opstandige wil van de mens staat tussen ons mensen en de ver wezenlijking van ons ware mens-zijn en onze bestemming. Met vreugde erkennen wij onze solidariteit met alle mensen, omdat onze Heer door mens te worden één is geworden met ons allen. De solidariteit met alle mensen van elk volk, klasse, huid kleur en godsdienst zonder onder scheid in ons gemeenschappelijk mens-zijn is het uitgangspunt van de vernieuwing van het leven en getui gen van onze kerken door de Heilige Geest" (blz. 91). We vragen: Is inderdaad deze solidariteit het uit gangspunt van de vernieuwing van leven en getuigen? Wat verstaat men in New Delhi onder gebruikelijke maatstaven Is dit een vrije wil die tussen ons en de verwezenlijking van ons mens-zijn staat We lezen: „Binnen de kerken is er maar weinig begrip voor de wijsheid, liefde en kracht die God geschonken heeft aan mensen van een ander geloof of zon der geloof; of voor veranderingen in andere godsdiensten ontstaan door hun langdurige ontmoeting met het christendom. Wij moeten het gesprek over Christus met hen beginnen, we tende dat Christus zich door hen tot ons richt, en door hen tot ons" (blz. 93). We vragen: Waar staat dat in de Bijbel dat Chris tus ons aanspreekt door mensen van een andere religie of zelfs mensen zonder religie We lezen: „De Kerk wordt gezonden in de we tenschap dat God Zichzelf niet zon der getuigen laat, zelfs onder men sen, die Christus niet kennen, en ook wetende dat de verzoening, door Christus tot stand gebracht, de hele schepping en heel de mensheid om vat" (blz. 92). We vragen: Wat moeten we hier onder „heel de mensheid" verstaan, „alle mensen" of „de wereld" naar de zin van Jo hannes 3:16? Zo zouden we kunnen doorlezen en vragen blijven stellen. We willen ech ter onze lezers aanraden om zelf eens dit pocketboek door te nemen, om zich op grond van het daarin geponeerde te beraden. Het aansluiten bij enige oecumenische organisatie mag immers niet uit ge voelsoverwegingen geschieden en teveel nog zijn het juist deze overwegingen, die tot een pleidooi voeren voor aan sluiting bij de Wereldraad van Kerken. In plaats van zich door het gevoel te laten leiden zal men zich hebben te be- zinnea op.-de_uitspraken_van deze Raad, uitspraken waarvoor wij als Gerefor meerde Kerken, indien wij ons bij de Wereldraad zouden aansluiten, mee verantwoordelijk zouden zijn. Dan rijst de vraag of wij de oecu mene geen groter dienst bewijzen door niét tot deze Raad toe te treden. Zo lang wij immers buiten de Wereldraad staan kan ons getuigenis uitgaan tot deze Raad, eenmaal als lid toegetreden zullen wij als Gereformeerde Kerken mee verantwoordelijk zijn voor de uit spraken van deze Raad. Nu kan men natuurlijk zeggen: ja maar als lid kun je toch in de Wereld raad getuigen en daarom behoren we toe te treden. Dit houdt echter in dat men zich als lid zal moeten neerleggen bij de besluiten van de grote meerder heid, dus verantwoordelijkheid dragen voor uitspraken, die men zelf niet on derschrijft. Dit laatste achten wij- de grootste moeilijkheid, naar onze mening is zoiets als een vrijblijvend lidmaat schap, waarin men zich distancieert van de uitspraken van de Raad onmogelijk. Juist daarom is het zo dikwijls aange voerde argument dat je toch getuigen kunt binnen deze Raad wanneer je toe treedt niet houdbaar. Dit zou er ten slotte op uit kunnen lopen, dat we na een korte tijd van lidmaatschap deze Raad weer verlaten omdat we ons met de uitspraken ervan niet kunnen vereni gen. New Delhi roept vragen op, vragen waarop bezinning geboden is en ten aanzien waarvan we niet mogen zeg gen, dat zien we wel als we lid van de Wereldraad geworden zijn. Eerst als deze zaken doordacht en doorsproken zijn zal het tot definitieve besluitvor ming ten aanzien van de Wereldraad kunnen komen. Zolang echter nog vele vragen open blijven, zolang nog vele bezwaren in verband hiermee onweerlegd blijven, zo lang menen wij, dat voor ons in deze Raad geen plaats is. In het „Veluws Kerkblad" is ds. van Herksen ook ingegaan op de vraag naar de verhouding tussen onze kerken en de Wereldraad van Kerken. Hij heeft daarbij gebruik gemaakt van de in Duit se tekst verschenen „Acta" van New Delhi en schrijft: „In dit boek van ruim 500 bladzijden komt men dingen tegen, die een ge reformeerde belijder toch wel, om het nu maar zo zacht mogelijk te zeggen, te denken geven en tot serieuze be zinning nopen". Na enkele stukken geciteerd te heb ben o.a. ook enkele van de hierbo ven gegeven citaten merkt hij op: Bij mij rijst de vraag: „Is deze com municatie, deze mededeling van het evangelie zó, bijbels te verantwoorden Is dit nog verkondiging (kerugma) Leert Gods Woord ons ergens, dat Christus ons door de andere religies, zelfs door mensen zonder religie aan spreekt Leert het, dat het licht van Christus de drager van het evangelie vooruitging Wat is de inhoud van de christelijke boodschap Is de naam van Jezus de enige Naam waardoor we za lig worden Is het evangelie absoluut Is de waarheid algemeen-geldig en defi nitief of is' ze relatief en moet ze wor den opgebouwd uit „waarheidselemen ten", die ook in andere religies te vin den zouden zijn Moet Christus' Kerk in de allerdiepste ootmoed van haar goddelijke verkiezing het evangelie niet brengen met goddelijk gezag Ont komt ze op de weg „New Delhi" aan de gevaren van een misleidend syncre tisme en een het evangelie tot in zijn kern uithollende synthese. Erkent New Delhi de antithese We vragen slechts. Maar het zal duidelijk zijn, dat hier bezinning nodig is. En zou deze bezinning moeten lei den tot de conclusie, die Prof. Zuidema in een breed gedocumenteerd artikel over „New Delhi" trok: „De Gerefor meerde Christenheid past in New Del hi niet Ik vrees, dat hij gelijk heeft en houdt het daarop, tenzij zijn gefun deerd betoog door een „deskundige" met klemmende argumenten en feiten wordt ontzenuwd. Maar zulkeen tegen betoog kwam ik nergens tegen" We zijn het volkomen met ds. van Herksen eens, niet omdat we nu maar persé tegen de Wereldraad willen zijn, zoals anderen er persé vóór willen zijn, maar omdat we met hem nog nooit een gefundeerde tegenargumentatie hebben vernomen. De redenen die worden aan gevoerd op gevoels- of opportunistiche gronden zijn naar onze mening secun dair. Hier zullen primair principiële ar gumenten de doorslag moeten geven. vH. „BROOD VOOR HET HART" Uw bijdrage zal worden gebruikt voor de volgende projecten: Interkerkelijke Lectuurdienst in Djakarta Lectuurdienst in Midden-Java Lectuurverspreiding op Soemba Lectuurcentrum in Rwanda Lectuurwerk in Brazilië Lectuurwerk in Argentinië Een gevaarlijk onderwerp Ja, wan neer men al te rechtlijnige consequen ties uit dit opschrift zou trekken; ook de felste „politicus" zal niet zo vlot meer betogen, dat op de kansel een rechtstreekse propaganda voor 't stem men op een bepaalde politieke partij moet worden bedreven. Neen, wanneer we ervan uitgaan en dat doen we als lezers van onze Kerkbode toch al len dat de Kerk een boodschap heeft, ook voor het politieke en maat schappelijke leven. Dat was het onderwerp van een m.i. uitermate prettige gedachtenwisseling, die op donderdag 25 april j.l. heeft plaatsgevonden tussen een bescheiden aantal min of meer „politieke" figuren en een 25-tal Zeeuwse predikanten van de Gereformeerde gezindte. Het over grote deel van de pastores behoorde tot onze kerken, maar het verblijdde ons grotelijks ook een enkele Ned. Herv. en Chr. Geref. predikant te mogen ver welkomen. Bewust was de min of meer traditio nele vorm van vergaderen verlaten; er was geen referaat van een hooggeleer de, gewoon geleerde of ongeleerde spre ker, maar een open en eerlijk gesprek, een vraag-en-antwoordspel, dat we gaarne nog wat langer hadden voort gezet, als het klokje van gehoorzaam heid ons om half zeven niet tot een an dere belangrijke bezigheid had geroe pen. Om een volkomen vrije menings uiting te bevorderen was er geen pers uitgenodigd, maar u zult het me niet euvel duiden, als ik een enkele impres sie op papier zet. Het was verblijdend, dat duidelijke meningsverschillen niet naar voren kwa men; hoogstens zou men van enig nu anceverschil kunnen gewagen. Alle aan wezigen waren het er over eens, dat de Kerk niet alleen een boodschap heeft voor het leven na dit leven, maar ook voor het leven op aarde; zij zal moeten getuigen van het Koninkrijk Gods, dat in alle gebrokenheid reeds op aarde zichtbaar moet worden om straks ten volle tot openbaring te komen bij Chris tus' wederkomst. Moet de Kerk haar leden niet oproepen om mede te werken aan de metamorfose van het leven, ook in maatschappelijk, politiek en cultureel opzicht? En mag de Kerk niet een waar schuwend woord doen horen nu het werk van de Chr. organisaties, ook van de Chr. politieke organisaties, op het kerkvolk in het algemeen minder beslag schijnt te leggen dan vroeger Terecht stelde een der aanwezige predikanten het zo, dat de Kerk voor zichtig moet zijn met het noemen van bepaalde politieke strijdpunten. In dit verband werd kritisch gewaagd van het schrijven der Ned. Herv. Synode in zake de kernbewapening; naar veler

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche kerkbode, weekblad gewijd aan de belangen der gereformeerde kerken/ Zeeuwsch kerkblad | 1963 | | pagina 1