Uit de Gemeenten
NIEUWS
Naschrift redactie:
GEESTELIJKE VOLKSGEZONDHEID
LAAT VOORJAAR
anders wacht de kerker.
Twee tegenstellingen.
Het eerste ziekelijk en hysterisch, f 0,75
voor een cfode kraai.
Het andere het kwaadaardige gezwel van
een kanker, de haat van het communisme
in een zich nog noemende Christelijke
staat
En omdat deze mensen nu moeten be^
talen terwijl de andere boeren ook niet
meer betalen is bewezen, dat het kolchozen
systeem niet gewenst is. We zullen het nu
eens heel nuchter stellen, omdat de kerk
hier alles mee te maken heeft.
Niet één dominee of geestelijke heeft hier
op gereageerd, niet één christelijke of an
dere partij die nog zegt geloof, eer en
fatsoen te bezitten, heeft ook maar een
vinger uitgestoken om dit barbaars schouw
spel, dat uniek is in de geschiedenis, een
opdringen van een regiem, dat de volks
wil niet begeerde, te verhinderen.
Wij vragen ons af; schipper waar vaart
ge heen.
Wee hen, hetgeen ge zaait zult ge ook
maaien, dit blijft niet straffeloos.
G. RIEMENS,
Prinses Beatrixstraat 14,
Schoondijke.
Nu moeten we heel eerlijk bekennen,
dat we van het Landbouwschap en
alles wat er mee samenhangt, maar
heel weinig weten. Uit hetgeen we de
laatste tijd gelezen hebben, hebben we
voor onszelf geconcludeerd, dat de in
stelling op zichzelf niet verkeerd is. Of
het echter juist is, dat alles wat in de
zin der wet „boer" heet hier zijn bij
drage aan moet leveren is een vraag,
waar we het antwoord nog niet op
gevonden hebben. Indien dit antwoord
ontkennend zou luiden, dan zou in
derdaad van sociale ongerechtigheid
sprake zijn, indien het echter bevesti
gend luidt, hopen we dat onze brief
schrijver zijn gespierde taal intrekken
zal.
We hopen dat iemand, die op dit
gebied ter zake kundig is, ons het ant
woord wil geven.
Reacties op dit schrijven worden
gaarne bij de redactie van de Kerk
bode ingewacht.
v. H.
GEACHTE REDACTIE
Zoals u denkelijk wel bekend zal
zijn, voert het Zendingscentrum een
nieuwe actie om postzegels te verza
melen voor de Zending, vooral met
het doel kinderbijbels te verspreiden
in de zendingsgebieden. Elke zendings
commissie heeft daar een schrijven
over ontvangen. Een paar maanden
geleden ben ik er hier in Tholen mee
begonnen en heb daartoe de mede
werking van het Hoofd der Chr. School
gekregen. Het resultaat was prachtig.
Alle kinderen brachten postzegels mee,
zodat ik al veel duizenden zegels naar
het centrum kon sturen. Nu vroeg het
Zendingscentrum of het niet mogelijk
zou zijn, dat u in het Zeeuwse Kerk
blad enige ruimte af zou kunnen staan
voor propaganda voor deze actie. Mis
schien zou dat stimulerend werken
voor andere zendingscommissies in
onze provincie om ook de scholen in te
schakelen en dan een contactpersoon
op te zoeken, die de sortering en ver
zending op zich neemt.
We wachten met belangstelling af
of u in een der volgende Kerkbodes
een plaatsje over hebt om een kort be
richtje over deze zaak op te nemen.
Namens het Zendingscentrum bij
voorbaat onze dank.
Met vr. groeten,
Mej. E. JANSEN,
J. v. Bloisstraat 27, Tholen.
Secr.esse Zendingscomm.
NIEUWERKERK
Verkoopavond. Wij moeten allen weer eens
wat samen doen in de dienst van Christus
kerk. Dat kan zo veel zijn. Daarin is de liefde
eigenlijk onuitputtelijk.
Laatst zijn zusters der gemeente begonnen de
kosteres te helpen (dat is door omstandigheden
nodig) met het schoonhouden van de kerk.
De leden der Jeugdvereniging gingen er op
uit voor de actie ,,Heb het hart eens", en dat
met enthousiasme, enz. enz.
Maar als we dit eens bundelden in een
nieuwe actie, met tweeërlei doel.
1. Een band-recorder voor de gemeente.
2. Wat er bovenuit mocht komen, bestemmen
voor een versnelde aflossing van de zon
gordijnen.
Het duurt zo lang, als we daar het ver
jaringsfonds mee blijven belasten. Het is pret
tiger als die ook weer andere, kleinere aparte
doeleinden hebben.
Dus het wordt een actie B(and) R(ecorder)
En Vermelde Aflossing Gordijnen (actie Bre-
vag). Verenigingen, doet u mee? Suggesties,
denkbeelden, voorstellen zal ik gaarne ont
vangen.
We maken iets. We verzamelen. We halen
van allerlei op. Ook geldelijke bijdragen.
En dan b.v. drie dagen in ons lokaal: ver
koopdag, in ruime zin des woords. In stijl blij
vend uiteraard, passend bij een actie, rondom
de dingen der kerk. Maar daarom ook ge
noeglijk,, blijkmakend. Het heeft te maken met
de kerk van de Here Jezus Christus. Hoor ik
dan iets van u?
J. H. B.
OOSTERLAND
1. Catechisaties. Laten we zo nog even door
gaan met zijn achten. Ja, alles wat kan, is
aanwezig, variërend in leeftijd naar één in
het onderzoek van Gods Woord.
2. Twee zusters hadden een gedenkdag, om
wel dankend bij stil te staan. De wed.
Knuist en de wed. Rotte werden beiden 80
jaar. God zegene u, een ieder op uw ver
dere weg. Bovenal met de glanzen van Zijn
genade.
3. Br. en zr. Caljouw ontvingen een kind uit
Gods hand. We zijn met hen verblijd.
Tot de volgende -keer, lezers en lezeressen.
J. H. B.
OM NOG EENS NAAR TE LUISTEREN
Soms heb je van die boeken in de kast, die je jaren geleden eens gele
zen hebt en die dan een lange tijd op non-actief staan. Maar wanneer
men ze weer eens ter hand neemt, treft het meermalen, dat alles nog
zo actueel is. Dit is wel in het bijzonder het geval bij het boek van Ds.
Sikkel, „Eeredienst, prediking en ambt". We stellen ons voor, van tijd
tot tijd iets hieruit naar voren te brengen in deze rubriek. Ditmaal willen
we opnemen wat Ds. Sikkel schreef over:
NAAR HET ZIEKENHUIS.
Er is een tijd geweest, waarin men het onbarmhartig vond een zieke
naar het ziekenhuis te zenden.
Men meende daarin een bewijs te zien van gemis aan hartelijkheid bij
de familie.
In geval van operatie, nu ja dan kon het niet anders, maar overigens
men zorgde zelf voor zijn zieken. Het zou anders de schijn hebben,
alsof men geen moeite en zorg voor zijn zieken over had
Die tijd is lang voorbij. Tegenwoordig wordt algemeen verstaan, dat
het ziekenhuis er maar niet is voor operatie-patiënten en voorts voor
eenzame stumpers, die geen huis en geen verzorging hebben, maar dat
het ziekenhuis in zeer vele gevallen aan onze patiënten een behandeling
en verzorging biedt, die ook de grootste liefde en toewijding thuis aan
de zieken niet geven kan.
En aangezien de liefde het beste zoekt voor de zieken, kiezen wij
tegenwoordig voor hen in vele gevallen: het ziekenhuis.
Maar ziekenhuis en ziekenhuis is nog niet hetzelfde. Als het alleen
maar ging om inrichtingen, die naar de eisen des tijds zijn ingericht,
met bekwame doktoren en vriendelijke, toegewijde zusters, dan hadden
we aan onze neutrale ziekenhuizen genoeg.
En ik zal van die neutrale ziekenhuizen heus geen kwaad zeggen.
Maar een zieke heeft nu eenmaal nog wat anders nodig, dan een
medisch voortreffelijk ingerichte omgeving. En een gelovige zieke, die
toch al missen moet het eigen gezin, heeft zeer nodig een gelovige om
geving.
Daarom zijn we zo dankbaar, dat God ons gaf vele voortreffelijke
Christelijke ziekenhuizen.
Gelovige zieken, die ziekenhuisver pleging behoeven, zoeken nu na
tuurlijk, indien even mogelijk, opname in een Christelijke inrichting.
Daarover zijn we het wel eens.
Maar dan blijft toch nog het feit, dat in allerlei gevallen, b.v. bij be
smettelijke ziekten en anderszins, opname in onze Cristelijke zieken
huizen niet mogelijk js.
En zo vinden we ook telkens weer onze Gereformeerde zieken in de
gemeentelijke ziekenhuizen.
Nu heb ik al gezegd, dat ik er niet aan denk om daarvan kwaad te
zeggen. Deze ziekenhuizen zijn voortreffelijk ingericht, er zijn bekwame
doktoren en vele vriendelijke, toegewijde verpleegsters. En laat ik er
dadelijk bijvoegen, wij predikanten ondervinden in deze gemeentelijke
ziekenhuizen, bijna zonder uitzondering, de meest welwillende mede
werking. Men laat ons daar toe op alle uren, als het slechts even moge
lijk is, en betoont ons daar meermalen grote vriendelijkheid.
UIT DE
KERKEN
Beroepen te Amsterdam-West (vac. J. Wicr-
sema) G'. Veeneman te Amersfoort te
Heerde (vac. G. W. H. Peddemors) L. C.
Rietveld te Sint Pancras te Lewedorp en te
Heinenoord A. Borman. kand. te 's-Graven-
hage - te Amsterdam-Zuid (vac. wijlen Ds.
J. M. Mulder)" J. P. Haspels te Apeldoorn en
(vac. wijkgem. 5) J. Nawijn te Schiedam
te Meppel (vac. J. van Tuinen) J. Nieuwsma
te Oude Pekela te Broek onder Akkerwoude
D. van Santen, kand. te Schipluiden te
Souburg L. C. Rietveld te St. Pancras.
Aangenomen naar Koudekerk a.d. Rijn H.
Makkinga te Wilsum (O.), die bedankte voor
Donkerbroek naar Sliedrecht (2e pred.-
plaats) M. Grashoff te Bleiswijk.
Bedankt voor Coevorden (2e pred.-plaats)
R. J. Beukema te Ermelo voor Hoogezand-
Sappemeer (vac. S. G. Bloem) J. Nierop te
Haulerwijk.
Examens Aan de V.U. slaagden voor het
kandidaatsexamen theologie de heren J. Bos
man te Amsterdam, E. Hoogerwerf te Baarn,
W. E. Hoekstra te Wassenaar en D. Land
te Grootegast.
Afscheid en intrede Ds. M. v. d. Sijs,
laatstelijk predikant te Nieuw-Guinea is voor
nemens a.s. zondag intrede te doen te 's-Her-
togenbosch na bevestiging door zijn vader, Ds.
J. B. v. d. Sijs van Bredevoort Ds. W. v.
FEUILLETON
door
HUGO KINGMANS
26)
En dus gaat hij vertellen wat er allemaal nog moet gebeuren,
alvorens hij vertrekken kan. Heel wat formaliteiten. Hij zal er
wel een dagje voor naar Den Haag moeten. ,,Ga je dan mee,
Marie
„Welja, waarom niet? 't Geld kan niet op. En of ik ze
missen kan, wordt niet gevraagd", snerpt vrouw Saalmink.
Alsof je haar niet missen moet, als ze in Canada is, denkt Jan.
Marie had gretig „Ja" willen zeggen, maar nu zwijgt zij. Geen
ruzie, alsjeblieft geen ruzie.
Jan bijt zich op de tong en zegt alleen: „Dan niet". Even
later gaat hij naar de zolder, waar Evert slaapt in een twee
persoons ledikant. Als hij hier 'n weekend is, deelt hij het met
de jongen.
De slaap blijft verre. Hij woelt heen en weer. Is de kwestie
nu opgelost? Er is geen sprake van. Hij beseft: Marie en hij
staan mijlenver van elkaar af. En dat moet nu man en vrouw
worden
Die zondag is het prachtig weer. Na de middagdienst de
kerk is nu weer goed bezet, want het aantal grieppatiënten ver
mindert met de dag en dominee Zeileven is zijn vermoeidheid
kwijt gaan Jan en Marie een eindje het vrije veld in. Vóór
zes uur zullen ze terug zijn. Want dat is etenstijd. Enkele uren
later fietst Jan dan weer naar huis. Tot maandagmorgen blijft
hij dit keer nog niet. Straks is alles op de boerderij weer nor
maal. Dan komt hij elke week tot... hij vertrekt naar de over
kant van de grote plas.
In geen velden of wegen is een menselijk wezen te bespeuren.
Buitenkinderen, als ze zijn, voelen zij aan alles, dat de lente
nadert, al is daarvan nog heel, heel weinig te zien.
Jan begint weer over zijn vertrek.
„Zou je wel gaan?" vraagt zij. „Kun... kun je nu beslist niet
hier blijven? Ik zal je zo missen. Ik kom er niet door."
Deze bekentenis doet hem goed.
„Kindje, je hoeft mij niet te missen. Laten we over een paar
maanden trouwen en dan gaan we samen. We vinden het ginds
wel."
„Neenneendat niet. Dan moet je maar alleen
gaanMaar kun je niet hier blijven
Zij klemt zich aan hem vast.
„Neen, Marie, dat gaat niet. Ik vertrek. Je weet dat al maan
den. Over een jaar of een goed jaar hoop ik terug te zijn en
kom je halen. Een jaar is gauw om, meid."
„Jaja.maar
Stilte. Een snik. En nóg een.
„Wat is er nu toch, kindje?"
Door niemand worden zij bespied. Midden op het landweg
getje staan zij. Het begint te donkeren. Zij ligt in zijn sterke
armen en snikt.
„Ikvind't zo naar, om weg te gaan."
„Je moet het anders zeggen", beweert hij op harde toon. „Je
moet zeggen: ik zou er wel overheen stappen, maar moeder wil
het niet. Ik heb het al lang door, Marie."
„Neeja
„'tis niet „neen", 'tis alleen „ja". Maar ik laat me door je
moeder de wet niet voorschrijven, meisje. Ik denk er niet aan.
En vertel me nu eens: als daarginds alles goed is en ik kom
over een jaar terug, trouwen we dan Eerlijk, ik zal alles
precies schrijven, zoals het daar is. Je stelt je alles veel te zwart
voor. 't Is, of ik naar een onbewoond eiland vertrek of naar een
land vol barbaren en menseneters Kan ik er dan op rekenen,
dat je met me meegaat, Marie
„Als alles goed is en je hebt daar toekomst", snikt Marie, „ja,
dan moet het maar."
,,'tls geen resoluut antwoord. Jan voelt het, maar hij is toch
een stapje verder.
..Desnoods tegen de wil van je moeder?"
Hardnekkig houdt hij vol. Marie heeft hem zó nog niet leren
kennen. Hij is altijd volgzaam en geneigd tot toegeven. Maar
nu is hij zo vasthoudend.
„Ruzie met vader en moeder mag niet", zegt zij. „Dat weet
jij ook wel."
„Ruzie, ruzie, dat is geen ruzie. Je doet alleen wat je plicht
is. Je houdt toch van mij
„Dat weet je wel. Ikik ben gek op je, daar".
„Dan moet je mij volgen. Ik vraag helemaal geen dwaze din
gen. Kan ik er op rekenen, dat je dan met mij teruggaat
„En als het er jou nu niet bevalt ontwijkt zij een recht
streeks antwoord.
„Dan ga ik natuurlijk ook niet meer terug, dat is nogal lo
gisch. Maar ik weet zeker, dat het er mij bevallen zal. Hard
werken, maar dat moet hier ook. Misschien daar nog wat harder
dan hier, maar dat is niet erg. Hè, Marie een eigen boerderij
met jou als de boerin Hoe zal ik er God om bidden. En Hem
danken, als Hij dat gebed verhoort. Is het voor jou niet een
gebedszaak
„Ja", is het zacht gegeven antwoord. „Maar tegen de zin van
moeder; ruzie met haarikikben toch ook een
kind, Jan Denk je daar niet om
„Zeker ben je een kind van je moeder. En je bent gehoor
zaamheid verschuldigd. Maar je moeder mag niet het onrede
lijke van je eisen. Ruzie moet je niet maken. Je moet haar in het
jaar, dat ik weg ben, tot rede brengen en haar doen inzien, dat
je behoort bij de man, van wie je houdt. Dat is toch heel ge
woon
Al enige tijd lopen ze weer en naderen de Zevenbuurt. Het is
al zes uur geweest en het is donker geworden.
„Je praat er gemakkelijk over."
„Ik zeg. zoals het is, Marie. Praat er eens met dominee Zei
leven over en dan maak ik me sterk, dat die hetzelfde zegt."
Dat wéét Marie. Maar zij vertelt van diens bezoek niets. En
spreekt niet over diens invitatie, om samen eens in de pastorie
te komen praten. Zij voelt, dat dominee Zelleven gelijk heeft en
dat Jan gelijk heeft
„Het zal nog wel in orde komen", zegt zij. „Als daarginds
alles goed is, verandert moeder nog wel."
Méént zij dat nu? Jan twijfelt er aan. Doch hij laat het on
derwerp varen. Ze zijn thuis. Bovendien je kunt niet blijven
doorzagen.
Zonder zekerheid te hebben, fietst hij des avonds terug.
En zó blijft het, ook de volgende zondagen.
Met rasse schreden gaat de tijd van vertrek naderen. De pa
pieren komen geleidelijk in orde. Hij heeft de reis voorbereid:
van Hoek van Holland met de Harwich-boot en dan per vracht
passagiersschip, dat is het goedkoopst, van Engeland naar Ca
nada. De datum is vastgesteld. Hij heeft boer Havinga zijn komst
gemeld en ook Freerk Meppelink is op de hoogte gesteld.
(Wordt vervolgd)
