eeuwóe 3£erkbocle De N. C. R. V. -| WIST U HET AL r DE M ARIA-LEER BIJ ROME 15 MAART 1963 17e JAARGANG No. 35 OFFICIEEL ORGAAN TEN DIENSTE VAN DE GEREFORMEERDE KERKEN IN ZEELAND Redacteur: Ds. W. C. van Hattem, Herengracht 15, Terneuzen, Telefoon (0 1150) 22 48 MedewerkersJ. A. van Bennekom, Middelburg Dr. A. J. Boom, Vlissingen Ds. M. V. J. de Craene, Baarland Drs. A. Elshout, Koudekerke Ds. A. Koning, WoerdenDr. P. C. Kraan, Vlissingen Ds. J. v. d. Leek, Kapelle Ds. P. van Til, Middelburg Drs. J. Vlaardingerbroek, Ermelo ik worstel Ds. B. Wentsel, Brouwershaven Mej. F. A. Groot Nibbelink, Grijpskerke en ontkom" Mevrouw C. van Zwedenvan Alkemade, Middelburg. Abonnementsprijs 3,per halfjaar bij vooruitbetaling Advertenties 12 cent per mm. Bij abonnement lager Losse nummers 12 cent Drukkers-Uitgevers Littooij Olthoff Spanjaardstraat 47 Middelburg, tel. 24 38 Giro no. 4 22 80 vJ Volgend jaar zal de Nederlandse Christelijke Radio Vereniging 40 jaar bestaan. Veertig jaar N.C.R.V. en dat betekent, dat er een generatie gekomen is, die nog maar heel weinig weet van de oorsprongen dezer vereniging en van haar geschiedenis. Daarom achten wij het een goede gadachte, dat dezer dagen een boekje van de pers is geko men, waarin Gerard H. Hoek op een prettige wijze de geschiedenis en de plaats en de taak van deze vereniging in ons volksleven behandelt. Zelf zijn we met de N.C.R.V. opge groeid, geboren in hetzelfde jaar en ons vanaf onze prille jeugd de radio in de huiskamer herinnerend. Eerst nog het toestel met de spoelen, toen het beken de blikken doosje, toen de radio's met ingebouwde luidspreker, maar altijd op die radio een kaart van de N.C.R.V. Zo was het bij ons thuis, zo is het nu nog in ons eigen gezin. We hebben van Hoeks boekje ge noten, we hebben er eerlijk gezegd met een zeker heimwee van genoten. Heel die geschiedenis, met al die bekende namen werd ineens weer levend, dat enthousiasme van vroeger, dat nog een maal fel opleefde op de Jubo, die liefde van ons christelijk volksdeel voor onze eigen christelijke radio. En we hebben verlangd, dat het weer zo zou mogen zijn. Naar onze mening zullen velen, die nog iets van de geschiedenis van de N.C.R.V. voor de oorlog hebben meegemaakt, met hetzelfde heimwee dit boekje lezen. En dan gaat de vraag rijzen: hoe komt het toch, dat de waar dering van de N.C.R.V. zo geheel an ders geworden is Hoe komt het toch, dat ondanks het grote ledental er toch zo weinig enthousiasme meer is Hoe komt het toch, dat de liefde verkoelt Dan kunnen we wijzen op algemene verschijnselen, dan kunnen we zeggen, dat dit nu eenmaal een na-oorlogsver- schijnsel is en dat de mensen niet meer zo gauw ergens warm voor lopen. Dat kunnen we allemaal zeggen en het zal ook allemaal wel waar zijn. Maar an derzijds kan men zich na de lezing van dit boekje toch niet aan de indruk onttrekken, dat ook de N.C.R.V. op sommige punten gefaald heeft. Zeker na de oorlog. De N.C.R.V. wil de om roepvereniging zijn, die er naar streeft om midden in de tijdstroom staan de -de boodschap van het Evangelie van dag tot dag, in een veelomvattend programma van informatie, educatie en variatie, aan heel het volk te brengen. Dit is iets waarover wij ons niet genoeg kunnen verblijden, en waar we met hart en ziel achter zullen moeten gaan staan als dit laatste tenminste nog niet het geval is. Er wordt in het boekje ook over dit educatie en het cultuur vormende element van' de N.C.R.V. gesproken, er wordt zelfs uitdrukkelijk over gesproken en daar zijn we blij mee. Maaren dat is onze beden king, wat heeft de N.C.R.V. en dat betekent, wat hebben wij als leden van de N.C.R.V. daarvoor gedaan Is cultuurvorming alleen maar dit, dat de luisteraars met de cultuur in aanraking gebracht worden, of is er een eigen in breng in die cultuur Kuyper heeft er op gewezen, dat de Here Jezus zegt, dat er geen duimbreed is van welk ter rein ook of het is van Hem. Maar be tekent dit, dat wij die cultuur kerstenen, door deze over te nemen, natuurlijk na onze eigen censuur erover Dit is ons bezwaar ook tegen de CEFA: we krij gen geen christelijke film, door als christenen met elkaar naar een film te gaan kijken, die ook in de bioscoop ge draaid wordt, we krijgen een christe lijke film, door met elkaar een film te maken, die straks aan de wereld ver toond kan worden. Dan hebben wij een positief culturele taak. Enige tijd geleden schreef mr. A. B. Roosjen tegen de kritiek op de verzuk ling dat er toch door de gezamenlijke omroepverenigingen zoveel gemeen schappelijks gedaan werd en dat men toch zoveel gemeenschappelijk had, hij wees daarbij op de hoorspelkern, de radiokoren en orkesten, de televisie spelers. Hoewel we het meestal met de heer Roosjen eens zijn, achtten wij dit een van zijn zwakste argumenten. Want hier ligt nu juist het terrein, waar we gefaald hebben. Waar is onze christelijke hoorspel- kern Waar is ons christelijk radiokoor Waar zijn onze christelijke acteurs Waar zijn onze christenmusici Mogen we zeggen: het gaat er niet om wie het brengt als het maar gebracht wordt Of moeten we zeggen: Wij hebben een woord voor de wereld en dan moeten we dat ook zelf brengen Veertig jaar N.C.R.V. Maar een christelijke toneelschool, een opleiding voor onze eigen mensen om via het me dium radio beslag op de wereld te leg gen, is er niet. En nu hoort men voor alle omroepen in alle hoorspelen vaak dezelfde stemmen. Voor onze amuse mentsprogramma's moeten we leentje buur spelen. Voor de geestelijke liede ren zijn er gemeenschappelijke koren. Wij hebben in onze culturele roeping gefaald. We hebben een prachtig studio complex; we hebben veel met andere omroepen samen, waarom niet als het de technische aangelegenheden betreft; we hebben vele leden, maar we hebben een taak laten liggen. Een taak, die wij niet verwaarlozen mogendie we ten koste van veel moeten realiseren. Ja renlang was de contributie van de N.C. R.V. gelijk, toen werd deze verhoogd om ons een mooier" programmablad aan te bieden, het ware ons liever als we deze verhoging hadden gebruikt Naar aanleiding van de vier arti kelen die ik in De Kerkbode schreef over de Maria-leer bij Rome, vond ik dezer dagen 'n mooi artikel in „Katho liek archief" van 8 februari, dat ik zon der de minste commentaar hier over neem. „Pater Luigi Ciappi, O.P. is een in vloedrijk persoonlijkheid in de Romein se curie. Het annuario Pontificio 1962 (zoiets als ons jaarboekje, n.v.m.) ver meldt van hem de volgende ambten: Magister Sacri Palatii Apostolici, con sultor van het H. Officie, officieel pre laat in de afdeling der zalig- en heilig verklaring van de Ritencongregatie, theoloog van het staatssecretariaatcon sultor van de pauselijke bijbelcommis sie, lid van de academische raad van de pauselijke romeinse theologische aca demie. Voor het Concilie was hij lid van de theologische voorbereidings commissie en nu is hij conciliaire des kundige. Rondom het boek De Mariologia et Oecumenisme (over de Marialeer en het Oecumenisme n.v.m.) uitgegeven door de pauselijke internationale Maria-academie, schreef hij in de Os- servatore Romano (het officieël orgaan van de paus, zoiets als ons staatsblad n.v.m.) van 19 december 1962 'n ar tikel waaruit we de volgende merk waardige passages halen. „Maria, in 't tweede Vaticaans con cilie tegenwoordig met haar onzichtbaar maar almachtige omnipotente alles kunnende n.v.m.) tussenkomst, zal zij ook voor de Vaders figureren als on derwerp van hun werkzaamheid De ontwerpen, welke op het programma staan, doen een bevestigend antwoord verwachten, ook al kan de geest, welke soms temidden van de eerwaardige vergadering gedurende de twee maan den van bijeenkomsten fladderde, een golf van interventies doen vrezen, welke minder gunstig zijn t.o.v. ver klaringen van Mariologisch karakter. Maar waarom, zo zal zich de een voudige gelovige afvragen, zou de om tot vorming van onze eigen mensen over te gaan. Een contributieverhoging daarvoor willen we gaarne in overwe ging geven, want daar ligt onze taak: in de kerstening van de cultuur. We keren terug tot het boekje, waar van we de titel nog niet eens noemden. Deze luidt: „Hier Hilversum, de N.C. R.V.", een boekje, waarvan we geno ten hebben, waarbij ook onze beden kingen gerezen zijn. Bedenkingen die we met elkaar kunnen wegruimen, door als leden van de N.C.R.V. er op aan te dringen, dat er een volkomen gelijk waardige opleiding komt op positief christelijke grondslag voor christenen jongeren opdat wij niet langer zelf af zijdig blijven staan en zelf bevruchtend werken op het culturele leven, ook dit is een evangelische eis. Te lang is dit een braakliggend gebied geweest, te lang hebben wij het aan anderen over gelaten, dat gaat zich als wij het nu nog niet aanpakken wreken. Een jubi leummanifestatie, waarin de N.C.R.V. de middelen verschaft kreeg om een dergelijke opleiding aan te vatten zou prachtig zijn. Rest ons nog een opmerking, eigen lijk aanmerking, op het boekje, teveel is naar onze smaak rekening gehouden met de televisiekijker en te weinig met de luisteraar, gezien het feit, dat de gene, die alleen maar een radio heeft en dat komt heus nog voor maar raden moet, wie er op de foto's staan afgebeeld. vH DE N.C.R.V. II Ter aanvulling van het hierboven geschrevene nemen wij hieronder nog een gedeelte over van een artikel van (Ds.) de V(ries in het kerkblad van de Classis Arnhem: naam van Maria, welke met een accent van hemelse versterking weerklonk van de lippen van de aartsengel bij de aan kondiging van de menswording van het Woord en vervolgens dikwijls met kin derlijke verering en vertrouwen her haald werd door de Apostelen verenigd verwekken in de conciliezaal Vreest in het Cenakel, nu tweedracht moeten -- men soms, dat een plechtige geloofs belijdenis, welke niet alleen de reeds gedefinieerde Maria-dogma's omhelst, zoals het goddelijk moederschap, de maagdelijkheid o.a. dat Maria na de Here Jezus geen andere kinderen meer gehad heeft n.v.m.) de onbevlekte ontvangenis en de ten hemelop neming, maar ook andere Maria-waar- heden, welke wortelen in de Schrift en de Traditie, waarvan de liturgie, de Vaders, de theologen, het algemeen ge voel der gelovigen getuigenis afleggen, en welke door het leergezag van de Kerk verkondigd zijn, de verzoening onder de zonen van eenzelfde christe lijke familie zou moeten belemmeren en niet eerder vergemakkelijken en be spoedigen Maar de ware, stevige en volmaakte eenheid in de boezem van de familie van wie in Christus geloven zal niet tot stand kunnen komen door de per soon en de werking van Maria opzij te zetten, alsof zij een belemmering zou zijn voor een zo groot goed of een on overwinnelijk teken van tegenspraak; integendeel, de eenheid zal de rijpe vrucht moeten zijn van een eensgezinde geloofsbelijdenis wat betreft de cen trale plaats welke, in vereniging, in af hankelijkheid van haar Zoon, de Maagd inneemt in de economie van de' verlossing welke, gegrondvest als deze is in het geheim van de menswording van het Woord, zich vervolgens tot de voltooiing ontwikkeld heeft langs de geheimen van het leven, het lijden, de dood en de verrijzenis van Christus, waarmee de Moeder intiem verbonden was Tot zover pater Ciappi. M. V. J. d. C. Als een TV-programma indruist tegen onze levensstijl en levensovertuiginggeen nood, de knop naar links, de krant of het boek ge pakt en binnen drie minuten zijn wij vergeten wat onze ergernis verwekte. T enzij Tenzij dat programma uitgezonden wordt door ónze omroepvereniging, door ónze N.C.R.V. Dan zijn we met het omdraaien van de knop niet klaar, want wij zijn dan, als lid, medeverantwoordelijk voor datgene, wat het christelijk deel van ons goede volk, dat héle volk voorschotelt. En met die brief kaart, waarop wij in gepeperde woorden ons lidmaatschap opzeggen, is de N.C.R.V. niet gebaat en wij blijven er evengoed verant woordelijk christen om. Natuurlijk zijn de programma's van de N.C.R.V. niet altijd even best. Soms is het stierlijk flauw en vervelend. Soms gaat het, in ethisch opzicht verder dan een van de an dere programma's. Vooral het amusement achten wij beslist het zwakste punt van alle uitzendingen. Geen wonderDat amusement ligt ons niet zo. Dat is nooit ons sterkste punt geweest. Dat hoefde ook niet. Wij had den, daar tegenover, heel wat andere levens vulling. Bovendien zijn er christenen, die (ten onrechte) bezwaar hebben tegen amuse ment. De Here Jezus had dat in elk geval niet. Hij deed zijn eerste wonder op een bruiloft en reken maar, dat het een schoon feest geweest is. Wanneer de N.C.R.V. een programma heeft, waarvan wij menen, dat het beslist ónchriste lijk is (en dat komt voor) dan schamen wij ons. Over de N.C.R.V. Jawel, maar allereerst over onszelf. Dan schamen wij ons er over, dat wij, als christenen, zoiets aan het Nederlandse volk voorzetten. Wij zouden dan door dat kiekkastje heen dat volk wel willen toe schreeuwen: neemt u ons niet kwalijk, we kunnen het (nog niet) beter. Maar we blijven ons best doen. Heb wat geduld met ons. Wij dachten, dat we dat beter konden doen dan naar de pen grijpen en de „worstelende" N.C.R.V. schrijven, dat we niet langer mee doen. Dat helpt geen zier, want een paar avonden later wordt de beeldbuis opnieuw aan de christenen toevertrouwd. Wij moeten meedoen. Maar dan goed. En verantwoord. Accoord. Maar dat kan alleen dan, als elke christen, die lid is, lid blijft en bidt voor zijn omroep. En protesteert (positief), als het hem niet aanstaat. En niet op elke slak zout legt, want al vindt iemand een be paalde slak niet naar zijn smaak, daar kan het diertje nog wel goed om zijn. Wij durven dit alles beweren, omdat we weten, dat de N.C.R.V. inderdaad worstelt om het goed te doen. En u moest eens weten hoe ontzettend moeilijk dat is. Het is een koud kunstje het de rest van je leven zonder TV te doen. Maar het is er nu eenmaal. De knop naar rechts is gemakkelijk. De knop naar links is voor sommige betweters nóg gemakkelijker. Maar het programma gaat door. En daar moet ons christelijk volksdeel de verantwoordelijk heid voor mee willen dragen. Met ons kiek kastje in de hoek van de kamer staat veel op het spel. Er komt meer uit dan weerberichten alleen. Het gaat om de geest van de mens en om de geest van ons volk. Kerk, let op uw saeck KERKBODE REDACTEUREN BEDANKEN NIET Het verheugd ons te kunnen mede delen, dat de redacteuren van de Leid- se Kerkbode br. Middeldorp en dr. Rothuizen hun aanbieding van ontslag, die zij enkele maanden geleden deden, hebben ingetrokken. Van tijd tot tijd zult u dus ook weer in onze kerkbode op een knipseltje uit een van hun arti kelen mogen rekenen. vH (Een beetje kerkelijke dwaasheid) Wij wisten het niet en u, geachte le zer, wist er vast ook nog niets van, maar het Algemeen Handelsblad wist het. Het wist wat wij nog niet wisten en dat niet op politiek, sociaal of eco nomisch terrein, maar op kerkelijk ter rein en om nog juister te zijn op ons eigen eigenste kerkelijke erf. Het was voor ons een schokkende ontdekking te bemerken, dat er zo maar, zonder dat ons eigen A.K.B., dat ons zo keurig op de hoogte houdt van nieuw geïnstitueerde kerken, er iets van had meegedeeld, in de gemeente Kesteren-

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche kerkbode, weekblad gewijd aan de belangen der gereformeerde kerken/ Zeeuwsch kerkblad | 1963 | | pagina 1