eeuwóe
5Cerkbocle
NEW DELHI
Werkwijze
De weg naar de overwinning
INDIA
17c JAARGANG No. 20
17 NOVEMBER 1961
OFFICIEEL WEEKBLAD TEN DIENSTE VAN DE GEREFORMEERDE KERKEN IN ZEELAND
Redacteur: Ds. W. C. van Hattem, Herengracht 15, Terneuzen, Telefoon (0 1150) 22 48
Medewerkers J. A. van Bennekom, Middelburg Dr. A. J. Boom, Vlissingen Ds. D. J. Couvée, Bennekom
Drs. A. Elshout, KoudekerkeDs. A. Koning, Oud-Vossemeer Dr. P. C. Kraan, Vlissingen
Ds. J. v. d. Leek, Kapelle Ds. P. van Til, Middelburg Mej. F. A. Groot Nibbelink, Grijpskerke
Mevrouw C. van Zwedenvan Alkemade, Middelburg.
t
Abonnementsprijs
3,per halfjaar
bij vooruitbetaling
Advertenties
12 cent per mm.
Bij abonnement lager
Losse nummers 12 cent
Drukkers-Uitgevers
Littooij Olthoff
Spanjaardstraat 47
Middelburg, tel. 2438
Giro no. 42280
v.y
A
c"Yïleditatie
Hij weende en smeekte Hem om genade.
Hosea 12 vs. 5b.
Het leven van Jacob is vol strijd, maar de genade overwint en breekt
heerlijk door als Jacob zich overgeeft aan de Here en Hem smeekt om
genade.
Het was lang ,,goed" gegaan in Jacobs leven. Hij had 't er niet slecht
afgebracht en was tot een dubbel leger geworden, maar innerlijk was hij
nog even arm. Vol bange vrees voor Ezau. Die vrees zoekt hij langs
diplomatieke weg te overwinnen.
Maar vergeefs. God neemt hem alles uit handen. Slaat alle grond
onder zijn voeten weg. Breekt alle eigen kracht bij Jacob, opdat de weg
vrij worde voor de vrije gunst, die eeuwig Hem bewoog. De onbeleden
zonden hadden de weg opgebroken.
Er was geen ontmoeting met de Here geweest.
Maar in die vreselijke omarming ontmoet hij de Here, die zich aan
hem wil geven, hem wil zegenen.
Jacob streed een verloren strijd, zolang hij dat deed in eigen kracht.
Maar hij overwint, als hij de Here weent en smeekt om genade.
Dat is ook voor ons de enige weg naar de overwinning. Wel een
moeilijke en pijnlijke weg. Een weg van verbrijzeling en van schuld
belijdenis.
De sterke wordt zwak, maar de zwakke sterk door U, door U alleen,
om 't eeuwig welbehagen.
Hij slaat, maar zijn handen helen.
Het geknakte riet zal Hij niet verbreken.
In de weg van beproeving is de opzoekende liefde van Uw Heer. Hij
wil ook u zegenen en voeren naar de overwinning.
Gij, gij zult vreselijke dingen ons in gerechtigheid doen horen en ons
blij doen zingen van 't heil voor ons bereid.
Driewegen J. v. d. VEEN.
Dit nummer van de Kerkbode ver
schijnt aan de vooravond van de derde
assemblee van de Wereldraad van Ker
ken. Morgen, 18 november, zal zij met
een dienst in de Vigyan Bhavan Hall
te New Delhi in India geopend wor
den. Daar onze synode besloot om naar
deze assemblee twee .waarnemers" af
te vaardigen is het niet meer dan na
tuurlijk, dat wij in ons blad alle aan
dacht aan deze bijeenkomst schenken.
De komende assemblee zal door een
twintigtal deelnemers uit Nederland
worden bezocht, gedeeltelijk officiële
afgevaardigden van leden-kerken, ge
deeltelijk waarnemers en mensen van
pers, radio en televisie. De Nederland
se Hervormde Kerk zendt vijf afge
vaardigden, de Remonstrantse Broeder
schap twee, de Doopsgezinde Kerk ook
twee, terwijl de Oud-katholieke kerk in
Nederland samen met die van Zwitser
land door een Zwitser zullen worden
vertegenwoordigd. Onze kerken zenden
als waarnemers prof. dr. G. C. Ber-
kouwer en ds. E. G. van Teylingen.
De afvaardiging van de Ned. Herv.
Kerk is in vrijzinnige kring niet bepaald
met volle instemming ontvangen, daar
het vrijzinnige element niet vertegen
woordigd was. Het hoofdbestuur van
de Ver. van Vrijzinnig Hervormden
heeft dan ook indertijd hiertegen be
zwaar aangetekend. De Hervormde
Kerk was echter in de keuze van haar
afgevaardigden al enigzins gebonden
door de wensen van de Wereldraad,
daar deze er op aandrong de specialis
ten prof. de Vries (gebieden in snelle
sociale ontwikkeling) en Graaf van
Randwijck (zending) in ieder geval in
de afvaardiging op te nemen, vervol
gens moest prof. dr. H. Berkhof als lid
van het Centrale Comité van de We
reldraad in ieder geval naar New Delhi
worden afgevaardigd, zodat slechts
twee afgevaardigden werkelijk gekozen
konden worden, niet meer dan natuur
lijk was, dat hiervoor in aanmerking
kwamen de secr.-generaal van de sy
node, dr. Emmen, en de secretaresse
van de Oec. Raad. Toch mogen de vrij
zinnigen niet te hard klagen, want be
halve dat in de Remonstrantse en
Doopsgezinde afvaardiging het vrijzin
nige element al vertegenwoordigd is,
zal de vrijzinnige dr. J. M. de Jong, de
rector van het seminarie van de N. H.
Kerk als deskundige naar New Delhi
gaan en zal de eveneens vrijzinnige dr.
H. Faber namens het I.V.V.C. de as
semblee bezoeken. Van het twintigtal
Nederlandse deelnemers zijn er dus in
elk geval al zes vrijzinnig.
Behalve de twee waarnemers" van
onze kerken zal er verder nog een Ne
derlandse waarnemer meegaan, die be
hoort tot de Roomse Kerk, het is prof.
Groot van het groot-seminarie te War
mond, die tot een groep van vijf r.k.
waarnemers behoort, die door het
.secretariaat ter bevordering van de
eenheid der christenen", dus niet door
de kerk zelf zijn aangewezen. On
danks deze methode, voor het benoe
men van de r.k. waarnemers gevolgd,
blijkt toch wel dat ook in rooms katho
lieke kring de belangstelling voor de
Wereldraad van Kerken toeneemt, en
al zijn dan de waarnemers door het
bovengenoemde secretariaat aangewe
zen, zeker is in ieder geval wel, dat dit
niet geschied is zonder een fiat van
bovenaf.
De keuze van New Delhi voor het
houden van deze assemblee betekent
dat de Wereldraad thans voor het eerst
in een niet-christelijke omgeving ver
gadert, een feit, dat naar men verwacht
zijn terugslag op deze vergadering zal
geven, daar men ten overstaan van de
niet-christelijke wereld van India reken
schap zal moeten afleggen van het tot
dusver gevoerde beleid en de koers
voor de komende jaren te bepalen heeft.
Het oorspronkelijke thema, waaronder
deze assemblee gehouden zou worden
is met het oog op de omgeving waarin
men vergadert dan ook gewijzigd. Luid
de dit aanvankelijk ,,The Lordship of
Jesus Christ", uit vrees dat dit thema
te sterk aan een zeker westers imperia
lisme zou doen denken werd dit gewij
zigd in ,,Jesus Christ, the Light of the
World", waarbij men voor ogen had,
dat ook in de Indische godsdiensten het
licht een veel voorkomend gegeven is.
Er is dus sprake van een zekere tege
moetkoming ten opzichte van de omge
ving waarin vergaderd wordt. Maar
wanneer van de zijde der assemblee de
nadruk er op gelegd wordt, dat Jezus
het Licht, de Weg, de Waarheid en
het Leven is, en niet, zoals in de syn-
cretistische godsdiensten van het Oos
ten zo vaak wordt voorgesteld, één der
wegen, dan zullen de vragen en reac
ties zeker toch niet uitblijven, en deze
zal men niet uit de weg mogen gaan.
Spijtig is het dat in verband met het
vergaderen in India er al stemmen op
gaan om principiële punten te vermij
den, opdat het voor het forum van de
niet-christelijke niet tot een uiteenzet
ting komt over bepaalde o.i. wel heel
belangrijke punten. Zo heeft men al
door laten schemeren, dat de voorge
stelde wijizing van de basisformule
maar moet blijven rusten indien er vele
bezwaren tegen deze voorgestelde wij
ziging worden ingebracht.
Wij kunnen dit eerlijk gezegd niet
goed volgen, enerzijds hoopt men
-mee door de keuze van het verga
derthema tot een gesprek te komen
met de niet-christelijke wereldgods
diensten, anderzijds zal men dit ge
sprek gaan willen voeren zonder dat
men tot klaarheid gekomen is over de
eigen belijdenis. Nu kan men natuur
lijk zeggen, dat het niet om een belij
denis maar om een basis gaat, maar
deze basis is een belijdenis als er ge
zegd wordt dat de Wereldraad van
Kerken een gemeenschap van kerken is,
die belijdenHoe zal men ooit tot
het gesprek met de niet-christelijke
godsdiensten kunnen komen als men
wel één lijn wel trekken tegenover deze
religies, maar wanneer die ene lijn er
niet is Dan zal juist het ontbreken van
deze lijn de zwakke plek zijn in het
discussiefront.
Zal de vergadering van de Wereld
raad de grootste kerkvergadering zijn
die in het Verre Oosten gehouden
wordt, de eerste is het echter niet, reeds
in 1949 vergaderde de I.C.C.C. in
Bangkok om te komen tot de oprichting
van een Raad van Christelijke Kerken
voor het Verre Oosten, deze vergade
ring werd in 1951 gevolgd door een
vergadering te Manilla, waar 110 afge
vaardigden waren, in 1953 vergaderde
deze raad in Japan, in 1956 in Singa
pore en in 1959 in Taiwan. Terwijl
eveneens door deze Raad nog verschil
lende conferenties in het Nabije Oos
ten werden belegd.
De werkwijze van de assemblee zou
den we kunnen vergelijken met die van
onze laatstgehouden generale synode.
Er is allereerst een opening, heel spec
taculair met alle afgevaardigden in hun
veelal uiteenlopende gewaden, daarna
wordt gedurende enkele dagen in sec
ties en commissies vergaderd. De sec
ties zullen het thema van de conferen
tie bezien onder de drie aspecten ge
tuigen, dienst, eenheid terwijl de com
missies allerlei problemen bespreken zo
als het vluchtelingen vraagstuk, sociale
kwesties, snelle maatschappelijke ont-
V rij dag avond. Vandaag eigenlijk een
beetje een vreemde dag geweest. Als
't even kan, laat ik graag de vrijdag
intact voor studie, maar vandaag heb
ik me laten schaken. Enfin, 't was ge
zellig en goed en de tijd is niet onnut
voorbij gegaan. Laten we nu maar ho
pen, dat het a.s. zondag niet al te ma
gertjes wordt.
Ja, de vrijdag blijf ik liever onge
moeid. Heel de week is meestal gevuld
met allerlei ditjes en datjes, dat je aan
rustige studie niet toekomt, maar de
vrijdag ben ik niet te benaderen. Dan
wordt m'n tijd te duur. Al begin ik
dan met m'n 5e duizendtal preken al
aardig op te schieten, ik kan ze nog
nooit uit m'n mouw schudden.
Maar deze uitnodiging kon ik toch
wikkeling enz. Na deze vergaderingen
in secties en commissies worden in de
volgende plenaire zittingen de rappor
ten van de secties en de commissies
besproken, eventueel gewijzigd en aan
gevuld en vastgesteld. Natuurlijk is
deze derde fase van de assemblee wel
de meest belangrijke en wordt met
spanning gewacht op de besluiten die
genomen zullen worden.
Hoewel er wat deze besluiten betreft
absoluut geen voorspellingen gedaan
kunnen worden, kunnen we toch met
zekerheid zeggen dat één besluit wel
al van te voren vast staatde integre-
ring van de Internationale Zendings
raad in de Wereldraad. Een ander be
sluit dat al zo goed als zeker vast staat
is de toelating van de Russisch Ortho
doxe Kerk als lid. Over al het andere
zal men slechts kunnen gissen. Hoezeer
men kort geleden nog overtuigd was
van een wijziging van de basis, we zien
het nog niet tot een besluit in deze zin
komen. Alleen al het feit dat een lid
van het Centraal Comité, prof. dr.
Berkhof, zich heeft laten ontvallen dat
er wel eens in New Delhi niets van
zou kunnen komen, doet het er op lij
ken, dat de door velen in dezen gekoes
terde hoop een ijdele hoop is geweest.
Dan ligt er nog een brief van de Al
gemene Christelijke Vredes Conferen
tie, waarin een niet malse kritiek op de
Wereldraad geleverd wordt en waarin
men vraagt om activering van de voor
stellen van de CCIA en de Commissie
voor Kerk en Samenleving opdat de
christenen uit alle volken meer nog, dan
voorheen actief voor de vrede arbeiden
in de strijd tegen atoombewapening en
vóór algehele ontwapening. Ook hier
staat men in New Delhi voor een moei
lijk dilemma, want Praag" passeren
betekent dat de kerken die achter
Praag" staan, wel eens hun eigen we
gen zouden kunnen gaan de eisen van
Praag" inwilligen zal echter betekenen
dat de Wereldraad een koers gaat vol
gen, die weer andere kerken afstoot.
Eerder hebben wij er reeds op gezin
speeld, dat Praag wel eens de klip kon
zijn, waarop het schip de oecumene
schipbreuk zal lijden. Er zal in ieder
geval veel wijsheid nodig zijn om de
klippen die er en niet alleen op het
politieke terrein liggen te omzeilen.
Of dit altijd de juiste wijsheid zal zijn,
naar onze mening wordt er wel eens
teveel met het schip der oecumene ge-
manoevreerd, om toch maar zoveel mo
gelijk leden te kunnen binden. Maar
zegt niet ergens een frans spreekwoord
dat wie teveel omarmt, niemand om
armt. Daarom hopen wij, dat deze as
semblee de moed zal hebben om ,,ja"
óf ,,neen" te zeggen in plaats van ,,ja
en neen", waarmee noch de kerk, noch
de wereld gebaat is. v. H.
In het volgend nummer hopen wij
onze lezers mededeling te doen van het
resultaat onzer pogingen de inhoud van
onze kerkbode nog meer aan haar doel
te laten beantwoorden en door een ge
varieerde inhoud aantrekkelijk te doen
zijn. v. H.
niet naast me neerleggen. Het was ook
wel overrompelend. Toen de post
kwam, dacht ik ,,wie zijn er nu weer
ondertrouwd?" Maar het bleek een uit
nodiging te zijn van de N.C.R(adio)V,
gericht tot alle predikanten van Zee
land om op een uitgezocht plekje in
Goes eens te komen praten over radio
en televisie. De N.C.R.V. beloofde als
gastvrouwe op te treden en laat ik er
maar in één adem aan toevoegen, dat
zij zich uitnemend van die taak gekwe
ten heeft. De Korenbeurs weet het haar
bezoekers plezierig te maken.
Een kleine teleurstelling de voor
zitter, Mr Roosjen, was door ziekte
verhinderd, maar de heer Peereboom,
lid van het Dagelijks Bestuur, heeft
hem op uitnemende wijze vervangen.
iUT het DAGBOEK
VAN EEN PREDIKANT
