eeuwóe
^Cerkbode
WELZALIG HIJ,
r v
Loop er niet in I
vI
die blijft verwachten
Uit de wereld van School en Gezin
17e JAARGANG No. 2
14 JULI 1961
„Ik worstel"
en ontkom
OFFICIEEL WEEKBLAD TEN DIENSTE VAN DE GEREFORMEERDE KERKEN IN ZEELAND
Redacteur: Ds. W. C. van Hattem, Herengracht 15, Terneuzen, Telefoon (0 1150) 22 48
Medewerkers J. A. van Bennekom, Middelburg Dr. A. J. Boom, Vlissingen Ds. D. J. Couvée, Bennekom
Drs. A. Elshout, Koudekerke Ds. A. Koning, Oud-VossemeerDr. P. C. Kjraan, Vlissingen
Ds. J. v. d. Leek, Kapelle Ds. P. van Til, Middelburg Mej. F. A. Groot Nibbelink, Grijpskerke
Mevrouw C. van Zwedenvan Alkemade, Goes J. Wattel, Gapinge.
r
Abonnementsprijs
3,per halfjaar
bij vooruitbetaling
Advertenties
12 cent per mm.
Bij abonnement lager
Losse nummers 12 ct.
Drukkers-Uitgevers
Littooij Olthoff
Spanjaardstraat 47
Middelburg, Tel. 2438
Giro no. 42280
VJ
cTfleditatie
Vvees voor mensen spant een strik, maar wie op de
Hete vertrouwt, is onaantastbaar.
Spreuken 29 25.
Hoe dikwijls overvalt ons niet de vrees voor mensen. Daar is ook vaak
wel reden voor, want de ene mens kan voor de andere een gevaar be
tekenen, óók als die ander een christen is. Christenen kunnen soms kei
hard zijn, vooral als ze zich verschanst hebben in hun vesting van teksten
en principes, en vanuit die vesting hun genadeloze kritiek afvuren op de
mede-christen die iets anders durft te denken dan zij. Natuurlijk menen
zij dan nog Gode een dienst te bewijzen. Het laatste moet als een vlag
de lading dekken.
Als op een kind liefdeloze kritiek wordt uitgeoefend gaat er iets moois
in dit kind kapot. Hij leert zijn naaste haten. Als in de fabriek een chef
nooit eens een goedkeurend woord over heeft voor de arbeider, is hij
druk bezig diens arbeidsprestaties te ondermijnen. Als de waardering in
het leven wijkt, is het niet waard langer geleefd te worden.
Vrees voor mensen spant een strik, zegt de bijbel. De ander telkens
weer naar de ogen kijken, uit vrees dat men het niet goed doet. maakt
de mens onzeker. Menige dominee ging geestelijk kapot omdat hij zich
zelf telkens weer de vraag stelde wat zal men van mijn preek zeggen
De onzekere mens vergeet, dat het de kritikus juist om die onzekerheid
te doen is. Hij speelt z'n spel als de kat met de muis, totdat hij eindelijk
toeslaat.
Vrees voor mensen leidt tot verkeerde dingen. De onzekere, bange
mens weet op de duur de juiste houding niet-meer te vinden, struikelt in
woorden of daden en geeft op die manier zijn belager juist weer een
nieuw wapen in handen.
Vrees voor mensen spant een strik. Wat is dit een woord van diepe
levenswijsheid. De vreesachtige kan zelfs tot daden komen waardoor hij
zijn God verloochent. Denk maar aan Petrus, de robuuste kerel, de man
die Jezus toch hartelijk lief had, maar Hem toch verloochende. Hij liep
finaal in de strik.
Hoe voorkomen wij dit dodelijk gevaar
Er is maar één middel radikaal van mensen afzien
Dit is gemakkelijker gezegd dan gedaan, want wij hebben elkander
nodig.
Wij kunnen niet zonder samen-leven, 't Is trouwens ook Gods uitdruk"
kélijke wil, dat wij met elkander samenwerken. Zonder samenwerking
wordt niets opgebouwd, óók in Gods Kerk niet. Maar dan moeten wij
op onze hoede zijntegen onszelf. Wij steunen in het leven veel meer
dan wij denken op het oordeel van anderen.
Vrees voor mensen spant een strik.
Loop er niet in
Wordt onaantastbaar
Hoe
Gods Woord wijst ons de weg wie op de Here vertrouwt, is onaan
tastbaar.
Op de Here vertrouwen. Ons geheel aan Hem toevertrouwen in alles.
Alleen voor Hem ons werk doen.
Doe ons, Heer, staan in het geloof.
Ban de vrees uit ons hart en leven.
Dan kunnen wij met blijschap het werk doen, dat Gij ons hebt opge
dragen, want in het geloof zijn wijonaantastbaar!
Vlissingen P. HOMBURG.
Generale Zendingsdeputaten hebben
hun rapport aan de Kerkenaangebo
den, een lijvig rapport in keurige boek
vorm, verrassend van visie en rijk aan
inhoud. Een rapport, dat niet volstaat
met een dorre opsomming van feiten en
voorstellen, maar waarin de feiten ge
plaatst zijn in het licht van Efeze 1:10,
Gods voornemen om alles onder één
hoofd, dat is Christus, samen te vatten.
Vanuit deze geloofsvisie is zendings-
arbeid nooit onbegonnen werk of een
slag in de lucht, maar wordt ze gedra
gen door de wetenschap, dat Gods be
loften altijd vóór het zendingswerk uit
gaan.
Met dankbaarheid kan dan ook ge
wag gemaakt worden van de vele on
gekende zegeningen in Indonesië, waar
ondanks alle moeilijkheden het werk
nog steeds doorgaat. Voorts van het
feit, dat de wegen naar Pakistan, Ruan
da Urundi, Brazilië en Argentenië
steeds meer open komen te liggen, ja
dat bijv. West Pakistan meer hulp ge
vraagd heeft dan waartoe besloten
werd, dat Ruanda Urundi mogelijkhe
den biedt voor nog meer zendingsarbei
ders, dat het zendingswerk in Brazilië
op gang komt en dat de aanpak van de
lectuurarbeid daar urgent is. Steeds
weer zijn er open deuren en kansen, die
moeten worden aangegrepen. Daarom
zijn de Zendende Kerken en deputaten
tot de conclusie gekomen, dat het mis
sionair niet langer verantwoord is om
negatief te reageren op de verzoeken,
die van alle kanten worden gedaan. De
Zendende Kerken wensen dan ook meer
armslag te mogen ontvangen dan de
besluiten van Utrecht toelaten en depu
taten stellen voor om in principe de
vier zendingstaken in de vier landen
(Pakistan - Ruanda Urundi - Brazilië
- Argentenië) te aanvaarden en goed
te keuren, dat de in de Paruba-commis-
sie samenwerkende kerken in overleg
met deputaten dit principe-besluit gaan
uitvoeren. Hierbij komt dat de Zenden
de Kerken bereid zijn om de finantiële
consequenties, hieraan verbonden, te
aanvaarden, waarbij ze graag ten volle
rekening zullen houden met de ver
plichtingen, die het zendingswerk in
Indonesië hun blijvend stelt. Hier is
sprake van een gelovige missionaire
visie, deze visie zal echter ook gepaard
moeten gaan met een evenredige vaart,
hetgeen tot snelle besluiten kan nopen.
Daarbij verlangen de Zendende Ker
ken naar bindingen aan kleine zen
dingstaken of zendingsterreinen, opdat
ook het thuisfront weer kan meeleven
met de gebeurtenissen op het eigen
zendingsterrein, zoals dat ook vroeger
in Indonesië het geval was.
Verder wijzen deputaten er op dat
het op een gegeven moment duidelijk
zou kunnen worden dat de principiële
aanvaarding van een zendingstaak zon
der enig bezwaar zou kunnen worden
omgezet in een definitieve aanvaarding
van een taak of een terrein. Dit mag
naar de mening van deputaten niet
stagneren, een regeling om stagnatie te
voorkomen dient daarom getroffen te
worden, waarom dan ook aan de sy
node wordt verzocht
,,ten aanzien van de vraag, of de
aanvaarding van zendingstaken of zen
dingsterreinen definitief kan plaats vin
den, aan deputaten op te dragen om
aan de hand van door de synode nader
te geven richtlijnen, in overleg met de
zendende kerken te komen tot definitie
ve aanvaarding van zendingstaken of
zendingsterreinen en tot verdeling van
deze taken of terreinen onder'de ver
schillende zendende Kerken, mits er
tussen de zendende Kerken één alge
hele overeenstemming over de verde
ling verkregen is".
Bovenstaand voorstel en verzoek
lijkt ons niet alleen zeer aannemelijk,
maar ook alleszins toe te juichen, wij
achten het van zeer groot belang, dat
de kerken hun eigen terreinen en taken
krijgen, daar dit het medeleven van het
thuisfront ten zeerste bevordert. Wan
neer dan ook de Paruba-commissie zal
gaan verdwijnen om dat de taak van
deze commissie beëindigd is, en defini
tieve zendingstaken en terreinen zijn
aanvaard, dan kunnen we niet anders
dan dankbaar daarvoor zijn, waarbij we
echter niet willen vergeten dat het dan
de arbeid van deze commissie zelf ge
weest is, die overbodigmaking van dit
orgaan bewerkstelligd heeft. Want veel
is reeds door de Paruba-commissie ge
daan en nog meer zal gedaan worden
opdat de Zendende Kerken weer hun
eigen zendingsterreinen krijgen.
Natuurlijk brengt al dit werk de no
dige administratie-arbeid met zich me
de, en velen zullen dan ook vragen of
er geen geweldig bedrag aan admini
stratiekosten gemoeid is met het onder
houd van het Zendingscentrum en de
administratie van alle zendingsinstan
ties. Wat dat betreft kunnen we u ge
rust stellen, uit het rapport blijkt dat
voor het werk van het Zendingscen
trum slechts 1.86 °/o van de zendings-
gelden benodigd is, terwijl de totale
administratiekosten van alle zendings
instanties 9.25 bedraagt, vergelijken
we dit percentage met het van Her
vormde zijde gepubliceerde percentage
van 25 dan kunnen we niet anders
zeggen dan dat het administratief appa
raat van onze Zending goedkoop is.
Andere vragen die wel eens rijzen
zijn die of onze kerken geen taak heb
ben in Zui'd-Afrikaook hierover heb
ben deputaten gerapporteerd, waarbij
hun voorstellen negatief luiden omdat
het niet opportuun is om nog een vijfde
zendingstaak met waarnemingskarakter
op ons te nemen. Die Geref. Kerk in
S.A. geen volwaardig partnerschap met
onze kerken begeerde, de apartheids
politiek die onvermijdelijk tot moeilijk
heden zou leiden en de kerken in Zuid-
Afrika a.h.w. hun zendingsveld vlak
naast de deur hebben, zodat velen in
het zendingswerk kunnen worden in
geschakeld.
Een andere zaak, die in het rapport
aangesneden wordt is de verhouding
tot de. Nederlandse Zendingsraad, de
putaten adviseren aan de synode om
van deze Raad lid te blijven en een fi
nantiële bijdrage daarvoor ter beschik
king te stellen.
Nu mene echter niemand, dat dit
voorstel lichtvaardig gedaan is, want
deputaten hebben zich uitvoerig hier
omtrent laten voorlichten door de stu
diecommissie, die zich heeft bezig ge
houden met de veranderingen die in de
Constitutie van de Wereldraad van
Kerken zouden moeten worden aange
bracht bij een integratie van Zendings
raad en Wereldkerk. Nadat de studie
commissie via de Nederlandse Zen
dingsraad inlichtingen had ingewonnen
met betrekking tot enkele onduidelijke
passages, was deze commissie van oor
deel, dat de voorgestelde veranderin
gen niet in conflict kwamen met de
door de Generale Synode van Utrecht
ten aanzien van deze integratie gestelde
beperkingen. Het voorstel om het lid
maatschap van de Ned. Zendingsraad
te handhaven is dus niet een verder
toegeven in de richting van de Wereld
raad van Kerken, doch geheel in over
eenstemming met eerder genomen be
sluiten ten aanzien van de integratie
van Zendingsraad en Wereldraad.
Nog veel meer zaken komen in het
rapport naar voren belangrijk bijv.
zijn de passage en de bijlage over de
moeilijkheden rondom schenkingen, erf
stellingen etc. waarop we echter niet
in dit bestek kunnen ingaan, we menen
de hoofdpunten gegrepen te hebben om
zodoende een antwoord te geven op de
vele vragen, die in de huidige woelige
wereld ten aanzien van de zendingsar-
beid gesteld wordt, de vraag namelijk
waarop zullen deze dingen uitlopen
Als antwoord op die vraag ligt hier het
rapport van zendingsdeputaten, gesteld
in het licht van het komende Koninkrijk,
en dan geven wij met dit rapport ten
antwoord „Welzalig Hij, die blijft
verwachten" en sluiten ons gaarne aan
bij de woorden van ds. Luijendijk ,,De
tijd om het Evangelie te brengen is
kort. We moeten harder werken, hoe
dan ook. De kerkleden moeten er meer
in betrokken worden, opdat ze meer
kunnen bidden en geven. Komen wij
als thuisfront toe aan de maat, die
Christus stelt, met nog geen f4,—
Staat die bijdrage in verhouding tot de
nood van de wereld en de Nederlandse
welvaart 7" v. H.
VAN HET GROENE FRONT
Vandaag zit ik in een moeilijk dilem
ma. Zal ik op veilig terrein blijven en
schrijven over een onderwerp, waar
over onder ons geen meningsverschil
bestaat Of mag ik een enkele maal
eens een knuppel in hét hoenderhok
gooien met het risico hier of daar een
pijnlijke teen te raken Ik kies voor het
laatste in het ergste geval kan alleen
de uitgever mij de verdere toegang tot
de kolommen van „zijn" blad ontzeg
gen.
Het gaat me namelijk om het vraag
stuk van de principiële organisatie, om
een besliste keuze voor het Evangelie
als grondslag voor ons maatschappelijk
bestel. In deze veranderende wereld is
het optreden van één mens zeker niet
zonder betekenis. Maar die betekenis
is wel beperkt. Hoe we het ook keren
of wenden, we ontkomen niet aan het
reële feit, dat door middel van organi
saties invloed wordt geoefend op de
gang van zaken. Moeten dit nu „alge
mene" of Christelijke organisaties zijn
Wij geloven, dat de Bijbel norm moet
zijn voor onze persoonlijke handel en
wandel. Maar als nu tien of honderd
of duizend mensen samen iets gaan
doen, wat moet dan die norm zijn? Hun
belang Hun anti- of sympathieën
Wanneer voor de enkele mens de Bij
bel maatstaf voor zijn optreden moet
zijn, geldt dit ook voor de collectiviteit,
voor de organisatie. Daarom is Chris-
telijk-sociale actie geboden.
Natuurlijk weet ik, dat velen hier na
de oorlog anders over denken. Inder
daad, het is gevaarlijk de naam van
Christus te verbinden aan onze maat
schappelijke organisatie. Wie Hem
aanroept, sta af van ongerechtigheid
Maar het is naar mijn vaste overtuiging
nog véél gevaarlijker de naam van
Christus niet aan ons werk te verbin
den. Ons menselijk verstand mag nooit
de norm worden van ons maatschappe
lijk leven en streven. Aldus schreef on
langs de heer Ruppert, lange jaren een
der voormannen van de Chr. vakbewe
ging. Of met de woorden van Prof.
Slotemaker de Bruine „We moeten de
maatschappelijke situatie altijd weer
meten aan het Koninkrijk Gods en al
wat daar tegen in gaat bestrijden, per
soonlijk èn door middel van onze or
ganisatie".
Ik ga nog concreter worden. Een van
onze Christelijk-sociale organisaties,
