eeuwée ^Cerkbocle
GROTE OF KLEINE DINGEN
BEGINNEN BU HET BEGIN
b
Een STANDPUNT in een BRANDPUNT
16e JAARGANG No. 21
18 NOVEMBER 1960
OFFICIEEL WEEKBLAD TEN DIENSTE VAN DE GEREFORMEERDE KERKEN IN ZEELAND
Redacteur: Dr. C. Stam, Goes; Westwal 2, Telefoon 0 11005906
MedewerkersJ. A. van Bennekom, Middelburg Dr. A. J. Boom, Vlissingen Ds. D. J. Couvée, Bennekom
Drs. A. Elshout, Koudekerke Ds. W. C. van Hattem, Terneuzen Ds. A. Koning, Oud-Vossemeer
Dr. P. C. Kraan, Vlissingen Ds. J. v. d. Leek, Kapelle Ds. P. van Til, Middelburg
Mej. F. A. Groot Nibbelink te Grijpskerke Mevrouw C. van Zwedenvan Alkemade, Goes
J. Wattel, Gapinge.
r
Abonnementsprijs
3,per halfjaar
bij vooruitbetaling
Advertenties
12 cent per mm.
Bij abonnement lager
Losse nummers 12 ct.
Drukkers-Uitgevers
Littooij Olthoff
Spanjaardstraat 47
Middelburg, Tel. 2438
Giro no. 42280
V.
r
Meditatie
Mijn schapen hoven naar Mijn stemen zij volgen Mij
Joh. 10:27.
Wij beginnen altijd bij het verkeerde eind.
Het zal ons allen wel overkomen, dat- wij 's zondags uit de kerk ko
mend, bij onszelf denken ik moet toch nog wel heel wat in mijn leven
veranderen.
We hebben de eis van de wet gehoord weest heilig, want Ik ben
heilig. Dan nemen we ons voor nu werkelijk eens te breken met die
karakterfout, die slechte eigenschap, die oude zonde.
Er moet wat gebeuren, want zo als het nu met ons is, kan het niet
langer blijven. Maar e^r het maandag is, blijkt alles nog bij het oude
te zijn gebleven.
Hoe komt dat zo
Omdat we niet bij lv begin begonnen zijn
Wie werkelijk op de /eg der heiliging voortgang wil maken, die
moet beginnen bij Christus.
Het zal niet helpen of wij al zeggen nu ga ik met mijn zonden breken.
Want de zonde wordt niet uitgeroeid door onze goede plannen en voor
nemens.
Alleen door Christus en door een luisteren naar Hem.
Anders wordt het een teleurstelling.
Het is eerst luisteren, dan volgen.
Eerst horen naar de stem van Christus, dan gehoorzamen.
Eerst geloof, dan de openbaring van dat geloof in het leven der heili
ging, maatschappelijk, kerkelijk, in ons werk, in ons gezin.
Christus gaat vooraan
Hij moet de weg wijzen en de weg banen voor de kudde, die achter
Hem aan komt. Zo is het telkens weer. Bij Jezus blijven en luisteren
naar Zijn stem.
Doen we dat
Wij, weerloze, onzelfstandige schapen, we kunnen alleen de stem van
Jezus horen, als we dicht bij Hem blijven.
En we kunnen alleen Hem volgen, als we een levende gemeenschap
met Hem hebben.
Elet volgen van de Goede Herder is onze taak, maar om daarvan in
ons leven iets te laten zien, zullen we eerst moeten kennen de verborgen
omgang met onze God.
Zullen we de juiste volgorde in acht nemen Niet zeggen ik zal dit
of ik zal dat, maar een sterk verlangen kennen, om steeds hechter ver
bonden te worden aan onze Here.
Er waren twee zusters.
De ene putte zich uit in dienstbetoon en goede werken.
De andere zette zich aan de voeten van Jezus en luisterde naar Zijn
woord.
Zij had het goede deel gekozen.
Want zij begon bij het begin
Hoek. A. J. VERBEEK.
Kennedy of Nixon.
Nixon of Kennedy.
Zo klonk het elke dag, tot 8 novem
ber j.l. de beslissing viel en Amerika's
nieuwe president gekozen was.
Als gevraagd werd wie was Ken
nedydan hadden de meesten
geen antwoord. Zijn vader behoort tot
de kapitalisten van formaat, en de po
litiek is voor de zoon vrijwel onbetre
den grond. Maar, hij kwam er, met
bepaalde meerderheid, en nu beijvert
men zich, om het uit te roepen, dat dit
echt een goede keuze was. Wat wij
allen hopen en overigens moeten af
wachten.
Ja, zon stemming is een merkwaar
dig ding.
Je hoorde fluisteren, dat de Ameri
kaanse vrouwen het zo ,,enig" vonden,
als er nu een baby op het witte huis
zou wonen. U weet, dat de vrouw van
Kennedy in verwachting is, en het
echtpaar met enkele maanden, of nog
eerder, de komst van een kindje tege
moet ziet.
Wat er zo al niet kan mee-spreken
bij de verkiezing van een Amerikaans
president
U kunt er om lachen.
Maar, als wij van de wereldtoestand
uitgaan en wij letten op de positie van
Amerika, dan is het toch wel erg be
denkelijk, wanneer zulke dingen een rol
spelen. Enig, zo'n kindjeZeker,
zeker. Maar, belangrijker is komt er
een man aan het bewind Daarbij
speelt de geboorte van een baby geen
rol. Wij hopen op gunstige ontwikke
ling voor Amerika èn voor de wereld
van vandaag en morgen. Maar men
vraagt zich tegelijk af, hoe wij te den
ken hebben over een geslacht, dat het
onbetekenende laat wegen, terwijl de
grootste belangen moeten behartigd
worden.
Zulke oppervlakkigheid is opvallend.
Misschien heeft de geestelijke en
kerkelijke wereld er ook iets van in
onze dagen. Men hoort enerzijds ont
stellende feiten uit de volkerenwereld.
Over gebrek aan geld, voedsel, leef
ruimte, enz. Terwijl het grootste deel
van de bevolking in de wereld maar
15 van het totaal kan gebruiken,
bezit een kleine minderheid de overige
85 Zolang hier geen verandering
komt, helpen mooie theorieën niets.
EEN VALSTRIK
Er zijn tegenwoordig vele middelen
van contact met elkaar. Wij zijn een
stuk vooruit bij de oertijd. Als je toen
met elkaar praten wilde, dan ging je
op stap naar de ander. Dat was alles
enorm omslachtig. Sedertdien zijn als
communicatie-middelen daarbij geko
men het schrift. Een kleitablet was eer
tijds nogal een gewichtig" stuk, waar
je nog een behoorlijke kameelzak voor
nodig had. Een beschreven potscherf
ging al wat vlotter en het papyrus was
een enorme stap vooruit, evenals het
perkament, totdat de tijd aanbrak dat
men met papier ging smijten, gelijk het
heden ten dage is. Het is enorm. De
krant, zeggen de krantenmensen, kun
je niet missen en wij zeggen het de
krant natuurlijk na. Want de pers is
de ongekroonde koningin der aarde.
Daarnaast ontwikkelde zich de film.
Lenin heeft gezegd, volgens het op
schrift boven het paviljoen van de
U.S.S.R. voor de stereofilm op de on
langs gehouden Expo te Brussel, dat
dit het middel bij uitstek is om de
massa hij noemt het natuurlijk het
,,volk" op te voeden en te bewerken.
En ieder denkt op dit punt evenals Lè-
Hier ligt een taak, waarbij de Kerk
zich moet aangorden. Diaconaal zijn
onze kerken op de goede weg, om de
wereldnood zich aan te trekken en als
geroepenen van Christus mede te wer
ken om anderen te redden.
Dat is de belangrijke roeping der
Kerk.
Wie zich nu durft vastbijten in splin-
terige kwesties, die begrijpt niets van
de tijd, waarin God ons laat leven, of
van de taak, waartoe God ons roept.
De discussies op verschillend terrein
kunnen gerust minder worden. Ik las
pas van verschil" over een preek, die
werd opgenomen, of een preek van de
,,oudvaders". Hiermee zullen wel de
oude schrijvers zijn bedoeld. Die preek-
opnemerij werd veroordeeld. Waar kan
een kerkeraad ,,zin" in hebben, om
over zulke dingen te babbelen Die
85 der mensheid, die tekort komt,
klaagt ons straks aan. Waarom riep
de Kerk niet op, om het schrikbarende
uit de samenleving met gebed èn daad
te bestrijden Als de jongeren zulke
diensten meemaken, dan komen zij in
vuur. Wij hebben al kerkgebouwen...,
nu de anderen.
Wij hebben overvloed van brood
nu werken voor een redelijke verdeling.
Of wij dat zo eens tegen elkaar zég
gen, brengt niets verder. De daden
moeten volgen, en daaruit zal de kracht
van het geloof moeten spreken.
Niet de kleine dingen moeten ons
bezig houden.
Een Kerk, waar dat het geval is,
loopt gevaar te verzanden.
Hoe kan ooit 't vooruitzicht voor ons
leven ,,ruim" worden, wanneer alleen
,,het kleine" onze aandacht vraagt
Alleen dan wordt de wereld rondom
ons getroffen, wanneer wij door „het
grote" worden geboeid.
Het is te hopen, dat velen in Ameri
ka zich lieten leiden door „grote" mo
tieven, toen zij hun stem uitbrachten
voor een nieuwe president. Want, wij
hebben er behoefte aan, dat grote din
gen ons verrassen en in beslag nemen.
Dan leren wij ,,het kleine" gemakke
lijker dragen.
't Is een gulden regel, die elk moest
leren toepassen.
Laat „het grote" ons inspireren
Dan worden wij zelfs „groot" in het
oplossen van de kleine dingen
C. St.
nin. Iedere organisatie schakelt de film
in om te laten zien dat ze er is. De film
kunnen wij niet missen, zou men met
een variant op de leuze van de kranten
mensen kunnen zeggen.
Wij zijn al weer een heel stuk verder
gekomen dan de film. De televisie kun
nen velen ook niet meer missen om bij
te zijn en bij te blijven. De radio ge
combineerd met de televisie is vrijwel
een volmaakt communicatiemiddel.
Daarnaast vinden wij nog, verscholen
in de intimiteit van het dagelijks leven
in huis en op kantoor de telefoon. Ook
deze kunnen wij niet meer missen.
Buurpraatjes worden tegenwoordig
over de telefoon afgewerkt. Ik ken er
mensen, die zo 's morgens na de koffie
een uurtje gaan bellen naar vrienden
en magen. Echt gezellig En dan het
zakenleven. De automatische telefoon
aansluitingen hebben het contact ver
innigd, zodat de draden soms rood
gloeiend staan. Ook komt het voor dat
de mannen of vrouwen die met de
hoorn in de hand er achter staan een
blos van schaamte of woede op hun
wangen hebben, omdat ze beschoten
worden of zelf aan het schieten zijn
achter de telefoon. Deze mensen zijn
dan bezig brandende kwesties over de
telefoon af te handelen. Ze willen lie
ver hun partner niet ontmoeten. Even
hebben ze er over gedacht een boze
brief te schrijven,, maar bij nader in
zien letten ze op het gevaar dat hun
woorden dan wel eens zo .doorgemeten
kunnen worden, dat de geworpen
handgranaat teruggekaatst wordt en
voor eigen gezicht ontploft.
Daarom is de telefoon zo'n heerlijk
middel om zijn gal uit te spuwen of
gifspuitjes uit te delen. Bovendien kan
men onverhoeds opleggen en de tegen
stander niet meer aan het woord laten
komen.
Omdat dit zo kan, zijn er mensen
en ik noem hen verstandig die
van oordeel zijn dat de telefoon een
volkomen ongeschikt middel is, zodra
er kwesties van persoonlijke aard tus
sen twee mensen bestaan. Het komt
mij voor o, ironie van de cultuur
geschiedenis van het menselijk ge
slacht dat de persoonlijke ontmoe
ting -van oertijd, zoals uit de handen
van de Schepper in den beginne ons
mensen is toevertrouwd, nog steeds on
gebroken behoort te functionneren.
Maar dat lijkt mij niet alleen zo toe,
maar dat is kennelijk een algemene
overtuiging. Er kunnen nog zoveel mis
sives gewisseld worden onder de poli
tici, de oplossing van de problemen
wordt gevonden in de ontmoeting.
Het wemelt van kranten en perio
dieken en vertrouwelijke papieren, ook
in de kerk en tussen de kerken, maar
zullen er spijkers met koppen moeten
worden geslagen dan moeten ze samen
komen. Het komt mij voor dat dit ook
de zin is van het gebod van Christus in
Mattheüs 18. Daar staat dat wanneer
er een kwestie is tussen de broeders
men moet heen gaan en bestraffen on
der vier ogen. Ik vind dit nogal duide
lijk een terugvallen op de oervorm van
de communicatie „onder vier ogen".
Hiermee is de vorm die in de tijd van
Jezus' omwandeling op aarde toch ook
reeds mogelijk was, n.l. het schrijven
van een briefje, uitgesloten. En zelfs
de telefoon is nog niet tegen deze
woorden van Christus opgewassen.
De apostel Paulus heeft ook wel eens
duchtig van leer getrokken tegen de
gemeente, b.v. die van Corinthe, maar
dan toch alleen maar omdat hij op dat
moment nog niet in staat was om per
soonlijk aanwezig te zijn èn met het
uitzicht oppersoonlijke ontmoeting zo
gauw dit wel kon. Brieven welke tege
lijk bedoelen de ontmoeting, ter oplos
sing van moeilijkheden, te vervangen
zijn waardeloos naar mijn mening. Ze
vormen alleen maar een gevaar de
kloof nog wijder te maken. Vijanden
zullen elkaar van uit hun bunkers ook
nog wel eens wat toeschreeuwen om
op het volgende moment de mitrailleur
weer te laten ratelen.
Het is zeer verontrustend als kerken
slechts door brieven met elkaar in con
tact willen komen. Vooral wanneer de
kloof zo diep is als die tussen „gere
formeerden met en zonder artikels",
zoals ze onder de soldaten nogal eens
genoemd worden, dan is de enige ver
antwoorde weg tot toenadering en he
ling van de scheur, dat wij elkaar on
der ogen komen.
In Middelburg zijn wij enige tijd ge
leden begonnen met een kort briefje
aan de kerkeraad van de andere gere
formeerde vleugel. Dat begon dus al
verkeerd Neen, want dat briefje be
vatte niets anders dan een verzoek om
samenspreking, mondeling en zo, dat
wij elkaar „onder ogen" zouden komen.
