Ons Jaarboek
De belangstelling
mag niet verflauwen
vlaamse gaai
Weekblad van de Gereformeerde Kerken in Zeeland
Cyïleclitatie
Luisteren
ZEEUWSE KERKBODE
ZESTIENDE jaargang No. 6
Berichten en opgaven Predikbeur
ten tot dinsdagsmorgens te zenden
aan de drukkers Littooij Olthoff,
Spanjaardstraat 47, Middelburg
HoofdredacteurDr C. Stam, Westwal 2, Goes, Telefoon 2563.
Redacteuren Ds A. Koning, Ds J. B. van Mechelen, Ds Y. J. Tiemersma,
Drs A. Verschoor.
Drukkers: Littooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg, Telefoon 2438, Giro 42280
VRIJDAG 5 AUGUSTUS 1960
Abonnementsprijs: ƒ3,— per half
jaar (bij vooruitbetaling).
Afzonderlijke nummers 12 cent.
Advertentiën 12 cent per mm.
Om volledig te zijn het Jaarboek
verschijnt weer als vanouds bij N.V.
Oosterbaan en le Cointre, Goes. De
prijs is 3,75 ingenaaid, 4,35 gecar-
tonneerd. Deputaten zagen nog net kans
om eind mei dit jaarboek op onze tafel
te brengen. Zij hebben uitstekend werk
gedaan. Zo ook de drukkers. Dit mag
wel eens vooropgezet worden. Goed
werk wordt gemakkelijk aanvaard, wij
horen alléén wat, wanneer er iets ont
breekt.
Als zo'n jaarboek zich meldt", dan
wordt in iedere gemeente gekeken hoe
of ,,de stand" is. Zijn wij .vooruitge
gaan", of gaat het in dalende lijn
Tegenwoordig zijn er niet veel ker
ken meer, die geen opgave verstrekken.
Er blijven er altijd wat overEr
moet in deze zondige wereld toch wat
te vermanen overblijven Ik geloof zelfs,
dat het tot deze of gene scriba niet eens
goed doordrong Als het gaat zoals ik
wel eens vernam, dat de ingekomen
stukken naar de kachel gingendan
kan dat ook het lot geweest zijn van
zo'n papiertje van het kerkelijk bureau.
Wij krijgen in ieder geval meer be
trouwbare gegevens voor de statistiek.
Het blijkt uit de cijfers, dat het aantal
gereformeerden toeneemt. Wij zeggen
dat met dankbaarheid. In feite was er
winst tegenover elke kring, waaraan
wij mensen moesten afstaan. Dat was
het geval tegenover de vrijgemaakten,
de hervormden, de geref. gemeenten en
de christel. gereformeerden. Ook tegen
over Rome kwamen er ruim zestig meer
tot ons dan dat er van ons gingen. Heel
merkwaardig was er ten opzichte van
de Luthersen een verschil van drie in
ons nadeel. En verder waren het de
secten, waarheen enkele kerkgangers
verdwenen.
Met een klein getal kwamen er meer
tot ons dan dat er van ons gingen. In
't verleden heb ik al eens gewezen op
het droevig verschijnsel van de kerk van
Wolvega, waar 492 gereformeerden
naar een vrije kerk overgingen. Dit is
wel een ernstige aanklacht tegen Wol
vega en omgeving. Wie zal van buiten
af beoordelen wat daar precies te doen
was Maar het leven, het kerkelijk
leven, rafelde uiteen.
Over het geheel genomen zijn de
geref. kerken in ons land op „getalsterk
te" gebleven. Het ,,zit" niet in het ge
tal, dat is waar. Maar, als het getal nu
„slinkt", wat dan
Wij hebben in dit jubileumjaar alle
maal iets te doen voor onze Vrije Uni
versiteit. Is u al lid geworden Zo niet,
stel dit dan niet uit. Het gaat bij deze
inrichting om sommen, waarbij het u
duizelt. Kunt u het bijhouden, zóveel
van subsidie en zóveel van eigen bij
dragen Dan heb ik diep respect voor
u. Maar, doe vooral zelf goed mee en
laat het niet bij een rijksdaalder, wan
neer het tot 25,— per jaar kan wor
den opgevoerd
De gegevens van het zendingsterrein
zullen wel niet in alle opzichten kloppen
op de feiten. Er zijn de laatste tijd nogal
doktoren naar hier gekomen, voor wie
de deur dicht zal blijven. Ook de zen
ding krijgt haar deel in de moeiten van
de tijd.
Zo is er nog heel wat meer te noe
men, maar de tijd roept tot verzending.
Een volgende keer hoop ik een rustiger
dag te hebben.
Intussen, leest u vast ons Jaarboek.
C. St.
„Dat is nu wel het gevaarlijkst, wat
je kunt doen", merkte Ds Homburg op
in zijn wijdingswoord op de algemene
jaarvergadering van „Vrederust", die
woensdag 27 juli te Bergen op Zoom
werd gehouden, „een slang bij de staart
grijpen". Als 't even kan, zal je een
slang wel uit de weg gaan, maar als het
dan al beslist moet, een slang aangrij
pen, dan zal ieder weldenkend mens het
beest in de nek grijpen, direct achter
de kop. Wie een slang bij de staart
grijpt, moet niet anders verwachten, dan
dat hij in het volgend moment de dode
lijke beet te pakken heeft.
En toch was dat 's Heren bevel tot
Mozes strek Uw hand uit en grijp ze
bij de staart". Dat was geloofsbeproe-
ving voor Mozes. En diezelfde Mozes,
die nog maar vlak tevoren gezegd had
„ik kan niet, ik durf niet, zend maar
een ander", heeft deze beproeving door
staan. Werkelijk, hij deed het, eigenlijk
het door en door riskante, het onmoge
lijke, hij greep het ondier bij de staart.
En toen gebeurde het wonder het rep
tiel werd weer een staf.
De toepassing lag voor de hand met
Gods hulp kunnen we 't altijd wagen.
Ook al vraagt Hij van ons de meest
ongewone en onmogelijke dingen, als
we maar doen, wat Hij ons opdraagt,
komt het altijd goed. Geloofsgehoor
zaamheid zal de Here niet beschamen.
Ds Homburg had natuurlijk ook tal
van andere voorbeelden uit de Schrift
kunnen nemen, maar in ieder geval was
het voorbeeld van Mozes goed gekozen.
De aanwezigen hebben met aandacht
geluisterd en toen de voorganger in het
gebed de stichting aan onze hemelse
Vader had opgedragen en Hem had ge
vraagd, of Hij in ons diezelfde geloofs
gehoorzaamheid wilde werken, wisten
we weer bij vernieuwing, dat de verzor
ging van onze geestes- en zenuwzieken
goddelijke opdracht is en in de kracht
des geloofs durfden we weer vooruit.
Het was een mooie dag. Om onze
Zeeuwse agrarische bevolking te gerie
ven, was een juli-dag gekozen en we
hoopten op mooi weer. Dat kun je na
tuurlijk altijd doen, al is het weer ook
nog zo van de kook. 's Morgens had
ik nog even 0-0-3 gedraaid en toen ik
hoorde „droog tussen de buien", heb
ik het er maar op gewaagd, „hoewel ik
m'n regenjas niet thuis durfde te laten.
Maar ik heb hem niet nodig gehad. Dit
maal duurde de opheldering de hele
dag.
In het begin van de morgen leek het,
of het bezoek maar matig zou zijn. Tra
ditioneel worden de deuren wel om 10
uur gesloten, maar als aan deze regel
de hand was gehouden, had Ds Hom
burg deze keer zeker geen volle kerk
gehad. Daarom kreeg hij een kwartier
tje toe.
Onder het openingswoord van de
voorzitter zullen ook nog wel laatkomers
binnengedruppeld zijn, want toen hij
om 10 minuten vóór twaalf met hamer
slag de vergadering voor geopend ver
klaarde, was het kerkgebouw toch na
genoeg gevuld. Dat bleek wel na slui
ting, om twaalf uur 30 min. Meest is
het zo, ook bij een gewone kerkdienst,
dat je bij het uitgaan zegt „het valt
nog mee", Nu, inderdaad, het viel mee.
Het was weer een talrijke schare, al
die vrienden van „Vrederust". Het ont
spanningsgebouw kon de hongerige
schare dan ook niet bevatten en velen
hebben onder de open hemel, bij keurig
gedekte tafels, zich tegoed gedaan aan
de koffie met belegde broodjes, die ook
nu weer in overvloedige hoeveelheid
aanwezig bleken en die door vriende-
,,Wie antwoord, geeft, voordat hij hoort,
dien is het tot dwaasheid en smaad."
Spreuken 18 13.
U kent ze wel de mensen, die op hete kolen zitten als er iemand
aan het woord is en direct met hun woordenvloed starten zodra
ze maar even de gelegenheid krijgen. Terwijl een ander praat ver
keren hun gedachten op hoogspanning om aan de praathonger
voedsel te geven.
U kent ook wel de rustiger figuren, die kunnen wachten tot de
ander uitgesproken is, maar dan met hun verhaal ongestoord verder
gaan vanaf de punt-komma. die zij zetten, toen de ander het woord
kreeg. Ze hebben de tijd, maar hun verhaal zullen ze vertellen.
Van wat de ander zegt horen ze alleen dit dat hij praat. Wat hij
praat komt niet in hun bewustzijn terecht.
Ik weet niet of U tot een van deze typen behoort. Er zijn heel
wat verschillende soorten van mensen.
Maar in ieder geval luisteren is een moeilijke zaak. Voor alle
mensen. Veel moeilijker dan wij vaak denken.
Luisteren vraagt zelfbeheersing, belangstelling, nederigheid.
Wie luistert leert, wordt wijs.
Wie luistert heeft gemeenschap met anderen.
Wie luistert hoort klachten en geween, maar hij hoort ook de
vogels zingen en de hemelen roemen
Het is van levensbelang of LI kunt en wilt luisteren, want de
zaligheid is uit het gehoor.
Bidt en U zal gegeven worden.
Klopt en U zal worden open gedaan.
Luistert en U zult horen.
Nabij U is het woord, in Uw mond en in Uw hart.
Rilland-Bath.
PH. STOFFELS.
lijke zusters met lofwaardige vlotheid
werden rondgedeeld.
Precies 2 uur was de grote ontspan
ningszaal herschapen in een gehoorzaal.
De personeelsvereniging zorgde voor
een gevarieerd programma van muziek
en zang, toneelspel en volksdansjes, dat
zeer in de smaak viel.
Het was stellig bedoeld, om ons te
vermaken en ons een prettige middag
te bezorgen (inderdaad een vooruitgang
bij de doorwrochte redevoeringen met
debat uit vroeger jaren), maar tegelijk
had dit optreden dit nevendoel, deze
vrucht, dat we zo ook in de gelegenheid
werden gesteld, iets te zien van wat de
personeelsvereniging presteert.
En dan hebben we daar niet anders
dan lof voor. Allereerst om de patiën
ten. De tijd is voorbij, dat geestes- en
zenuwzieken werden „opgeborgen" als
of ze gevangenen waren. Ze worden
gezien en behandeld als zieken en ook
deze zieken mogen, als hun toestand
het maar even toelaat, genieten van het
goede, dat onze barmhartige Vader ons
schenken wil in ontspanning en ver
maak. Ze zijn zo zwaar bezocht. Ge
zonden weten bij benadering niet, wat
deze zieken te lijden hebben in hun om
floerste en verwarde geest. Wat een
zegen, als ze toch iets mogen zien van
het goede en schone, dat God geeft en
dat zeker ook voor hen tot verkwikking
is.
Maar ook om het personeel zelf. Uit
dit optreden proefden we als gasten iets
van de goede verstandhouding en de
prettige sfeer, die er onder het perso
neel heerst. Ik weet wel, dat het een
hele taak is, om dit werk aan te durven.
Eigenlijk kan het ook alleen maar in de
geloofsgehoorzaamheid, die Ds Hom
burg ons tekende grijp de slang bij
de staart. Maar daarbij is het van ont
zaglijke betekenis, als de sfeer goed is
en er voor een goede, christelijke ont
spanning wordt gezorgd. Want ont
spanning heeft ieder mens op z'n tijd
nodig, maar wel driedubbel zij, die zich
geven aan de verzorging en verpleging
van deze zieken.
Maar nu we weten, dat deze zaak
de volle aandacht heeft van „Vrede
rust" en niet minder, omdat we weten,
dat de leiding in de vertrouwde en be
kwame handen rust van Dr Pleiter, kun
nen we met een gerust hart onze jonge
meisjes en vrouwen opwekken, als 't
maar even kan, zich voor deze prach
tige arbeid te geven.
Het zakelijke laat ik er nu even bui
ten. De voorzitter deelde in zijn ope
ningswoord mee, dat dit heus zeer be
vredigend mag worden genoemd, maar
er is nog altijd een tekort. Met blijd
schap mocht worden gememoreerd, dat
er tekenen van verbetering zijn, maar
het is nog maar een wolkje als eens
mans hand. Het getal verpleegden liep
terug van 920 tot 890. Dringende ge
vallen van opname moesten worden af
gewezen wegens gebrek aan hulp. Nog
altijd blijft het dringend appèl van de
vroegere voorzitter Ds de Vries van
kracht „geef ons handen".
Als ik weer een paar handen voor
„Vrederust" heb mogen „los" maken
en de belangstelling voor onze Zeeuwse
stichting tot christelijke verzorging van
geestes- en zenuwzieken heb mogen le
vendig houden, dan ben ik blij, dat ik
dit stukje geschreven heb.
K.-B. v. d. L.
van de
Het is goed merkbaar, dat de „vos
senjager" met vacantie is en zijn geweer
aan de muur heeft gehangen, want se
dertdien sluipt er bij mij een zeer ge
vaarlijk dier rond, genaamd de vos
Vacantietraagheid.
Het is merkwaardig, dat de moge
lijkheid tot produceren afneemt, naar
mate men minder te doen heeft. Men
schijnt zowat overal vacantie van te
kunnen houden, zelfs verschillende
sóórten neringdoenden hebben de vrees
voor het schieten onder andermans dui
ven voor een korte wijle overwonnen
en weten vacantievreugde te genieten.
Voor een krant levert dat klaarblijke
lijke moeilijkheden. Dus schrijven de
meeste redacteuren door. En zo tussen
de vacantiegeneugten door valt te ont
dekken, dat ook in de textielbranche
vacantie gehouden wordt, tenminste te
oordelen naar het gebrek aan dit arti
kel, waarmee vele badgasten in inter
nationale harmonie zich menen te kun
nen vertonen.
Echter ook hier gelde „Honni soit
