Blijdschap in hel
nieuwe werhond
Weekblad van de Gereformeerde Kerken in Zeeland
MEDITATIE
ZEEUWSE KERKBODE
VIJFTIENDE jaargang No. 40
Berichten en opgaven Predikbeur
ten tot dinsdagsmorgens te zenden
aan de drukkers Littooij Olthoff,
Spanjaardstraat 47, Middelburg
Hoofdredacteur Dr C. Stam, Westwal 2, Goes, Telefoon 2563.
Redacteuren: Ds A. Koning, Ds J. B. van Mechelen, Ds A. Schippers, Drs A. Verschoor.
Medewerker Ds D. J. Couvée, Bennekom.
Drukkers: Littooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg, Telefoon 2438, Giro 42280
VRIJDAG 1 APRIL 1960
Abonnementsprijs: 3,— per half
jaar (bij vooruitbetaling).
Afzonderlijke nummers 12 cent.
Advertentiën 12 cent per mm.
IV.
WIE LIJDT DAAR?
„En terstond, terwijl hij nog sprak, kraaide een
haan. En de Hete keerde zich om en zag Petrus
aan." (Luk. 22:60b, 61a.)
Een mens lijdt het meest door wat hij zichzelf aandoet.
Petrus heeft tot nu toe alleen zichzelf maar beklaagd.
Zo zijn wij dat ook gewend. Dan is het ,,het kwaad dat God
ons in dit jammerdal toeschikt". 't Zijn de nare omstandigheden,
't is ons gebrek aan kapasiteiten, 't is onze kwaal, 't is onze af
komst waar we niets aan kunnen doen. O, we hebben het zo slecht
En maar (onszelf be-)klagen.
Petrus ook. Hij was immers dapper genoeg. Maar Jézus viel hem
zo tegen. Die verbood hem in Gethsemané, te vechten. Die liet zich
gewillig binden en bespotten. Petrus was tenminste nog zo dapper
dat hij'zich in het hol van de leeuw waagde, als vrij man. Maar
deze Jezus was eigenlijk zijn meester niet meer zo'n slappeling
't Is niet alleen uit angst dat Petrus hem verloochent. Het is ook,
midden in al zijn onzekerheid en verwarring, een bepaalde over
tuiging die bij Petrus heeft postgevat, en hem tot de verzekering
brengtIk ken hem niet" nee, déze slappe meester ként de dap
pere, strijdlustige, zelfverzekerde Petrus niet.
Maar terstond, terwijl hij nog sprak, kraaide een haan."
't Is erg, om zó in jezelf teleurgesteld te worden. Alles wordt
Petrus opeens uit de handen geslagen alle grond golft opeens
onder zijn voeten weg. Hü zinkt weg in het luchtledig van de vol
maakte teleurstelling -niet meer teleurgesteld in Jezus nu, maar
in zichzelf. Jezus heeft gelijk gekregen. Dié heeft het wel geweten.
Maar voor Petrus is hiermee alle houvast weg hij heeft aan zich
zelf geen enkel houvast meer. In zijn zelfverzekerdheid heeft hij
Jezus losgelaten, afgestoten, omdat zo'n meester hem het vast
houden niet meer waard is. Maar nu blijkt hij zichzelf van Jezus
afgestoten te hebben. En nu drijft hij weg, de eenzaamheid in.
Vreemde, argwanende lieden om hem heen, en los van Hem aan
wie hij tot nu toe nog een band heeft gevoeld.
't Is erg om in jezelf teleurgesteld te worden. Zolang we nog
mensen om ons heen hebben die met een bepaalde band aan ons
verbonden zijn, kunnen we nog aardig met onszelf tevreden zijn,
en onszelf overeind houden. Maar als je in de pure eenzaamheid
komt te zitten doordat je gedrag zelfs je beste vrienden blijkt af
te stoten, dan komt de wanhoop.
't Ergste leed is dat wat we onszelf aandoen
Of nee. Dat is het ergste leed niet. Ik ben met deze woorden óók
weer bezig, onszelf als mensen te beklagen. Dat was juist Petrus'
foutdat hij alleen zichzelf maar zag, zijn eigen onzekerheid, zijn
eigen aspiraties, zijn eigen teleurstelling, zijn eigen eenzaamheid
op 't laatst.
Maar daarmee versmaadde hij juist een liefde die, spontaan, hém
had gezocht en dwars door zijn karakterfouten heen had vastge
houden. Een liefde die zich tot nu toe door niets had laten afstoten,
hoe teleurgesteld ze ook in Petrus moest wezen. Tegenover die
liefde had Petrus nu een ondoordringbare muur opgericht,,Ik
ken hem niet
Dat stootte Petrus de eenzaamheid in. Maar het stootte nog erger
Jezus de eenzaamheid in. Erger dan de teleurstelling in jezelf is,
als je teleurgesteld wordt in iemand die je liefhebt. Of nee, zo kan
ik het niet zeggen want zó beleven wij het als mensen niet, omdat
zó'n grenzenloze, spontane, hartstochtelijke liefde als Jezus had bij
ons niet voorkomt. Bij Hem was die liefde voor Petrus niet getem
perd door zijn eigenliefde, zoals bij ons. En diè liefde wordt ver
smaad.
Wie lijdt hier het meest
Laten wij maar nooit te veel klagen. Zelfs niet als we teleurge
steld zijn in onszelf, en alle houvast ons uit de handen wordt ge
slagen. We zijn al te veel met onszelf bezig. En welk leed doen
we daarmee Jezus aan
Dan staan we verbijsterd ondanks dat keerde de Here zich
om en zag Petrus aan"
Gapinge. M. BOOT.
U kunt de blijdschap niet ontkennen.
In Jeruzalem en Antiochië en Philippi
komt deze naar voren. Zo maar
spontaan, als bij die gevangenbewaar
der. Hij wist nog niet zoveel van Jezus,
maar wat tot hem was doorgedrongen,
maakte hem uitgelaten van vreugde.
Er is dus wél een voorsmaak van de
vreugde straks, wanneer Gods volk uit
alle volken zal zijn bijeen vergaderd. En
het karakter van het christelijk wordt
gekenmerkt door vreugde in Hem, Die
ons heeft verlost.
Wat nu de „oefening" van die blijd
schap betreft, u kunt daar wél iets over
lezen, na tie opstanding en in het boek
Handelingen.
Deze blijdschap staat niet los van de
kerkgemeenschap. Dat blijkt op de dag
van Christus' overwinning. Zij willen
elkaar ontmoeten en samen vieren de
grote verandering die kwam.
Na een week is daar al weer de ge
meenschapsoefening der heiligen, nu
met Thomas er bij. En in Galilea zijn
de jongeren samen. Met Jezus in het
midden wordt het maal gehouden, bij
de zee. Bij de hemelvaart is er „verga
dering" der discipelen. In Jeruzalem
loopt dat door, en na het pinksterwon-
der leest u niet anders. Bij elkaar, tot
in de huizen toe, met een verheugd hart.
Samen hebben zij God gediend, bij
Woord en sakrament. Uit dit kerkelijk
leven is de onderhouding van de vreug
de voortgekomen. U kunt dus zeggen,
uit het onderhouden van de leer der
apostelen en van de breking des broods
en van de gebeden.
Zij wilden dat „samen" doen.
Kan iemand dan niet voor zichzelf
de Bijbel lezen, en bidden Avondmaal
houden „op je ééntje" zal wel moeilijk
gaan.
Och, zulke vragen brengen ons wei
nig verder. Er kan stellig een vrucht
baar schriftonderzoek in de stilte plaats
hebben. Voor sommige naturen, die
graag op de bijzonderheden letten, is
dit een goede mogelijkheid. Ook kan
het gebed in de stilte goed doen.
Maarwij behoren bij een ge
meenschap
Een kind, dat zich afzondert in een
gezin, vereist grote aandacht, want dan
is er iets niet in orde. Zo is het ook
„vreemd", wanneer wij voor de samen
leving der Kerk de schouders ophalen.
Daardoor is de vreugde voortgegaan!
Die gevangenbewaarder in Philippi
zou geen vreugde gekend hebben, wan
neer hij de kerk niet had ontmoet. En
dan die afgezant uit EthiopiëMet
blijdschap trekt hij verder. Hij heeft de
zegen van het ambt en van het kerkelijk
leven ondergaan.
Op zijn zendingsreizen zag Paulus de
blijdschap groeien, doordat het kerkelijk
leven tot openbaring kwam.
Ook een kleurling was er niet van
uitgesloten, getuige die man uit Ethio
pië. Och, er valt zoveel uit de Bijbel te
leren, als wij maar aandachtig opletten.
Het is immers de bedoeling van God,
dat uit alle volken worden samenge
bracht de feestgenoten aan het brui
loftsmaal.
Uit alle volken
Het is, of het nooit voldoende tot ons
is doorgedrongen. De westerse mens
heeft zich maar al te graag „bediend"
van de kleurlingen. Zonder daarbij in
hun leven door te dringen. Zonder op
te merken, dat die onderscheidenheid
der volken in de wereld toch iets vertelt
van de grote majesteit en wijsheid van
God!
Nog zijn wij niet helemaal bekomen
van de idee van „Kolonialisme"
Het is goed, elkaar daarop te wijzen.
Afrika wordt nu ook „een teken".
Eneen angstig teken, waarbij 3
millioen blanken en 9 millioen bantoes
betrokken zijn. Ieder begrijpt daaruit,
wat er te vrezen valt voor de toekomst.
Wij zullen kerkelijk wel te veel ver
zuimd hebben om de blik open te heb
ben voor de wereld en voor de volken.
Wij hadden „onze koloniën", en daar
bleef het bij. Verder zagen wij zozeer
niet.
Nu is daar die „drift" gekomen in het
Oosten en midden-oosten. Niemand
heeft dat tegen kunnen houden.
U kunt mogelijk met heimwee terug
denken aan het verleden. Toen was
alles nog in rust, en het westen
plukte van de verre landen. Ja, bracht
daar ook veel kuituur maar, de bedoe
ling zat niet voor, om de zelfstandigheid
in die landen te bevorderen. Dat heeft
„de drift" bewerkstelligd.
Natuurlijk zal een kerkelijk leven wel
min of meer parallel lopen met het po
litieke leven. Op dit gebied kan men
zich afvragen, of de Kerk niet té veel
de invloed van het westerse inzicht
heeft ondergaan.
Het gaat er nu om, dat wij de volken,
afgedacht van verleden of nationaliteit,
kunnen zien als behorende tot de scha
re, waarover God Zijn oog laat gaan.
Juist onder die volken, waar veel le
vensleed is geweest, moet de roep tot
blijdschap uitgaan. En het zou de mooi
ste taak der christenheid zijn, om zich
hiervoor in te zetten. Wanneer n.l. de
politieke verhoudingen dit niet onmoge
lijk hebben gemaakt.
Wij zouden daarmee teruggrijpen
naar de arbeid van de christenen uit de
eerste tijd. Niet de politieke verhoudin
gen, maar het gegrepen zijn door Chris
tus heeft die christenen gedreven om
in de wereld de blijdschap van het ge
loof te brengen.
Zo moet het ook nu weer zijn.
Tot deze blijdschap roept God elke
zondag, als wij bij Hem zijn en zijn
evangelie ontvangen. En, deze blijd
schap wordt bevestigd in elke viering
van het sakrament. Ook de doop roept
de blijdschap in de gemeente wakker.
Want, God bevestigt bij dit sakrament
Zijn verbond van onze kinderen en
gééft ons daarin zekerheid, dat wij niet
zullen twijfelen aan wat Hij over ons
en ons geslacht gesproken heeft.
Het Avondmaal geeft daarnaast als
gemeente de beleving van het heil. Met
Christus vergaderd. Een voorsmaak
van wat er straks zal komen.
Woord en Sakrament roepen ons
naar de toekomst des heils. En zij oefe
nen ons, dat wij die eeuw zullen ver
werven. Daarom zal iemand, die de
blijdschap zoekt, niet zonder het leven
der gemeente kunnen
Dit onderwerp bindt ons op het hart:
zoekt Zijn aangezicht. En, doe het als
gemeente, opdat grote blijdschap over
u zal komen.
(Slot) C. St.
OUDERLINGENCONFERENTIE
A.s. woensdag, 6 april, hopen onze
zeeuwse ouderlingen weer in conferen
tie bijeen te komen. Het begintdes
morgens om 10 uur, in de Oosterkerk
te Goes. Dan zetten de ouderlingen zich
neer, om met elkaar zich te bezinnen op
het rapportverschraling van het gees
telijk leven. U herinnert zich nog wel,
hoe dit is opgesteld door deputaten, die
een breed onderzoek instelden onder de
gereformeerden in ons land.
Ds S. van Wouwe zal voor voorlich
ting dienen en speciaal de aandacht ves
tigen op wat voor de zeeuwse kerken
van belang is.
Dan komt er een algemene opstand,
zonder dat de bedoeling van een revo
lutie voorzit. De verschillende classes
gaan nu „in comité", om over het ge
hoorde van gedachten te wisselen. Zij
zullen zeker uit hun midden mannen
aanwijzen, goed „bij de rede" net als
Apollos, en die brengen dan 's middags
rapport uit in de voltallige vergadering.
Alvorens deze zware taak te volbren
gen, krijgen zij, en al de aanwezigen,
de nodige mondvoorraad mee aan de
koffietafel. Het kost u dit jaar 1,50
per persoon, en daarvoor kunt u éten,
éten
Ds A. G. v. d. Stoel zal eindelijk de
conclusie trekken, wat er in de zeeuwse
kerken moet gebeuren met het oog op
de verschraling. Zo kunt u, na een volle
dag bezigheid over „de verschraling",
toch „rijk" naar huis gaan
U komt toch op 6 april C. S.
„de Dominee
en z'n Preek"
IV.
Een belangrijke vraag die door Ds
Van Teylingen onder ogen wordt ge
zien is de taalkwestie.
Kan de moderne mens de taal van
de bijbel wel verstaan
Mag de prediking nog wel gebruik
maken van de origineel-bijbelse grond
woorden als genade, zonde, gerech
tigheid, heiligheid, verbond, verzoening
enz.
Of doet zij beter geheel af te zien
van de taalschat van de H. Schrift en
in moderne woorden en begrippen de
inhoud van de bijbel als het ware te
„vertalen"
Daar komt nog iets anders bij. De
mens van nu heeft langer tijd nodig
om volwassen te worden. Langere
school- en vakopleidingen, waaraan
steeds hogere eisen gesteld worden, zijn
er oorzaak van dat de intrede van de
jonge mens in het volwassen leven
wordt vertraagd.
Hoewel men op verschillend gebied
ongetwijfeld méér kennis verzamelt dan
vorige geslachten, laat de volwassenheid
langer op zich wachten. Vandaar dat
de eis naar voren gebracht wordt van
een meer visuele uitdrukkingswijze.
Onze woordkeus moet er op uit zijn.
beeldend te spreken. De mensen kunnen
