Voor de geestelijke verzorging
in de ziekenhuizen
Verwachting meditatie
Behoudzucht
van de Vlaamse Gaai
vijftiende jaargang No. 30 Weekblad van de Gereformeerde Kerken in Zeeland vrijdag 22 januari i960
Een dringend verzoek
Gelukwens
ZEEUWSE KERKBODE
Berichten en opgaven Predikbeur
ten tot Dinsdagsmorgens te zenden
aan de drukkers Littooij Olthoff,
Spanjaardstraat 47, Middelburg.
Hoofdredacteur: Dr C. Stam, Westwal 2, Goes, Telefoon 2563.
RedacteurenDs a. Koning, Ds j. B. van Mechelen, Ds a. Schippers, Drs a. Verschoor
MedewerkerDs D. J. Couvée, Bennekom.
DrukkersLittooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg, Telefoon 2438, Giro 42280
Abonnementsprijs3,per half
jaar (bij vooruitbetaling).
Afzonderlijke nummers 12 cent.
Advertentiën 12 cent per mm.
0
Op Uw heil wacht ik, o Hete.
Genesis 49 vs. 18.
Een mens die geen verwachting meer heeft, is levend dood. Die
kent God niet. De heilsverwachting van de gelovige groeit onder
de druk en bereikt bij het sterven haar zenith.
Van zichzelf heeft Jacob al lang leren afzien. Invalide naar het
vlees is hij gered naar de geest. Hij heeft zijn Pniël gehad. Nu hij
sterven gaat en hij de beloften Gods moet doorgeven aan zijn
zonen, weet hij 't wel, dat hij het ook van die zonen niet zal hebben
te verwachten.
In schrille kleuren komen de zonden van deze mannen voor ons
te staan. Wat moet 't worden als de Here 't niet doet.
Op Uw heil wacht ik, o Here.
Zijn hoop die is op God, de God des verbonds.
Wat Hij begonnen is zal Hij ook afmaken. Hij zal de stammen
Isrels tegen hun eigen boze natuur moeten beschermen. Hij zal hun
duister werk moeten verstoren. Hij zal hun de zonden moeten ver
geven en hen moeten bewaren, want anders zullen ze omkomen.
Zo stelt Jacob stervend alles in des Heren hand. Willen wij ook
eenmaal zo sterven Jan moeten we dit in ons leven waar maken
Mijn hoop die is op U alleen. Hierin ligt ook voor ons de enige
grond, waarop wij kunnen staan.
Het heil van de vergeving der zonden en van de vrede met God
ontvangen we niet door eigen kracht. Is ook niet te bereiken door
de groten en machtigen van deze aarde, maar geeft de Here aan
een ieder, die er Hem om vraagt en zich door Zijn hand wil laten
leiden.
Het heil is des Heren. De Silo, de Heiland is gekomen. Hij ver
lost van de zonde en van de dood. Hij is de Vredevorst. Onder
Zijn heerschappij zijn wij veilig, zijn wij vrij. Hij is de Overwinnaar
en Hij leidt al de zijnen naar Zijn heerlijk koninkrijk. Die hoop moet
al ons leed verzachten. Komt reisgenoten, 't hoofd omhoog, voor
hen, die 't heil des Heren wachten, zijn bergen vlak en zeeën droog.
Driewegen. J. VAN DER VEEN.
Het is van groot belang, om in onze
5 classes in Zeeland alle kerkeraden
even aan te spreken.
Zoals ieder kan weten, werken er al
jaren lang deputaten voor de Geestel.
Verzorgen van Ziekenhuis-patiënten
en personeel. Afgekort met de letters
G.V.Z. Het voorzitterschap is mij op
gedragen.
Deze deputaten hebben, na wat de
synode in Assen besloot, heel wat clas-
sicale vergaderingen bezocht om te
pleiten voor het belang van dit werk.
Overal, waar in de classis geen speciaal
ziekenhuiswerk bestaat, zoals ook in de
5 classes in Zeeland, daar vraagt men
van de Kerken iets meet dan de éne
collecte per jaar.
Een enkel jaar geleden had de sy
node ons toegestaan om collecte te
vragen. Dat was alléén als overgangs
maatregel, opdat de financiën intussen
zouden geregeld worden.
Nu is dit de bedoeling U geeft allen
éne collecte per jaar. Daarnaast geeft
U als vaste bijdrage 5 cent per ziel. Dit
is zeker minder dan een halve collecte,
maar deputaten proberen om voor de
Kerken alles zo gunstig mogelijk te
doen verlopen.
Ik geloof niet, dat het op alle classi-
cale vergaderingen tot allen gesproken
heeft. Vandaar deze korte toelichting.
U geeft éne hele collecte, van een hele
zondag, en daarnaast een bijdrage van
5 cent per ziel. Elke boekhouder kan
dit gemakkelijk uitrekenen, en op de
jaarrekening van de Kerk brengen.
U stuurt het geld, net als de collecte,
naar het Kerkelijk bureau in Utrecht,
en de classis vraagt aan de Kerken, of
zij aldus reeds hebben gehandeld. Ik
Dat wil zoveel zeggen als geen af
stand kunnen doen van wat geweest is.
't Was altijd besten, waarom zul
len wij het dan veranderen
In sommige opzichten is het te prij
zen, als u zo maar niet één-twee-drie
iets buiten de deur zet. Als u een goud
horloge erfde uit vroeger tijd (ik noem
maar iets), dan is het te waarderen dat
u dit zo maar niet wilt afstaan.
Overigensgaan we toch allemaal
een beetje met onze tijd mee. Gebruikt
u een fiets Zo ja, welk model
Nog zo'n felocipede uit de vorige
eeuw, of met zo'n hoog voorwiel U
zoudt er niet eens mee in uw dorp dur
ven komen. U hebt graag een fiets naar
het nieuwste model.
En zo is het ook met de kleding, be
halve die nog ,,in dracht" lopen. Is het
niet merkwaardig, dat het jongere ge
slacht er niet zo erg meer vóór is Men
zou de verscheidenheid'•van het leven
willen.
Ja, in het algemeen wil men wel mee
met de stroom van het leven. De ge
dachte van ouderwets heeft weinig be
koorlijks.
Stuiten wij in het kerkelijk leven ook
op het verschijnsel van behoudzucht
U moet er maar eens op letten, hoe
velen tegen verandering" zijn. Voor
sommigen schijnt op kerkelijk gebied
het begrip ouderwets tegelijk in te hou
den degelijk en goed. Wat niet te be
wijzen valt.
Het zal goed zijn, bij behoudzucht
tussen tweeërlei te onderscheiden. N.l.
,,het wezen" en ,,de vorm".
Wat het wezen van de kerkelijke za
ken betreft, dat blijft alle eeuwen door.
Daar is het Woord Gods, het belijden
van de Kerk en haar antwoord op de
openbaring Gods in haar eredienst.
Er is in dit opzicht geen wezenlijk
verschil tussen de tijd der apostelen en
onze dagen. De vorm mag anders zijn,
maar de zaak zelf is nog altijd de rijk
dom van de Kerk.
Maar, wat de vorm betreftja,
u kunt er ook ontmoeten, die daarin
zou graag willen, dat dit voor 1960 in
alle classes werd nagekomen.
Wilt U nog weten, waar dat geld
voor nodig is In Amsterdam werken
2 ziekenhuis-predikanten, in Leiden één,
in Utrecht één, in Den Haag één en
in Rotterdam één. Deze predikants
plaatsen steunen op grote subsidies van
de G.V.Z. Denk nu niet, dat in die
kringen, waar al die ziekenhuizen staan
met duizenden bedden, van de kant der
gemeente niets wordt gedaan. Ik wil
het u anders zeggen. Zij dragen bij 20
cent tot 25 cent per ziel.
Dat is wel wat anders dan onze 5
cent
Wij dragen slechts een steentje bij
in het grote werk, dat steeds maar uit
breidt. Zo is van de laatste jaren Gro
ningen er bij gekomen met één predi
kant. Verder wordt subsidie gegeven
bij het werk in de sanatoria en voor
verdere arbeid in grotere en kleinere
ziekenhuizen. Het spreekt vanzelf, dat
in het laatste geval weinig subsidie ge
geven en deputaten de overtuiging moe
ten hebben, dat het werk anders be
slist niet kan doorgaan. Voor bijstand
in het tractement hebben deputaten
geen opdracht ontvangen. Dat kunnen
zij voor de synode, voor de Kerken,
niet verantwoorden.
Van al hun arbeid komt een rapport
ter synode, wat u later terug vindt in
de acta. Een accountant houdt het toe
zicht op de gelden.
Hier hebt u het werk van de G.V.Z.
En nu onze vijf centen
Wanneer zullen ze binnenkomen en
welke Kerk of classis zal vooropgaan
C. St.
liever geen verandering brengen. Dit
standpunt is niet onbedenkelijk, vooral
niet in onze geladen" tijd. De jeugd
maakt het mee, hoe het leven steeds
verder gaat onder andere vormen. Leer
methoden van 20 jaar geleden doen het
niet meer. Men zint en peinst telkens
op wat anders.
Op zakengebied is dat ook zo. An
dere verkoopmethoden, andere inrich
ting van de winkel. Daarin zit iets van
de machtige golfslag van de tijd. Zou
dan de Kerk zó buiten haar tijd moeten
staan, dat het bij haar steeds blijft zoals
het geweest is
Daar ligt een geweldige geestelijke
strijd achter dat aanpassen van de vorm
aan de behoefte van het leven. Onnodig
remmen" is hier beslist verkeerd. De
kerk mag niet 't gelaat vertonen van
iemand, die het leven „moe" geworden
is. Zij moet een aantrekkelijk gelaat
hebben voor het geslacht van de tijd
waarin zij staat. Dat wil dus zeggen
voor het geslacht, dat in het volle le
ven van verandering op verandering
wordt geworpen, dat nergens stilstand,
maar overal uitbreiding en toename be
leeft.
Iets van die levens-energie moeten
wij terug vinden in de Kerk. Het wezen
van de zaak, in de vorm van vandaag.
Zó dat de dienst van God de kracht
van de overwinning brengt in al de
bewogenheid van dit aardse bestaan.
Dan behoudt zij haar wezenen
strijdt tegen verkeerde behoudzucht.
Deze laatste mag zich niet uitstrekken
over dingen, die in de bewegelijke
stroom van dit leven mogen verande
ren.
Een paar losse opmerkingen over een
belangrijke vraag. Denkt u daar maar
eens over na. C. St.
Ik kreeg een brief.
Ja, dat gebeurt wel meer, en dat over
komt u zelf ook. Deze brief zou echter
aanleiding kunnen zijn, om de vraag
van psalmen en gezangen eens nader
met elkaar te bekijken. Wat ik graag
zou doen.
Maar
Beste Kerkbode-lezer, u vergeet om
uw naam en adres te noemen. Omdat
het schrijven sympathiek gesteld is, heb
ik het doorgenomen. Anders gaan niet-
ondertekende-brieven ongelezen in de
prullemand.
Deze methode is afkeurenswaardig.
U houdt veel van de psalmen, zegt u.
Weet u wel, dat onze psalmbundel deze
methode veroordeelt Moet u maar
eens goed zoeken. Dus ik krijg om
gaand even uw naam en adres. Tot zo
lang blijft alles rusten. C. St.
Het is een onuitputtelijk onderwerp,
de kerkelijke hereniging, 't Is ook een
zaak van hoge noodzaak en belang. Er
staat zelfs een gebod van Christus ach
ter, dat ons moet drijven.
Toch kan men er niet over blijven
schrijven aan een stuk door, want er
zijn ook andere zaken, die op haar tijd
weer de aandacht gaan vragen.
Ik wil daarom vandaag trachten even
een afgerond geheel te vinden. In de
eerste plaats wil ik wel iets zeggen tot
de mensen, die van hereniging van
streek dreigen te raken. Zij hebben de
gedachte in zich opgenomen, dat de
strijd tegen de vrijgemaakten een zo
heilige oorlog is geweest en een strijd
tegen een zo groot kwaad, dat men
eigenlijk nu niet goed weet, waar men
aan toe is met de terzijdestelling van de
Vf. en nog minder raad zou weten, in
dien b.v. schorsingen ongedaan gemaakt
zouden worden.
Om te beginnen geloof ik niet dat
deze categorie zich erg ongerust behoeft
te maken. Ik heb reeds een bericht ge
lezen, dat de Generale Synode opnieuw
twee bezwaarschriften tegen de wering
van cand. Schilder uit het ambt en te
gen de schorsing van Prof. Schilder
heeft afgewezen. Voorts is de nieuwe
kerkorde een hek, waar niet veel vrijge
maakten zullen doorkomen, zeker niet,
zonder dat er bepaalde garanties zullen
zijn gegeven tegen de gevaren die zij
vrezen of die zij reeds aanwezig achten.
Ook aan onze kant zet men het hek
Op donderdag 28 januari a.s. hopen
de heer en mevrouw G. M. A. Laer-
noes—wan der Graaf hun 40-jarige
echtvereniging te herdenken.
U vraagt toch niet, wie hier bedoeld
zijn De heer Laernoes is directeur van
het algem. kerkelijk bureau te Utrecht.
Hij is afkomstig uit Vlissingen.
Daarom willen wij vanuit Zeeland
onze hartelijke groet en gelukwens stu
ren aan het jubilerend echtpaar.
Geve God, dat zij verheugd van hart
mogen voorttrekken.
Hun adres in Utrecht is Konings
laan 35. C. St.
zeker niet open, zo lang men bezwaar
schriften uit eigen kring stelselmatig af
wijst. Hoe kan men immers verwachten,
dat men vrijgemaakten toegeeft, wat
men tegenover eigen leden ontkent.
Naast de nieuwe kerkorde zullen de
schorsingen wel het grote struikelblok
blijken voor hereniging.
Verder vind ik de klacht van niet
weten waar men na ongedaan making
der schorsingen aan toe is typisch voor
mensen, die nog altijd gestaan hebben
aan de kant, waar men als meerderheid
altijd de veiligheid en beschermdheid en
het vrije recht van spreken heeft geno
ten. Men zal de scheuring wel betreurd
hebben, zich er boos over hebben ge
maakt of zich er in de beste gevallen
over hebben bedroefd, men zal mogelijk
in eigen familiekring een uiteenvallen in
twee delen hebben moeten verwerken,
maar zelf bleef men bij degenen, die
boven dreven. Ik voor mij meen, dat dit
een schijnvoordeel is geweest. Verdrukt
worden leert beter tot de diepte der din
gen doorstoten. Wie bij Vaals het
hoogste punt van Nederland beklimt,
meent een hele berg te hebben geno
men, als hij zich het zweet uit de hals
wrijft, maar wat is de Vaalserberg bij
de Mont Blanc Men moet door druk
soms leren, dat men niet streed om bal
ken, maar om splinters. Wie daarom
aan mij vraagtmeent U dan dat alle
schuld bij de synoden ligt en dat Prof.
Schilder gelijk heeft, die kan van mij
een ontkennend antwoord krijgen. Wie