Voor de geestelijke verzorging in de ziekenhuizen Verwachting meditatie Behoudzucht van de Vlaamse Gaai vijftiende jaargang No. 30 Weekblad van de Gereformeerde Kerken in Zeeland vrijdag 22 januari i960 Een dringend verzoek Gelukwens ZEEUWSE KERKBODE Berichten en opgaven Predikbeur ten tot Dinsdagsmorgens te zenden aan de drukkers Littooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg. Hoofdredacteur: Dr C. Stam, Westwal 2, Goes, Telefoon 2563. RedacteurenDs a. Koning, Ds j. B. van Mechelen, Ds a. Schippers, Drs a. Verschoor MedewerkerDs D. J. Couvée, Bennekom. DrukkersLittooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg, Telefoon 2438, Giro 42280 Abonnementsprijs3,per half jaar (bij vooruitbetaling). Afzonderlijke nummers 12 cent. Advertentiën 12 cent per mm. 0 Op Uw heil wacht ik, o Hete. Genesis 49 vs. 18. Een mens die geen verwachting meer heeft, is levend dood. Die kent God niet. De heilsverwachting van de gelovige groeit onder de druk en bereikt bij het sterven haar zenith. Van zichzelf heeft Jacob al lang leren afzien. Invalide naar het vlees is hij gered naar de geest. Hij heeft zijn Pniël gehad. Nu hij sterven gaat en hij de beloften Gods moet doorgeven aan zijn zonen, weet hij 't wel, dat hij het ook van die zonen niet zal hebben te verwachten. In schrille kleuren komen de zonden van deze mannen voor ons te staan. Wat moet 't worden als de Here 't niet doet. Op Uw heil wacht ik, o Here. Zijn hoop die is op God, de God des verbonds. Wat Hij begonnen is zal Hij ook afmaken. Hij zal de stammen Isrels tegen hun eigen boze natuur moeten beschermen. Hij zal hun duister werk moeten verstoren. Hij zal hun de zonden moeten ver geven en hen moeten bewaren, want anders zullen ze omkomen. Zo stelt Jacob stervend alles in des Heren hand. Willen wij ook eenmaal zo sterven Jan moeten we dit in ons leven waar maken Mijn hoop die is op U alleen. Hierin ligt ook voor ons de enige grond, waarop wij kunnen staan. Het heil van de vergeving der zonden en van de vrede met God ontvangen we niet door eigen kracht. Is ook niet te bereiken door de groten en machtigen van deze aarde, maar geeft de Here aan een ieder, die er Hem om vraagt en zich door Zijn hand wil laten leiden. Het heil is des Heren. De Silo, de Heiland is gekomen. Hij ver lost van de zonde en van de dood. Hij is de Vredevorst. Onder Zijn heerschappij zijn wij veilig, zijn wij vrij. Hij is de Overwinnaar en Hij leidt al de zijnen naar Zijn heerlijk koninkrijk. Die hoop moet al ons leed verzachten. Komt reisgenoten, 't hoofd omhoog, voor hen, die 't heil des Heren wachten, zijn bergen vlak en zeeën droog. Driewegen. J. VAN DER VEEN. Het is van groot belang, om in onze 5 classes in Zeeland alle kerkeraden even aan te spreken. Zoals ieder kan weten, werken er al jaren lang deputaten voor de Geestel. Verzorgen van Ziekenhuis-patiënten en personeel. Afgekort met de letters G.V.Z. Het voorzitterschap is mij op gedragen. Deze deputaten hebben, na wat de synode in Assen besloot, heel wat clas- sicale vergaderingen bezocht om te pleiten voor het belang van dit werk. Overal, waar in de classis geen speciaal ziekenhuiswerk bestaat, zoals ook in de 5 classes in Zeeland, daar vraagt men van de Kerken iets meet dan de éne collecte per jaar. Een enkel jaar geleden had de sy node ons toegestaan om collecte te vragen. Dat was alléén als overgangs maatregel, opdat de financiën intussen zouden geregeld worden. Nu is dit de bedoeling U geeft allen éne collecte per jaar. Daarnaast geeft U als vaste bijdrage 5 cent per ziel. Dit is zeker minder dan een halve collecte, maar deputaten proberen om voor de Kerken alles zo gunstig mogelijk te doen verlopen. Ik geloof niet, dat het op alle classi- cale vergaderingen tot allen gesproken heeft. Vandaar deze korte toelichting. U geeft éne hele collecte, van een hele zondag, en daarnaast een bijdrage van 5 cent per ziel. Elke boekhouder kan dit gemakkelijk uitrekenen, en op de jaarrekening van de Kerk brengen. U stuurt het geld, net als de collecte, naar het Kerkelijk bureau in Utrecht, en de classis vraagt aan de Kerken, of zij aldus reeds hebben gehandeld. Ik Dat wil zoveel zeggen als geen af stand kunnen doen van wat geweest is. 't Was altijd besten, waarom zul len wij het dan veranderen In sommige opzichten is het te prij zen, als u zo maar niet één-twee-drie iets buiten de deur zet. Als u een goud horloge erfde uit vroeger tijd (ik noem maar iets), dan is het te waarderen dat u dit zo maar niet wilt afstaan. Overigensgaan we toch allemaal een beetje met onze tijd mee. Gebruikt u een fiets Zo ja, welk model Nog zo'n felocipede uit de vorige eeuw, of met zo'n hoog voorwiel U zoudt er niet eens mee in uw dorp dur ven komen. U hebt graag een fiets naar het nieuwste model. En zo is het ook met de kleding, be halve die nog ,,in dracht" lopen. Is het niet merkwaardig, dat het jongere ge slacht er niet zo erg meer vóór is Men zou de verscheidenheid'•van het leven willen. Ja, in het algemeen wil men wel mee met de stroom van het leven. De ge dachte van ouderwets heeft weinig be koorlijks. Stuiten wij in het kerkelijk leven ook op het verschijnsel van behoudzucht U moet er maar eens op letten, hoe velen tegen verandering" zijn. Voor sommigen schijnt op kerkelijk gebied het begrip ouderwets tegelijk in te hou den degelijk en goed. Wat niet te be wijzen valt. Het zal goed zijn, bij behoudzucht tussen tweeërlei te onderscheiden. N.l. ,,het wezen" en ,,de vorm". Wat het wezen van de kerkelijke za ken betreft, dat blijft alle eeuwen door. Daar is het Woord Gods, het belijden van de Kerk en haar antwoord op de openbaring Gods in haar eredienst. Er is in dit opzicht geen wezenlijk verschil tussen de tijd der apostelen en onze dagen. De vorm mag anders zijn, maar de zaak zelf is nog altijd de rijk dom van de Kerk. Maar, wat de vorm betreftja, u kunt er ook ontmoeten, die daarin zou graag willen, dat dit voor 1960 in alle classes werd nagekomen. Wilt U nog weten, waar dat geld voor nodig is In Amsterdam werken 2 ziekenhuis-predikanten, in Leiden één, in Utrecht één, in Den Haag één en in Rotterdam één. Deze predikants plaatsen steunen op grote subsidies van de G.V.Z. Denk nu niet, dat in die kringen, waar al die ziekenhuizen staan met duizenden bedden, van de kant der gemeente niets wordt gedaan. Ik wil het u anders zeggen. Zij dragen bij 20 cent tot 25 cent per ziel. Dat is wel wat anders dan onze 5 cent Wij dragen slechts een steentje bij in het grote werk, dat steeds maar uit breidt. Zo is van de laatste jaren Gro ningen er bij gekomen met één predi kant. Verder wordt subsidie gegeven bij het werk in de sanatoria en voor verdere arbeid in grotere en kleinere ziekenhuizen. Het spreekt vanzelf, dat in het laatste geval weinig subsidie ge geven en deputaten de overtuiging moe ten hebben, dat het werk anders be slist niet kan doorgaan. Voor bijstand in het tractement hebben deputaten geen opdracht ontvangen. Dat kunnen zij voor de synode, voor de Kerken, niet verantwoorden. Van al hun arbeid komt een rapport ter synode, wat u later terug vindt in de acta. Een accountant houdt het toe zicht op de gelden. Hier hebt u het werk van de G.V.Z. En nu onze vijf centen Wanneer zullen ze binnenkomen en welke Kerk of classis zal vooropgaan C. St. liever geen verandering brengen. Dit standpunt is niet onbedenkelijk, vooral niet in onze geladen" tijd. De jeugd maakt het mee, hoe het leven steeds verder gaat onder andere vormen. Leer methoden van 20 jaar geleden doen het niet meer. Men zint en peinst telkens op wat anders. Op zakengebied is dat ook zo. An dere verkoopmethoden, andere inrich ting van de winkel. Daarin zit iets van de machtige golfslag van de tijd. Zou dan de Kerk zó buiten haar tijd moeten staan, dat het bij haar steeds blijft zoals het geweest is Daar ligt een geweldige geestelijke strijd achter dat aanpassen van de vorm aan de behoefte van het leven. Onnodig remmen" is hier beslist verkeerd. De kerk mag niet 't gelaat vertonen van iemand, die het leven „moe" geworden is. Zij moet een aantrekkelijk gelaat hebben voor het geslacht van de tijd waarin zij staat. Dat wil dus zeggen voor het geslacht, dat in het volle le ven van verandering op verandering wordt geworpen, dat nergens stilstand, maar overal uitbreiding en toename be leeft. Iets van die levens-energie moeten wij terug vinden in de Kerk. Het wezen van de zaak, in de vorm van vandaag. Zó dat de dienst van God de kracht van de overwinning brengt in al de bewogenheid van dit aardse bestaan. Dan behoudt zij haar wezenen strijdt tegen verkeerde behoudzucht. Deze laatste mag zich niet uitstrekken over dingen, die in de bewegelijke stroom van dit leven mogen verande ren. Een paar losse opmerkingen over een belangrijke vraag. Denkt u daar maar eens over na. C. St. Ik kreeg een brief. Ja, dat gebeurt wel meer, en dat over komt u zelf ook. Deze brief zou echter aanleiding kunnen zijn, om de vraag van psalmen en gezangen eens nader met elkaar te bekijken. Wat ik graag zou doen. Maar Beste Kerkbode-lezer, u vergeet om uw naam en adres te noemen. Omdat het schrijven sympathiek gesteld is, heb ik het doorgenomen. Anders gaan niet- ondertekende-brieven ongelezen in de prullemand. Deze methode is afkeurenswaardig. U houdt veel van de psalmen, zegt u. Weet u wel, dat onze psalmbundel deze methode veroordeelt Moet u maar eens goed zoeken. Dus ik krijg om gaand even uw naam en adres. Tot zo lang blijft alles rusten. C. St. Het is een onuitputtelijk onderwerp, de kerkelijke hereniging, 't Is ook een zaak van hoge noodzaak en belang. Er staat zelfs een gebod van Christus ach ter, dat ons moet drijven. Toch kan men er niet over blijven schrijven aan een stuk door, want er zijn ook andere zaken, die op haar tijd weer de aandacht gaan vragen. Ik wil daarom vandaag trachten even een afgerond geheel te vinden. In de eerste plaats wil ik wel iets zeggen tot de mensen, die van hereniging van streek dreigen te raken. Zij hebben de gedachte in zich opgenomen, dat de strijd tegen de vrijgemaakten een zo heilige oorlog is geweest en een strijd tegen een zo groot kwaad, dat men eigenlijk nu niet goed weet, waar men aan toe is met de terzijdestelling van de Vf. en nog minder raad zou weten, in dien b.v. schorsingen ongedaan gemaakt zouden worden. Om te beginnen geloof ik niet dat deze categorie zich erg ongerust behoeft te maken. Ik heb reeds een bericht ge lezen, dat de Generale Synode opnieuw twee bezwaarschriften tegen de wering van cand. Schilder uit het ambt en te gen de schorsing van Prof. Schilder heeft afgewezen. Voorts is de nieuwe kerkorde een hek, waar niet veel vrijge maakten zullen doorkomen, zeker niet, zonder dat er bepaalde garanties zullen zijn gegeven tegen de gevaren die zij vrezen of die zij reeds aanwezig achten. Ook aan onze kant zet men het hek Op donderdag 28 januari a.s. hopen de heer en mevrouw G. M. A. Laer- noes—wan der Graaf hun 40-jarige echtvereniging te herdenken. U vraagt toch niet, wie hier bedoeld zijn De heer Laernoes is directeur van het algem. kerkelijk bureau te Utrecht. Hij is afkomstig uit Vlissingen. Daarom willen wij vanuit Zeeland onze hartelijke groet en gelukwens stu ren aan het jubilerend echtpaar. Geve God, dat zij verheugd van hart mogen voorttrekken. Hun adres in Utrecht is Konings laan 35. C. St. zeker niet open, zo lang men bezwaar schriften uit eigen kring stelselmatig af wijst. Hoe kan men immers verwachten, dat men vrijgemaakten toegeeft, wat men tegenover eigen leden ontkent. Naast de nieuwe kerkorde zullen de schorsingen wel het grote struikelblok blijken voor hereniging. Verder vind ik de klacht van niet weten waar men na ongedaan making der schorsingen aan toe is typisch voor mensen, die nog altijd gestaan hebben aan de kant, waar men als meerderheid altijd de veiligheid en beschermdheid en het vrije recht van spreken heeft geno ten. Men zal de scheuring wel betreurd hebben, zich er boos over hebben ge maakt of zich er in de beste gevallen over hebben bedroefd, men zal mogelijk in eigen familiekring een uiteenvallen in twee delen hebben moeten verwerken, maar zelf bleef men bij degenen, die boven dreven. Ik voor mij meen, dat dit een schijnvoordeel is geweest. Verdrukt worden leert beter tot de diepte der din gen doorstoten. Wie bij Vaals het hoogste punt van Nederland beklimt, meent een hele berg te hebben geno men, als hij zich het zweet uit de hals wrijft, maar wat is de Vaalserberg bij de Mont Blanc Men moet door druk soms leren, dat men niet streed om bal ken, maar om splinters. Wie daarom aan mij vraagtmeent U dan dat alle schuld bij de synoden ligt en dat Prof. Schilder gelijk heeft, die kan van mij een ontkennend antwoord krijgen. Wie

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche kerkbode, weekblad gewijd aan de belangen der gereformeerde kerken/ Zeeuwsch kerkblad | 1960 | | pagina 1