Hier is... Vlaanderen
Kerknieuws
Officiële Berichten
Kleine Vossen
Gisteravond ben ik op de Haagse
Maliebaan geweest, waar de bekende
Amerikaanse evangelist Osborn 'n gene
zingssamenkomst hield. Er waren op het
uitgestrekte grasveld zeer vele mensen.
Boven het podium was 'n spandoek aan
gebracht, waarop met grote letters stond
„Jezus Christus is gisteren en heden De
zelfde". De vlakte was door vele schijn
werpers verlicht en overal stonden luid
sprekers, waardoor ieder aanwezige dui
delijk het gesprokene kon horen. Ik had
'n plaats vlakbij de tent, waarin vele zie
ken zaten of lagen.
Osborn sprak eerst ongeveer ander
half uur, waarbij hij vertelde van allerlei
genezingen, die in andere landen gedu
rende de samenkomsten hadden plaats
gevonden en waarin hij op eenvoudige
wijze het Evangelie verkondigde. Zijn
woorden werden in 't Nederlands ver
taald door 'n predikant. Hij sprak op
suggestieve wijze, en telkens weer het
zelfde inhamerené, zichzelf en zijn hoor
ders opzwepend, kennelijk heenwerkend
naar 'n climax. Zijn vertaler stokte nu
en dan even en op zulk 'n moment hoor
den we hen door de luidspreker zacht
samenpraten, waarbij Osborn 'n keer zei
„We kunnen geen woord missen". Ik
dacht: „inderdaad, bij deze aanpak kan
geen woord gemist worden, wil het ef
fect niet in gevaar worden gebracht".
Het geheel deed mij denken aan samen
komsten, zoals ze indertijd gehouden
werden in het nationaal-socialistische
Duitsland, waar heel de régie en heel de
woordkeus er op was gericht, het publiek
in extase te brengen. Ook dacht ik aan
de rustige en vanzelfsprekende wijze,
waarop de Heiland zijn genezingswonde-
ren verrichtte.
Tenslotte had de spreker zijn hoogte
punt bereikt en zei hij telkens weer
„Nu, nu is het ogenblik gekomenGooi
weg uw krukken en ga gewoon als ieder
ander mens met de tram naar huisIn
de ziekentent, waar ik naast stond, be
gon beweging te komen. Enkele lijders
trachtten op te staan en sommigen kwa
men overeind om dan, ondersteund door
twee of drie naasten, 'n eindje voort te
strompelen, 'n Jonge man moest haastig
weer in 'n stoel worden neergedrukt, 'n
Bejaarde verpleegster, met veel ander
verplegend personeel meegekomen om
bijstand te verlenen, hief de handen om
hoog en riep angstig om 'n dokter
'n Vader en moeder in Urkse kleder
dracht zaten te huilen bij het bed, waarop
hun kind lag met starende ogen in 'n wa
terhoofd. Vlak naast ons zat 'n jong
halfbloed meisje met 'n zeer devoot ge
zichtje, 'n kruk over haar schoot. Eén
van Osborns helper zei: „Toe nou, sta
op! Waarom blijf je nu zitten?" Het
meisje antwoordde: „Ik kan niet", waar
op de helper weer: „Wat heb je dan
eigenlijk?" Het meisje antwoordde: „Ik
heb maar één beenwaarop de hel
per alleen maar zei: „O" en zich af
wendde. Dit gebeuren sneed ons door
de ziel, evenals dat van die beide jonge
ouders, die vertwijfeld probeerden of
hun kindje, dat 'n misvormd beentje had,
(vervolg V.V.V.)
Na een preek zou ik het tenminste niet
kunnen verdragen en wat was psalm 103
anders, toen het ons op deze wijze werd
voorgezongen Wat een rijkdom, om
vocaal en instrumentaal zo de godsge
dachten te vertolken!
„Die al uw krankheden geneest", moes
ten we niet denken aan de ontferming
Gods, ook over deze bezochten?
En de vergankelijkheid van het leven
„zijn dagen zijn als het gras en haar
plaats kent haar niet meer", met als te
genstelling de onveranderlijke trouw des
Heren en zijn goedertierenheid, die van
eeuwigheid is, met het machtig slotac-
coord„Looft de Here" het heeft
ons stil gemaakt. Hier was alleen maar
te danken.
Zo hebben we tegelijk ook gezien, wat
de patiënten, ook op cultureel gebied,
geboden wordt. Fijn, dat zij zelf ook mee
konden luisteren. Zij konden natuurlijk
onmogelijk allen in de kerk komen, maar
door de microfoon is alles uitgezonden
naar de verschillende paviljoens.
Was het dan alles zo mooi Och nee,
er vielen ook klachten. Er was een aan
zienlijke groei aan ledental en contribu
anten, maar deze groei werd bijna teniet
gedaan, doordat in 72 afdelingen een
ledenverlies van 365 moest worden ge
meld. U is het toch met me eens: dat
hoeft toch niet! Vooral nu het bestuur
het voorstel, om de minimum contributie
te verhogen (gezien de zo sterk vermin
derde koopkracht van ons betaalmiddel)
verworpen heeft en op één gulden heeft
nu lopen kon. Ik dacht: mensen als Os
born gaan uit van de leuze: „Er zijn
geen grenzen aan Jezus' macht", maar
waarom trekken ze dan zelf in de prak
tijk wél grenzen door hun genezingsac
tiviteit niet te richten op zulke als hier
boven genoemde gevallen? Waarom zijn
het altijd weer genezingen van kwalen,
die, naar elke medicus weet, nauw sa
menhangen met het zenuwstelsel van de
mens? Ook vroeg ik mij af, waarom die
tent met zulke „zware" gevallen zo heel
ver van het podium verwijderd stond.
Eerlijk wil ik bekennen, dat ik die avond
heb staan slikken en huilen, neen, niet
van ontroering om 'n groots geestelijk
gebeuren, maar om de zichtbare wan
hoop van al die geslagenen in die tent.
-Zeker, er werd op het podium triomfan
telijk 'n gipscorset getoond, dat 'n dame
had uitgetrokken, er kwamen ouderen en
jongeren vertellen, dat ze van asthma,
hardhorendheid e.d. genezen waren, maar
mijn overtuiging is vast geworden, dat
de stroom van weedom, die Osborn ach
ter zal laten, veel breder en veel dieper
zal zijn dan het spoor van geluk. Ik had
tegen dat arme halfbloed meisje willen
zeggen: „kind, je kunt in de Here Jezus
ook met je ene been wondergelukkig zijn,
want Zijn eerste en voornaamste beteke
nis is anders dan hier vanavond is voor
gesteld." Want, ja dat is het erge, dat
op samenkomsten als deze het Evangelie
vervormd wordt en dat daardoor de men
sen op '11 dwaalspoor worden gebracht.
De methode van suggestie en hypnose
wordt gebruikt en, als die in vele geval
len wel móét mislukken, danzijn
de arme zielen verder van de Heiland
voor zondaren af dan ooit.
Natuurlijk, als iemand door 'n sug
gestieve kracht van de één of andere
kwaal kan worden bevrijd, dan is dat
voor de betrokkene heerlijk, maar laat
men dit dan eerlijk als 'n methode van
genezing zien en daarbij niet het Evan
gelie misbruiken. Trouwens, men zou de
„genezingen" altijd moeten kunnen keu
ren, de betrokken artsen er over moeten'
kunnen vragen en, vooral ook, moeten
kunnen nagaan of ze stand hielden.
Ik denk maar aan Johannes de Doper,
de grootste profeet van alle tijden, naar
het woord van de Here Jezus „de groot
ste onder die van vrouwen geboren zijn",
doch van wie de mensen later getuigden
„hij deed geen enkel teken'.
En zegt men: „maar door zulke won
deren zullen de mensen tot bekering ko
men", dan hoor ik Abraham zeggen tot
de rijke man in de pijn: „Al ware het
dat er iemand opstond uit de doden, zij
zouden zich nog niet bekeren".
Natuurlijk, God kan wonderen doen,
ook nog in onze tijd, en Hij dóét dat
nog vaak, maar dit te erkennen is nog
iets anders dan Hem daartoe langs 'n
bepaalde weg te willen dwingen.
Ik houd het maar bij mijn oude Cate
chismus: „krankheid en gezondheid ko
men ons niet toe bij geval, maar van
Zijn vaderlijke hand".
Ik huiver nog als ik denk aan dat
sensationele, Amerikaanse gebeuren op
het Malieveld. H. P.
gelaten. Dan kan toch ieder „Vrederust"
ook financiëel wel helpen?
En verder: werkende handen. Ik hoor
het onze onvergetelijke vroegere voorzit
ter Ds de Vries nog zeggen„geef ons
handen, geef ons handen". Er is een per
manent tekort aan verplegend personeel,
mannen, maar vooral vrouwen. Wat weer
tot noodzakelijk gevolg heeft, dat zij, die
er zijn, overbelast zijn.
Mag ik daarom dit episteltje besluiten
met de dringende oproep tot onze jonge
meisjes, om op „Vrederust" de helpende
hand te bieden?
Die 20-jarige had gelijk, ze was een
witte raaf, wat haar leeftijd aangaat. En
ze had ook gelijk: waarom komen hier
geen jonge mensen?
Mag ik die belangstelling proberen te
wekken Het is zo'n prachtwerk.
Als ik daarin geslaagd mocht zijn, dan
ben ik dankbaar, dat ik dit stukje ge
schreven heb.
K.-B. v. d. L.
Ergens heb ik een goede vriend, die
heel veel goede eigenschappen heeft van
rechtschapenheid, eerlijkheid, betrouw
baarheid; z'n woord is zo secuur als de
Bank van Engeland.
Maar deze vriend heeft last van een
vosje, dat ik zou willen betitelen met de
naam „boekhouderij". Daar m'n vriend
heel veel rond z'n oren heeft en heel
veel heeft vast te leggen in allerlei kas
boeken, is hij er toe gekomen om ook
een lijstje bij te houden van gebreken,
verkeerde handelingen, gesprekken, op
merkingen van iemand, die hij niet mag.
De goede eigenschap van nauwkeurig-
boekhouden van al zijn veelsoortige be
sognes, heeft hem gebracht tot „boek
houderij", waarbij hij dus alle debetpos-
ten in het gedrag van zijn minder-ge-
waardeerde naaste vastlegt.
Ik heb hem aangeraden dit boekje te
verscheuren, maar tot op heden is hij
daar, geloof ik, nog niet toe gekomen,
want hij is bang, dat hij dan bepaalde
misstappen, verkeerde handelingen, aan
vechtbare verklaringen van zijn „vijand"
zou vergeten. Je weet nooit, hoe 't te pas
kan komen.
Hij houdt er dus een geheim dossier
op na, een lijst van „zwarte" daden, om
die bij gelegenheid uit de la te voorschijn
te halen.
Nu is het in de handel en allerlei
transacties wel nodig om allerlei slag van
mensen op de vingers te zien en niet
sullig met zich te laten spelen. Er zijn
onbetrouwbare figuren, met wie men nu
eenmaal geen zaken kan doen, wil men
niet bedrogen uitkomen. Vroomheid en
godzaligheid is niet 't zelfde als goed-
zakkerij, over-je-heen-laten-lopen.
Men heeft als christen ogen en oren
de kost te geven'om de mensen, met wie
men in handel en zaken te maken heeft,
te doorgronden, hen op hun betrouwbaar
heid te taxeren. Niet voor niets zijn er
informatiebureau's, waar men terecht
kan om iemands verleden, gedrag, be
trouwbaarheid te leren kennen. Daar is
dus een zekere voorzichtigheid en om
zichtigheid nodig in het verkeer met de
naaste en wij dragen allen in ons geheu
gen mee onze beoordelingen van de naas
te op grond van gedragingen in het ver
leden.
Maar om daar nu een soort „boekhou
derij" van te houden gaat toch te ver,
wanneer dit niets te maken heeft met
handel en zaken, maar alleen om toch
maar goed de gebreken en misvattingen
en feilen te kunnen vasthouden. Dan is
dat een „boekhouderij", waarbij de dui
vel onze klerk is, die er op uit is om
de vaak vermeende verkeerde
eigenschappen van onze mingeëerde naas
te te onderstrepen.
Als christen past ons zulk een „boek
houderij" niet; want we roemen in de
prediking de „schulddelging", het „uit
wissen van de zonde-posten" door het
bloed van Christus.
Willen we roemen in de deling van
onze grote schuld bij God, dan moeten
we bereid zijn de kleine schuld tegen
over ons gaarne uit ons boek te schrap
pen. En hoe velen lopen er met zo'n
kasboekje rond vol posten van schuld,
die de naaste bij ons heeftverscheur
ze, verbrand ze en laat uw geheugen op
dit punt lek slaan, opdat we roemen mo
gen in de schulddelging door de hemelse
Schuldeiser.
Uit het oude-Vossenland.
Beroepen te Workum, T. de Boer te
Driesum te Nieuwerkerk a. d. IJssel,
G. de Jong, kand. te Nijega (Fr.)
te Echten (Fr.), D. Kloppenburg, kand.
te Barendrecht te Halle, L. Weerman,
kand. te Emmen.
Aangenomen naar Woerden (vac. P.
de Bruijn), A. van der Kooij te Ezinga
(Gron.).
Bedankt voor Nieuwerbrug a. d. Rijn,
D. Bremmer te Numansdorp voor
Nieuw-Vennep, A. Broek te Groningen-
Noord.
Geen verdere beroepen. Kandidaat
G. J. van der Burgh verzoekt ons mede
te delen, dat hij geen verdere beroepen
in overweging nemen kan.
Afscheid en intrede. Wegens ver
trek naar Drachten nam Ds. H. E. Wijn-
ja afscheid van Godlinze met 1 Tim.
112. Na bevestiging door Ds. C. W.
Keur van Scheveningen, deed Ds. G. W.
H. Peddemors, gekomen van Dirkshorn,
intrede te Heerde met Matth. 24: 14.
Ds. H. D. Bakker is voornemens a.s.
zondag afscheid te nemen van Tholen,
om 14 sept. d.o.v. intrede te doen te
Hillebersberg-Terbregge, na bevestiging
door Ds. A. G. v. d. Stoel van Bergen
op Zoom.
Ds. R. J. de Jong heeft zich met
terwoon gevestigd Hoornsediep 144 te
Groningen, tel. K 590026757.
Ds. G. D. Kuiper, laatstelijk docent
aan de Theologische Academie te Jogja
karta, is in het vaderland gearriveerd en
voornemens binnenkort met emeritaat te
gaan.
Dr. J. v. d. Linden, miss. predikant
van Semarang-Utrecht, is j.l. zondag met
het s.s. „Drenthe" uit Indonesië te Rot
terdam aangekomen. Het is niet de be
doeling, dat hij na genoten verlof weer
naar Indonesië zal terugkeren.
Ds. G. v. 't Riet te Lioessens zal,
aangezien het vertrek van het contigent
Ned. troepen naar Nieuw-Guinea voor
onbepaalde tijd is uitgesteld, voorlopig
ook niet naar Nieuw-Guinea vertrekken.
Ds. G. Ringnalda te Oudehorne is
voornemens 8 okt. a.s. met een K.L.M.
vliegtuig naar Canada te vertrekken. PIij
zal de eerste predikant zijn van de Chr.
Ref. Church of Lindsay, nadat hij eerst
in Canada coll. doctum zal hebben ge
daan.
Voorschoten. De gerestaureerde
kerk en de nieuwe gebouwen zullen vrij
dagavond 5 sept. a.s. in een speciale bij
eenkomst worden overgedragen aan de
kerkeraad.
Giften en legaten. De diaconie van
Rotterdam-Zuid ontving een gift van
500,De kerk van Schoonoord ont
ving een schuldbekentenis groot 500,
- Ds. LI. Mooihuizen, em. predikant
te Leiden, is thans tel. aangesloten onder
no. K 1710—33477.
In militaire dienst. J.l. maandag
zijn 18 predikanten voor de tijd van een
jaar en zes weken in militaire dienst ge
gaan als reserve-legerpredikant. Daarvan
behoren er twaalf tot de Gereformeerde
kerken, n.l. F. J. Bil te Oudega (W.),
F. R. M. Elders te Amsterdam, J. Gou-
mare te Hilversum, G. v. Plalsema te
Fijnaart, G. Leene, laatstelijk te Djakar
ta, I. Meijer te Westerlee (Gron.), S.
Oegema te Lewedorp, G. Padmos te
Geesteren-Gelselaar, Ph. Stoffels te Ril-
land-Bath,.. M. G. Ton te Dordrecht, S.
v. d. Veen te Arum en N. Wijngaarden
te Wijskei (Fr.).
Geref. zendingsseminarium. Plet
docentencorps van het Zendingssemina
rium te Baarn is weer uitgebreid. Als ge
wone docenten zijn benoemd de heren
Dr. J. v. Baal, oud-gouverneur van Ne
derlands Nieuw-Guinea, Dr. J. Blauw,
secr. van de Ned. zendingsraad en Dr.
J. M. Vlijm te Voorburg. Als gasten-
docenten x treden op de heer en mevr.
v. Brummelen te Hilversum, Prof. Dr.
J. v. d. Linde te Zeist en Ds. F. Visser
te Amsterdam. Thans zijn er 16 docen
ten en 5 gast-docenten aan het semina
rium verbonden. 2 oktober a.s. zullen de
colleges officiéél worden geopend door
de president-curator, Prof. Dr. J. H.
Bavinck, waarna de rector, Prof. Dr. H.
Bergenia, de rectorale oratie houden zal.
Een nieuzve stichting. Naar wij
vernemen is op initiatief van de Geref.
evangelisatie-predikanten in de grote ste
den een stichting „Lectuurarbeid" in het
leven geroepen, die evangelisatiebladen
voor verschillende categoriën van evan
gelisatie-contacten wil gaan uitgeven. Als
eerste uitgave verschijnt een veertien
daags blad „Onderweg" dat bestemd is
voor die buitenkerkelijken, die geheel van
het evangelie vervreemd zijn. Als hoofd
redacteur treedt op Ds. E. Pijlman te
Kralingen, destijds hoofdredacteur van
„De Zaaier" in Indonesië, terwijl als re
dacteuren fungeren mej. E. E. Ebling,
evangeliste te Delfshaven, Dr. J. M. van
Minnen, studenten-predikant te Utrecht
en de evangelisatie-predikanten Dr. K. J.
Kraan te Rotterdam, Ds. J. H. Baas te
's-Gravenhage-W. en Ds. Jac. Jonker te
Amsterdam-Z. Voorzitter van het stich
tingsbestuur is Dr. K. J. Kraan. De ar
tistieke verzorging van het blad, dat in
een omvang van twaalf pagina's en twee
kleuren zal verschijnen, is gelegd in han
den van de bekende illustrator Bart
Bouwman en de zakelijke leiding in han
den van de heer E. J. Holtrust, fabri
kant te Harderwijk. Men hoopt dat de
nieuwe organisatie op den duur zal uit
groeien tot een kerkelijke stichting. Het
nieuwe blad wil de methode van de to
tale benadering toepassen en dus in onze
steeds meer verstedelijkte en geïndustria
liseerde samenleving het licht van het
evangelie laten schijnen niet alleen maar
over meer persoonlijke problemen, maar
ook over vragen van cultuur en maat
schappij, van huwelijks- en gezinsleven.
ORGANISTEN IN AXEL BIJEEN.
Onder leiding van dhr. Suurmond
(Middelburg) kwam de Kring Zeeland
der G.O.V. weer in vergadering bijeen,
ditmaal te Axel.
Naast huishoudelijke zaken werd het
onderwerp „Orgelregisters" ingeleid door
dhr. Meyer (Terneuzen), met daarbij
een toelichting aan de speeltafel door
dhr. Brakman (Axel).
Na de koffiemaaltijd hield dhr. Brak
man een orgelbespeling. Vertolkt werden
werken van Cornet, Sweelinck, Scheidt,
Butehude en J. S. Bach.
Voor alle aanwezigen was het een
mooie en leerzame dag.
