Beter dan Offerande jftxelaria twaalfde jaargang no 52 Weekblad van de Gereformeerde Kerken in Zeeland VR"DA0 28 JUNI 1957 ZEEUWSE KERKBODE Berichten en opgaven Predikbeur- Hoofdredacteur: Dr C. Stam, Westwal 2, Goes, Telefoon 2563. Abonnementsprijs: ƒ3,— per half- ten tot Dinsdagsmorgens te zenden Redacteuren: Ds D. J. Couvée, Ds A. Koning, Ds Y. J. Tiemersma, Drs A. Verschoor. jaar (bij vooruitbetaling). aan de drukkers Littooij Olthoff,Afzonderlijke nummers 12 cent. Spanjaardstraat 47, Middelburg. Drukkers: Littooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg, Telefoon 2438, Giro 42280 Advertentiën 10 cent per mm. God is machtig, met een kromme stok een rechte slag te geven. Want de raad van Gamaliël-was een kromme, een zondige raad. Immers, wie daarnaar consequent zou leven, zou elke revolutie en elke zondige beweging een prachtige kans geven. In feite komt hij neer op het beruchte „laisser aller''bemoei je er maar niet mee, laat het alles maar op z'n beloop en zie maar, wat er van komt. Natuurlijk is het waar: wat uit God is, kan door geen mensen ver nietigd worden. En eveneens is het waarwat uit mensen is, gaat ten slotte te gronde. Alleen, het gaat dan misschien pas te gronde in de jongste dag en dan kan het intussen ontzaglijk veel kwaad hebben gesticht. Wie de raad van Gamaliël als hoogste levenswijsheid aanvaart, moet zeggenlaten we maar ophouden met te vechten tegen het communisme of tegen het mohammedanisme. Dit laatste b.v. is reeds eeuwen oud en kon tot op heden niet vernietigd worden. Maar. is het daarom „uit God" geweest, wat Mohammed begon?! God stelt in zijn Woord dan ook een andere eis, nlhet beproeven van de geesten, of ze uit God zijn. Zeker, dat kan moeilijk zijn, maar daarom moeten we dan ook zonder ophouden biddend de Schrift onderzoeken. En, als zij ons dan leert, dat een beweging zéker niet uit God, maar, in de grond van de zaak, uit de duivel is, dan moeten we ons daartegen teweer stellen met alle geoorloofde middelen. Zo was de raad van Gamaliël door en door fout. Niettemin heeft God met deze kromme stok een rechte slag gegeven. Want de apostelen herkregen daardoor de vrijheid en de prediking van het Evangelie ging daardoor voort. Zo gebruikt God souverein altijd de zonde om dienstbaar te zijn aan de komst van Zijn Rijk. Zo leeft vandaag in vele landen in feite de Kerk in vrijheid, naar de mens gesproken, dank zij menige Gamaliëlsraad en Gamaliëlsgeest, hier en in Indonesië. Laat ons daardoor echter niet toegeven aan de gedachteEr is geen gevaarWant Saulus van Tarsen was het helemaal niet eens met de raad van Gamaliël, zijn leermeester! Maar ook door de kromme stok van Saulus' kerkvervolging, gaf God een rechte slag: nü begon de opmars van de Kerk eerst góéd! Totdat, in de oordeelsdag, aller oog zien zal, hoe de Here, door alle kromme stokken van Zijn vijanden, van de brute en de verfijnde, van de communisten en de humanisten, van de Saulussen en de Gamaliëls, één geweldige rechte slag wist te gevende volle doorbraak van zijn eeuwig Koninkrijk Terneuzen. H. PESTMAN. Wat is het toch moeilijk om te gehoor zamen! Daar, waar het gevraagd wordt. Eigenaardig is onze menselijke men taliteit. We zouden God wel willen gehoorza men, als die gehoorzaamheid maar tevens niet onderworpenheid aan mensen inhield. We zouden God wel willen gehoorza men, als het nu maar net niet was dat gene, wat Hij vraagt, maar wat wij mochten aanwijzen. Voor dat laatste zou den we zelfs heel veel, ja alles over heb ben. „Maar gehoorzaamheid is beter dan offerande en opmerken dan het vette dei- rammenSamuël heeft het wel heel sterk aangevoeld en geformuleerd tegen over Saul. Gehoorzaamheid is niet de vraag van wat wij er voor over hebben. We kunnen zelfs wel geweldige offers willen brengen, offers, in datgene, wat wij zelf bepalen. Maar gehoorzaamheid is juist buigen onder het niet zelf be paalde, geven, het aangewezene, onder werpen met zelf-verloochening en ter zijdestelling van eigen wens, eigen be geerte, eigen gedachten en overleggingen. Ongehoorzaamheid is een wortel zonde van het menselijk geslacht. Geen wonder, dat de grote plaatsvervanger van ons al len, juist op dit punt zijn strijd zag ge concentreerd. We zeggen het zo gemakkelijk, dat onze Here Jezus Christus alle gehoor zaamheid volbracht heeft. Wat het Hem kostte, heeft de schrijver van de brief aan de Hebreeën doorschouwt, toen hij het durfde uitspreken, dat de Here Jezus Christus gehoorzaamheid geleerd heeft, uit hetgeen Hij leed. Die laatste gedachte is voor ons men sen zo vruchtbaar. Gehoorzaamheid moet geleerd worden. Ja, daar zijn wij het al len wel over eens, al rekenen wij er lang niet genoeg mede, dat het ook voor onze kinderen geldt, zodat wij nooit genoeg geduld tegenover hen zullen kunnen op brengen. Zij moeten het ook leren Het is niet genoeg van de zijde der ouders om gehoorzaamheid te eisen. Ouders zullen er terdege rekening mee moeten houden, dat kinderen gehoor zaamheid moeten leren. Zelf zullen zij daarbij hebben vóór te gaan. Temeer, als zij voor zich zelf ook er varen, dat gehoorzaamheid lijden met zich medebrengt en dat het leren van die gehoorzaamheid met dat lijden in het nauwste verband staat. Dat gaat echter dieper dan de prakti sche ervaring zegt. Door schade en schan de wijs worden. Daar zit wel wat in, maar niet genoeg! Dat blijft teveel steken in het onaangename, dat oorzaken gevolgen hebben, nadelige gevolgen, die men voort aan wel wil vermijden. Nooit moeten we de zonde nalaten, omdat er aan zonde zulke nadelige gevolgen verbonden zijn. Dat heeft met geloof en ons christen zijn niets te maken. Vele mensen zijn bereid om op die voorwaarde goed te leven. Als ze er maar door gevrijwaard worden voor schade en schande. De bijbel zoekt het dieper. Gehoor zaamheid leren uit lijden. Ik meen, in het licht van het woord over onze Plere Jezus, dit lijden te mogen zien in één bepaalde richting. Het kruis. „Wie ach ter Mij wil komen", zegt de Heiland, „moet er niet voor terugdeinzen om zich zelf te verloochenen en achter Mij zijn kruis te dragen." Juist ook het kruis dra gen ten opzichte van onze strijd om ge hoorzaam te zijn. Van nature willen we niet en kunnen we niet. De mens, luidt het oordeel, heeft wel door ingeving des duivels, maar toen door eigen ongehoorzaamheid zich zelf van zijn gaven beroofd. Hoe zwaar drukt die schuld en hoe beklemmend ervaren wij de last ons daardoor opgelegd. Hoe zullen we verlost worden Dat gaat maar niet vanzelfsprekend, nadat we vergeving der zonden hebben ontvangen. Vergeving is vrijspraak. Eigenlijk iets, dat buiten ons omgaat. Waardoor wij zelf nog niet veranderd zijn. Heerlijk is de gave der vergeving. Wat een bevrijding weer in de rechte verhouding tot God te mogen staan. Plet hoofd te kunnen op heffen. Dankbaar te mogen gewagen van ervaren ontferming. Maar er moet meer gebeuren. Nu voortaan gehoorzaam zijn. Dat betekent kruis-dragen achter Christus. Want ge hoorzaamheid wordt geleerd in de weg van lijden. Lijden aan eigen onmacht. Hoe sterk vaak de begeerte om naar al Gods ge boden te willen leven in het hart desge nen, die ontferming heeft wedervaren. Maar wat komt er van terecht. Ook de allerheiligsten hebben in dit leven nog maar een klein beginsel dezer gehoor zaamheid. En ze lijden daar zelf het meest onder. Dat ze niet in alles gehoor zaam zijn, dat hun leven nog zo weinig tot Gods eer is, dat er maar een gering aantal daden gevonden worden, die als goede werken kunnen worden bestempeld. Maar niet alleen dat passieve lijden. Ook het actieve. De strijd tegen de zon dige natuur, die altijd weer de kop op steekt, de verdorven aard, die haar rech ten doet gelden, de pijn van de zelfver loochening, de harde kanten van het kruis, die eigen wil aan die van Jezus Christus gelijk maken wil. Gehoorzaamheid leren uit lijden. Uit christelijk lijden moet je dan zeggen. Niet allerlei lijden, w^t wij in schade en schande ondervinden, maar het lijden om op de smalle weg te blijven achter Jezus Christus, die ons voorging in alle gehoor zaamheid en bij Wien het zo duidelijk is geworden, dat Hij ook, ja zelfs Hij, gehoorzaamheid heeft geleerd, uit hetgeen Hij leed. Gehoorzaamheid beter dan offerande. Het zelf gekozen offer. Ja, dan ver staan we het op het diepste. Eigenaardig, dat tenslotte op dat punt de grote tegen stelling zichtbaar wordt. Er is maar één offerande geweest, die aan God welbe- hagelijk was. Het offer, dat Zijn eigen Zoon plengde op Golgotha. Toch kunnen wij het niet nalaten om altijd weer het eigen offer daar tegen over te zetten. Ons offer inplaats van onze gehoorzaamheid. Maar er is slechts één weg. Zijn offer aanvaarden en achter Hem, het kruis dragen, gehoorzaamheid leren uit hetgeen wij het kruis dragend, leren. W. J. MEISTER. „En zij lieten zich door hem gezeggen." Hand. 5: Jt0a. 'Anders en toch eender. Dat was de titel van de causerie, die ds Schut voor zijn collegae van het thuis front houden zou, 's middags, na de ge meenschappelijke maaltijd. 'n Machtig spreker als wijlen Johri Mott of Billy Graham is onze missionaire predikant niet. Hij is 'n scherpzinnig be toger, zonder pathos, maar met 'n inner lijk vuur, dat steeds duidelijker voelbaar, ook zijn hoorders allengs aansteekt. Eigenlijk, zo begon hij, ben ik, anders dan vroegere zendelingen, niet meer slechts uitgezonden, om in Indonesië al léén het werk te doen, maar ook opge vangen ginds om er mee te helpen. Er zijn ginds weinig krachten en wei nig gelden. Maar je ziet 'n gat, 'n weg en je begint met de mensen daar te over leggen, in samenwerking. De predikanten ginds mogen minder academisch geschoold zijn, ze leiden ook daar de kerk, die 'n sterke domineeskerk is; er is in zekere zin 'n overaccentuering van het ambt. Anders en toch eender. Zo is er ook ginds veel gepraat. De vergaderingen duren langer. Van uit de bijbel, het woord van God, begin je nu te werken, te corrigeren. Eigenlijke zen deling is het gewone gemeentelid, óf de pandita óf de goeroe indjil, de evangelist. Belangrijk is dus het maandelijks con tact met hen, van uit het werk, al wordt dit contact ook wel eens theologisch. Mede ter verdieping. Ze verlossen je in hun eenvoud, nu en dan van gewaande diepgang. Men is er beurtelings leermees ter en leerling. Bidt daarom toch ook vooral voor de javaanse predikant, ds Tirto, die bij andere aard en aanpak, pre cies dezelfde positie inneemt. Van hém heeft ds Schut vooral geduld geleerd. Zachtmoedigheid is 'n javaanse trek. In hun arbeid gaan ze wel eens te dog- matistisch te werk. Ze zijn soms gerefor- meerder dan wij. De prachtige opleiding vroeger te Djocja, waarbij velen zijn blij ven staan, leidt wel eens tot formalisme. Maar altijd weer is er de kans-om saam te binden. Bij het onderwerp de auto, geraakt de causeur in Maaterlinckse vervoering. Hij noemt dit voor het uitgestrekte terrein onmisbare vervoermiddel haast zelf 'n zendeling. Zonder al te goede wegen, met slechts één spoorweg dwars door ons ge bied, triomfeert alleen de eigen auto over grote afstanden, legt de gewenste ver bindingen, schept, al rijdend gelegenheid plannen te maken tot in de hemelen toe Met die zelfde auto voer je straks die plannen ook door Prettig was de omgang met zijn col lega Soejono, die steeds naarstig infor meert hoe allerlei in Holland verricht wordt. Geen trouwer lezer der Zeeuwse kerkbode dan deze Zeereerwaarde Ja vaan. (Ik weet niet, collega van de Ba zuin, of uw blad het ook al zover in Asia is doorgedrongen. A bon entendeur En meneer Olthoff, ligt in het Oosten niet de opheffing van het tekort?) Blora's gebied is even groot als onze drie Zuidelijke provincies. Weer vangt het loflied op de missionaire auto aan! De wegen zijn veelal slecht, waardoor ook de slecht op tijd rijdende autobussen weieens tot de volgende dag blijven ste ken. Behalve 'n soort stoomtram, heb je ook aan de „grote" trein alleen iets voor de steden. De vele kleine plaatsen alleen te bereiken met het missionaire vehikel. Telefoon is schaars. Daarom auto wéér nuttig om iemand ter bespreking op te halen en in het algemeen de mensen op te trommelen. De auto blijkt dus ook 'n soort telefoon, 'n megafoon. Maar ook nog weer 'n piekertrommel, want de zen deling „piekert" onderweg als maar over zijn werk. Hij ontwerpt, al voortsnellend, het ene boekje na het andere, dat hij straks schrijven zal. Hij schetst hele cur sussen over alle mogelijke thema's. Hij zou alles tegelijk willen. (Pas op, collega! dat ge nu, al stukken schrijvend in de auto, geen stukken mét de auto maakt!) Natuurlijk kan niet alles. Er moet dus gekozen, het één óf het ander. Het zwaartepunt moet thans nog liggen op het praktische werk. Overal slepen ze je op ons zendings terrein bij. In Solo is veel sterker besef van zelf standigheid. Vooral op onderwijsgebied. Wat nog niet wil zeggen, dat het steeds terecht komt. Blora verkeert nog in het tweede stadium. Hiermee breekt de causerie plots af en komen we in het tweede stadium van mijn vierde vergadering op de tweede dag: de bespreking. Uit de antwoorden op velerlei vragen

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche kerkbode, weekblad gewijd aan de belangen der gereformeerde kerken/ Zeeuwsch kerkblad | 1957 | | pagina 1