Beter dan Offerande
jftxelaria
twaalfde jaargang no 52 Weekblad van de Gereformeerde Kerken in Zeeland VR"DA0 28 JUNI 1957
ZEEUWSE KERKBODE
Berichten en opgaven Predikbeur- Hoofdredacteur: Dr C. Stam, Westwal 2, Goes, Telefoon 2563. Abonnementsprijs: ƒ3,— per half-
ten tot Dinsdagsmorgens te zenden Redacteuren: Ds D. J. Couvée, Ds A. Koning, Ds Y. J. Tiemersma, Drs A. Verschoor. jaar (bij vooruitbetaling).
aan de drukkers Littooij Olthoff,Afzonderlijke nummers 12 cent.
Spanjaardstraat 47, Middelburg. Drukkers: Littooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg, Telefoon 2438, Giro 42280 Advertentiën 10 cent per mm.
God is machtig, met een kromme stok een rechte slag te geven.
Want de raad van Gamaliël-was een kromme, een zondige raad.
Immers, wie daarnaar consequent zou leven, zou elke revolutie en
elke zondige beweging een prachtige kans geven.
In feite komt hij neer op het beruchte „laisser aller''bemoei je er
maar niet mee, laat het alles maar op z'n beloop en zie maar, wat er
van komt.
Natuurlijk is het waar: wat uit God is, kan door geen mensen ver
nietigd worden. En eveneens is het waarwat uit mensen is, gaat ten
slotte te gronde.
Alleen, het gaat dan misschien pas te gronde in de jongste dag en
dan kan het intussen ontzaglijk veel kwaad hebben gesticht.
Wie de raad van Gamaliël als hoogste levenswijsheid aanvaart, moet
zeggenlaten we maar ophouden met te vechten tegen het communisme
of tegen het mohammedanisme. Dit laatste b.v. is reeds eeuwen oud
en kon tot op heden niet vernietigd worden. Maar. is het daarom
„uit God" geweest, wat Mohammed begon?!
God stelt in zijn Woord dan ook een andere eis, nlhet beproeven
van de geesten, of ze uit God zijn.
Zeker, dat kan moeilijk zijn, maar daarom moeten we dan ook zonder
ophouden biddend de Schrift onderzoeken. En, als zij ons dan leert,
dat een beweging zéker niet uit God, maar, in de grond van de zaak,
uit de duivel is, dan moeten we ons daartegen teweer stellen met alle
geoorloofde middelen.
Zo was de raad van Gamaliël door en door fout.
Niettemin heeft God met deze kromme stok een rechte slag gegeven.
Want de apostelen herkregen daardoor de vrijheid en de prediking
van het Evangelie ging daardoor voort.
Zo gebruikt God souverein altijd de zonde om dienstbaar te zijn
aan de komst van Zijn Rijk.
Zo leeft vandaag in vele landen in feite de Kerk in vrijheid, naar
de mens gesproken, dank zij menige Gamaliëlsraad en Gamaliëlsgeest,
hier en in Indonesië.
Laat ons daardoor echter niet toegeven aan de gedachteEr is geen
gevaarWant Saulus van Tarsen was het helemaal niet eens met de
raad van Gamaliël, zijn leermeester!
Maar ook door de kromme stok van Saulus' kerkvervolging, gaf
God een rechte slag: nü begon de opmars van de Kerk eerst góéd!
Totdat, in de oordeelsdag, aller oog zien zal, hoe de Here, door alle
kromme stokken van Zijn vijanden, van de brute en de verfijnde, van
de communisten en de humanisten, van de Saulussen en de Gamaliëls,
één geweldige rechte slag wist te gevende volle doorbraak van zijn
eeuwig Koninkrijk
Terneuzen. H. PESTMAN.
Wat is het toch moeilijk om te gehoor
zamen! Daar, waar het gevraagd wordt.
Eigenaardig is onze menselijke men
taliteit.
We zouden God wel willen gehoorza
men, als die gehoorzaamheid maar tevens
niet onderworpenheid aan mensen inhield.
We zouden God wel willen gehoorza
men, als het nu maar net niet was dat
gene, wat Hij vraagt, maar wat wij
mochten aanwijzen. Voor dat laatste zou
den we zelfs heel veel, ja alles over heb
ben. „Maar gehoorzaamheid is beter dan
offerande en opmerken dan het vette dei-
rammenSamuël heeft het wel heel
sterk aangevoeld en geformuleerd tegen
over Saul. Gehoorzaamheid is niet de
vraag van wat wij er voor over hebben.
We kunnen zelfs wel geweldige offers
willen brengen, offers, in datgene, wat
wij zelf bepalen. Maar gehoorzaamheid
is juist buigen onder het niet zelf be
paalde, geven, het aangewezene, onder
werpen met zelf-verloochening en ter
zijdestelling van eigen wens, eigen be
geerte, eigen gedachten en overleggingen.
Ongehoorzaamheid is een wortel zonde
van het menselijk geslacht. Geen wonder,
dat de grote plaatsvervanger van ons al
len, juist op dit punt zijn strijd zag ge
concentreerd.
We zeggen het zo gemakkelijk, dat
onze Here Jezus Christus alle gehoor
zaamheid volbracht heeft. Wat het Hem
kostte, heeft de schrijver van de brief
aan de Hebreeën doorschouwt, toen hij
het durfde uitspreken, dat de Here Jezus
Christus gehoorzaamheid geleerd heeft,
uit hetgeen Hij leed.
Die laatste gedachte is voor ons men
sen zo vruchtbaar. Gehoorzaamheid moet
geleerd worden. Ja, daar zijn wij het al
len wel over eens, al rekenen wij er lang
niet genoeg mede, dat het ook voor onze
kinderen geldt, zodat wij nooit genoeg
geduld tegenover hen zullen kunnen op
brengen. Zij moeten het ook leren
Het is niet genoeg van de zijde der
ouders om gehoorzaamheid te eisen.
Ouders zullen er terdege rekening mee
moeten houden, dat kinderen gehoor
zaamheid moeten leren. Zelf zullen zij
daarbij hebben vóór te gaan.
Temeer, als zij voor zich zelf ook er
varen, dat gehoorzaamheid lijden met
zich medebrengt en dat het leren van die
gehoorzaamheid met dat lijden in het
nauwste verband staat.
Dat gaat echter dieper dan de prakti
sche ervaring zegt. Door schade en schan
de wijs worden. Daar zit wel wat in, maar
niet genoeg! Dat blijft teveel steken in
het onaangename, dat oorzaken gevolgen
hebben, nadelige gevolgen, die men voort
aan wel wil vermijden. Nooit moeten we
de zonde nalaten, omdat er aan zonde
zulke nadelige gevolgen verbonden zijn.
Dat heeft met geloof en ons christen zijn
niets te maken. Vele mensen zijn bereid
om op die voorwaarde goed te leven. Als
ze er maar door gevrijwaard worden voor
schade en schande.
De bijbel zoekt het dieper. Gehoor
zaamheid leren uit lijden. Ik meen, in
het licht van het woord over onze Plere
Jezus, dit lijden te mogen zien in één
bepaalde richting. Het kruis. „Wie ach
ter Mij wil komen", zegt de Heiland,
„moet er niet voor terugdeinzen om zich
zelf te verloochenen en achter Mij zijn
kruis te dragen." Juist ook het kruis dra
gen ten opzichte van onze strijd om ge
hoorzaam te zijn.
Van nature willen we niet en kunnen
we niet. De mens, luidt het oordeel, heeft
wel door ingeving des duivels, maar toen
door eigen ongehoorzaamheid zich zelf
van zijn gaven beroofd. Hoe zwaar drukt
die schuld en hoe beklemmend ervaren
wij de last ons daardoor opgelegd.
Hoe zullen we verlost worden Dat
gaat maar niet vanzelfsprekend, nadat we
vergeving der zonden hebben ontvangen.
Vergeving is vrijspraak. Eigenlijk iets,
dat buiten ons omgaat. Waardoor wij zelf
nog niet veranderd zijn. Heerlijk is de
gave der vergeving. Wat een bevrijding
weer in de rechte verhouding tot God te
mogen staan. Plet hoofd te kunnen op
heffen. Dankbaar te mogen gewagen van
ervaren ontferming.
Maar er moet meer gebeuren. Nu
voortaan gehoorzaam zijn. Dat betekent
kruis-dragen achter Christus. Want ge
hoorzaamheid wordt geleerd in de weg
van lijden.
Lijden aan eigen onmacht. Hoe sterk
vaak de begeerte om naar al Gods ge
boden te willen leven in het hart desge
nen, die ontferming heeft wedervaren.
Maar wat komt er van terecht. Ook de
allerheiligsten hebben in dit leven nog
maar een klein beginsel dezer gehoor
zaamheid. En ze lijden daar zelf het
meest onder. Dat ze niet in alles gehoor
zaam zijn, dat hun leven nog zo weinig
tot Gods eer is, dat er maar een gering
aantal daden gevonden worden, die als
goede werken kunnen worden bestempeld.
Maar niet alleen dat passieve lijden.
Ook het actieve. De strijd tegen de zon
dige natuur, die altijd weer de kop op
steekt, de verdorven aard, die haar rech
ten doet gelden, de pijn van de zelfver
loochening, de harde kanten van het
kruis, die eigen wil aan die van Jezus
Christus gelijk maken wil.
Gehoorzaamheid leren uit lijden. Uit
christelijk lijden moet je dan zeggen.
Niet allerlei lijden, w^t wij in schade en
schande ondervinden, maar het lijden om
op de smalle weg te blijven achter Jezus
Christus, die ons voorging in alle gehoor
zaamheid en bij Wien het zo duidelijk
is geworden, dat Hij ook, ja zelfs Hij,
gehoorzaamheid heeft geleerd, uit hetgeen
Hij leed.
Gehoorzaamheid beter dan offerande.
Het zelf gekozen offer. Ja, dan ver
staan we het op het diepste. Eigenaardig,
dat tenslotte op dat punt de grote tegen
stelling zichtbaar wordt. Er is maar één
offerande geweest, die aan God welbe-
hagelijk was. Het offer, dat Zijn eigen
Zoon plengde op Golgotha.
Toch kunnen wij het niet nalaten om
altijd weer het eigen offer daar tegen
over te zetten. Ons offer inplaats van
onze gehoorzaamheid. Maar er is slechts
één weg. Zijn offer aanvaarden en achter
Hem, het kruis dragen, gehoorzaamheid
leren uit hetgeen wij het kruis dragend,
leren.
W. J. MEISTER.
„En zij lieten zich door hem gezeggen."
Hand. 5: Jt0a.
'Anders en toch eender.
Dat was de titel van de causerie, die
ds Schut voor zijn collegae van het thuis
front houden zou, 's middags, na de ge
meenschappelijke maaltijd.
'n Machtig spreker als wijlen Johri
Mott of Billy Graham is onze missionaire
predikant niet. Hij is 'n scherpzinnig be
toger, zonder pathos, maar met 'n inner
lijk vuur, dat steeds duidelijker voelbaar,
ook zijn hoorders allengs aansteekt.
Eigenlijk, zo begon hij, ben ik, anders
dan vroegere zendelingen, niet meer
slechts uitgezonden, om in Indonesië al
léén het werk te doen, maar ook opge
vangen ginds om er mee te helpen.
Er zijn ginds weinig krachten en wei
nig gelden. Maar je ziet 'n gat, 'n weg
en je begint met de mensen daar te over
leggen, in samenwerking.
De predikanten ginds mogen minder
academisch geschoold zijn, ze leiden ook
daar de kerk, die 'n sterke domineeskerk
is; er is in zekere zin 'n overaccentuering
van het ambt. Anders en toch eender.
Zo is er ook ginds veel gepraat. De
vergaderingen duren langer. Van uit de
bijbel, het woord van God, begin je nu
te werken, te corrigeren. Eigenlijke zen
deling is het gewone gemeentelid, óf de
pandita óf de goeroe indjil, de evangelist.
Belangrijk is dus het maandelijks con
tact met hen, van uit het werk, al wordt
dit contact ook wel eens theologisch.
Mede ter verdieping. Ze verlossen je in
hun eenvoud, nu en dan van gewaande
diepgang. Men is er beurtelings leermees
ter en leerling. Bidt daarom toch ook
vooral voor de javaanse predikant, ds
Tirto, die bij andere aard en aanpak, pre
cies dezelfde positie inneemt. Van hém
heeft ds Schut vooral geduld geleerd.
Zachtmoedigheid is 'n javaanse trek.
In hun arbeid gaan ze wel eens te dog-
matistisch te werk. Ze zijn soms gerefor-
meerder dan wij. De prachtige opleiding
vroeger te Djocja, waarbij velen zijn blij
ven staan, leidt wel eens tot formalisme.
Maar altijd weer is er de kans-om saam
te binden.
Bij het onderwerp de auto, geraakt de
causeur in Maaterlinckse vervoering. Hij
noemt dit voor het uitgestrekte terrein
onmisbare vervoermiddel haast zelf 'n
zendeling. Zonder al te goede wegen, met
slechts één spoorweg dwars door ons ge
bied, triomfeert alleen de eigen auto over
grote afstanden, legt de gewenste ver
bindingen, schept, al rijdend gelegenheid
plannen te maken tot in de hemelen toe
Met die zelfde auto voer je straks die
plannen ook door
Prettig was de omgang met zijn col
lega Soejono, die steeds naarstig infor
meert hoe allerlei in Holland verricht
wordt. Geen trouwer lezer der Zeeuwse
kerkbode dan deze Zeereerwaarde Ja
vaan. (Ik weet niet, collega van de Ba
zuin, of uw blad het ook al zover in Asia
is doorgedrongen. A bon entendeur
En meneer Olthoff, ligt in het Oosten
niet de opheffing van het tekort?)
Blora's gebied is even groot als onze
drie Zuidelijke provincies. Weer vangt
het loflied op de missionaire auto aan!
De wegen zijn veelal slecht, waardoor
ook de slecht op tijd rijdende autobussen
weieens tot de volgende dag blijven ste
ken. Behalve 'n soort stoomtram, heb je
ook aan de „grote" trein alleen iets voor
de steden. De vele kleine plaatsen alleen
te bereiken met het missionaire vehikel.
Telefoon is schaars. Daarom auto wéér
nuttig om iemand ter bespreking op te
halen en in het algemeen de mensen op
te trommelen. De auto blijkt dus ook 'n
soort telefoon, 'n megafoon. Maar ook
nog weer 'n piekertrommel, want de zen
deling „piekert" onderweg als maar over
zijn werk. Hij ontwerpt, al voortsnellend,
het ene boekje na het andere, dat hij
straks schrijven zal. Hij schetst hele cur
sussen over alle mogelijke thema's. Hij
zou alles tegelijk willen. (Pas op, collega!
dat ge nu, al stukken schrijvend in de
auto, geen stukken mét de auto maakt!)
Natuurlijk kan niet alles. Er moet dus
gekozen, het één óf het ander. Het
zwaartepunt moet thans nog liggen op
het praktische werk.
Overal slepen ze je op ons zendings
terrein bij.
In Solo is veel sterker besef van zelf
standigheid. Vooral op onderwijsgebied.
Wat nog niet wil zeggen, dat het steeds
terecht komt. Blora verkeert nog in het
tweede stadium.
Hiermee breekt de causerie plots af
en komen we in het tweede stadium van
mijn vierde vergadering op de tweede
dag: de bespreking.
Uit de antwoorden op velerlei vragen