Wat de Kerkdienst geeft.
yjxelaria
KENT U UW VADER
Weekblad van de Gereformeerde Kerken in Zeeland
MEDITATIE
ZEEUWSE KERKBODE
TWAALFDE JAARGANG no. 33
Berichten en opgaven Predikbeur
ten tot Dinsdagsmorgens te zenden
aan de drukkers Littooij Olthoff,
Spanjaardstraat 47, Middelburg.
Hoofdredacteur: Dr C. Stam, Westwal 2, Goes, Telefoon 2563.
Redacteuren: Ds D. J. Couvée, Ds A. Koning, Ds Y. J. Tiemersma, Drs A. Verschoor.
Drukkers: Littooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg, Telefoon 2438, Giro 42280
VRIJDAG 15 FEBRUARI 1957
Abonnementsprijs: ƒ3,per half
jaar (bij vooruitbetaling).
Afzonderlijke nummers 12 cent.
Advertentiën 10 cent per mm.
Philippus zeide tot Hem: Here toon ons de Vader
en het is ons genoeg. Joh. IJ: 8.
Zijn wij klaar wanneer wij veel uit de bijbel weten? Die mensen
zijn er toch nog wel, die over allerlei onderwerpen uit de bijbel, met je
kunnen praten. En wanneer je met zulke mensen praat, krijg je de
indruk, dat ze zeer dicht bij God leven, ze weten zoveel van Hem
Maar als je dan vraagt, of ze God persoonlijk kennen, komt er geen
rechtstreeks antwoord. Ze. vinden alles wat er in de bijbel staat over
God, wel erg mooiMaar om nu na te zeggen, dat deze God ook onze
God is, dat kan toch niet?! Dat moet je maar afwachten.
Deze mensen luisteren naar Gods Woord. Ze zijn er veel mee bezig.
Ze spreken er graag over. Ze horen er graag over spreken.
Maar hun hart doet hen niet vol brandend verlangen uitroepen
Toon ons de Vader en het is genoeg.
Dan is de reactie van Philippus toch geheel anders. Wanneer de
Here Jezus aan zijn discipelen vertelt van het huis van Zijn Vader,
begint er een verlangen te gloeien in het hart van Philippus. En heel
kinderlijk reageert Hij spontaan op de woorden van Jezus: Toon ons
de Vader. Hij begrijpt niet precies wat de Here Jezus bedoelt.
Maar één verlangen dringt zich onweerstaanbaar bij Hem op. Wat
moet het heerlijk zijn om die Vader te zien. En zijn stem trilt van
verlangen. Het verlangen van een kind dat zijn vader roept. Een kind
dat er niet tevreden mee is, dat hem vertelt wordt: hoe vader er uit
ziet, waar hij is en wat hij doet
ITet kind wil zijn vader zien! Dan zal het zich pas echt aan vader
hechten.
Is er bij U nu dat kinderlijke verlangen om Uw Vader te zien?
Uw hemelse Vader, waar U zoveel van weet. Gaat telkens wanneer
er over Hem gesproken wordt uw hart open
Zie dan op Jezus. In Hem ziet U de Vader. Uw Vader, die U zó
lief heeft, dat Hij Zijn eigen Zoon liet sterven aan het kruis, om U
tot Zijn kinderen aan te nemen.
Dat is uw VaderZiet U Hem nu
Neen, zo met uw blote oog moet U Hem niet zien. Het heerlijk licht
van Zijn gestalte zou U verblinden.
Maar U leert Hem zien, als uw Vader, Die oneindig veel liefde
voor U heeft.
Hij is een echte levende Vader, die heel veel om ons geeft.
Aan zo'n Vader hebben we toch genoeg! En van Hem willen we
altijd' meer weten
K. S.
Dit onderwerp blijft aan de orde.
Dat is ook wel goed.
Want er is op dit punt nog altijd veel
misverstand.
Zo gauw de Kerkdienst ter sprake
komt, stappen wij over op „de- dominee
en zijn preek". Dan wordt het vuur met
een geopend. Als het waar is, dat men
graag afgeeft op wie men liefheeft, dan
mogen de dominees zich verheugen in een
bijzondere mate wan liefde. Want, de do
minee is nogal eens „in de caricatuur".
Sommige worden er ietwat treurig on
der. Dat zijn ze, die teer van gemoed zijn.
zonder een evenredige ontwikkeling van
het verstand. Anderen lachen eventjes
mee, en lopen weer door. Deze lieden zijn
thuis.in de „wijsheidslitteratuur.
Of er dan geen saaie dominees zijn?
Ik denk: té veel. Er wordt de laatste ja
ren veel aandacht besteed aan de nood
zaak van een psychologische test voor de
genen, die dominee proberen te worden.
Op één punt zou dit beslist moeten door
gaan heeft de man zin voor humor
Mocht dit laatste in alle standen afwezig-
zijn. laat hij dan liever ten halve ke
ren. Als er niet voldoende levensvocht
aanwezig is, dan wordt het op een zeker
momenthuilen.
Overigenssaaie dominees worden
geflankeerd door vele „naasten" uit het
college der „saaien".
Zodat ik maar zeggen wil, dat zij deze
ondeugd niet alléén dragen. Ze vallen er
slechts meer mee opMaarhangt nu
de zegen, in zekere zin het „slagen" van
de dienst af van de gesteldheid van de
predikant? Dit moet worden ontkend.
Wie veel „jeugd" spreekt, is een be
voorrecht man. Hij hoort in een uur uit
de mond der jongeren véél meer, dan een
hele avond op huisbezoek bij ouderen. En,
hij leert veel. De beste lessen ontvangt
een zielszorger van de jeugd. U vindt dit
mogelijk een aanvechtbare stelling? Uit
de ervaring zou ik U hiervoor de beste
bewijzen kunnen leveren.
Uit „gesprekken met jongeren" over de
eredienst, is mij duidelijk geworden, dat
men inderdaad de betekenis van de dienst
laat afhangen van de man achter het bord
je of in de houten broek. En, omdat dit
er volkomen „naast" is, wil ik daarover
eens wat schrijven.
Dat zou dan toch wel een arme zen
ding van God zijn tot de gemeente, als
door de boodschapper het doel moest wor
den gemist. Dan taxeert U het uur van
de kerkdienst véél te laag. Dat is het uur
van de ontmoeting tussen de levende God
en Zijn gemeente
In dat besef moet U er naar toe gaan.
Dat betekent óókalthans zó vroeg uit
bed, dat je behoorlijk in de kerk kunt ko
men, en niet de eerste 10 minuten „op je
verhaal" moet komen. Want, dan is het
votum en de groet al aan ons voorbijge
gaan, zonder ons iets te doen.
De Kerkdienst is geen gewone verga
dering met spreker en debat, forum en
gesprekskringen. Het is het belangrijke
uur van de aanwezigheid van de levende
God midden in de gemeente
Wie zich daar neerzet, die zegge vrij
moedig tot buurman of buurvrouw, die
juist over het stijgen van de prijzen wil
beginnenstil, de Here is aan deze
plaats
God komt daar de legerscharen van
Christus monsteren. Hij komt kijken, of
U daar bent, of U mee-belijdt, mee-bidt.
Hij komt zien, of U daar de handen uit
strekt naar de offerande der verzoening,
om tot rust te komen bij de verkondiging
Christus is voor mij gestorven.
In dit opzicht is een aparte genade-ver
kondiging na de belijdenis van zonden,
een rijk element in de eredienst. U moet
zich daar mieven.
Geen afleiding. Flier 's kijken, daar 's
een praatje met de omstanders. Nee, het
besef moet er zijn, dat U bent onder de
openbaring van het heil des Heren.
Israël kende in de eredienst de beleving
van het heilsdrama, bij de voorstelling van
het offer; en de dienst liet het volk gaan
onder de zegen des Heren.
Geen enkele dominee van de bovenste
plank had hen in vervoering gebracht door
zijn preken. Het ging om de beleving van
het heil
De eredienst in de Synagoge verliep
naar vaste orde. Lezing uit de Wet, de
profeten en de geschriften, met daaraan
verbonden een korte toespraak. Daarbij
gezang en gebed. Voor een héél jaar werd
dit van te voren vastgesteld. Stel U voor,
dat dit heden ten dage eens voor de kerk
diensten zo was.
Rome heeft er nog heel veel van.
De reformatoren waren ook niet zo
„flitsend en filmisch", als men vandaag
de dag komt op te merken. Maar, al die
vaststaande punten in de eredienst heb
ben voor ons een diepe zin.
God legt Zijn zegen op Zijn volk.
God verkondigt genade aan Zijn volk,
dat na het horen van de Wet zich voor
Hem in schuldbesef vernedert. U moet
dat méé doorlevende woorden der Wet
horen, het lied mee aanheffen, meedoen
in alles!
Dan staat de dienaar daar met recht als
dienstknecht, hij dient tussen God en het
volk. Niet als een oud-testamentisch pries
ter, maar als verkondiger van de meer
dere rijkdom van het Nieuw-Testamen-
tische leven. De verhoogde Christus geeft
vanuit de hemel aan zijn gemeente lei
ding, in het uur van de samenkomst.
Zou dan God, Die vroeger zóveel deed
door Mozes, die zwaar van tong was, door
Paulus, die blijkbaar ook niet zo vlot" was
met zijn woorden, heden ten dage minder
doen door de dominee, die ook wat met
dat gebrek van Mozes te kampen heeft?
Het eigensoortige van de samenkomst
der gemeente moet meer verstaan worden.
Dan vervallen veel redenaties. Dat daarbij
het levende Woord in het middelpunt be
hoort, lijkt mij een gegeven, dat vast staat.
Stel, dat iedere eredienst zou uitlopen op
een gebruiken van het sacrament, dan is
dat de bezegeling op het komen Gods in
de gemeente, waar het Woord van spreekt.
Dr Luiks, blijkens zijn dissertatie, vond
in Afrika de lessenaar centraal gesteld, en
de avondmaalstafel in een ondergeschikte
positie ten opzichte van de plaats der ver
kondiging. Ook bij het sacrament gaat het
om het geestelijk verstaan. In dat opzicht
moet de gemeente nog voortdurend wor
den opgevoed.
Onze harten opwaarts in de hemel ver
heffen, waar Christus is, onze Voor
spraak, dat is de opwekking in het avond-
maalsformulier. Flet geldt voor héél de
eredienst, vanaf de groet tot de slotzegen.
Als dit samenkomen van God en de ge
meente wordt verstaan, dan komt ge er,
met uw Kind! Want, dan herhaalt zich:
Jezus zegent de kinderen
Aan ons'de taak, om ze dat bij te bren
gen.
En.ja. voor de preek moet de
dominee worstelen. Hoe gaat het U bij
Uw werk? Soms erg Uw best gedaan,
maar U klaagthet wil nietZou dat
een dominee óók kunnen overkomen
Maar, daarmee staat of valt eindelijk de
zegen niet van de ontmoeting!
Over de preek verder niet. Mogelijk
later eens. Er zijn al veel wijze woorden
over ten beste gegeven. Ook onwijze. En
het aantal van deze laatste woorden moe
ten wij oppassen, niet te vermenigvuldi
gen. Tenslotte. zit U er erg mee in
Uw maag, denk dan aan dat Zeeuwse
vrouwtje, dat tot haar herder zeidomi
nee, dominee, hoe weinig jij er ook van
maaktkwamen wij het maar na
Posthuum een lintje voor deze psycho
loge C. St.
Hij is geloofd in de wereld!
Hoger en hoger steeg Paulus' jubel om
het mysterie der christelijke Godsvrucht
Die Zich heeft onthuld in het vlees,
is gelegitimeerd door de Geest,
is verschenen aan de engelen,
is verkondigd onder de heidenen, èn
met
'n octaaf nóg weer omhoog: Hij is ge
lóófd in de wereld!
Deze Jezus, die vóór twintig eeuwen als
„onecht" kind van 'n sjofele timmermans
vrouw nauwelijks 'n plaats in 'n stal werd
gegund bij zijn geboorte, is gelóófd.
in de wéreld!
Deze man, zonder „opleiding", zonder
„wetenschap", die zelf geen letter schrift
nagelaten heeft, is gelóófd.in de wé
reld
Deze rabbi, die slechts twaalf leerlingen
had, van wie één Hem in het uur van
gevaar verried voor wat zilver, is geloofd
in de wéreld, in hutten en paleizen, in
zijn 'eigen onderworpen land en in het
overwinnende Rome, in de eerste en in
de twintigste eeuw, door analfabeten en
wijsgeren, élite naar de geest en door ge
boefte, door 'n kankerlijdster als Cathleen
Ferrier en door 'n lid van het nóg onder
drukte slavenvolk als de negerzangeres
Anderson.
Hoevele duizenden hebben in Hém ge
loofd en zijn in Hém vredig ontslapen.
Hoevelen zijn de kerker in, de brand
stapel opgegaan en hebben in Hem ge
loofd bij het aanschroeven der folterwerk-
tuigen, bij het knetteren der vlammen, bij
het zinken van het schip, bij al het nade
ren van de dood.
En toch verstaan wij zo wel, hóé
overweldigend groot het mysterie is, dat
de apostel bezingt voor het oor van de
jonge Timotheüs?
Want deze Jezus is geloofd in de
wéreld!
In de wéreld!
Dat is dié wereld, welke haar Schepper
verwierp de eeuwen doordie eenmaal
van Hem afgevallen, te trots was om voor
Hem te buigen, maar ook te diep bedor
ven om oog te hebben voor God, onthuld,
zich vernederend in het vlees.
De wereld, dat is kortweg de saambal
ling van de haters van God.
En door dié haters is Jézus. gelóófd
Door diezelfde haters, welke graag de
dwaaste dingen geloven, indien zij slechts
schoon klinken. Die meelopen met elke
verleider, die hun 'n gouden toekomst be
looft. Die haters, welke er niets van wil
len weten, dat zij zondaars, van kwaden
wille, gevloekten zijn. Die ootmoed ken
nen noch begeren. Die zichzélf willen blij
ven. Dié onreine wereld, welke helemaal
niet bij de reine Jezus past, hééft noch
tans in Hem gelóófd
Machtig mysterie!
Maar, hóren wij zelfs nu wel goed wat
Paulus hier feitelijk wil met zijn stout
beweren PI ij IS geloofd in de wereld
Drong het reeds tot u door, dat hier
aan iets. wordt gevraagd?
Stel u eens voor, dat uw enige zoon
jaar na jaar vaart op 'n tankboot. Ge weet
niet eens altijd waar. Ge zijt daaraan al
lengs zo gewend, dat je er rustig bij
slaapt. En nu zet ge ter verstrooiing even
uw radio aan en vangt op'n tankboot
bij storm vergaan op de Indische oceaan
naam van het schip nog onbekend.
Duizenden anderen horen het ook, maar
ontroeren niet. Kunnen het niet. Er
gebeurt iedere dag zoveel.
Waarommorst uw keurige vrouw
haar koffie over haar rok en springt gij,
anders zo doodbedaard, uit uw stoel
Omdat het u raakt. -
Omdat dat zakelijk, onbewogen tussen
'n grap en wat jazz doorgegeven radio
bericht voor eensklaps uitslaat tot de
vlammende vraag: of uw enige zoon op
die tankboot was; of hij werd gered?
Zo wordt hier schijnbaar koel meege
deeld, dat 'n zekere Jezus in de wereld
geloof heeft gevonden.
Ontroert ook dit u?
Méér zelfs, dan ouders ontroeren over
het mogelijk verdrinken van hun zoon
