Jtongarije
En het LEVEN gaat verder
OPROEP
Weekblad van de Gereformeerde Kerken in Zeeland
ZEEUWSE KERKBODE
TWAALFDE JAARGANG no. 19
Berichten en opgaven Predikbeur
ten tot Dinsdagsmorgens te zenden
aan de drukkers Littooij Olthoff,
Spanjaardstraat 47, Middelburg.
Hoofdredacteur: Dr C. Stam, Westwal 2, Goes, Telefoon 2563.
Redacteuren: Ds D. J. Couvée, Ds A. Koning, Ds Y. J. Tiemersma, Drs A. Verschoor.
Drukkers: Littooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg, Telefoon 2438, Giro 42280
VRIJDAG 9 NOVEMBER 1956
Abonnementsprijs3,per half
jaar (bij vooruitbetaling).
Afzonderlijke nummers 12 cent.
Advertentiën 10 cent per mm.
Op verre afstand hebben wij allen mee
geleefd met de gebeurtenissen in Honga
rije. Daar was de maat van de verdruk
king vol geworden. Het kwam zover, dat
de Hongaren de ongelijke strijd verkozen
boven een berusten in het leugensysteem,
waarin alles gevangen zat. Eén ogenblik
leek het er op, dat zij terrein zouden win
nen. Een paar dagen konden zij zichzelf
zijn, voor een deel afrekenen met de on
derdrukkers, en plannen ontwerpen voor
een nieuwe koers.
De Kerken herademden.
Helaashet heeft maar kort ge
duurd.
Ondanks gedane beloften over terug
trekken, hebben de Russen hun slag ge
slagen. Het is gruwelijk om te horen, hoe
nu alles weer in het kader van het leugen
systeem geperst is, en zó de wereld wordt
ingezonden. Wanneer wij denken aan het
lot van de leiders bij de opstand, die in
Russische handen vielen, dan blijven de
gedachten stilstaan
En de vrije wereld redeneert, protes
teert, endoet schijnbaar verder niets.
Op die manier kunnen leugen en geweld
steeds brutaler worden.
Wij beseffen heel goed, welk een grote
verantwoordelijkheid regeringen dragen
in deze dagen. Maardie noodkreet,
die „de premier van enkele dagen", Nagy,
de wereld inzond j.l. Zondag, was zo aan
grijpend. En de kranten schrijvenHon
garije vermoordEn er komen op
stootjes in onze steden, waar men het de
aanhangers van het communisme wil doen
gevoelen, dat het volksgeweten protes
teert. Daarmee komt Hongarije niet veel
verder.
Als wij er zelf woonden, zouden wij
van de wereld denkelijk iets anders ver
wachten; zoals de Hongaren nu doen.
Wanneer dat volk en dat land in de macht
van het bolsjewisme worden gelaten, dan
moeten wij huiveren bij de gevolgen
daarvan.
Is het niet „een teken" in deze tijd
Weet iemand in de vrije wereld, wat
er verder op het programma staat
Weer zal het christendom in Hongarije
zwaar onder het juk komen. Erger, dan
wij het hier gekend hebben. Daar wordt
een jeugd vervreemd van het evangelie.
Zij moeten het leven leren bekijken van
uit de leugen. Hoe lang zal dat zo blijven
Totdat Gods gerechtigheid hier beslis
send ingrijpt. Daar mogen wij wel ern
stig om bidden. En, biddende, bedenken,
hoe daarginds meer dan één volk, lijdt
onder de macht van leugen en geweld. De
tijden zijn boos. De Schrift zegt: onder
zulke tekenen verschijnt de mens der zon
de. Maar ook de Christus! Zal Hij ons
vinden, getrouw aan de waarheid, terwijl
wij de leugen wederstaan? Zal de Kerk
er op wijzen in de wereld, dat God ons
deze opdracht heeft gegeven?
Wij wachten af, welke ontwikkelingen
er verder komen. En vergeten niet onze
broeders in hun onzegbaar leed.
Heer, erbarm U over hen
C. St.
Spanning kan niet altijd blijven. Hoe
graag je het zelf ook anders wilt. Van
avond las ik ook andere berichten in de
krant. Dat had ik de laatste dagen niet
meer gedaan. Het was immers alles weg
gevallen bij dat ene. De spanning over
het lot van ons broedervolk, het lijdende
en strijdende en naar menselijk inzicht
ten ondergaande Hongaarse volk.
Ik kom uit de kerk vanavond. Neen,
niet op de Zondag. Maar op Maandag
avond. Want we zijn hier in Middelburg
vanavond ook interkerkelijk samen geko
men in een korte gebedsure. Daar werd
behoefte aan gevoeld. Deze dag van rouw
om het lot van Hongarije af te sluiten
voor het aangezicht des Heren. Niet al
leen de vlag een dag halfstok laten han
gen, maar ook komen bij Hem, die Ko
ning der koningen en Here der heren is,
de heilige rechter van hemel en aarde, de
grote Hoorder en Verhoorder van alle
gebeden, die in de Naam van Jezus Chris
tus worden opgezonden.
Enkel maar een dienst des gebeds.
Zonder toespraak of preek. Het is im
mers zo moeilijk om zuiver te blijven. Het
zijn maar menselijke oordelen, die wij
vaak uitspreken. In een gebed is het ge
vaar voor „uitglijden" minder groot, zo
als mijn hervormde collega opmerkte met
wie ik die dienst mocht lijden. Omdat je
dan nog meer je stelt onder de tucht van
de H.G. „God is in de hemel en wij op
de aarde. Laten uw woorden dan weinig
zijn."
Toch doet het goed. Ook dat samen
komen in een kerk, die meer dan onze
eigen kerkgebouwen imponeert. Vooral
als zij vol is, zoals ditmaal het geval was,
hoewel slechts gedurende twee uur voor
de aanvang deze dienst door de stad had
kunnen bekend gemaakt worden. Enkel
zingen, lezen en bidden. Geen menselijk
commentaar! Het Woord Gods en daar
door geleid het gebedVragen, veel vra
gen, waarvan je weet, dat ze niet beant
woord worden, maar de rust van het ge
loof in Hem, die al onze vragen overge
nomen heeft en één antwoord geeft. Je
zus Christus en in Hem alle beloften
Gods „Ja" en „Amen". Jezus Christus
de Heiland der wereld, de Redder nu en
de Rechter éénmaal.
Dan kom je thuis. Weer in de eigen
omgeving. Er is allerlei werk blijven lig
gen. Het moet weer worden opgenomen.
Als overgang grijp je de krant en je ziet
tot je verbazing, dat in de afgelopen da
gen toch nog zoveel is verder gegaan.
Vergaderingen en conferenties, muziek
uitvoeringen en sportwedstrijden. Het le
ven is verder gegaan. Heeft het eigenlijk
wel één ogenblik stil gestaan?
Is dat goed of is dat niet goed? Zo
is de vraag nooit te beantwoorden. Daar
voor is alles te gecompliceerd, daarvoor
denken wij te weinig over vele dingen
gelijk, daarvoor zijn er te veel machten
en gewoonten, die noodwendig dwingen
en drijven. Toch weer voort!
Maar hóé Dat vraagt een christen
zich af.
Die vraag brengt het geloof meeWie
het met zijn geloof ernstig neemt, ont
komt nimmer aan die vraag. Hoe moeten
we verder?
Nu bedoel ik hiermee niet, dat wij zou
den moeten aangeven, hoe de wereld in
haar ontwikkeling en beloop verder moet
gaan, hoe de situaties zich moeten ont
wikkelen en waar regelend en ordenend,
dat laatste ook in de grote en verant
woordelijke taak der Verenigde Naties
moet worden opgetreden. Daar hebben
wij wel ons oordeel over, maar daar wor
den we niet bij geroepen en hoewel ook
hier de volksinvloed terdege kan meespre
ken en ook moet inspreken, is het toch
te weinig direct, dat wij als het ware wel
bewust invloed zouden kunnen uitoefenen.
Daar kunnen we voor bidden. Die macht
mag niet onderschat worden, die invloed
niet geminacht. Bidden voor onze rege
ring, bidden voor de regeringen der lan
den in hunne vergadering, dat zij het licht
der gerechtigheid mogen zien en bij dat
licht handelen. De kerk heeft hier bovenal
een taak en verantwoordelijkheid, ook de
kerken tezamen. Het bevredigt immers
toch ook weer zo weinig, dat we op de
Zondagen afzonderlijk als christenen bid
den in onze eigen kerkgebouwen. Dat de
christenheid niet één is. Daarom was het
prachtig, dat hier in Middelburg, op ini
tiatief van het convent der predikanten,
ook gelegenheid werd geboden op één
plaats, als één schare gelovigen samen te
komen en onze eenheid te beleven voor
het Aangezicht des Fleren
Maar ook als gelovigen. Niet alleen
samen in de kerken, of samen in één kerk,
maar nu ook verder. Verder gaan met-
bidden. Voor alle nood in de wereld, voor
allen, die lijden, opdragen aan de troon
der genade, een beroep doen op de barm
hartigheid en goedertierenheid Gods, die
nog altijd roemt tegen het oordeel. Het
oordeel, dat er is. Dat zich in deze we
reldsituatie ook openbaart. Over de zon
den der wereld en over onze zonden.
Als ik dat laatste noem, kom ik weel
bij de opmerking in een vraag gesteld.
Het leven gaat verder, maar höè? Daar
bedoel ik mede, hóé gaan wij verder. Dat
het leven verder gaat, weten we wel uit
ervaring. We hebben wel meer critieke
tijden doorleeft en gezien, dat na alle
spanning, zelfs na alle ontzetting en duis
ternis het leven verder gaat. Ongestoord
zelfs, in oude en nieuwe vormen, soms
nog zelfzuchtiger en naakter dan voor
heen. Sommige mensen weten al weer
niet beter te doen dan te gaan hamsteren.
Anderen bekommeren zich het meeste
over de vraag, of de Nederlandse sport-
rhensen nu toch nog wel uitgezonden zul
len worden naar de Olympische Spelen
te Melbourne. Sommige zijn alleen maar
bang geweest voor zich zelf en dachten
met schrik, hoe dicht Hongarije van Ne-
"derland ligt. Ditmaal geen ver Korea,
maar het nabije Flongarije. Als het zal
blijken, dat het gevaar der Russen tot dat
land zich beperkt, zullen ze het wel gauw
weer vergeten zijn. Ze leven rustig door.
Als ze maar voor zich zelf niet bang be
hoeven te zijn.
Maar wij dan Wij, die bij het Woord
Gods leven? Wij, die de toekomst van
Jezus Christus verwachten? Ik ben maar
zo bang, dat, höè diep bewogen we zijn
met het tragische lot van dit dappere volk,
en hoe heftig verontwaardigd over de
verraderlijke en huichelende Russen, we
te weinig beseffen het noodwendige in het
gebeuren, bezien onder bijbels licht. Te
weinig beseffen, dat het er niet alléén
om gaat, dat de Russen gestraft worden
en het volk der Hongaren hun vrijheid
wordt teruggegeven. Het zou héérlijk
zijn! Maatregelen der Verenigde Naties
om de ongerechtigheid in het leven dei-
volken terug te dringen, te beteugelen als
het kon zijn. De weg openen naar de vrij
heid voor alle bedrukten. Zekerheidsstel
ling in heel de wereld, voor alle mensen.
We mogen er voor bidden, voor strij
den, ja, als het moet, zoals ik in een preek
Zondag gezegd heb, met geweld van wa
penen. Pacifistisch zijn kan ook zonde
voor God wezen. Lijdelijk toezien en het
bij woorden laten, onverantwoord tegen
over brute macht en niets ontziend ge
weld. Maar ook begrijpen, dat het geluk
ken de wereld niet is toegezegd. Dat de
hemel op aarde niet komt en geen para
dijstoestand ooit wederkeert. Geloven, dat
het moeilijker en moeilijker wordt om
anti-goddelijke en anti-christelijke mach
ten te bedwingen, want de Satan is grote
macht gegeven in zijn laatste strijd met
Jezus Christus. Wij kunnen ons niet
vreemd stellen tegenover de ellende en het
lijden, wij moeten niet denken, dat wij er
wel voor bewaard zullen worden, in de
overtuiging, dat we in de bezettings- en
oorlogsjaren al genoeg van de Duitsers
hebben te lijden gehad.
De strijd zet zich voort. De inspannin
gen van de Overste dezer wereld nemen
toe, zijn duivelse aanslagen worden steeds
listiger en geraffineerder. We zien het
toch voor ogen.
Tussen de eerste en tweede wereldoor
log in deze eeuw lagen 22 jaren. Nog
niet eens, maar ik reken met ons zelf, 10
Mei 1940. Zal het weer twintig jaren du
ren? O, dat is geen zwartgallig pessimis
me, maar nuchtere werkelijkheidszin.
Het gaat met de wereld al dieper, on
danks atoomenergie en de opmars der ro
bots
Het leven gaat verder. Ja, verwonder
lijk, het schijnt onverwoestbaar, vindt
nieuwe vormen, nieuwe mogelijkheden,
maar zij gaat aan de oude zonden ten
onder en de wereldontwikkeling eindigt
in het catastrophaal wereldconflict.
Het leven gaat verderMaar höè Hoe
gaan wij verder. Na de spannende dagen
weer aan ons werk. Weer ons geven aan
onze zorgen, die nu weer vermeerderd
zijn. Maar, óók sterker in het geloof, dat
de dag des Heren nadert? Dat de laatste
gebeurtenissen weer héél sterk naar Zijn
komst héén wijzen. O, het ondragelijk
lot, dat Flongarije ondergaat! Flet kan
ook over ons komen. Het möèt. De uit
barsting van de laatste ongerechtigheid,
de openbaring van de volle macht van de
Antichrist.
Toch geloven in Christus' overwinning.
Toch zeker zijn, dat Hem toekomt de
macht en de heerlijkheid. Daarom alle
ellendigen Hem toevertrouwen, alle nood-
druftigen weten in de hand van de Goede
Herder, de strijders voor recht en vrij
heid, óók als zij ondergaan, zien als over
winnaars, het kruis van Jezus Christus in
de wereld stellen als onze enige hoop,
onze enige uitkomst.
Geloven, niet alleen, dat de Here uit
komst geven zal, maar uitkomst gegeven
heeft, toen Hij Jezus Christus gaf en Zijn
eigen Zoon deed lijden aan het kruis.
„De Here is verlossingOok nu„Want
er is onder de hemel maar één Naam ge
gevenJezus Christus. En die betekent:
„De Fiere is verlossing". Verlossing in
de ruimste zin. Vrede en vrijheid, heil en
welvaart, eeuwig leven en zaligheid en een
nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar
op gerechtigheid wonen zal en een koning
zal heersen in gerechtigheid, van de zee
tot aan de zee en van de rivier tot aan
het uiterste der aarde!
Als we verder gaan moet blijken, dat
we deze belijdenis steeds beter begrijpen
en leren verstaan en ons hoe langer hoe
meer scharen onder de banier van Onze
Koning, onder Wiens heerschappij wij
alleen zalig en vrij kunnen wezen. Hem
belijden, van Hem getuigen en in het
kruis van Jezus Christus, het antwoord
zien op al onze vragen, in het kruis van
Jezus Christus de oplossing zien van alle
nood, ook voor de nood van dit ogenblik,
ook voor het Hongaarse volk. Het leven
gaat verder, maar het kruis staat onver
anderd en zalig het volk, dat naar de
klank van de stem van Jezus Christus
hoortW. J. M.
De stichting Admiraal de Ruyterfonds
doet hierbij een dringend beroep op U
ten behoeve van de grote hulpverlenings
actie voor het Hongaarse volk. Zodra de
strijd in Hongarije is geëindigd zal een
hulpactie op grote schaal nodig zijn. Bij
deze hulpactie hebben in het bijzonder
ook de kerken een grote taak. Het Admi
raal de Ruyterfonds, dat zich al geruime
tijd bezig houdt met de hulpverlening aan
noodlijdende Hongaren in Europa, staat
gereed om deze hulp te verlenen. Hier
voor zijn echter zeer belangrijke middelen
nodig. Het Admiraal de Ruyterfonds,
waarin samenwerken de Gereformeerde
Kerken, de Ned. Hervormde Kerk, de
Christelijke Gereformeerde Kerken en de
Geref. Kerken (onderh. art. 31 K.O.)
doet dan ook een dringend beroep op uw
giften voor dit doel over te maken op
girono. 816430 ten name van het Admi-
ra-al de Ruyterfonds te Utrecht. Inlichtin
gen worden gaarne verstrekt door het bu
reau der stichting, Koningslaan 7,
Utrecht, tel. K 30—14721.
