Shsen
PAASVIERING
klfdk jaargang xo. 40 Weekblad van de Gereformeerde Kerken in Zeeland v RIJ D A 0 30 MAART 19-"6
MEDITATIE
K. R.
Het GEBED van de RECIDIVIST
ZEEUWSE KERKBODE
Berichten en opgaven Predikbeur- Hoofdredacteur; Dr C. Stam, Westwal 2, Goes, Telefoon 2563. Abonnementsprijs: ƒ3,— per half-
ten tot Dinsdagsmorgens te zenden Redacteuren: Ds D. J. Couvée, Ds A. Koning, Ds Y. J. Tiemersma, Drs A. Verschoor. (bij vooruitbetaling).
aan de drukkers Littooij Olthoff,Afzonderlijke nummers 12 cent.
Spanjaardstraat 47, Middelburg. Drukkers: Littooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg, Telefoon 2438, Giro 42280 Advertentiën 10 cent per mm.
Gedenkdat Jezus Christus uit de doden is opgewekt
2 Tim. 2: Sa.
Hier hebben we nu eens een bevel in de Bijbel, dat met grote ge
trouwheid door ons schijnt te worden opgevolgd. Gedenken dat Jezus
Christus uit de doden is opgewekt dat doen we tochWe vieren
toch ieder jaar het Paasfeest. De neiging zou in ons op kunnen komen
om te zeggen: Dit gebod heb ik onderhouden van mijn jeugd af aan.
-Maar dan zouden we ons toch aan een uiterst bedenkelijke vervlak
king van dit Schriftwoord schuldig maken. We kunnen er ons niet
van af maken met te verwijzen naar onze trouwe deelneming aan de
viering van het jaarlijks terugkerende Paasfeest.Er wordt hier heel
iets anders van ons gevraagd. Letterlijk staat er: „Denk aldoor aan
Jezus Christus als een opgewekte uit de doden". Verlies de levende
Heiland geen ogenblik uit het oog. Vergeet geen moment, dat ge moogt
toebehoren aan Hem, die de sterkste en meest geduchte vijand, tegen
wie wij allen het tenslotte moeten afleggen, n.l. de dood volkomen en
voorgoed verslagen heeft.
Vergeet dat niet, als uw zonde u benauwt, uw geweten u aanklaagt,
de Satan u aanvecht. Jezus leeft om voor u te bidden.
Vergeet dat niet, als tegenslag u treft, zorgen u drukken, verdriet
u kwelt. Jezus leeft om u te helpen.
Vergeet dat niet als ziekte u aantast, ouderdom uw krachten sloopt,
de dood zijn schaduw op uw levenspad werpt. Jezus leeft om u van al
die verdervende machten te bevrijden.
Vergeet dat nooit.
Vergeet dat in geen enkele omstandigheid en onder geen beding.
Gedenk, dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt.
Zie, dat is echt Paasvieren. Niet eens in het jaar, maar alle dagen
van alle jaren van ons leven leven in levend contact met de levende
Heiland en daarin het echte leven, dat alleen maar de moeite om te
leven waard is, hebben.
Want nu de Heer is opgestaan,
Nu vangt het nieuwe leven aan.
Een leven, door Zijn dood bereid,
Een leven in Zijn heerlijkheid.
Weer viert de Kerk het blijde feest,
dat het leven de dood heeft overwonnen.
Die zwarte schaduw maakt het op aarde
nogal donker. Och, waar ze vervliegt,
daar breekt de lach weer spoedig door;
maar, het kan ook anders, dat het leven
op zij moet, en dan komt de leegte, en
de stilte.
Wie helpt ons er uit? Wie geeft de ze
kerheid, dat de vrolijkheid het eindelijk-
wint, wie opent uitzicht, waarbij wij de
gebrokenheid van dit leven welgemoed
dragen
Nu valt alle licht op de Vorst des le
vens. Jezus, zoals Hij uit het graf ver
rees, en Zelf naar de gemeente is toege
komen.
Wij denken nu aan een simpel gegeven
uit het Opstandingsevangelie, dat ons pre
cies zegt, hoe wij het nu in dit leven na
de Opstanding hebben.
Joh. 21 vertelt van de verschijning in
Galilea. Een enkel woord houdt ons uit
dit verhaal bezig. De discipelen zijn uit
geweest ter visvangst, maar komen, na
een nacht van zwoegen, zonder enig re
sultaat 's morgens terug. Endan
staat Jezus daar aan de oever.
Eerlijk gezegd, het leven viel niet in
alle opzichten mee, na de grote gebeurte
nis van de Opstanding. Dat was maar
wachten...., dag-uit, dag-in. Ze waren
naar de opdracht van de engel naar Ga
lilea vertrokken. Maar, er gebeurt niets.
Wat zal een mens dan, waarin nog een
beetje energie zit? Petrus wist het wel.
Het oude beroep maar weer opvatten. De
zee opzeven man sterk. Petrus, van
wie Jezus op Pasen een zware druk heeft
afgenomen, Thomas, de man, die zich niet
makkelijk gewonnen gaf, Nathanaël, eer
lijk en tegelijk een beetje lastig, Jacobus
en Johannes, die graag een voorname
plaats in het Koninkrijk wilden hebben,
en nog twee, niet met name genoemd.
Met z'n zevenen hebben ze hun best
gedaan. En, als de zon aan het doorkomen
is, komen ze, in die sprookjesachtige om
geving, met op de achtergrond de bergen^
over het diep-blauwe meer aanzetten, als
teleurgestelde werkers.
Daar staat Jezus!
Hij heeft opzettelijk daar Zijn plaats
gekozen. Hij doet van Zijn kant geen en
kele stap in de richting van dat bootje,
dat op het strand aanhoudt. Maar, het
loopt zó, dat zij juist daar belanden, waar
Jezus zich bevindt.
In dit simpele Schriftgegeven ligt al
de rijkdom van Pasen. Pasen, dat is im
mers: het morgenrood van een nieuwe
dag! Een dag, waarop het anders gaat
dan voorheen. Niet de narigheid heeft
het laatste woord, maar het lied van het
leven gaat boven de klaagzang uit! En,
dat wordt openbaar: in en dóór Jezus
Christus Zijn staan aan de oever is de
stille verkondiging, dat alle benauwing
bedwongen is en weggedrongen zal wor
den.
Endaar drijven die teleurgestelde
discipelen nu naar toe. Petrus, die het
fiasco van de afgelopen nacht moeilijk
verwerken kan. Je best doen.en alle
maal voor niets. En Thomas, een man,
die al gauw „nee" schudt, als hij eens
„iets nieuws" hoort. Nathanaël, rondbor
stig in alles, ook in het erkennen van zijn
fouten. En, Johannes, die iets dieper na
denkt dan menig ander, en bijgevolg ook
een beetje zwaarder leeft.
Al die uiteenlopende karakters delen
samen in dezelfde levens- en arbeidsmoei-
lijkheden.
Maar't wordt morgen
En, zoals in de natuur de morgen weer
nieuwe moed geeft, zó betekent vooral
Pasen: de moed er in, want, daar is het
morgenrood van de dag, waarop het leven
wint
In deze nieuwe heerlijkheid staat Je
zus, met recht hét eindpunt van ons tob
ben.
Laat ze nu komen.
Wij ook.
Och, het leven geeft ons dezelfde er
varing als die discipelen. Ploeteren, en
vaak niet bereiken, wat wij hadden ge
hoopt. Werken, bidden ookmaar:
geen vangst. Althans niet de vangst, waar
op wij gerekend hadden, 't Gaat alles zo
„anders" dan in onze dromen en plannen.
Zó spreken wij elkaar, en wisselen onze
ervaringen uit.
Zien wij Hem ook aan de oever?
't Morgenrood is er, van de nieuwe
dag't Licht van de dag, die niet eindigt
in teleurstelling.
Jezus staat zó, sinds de Opstanding,
dat wij bij Hem zullen terecht komen.
Wachtend op ons, die over de levenszee
komen aanzetten. Hij wil juist zó ons ont
vangen, zoals wij uit dit leven komen op
zetten, om het licht der overwinning over
ons uit te gieten, zoals de zon haar stra
len uitzendt bij het aanbreken van de
morgen.
Hem is gegeven alle macht.
Hij beschikt over arbeid en brood, over
onze kracht en ons hart.
Zó Jezus vinden, dat is de vreugd van
PasenDat wordt rust, na alle moeite, die
't leven bracht.
Misschien zagen wij Hem zó nog niet
staan, gelijk de discipelen het eerst ook
niet wisten.
Dan werkt Hij verder, om Zich duide
lijk te openbaren. Johannes zal er 't eerst
erg 'in krijgen, de man, die in zijn hart
de dingen verwerkt.
Voor Johannes wordt de wondere vis
vangst dan een teken, dat hem terugleidt
naar het Woord. Hij wéét hethet is Je
zus Christus. Met deze vondst wordt Jo
hannes wegwijzer voor de anderen.
Daarvoor zorgt Jezus, sinds Pasen.
Voor verdere Openbaring. Die hebben
wij nodig. Maar, dan gaat het ook naar
het volle licht van de dagHoe meer wij
ons gevangen geven aan het geopenbaarde
Woord, des te groter wordt de blijdschap
en zekerheid.
De Opgestane is er, in elke kerkdienst,
zoals Hij verscheen aan de zee van Ti
berias. In Zijn nieuwe heerlijkheid. Daar
moet de opening van het Woord rekening
mee houden. En, wij mogen onder dat
Woord naar Hem toekomen, om te erva
ren, dat Hij in een leven van zorgen het
licht laat doorbreken. Het milde licht van
vergeving en vertroosting. Zo leidt het
Opstandingsevangelie ons tot het wonder
heerlijk slot: met Jezus aan de maaltijd.
Niet aan de zee van Tiberias, voor een
ogenblik, maar aan de maaltijd der vreug
de, aan de oever van het beloofde land
Zullen wij zo Paasvreugde zoeken èn
kennen C. St.
Recidivisteen huiveringwekkend
woord uit de wereld van de misdaad. Een
allesbehalve eervolle titel voor dié boos
doener, die telkens weer terugvalt in het
zelfde kwaad.
Nauwlijks uit de gevangenis ontslagen,
staat hij weer voor de rechter.
Hij heeft opnieuw ingebroken, opnieuw
gestolen, opnieuw iemand aangerand. Hij
kan het eenvoudig niet laten.
Ook het opleggen van steeds zwaardere
straffen schijnt hem niet van zijn mis
dadige aanleg te kunnen genezen.
Hij is een vaste klant van de politie
rechter en heeft een abonnement op de
gevangenis. Dat is de beklagenswaardige
figuur van de recidivist.
Wat hebben wij daar nu mee te ma
ken Wij, die geen vaste klanten van de
justitie zijn en misschien nooit een ge
vangenis van binnen gezien hebben? Al
les Immers om een voorbeeld te noe
men God verbiedt niet alleen het stelen
en roven dat de overheid straft, maar God
heeft Zijn eigen maatstaven om de mis
dadigheid van ons leven aan het licht te
brengen. En zijn wij dan zoveel meer dan
recidivisten? Óf is dit woord niet juist
typerend voor ons telkens weer in zonden
vallen? Ik meen dat deze beschamende
titulatuur niet te vermijden is, wanneer
het over de zwakheid van ons geloof en
de talrijke struikelingen in ons christelijk
leven gaat.
Wanneer het doopsformulier zegt, dat
wij „somtijds" in zonden vallen, dan kun
nen we dat, wanneer wij ons eigen hart
en leven enigszins kennen, ^jet dan met
een weemoedige glimlach lezen of aan
horen.
Er zou wellicht beter kunnen staan, dat
wij „somtijds nietin zonden vallen. De
werkelijkheid is, dat de zonde in ons le
ven een repeterende breuk is.
Vandaar dat wij niet klaar zijn, als wij
in het Onze Vader vragen om vergeving
van schuld. Het is zinvol en onmisbaar
om daaraan toe te voegen de bede: Leid
ons niet in verzoeking, maar verlos ons
van de bozeMet vergeving alleen
zijn wij niet geholpen. Zoals de gevange
ne, die zijn straf er op heeft zitten, dooi
de reclassering moet worden opgevangen
en voortgeholpen, zo moeten wij, na ver
geving te hebben ontvangen, niet aan ons
lot worden overgelaten. Anders gaat het
hopeloos verkeerd. Dat kan een profeet
die brood eet met zekerheid voorspellen.
Daar zit geen enkel risico voor hem in.
Een door God met vergeving begena
digd zondaar, die dus nu van alle schuld
ontslagen is, gaat, aan zichzelf overgela
ten, zonder meer de verkeerde weg op.
Hij is nu eenmaal krachtens zijn afkomst
en aanleg een geboren recidivist. Hij laat
het tóch niet
Aan de wijsheid en de liefde van Chris
tus, onze barmhartige Hogepriester, die
onze zwakheden door en door kent, heb
ben wij de zesde bede te danken. Die wijs
heid en die liefde van onze Heiland moe
ten wij dankbaar aanvaarden en aanbid
den.
Het zou van grote dwaasheid en on
dankbaarheid onzerzijds getuigen, als deze
tot nederige bescheidenheid manende
woorden in ons bidden zouden ontbreken.
Alleen dan zijn wij met schuld verge-
ving geholpen, als wij op de kracht van
Gods Heilige Geest mogen rekenen. Want
die alleen kan ons staande houden in al
onze zwakheid.
Het is wel véél, maar niet te veel ge
zegd, wanneer wij in de catechismus le
zen, dat wij „niet één ogenblik" kunnen
bestaan.
Zó zwak zijn wij „van onszelven".
Er wordt nog al eens een liefdeloos
oordeel over iemand geveld, als wij zeg
gen: „O, maar dat is ook zo'n zwakke
ling!" Hoe gemakkelijk spreken we over
iemand anders als een „zwak karakter".
Maar hebben wij onszelf met ons „ster
ke" karakter wel eens getoetst op het punt
van onze zwakheden in het dienen van
God
Wij moeten dat sterk- of zwak-zijn niet
meten naar menselijke maatstaven.
Maar we moeten ons leven zien onder
het gezichtspunt van de bekering en de
heiliging.
Waarop zouden we ons dan willen ver
heffen?
Het goede, dat wij Goddank wél wil
len, graag willen, doen we niet.
En het kwade, dat wij Goddank niét
willen dat doen we.
Is dat niet een benauwend probleem
voor ons
Het is zó benauwend, dat een man als
Paulus uitroeptik ellendig mens
En was hij niet een begenadigd mens
Twijfelde hij soms aan de schuldverge
ving
Beslist niet!
Maar hij worstelde met de heiligmaking
van zijn leven!
En die worsteling was afmattend in
verband met zijn zondige natuur.
Ook Paulus was een geboren recidivist
Hij kon alleen door permanente godde
lijke na-zorg overeind blijven.
Continué genade had hij nodig.
Zouden wij die niet nodig hebben?
Bidden en smeken is de enige weg.
En als wij dan „somtijds" in zonde
vallen uit zwakheid uiteraardniet
omdat wij het kwade „willen" dan mo
gen we aan Gods genade niet vertwijfelen.
Want, gelukkig, Gods genade is continu.
God onttrekt zich niet aan de na-zorg over
ons leven.
Onze zwakheid mag geen motief zijn,
om maar lijdelijk af te wachten en de
strijd tegen de zonde maar te staken.
Ónder geen voorwaarde mogen wij „in
de zonde blijven liggen."
Goddank, wij staan niet alléén
Wij staan nóóit alleen
Daar is Christus, die ons kracht geeft
Daar is de Geest der genade en der
gebeden!
Wij mogen nog bidden wee ons als
we het durven laten„Leid ons niet
in verzoeking, maar verlos ons van de
boze
Zo is dan onze worsteling om de hei
ligmaking in de vreze Gods nooit zonder
hoop. A. V.
0
