Voor KERKERADEN en PREDIKANTEN De Jeugdweek Jfóee/aria MEDITATIE Weekblad van de Gereformeerde Kerken in Zeeland De Zegen des Heren, die maakt rijk ZEEUWSE KERKBODE ELFDE JAARGANG No. 13 Berichten en opgaven Predikbeur ten tot Dinsdagsmorgens te zenden aan de drukkers Littooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg. Hoofdredacteur: Dr C. Stam, Westwal 2, Goes, Telefoon 2563. Redacteuren: Ds D. J. Couvée, Ds A. Koning, Ds Y. J. Tiemersma, Drs A. Verschoor. Medewerker: Ds H. Veldkamp, Veldweg C 260i, Telefoon 884, Hattem. Drukkers: Littooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg, Telefoon 2438, Giro 42280 VRIJDAG 23 SEPTEMBER 1955 Abonnementsprijs3,per half jaar (bij vooruitbetaling). Afzonderlijke nummers 12 cent. Advertentiën 10 cent per mm. Spreuken 10: 22a. Wanneer men een enquête zou houden, wat de beste en snelste weg is, om rijk te worden, zouden de antwoorden ver uiteenlopen. De een zou zeggen: een goed stel hersens; een tweede: nee, spieren! Een derde: een beetje durf en geluk: een vierde geeft de voorkeur aan een lot uit de loterij en een vijfde aan een vrouw met geld. De moge lijkheden zijn uit te breiden. Vrijwel tot het oneindige. De Spreukendichter is zeer beslist van mening, dat er een uitnemen- der weg is of beter, dat er feitelijk maar één weg isde zegen des Heren, die maakt rijk. We moeten hier even oppassen. Er zijn er, die zegen verwarren met succes. Die, als 't hun goed gaat in de wereld, zo wel eens iets ten beste geven over ,,de zegen des Heren" als ze tenminste gewend zijn, zich wat vroom" uit te drukken. Plet is waarschijnlijk, dat de Here Zelf van zo'n zegen niets afweet. Lang niet alle rijkdom is gevolg van zegen. Succes kan een vloek betekenen. De zegen heeft lang niet altijd rijkdom ten gevolge. Er zijn gezegenden des Heren die zo arm zijn als de mieren. Toch bespeuren zij de zegenende handen Gods, ook in hun armoede. En ze voelen zich rijk ook nog. Want de Here gaf geen rijkdom, maar is hun rijkdom. Het is maar de vraag of men de Here naar de handen of naar de ogen kijkt. Natuurlijk mag ieder gemeentelid met evenveel belangstelling kennis nemen van dit artikel, als de kerkeraden en predikan ten. Maar deze beide laatste categorieën zullen we aanduiden als direct belang hebbenden. De Generale Synode nam een beslis sing inzake de predikantstractementen. Daar waren heel wat brieven over binnen gekomen. Verschillende particuliere res sorten hebben er om geroepen, dat de Sy node deze kwestie zou behandelen. De verhoging van de leraarssalarissen bij het Middelbaar onderwijs, de door het Landel. Verband van Commissies van Be heer gepubliceerde cijfers hebben hiertoe een belangrijke stoot gegeven. Blijkbaar wordt het in de kerken gevoeld, dat er op dit punt iets moet gebeuren. Uit het gilde van de predikanten wordt dit probleem niet zo naar voren gebracht. Zijn ze daar niet parmantig genoeg voor Dat kan men nu ook weer niet zeggen. Maar, het valt niet zo erg, om daar zelf mee voor de dag te komen. Wat men ook van dominees mag zeggen, zeker niet, dat zij zo luidkeels roepen om verhogingen. Voor vrije Zondagen latenzij zich nog gerust met „vóór-oorlogse prijzen" tevre den stellen. En, in hun tractementsvoor- ziening namen zij er grotendeels genoegen mee, bij de „achteraankomertjes" te be horen. Daar kan nu verandering in komen, nu de Generale Synode „richtlijnen" gaf. Let goed op, kerkeradenGeen „regelingen" hoor. Ik zie al een enkel somber gezicht, dat vanuit de verte een dreigend gevaar ontdekt voor de „zelfstandigheid" van de plaatselijke kerk. Stel U aanstonds ge rust. De Synode gaf „richtlijnen". Ker keraden en Classes moeten zelf de zaak- regelen". Wie nu de Synodeverslagen volgde, die "heeft bemerkt, dat er een sterke stroming was, om met een aanvangstractement van 6000,- te beginnen. Aangezien ik in dat „debat" nog een aandeel moest nemen, wil ik daarover niet uitweiden. Genoeg zij, om te zeggen, dat alle amendementen van de tafel gingen, nadat de Synode de zaak had bekeken. Het is nu 5500,gewor den. Dat betekent dit: beneden dit tracte- ment beroepen, voor een beginnend predi kant, acht de Synode niet geoorloofd. En dit fr^mtractement mag zeker niet het eindtractement zijn. Na 10 jaar behoort dit ƒ6500,te zijn, door 5 2-jaarlijkse verhogingen van ƒ200,Waarmede de Synode dit uitsprakwie de predikant „als maar" op zijn aanvangstractement laat staan, die doet verkeerd. Dat regeltje in de beroepsbrief, dat de kerkeraad zorg draagt, dat de predikant zonder zorg van het Evangelie kan leven, moet ernstig ge nomen worden. En daar is de Synode in Bij het verschijnen van dit nummer van onze Kerkbode, is de Jeugdweek al weer bijna voorbij. Vrijdagavond nog een sa menkomst op Zuid-Beveland te Goes, en op 29 Sept. een samenkomst in Zeeuws- Vlaanderen. Toch willen we nog met een enkel woord oproepen tot deelname aan het Geref. jeugdwerk. Het woordje „stijl" wordt nogal eens gebruikt. In zekere zin mogen wij ook spreken van een Geref. levensstijl. De rijkdom van het Geref. leven moet tot uitdrukking komen in onze houding in de wereld. Maar dan moeten wij van die rijkdom kennis nemen. Daarvoor moeten wij onze jeugdjaren gebruiken. Van de zijde der „leiding" peinst men over allerlei mogelijkheden, om dit jeugd werk zo aantrekkelijk als maar kan, op te zetten. Zelfs gaat men over tot oplei ding van „werkers" in de jeugdarbeid. Het clubleven voor de jongeren is van dien aard, dat zij daar iets ontvangen tot hun vorming. En voor de verdere jaren streeft men naar de gezonde spanning haar besluit vanuit gegaan. Wat hebben te benoemen classicale de- putaten nu te doen? Zij hebben zich er van op de hoogte te stellen, of er naar deze richtlijnen ook wat gebeurt. Daarbij komen dan ook aan de orde de tractemen- ten van predikanten, die al een hele staat van dienst hebben. Er moet een beetje „beweging" zitten in dat tractementsbe- drijf. Er wordt zoveel gesproken over volkswelvaart, en sommige dienaren zien daar ook wel wat van, als een deel dei- broederen voor des dienaars aangezicht uitrijdt in keurige en kleurige „sleden", en wanneer hij zo uit der broederen èn der zusterenmond komt te vernemen, hoe fijn het was in Zwitserland of waar dan ook...., maar, in de stilte neergezeten, vermag hij dan wel eens zo met zijn vrouw zich komen te verheugen in het „ruim" genot, dat anderen incasseerden, en hen ontging Nu heeft de Synode niet gestreefd naar luxe. Zij heeft getallen genoemd, en daar bij gezegd, dat het tenminste zó behoort te zijn. Welke kerkeraad zou niet gaarne daar aan voldoen? Vermoedelijk zal in de ko mende maanden de kwestie van de trac- tementen op alle kerkeraadsvergaderingen een punt van bespreking worden. Het is te hopen. Als dan de broederschaar ontdektstaat onze dominee nu nog altijd op dat mini mum, na zóveel dienstjaren.dan be grijp ik, wat het besluit zal wezen. Het worden feestvergaderingen, en in „daden" zullen die kerkeraden het eens laten zien, hoe graag zij aan de verzorging van hun dienaren de nodige aandacht willen be steden. De kleine gemeenten dan Kijk, we komen er niet'onderuit, met te zeggenwe zouden graag wat meer ge ven, maar we kunnen niet. In het uiterste geval, dat een gemeente beslist niet kan, moet een beroep gedaan worden op de kas van de hulpbehoevende kerken. Er is ter Synode ook op gewezen, dat voor deze kas meer geld zal moeten komen. Het zou te betreuren zijn, wanneer in financiëel zwakke kerken de predikant om die' reden moest achterstaan bij zijn collega's op an dere plaatsen. Met belangstelling valt af te Wachten, welk antwoord de kerken nu geven op deze uitspraak der Generale Synode. Zij gaf gehoor aan de vraag, die uit de kerken tot haar kwam. En, zij heeft een weg gewezen, waarin het zal moeten gaan. Elke kerkeraad beslisse zelfstandig. De Synode gaf „richtlijnen", geen beve len. En, een kerkeraad kan zijn zelfstan digheid niet beter bewijzen, dan boven deze richtlijnen nog uit te gaan. Wie weetC. St. tussen ontwikkeling en ontspanning. Nu wordt de jeugd opgeroepen tot deelname op grote schaal. Doe het, jon gelui. Kom mee, en werk mee. Sluit de gelederen, en toont, dat je in het leven wilt staan, naar de eis van Gods Verbond. De vreugde in dit werk is groot, en de gloed moet je er zelf mee inbrengen, door je er voor te geven. Laat Zeeland in geen enkel opzicht ach teraan komen. Vertoont het beeld van de jonge Kerk, die met het oude Woord verder wil, de dag van Christus tegemoet C. "St. Stille kracht. Waarover zal ik dit keer eens schrij ven? Waarover anders dan wat me vlak na de vacantie rauw op mijn maag ligt Want ik zit voor zoveel uur weer vast op mijn zoveelste vergadering. M'n zoveelste tocht over de woelige rug van de Hont, die ik soms wel zou willen Schelden. En, aan vergaderen heb ik van de wieg af 'n broertje dood. Misschien omdat ik Hattem. toen al alléén lag. Eén mens alleen is reeds niet zó erg wijs. Het lijkt soms let maar eens op volkenbondsvergaderingen of die over Psalmberijmingdat de opeenhoping van hoofden de wijsheid omgekeerd even redig verdunt. Enkel op de allereerste Pinksterdag was het anders. Dat lag heus niet aan 'n heethoofd als Petrus of 'n stijf hoofd als Thomas. Doch juist aan de volstrekte zelfontlediging door gebed en de genadige vervulling door de heilige Geest. Maar overigens? De taal alZe willen voor geen goud 'n vrouw in het ambt hebben. Zelfs in geen commissie van beheer. Maar strijk en zet maken diezelfde vrouwenhaters heel die mannenkerkeraad vrouwelijk. Telkens weer besluit zij of neemt zij voor kennisgeving aan. De pantoffelhelden! De kerk daarentegen wordt in hun mond mannelijk, al preken ze over de Bruid. Zijn aanzien wordt „veelszins'' geschaad, en over hem moest „gans anders", eer biediger gesproken worden. Ja, ja, als broederen er zelf eens mee begonnen En dan de rook, waarin zij opgaan, die taalverknoeiers. Om elf uur 's morgens al midzomer ook nu terwijl ik schrijf hangt er 'n dichte grijze Londense mist. Geen wonder dat harde hoofden hier bot sen. En het openend gezangOp 'n clas sis A capella, maar meestal landerig. Wenerige zakkerknapen Gelukkig zijn er nog de pauzes. En koffie. En, als je niet net weer voor prae- ses of scriba moet spelen, dan is er altijd wel gelegenheid om onderwijl iets nutti- gers te doen. Bijvoorbeeld het schrijven van Axelaria Vreemd! Maar ik luister op 'n verga dering het scherpst, wanneer ik tegelijk iets anders 'doe. Wee wie denkt dat ik slaap of het niet heb gehoord Maar evenwel Ik heb er geen voldoende zitvermogen voor, noch de rechte lijd-zaam-heid, die juist hét kenmerk zijn van de geboren vergaderminnaars, zoals minister Heems kerk indertijd of Molotof of onze voor zitter van de Zuiderzending. Meest van til, blijft hij, eenmaal op dak of tak, rus tig zitten. Excellentie Heemskerk was zo'n knap pe grijze duif. 'n Genot om naar te kijken. Hoe ik zo eensklaps op déze columbus overspring Omdat ik hem juist in volle rust aan schouw en ik er hem sterk van verdenk dat hij onder dit examen ook zijn tijd „nuttig" besteedt. Zijn vermoedelijk lege pijp voert mij op zachte heimweetrekjes van Middelburg naar Roosendaal, naar de hoge vergadering van Zendingscomité mét deputaten, waar hij als permanent voorzitter de kans niet krijgt om iets „nut- tigers" te doen en het mij wel eens vrien delijk probeert te beletten. Want stellig behoort hij mét Jopie en Ds H. VELDKAMP. ds Schut tot de dominante figuren onzer Zuider zending. Wie Jopie is? Zij is de stille kracht. Verborgen resideert zij in de regel aan de Penninghoeksingel karakteristieke naam voor de hoek waarbinnen al onze zendingspenningen saamgesingeld wor den te Middelburg. Klein, maar dapper. Doch om de twee maanden ongeveer treedt zij uit de schaduw in het toch nog weer streng besloten licht onzer deputa- tenvergadering, afwisselend te Roosen daal of Middelburg en straks voor het eerst te Breda Dit laatste om 'n oud en verreisd man tegemoet te komen. Daar in dat zendingsmannenconclave is zij het juist, die reeds in de aanvang van onze bijeenkomsten haar bescheiden doch duidelijk stemgeluid verheft. 'n Prettige, echte meisjësstem. Geen omroepster. Maar als er soms ergens eens 'n lees- dienst.ik kan haar aanbevelen. Zij leest de notulen, die zij zelf uit stenografische aantekeningen heeft saam- gesteld. Beter dan menig man. Haar notulen zijn zakelijk en volledig. Zonder op- of aanmerking gaan ze on der de hamer door. En dat wil wat zeg gen, bij 'n zo critisch gehoor tot uit het Zuidelijkste Limburg toe. Daarom trek ik ook hier haar eens in het volle licht van onze Zeeuwse kerk bode. Ik herinner mij 'n scriba, die ik wel eens moest toevoegen merkwaardig broe der, hoe zelfs ons geheugen blijkt te staan onder invloed van onze wil. Hoe zo, vroeg hij dan droog. En even droog antwoordde ikomdat u vergeten bent dat besluit te notuleren, waarbij u onder de tegenstemmers hebt behoord Jopie stemt nooit tegen. Ook niet voor. Of het zou met haar ogen moeten zijn. Als wij mannen met onder het verga deren door steeds groeiende wijsheid el kaar bekampen 'n uur achtereen en we dan bij de stemming soms opeens niet weten, waaróver wij moeten stemmen, dan lacht Jopie oiis niet uit, welnee maar zij lacht onhoorbaar, zich waar schijnlijk herinnerd allerlei hoge mannen praat over eindeloze vrouwenpraat en vrouwenlogica. Zij lacht stilvermaakt, niet de luide lach van de vroegere ordinaire Duitse Simplicissimus, maar de beschaafde glim lach van het deftige Punch uit Engeland. Zij is voor 'n vrouw als ik het als man zeggen mag zeldzaam objectief. Zij heeft reeds onder minister Oussoren ge diend en nu onder minister van Til. Maar zij is precies dezelfde gebleven, ofschoon de Amerikaan-Canadees zijn scepter over

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche kerkbode, weekblad gewijd aan de belangen der gereformeerde kerken/ Zeeuwsch kerkblad | 1955 | | pagina 1