Voor KERKERADEN en PREDIKANTEN
De Jeugdweek
Jfóee/aria
MEDITATIE
Weekblad van de Gereformeerde Kerken in Zeeland
De Zegen des Heren, die maakt rijk
ZEEUWSE KERKBODE
ELFDE JAARGANG No. 13
Berichten en opgaven Predikbeur
ten tot Dinsdagsmorgens te zenden
aan de drukkers Littooij Olthoff,
Spanjaardstraat 47, Middelburg.
Hoofdredacteur: Dr C. Stam, Westwal 2, Goes, Telefoon 2563.
Redacteuren: Ds D. J. Couvée, Ds A. Koning, Ds Y. J. Tiemersma, Drs A. Verschoor.
Medewerker: Ds H. Veldkamp, Veldweg C 260i, Telefoon 884, Hattem.
Drukkers: Littooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg, Telefoon 2438, Giro 42280
VRIJDAG 23 SEPTEMBER 1955
Abonnementsprijs3,per half
jaar (bij vooruitbetaling).
Afzonderlijke nummers 12 cent.
Advertentiën 10 cent per mm.
Spreuken 10: 22a.
Wanneer men een enquête zou houden, wat de beste en snelste weg
is, om rijk te worden, zouden de antwoorden ver uiteenlopen. De een
zou zeggen: een goed stel hersens; een tweede: nee, spieren! Een
derde: een beetje durf en geluk: een vierde geeft de voorkeur aan
een lot uit de loterij en een vijfde aan een vrouw met geld. De moge
lijkheden zijn uit te breiden. Vrijwel tot het oneindige.
De Spreukendichter is zeer beslist van mening, dat er een uitnemen-
der weg is of beter, dat er feitelijk maar één weg isde zegen des
Heren, die maakt rijk.
We moeten hier even oppassen.
Er zijn er, die zegen verwarren met succes. Die, als 't hun goed
gaat in de wereld, zo wel eens iets ten beste geven over ,,de zegen des
Heren" als ze tenminste gewend zijn, zich wat vroom" uit te drukken.
Plet is waarschijnlijk, dat de Here Zelf van zo'n zegen niets afweet.
Lang niet alle rijkdom is gevolg van zegen. Succes kan een vloek
betekenen. De zegen heeft lang niet altijd rijkdom ten gevolge. Er zijn
gezegenden des Heren die zo arm zijn als de mieren. Toch bespeuren
zij de zegenende handen Gods, ook in hun armoede. En ze voelen zich
rijk ook nog. Want de Here gaf geen rijkdom, maar is hun rijkdom.
Het is maar de vraag of men de Here naar de handen of naar de ogen
kijkt.
Natuurlijk mag ieder gemeentelid met
evenveel belangstelling kennis nemen van
dit artikel, als de kerkeraden en predikan
ten. Maar deze beide laatste categorieën
zullen we aanduiden als direct belang
hebbenden.
De Generale Synode nam een beslis
sing inzake de predikantstractementen.
Daar waren heel wat brieven over binnen
gekomen. Verschillende particuliere res
sorten hebben er om geroepen, dat de Sy
node deze kwestie zou behandelen.
De verhoging van de leraarssalarissen
bij het Middelbaar onderwijs, de door het
Landel. Verband van Commissies van Be
heer gepubliceerde cijfers hebben hiertoe
een belangrijke stoot gegeven. Blijkbaar
wordt het in de kerken gevoeld, dat er
op dit punt iets moet gebeuren.
Uit het gilde van de predikanten wordt
dit probleem niet zo naar voren gebracht.
Zijn ze daar niet parmantig genoeg voor
Dat kan men nu ook weer niet zeggen.
Maar, het valt niet zo erg, om daar zelf
mee voor de dag te komen. Wat men ook
van dominees mag zeggen, zeker niet, dat
zij zo luidkeels roepen om verhogingen.
Voor vrije Zondagen latenzij zich nog
gerust met „vóór-oorlogse prijzen" tevre
den stellen. En, in hun tractementsvoor-
ziening namen zij er grotendeels genoegen
mee, bij de „achteraankomertjes" te be
horen.
Daar kan nu verandering in komen, nu
de Generale Synode „richtlijnen" gaf. Let
goed op, kerkeradenGeen „regelingen"
hoor. Ik zie al een enkel somber gezicht,
dat vanuit de verte een dreigend gevaar
ontdekt voor de „zelfstandigheid" van de
plaatselijke kerk. Stel U aanstonds ge
rust. De Synode gaf „richtlijnen". Ker
keraden en Classes moeten zelf de zaak-
regelen".
Wie nu de Synodeverslagen volgde, die
"heeft bemerkt, dat er een sterke stroming
was, om met een aanvangstractement van
6000,- te beginnen. Aangezien ik in dat
„debat" nog een aandeel moest nemen, wil
ik daarover niet uitweiden. Genoeg zij, om
te zeggen, dat alle amendementen van de
tafel gingen, nadat de Synode de zaak
had bekeken. Het is nu 5500,gewor
den.
Dat betekent dit: beneden dit tracte-
ment beroepen, voor een beginnend predi
kant, acht de Synode niet geoorloofd. En
dit fr^mtractement mag zeker niet het
eindtractement zijn. Na 10 jaar behoort
dit ƒ6500,te zijn, door 5 2-jaarlijkse
verhogingen van ƒ200,Waarmede de
Synode dit uitsprakwie de predikant
„als maar" op zijn aanvangstractement
laat staan, die doet verkeerd. Dat regeltje
in de beroepsbrief, dat de kerkeraad zorg
draagt, dat de predikant zonder zorg van
het Evangelie kan leven, moet ernstig ge
nomen worden. En daar is de Synode in
Bij het verschijnen van dit nummer van
onze Kerkbode, is de Jeugdweek al weer
bijna voorbij. Vrijdagavond nog een sa
menkomst op Zuid-Beveland te Goes, en
op 29 Sept. een samenkomst in Zeeuws-
Vlaanderen. Toch willen we nog met een
enkel woord oproepen tot deelname aan
het Geref. jeugdwerk.
Het woordje „stijl" wordt nogal eens
gebruikt. In zekere zin mogen wij ook
spreken van een Geref. levensstijl. De
rijkdom van het Geref. leven moet tot
uitdrukking komen in onze houding in de
wereld. Maar dan moeten wij van die
rijkdom kennis nemen. Daarvoor moeten
wij onze jeugdjaren gebruiken.
Van de zijde der „leiding" peinst men
over allerlei mogelijkheden, om dit jeugd
werk zo aantrekkelijk als maar kan, op
te zetten. Zelfs gaat men over tot oplei
ding van „werkers" in de jeugdarbeid.
Het clubleven voor de jongeren is van
dien aard, dat zij daar iets ontvangen tot
hun vorming. En voor de verdere jaren
streeft men naar de gezonde spanning
haar besluit vanuit gegaan.
Wat hebben te benoemen classicale de-
putaten nu te doen? Zij hebben zich er
van op de hoogte te stellen, of er naar
deze richtlijnen ook wat gebeurt. Daarbij
komen dan ook aan de orde de tractemen-
ten van predikanten, die al een hele staat
van dienst hebben. Er moet een beetje
„beweging" zitten in dat tractementsbe-
drijf. Er wordt zoveel gesproken over
volkswelvaart, en sommige dienaren zien
daar ook wel wat van, als een deel dei-
broederen voor des dienaars aangezicht
uitrijdt in keurige en kleurige „sleden",
en wanneer hij zo uit der broederen èn
der zusterenmond komt te vernemen, hoe
fijn het was in Zwitserland of waar dan
ook...., maar, in de stilte neergezeten,
vermag hij dan wel eens zo met zijn
vrouw zich komen te verheugen in het
„ruim" genot, dat anderen incasseerden,
en hen ontging
Nu heeft de Synode niet gestreefd naar
luxe. Zij heeft getallen genoemd, en daar
bij gezegd, dat het tenminste zó behoort
te zijn.
Welke kerkeraad zou niet gaarne daar
aan voldoen? Vermoedelijk zal in de ko
mende maanden de kwestie van de trac-
tementen op alle kerkeraadsvergaderingen
een punt van bespreking worden. Het is
te hopen.
Als dan de broederschaar ontdektstaat
onze dominee nu nog altijd op dat mini
mum, na zóveel dienstjaren.dan be
grijp ik, wat het besluit zal wezen. Het
worden feestvergaderingen, en in „daden"
zullen die kerkeraden het eens laten zien,
hoe graag zij aan de verzorging van hun
dienaren de nodige aandacht willen be
steden.
De kleine gemeenten dan
Kijk, we komen er niet'onderuit, met
te zeggenwe zouden graag wat meer ge
ven, maar we kunnen niet. In het uiterste
geval, dat een gemeente beslist niet kan,
moet een beroep gedaan worden op de
kas van de hulpbehoevende kerken. Er is
ter Synode ook op gewezen, dat voor deze
kas meer geld zal moeten komen. Het zou
te betreuren zijn, wanneer in financiëel
zwakke kerken de predikant om die' reden
moest achterstaan bij zijn collega's op an
dere plaatsen.
Met belangstelling valt af te Wachten,
welk antwoord de kerken nu geven op
deze uitspraak der Generale Synode.
Zij gaf gehoor aan de vraag, die uit
de kerken tot haar kwam. En, zij heeft
een weg gewezen, waarin het zal moeten
gaan. Elke kerkeraad beslisse zelfstandig.
De Synode gaf „richtlijnen", geen beve
len. En, een kerkeraad kan zijn zelfstan
digheid niet beter bewijzen, dan boven
deze richtlijnen nog uit te gaan.
Wie weetC. St.
tussen ontwikkeling en ontspanning.
Nu wordt de jeugd opgeroepen tot
deelname op grote schaal. Doe het, jon
gelui. Kom mee, en werk mee. Sluit de
gelederen, en toont, dat je in het leven
wilt staan, naar de eis van Gods Verbond.
De vreugde in dit werk is groot, en de
gloed moet je er zelf mee inbrengen, door
je er voor te geven.
Laat Zeeland in geen enkel opzicht ach
teraan komen. Vertoont het beeld van de
jonge Kerk, die met het oude Woord
verder wil, de dag van Christus tegemoet
C. "St.
Stille kracht.
Waarover zal ik dit keer eens schrij
ven?
Waarover anders dan wat me vlak na
de vacantie rauw op mijn maag ligt
Want ik zit voor zoveel uur weer vast op
mijn zoveelste vergadering. M'n zoveelste
tocht over de woelige rug van de Hont,
die ik soms wel zou willen Schelden.
En, aan vergaderen heb ik van de wieg
af 'n broertje dood. Misschien omdat ik
Hattem.
toen al alléén lag.
Eén mens alleen is reeds niet zó erg
wijs. Het lijkt soms let maar eens op
volkenbondsvergaderingen of die over
Psalmberijmingdat de opeenhoping
van hoofden de wijsheid omgekeerd even
redig verdunt. Enkel op de allereerste
Pinksterdag was het anders. Dat lag heus
niet aan 'n heethoofd als Petrus of 'n
stijf hoofd als Thomas. Doch juist aan de
volstrekte zelfontlediging door gebed en
de genadige vervulling door de heilige
Geest.
Maar overigens?
De taal alZe willen voor geen goud
'n vrouw in het ambt hebben. Zelfs in
geen commissie van beheer. Maar strijk
en zet maken diezelfde vrouwenhaters
heel die mannenkerkeraad vrouwelijk.
Telkens weer besluit zij of neemt zij voor
kennisgeving aan. De pantoffelhelden!
De kerk daarentegen wordt in hun mond
mannelijk, al preken ze over de Bruid.
Zijn aanzien wordt „veelszins'' geschaad,
en over hem moest „gans anders", eer
biediger gesproken worden. Ja, ja, als
broederen er zelf eens mee begonnen
En dan de rook, waarin zij opgaan, die
taalverknoeiers. Om elf uur 's morgens al
midzomer ook nu terwijl ik schrijf
hangt er 'n dichte grijze Londense mist.
Geen wonder dat harde hoofden hier bot
sen. En het openend gezangOp 'n clas
sis A capella, maar meestal landerig.
Wenerige zakkerknapen
Gelukkig zijn er nog de pauzes. En
koffie. En, als je niet net weer voor prae-
ses of scriba moet spelen, dan is er altijd
wel gelegenheid om onderwijl iets nutti-
gers te doen. Bijvoorbeeld het schrijven
van Axelaria
Vreemd! Maar ik luister op 'n verga
dering het scherpst, wanneer ik tegelijk
iets anders 'doe. Wee wie denkt dat ik
slaap of het niet heb gehoord
Maar evenwel
Ik heb er geen voldoende zitvermogen
voor, noch de rechte lijd-zaam-heid, die
juist hét kenmerk zijn van de geboren
vergaderminnaars, zoals minister Heems
kerk indertijd of Molotof of onze voor
zitter van de Zuiderzending. Meest van
til, blijft hij, eenmaal op dak of tak, rus
tig zitten.
Excellentie Heemskerk was zo'n knap
pe grijze duif. 'n Genot om naar te kijken.
Hoe ik zo eensklaps op déze columbus
overspring
Omdat ik hem juist in volle rust aan
schouw en ik er hem sterk van verdenk
dat hij onder dit examen ook zijn tijd
„nuttig" besteedt. Zijn vermoedelijk lege
pijp voert mij op zachte heimweetrekjes
van Middelburg naar Roosendaal, naar
de hoge vergadering van Zendingscomité
mét deputaten, waar hij als permanent
voorzitter de kans niet krijgt om iets „nut-
tigers" te doen en het mij wel eens vrien
delijk probeert te beletten.
Want stellig behoort hij mét Jopie en
Ds H. VELDKAMP.
ds Schut tot de dominante figuren onzer
Zuider zending.
Wie Jopie is?
Zij is de stille kracht.
Verborgen resideert zij in de regel aan
de Penninghoeksingel karakteristieke
naam voor de hoek waarbinnen al onze
zendingspenningen saamgesingeld wor
den te Middelburg.
Klein, maar dapper.
Doch om de twee maanden ongeveer
treedt zij uit de schaduw in het toch nog
weer streng besloten licht onzer deputa-
tenvergadering, afwisselend te Roosen
daal of Middelburg en straks voor het
eerst te Breda
Dit laatste om 'n oud en verreisd man
tegemoet te komen.
Daar in dat zendingsmannenconclave is
zij het juist, die reeds in de aanvang van
onze bijeenkomsten haar bescheiden doch
duidelijk stemgeluid verheft.
'n Prettige, echte meisjësstem.
Geen omroepster.
Maar als er soms ergens eens 'n lees-
dienst.ik kan haar aanbevelen.
Zij leest de notulen, die zij zelf uit
stenografische aantekeningen heeft saam-
gesteld.
Beter dan menig man.
Haar notulen zijn zakelijk en volledig.
Zonder op- of aanmerking gaan ze on
der de hamer door. En dat wil wat zeg
gen, bij 'n zo critisch gehoor tot uit het
Zuidelijkste Limburg toe.
Daarom trek ik ook hier haar eens in
het volle licht van onze Zeeuwse kerk
bode.
Ik herinner mij 'n scriba, die ik wel
eens moest toevoegen merkwaardig broe
der, hoe zelfs ons geheugen blijkt te staan
onder invloed van onze wil.
Hoe zo, vroeg hij dan droog.
En even droog antwoordde ikomdat
u vergeten bent dat besluit te notuleren,
waarbij u onder de tegenstemmers hebt
behoord
Jopie stemt nooit tegen.
Ook niet voor.
Of het zou met haar ogen moeten zijn.
Als wij mannen met onder het verga
deren door steeds groeiende wijsheid el
kaar bekampen 'n uur achtereen en we
dan bij de stemming soms opeens niet
weten, waaróver wij moeten stemmen,
dan lacht Jopie oiis niet uit, welnee
maar zij lacht onhoorbaar, zich waar
schijnlijk herinnerd allerlei hoge mannen
praat over eindeloze vrouwenpraat en
vrouwenlogica.
Zij lacht stilvermaakt, niet de luide
lach van de vroegere ordinaire Duitse
Simplicissimus, maar de beschaafde glim
lach van het deftige Punch uit Engeland.
Zij is voor 'n vrouw als ik het als man
zeggen mag zeldzaam objectief. Zij
heeft reeds onder minister Oussoren ge
diend en nu onder minister van Til. Maar
zij is precies dezelfde gebleven, ofschoon
de Amerikaan-Canadees zijn scepter over