ONZE KERKBODE Wat volgt er nu? jTxelaria Prof. Dr. K. DIJK Weekblad van de Gereformeerde Kerken in Zeeland ZEEUWSE KERKBODE TIENDE JAARGANG No. 51 Berichten en opgaven Predikbeur ten tot Dinsdagsmorgens te zenden aan de drukkers Littooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg. Hoofdredacteur: Dr C. Stam, Westwal 2, Goes, Telefoon 2563. Redacteuren: Ds D. J. Couvée, Ds A. Koning, Ds Y. J. Tiemersma, Drs A. Verschoor. Medewerker: Ds H. Veldkamp, Veldweg C 260i, Telefoon 884, Hattem. Drukkers: Littooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg, Telefoon 2438, Giro 42280 VRIJDAG 17 JUNI 1955 Abonnementsprijs: ƒ3,per half jaar (bij vooruitbetaling). Afzonderlijke nummers 12 cent. Advertentiën 10 cent per mm. De Particuliere Synode van 8 Juni j.l. benoemde als Commissie, die de zaken van de Kerkbode aan een breed onder zoek heeft te onderwerpen, de Redactie met de Commissie van advies. Deze Commissie hield reeds haar eer ste vergadering, en kwam reeds tot en kele besluiten, waarvan hier mededeling volgt. In de eerste plaats is overwogen, om de Kerkbode meer dan tot nu toe, te ma ken tot een orgaan, dat ook plaatsruimte biedt voor plaatselijke berichten uit het kerkelijk leven. Om de uitvoerbaarheid daarvan vast te stellen, willen wij een proef nemen. Van nu aan zullen wij pro beren, om zo mogelijk één pagina daar voor in te ruimen. De Kerken kunnen haar berichten rechtstreeks opzenden naar de drukkerijLittooij Olthoff, Span jaardstraat 47, Middelburg. We hopen, dat hiervan ook gebruik zal worden ge maakt, en dat wij een aardige rubriek- krijgen nieuws 'uit de Zeeuwse Kerken. Nu gaat het om de medewerking van de Kerken, om te zien wat hieruit groeit. De Vereniging tot herstel van de ker kelijke eenheid der Geref. belijders houdt zo nu en dan in enkele plaatsen'gebeds samenkomsten. Ik durf niet schatten, welke omvang deze Vereniging heeft. Het verlangen, dat haar leden drijft, is ook buiten de kring dezer vereniging aanwezig. De Geref. Kerken hebben in haar meerdere verga deringen geregeld uiting gegeven aan de wens, dat de Geref. gezindte in ons land tot meerdere zichtbare eenheid zou ko men. Zij hebben 't bij het uiten van een wens niet gelaten. Er is ook voor gebeden, èn er is gewerktEr is uitwisseling van ge dachten geweest tussen Gereformeerden en, Chr. Gereformeerden, en met verte genwoordigers van de Geref. Bond. Dat de resultaten totnogtoe vrijwel negatief waren, doet niets af aan het feit, dat het contact zoeken plaats vond. Daarnaast hebben enkele plaatselijke gemeenten con tact opgenomen, door een samenkomen van kerkeraden, waarbij dan de kerkvra gen in het middelpunt stonden, b.v. in Kampen. Men kan dus zeggen, dat de actie van bovengenoemde Vereniging zeker niet de enige poging is. Dit mag wel eens open lijk worden genoemd. Bij sommigen be staat de neiging, om wat de Kerk meer in officiële weg doet, nogal te „verkleinen", terwijl daartegenover alles, wat van meer particulier initiatief uitgaat, hoog wordt aangeslagen. Eer dat de Vereniging met haar werk begon, waren de Kerken be zig. Al jaren lang. Nu is er over een gebedssamenkomst in Utrecht een aardig verslag gepubliceerd in de Utr. Kerkbode, van Ds J. Plomp. Hij heeft die samenkomst eerst overzien. Kwam toen tot de gedachtedit zijn alle maal mensen, die dat gescheiden kerkelijk leven verschrikkelijk vinden en God wil len bidden, daar een eind aan te maken. Later kwam hij daar wat op terug, en moest zich beperken tot het begrip: er is alleen maar een Geref. gezindte. De dienst der gebeden, waarin een Chr. Geref. en een Geref. predikant voorgin gen, was van dien aard, dat allen konden meebidden. Er was verootmoediging, er was belijdenis van schuld en er was hopen op God. Een volgende indruk, die hij opdeed, was deze: het woord scheidt vooralsnog, het gebed verenigt. En, zijn laatste indruk Vervolgens is besloten, om geregeld een Korte Schriftoverdenking op te nemen, en voor het schrijven daartoe alle predikan ten in Zeeland uit te nodigen. Dit moet dan volgens een rouleringssysteem. Dit vergt een korte tijd van voorbereiding, zoals allen zullen begrijpen. Maar, we gaan ook dit proberen, en rekenen op de medewerking van alle predikanten. Verder, zal de exploitatie lopen, dan moeten er zijnabonné's. en adverteer ders. De Drukkers zullen hiervoor de no dige activiteit aan de dag leggen, en dan hopen wij hier op een goede uitslag. Willen de Kerkeraden ook zorgen voor een geregelde en tijdige inzending van de predikbeurten Er staan soms vraagte kens achter een plaats, omdat men in Mid delburg niet ruiken kan, wie er optreedt, als b.v. de eigen predikant voor een elas- sisbeurt elders is. Dit is het begin. Wat er verder nog te overwegen en te veranderen valt, volgt later. Laat ons er aan denken, dat de Kerkbode al sinds ja ren het eigen orgaan der Zeeuwse Kerken is. Met een geringe medewerking valt er veel te bereiken. Als U familieberichten hebt, meldt het aan Zeeland via de Kerk bode. C. St. was: Kerken met scheuren vormen een droevig bezit. Deze indrukken geven te denken. Om bij het eerste te beginnen. Als er gemeenschappelijke verootmoediging is en schuldbelijdenis, en hopen op God, van Gereformeerden, Chr. Gereformeerden en Vrijgemaakten, dan zal toch de reden tot verootmoediging voor héél de schare wel duidelijk voor de aandacht gestaan heb ben. Men kan daarbij toch niet „door het luchtruim" zweven. En, als men gemeen schappelijk schuldbelijdenis doet, dan heeft men toch ook de verkeerdheid ge meenschappelijk gezien. Men kan die over en weer aanwijzen, en die schuld drukt dan op zulk een wijze, dat men er onder gebogen gaat, en deze last voor God brengt. De vraag is nuin hoever beantwoordt de huidige kerkelijke toestand hieraan? Het is al weer enige jaren geleden, dal Prof. Wisse zich in deze geest uitliet: „We kunnen wel met elkaar „vrijen", maar niet trouwen". Nu is vrijen zeker een aantrekkelijke bezigheid. Maar, als het ergens „vrijen" is, zonder dat „trouwen" ter sprake ko men zal, dan moet dat vrijen toch maar tot een minimum beperkt blijven, of beter „geheel achterwege blijven". Kerkelijke verliefdheid is toch wel een ietwat vreem de romantiek. 't Is mogelijk, dat in de kring der Ver eniging bovenbedoelde last zó zwaar ge voeld wordt, dat men die niet langer dra gen kan. Het wil mij voorkomen, dat dit beslist het geval moet zijn, wanneer men samenkomt, om deze last voor Gods aan gezicht neer te leggen. Maar, dan geeft de volgende indruk toch wel wat moeite". Het woord scheidt vooralsnog, het gebed verenigt. Ligt hier niet een groot misverstand Wat wordt hier met „woord" bedoeld? Het Woord Gods Dan rijst de vraag: waarin maakt het Woord scheiding tussen de verschillende kringen der Geref. gezindte? Is het niet de eerste taak, elkander te overtuigen, dat het Woord juist geen scheiding tussen ons wil? Dit zal wel de meest vruchtbare inzet zijn voor elke samenkomst, waarin de Geref. kringen elkaar ontmoeten. Het Woord wil de scheiding niet, maar de sa menbinding onder één Herder Zegt menzeker, dat is zo Maar, het door mensen gesproken „woord", dus: de verklaring van „hét Woord", brengt de scheiding. Dan kan ik deze opvatting niet zo belangrijk vinden. Want, op het terrein der „verklaring" zijn wij gekomen op het terrein der secun daire waarden. Daar is verscheiden ac centuering mogelijk. Maar, accents-ver- schillen zijn nimmer reden tot een vol strekt gescheiden leven. Kan men een an dere accentuering dan de „eigene" niet verdragen, dan moet men aan samenkom sten tot het gebed voor de eenheid niet beginnen. Want, het zal nooit gebeuren, dat alle Gereformeerden het accent pre cies hetzelfde leggen. Dat gebeurt in onze eigen kerkelijke kring evenmin. Wanneer het niet de uitgesproken bedoeling is, om elkander in accentsverschillen, zelfs in be paalde beschouwingen, te verdragen, dan is elk samenkomen om te roepen om een heid, een beweging, die van te voren on vruchtbaar moet worden genoemd. Daar om stellen wij de vraag': wat volgt er nu? nadat men gebeden heeft, zich concreet de schuld heeft voorgesteld, enz. Want, het gebed maakt de verantwoordelijkheid gro ter, als wij toch in een bestaande toestand berusten. Elke deelnemer aan zulke sa menkomsten heeft zich af te vragen, wel ke taak hij nu moét vervullen in eigen kringom daar het vereiste inzicht te brengen. Als dat uitblijft, dan moet men van het vervolg geen al te grote verwach tingen koesteren. En, wanneer iemand dan in eigen kring stuit op verkeerd be grip, of.... onwil, dan zal daaruit het concrete schuldbegrip bij hem enige wij ziging ondergaan. Dan wordt het duide lijk, waarom de gescheidenheid blijft, en wie daarvoor het meest aansprakelijk is. Dit is geen „zoekerij", maar één der eerste vereisten, als wij de dingen ernstig nemen. Daarbij zou ik de Gereformeerden in die Comité's in overweging willen geven, om zich de toevoeging „synodaal" niet te Beginnen bij Jeruzalem. Hoevelen nemen het de predikant van vandaag kwalijk, die zoveel minder scherp en zonder de naam van Euodia of Synty- che te noemen, op plaatselijke of alge mene misstanden wijst op zijn eigen kan sel. Dat is: op de plaats, waar hij van Godswege werd gesteld als 'n wachter om, als hij „het zwaard ziet komen", „op de bazuin te blazen, zodat het volk ge waarschuwd wordt". Wee de zwijgende wachterHet bloed van het ongewaar- schuwde volk komt over hem! Paulus trok tegen partijschap en on tucht in Korinthe openlijk te velde en liet geen twijfel waar hij die op het oog had, ook al werd zulk 'n brief eveneens buiten Korinthe gelezen. Het is dan ook niet zó vreemd, dat twee andere brieven juist aan déze zedelijk gezonken, maar opgeblazen gemeente spoorloos verdwe nen zijn Wanneer in ónze tijd 'n predikant, in het besef dat hem „van het bloed van het volk rekenschap" zal worden ge vraagd, openlijk het steeds meer om zich heen grijpend overspel en de al talrijker en afschuwelijker echtscheidingen als zonde en oordeel Gods signaleert, en pre cies als de apostel spreekt, niet alsof er gens op de maan zulke zonden worden gevonden, heel „objectief" en vooral niet erg duidelijk, maarInderdaad, men spreekt van hoererij onder hier en nü dan is het wel gebeurd, dat hij werd aan geklaagd. Dan keurde men dit soms af als het schandaliseren van eigen gemeen te! Er konden eens Hervormden of an deren in de kerk zijn geweest Alsof dié het eigenlijke schandaal, dat van de gesignaleerde zonde, niet reeds lang zouden weten En alsof de kansel zo „publiek" zou zijn als het „ingezonden stuk" dat straks, liefst anoniem, in de „neutrale" krant te gen hém verschijnt! Daarom te meerde ogen van Gods volk moeten wijd geopend voor het ge richt Gods, dat bij Jeruzalem begint Gods oordelen worden niet daarin al- laten aanleunen. Zij zijn niet synodaal, daarom behoren zij zich zo niet voor het publiek te presenteren. Dergelijke dingen verhelderen niet, maar laten de spannin gen juist bestaan, en veroorzaken een on nodige prikkeling. Alleen wie goed onder scheidt, kan .ook goed onderwijzen. We wachten met belangstelling af, dat van deze Vereniging de nodige stappen worden gedaan, onder indruk van het ge bed, dat men in sommige kringen het ver zet zal willen opgeven, en het aangezicht der broeders zal willen zien. Dit zou een rijke vrucht betekenen, en daarin zou een belangrijk vervolg op het genomen initia tief op te merken zijn. C. St. Deze week mocht Prof. Dijk zijn ze ventigste verjaardag vieren. Wij willen ook in onze Kerkbode hem met dit feit nog hartelijk gelukwensen. Prof. Dijk behoorde aan heel het land. Hij heeft alle jaren van zijn actieve loop baan, zowel als predikant en later als Hoogleraar, gewoekerd met zijn tijd en zijn gaven. Al zijn arbeid werd gedragen door liefde voor het Gereformeerd begin sel, en hij mocht een activiteit aan de dag leggen, op velerlei terrein, waaraan wij dankbaar gedenken. Voor alles, wat God ons in zijn persoon en arbeid geschonken heeft, zij Hem de eer toegebracht. Prof. Dijk, als straks de tijd van rust voor U zal zijn aangebroken, dan zal dit zeker zijneen werkzame rust. Moge het U gegeven zijn, dat wij U nog menig jaar in ons midden behouden, waarin U zien moogt, dat het Gereformeerde leven zijn eigensoortige ontwikkeling blijft behou den, waaraan U zelf zoveel kracht gewijd hebt! C. St. lereerst openbaar, dat er in dc straat van Formosa of in Saigon weer geschoten wordt, of dat de aarde gebeefd heeft in Japan. Zulke ieder en daarom niemand diep rakende tegenheden aan te wijzen en vromelijk te erkennen in uitstekend-ge honoreerde „tijdredenen", zijn soms niets dan goedkope verootmoedigingen-voor-'n- uur. Als 'n regen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen laten we zulk 'n stroom van algemene bericht-gerichten over ons heen gaan. Waarbij ieder zich zelf toch weer tot de rechtvaardigen rekent. Doch dat ónze kerken uiteen gescheurd liggen om ónze verwatenheiddat wij In donesië kwijt zijn en dreigen er ook met ons zendingswerk uit verdreven te wor den dat de werfkracht van vele onzer gemeenten nul is ten spijt van veel tam tam van geëvangeliseer, dat zijn gerich- ten die óns gereformeerden direct raken. Raken ze ons ook? Dat ze ons ook reeds zéér concreet op het lijf vielen in de toenemende vervlak king van velen, in de afschuwelijke ver hardingen van niet weinigen, in de be paalde verwildering van sommigen, in de afval van vele gedoopten, in de steeds verder om zich heengrijpende zucht naar genot en afkeer van 'n groot gezin en plicht, bij gehuwden en verloofden Wie tabel 5 op blz. 302 van het Jaar boek bestudeert, ziet voor ogen, dat velen onze kerken uitlopen, niet enkel naar al lerlei andere kerken, maar 307 personen in 1953 braken met alle kerk en boven dien 364 personen het niet eens de moeite waard vonden te verklaren waarheen ze liepen En deze statistiek is nog zeer on volledig. Van de 788 vonden 72 kerken het niet eens noodzakelijk gegevens te verstrekken! Wat 'n „mee-levende" ker- keraadsleden En er zijn nog andere tabellen met an dere cijfers, die de Here alleen opstelt en kent! Doch hoe zullen wij de bekende cijfers, de bekende alarmerende gevallen verwer ken Omtrent ambtsdragers, die ge schorst, predikanten die afgezet, christe lijke onderwijzers die ontslagen moester, worden? Roepende zonden tegen allerlei gebod.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche kerkbode, weekblad gewijd aan de belangen der gereformeerde kerken/ Zeeuwsch kerkblad | 1955 | | pagina 1