ytclvent
JTxelaria
Weekblad van de Gereformeerde Kerken in Zeeland
Prof. Dr. J. Ridderbos 75 jaar
ZEEUWSE KERKBODE
TIENDE JAARGANG No. 22
Berichten en opgaven Predikbeur
ten tot Dinsdagsmorgens te zenden
aan de drukkers Littooij Olthoff,
Spanjaardstraat 47, Middelburg.
Hoofdredacteur: Dr C. Stam, Westwal 2, Goes, Telefoon 2563.
RedacteurenDs D. J. Couvée, Ds Y. J. Tiemersma, Drs A. Verschoor.
Medewerker: Ds H. Veldkamp, Veldweg C 260i, Telefoon 884, Hattem.
Drukkers: Littooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg, Telefoon 2438, Giro 42280
VRIJDAG 26 NOVEMBER 1954
Abonnementsprijs: ƒ2,75 per half
jaar (bij vooruitbetaling).
Afzonderlijke nummers 12 cent.
Advertentiën 10 cent per mm.
Wat gaat alles toch snel.
Nu al weer de Adventsdagen 1954.
De dagen en weken schijnen in te krim
pen tot ogenblikken. Weer staan we dan
in dat gedeelte van het jaar, waarin het
daglicht spaarzamelijk wordt toegemeten,
en de duisternis met iedere dag langer
duurt.
Dan juist houdt Christus' Kerk advent.
Er is terecht eens opgemerkt, dat de
Kerk daarin het natuurlijke leven vooruit
is. Daar komt pas langzame wijziging ten
goede na het feest van zonnewende.
Maar, in de Kerk valt de voorberei
ding voor het lichtfeest juist in de weken
van toenemende duisternis. Het feest van
het licht werpt zijn stralen vooruit. Het
licht, waarom het gaat op de Kerstdag,
mag ons met recht in de duisternis vrolijk
stemmen. Want, het betreft het Licht dei-
lichten, dat de schaduwen komt verdrij
ven. Het gaat om het Leven dat de dood
zal overwinnen, en dat daarom indaalt in
onze duisternis.
Advent wil zeggen, dat er wat op komst
is, en wij ons nu voorbereiden. De komst
is zó zeker, dat alle nalatigheid in de
voorbereiding noodlottig kan worden.
Want. ,,Hij komt, Die de aarde zal
„richten. Verbeid Hem, wacht op Hem,
„want Hij zal zeker komen."
Deze Schriftwoorden hebben duidelijk
betekenis met het oog op de wederkomst.
De verschijning van de Wereldrechter,
Die vol Majesteit de beslissing brengt.
Is dit dan de goede Adventshouding,
dat de gemeente zich bezig houdt met de
wederkomst
Ja, de herhaling van het Kerstwonder
gaan wij zeker niet tegemoet. Er komt
wel herhaling van allerlei „Kerstroman-
tiek" in de etalages, met Kerstmannetjes
en toebehoren. Maar.... deze herhaling-
is meer berekend op het effect en het
voordeel, dan dat het iets te maken heeft
met de Adventshouding.
„Eens voor altijd" is de Zoon in het
vlees gekomen. Toen heeft God het won
der gegeven van een nieuwe wortel van
boven voor het verdorde, ten dode op
geschreven menselijk geslacht. Deze
komst in het vlees heeft geleid tot de
gehoorzaamheid in het vlees, in onze
plaats. En, tot de offerande in het vlees,
waardoor onze zonde is verteerd.
Nu is het vlees aan het verderf ontrukt.
De mens mag weer worden toegelaten tot
de paradijsvreugde. Nog veel heerlijker,
dan uit de paradijsdagen. Want, door de
tweede Adam kan er nu geen tweede
ramp volgen op de eerste. De zondeval
met haar gevolgen is weggenomen voor
allen, voor wie Christus in het vlees is
verschenen.
Het Kerstfeest is de jaarlijkse herin
nering aan dit wonder. Het is goed, dat
het Evangelie van Kerstdag jaarlijks
wordt opgeslagen.
Toch begrijpt ieder, dat het niet vol
doende is om terug te staren. De „zin"
van de telkens weerkerende Kerstviering
ligt hierin, dat „de herinnering" ons
wordt tot een aansporing, om voorbereid
te zijn op de nog heerlijker komst van
Jezus Christus. Want, de komst in het
vlees roept om de verschijning van de
Christus-overwinnaar op het wereldtoneel.
De Adventstijd is de voorbereiding op
die komst. Daarom is dit de practische
vraag in de Kerk en in het persoonlijk
leven, in hoever het leven gericht is op
dat wederkomen van Christus.
Niet alleen de prediking van de Kerk,
maar haar leven, het leven van de kerk
gangers, moet wijzen in de richting van
de wederkomst van Christus.
Zeker behoeft dat niet te bestaan in
allerlei overdreven toestanden. Juist niet.
Het is zó, dat dit in de kring van aller
lei secten bij herhaling is voorgekomen.
Het schijnt, dat ook sommige kerkmen
sen de extatische beweging en vertoning
soms hoger aanslaan dan de weg dei-
Kerk. Echter leert de ervaring, wie in
geestelijk opzicht overspannen raakt, die
zakt straks te meer in elkaar. Nooit
vraagt de Bijbel, dat wij de grens zullen
te buiten gaan.
O ver-geestelijkheid wordt gemakkelijk
geesteloosheid, dat wil zeggenstreling-
van het vlees, zonder enige kracht van
geloof.
Maar, wel moet de Adventsgemeente
haar houding in het leven hebben als van
mensen, die uitlopen, om de Heer te ver
welkomen.
Daar is één en ander voor nodig.
Het werk moet geregeld, de feestkledij
moet opgezocht, en onze plaats moeten
we innemen in de rijen der wachtenden.
Kan iemand dat zeggen, die niet pre
sent is, wanneer de boodschap van de
Koning door Zijn herauten wordt uitge
roepen Een Adventsgemeente is wakker,
om het Woord Gods te ontvangen.
En, als iemand het Woord Gods ont
vangt, dan betekent dat, dat zijn leven
de machtige invloed van het Woord on
dergaat. Dat Jezus Christus gaat regeren
over ons begeer-leven en wils-leven, en
zó al meer.
Waarom is er zoveel vertoon van Chris
telijkheid zonder kracht, kerkgang zonder
vrucht, Bijbellezen zonder enige merkbare
gevolgen, gebedsleven zonder enige toe
name van rust
Waarom
Omdat het feest van de Heer, Die ko
mende is, ons minder beheerst dan de aar
de, die aan het voorbijgaan isDaaruit
laten zich de conflicten verklaren, ook
tussen kerkgangers en psalmzingen. In
dat opzicht betekent de prediking van
Advent een vernieuwing van het leven,
waarbij alles veel meer beheerst wordt
door de nadering van Zijn komst en ons
verlangen om daarbij betrokken te zijn.
Dan moet de Kerk, ook de verhouding
tussen Kerken en Christenen, daarvan de
invloed ondergaan. Dan zal het werk van
het vlees, in hatelijkheid en liefdeloosheid
en oppervlakkigheid en dwaasheid, plaats
moeten maken voor de vrucht van de
Geest, waarvan we in het Nieuwe Tes
tament lezen.
Het is weer Advent, opdat deze dingen
meer onder onze aandacht komen.
Het is nog Advent, opdat onze tijd niet
ongebruikt, duszondig, zou voorbijgaan,
zonder ons in te stellen op het voornaam
ste en blijvende. WantZie, Ik kom, zegt
de Heer der heirscharen. Als Hij komt.
zal Hij ons wakende vinden
C. St.
Juist op de Zeeuwse Dankdag was het
ook in Kampen een dag van dankbaar
gedenken.
Prof. Dr J. Ridderbos, Emeritus-Hoog
leraar van onze Theologische Hogeschool,
bereikte de leeftijd van 75 jaar.
Wij willen de Hoogleraar en de zijnen
hiermede nog hartelijk gelukwensen. Vele
jaren heeft hij niet alleen de Theologi
sche Hogeschool gediend en de Geref.
Theologie, maar evenzeer onze Kerken,
met name in zijn deelname aan de arbeid
onzer Synodes. In critieke jaren hebben
zowel het inzicht als de wijsheid van
Prof. Ridderbos voor onze kerken rijke
vrucht gedragen. Wij menen, dat dit in
onze, zich snel voortbewegende tijd, waar
in wel eens „oordelen" gehoord worden,
die niet bepaald van grote kennis van
het jongste verleden spreken, nog eens
met nadruk moet worden vermeld. En
wij hopen, dat Prof. Ridderbos, die nu
in waardige rust de verdere gang van het
Gereformeerde leven meemaakt, van God
ontvangen mag, te leven uit de vreugde,
hem voorgesteld, en al de tijd, hem toe
gemeten, daarin te mogen voortgaan van
kracht tot kracht. C. St.
Alles op zijn tijd.
Er is sedert enige tijd 'n nieuwe be
weging in onze kerken gaande om ge
meenschappelijk in de nood vooral van
de grote stadskerken te voorzien.
Ieder die iets weet van de dure bouw
grond daar, van de soms niet bij te hou
den aanwas van 'n buitenwijk, tegelijk dat
het centrum haast wordt ontvolkt, zal die
nood verstaan en willen helpen. Toen ik
zelf dertig jaar geleden in Rotterdam-
Noord zónder eigen kerkgebouw begon,
groeide mijn jonge gemeente daar met 'n
vierhonderd leden per jaar, terwijl we
ook weer ongeveer honderd personen elk
jaar door vertrek naar alle oorden van
't land verloren. En wat duurte van bouw
grond betreft, in Brussel moesten wij 'n
bedrag van 26.000 voor-oorlogse Hol
landse guldens neertellen voor nog geen
400 vierkante Meter
Denkt U dat eens in
Schrijver dezes weet ook nog van an
dere moeilijkheden, zoals breder zelfkant
der grote stadsgemeenten, zoveel breder
dan op het platte land, met het gevolg dat
zoveel minder mensen hun rug willen zet
ten onder de drukkende uitgaven.
Toch meen ik dat er reden is om te
verzoeken met deze jongste actie voor
lopig even kalm aan te doen.
Alles op zijn tijd zou ik de al te
ijverigen willen toeroepen.
Vergeet niet de zes ton, die we nog
steeds achter zijn bij de hulp aan de ge
scheurde kerken!
En dan lijkt het mij dat het nu éérst
de tijd is om die reeds jaren oude schuld
aan deze zéker niet minder dan welke
grote stadskerk ook beknotte gemeenten,
eindelijk eens royaal af te doen.
Vele malen reeds schreef ik over de
moeilijkheden van de kerk van Axel. Nog
altijd zijn de laatste tienduizend gulden,
ons jaren geleden toegezegd, niet geho
noreerd. En dan te weten, dat het pre
cies 'n tienduizend gulden zijn, die juist
Zeeuwse kerken achterstallig zijnHad
ieder in onze eigen provincie het billijke
bedrag 3,per ziel) op tijd betaald,
dan zou Axel niet met 'n extra schuld
van 10.000,zijn bezwaard.
Hoe lang moet dit nu nog duren?
En dan zou men diezelfde provincie,
uitgerekend die zelfde achterstallige ker
ken nu nog weer gaan afromen voor het
kerkbouwfonds van de grote stadskerken
in het bijzonder?
Wij hebben hier in Axel meegedaan
aan elk millioenplan, voor de partij, nu
weer voor de medische faculteit van de
V.U. Vanzelf. Maar het wordt toch wat
al te gortig, wanneer men zelf tot over
de oren in de schuld zit, om dan de grote
heer uit te hangen tegenover „armen" die
veel „rijker" zijn dan wij.
Men versta mij goed.
Ik voor mij doe mee met de nieuwe
actie.
Maar op zijn tijd
- Laat alle dingen met orde geschieden
Eerst nu eens die 600.000 voor ge
scheurde kerken.
Dan onmiddellijk daarna de actie voor
de grote stadskerken en andere gemeen
ten, waar men met kerkbouw tobt.
Dat ik dit vraag vindt allerminst oor
zaak enkel in de grote schuld van de klei
ne kerk van Axel.
Neen, ik denk daarbij aan al die an
dere verminkte kerken, waar nog in 't ge
héél niet gebouwd kon worden en waai
de nood óók dringt.
Onder de bijzonder zwaar getroffen
gemeenten behoort ongetwijfeld de kleine
kerk van Zoutespui.
Dat ik tot nog toe niet over haar moei
lijkheden schreef, geschiedde naar de al
gemeen erkende regelalles op zijn tyd.
Ik kon moeilijk voor twee kerken tege
lijk pleiten.
Bovendien leek het in Zoutespui oor
spronkelijk wonder boven wonder goed
te gaan.
Het won n.l. tegen veler verwachting
het proces'. Zo kwam het jaren geleden
opeens weer in bezit van al zijn goederen.
Het kreeg 'n zelfs te groot en heel goed
gebouw, zodat in tegenstelling met Axel
de diensten en alle jeugdwerk en verga
deringen heel gunstig konden plaats vin
den.
Toen veel later Axel zijn opgedrongen
proces verloor, stelden de „vrijgemaak-
ten" ook in Spui plots opnieuw de eis de
kerkelijke goederen terug te ontvangen.
Echter, dat moet ik erkennen, op voor
waarden, waarover te praten viel. Zo
kwam 'n wel wat eenzijdige „minnelijke"
schikking tot stand, waarbij wij zelfs énig
geld in kas kregen, doch het kerkgebouw
weer verloren
Zo zitten we sedert lang opnieuw in
ons oude ballingoord, 'n lokaal van 'n
afgekeurde school.
Wél zitten we hier „knusser" bijeen,
omdat we niet verloren gaan in 'n te groot
gebouw, maar het lokaal juist geheel vul
len, waarbij de jongens en meisjes het
zelfs wel leuk zullen vinden achteraan bo
venop schoolbanken te mogen zitten.
Doch vooral bij de Avondmaalsviering
voelen we onze armoe. Erg waardig kan
het door gebrek aan ruimte dan vooral
niet toegaan.
Bij de laatste slagregens moest ook,
wat dan „kansel" heet, maar door mij al
leen kan worden verzet, verplaatst om
niet onder het preken precies in de drup
te staan.
Ik onthoud mij verder van 'n gedetail
leerde beschrijving van de al te povere
omgeving, waarin nu opnieuw het evan
gelie wordt gebracht. U kent ze zelf wel,
die alleroudste dorpsscholen, verveloos,
ongezellig, rommelig, doordat men eigen
lijk niet goed raad weet met de hete ka
chel en het orgel en de avondmaalstafel.
En er wordt niets meer aan verbetering-
gedaan, omdat de school is afgekeurd en
ook het dak bijv. niet wordt gerepareerd.
In elk geval kunnen we in de school
niet blijven.
De mogelijkheid bestaat zelfs, dat de
hele afgekeurde school over enige tijd te
gen de grond moet, omdat deze ook voor
het moderne verkeer 'n sta in de weg is.
Reeds lang geleden hebben deputaten
hun steun toegezegd, overtuigd van het
feit, dat het zó niet kan blijven.
Doch tot heden is er geen cent ontvan
gen.
Om de eenvoudige reden, dat vele niet
cf nauwelijks gescheurde kerken haar
roeping niet verstaan. Is dat nu dank aan
God, dat men zelf onverminkt uit de
scheuring te voorschijn kwam
Hoe is het mogelijk
Moet daaraan niet spoedigst nu 'n eind
komen
Als het nóg langer sleept, vrees ik, dat
het neerkomt opga heen en word warm
En zullen we dan hier in Zoutespui en
in de niet sterke classis Axel ook weer
de grote stadskerken moeten helpen aan
gebouwen van zeg 2 of 3 ton, terwijl we
zelf geen geld hebben om iets van 'n
30.000 gulden te bouwen?
We geven hier toch reeds jaarlijks 'n
heel bedrag voor allerlei doeleinden tot
ver buiten Spui.
Natuurlijk.
We moeten ook hier om anderen den
ken en niet leven alleen voor ons zelf.
Maar zal Zoutespui ooit aan de beurt
komen en het is toch wel zéér zwaar
getroffen door dat trieste spelletje om de
kerkelijke goederen dan zal men die
6 ton eerst bij elkaar moeten brengen.
En het gaat werkelijk niet om Spui al
leen, maar ook nog om Hoek en hoeveel
andere gescheurde gemeenten
We hebben het millioenplan voor de
partij laten voorgaan.
Méér dan 'n millioen op één enkele
Zondag werd door onze kerken bijeen
gebracht voor de schrikkelijke watersnood.
Maar voor wie de geestelijke verwoes
ting goed ziet,, die gevolg was van de
scheuring, mag toch zeker nu eerst die
ƒ3,per ziel offeren.
We hebben ook meegedaan aan het
millioenplan voor de V.U.
En we zullen te zijner tijd ook iets voor
de grote stadskerken doen. Maar we her
halen: is het nu eindelijk na 8 jaar geen
tijd om die oude schuld aan Zoutespui,
Axel, Hoek enz. af te doen?
Laat toch alle dingen met orde geschie
den. D. J. C.
