Perspectieven Jeugdrubriek EENHEID in VEELHEID AMBON schatting, voor tortelduiven enz., al naar de opschriften dit aangeven. Jezus zit er en neemt de voorbijgangers waar niet voor zichzelf o neen, Hij weet toch wel wat er in de mens is maar voor Zijn discipelen, om hèn van 'n stuk schijn te bevrijden. Al maar houdt het voetgeschuifel aan en niemand van de talrijke schare gaat voorbij die dertien bazuinvormige bussen, of hij werpt in één of zelfs verschillende zijn geld. De Heiland ziet vanuit zijn halfduister, hoe vergezeld van hun knechts, .ook rijken de schatkist naderen en eigenhandig of door hun bedienden heel wat geld in de schatkist deponeren. Niet één van de vele offerbussen slaan zij over. Noch die van de vrije doeleinden, noch die van de ver plichte tempelschatting. Onophoudelijk klinkt het vallende geld, dof of hel. (Wordt vervolgd) D. J. C. Wij werden dezer dagen verblijd door het persbericht, dat dhr Thys Booy in het huwelijk zal treden met jkvr. v. Rand wijk, en dat dit huwelijk kerkelijk beves tigd zal worden door Prof. Berkelbach v. d. Sprenkel én Ds Toornvliet. Wij zijn van oordeel, dat wat aan de publiciteit van de krant wordt prijsgege ven belangrijk is. Het zou een belediging voor de krant èn voor de berichtgevers zijn daar anders "over te denken. En voorts geloven wij stellig, dat de bericht geving niet ten doel heeft om een en an der domweg voor kennisgeving aan te ne men of in minimum van tijd in een poel van vergetelheid te laten smoren, maar om er over na te denken, er conclusies uit te trekken en er zodoende winst mee te doen. Anders wordt het krant-lezen een zinloos bedrijf. Wij hebben dus over het bovenstaand bericht nagedacht. Het feit zelf moeten wij volkomen bui ten beschouwing laten, want wij missen daartoe elk recht en elke bevoegdheid. Maar over de verrassende perspectie ven die het biedt, mogen we gerust wat zeggen. En dan moet direct eerlijk verklaard, dat de weg die hier gewezen wordt aan kerk en jeugd heel wat moeilijkheden zo maar van de kaart wist. Denkt u, om te beginnen, maar eens aan het meest „gewone" geval van hu- wel ijksbevestiging. Twee jongelui van uw kerk willen trouwen. Zo'n trouwerij kost heel wat hoofdbrekens, wat de voorbereiding aan gaat. Daar moet u niet gering over den ken. Menige buitenstaander loopt daar veel te lichtvaardig over heen. Daar is in de eerste plaats de kwestie van de kledij, het bruidsbouquet en de fotograaf. Ver volgens de niet minder belangrijke vraag auto's of koetsen? Om nu maar te zwij gen van het diner en de bruiloft. Als dit alles in bijzonderheden geregeld is, wordt in overleg met de burgerlijke stand dag en uur vastgesteld, en het resultaat van dit overleg wordt daarna aan de even tuele dominee die het huwelijk kerkelijk bevestigen zal, meegedeeld. Zo geschiedt alles ordelijk, zoals u merkt: overleg met de ambtenaar van de burgerlijke stand, en mededeling aan de predikant. In dit laatste nu schuilen of we kunnen beter zeggenscholen totnogtoe, enkele moeilijkheden. Deze titel draagt een werkje, dat door de Directeuren der Vereniging voor Ho ger Onderwijs op Gereformeerde Grond slag (Vrije Universiteit) aangeboden wordt aan vrienden en belangstellenden dezer Universiteit. Het is een bundel opstellen over een aantal aan de Vrije Universiteit onder wezen wetenschappen. Zo schrijven veer tien hoogleraren over de door hen onder wezen vakken. Niet alleen de vanouds in de belangstelling staande als Theologie en Rechtsgeleerdheid, maar ook de andere als Geneeskunde en Sociologie. Nu de viering van het 75-jarig bestaan der Vrije Universiteit nadert, meenden de Directeuren, dat het gewenst was dit werkje te laten verschijnen. Wie het boek je leest, zal de bedoeling begrijpen. Zij is deze: hen, die niet met al die wetenschap pen in aanraking komen op de hoogte te brengen met hun wezen en doel en te doen inzien, waarom zij, en juist ook aan onze Vrije Universiteit onderwezen wor den. Immers deze Universiteit onder scheidt zich van de andere inrichtingen van Hoger Onderwijs hierdoor, dat zij van bepaalde, n.l. de Calvinistische begin selen uitgaat en haar onderwijs richt naar de vorm van Gods Woord. Bij het ene vak zal het belang van zulk bijzonder onderwijs duidelijker in het oog Die moeilijkheid zit niet in de vraag of de dienstdoende predikant op de door bruidspaar, familie en burgerlijke stand vastgestelde uur kan. Natuurlijk moet hij kunnen, daar is hij „dienstdoend" voor. De moeilijkheid zit ook niet in de vraag, óf het huwelijk kerkelijk bevestigd of be ter „ingezegend" zal worden. Dat spreekt ook vanzelf, want anders is de zaak niet rond. Maar de moeilijkheid iswie Aan welke dominee zal dit privilege te beurt vallen? Wie zal de uitverkoren celebrant zijn? Voor de stadhuisplechtigheid is deze vraag niet zó klemmend. Plet is natuur lijk aardig, als de burgemeester in eigen persoon verschijnt, maar dat kan nu een maal niet altijd, en men heeft bovendien vaak geen keus. Op een dorp met één dominee is de zaak meestal ook opgelegd. Maar in de stad met een ganse reeks van mogelijkheden, hoe moet dat? „Hij" zou wel graag die dominee hebben, bij wie hij belijdenis deed, maar „zij" vindt dat een „enge man". Er worden nóg enige namen genoemd, maar die vallen na enige dis cussie ook af, omdat je dan weer die en die passeert. Een vlucht in de neutraliteit naar een verre neef die ook dominee is, gelukt slechts weinigen. Het perspectief van bovengenoemd persbericht geeft dé oplossing. Dit is feitelijk het ei van Co lumbus. Wat maken wij dikwijls veel din gen ingewikkeld, die in feite doodeenvou dig zijn. Men moet er maar opkomen Er zijn al heel wat hete hoofden en koude harten gemaakt over de vraag: moet het dominee Jan van As of dominee Piet van Bes zijn. U kunt al die sousah ver mijden. Het kan veel eenvoudiger. U neemt dominee Jan van As en dominee Piet van Bes allebei! Er is ook helemaal geen bezwaar tegen, de zaak nog wat uit te breiden. Tres faciunt collegium en zo'n drievoudig snoer is nog mooier. U hebt er één dominee bij, waar u weinig aan hebt. Zijn preken zijn maar wat ma ger. Hij kan het eigenlijk niet. Laat deze man het formulier lezen. Er staat een tweede dominee in uw gemeente, wiens preken wat beter geslaagd zijn. Het iss uw lievelingsdominee wel niet, en u loopt hem niet achterna, maar er zit toch wel wat in. Laat die de trouwpreek houden. Slaagt hij voor deze bijzondere gelegen heid wat minder, dan loopt"er nóg geen bloed uit, want naar een trouwpreek luis tert toch niemand. Die trouwpreek hoort er wel bij, maar is toch nog niet centraal. Dit is nog de „luister" die er „bijgezet" wordt, maar niet om naar te luisteren. Plet eigenlijke komt pas bij de knielplech- tigheid. Knielen doen we in een gewone kerkdienst nooit, want dat is Rooms: Maar bij de huwelijkskerkdienst doen we 't altijd. Stel u voor, dat het niet gebeur de Dan was heel de aardigheid er af. Dit is dus de clou, het hoogtepunt zoge zegd, waarvan de „inzegening" het opleg gen der handen door de dominee het sluit stuk vormt. Daar gaan we dan staande bij zingendat 's Heren zegen op u daal Natuurlijk doen we dat st&ande. Wij zin gen immers het bruidspaar toe. Als wij God toezingen in een „gewone" kerk dienst, blijven we meestal gewoon zitten. Maar nu gaan we staan. Dat hoort er bij, en verhoogt ongemeen de plechtig heid. Dit is het allerintiemste deel van de trouwplechtigheid. Dit is gewoonlijk het uitgezochte moment dat er hier en daar een traan wordt geplengd. Dit onderdeel van de dienst kunt u niet laten celebreren door Jan en alleman. Hier moet uw bloed- eigenste dominee aan te pas komen, de springen dan bij het andere, maar wie de zaken dieper onderzoekt, zal begrijpen, dat er geen terrein van wetenschap is, waarop de beginselen, van welke het on derzoek uitgaat, niet van het grootste be lang zijn. Zij zijn de eenheid* die de veel heid der wetenschappen samenbindt. Plet was niet mogelijk, gezien het bestek van dit boekje, alle vakken en onderdelen van vakken, die aan de Vrije Universiteit ge doceerd worden te behandelen. Er moest een keuze gedaan worden en dat is dan ook in overleg met Directeuren geschied. Natuurlijk werd aan de medewerkers vol le vrijheid gelaten inzake de wijze, waar op zij hun onderwerp zouden behandelen. Dat bood het voordeel, dat eentonigheid vermeden werd. Aldus Prof. A. Sizoo in het Woord vooraf. Hij besluit met de wens: „Moge dit werkje er toe meewerken, dat de ken nis omtrent de Vrije Universiteit steeds meer verbreid wordt en het begrip voor haar streven verdiept. W. J. Meister. Het Provinciaal Interkerkelijk Comité voor Geestelijke en Culturele belangen der Ambonnezen zet nog geregeld zijp werk voort. Zij het bescheiden, toch niet zonder betekenis. Door het verstrekken meest pastorale. Laat hém dit sluitstuk opvoeren, bruiden en bruidegoms. Dat grijpt in Dat gaat er diep doorDit kunt u zo maar niet aan iedereen overlaten, en het lijkt ons een schone oplossing, dat er meer dan een predikant aan uw huwe lijksinzegening meewerkt. Mochten er in de plaats uwer inwoning meer dan drie predikanten zijn, dan is er niet het minste bezwaar tegen, heel het ministerie van predikanten te laten meewerken. Een trouwdienst biédt allerlei mogelijkheden, waarvoor u in 'n gewone kerkdienst geen schijn van kans krijgt, U kunt er een spreekkoor van laten maken. U kunt ze als paranimfen laten fungeren. U kunt er een commissie uit samenstellen, die u bin nenleidt en uitgeleide doet, terwijl intus sen de oer-gereformeerde „Hochzeits" melodie uit het orgel wordt geperst. Kort om, er zijn veel meer mogelijkheden dan u vermoedt. Het voordeel is, dat hiermee het hele geval veel meer dan tot nu toe het geval was, een kerkelijk cachet krijgt. Iedereen zal moeten toegeven, dat het nu meestal maar een onder-onsje is, een familieaangelegenheid. Wij laten het bruidspaar beloften afleggen „voor God en zijn heilige gemeente", maar die heilige gemeente laat verstek gaan. Ze is er niet zintuigelijk waarneembaar. We proberen het schamele geval wat op te kalefateren door een „forma ecclesiae" te creëren, en met kunst- en vliegwerk krijgen we één ouderling en één diaken op de been, 'n paar gepensionneerde lieden die anders toch niets omhanden hebben, en die ver tegenwoordigen dan de „heilige gemeen te". Dit kan nu beter worden. U krijgt nu niet één dominee, maar vele. Die anderen kwamen wel op de re ceptie, maar dit was niet ambtelijk, en bovendien niet in toga. Door de bovenge noemde richtlijnen wordt alles uit de fa miliesfeer gehaald en overgebracht in de hoogkerkelijke sfeer. De dienstdoende predikant geflankeerd en liefst geassis teerd door de collega's. Wij zouden ter verhoging van de plechtigheid beslist de toga voor allemaal verplichtend willen stellen. U fronst de wenkbrauwen De kosten, zegt u Maak u geen zorgen. Het aardige van dit geval is, en dat is het tweede voor deel het kost u niets meer. U hébt al heel wat kosten aan al die dure spullen, een autobedrijf is ook geen liefdadig heidsinstelling, en het Plorecafbedrijf kan niet voor niets werken. Uw kerkeraden en predikanten weten dat. Zij hebben er begrip voor. Als de koster voor de huwe lijksbijbel en het honorarium voor koster en organist uit de collecte komen, lachen ze al blij. Maak u dus geen zorgen. Wij hebben het nu alleen nog maar ge had over de perspectieven van de „ge wone" kerkelijke huwelijksbevestiging. Blijven over die voor de laten we maar zeggenoecumenische huwelijksinzege ning, het huwelijk van leden uit verschil lende kerkformatie, het modaliteitshuwe lijk of hoe u dat verder maar noemen wilt. Vroeger gaf dit vaak ongekende moei lijkheden. U kreeg als predikant bezoek van een meisje, dat u spreken wilde over ernstige moeilijkheden. Ze was verloofd met iemand die niet van haar kerk was, en ze zouden nu spoedig trouwen. Mét dat u de vraag verwachttedominee, hoe móét dat nu? bleek, van haar zijde al- van lectuur (tijdschriften) en speciaal bij bels en kinderbijbels in de gezinnen tracht het met de daad het geestelijk en cultu reel belang dezer ontheemden te dienen. Bovendien steunt het de plaatselijke co- mité's in hun arbeid bij het organiseren van Kerstfeestvieringen en andere ont spanningsavonden. Daartoe wordt het Co mité in staat gesteld door de collecten en bijdragen der Zeeuwse kerken, waarbij er zijn op wier hulp gelukkig nooit tever geefs een beroep wordt gedaan. Met meer aandrang dan te voren wil ik op deze arbeid wijzen. Allereerst omdat het Co mité zich als gebruikelijk in deze dagen tot de kerken richt met het verzoek om zijn arbeid te steunen. Maar in de tweede plaats, omdat de arbeid nog uitgebreid dient te worden daar het aantal kampen in Zeeland vermeerderd is. Vond men eerst in Aardenburg, Oostburg, Groede, Breskens, Vlissingen, Middelburg en Wouw Ambonezenkampen, nu is er in Vlissingen een kamp voor grote gezinnen bijgekomen, Middelburg krijgt er een kamp bij, terwijl er in Kruiningen ook twee zullen worden ingericht. Dat betreft een grote vermeerdering, want enkele de zer nieuwe kampen zijn speciaal bestemd voor grote gezinnen, met 5 of 6 kinderen als minimum. Nu is één van de idealen van het Co mité om juist in deze gezinnenkinder bijbels te plaatsen. Wij beogen daarbij zowel de kinderen als de volwassenen, een thans de moeilijkheid al volkomen opge lost. Het was al in kannen en kruiken. Ze hadden er lang en breed over gespro ken, en „thuis" had het ook de nodige narigheid gegeven, maar ze was nu dan maar besloten. Het aangekondigde ge sprek over moeilijkheden bleek een af scheid te zijn, ze ging „mee over", en het huwelijk zou ook in die andere kerk „in gezegend" worden. Dit was trouwens al lemaal al afgesproken. Het zijn ook deze moeilijkheden, die nu tot het verleden kunnen gaan behoren. De pijnlijke vraagwelke kerk geven we de clandizie als' we eenmaal getrouwd zijn, en in welke kerk zullen we „over trouwen" behoeft niet meer opgelost. Al thans niet direct. Het alternatief van: de één of de andere kerk kan vervangen door de vreugdevolle combinatiede één èn de andere kerk. Het oecumenische bruidspaar laat in de Eén-acter van de kerkelijke trouwerij de vertegenwoordi gers van beider kerkelijke denominatie een rol spelen. Het kan niet eenvoudiger. Heel het oecumenische vraagstuk is door de gelukkige vondst van de heer Th. Booy bovendien een stap dichter bij de oplossing gebracht. Wij hebben totnogtoe wat heengedraaid en rondgedrenteld om de „kanselruil''. Deze kanselruil wordt nu belangrijk vereenvoudigd door kansel- inschikkelijkheid. Hoe men het wendt of keert, een trouwdienst blijft een kerk dienst, een officiële, door de kerkeraad ingestelde kerkdienst. Maar in deze kerk dienst geldt nu niet meer de vraag: gij of ik, maar komt verrassend de oplossing: gij en ik. De ene dominee vraagt niet aan de anderezullen we eens ruilen, maar de gereformeerde dominee vraagt zijn hervormde collega: kunt u ook een beetje opschikken, want ik wou er ook graag bij in. Het omgekeerde kan natuurlijk ook. Wij zouden eigenlijk nog een stap ver der willen gaan. In het bovenbedoeld persbericht is spra ke van een gereformeerd en hervormd predikant. Wij vinden dit te eng gezien, en te weinig oecumenisch. Is er rekening gehouden met het feit, dat er bij de fami lie, onder de gasten of de kerkgangers ook Christelijk-gereformeerden, Vrijge- maakten, Luthersen, Vrij-Evangelischen en Roomsen kunnen zijn Is het niet mo gelijk een eredienst voor de kerkelijke huwelijksbevestiging te ontwerpen, waar in meer groepen een functie krijgen Met de kapelaan geeft dat misschien nog de grootste moeilijkheid, omdat deze het hu welijk als sacrament ziet, maar er is te genwoordig veel mogelijk, dus waarom niet enige toenadering op dit punt? Er blijven bij dit alles natuurlijk nog enige onopgeloste vragen, maar we staan ook nog maar aan een begin. Wij dachten b.v. altijd dat een kerkelijke bevestiging betekende, dat dit bepaalde op te bouwen gezin werd ingeschakeld in de kerk. Vraag: bij welke kerk? Vervolgens: on der de auspiciën van welke kerkeraad staat zo'n kerkdienst, of van geen enkele Wie is de opdrachtgever en op wiens ge zag spreken en zegenen deze dominees van diverse pluimage? Maar we willen niet kinderachtig wezen. Er zijn bureaus voor huwelijksmoeilijkheden en voor hu welijksbevestigingsmoeilijkheden. Voor het laatste o.a. in Leiden, adresStrijden de kerk. U kunt daar in alle gevallen te recht. Het bureau werkt onder het devies „Spreek met Toornvliet En het komt in orde!" H. V. arbeid, die door de Molukse Kerk zeer op prijs wordt gesteld. Wij raken aan vele dingen gewoon, ook aan het verblijf der Ambonnezen in ons land. En gewoon raken betekent veelal onze taak verwaarlozen of vergeten. Maar dit mag niet. Het leed is nog altijd gelijk, het uitzicht miniem, maar het waarachtig medeleven en ontvangen van steun om in de geestelijke en morele strijd staande te blijven betekent voor hen, dat hun leven en lot hun broeders en zusters ter harte gaat. Daarom mogen wij ons van dit werk niet onttrekken en uw collecte of bijdrage wordt op grote prijs gesteld en U kunt er van verzekerd zijn, dat uw gaven wel besteed worden. W. J. Meister, Voorzitter Prov. Interk. Comité voor Geestelijke en Culturele belangen der Ambonnezen. OECUMENISCH, MAAR HOE? Iemand heeft mij gevraagd voor de jeugd eens iets te vertellen over de Oecu menische congressen, die deze zomer ge houden zijn in Amerika. Dat wil ik met genoegen doen, al is daarover langzamerhand wel meer ge schreven, ook in onze Kerkbode. Het gekke van het geval wil namelijk,

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche kerkbode, weekblad gewijd aan de belangen der gereformeerde kerken/ Zeeuwsch kerkblad | 1954 | | pagina 2