Jeugdrubriek
UIT DE „GETROFFEN KERKEN"
scharendijke:
niet kunnen overdoen. Er is geen jaar,
geen maand, geen dag, zelfs geen uur te
rug te halen. We kunnen nooit zeggen:
we zullen opnieuw beginnen, en het nu
beter doen. Elke afgesloten dag is onher
roepelijk voorbij.
Als wij deze eenvoudige waarheid op
ons laten inwerken, en daarbij ten volle
honoreren, dat God ons om al deze din
gen zal doen komen in het gericht dan
komt ons leven in een heel andere belich
ting te staan. Het komt onder de hoogte-
zon van de verantwoordelijkheid.
Zodra ons oog er voor opengegaan is,
dat ons leven niet van onszelfmaar van
God is, zullen wij met temeer klem ons
de vraag stellen, wat wij van ons leven
maken, en kunnen wij het te minder ver
dragen, dat er een hele hap uit ons leven
gebeten wordt. Ieder die dat laatste doet
komt in de regel te laat tot de ont
dekking, dat hij zich in die hap verslikt
of wat nog erger iszich er de dood aan
eet.
Als wij van het leven van Paulus nauw
keurig kennis nemen, komen we tot de
ontdekking, dat er tot z'n dood toe, één
groot verdriet aan z'n leven geknaagd
heeft, namelijk dat niet heel zijn leven in
de dienst van Christus is gesteld. Over
die verloren brok van z'n leven, waarin
hij „de gemeente Gods vervolgd heeft"
raakt hij niet uitgedoleerd. En daarin
heeft Paulus vele collega's.
Dat hoeft niet altijd zover te gaan, dat
men „de gemeente Gods" vervolgt. Het
behoeven geen jaren van vijandschap ge
weest te zijn. Ook de voor u zelf bestede
jaren.zijn verloren jaren, en dat is al erg
genoeg.
Wij komen hier op de vraag naar de
zin van ons leven.
Waar leven wij voor, en wat is eigen
lijk het doel van ons leven.
Wij gaan daar geen diepzinnig betoog
over houden, gestéld al dat we daartoe
in staat waren.
We gaan er alleen een paar eenvoudige
opmerkingen over maken, want deze
kwestie is toch wel belangrijk. Er wordt
over heel wat minder belangrijke zaken
gepraat en geschreven, en het heeft, naar
het ons wil voorkomen, meer nut om over
de zin van het leven te praten dan over
het weer en de politiek. Hoewel deze
laatste dingen ook niet gehéél van belang
ontbloot zijn. Alleen maar, voorzover wij
weten heeft ons praten over het weer of
over de politiek nooit enige verandering
gebracht noch in het een noch in het an
der. Als wij ons daarentegen bezinnen op
de zin van ons leven, zou het wel eens
kunnen zijn, dat er enige koersverande
ring kwam in onze levensgang.
De eerste opmerking, die ik hierover
zou willen maken is deze, dat alleen dat
gene zinvol is, wat aan z'n doel beant
woordt.
Deze opmerking is noch origineel, noch
diepzinnig.
Een kind kan het begrijpen.
Wij zullen geen plan beramen, geen
actie op touw zetten, geen stap doen,
waarvan wij van te voren weten, dat het
doel toch niet bereikt wordt.
Als u alleen maar lager onderwijs ge
noten hebt, gaat u niet solliciteren naar
een betrekking van laat mij zeggenleraar
wiskunde, om de eenvoudige reden, dat
u die betrekking toch niet krijgt. U be
reikt uw doel niet. En daarom zegt u te
recht ik doe dit niet, want het heeft geen
zin.
U kunt dit voorbeeld met vele andere
vermeerderen. Er zijn vele dingen, die
volmaakt zinloos zijn, omdat van te voren
met zekerheid is vast te stellen, dat het
voorgestelde doel niet bereikt wordt.
Toegepast op het onderwerp, dat ons
bezig houdt, betrekent dit dus, dat elk
leven zinloos is, dat z'n doel niet bereikt.
De vraag, die hier onlosmakelijk mee
samenhangt is natuurlijkwat is het doel
van ons leven?
We kunnen hier weer twee kanten mee
uit.
We kunnen onszelf een doel stellen, en
dan zeggenmijn leven heeft zin, omdat
ik het doel bereikt heb, dat ik mijzelf ge
steld heb.
We kunnen ook zeggenmijn leven
heeft alleen dan zin, als het doel is be
reikt wat God er aan gesteld heeft.
Alleen het laatste heeft natuurlijk waar
de, als bij een gevechtsoperatie namens
het hoofdkwartier aan de bevelhebber van
een legeronderdeel opdracht is gegeven,
tien kilometer op te rukken, maar deze
officier is van oordeel, dat het met vijf
kilometer wel kan, dan heeft hij misschien
wel het doel bereikt, dat hij zich gesteld
heeft, maar hij heeft niet aan zijn op
dracht voldaan.
Deze officier hij moge dan generaal
zijn vergat, dat hij ondergeschikte was.
Wij, mensen, zijn niet autonoom, d.w.z.
wij mogen niet onszelf de wetten steller!,
en niet op eigen gelegenheid uitmaken,
waar het doel van ons leven ligt.
Dat maakt God alleen uit.
Uit Hem, door Hem, en tot Hem zijn
alle dingen.
Ons leven is niet van onszelf, maar van
God.
En daarom komen we alleen klaar met
de zin van ons leven, als wij duidelijk ge
zien hebben, welk doel God aan ons leven
heeft gesteld.
Wij zijn de ondergeschikten.
God is de Schepper en wij zijn schep
selen.
Wij maken de dienst niet uit.
Dit is allemaal zo helder als glas. Maar
nu moeten we een stap verder durven
gaan, en zeggen: als het door God ge
stelde doel van ons leven niet werd be
reikt, dan is het mislukt.
Het is dan niet zo, dat we ook nog wel
een voldoende halen, als het doel bereikt
werd, dat wij ons hadden gesteld. Nee,
het is ten enenmale onvoldoende, zolang
Gods doel niet werd bereikt.
Maar hierover een volgende keer.
H. V.
CHRISTCHURCH.
Dat is de naam van het plaatsje in
Australië, wat als eindpunt zal dienen
voor de internationale luchtrace in Oc
tober a.s.
Ik heb thuis nog schriften vol kranten
knipsels liggen over de vorige luchtrace.
Toen ging de tocht naar Melbourne, en
de KLM deed mee met de beroemde
„Uiver". Half Nederland zat aan het ra
diotoestel te luisteren toen die beroemde
„Uiver" zoekraakte, en toen de Pander
jager in Allehabad in brand vloog in
plaats van in de lucht, en toen de Engelse
„Cornet" als eerste in Melbourne aan
kwam. Ik denk, dat de belangstelling deze
keer niet zo nationaal is als toen. Er was
'toen betrekkelijk weinig wat met de grote
gebeurtenis concurreerde. Vandaag is er
teveel nieuws, van alle fronten. Het zul
len wel de vliegtuigenthousiasten zijn, die
het zaakje van AZ gaan volgen. En
welke jongen van 18 jaar is er vandaag
niet vliegtuig-enthousiast
Nu ga ik hier in de Kerkbode niet
voorspellen, wie de meeste kansen maakt.
Zo'n soort profeet is een dominee nu ook
weer niet.
Die naam van dat plaatsje: Christ-
church, zit me een beetje dwars. Christ-
church betekent zoveel alsChristus' kerk.
Aan mijn gemeenteleden van
KRUININGEN.
Weer zijn we een week verder en gaat
het herstelwerk in ons dorp en aan de
dijken gestadig voort.
Dankbaar mogen we dit erkennen.
Als we zien op de grote tegnslag bij
Ouwerkerk, waar het herstelwerk 2 maan
den achteruit is door het niet slagen van
de dichting, wat zijn wij dan bevoorrecht.
't Gaat U misschien alleen nog lang
niet vlug genoeg en voelt U zich net als
iemand, die ernstig ziek geweest is. Zo
lang de patiënt het bed moet houden, kan
hij alles geduldig overgeven, maar nau
welijks mag hij op, of 't vliegt hem alles
aan hij wil dit en hij wil dat en ja
hij kan nog niets en 't maakt hem nerveus
en prikkelbaar.
Laat het zo bij U niet zijn. Geduld
oefenen is ook een Christelijke deugd en
hoe het zij of het nu nog een maand
of 2 maanden duurt het eind van de
evacuatietijd is in het zicht.
Over de kerk kan ik U nog niets na
ders meedelen, daar de uitslag van de of
ficiële taxatie nog niet binnen is.
Wél van de pastorie, daar wordt nu
zo spoedig mogelijk aan begonnen, om die
bewoonbaar te maken. Hoe lang dat du
ren zal, weet ik niet, maar als 't zover is,
komen we ook 'weer naar Kruiningen.
Er is nog eens bericht ingekomen van
het kerkelijk bureau te Utrecht, dat er
nog gelegenheid bestaat tot het uitzenden
van rustbehoevende huismoeders tot 1 Oc-
Het zal wel zo geweest zijn, dat een aan
tal kolonisten uit Engeland naar Austra
lië verhuisden. Veel konden ze niet mee
nemen, maar God ging mee, en de Here
Jezus Christus ging mee, en toen konden
ze het aardig opknappen. En toen moes
ten ze hun nieuwe dorpje een naam ge
ven, en toen wisten ze niets beters te be
denken dan de naam van hun Heiland. Af
gezien van een paar enkelingen, hadden ze
dus meer lef dan die mensen in Europa,
die nooit een mond over Christus durven
opendoen, laat staan hun dorpje naar de
Here Jezus Christus noemen. En ze plan
ten dus een stevige paal, en spijkerden
een bord er aan, en noemden het plekje
naar de kerk van ChristusChristchurch.
Later is dat plekje een grote plaats ge
worden, met fabrieken en kantoren. Lang
zamerhand kwamen er ook mensen die
wel in Christchurch woonden, maar niet
tot Christchurch behoorden. En tegen
woordig zal het daar wel zo zijn als in
alle grote steden en landenChristchurch
is maar een verdwijnende minderheid, ook
in Christchurch. Heel veel mensen hebben
nooit van Christus gehoord, laat staan van
Christus' kerk. Wellicht hebben heel veel
mensen er ook nooit wat van gemerkt,
van die kerk dan. Want het is met de uit
voering van haar opdracht in die kerk
niet al te best gesteld.
Maar ineens zal de naam van Christus
straks op veler lippen zijn. Door een won
derlijke loop in de luchtvaartgeschiedenis.
Wellicht weet menigeen die de naam ge
bruikt, niet wat de naam betekent. Dat is
tober. De uitzending moet geschieden op
medische- of sociale gronden, zodat hier
van slechts gebruik gemaakt kan worden
door huismoeders voor wie het inderdaad
noodzakelijk is.
Mochten er nog zusters zijn, die hier
voor in aanmerking willen komen, dan
moet U zich direct na het verschijnen van
deze Kerkbode aan mij opgeven, want de
aanmerldingen moeten vóór 15 Sept. in
Utrecht zijn.
Dusdirect opgeven, anders is het te
laat.
U ook nu weer sterkte, geduld en kracht
toegewenst. Tot de volgende week.
Uw J. Koolstra.
Kerkelijke stand: vertrokken naar Per
nis: P. Harthoorn met gezin (3 bel. le
den en 2 doopl.).
Lieve Broeders en Zusters,
Langzaamaan zakt het water in de pol
der Schouwen.
Ik kan dat vanuit het raam van de
studeerkamer precies bezien. De pompen
zijn weliswaar nog niet in werking, maar
men schijnt de sluizen open te zetten bij
laag water. Zodoende is het binnenwater
gestadig aan het dalen. Het heeft iets van
het verhaal van Noach in de arklang
zamerhand zie je meer en meer dingen
boven water komenhier een hek, en daar
een bosje, en ginds een klein streepje larid,
wat meteen door een troep krijsende
zelfs bijna zeker. Christchurch wat be
tekent dat eigenlijk?
En nu kom ik waar ik met je heen wil
de: het is een veeg teken, dat in onze
moderne wereld de naam van Christus en
zijn kerk weer eens naar voren komt,
omdat er een luchtrace wordt gehouden.
Ik bedoel niets kwaads van de luchtrace
te zeggen. Laten ze maar racen. Op het
punt van snelheid worden we toch nooit
ouder dan 18 jaar.
Maar het wijst twee dingen aan. Eerst
hoe ver de moderne wereld van het evan
gelie en de kerk van Christus is komen
af te liggen. Een naam van een stadje
ergens in Australië zal velen er aan her
inneren, dat er ook nog zoiets als een
kerk en een Christus is.
Het wijst ook nog naar een andere kant.
Zo'n luchtrace naar het plaatsje Christ
church mag misschien de kerk van Chris
tus er aan herinneren, dat er vandaag nog
heel wat te doen is.
Of beter nogdat ze werkelijk Christus'
kerk, Christchurch is. En dat midden in
een wereld, die bijna vergeten heeft dat
ze van Christus moet leven en anders
sterft. Waar ze overigens al hard mee
bezig is.
Conclusie dus: laat Christchurch je
vandaag niet enkel herinneren aan snel
heid en aan straalmotoren. Maar ook, en
misschien wel eerst, dat je zelf bij die
kerk van Christus hoort. Een levend lid
maat daarvan, naar ik hoop.
Sch. H. M. K.
meeuwen in bezit genomen wordt. Zo
komt er toch weer een perspectief. Al is
het laagwater-peil in de polder nog niet
eens bereikt. Bij echt laag water zag ik
vanuit het raam de stoppels op het land
van Fl. de Jonge, en die zie ik nu nog
niet. We moeten wachten op de pompen,
en dan verder zien. Als er tenminste nog
wat te zien is. De illusies over wat nog
staat, moeten maar niet te groot zijn. We
zullen schrikken.
We zullen ook nog geduldig moetën
zijn. Nu er wat in het verschiet komt, nu
zullen velen van ons zich amper meer kun
nen bedwingen. Ik kan me dat tenminste
zo voorstellen. We hebben allemaal nog
iets van een veer, die gespannen staat.
Als hij maar een klein beetje losgelaten
wordt, springt hij meteen helemaal terug.
Zo zouden we allemaal meteen terug wil
len springen naar ons oude plekje. Ook
al staat het er in veel gevallen niet meer.
Nu spreekt men ook wel eens over het
geloof als over een veer. Hoe harder hij
ingedrukt wordt, des te sterker wordt zijn
tegenstand, en des te harder springt hij
terug. Ik denk hierbij even aan die Kana-
neese vrouw uit Matth. 15. Hoe verder
Jezus haar van zich afduwt, des te meer
klemt ze zich aan Hem vast. Dat geloof
moeten we vandaag oefenen. Dat „des te
meer". Des te meer zullen we ons aan
Hem vastklemmenHoe ons geduld ook
op de proef gesteld wordt, en hoe onver
murwbaar de Here soms ook schijnt te
zijn.
Weer een mooie week voor „Kerkher-
stel"van een zuster uit S. 2,50. Van
een gezin uit S. ƒ20,In de coll. te
Sch. twee briefjes van 10,„uit dank
baarheid". Van een gezin in S. 25,
Van en ander gezin ook 25,En in
de middagcoll. nog een gift van ƒ2,
Prachtig. Dat was weer een verblijdend
aantal dankbare mensen in onze gemeen
te. Ik las overigens in een krant een mooie
aanbeveling voor collecten en giften. Ze
formuleerden het daar zo: Geef zoveel,
dat als uw gift naast het zakje valt, u
zich niet voor uw buurman, en als het in
het zakje terecht komt, niet voor God be
hoeft te schamen. Zit wel wat in, vindt
u niet?
Voor de Kerkbode kreeg ik2,50 van
een familie in Holland. Van een zuster
uit S. 1,Van een gezin in H. 5,—
en van een gezin in S. 2,50.
Deze week hoop ik 3 dagen Holland in
te gaan, samen met mijn vrouw en br.
bij de Vaate. Met de au,to, wel te ver
staan.
U allen aan God toevertrouwend,
H. M. Kuitert.
GEREF. KERK ZIERIKZEE.
Adres Ds Y. J. Tiemersma, Het Vrije
A 202, Zierikzee.
Geliefden in onze Here Jezus Christus,
Vorige Zondag was uit de Pleidelberger
Catechismus Zondag 10 aan de beurt, de
vragen en antwoorden over „Gods Voor
zienigheid"
Je leest, na alles wat hier gebeurd is,
dit met andere ogen dan voorheen.
En het moet ons treffen, hoe zuiver de
opstellers aangevoeld hebben, dat het hier
niet gaat om het uitpuzzelen van onbe
grijpelijke dingen, maar dat het gaat om
geloof. Geloof, dat in wezen wil zijn een
rusten van een vermoeid en verdrietig
kind aan Vaders hart.
Bij de voorstudie heb ik een dankbaar
gebruik gemaakt van het werk van Prof.
Berkouwer over dit onderwerp, versche
nen in de serie „Dogmatische studiën".
Het gaat nu eenmaal niet in een preek
alles te vermelden wat er aan gedachten
opkomt bij het overwegen van dit gedeel
te van onze belijdenis. Op één typerende
trek willen we nog even de aandacht ves
tigen, omdat het van zo ingrijpende be
tekenis is, deze uitspraak op blz. 219 van
genoemd boek: „Alleen vanuit de verzoe
ning door 't bloed des kruises is het mo
gelijk concreet over Gods Voorzienigheid
te spreken, zonder dat men vervalt in
willekeurige interpretatie (verklaring)
der geschiedenis".
De bedoeling van deze zin is, dat we
niet moeten staren op verschillende ingrij
pende gebeurtenissen in het leven, alsof
deze gebeurtenissen een stem zouden kun
nen hebben met zelfstandige waarde en
met een eigen kracht. Het wordt licht een
zich blind staren op een onderdeel van de
geschiedenis, zonder acht te slaan op de
Vaderhand, die alles beheerst en leidt.
Alle gebeurtenissen zijn opgenomen in
dat éne handelen Gods en de apostel zegt
het ook uitdrukkelijk of beter gezegd hij
zingt het uitalle dingen doet God mede
werken ten goede en noch dood, noch le
ven, noch engelen, noch machten, noch
heden, noch toekomst, noch krachten, noch
hoogte, noch diepte, noch enig ander
schepsel, zij kunnen niet op tegen het heil,
dat in de liefde van Christus als een ba
nier is opgericht. Lichtvaardig wordt
soms over Gods Vinger gesproken buiten
de verzoening om, laten we het dankbaar
aanvaarden: voorspoed behoeft geen ze
gen te zijn en tegenspoed geen vloek. In
alle omstandigheden blijft hoog opgericht
het Kruis der verzoening. Het monument
in ons levensbestaan, dat niets, maar dan
