JYotiïies
Jeugdrubriek
„BLORA"
Officiële
Er moest eens een enquête worden gehouden
over wat we te verstaan hebben onder het be
grip „werelds". Zo uitgebreid mogelijk, en onder
verschillende kringen. Misschien, dat het dan
duidelijk zou worden, hoe moeilijk we van een
algemeen erkende Christelijke, wilt ge, Gerefor
meerde ,,zede" kunnen spreken.
Ik heb in m'n domineesjeugd een vrouwtje ge
kend, dat niet anders buiten kwam, dan achter
haar huisje, waar juist de lieve zon haar stralen
niet liet vallen, vanwege het schuurtje van de
buren. Ze zag zo wit als 't laken van haar bed.
Maarzo eens buiten wandelen, dat doet
„ons soort mensen" niet.
Ook zal ik nooit vergeten, hoe ik als candidaat
ging wandelen, met m'n gastheer, in het dorp,
waar ik gepreekt had. De gastheer, zelf ook „van
elders ingekomen", met het triomfantelijke ge
zicht van wie doet me wat Kijk naar de can
didaat. We bleven „eenlingen" op weg, uitge
zonderd dan wat mensen en kinderen, die van
't kerkverband geen werk maakten. Of we daar
om ook de kwalificatie „werelds" kregen, is me
niet ter ore gekomen.
Sindsdien is er wel wat veranderd. Nu loopt,
ja „fietst" zelf een deel van het volk. En zo heb
ik meer van die dingen zien verdwijnen, waarop
vroeger de gevaarlijke aantekening „werelds"
prijkte, 't Mooiste, of, moet ik zeggen het erg
ste was de opvatting, die me w^fd medege
deeld, dat we de zeevaart aan mensen van de
wereld moesten overlaten. Ja, ja, als zij dan voor
ons maar de thee en koffie, en wat dies meer zij,
aanbrachten, opdat wij er van konden genieten
en tegelijk het toch erg moesten vinden, dat die
mensen daar nu op Zondag gingen varen. Intus
sen, die koffie en thee smaakten heerlijk, en ze
doen het nog.
Het is me eigenlijk in de practijk hoe langer
hoe duisterder geworden, wat voor velen de
term „werelds" inhoudt. Als de mode ging ver
anderen, dan werden er eerst strakke gezichten
getrokken, eneen tijdje later verscheen het
korte, of lange rokje op het kerkpad, evengoed
als elders. Om van „het haar" nu maar te zwij-
PINKSTERAVOND
Ik weet niets van de eerste Pinksteravond, die
de christelijke kerk vierde.
Maar het moet toch wel gewéldig zijn ge
weest.
Jeruzalem is anders gaan slapen, dan het wak
ker werd op die dag.
Binnen haar muren plotseling een grote-stads-
kerk.
Een geméénte.
Jonge en oude christenen, vervuld met de
Geest.
Een kerk - op één dag gegroeid
De moeilijkheden gaan spoedig komen. Wat
een organisatie
Maar op de Pinksteravond heeft daaraan nog
niemand gedacht.
Toen zijn ze denk ik alleen maar erg
dankbaar geweest en erg moe
Je hebt van die Zondagavonden, waar je heel
best raad mee weet.
Eindelijk een rustig uur thuis.
Wat lezen wat praten.
Even geen spanningen. Even klaar
Op Pinksteravond lukt dat niet. Ik geloof
je bent dan teveel met de Geest, met het feest
van Zijn komst en met de geheimen van Zijn
werk bezig geweest, om er eens lui bij te gaan
zitten.
Daar is élke Zondagavond te goed voor, zeg
je?
Oké en doe je best maar
Ik blader wat in de radiogids.
Niet om wat te horen, want mijn radio moet
gast blijven en niet het gezinslid met de grootste
mond worden, 's Zondags heeft ze (radio is
vrouwelijk) als regel haar mond maar te houden.
Ik wil alleen maar eens kijken, hoe onze mach
tige omroepverenigingen onze Pinksteravond or
ganiseren. Ik mis vanavond een zangspel, gedich
ten over Moederdag en Pinksterdag. Ik mis Dvo
rak en van Beethoven. Ik mis de hersengymnas
tiek. Ik zal mejuffrouw Dora, de charmante so
prano niet kunnen horen, noch mejuffrouw Truus,
de dramatische soubrette. Wat de laatste betreft
ik ken ze beter van die naam.
En dat is dan Pinksteravond voor de radio.
gen. O, sokjes, wat is er over jullie veel gede
batteerd, en wat worden jullie in het warme
zomerweer gretig gedragen!
Op die manier zou ik een lang register kunnen
aanleggen van dingen, die eens onder het motto
„werelds" ter deur verwezen werden, om later,
schoorvoetend of openlijk, te worden ingehaald.
Dan zonder etiket
Nog eens, uit het leven heb ik het niet kunnen
leren, wat we onder de gewraakte term verstaan
moeten. En, ik heb wel eens gedacht, dat we
zonder de kleding naar de laatste snit, toch wel
eens erg „werelds" konden zijn, zo b.v. in onze
gesprekken en opvattingen. Want, zou de diepste
zin van „werelds" niet hierin liggen, dat we in
ons hart tegen het recht van Christus rebelleren,
en bij allerlei geboden en inzettingen de grootste
moeite hebben met wat het zwaarste der Wet
is, n.l. de liefde en de barmhartigheid En, wan
neer een ander niet aan ons merken kan, hoe
rijk wij in Christus geworden zijn, hoeveel vreug
de de dienst van God ons geeft, en het vooruit
zicht, dat wij hebben, dan zou ik geneigd zijn om
te vragen zit „daar" niet vlees en wereld ach
ter Haat en boosheid, wanverhoudingen en po
litieke handigheden in één woord optreden on
der elkander op zulk een wijze, dat geen invloed
van de Bijbel merkbaar is, dat 't gesprek daar
door niet geadeld wordt, dat we inzake „geld
en goed" meer slim dan vroom zijn, een houding
dus, waarin het geheiligd zijn door de Geest
Gods niet uitkomt, dat is werelds.
Dat zit zeker ook in het hunkeren om mee te
doen aan dingen, waardoor Christus niet wordt
gediend en die schadelijk zijn voor onszelf. Maar,
het komt in de kern der zaak altijd hierop neer
dat wij in ons doen en laten te weinig rekening
houden met Christus, en té veel met ons zelf en
wat wij willen.
Dan geldt het apostolisch vermaanword
deze wereld niet gelijkvormig. Het gaat daarbij
om de geest, waaruit wij handelen, veel meer
dan om het bijkomstige, waar we ons soms op
verkijken.
Wanneer wij hiermede rekening houden, en
gaan taxeren naar dit inzicht, dan doen wij zeker
een stap in de goede richting.
G. C. St.
En het meest spannende heb ik dan nog niet
eens genoemdde wedstrijd in eensgezindheid
voor verloofde paren
Ik loop er maar eens even uit.
En ik val maar eens even ergens binnen.
Er zitten wat verloofde paren (eensgezinde
bij elkaar en nog wat andere jonge mensen. Later
komen er wat ouderen bij. Het maakt geen ver
schil. We praten gewoon door, waarover we
bezig waren. Over preken en over dominees. En
over de dingen, die daarmee verband houden en
die daarachter liggen. We gaan ernstig op de
problemen in en daarbij lachen we veel en goed.
Dat kan alleen maar in de kring van de kerk.
Jammer dat Thijs (je ként hem toch?) er niet
was.
Hij zou zijn eigen oren niet geloofd hebben.
Hij zou gemerkt hebben, dat Kerk en Jeugd
geen twéé, maar één zijn Hij zou gemerkt heb
ben, dat als je het over de één hebt, je toch ook
tegelijk over de ander praat.
Want de kerk is uit Pinksteren. Ondanks alle
narigheid en gebrek.
En de jeugd van de kerk óók
't Was een fijne Pinksteravond.
De radio zweeg gelukkig AZ.
ONGEREGELDE CORRESPONDENTIE
Geachte Collega,
Omdat ik je heb gemist op de Ouderlingen-
Conferentie, Woensdag 11 April te Middelburg,
wil ik je er graag iets over schrijven. Je was ze
ker door je werk verhinderd. Ik moest er een
vacantiedag voor nemen, maar heb er toch geen
spijt van. Mijn vrouw vond het wel een beetje
sneu, want vacantie behoort aan het gezin en
meekomen, dat ging natuurlijk niet. Ik hoorde,
dat er broeders wegblijven, omdat we daar de
Psalmen naar Hasper zingen. Daar blijf jij niet
voor weg, want je bent er een bewonderaar van.
Nou, je zou er dan weer van genoten hebben.
Psalm 122 was een beetje moeilijk, maar 150 en
118 klonken prachtig. Br. Allaart van Krabben-
dijke was een beste begeleider. De Bogardzaal in
Middelburg was mooi gevuld. Een 80 ouderlin
gen en 10 predikanten.
Bij de huishoudelijke zaken werd er over ge
sproken ook eens in Zierikzee en Terneuzen sa
men te komen. Dan kom je toch zeker ook?
Wat er verder zoal behandeld is Ik zal er
je iets van vertellen, maar geen verslag. Dat heb
je zeker al gelezen in „Het Zeeuws Dagblad".
En dat was weer een best verslag. In de morgen
vergadering was het onderwerp „Predikant en
Ouderling" aan de orde. Een onderwerp, waar
over nog al verschil van mening mogelijk is. Onze
kerken worden er wel eens van beschuldigd nog
al aan „dominocratie" te doen. Maar het liep
alles goed hoor. Bij de theoretische uiteenzetting
werd er op gewezen, dat beide ambtsdrager zijn
en hun ambten onderscheiden zijn, maar er geen
trapsgewijze verschil mag worden gemaakt, doch
een harmonische samenwerking moet bestaan. In
de practische uitwerking werd gewezen op het
samen leiding geven aan de gemeente en uitvoe
ren van alle kerkelijk werk, zonder dat de een
over de ander heerst.
Dan werd nagegaan, waar de ouderling in het
bijzonder met de predikant in aanraking komt,
bijv. bij het beroepingswerk, bij bespreking van
de Dienst des Woords, van de catechisaties en
tenslotte bij de zorg voor de stoffelijke en gees
telijke belangen van de predikant.
Een prachtbespreking volgde. Wat zou je
daarvan genoten hebben.
Maar 's middags had je zeker veel genoegen
beleefd. Ds G. Brinkman van Amsterdam sprak
over „Heden en Toekomst van onze Gerefor
meerde Kerken".
Een flinke spreker. Je weet wel, dat zijn vader
nog predikant in Vlissingen is geweest. Nu, het
is een echte zoon van zijn vader. Een fijne stijl,
flinke voordracht. Hierover kan ik niet veel
schrijven. Het zou op verminking van het,prach
tig referaat gelijken. Een prachtschets van de
tegenwoordige situatie. Zeer actueel, zonder te
generaliseren, eerlijk en nuchterdan de blik.
door het verleden te laten spreken op de toe
komst, belicht met het geloof op Gods beloften
in Zijn Woord.
Niet minder dan 14 sprekers stelden vragen.
Van allerlei aard. De beantwoording was een
kunststukje van vaardigheid in het spreken. In
een toespraak van ruim een half uur werden allen
beantwoord.
Ik heb je slechts een gebrekkige indruk kunnen
geven van deze mooie dag.
Er is kans, dat we in September weer een
Zaterdagmiddag-conferentie in Goes krijgen. Kom
je dan als het even kan ook
Met een hartelijke groet,
je Collega,
PRESBYTERO.
(Vervolg excerpt Nota Wolterbeek.)
Van 46 Juli 1949 kwam de Synode weer
samen te Salatiga.
Maar nu waren alle kerken van Midden Java
ten Noorden én Zuiden aanwezig.
Hier werd besloten tot samensmelting van
Noord en Zuid. Broeder Soerjohatmodjo wilde
twee particuliere Synoden, één voor Zuid en
één voor Noord, doch er kwam slechts een Sy
node van Noord en Zuid samen.
Hierop is gevolgd onze Synode te den Haag
en in navolging daarvan werd nu een regionaal
accoord van samenwerking gesloten tussen de
zendende kerk Middelburg c.a. en Blora c.a.
De kerkelijke statistiek ultimo 1949 wijst nu
aan, dat Blora 310, Bodjonegoro 119, Sumber-
gundang 162 en Kwangènredjo 41 Christenen telt.
Kleine kringen 510 zielen.
Door Blora werd beroepen (en hij nam dit
beroep aan) Ds Tirtosoewarma, één die zijn op
leiding kreeg aan de Hollandse cursus van de
theologische school te Djogja en haalde in 1941
zijn einddiploma.
(Wordt vervolgd)
De volledige Nota kunt U bekomen bij Zen
dingsbureau Penninghoeksingel 61, Middelburg.
(Prijs 40 cent.) Ds P. v. TIL.
Een dringend verzoek aan die kerken, die nog geen
verslag zonden van hun Evangelisatiewerk dit alsnog
te willen doen in verband met de a.s. Part. Synode.
Namens Evang. dep. Provincie,
Ds J. C. STREEFKERK, Veere.
