Jeugdrubriek
Officiële
Berichten
BELOFTEN
Onze gescheurde Kerken
Het is veel gemakkelijker om je 's Zondags
allerlei dingen te ontzeggen, dan om 's Maandags
de strijd tegen de zonde te voerén.
Het is een „gemakkelijke" maar tegelijk God-
onterende godsdienst, om één dag te hebben,
waarop „er niets bij door kan", en zes dagen,
waarop er alles bij door kan.
En zo kom ik dan weer op die dominee terug,
die het zo hopeloos verkeerd zei, dat de mens zes
dagen had voor eigen gebruik, en of er nu niet
één dagje voor de Here af kon.
Tijdens m'n gevangenschap heb ik kennis ge
maakt met een Jood, die nooit rookte op Zater
dag. Want op sabbat mocht men geen vuur ont
steken zei hij, en nietwaar, men kan niet roken
zonder vuur. Maar nauwelijks was Zaterdag
avond de zon onder, of de cigaret kwam voor
de dag.
Dat Joodje had nog précies hetzelfde als de
Joden in Amos' dagen. Ze hielden stipt de sab
bat, maar vonden die dag ontzaglijk vervelend,
en keken reikhalzend uit naar zonsondergang, dat
ze weer negotie konden doen en anderen weer
bedriegen en afzetten.
Op sabbat mócht dat niet.
En om nu terug te komen op het „probleem"
der Zondagsviering, we komen daar alleen uit,
als we een antwoord hebben op de vraag, of de
Zondag ons gegeven is als middel, of dat deze
dag een doel in zichzelf heeft.
U kunt over deze vraag alvast eens nadenken.
H. V.
In de Bijbel wordt ergens geklaagd bij mensen
is noch trouw, noch waarheid meer. 't Lijkt soms
wel of dat in onze tijd bizonder van toepassing
is. In de grote wereld en in de kleine heeft een
woord, een belofte van een mens, geen waarde
meer. Hebben de Duitsers vlak voor de inval in
ons land ons niet bezworen, dat we rustig kon
den zijn, omdat ons niets zou overkomen En
wanneer we iets ter reparatie hebben wegge
bracht en de tijd is vastgesteld, wanneer het klaar
zou wezen, tien tegen één, dat het op die tijd
niet klaar is. Maak afspraken, maar wie acht
zich in onze tijd daardoor gebonden Verdragen
tussen de volkéren hebben niet'meer waarde dan
het papier, waarop ze geschreven staan. De be
loften van trouw, bij het huwelijk zo plechtig
afgelegd, worden gaandeweg hoe langer hoe ge
makkelijker geschonden.
Dit alles tezamen maakt, dat we aan beloften
niet meer zoveel waarde hechten. Tegelijk is
daarmee echter de vastheid van het leven onder
graven. Als wij, als mensen, niet meer op elkaar
aan kunnen, hoe is er dan tenslotte nog een sa
menleven -mogelijk Dan moet het immers alle
maal wel vastlopen En in zo'n wereld leven we
tegenwoordig. Is het wonder, dat velen in onze
dagen tot pessimisme vervallen De steun en
vastheid, die we in het aardse leven verwachten,
blijkt hier niet meer aanwezig. Het gevoel van
veiligheid en zekerheid is uit ons leven wegge
vaagd. Waar is dat nog te vinden Als we om
ons heenzien, is het om alle moed te verliezen.
Temeer worden wij, als gelovige Christenen,
in deze tijd ons onze rijkdom bewust. Waar het
leven op aarde ons alle vastheid ontneemt, kun
nen wij hoger klimmen, boven wolken en sterren,
waar onze God woont.
Hij heeft ook Zijn Woord gesproken en Zijn
beloften gegeven, beloften, waarvan de Schrift
zegt, dat ze in Jezus Christus ja en amen zijn,
waaraan wij dus houvast hebben. Wij maken al
leen de fout, dat we alle beloften, ooit door God
of mens gegeven, over één kam scheren. We
menen maar al te vaak, dat we met de beloften
Gods even bedrogen zullen uitkomen, als dat met
die van de mensen het geval is. Daarom hébben
we er zo weinig aan. Maar dat is Góds schuld
niet. Wanneer heeft Hij iets belooft en niet ge
houden Geen letter daarvan blijft onvervuld.
God vraagt alleen van ons, dat wij ze zullen ge
lóven, dat we ons er op zullen verlaten en dat
zózeer, dat we aan niets anders behoefte hebben,
dan aan de vastheid van "Zijn Woord. Daar
schort het bij ons juist aan. Wij hebben zó ge
leefd bij menselijke waarheid en wijsheid, dat we
ons eigenlijk niet kunnen voorstellen, dat God
het nog beter zou weten dan wij. En daarom ge
loven we ook Zijn beloften niet. Durven daar
mee alleen niet in zee te gaan. Dat is ons een te
wisselvallige zaak.
Hoezeer onteren we echter God daardoor. Een
belofte-niet-houden is voor Hem een onmoge
lijkheid. Zou Hij het spreken en niet doen De
werkelijkheid is zo, dat een belofte van God
even zeker is als de gave, die beloofd werd. In
de belofte zit onomstotelijk de verwerkelijking
in. Dat was de kracht van Abrahams geloof. Hij
had aan de belofte zo'n houvast, dat hij daarin
de vervulling reeds aanschouwde. En zo is elke
belofte Gods.
Daarom is onze doop zo rijk, waarin alle be
loften Gods ons persoonlijk verzegeld zijn. Waar
om durven wij het dan met die beloften niet te
wagen Heeft God ooit gelogen Kan God lie
gen Zou er enige onwaarachtigheid bij Hem
kunnen zijn Daarom ligt in deze onwaarachtige
wereld de vastheid voor ons alleen in de belofte
van God. Maar laat die ons dan ook meer waard
zijn dan alles, wat mensen menen of denken of
zeggen. Want alleen Gods beloften zijn betrouw
baar. Daaraan hebben we werkelijk genoeg.
Z. G.
Onwillekeurig denk je tegenwoordig wel eens,
ziende op de ontwikkeling in het wereldleven en
belevend een ontzaglijke worsteling der geesten
om het bezit der wereldhegemonie, waarom zal
men zich nog druk maken om allerlei dingen, die
van zo weinig betekenis schijnen te zijn Wat
doet het er nu toe, of een gemeente een eigen
kerk en pastorie heeftDaar zijn altijd nog wel
mogelijkheden om daarin te voorzien. En boven
dien, heeft men eerst niet aan zichzelf te denken?
De uitgaven van het kerkelijk budget stijgen
bij de dag. Het interne kerkelijke leven en de
algemene lasten vragen steeds meer van onze
kerkmensen. In tal van kerken staat men voor de
grote moeilijkheid door uitbreiding, dat er nieuwe
kerkgebouwen moeten komen.
En het bouwen, ieder weet het, is ontzaglijk
duur
Zelfs geestelijke motieven moeten dienen, om
aan de verantwoordelijkheid te ontkomen. Als er
hereniging van de kerken komt is het bouwen
van nieuwe kerken onverantwoordelijk.
Hoezeer ik ook de hereniging wens, de prak
tijk leert ons, dat we daarvan helaas nog ver
verwijderd staan.
Er mag hier en daar toenadering zijn, doordat
broeders en zusters zich individueel met ons her
enigen, de massa der vrijgemaakten staat scherp
tegenover ons en niets wijst er op, dat er een
kentering komende is. Eerder het tegendeel, hoe
betreurenswaardig ook.
Al de genoemde bezwaren acht ik van geen
waarde, ook de tijd niet, waarin we leven
Défaitisme is er reeds genoeg, maar laat dat
niet doordringen in het kerkelijk leven.
Zolang God ons doet leven, hebben we te wer
ken met volle krachten, ook de hulpverschaffing
aan gescheurde kerken behoort tot onze taak.
Wie enigszins op de hoogte is van de nood in
Oi. Verscheidene kerken, waartoe ik mezelf ook
mag ""kenen, weet, dat spoedige hulp geboden is.
Gelukkig, dat door steun der kerken verschil
lende gemeenten reeds geholpen zijn en thans
weer eigen gebouwen bezitten.
De blijdschap van zulk een gemeente is groot
Te verstaan, wanneer men alles verloren had en
soms met de primitiefste middelen zich moest be
helpen. Laat niemand denken, dat een dergelijke
gemeente het nu gemakkelijk heeft en Deputaten
te royaal zijn, de lasten blijven nog zwaar. Bo
ven vermogen wordt dikwijls geofferd. Voor
beelden daarvan zouden Deputaten te over kun
nen geven.
Maar tal van kerken wachtennog op hulp.
Diep teleurstellend was het voor Deputaten, dat
zij op de voorlaatste en laatste vergadering tal
van aanvragen niet konden honoreren.
De kas was leeg Hoe was dat mogelijk Naar
het oordeel van Deputaten vanwege het te wei
nig verstaan van de nood der gescheurde kerken
door de zusterkerken.
Zeker tal van kerkeraden zonden geld, gaven
hun toezegging, dat zij voor de gevraagde som
instonden er waren kerken, namen wil ik niet
noemen, die zich schitterend hebben gedragen en
grote sommen beschikbaar stelden, maar over
het geheel vloeide het geld te traag.
Het enthousiasme in de hulpverlening ontbrak!
Wanneer ik terug denk aan de vergadering in
Zwolle in 1947, waarin Deputaten namens de
kerken steun hebben toegezegd, dan moeten ge
scheurde kerken, ziende het resultaat, diep zijn
teleurgesteld.
Hiervan gaven zij ook Deputaten kennis.
Het mag niet voorkomen, dat 'n gescheurde
kerk, die bouwvergunning heeft gekregen, niet
kan beginnen, omdat er geen geld is.
Dat zelfs het moderamen der Synode in
1950 zegge 1950 nog een dringend verzoek
tot hulpverlening moest doen uitgaan> strekt ons
niet tot eer.
Niet, dat Deputaten daarvoor niet dankbaar
zijn, ze stelden deze opwekking op hoge prijs,
maar dit had achterwege moeten blijven.
Naar mijn oordeel is te lang gewacht met het
verzamelen van gelden. Men meende nog de tijd
te hebben, er was geen bouwvolume, eigen ker
kelijk leven vroeg veel, de hereniging zou wel
komen en nu is het geld schaarser en de mid
delen vloeien trager.
Nog is het tijd De gescheurde kerken wachten
op de hulp van de zusterkerken Is ruim een half
millioen bijeengebracht, dit bedrag moet groeien.
Zal er geholpen worden naar behoren, dan zal
er binnen 2 maanden minstens millioen aan
toegevoegd moeten worden en in het geheel zal
er 2 millioen nodig zijn.
Deputaten maken zich druk voor zaken, die
voor ons kerkelijk leven van grote betekenis zijn.
De taak is de kerken opgedragen te steunen
en te helpen. Ons Gereformeerde volk zal helpen
en zelfs met ruime hand, mits de kerkeraden er
achter staan.
Die echter bezwaren blijven houden, verlam
men elke activiteit. Nogmaals de kerken wijzen
op haar roeping, is geen hobby van Deputaten,
maar dure plicht vanwege de gemeenschap der
heiligen, waarin we toch geloven, vanwege de
aan elkaar beloofde trouw, vanwege de gezame-
lijke strijd, die we hebben gestreden.
Hulpverlening moet spoedig geschieden. Het is
een eis des Heren. Nog geeft God ons de tijd
en gelegenheid.
De gescheurde kerken zien naar onze hulp uit.
Assen SCHEELE.
RECRUTENDAG 1950
OP 25 SEPTEMBER A.S.
Alle jongeren van Gereformeerden huize die
dit najaar onder de wapenen moeten komen, ver
wachten wij op Maandag 25 September 1950 in
de Gereformeerde Kerk te Goes. De vergadering
duurt van 10.30 uur des voormiddags tot 3.30 uur
des namiddags. Koffiedrinken, eten, theedrinken
voor onze rekening. Reiskosten voor rekening
van uw kerkeraad.
Zeer belangrijk en aantrekkelijk programma
Adj. O.O. Speelman uit Middelburg vertelt over
het militairen leven Lt. Kolonel Ds B. A. Bos,
gewestelijk legerpredikant te Breda over de Gees
telijke verzorging in dienst en Dr v. 't Hart, arts
te Kamperland, res. Off. van gezondheid, spreekt
over de sexueel-zedelijke vraagstukken in het mi
litaire leven. Ds le Cointre, pred. in algemene
dienst voor de geestelijke verzorging van Land-,
Ze'e- en Luchtmacht, zal met U kennis maken
en verschillende belangrijke stukken U overhan
digen.
Vertel uw dominé of ouderling direct even, dat
U komt op die dag. Deze zal het mij doorgeven,
zodat ik ongeveer kan nagaan op hoeveel ik moet
rekenen bij de koffiemaaltijd enz.
Ds P. VAN TIL, dep. voor geestel.
"verzorging militairen in de prov. Zeeland.
AGENDUM voor de vergadering van de Classis
Middelburg op 13 September 1950, in de
Hofpleinkerk, 9.30 uur v.m.
1. Opening.
2. Notulen.
3. Ingekomen stukken
1. Schrijven van Ds J. W. Smitt, Hengelo.
2. Schrijven van Geref. Kerk van Westkapelle.
4. Rapporten
a. inzake nalatige kerken
b. inzake Evangelisatie.
5. Rondvraag Art. 41 K.O.
6. Persoonlijke rondvraag.
7. Aanwijzing moderamen volgende Classisvergade-
ring.
8. Lezing en vaststelling van het Kort Verslag.
9. Sluiting.
Namens de roepende kerk van Koudekerke,
Ds A. ELSHOUT, praeses.
L. SIMONSE, scriba.
Godsdienstoefening voor doofstommen op Zaterdag
9 September van 124 uur in de Geref. Kerk, West-
wal te Goes.
