Jeugdrubriek
WIE IS EERST?
Kerknieuws
Kerkbouw
De Noordoostpolder
Neen, de dominee moet zijn eigen schapen op
zoeken en daarom moeten de wijken kleiner wor
den en er dus meer dominees zijn. Dat zou trou
wens toch geen weelde zijn. In tal van gemeenten
is het aantal zielen, dat een dominee te bearbei
den krijgt, al groot genoeg, meer dan groot ge
noeg zelfs. Maar de gemeente maakt zich daar
over niet druk. Och we hebben vijf kerken en
vijf dominees, nou dat is net gepast. Inderdaad,
dat komt precies uit, bij vacaturebeurten en in
de vacanties dan betalen we honoraria aan pre
dikanten van elders en de zaak is weer gezond.
Glad verkeerd geredeneerd natuurlijk, maar een
uitvloeisel van het feit, dat we de dominees veel
te veel zien als alleen predikheer.
Waarom komen er dan niet meer dominees in
de grote gemeenten Och, dat is, erg eenvoudig.
Wij Calvinisten rekenen heel erg met onze por-
temonnaie. Nee stil maar, Kerkganger weet ook
wel, dat we al heel veel gedaan hebben. Hij kan
het lijstje ook wel opnoemen van wat door onze
gaven tot stand is gekomen. (Menselijkerwijs dan
natuurlijk, zeggen we er deemoedig achter.)
Maar hij 'weet ook, dat we (en natuurlijk gene
raliseert hij nu), dat we aan het offeren nog lang
niet toe zijn. We geven nog steeds van wat we
missen kunnen.
In vele gemeenten heeft men normen vastge
steld voor het bepalen van de vaste vrijwillige
bijdragen. Hoeveel houden zich aan die normen?
U kent ze toch ook wel, die hun bijdrage geen
gulden kunnen verhogen, want ja, we geven na
tuurlijk ook aan de zending, aan de evangelisa
tie, aan de V.U., aan de Theologische Hoge
school enz., natuurlijk. En als U voor deze din
gen om een verhoging van de bijdrage komt, dan
geven ze al zoveel aan de kerk.
Neen, men kam heus de kerkelijke bijdrage niet
verhogen, neen geen denken aan, hoe graag men
het ook zou willen. Maar de garderobe van me
vrouw mag gezien worden. Japonnen en mantels,
schoenen en hoeden bij de vleet. Neen, de kerk
kon geen cent meer krijgen, maar dure nylons,
ja ziet U eens, die moet je nu eenmaal hebben.
De leden van de commissie voor vaste vrij-
De rijke jongeling blijkt altijd nog behoorlijk
school te maken. Er zijn toch heel wat Christe
nen, die zichzelf nog niet zo erg zondig vinden.
Als ze de geboden van Gods wet nagaan, menen
zij dat 't nog al schikt met hun leven. Zeker, het
is niet zoals het wezen moet, maar ja, een mens
is ook maar een mens. Het ideaal bereiken wij
nooit. En er mag dan heel wat op mij aan te
merken wezen, maar kijk eens naar die en die.
Zij zijn toch ook in geen geval beter dan ik.
Heel die redenering rust op een verkeerd uit
gangspunt. Dit is niet de redenering van het ge
loof, maar van het menselijk hart. Gods wet
vraagt liefde. In de eerste plaats voor God Zelf,
in de tweede plaats voor de naaste. Ja, dat we
ten wij allemaal nu zo langzamerhand wel.
En tegelijk komt er ook zo langzamerhand
niets meer van terecht.
'k Heb daarbij een bepaalde situatie op het oog.
Het gebeurt toch wie weet hoe vaak dat de
dankzegging gevraagd voor bij een 25, 30, 40 of
50-jarig huwelijksjubileum. Natuurlijk wordt de
predikant ook verwacht, 't Komt voor dat hij
in het korte ogenblik, dat hij onder het „jubi
lerende dak" vertoeft, van alles toegestopt krijgt,
zodat hij voor zichzelf tenslotte verplicht is te
bedanken. Met een zekere spanning wacht hij
't resultaat van de dankbaarheid of zoals die tot
uiting behoort te komen in de feestgave voor
's Heren zaak. Dikwijls wordt er echter tever
geefs naar gespeurd. De „feestgave" is niets gro
ter dan de normale. Voor de eer van de mensen
een fuif, die geld verslindt, dat veel beter be
steed had kunnen worden. Voor de Here niets.
Maar dit terloops, omdat het me even van
't hart moest.
Ik schrijf echter in de eerste plaats voor jonge
mensen.
Welnu, als alles normaal loopt is er iri het
jonge leven de huwelijksdag. Daarbij moet het
wel wat anders dan bij een jubileum. De jubi-
leumgave loopt niet zo in de gaten, omdat die
opgesmolten wordt in de collecte van de hele
kerk. De trouwcollecte wordt apart gehouden op
een aparte dag, voor een aparte familie, 't Is
dus wel even uitkijken wat je er in doet.
Toch zijn er na een blijde huwelijksbevestiging
al heel wat teleurstellende momenten vlak daar
na geweest.
De bruigom gestoken in een splinternieuw pak,
willige bijdragen konden er geen dubbeltje méér
losbranden, maar de familie ging wel een buiten
landse reis maken. En toen een broeder eens de
opmerking maakte of zo'n reis dan meer van
betekenis was dan het werk in Gods Koninkrijk,
toen werd hij aangekeken of hij niet nodig naar
een psychiater moest. Ja, zo zijn wij ook, wij
nuchtere Calvinistische Hollanders.
We durven ook onze bijdrage verlagen en
tegelijkertijd een nieuwe Volkswagen of een So
lex kopen. We hebben het aardig ver gebracht
in het leggen van het juiste verband tussen kerk
en wereld.
Kijk, daarom doet men het met zes dominees,
terwijl men er zeker acht of negen kon gebrui
ken. Daarom blijft er veel werk liggen. Daarom
ziet men naar de gescheurde borden niet om.
Omdat we vastzitten aan onze centen, aan
onze pleziertjes, aan reisjes, sigaretten of nylons,
daarom wordt de zelfkant van onze kerken steeds
groter.
Omdat we vastzitten aan de van de vaderen
overgeleverde werkwijze (hoewel dat volgens
kerkganger nog niet zo zeker is) tellen onze le-
denregisters een aantal namen, die daar zó niet
mochten staan.
Wanneer we daar geen verandering in bren
gen, dan groeien we naar de volkskerk toe. Lang
zaam misschien, maar zeker.
Men behoeft het met Kerkganger helemaal niet
eens te zijn. Men mag zeggen, dat hij weer gru
welijk zit te overdrijven, dat hij spoken ziet. Alle
maal best, als men maar begint met te onderzoe
ken of deze dingen niet alzo zijn. Als men maar
begint met de handen ineen te slaan en eendrach
tig de zaak aanpakt.
Een goede huismoeder houdt niet van ge
scheurde borden en daarom behandelt zehaar
servies met de grootste zorg om het gaaf en goed
te houden.
Zou de kerk, „ons aller moeder", met minder
genoegen mogen en kunnen nemen
Geeft U zelf het antwoord maar
(De Roeper) O. F. M.
de bruid „in 't wit met sluier", minder kan het
tegenwoordig al niet. Auto's met bruidsmeisjes.
Een bruiloft die klinkt als een klok. Kosten van
de dag minimum toch al gauw een 300,
Collecte voor de kerk varierende tussen de
15,en 50,Soms zelfs nog daar bene
den, zodat per uur berekend een arbeider er
zelfs niet voor zou willen werken. Want daar
voor moeten dan 't werk gedurende minstens 1 Yl
uur een koster, een Ouderling, diaken, organist
(soms met orgeltrapper) en een dominee van
wie verwacht wordt, dat hij er ook nog een
nieuwe preek voor maakt. Als dan de trouw
bijbel geschat wordt op gemiddeld 8,zou het
uurloon van degenen, die bij de trouwplechtig
heid betrokken zijn, ver liggen beneden het vast
gestelde minimum.
En dat alles is dan nog maar zuiver menselijk,
dus verkeerd, bekeken. Maar waar blijft het
God liefhebben boven alles, als de kosten van
de bruiloft zozeer die van de collecte te boven
gaan
Maar ik ken de praktijk. Bij de regeling van
de grote dag wordt een begroting opgemaakt,
die bijna altijd overschreden wordt. Als dan de
collecte aan de beurt komt, die niet apart op de
begroting was opgenomen, is er bijna niets meer
voor. Of de jongelui hebben op de trouwdag lie
ver dat God met hen begint, dan dat zij met
God beginnen. Maar jullie voelen weldat klopt
niet.
Als je werkelijk in de kerk wilt trouwen, niet
omdat het „staat", maar omdat het je behoefte
is met de Here te beginnen, zul je er de conse
quentie uit moeten trekken, dat je op je trouw
dag ook zelf bij God begint en dat de dankbaar
heid voor de zegen van het huwelijk hierin moet
uitkomen, dat je de kerkcollecte als punt één
op de begroting zet en dan in overeenstemming
met de andere kosten, die gemaakt worden.
Want dan komt God met de vraag wie is
nu waarlijk de eerste
Antwoordt daarop met de gave voor 's Heren
dienst.
Z. G.
Onlangs heeft U in het verslag van de Particuliere
Synode van Zeeland in dit blad kunnen lezen, dat de
Synode besloot de kerken te verzoeken een collecte
te houden voor de kerk van Poortvliet.
Waar gaat het hier om Poortvliet is één van de
kleinste gemeenten in de provincie Zeeland. Dit als
gevolg van een kerkscheuring in 1942. Deze maar niet
uit „vrijgemaakte" motieven, maar toch wel in ver
band met het Verbond en de belofte Gods. De grote
meerderheid der leden vertrok naar de Geref. gemeen
te. Ongeveer 70 zielen bleven. Zij kerken in het oude
gebouw, dat mee door de inundatie en het geweld van
een V 1 in een vrij hachelijke toestand verkeert. Bo
vendien is het nu veel te groot.
Men heeft daar plannen voor de bouw van een
kleine, nieuwe kerk. Maar dit gaat natuurlijk ver bo
ven de kracht der zeventig. Toch is het belang van
deze zaak zo groot, dat zowel de classis Tholen als
de Part. Synode van Zeeland zich er achter schaarden.
Poortvliet is de enige Geref. Kerk voor heel het mid
den van het eiland Tholen. Een behoorlijk kerkgebouw
kan mee helpen deze sleutelpositie te versterken.
Wanneer straks in uw gemeente uw gave wordt
gevraagd voor de kerkbouw in Poortvliet, dan krijgt
U de gelegenheid niet alleen maar een kleine, geteis
terde zusterkerk te helpen in haar strijd om het be
staan, maar ook mee te werken aan de versteviging
van de positie van de Geref. Kerken in Zeeland in
het algemeen. Dat wil voor een gebied als het eiland
Tholen, dat sterk oud-Gereformeerd is geïnfecteerd,
zeggen U moogt meewerken aan de verbreiding van
de blijde boodschap onder versomberde zielen.
Is U dat geen „offer" waard J. H. v. H.
Na de Wieringermeer is de Noordoostpolder droog
gelegd, en deze laatste is meer dan tweemaal zo groot
als de Wieringermeer, zijn oppervlakte is ongeveer
48000 H.A.
In dat nieuwe land zijn reeds verschillende kerken
in 1943 werd de kerk van Luttelgeest-Kuinre zelfstan
dig in 1945 de kerk van Emmeloord in 1947 de kerk
van Ens en in 1948 de kerk van Marknesse. En dit
is nog maar een begin, er zullen n.l. in de Polder elf
dorpen komen. In Kraggenburg, dat in het zuidoosten
van de Polder ligt en nog tijdelijk bij Vollenhove
hoort, moet nu al de afstand eist dit elke Zon
dag één dienst worden gehouden. De kerken van Em
meloord, Luttelgeest-Kuinre en Marknesse hebben
reeds een eigen predikant.
God heeft de arbeid in de Polder gezegend, de kerk
groeit daar.
Maar de moeilijkheden die overwonnen moeten wor
den zijn groot.
Pastorieën hebben we niet. Ds Bos van Emmeloord
en Ds Runia van Marknesse wonen in huizen, die de
Directie van de Wieringermeer-Noordoostpolderwer-
ken ons heeft willen verhuren en Ds Brunsting van
Luttelgeest woont in een gezinsbarak, eveneens door
de Directie beschikbaar gesteld.
Wat we vooral nodig hebben zijn kerkgebouwen.
Voor Emmeloord hebben de deputaten een Zweedse
noodkerk cadeau gekregen van de Christian Reformed
Church of America, deze kan nog wel een enkel jaar
mee.
Marknesse huurde de noodkerk van de Ned. Herv.
Gem., maar daar moest verandering komen, in Mark
nesse is nu in aanbouw een kerkzaak die later als
vergaderzaal gebruikt kan worden.
In Luttelgeest komt de gemeente samen in een ge
bouwtje, dat vroeger als cantine werd gebruikt, spoe
dig moet hier een kerk komen.
In Ens is het kleine kerkje, dat ongeveer zeventig
zitplaatsen telt, te klein geworden. We vergaderen nu
in de noodcantine van het kamp, maar ieder die het
kampleven kent, weet dat dit grote moeilijkheden met
zich brengt. Bovendien deze oplossing is maar tijde
lijk, al heel spoedig zullen we daar moeten bouwen.
De leden van de kerk van Vollenhove, die in het
zuidoosten van de Polder wonen, kerken 's Zondags
morgens in Vollenhove, maar omdat de afstanden zo
groot zijn voor de vrouwen in elk geval te groot
wordt 's middags in Kraggenburg dienst gehouden in
een huis.
Dit mag zo niet blijven, want er is voor allen die
kunnen en willen komen geen plaats. Daar moet ge
bouwd worden.
Binnenkort moeten er voorzieningen worden getrof
fen in nog zes andere plaatsen in de Polder.
We zijn dankbaar, dat God ons werk heeft willen
zegenen, 'k schrijf dit dan ook niet om te klagen,
maar om U iets van van onze moeilijkheden te ver
tellen, maar hierom niet alleen, óók om U te vragen
om Uw gebed voor ons mooie werk in de Polder, dat
kunnen we niet missen, èn om Uw gaven, opdat we
straks niet moeten zeggen we zijn wel begonnen, maar
nu kunnen we niet verder.
De kleine kerken in de Polder spannen zelf alle
krachten in, maar ze hebben steun nodig tot ze zelf
finantiëel sterk genoeg zijn, daarvoor roepen we Uw
hulp in.
Het adres van de penningmeester van de deputaten
voor de geestelijke arbeid in het Ysselmeergebied is
de Heer W. v. d. Kolk, Dorpsstraat, Bunschoten, giro
nummer 307100.
P. DE JONG,
pred. in algem. dienst, N.O.P.
Beroepen te Goënga, Hijlaard en te Reitsum, L.
Slofstra, cand. te Assen te Heer Hugowaard, H.
Vollenhoven, cand. te Amsterdam te Zwartsluis
(vac. P. de Feyter), J. v. d. Berg te Oost- en West-
Souburg.
Aangenomen naar 's-Gravenmoer, G. L. R. Ripha-
gen, cand. te Enschedé.
