Uit de Gemeente. Popma hier 31 Maart nog komen maar groot is de kans niet, m.i. Ds van Nes. A.s. Zondag zal de boot in Amsterdam aankomen. Met zijn gezin zal onze zwaar getroffen broeder direct naar Zaandam gaan. Hartelijk heeten we hem welkom in ons Vaderland Moge de Heere u en uw gezin Ds van Nes genadiglijk ondersteunen en laten al de kerken onzen broeder a.s. Zondag gedenken in de gebeden. A. H. OUSSOREN. ALS DE KERKEN VERGADEREN. II. De Synode kan het worde gezegd met de ver schuldigde gevoelens van hoogachting voor deze eer waarde vergadering het best vergeleken worden met een zwaarbeladen transportvliegtuig, dat een lange start noodig heeft om los te komen. In de eerste zit- tingsweek konden nog geen groote zaken in behande ling genomen en afgedaan worden. Wat klaar kwam was over 't algemeen kleingoed, dat geen lange voor bereiding vroeg. Daarop kan uiteraard geen afkeu rende kritiek uitgebracht worden. Wie kennis neemt van de synodale agenda, waarop reeds twee gedrukte supplementen verschijnen moesten en de stapels voor het m,eerendeel zeer Jijvige ingekomen - stukken over ziet, komt tot de conclusie, dat de Synode staat voor een buitengewoon omvangrijken arbeid, die veel tijd veegt. Er gaan dagen mee heen, vóórdat de Synode zich ingewerkt heeft in alle vragen, voorstellen, for mules en gravamina, die de Kerken op haar tafel gebracht hebben. Men kan dat hoogstens betreuren met het oog op de belangstellende bezoekers, die er direct bij het begin de soms lange reis naar Utrecht voor over hadden, om de Synodè-vergaderingen bij te wonen. De gasten waren trouwens nogniet veel in aantal gedurende de eerste week. Bijzondere bewondering verdient de praeses Synodi, Ds N- Duursema van Nieuw Amsterdam, die vorig jaar den leeftijd der sterken bereikte en nu geroepen wordt tot een taak, die alken door een zeer sterke kan worden verricht. Het is waarlijk geen sinecure om leiding te .moeten geven aan de „meeste vergade ring" onzer Kerken en den weg te wijzen door het warrig woud der synodale beslommeringen. Aan Ds Duursema is deze taak echter wel toevertrouwd. Ge assisteerd door de overige leden van het moderamen, doet hij op rustige wijze zijn lang-jarige ervaring in kerkzaken aan deze appèl-synode ten goede' komen, uitschiftend wat thuishoort op de e.k. gewone Synode en naaf voren schuivend wat praealabel moet worden geacht. De positie der praeadviseurs. Zoo kon reeds Woensdagmorgen, 23 Januari, het rapport der speciale commissie over de positie der praeadviseerende hoogleeraren ter Synode in behan-. deling worden genomen. Wie een fel-bewogen debat verwachtte rondom deze quaestie, die nogal eenige deining in de Kerken veroorzaakte, kwam daarin be drogen uit. Vrijwel zonder discussie vereenigde de Synode zich met de conclusies van het' door Ds Weggemans uitgebrachte rapport, die ik - hier nog even doorgeef. 1. De handelingen der Kerk van Utrecht goed te keuren. 2. Een 'commissie te benoemen die de verhouding synode-prae-adviseurs in studie zal nemen om op de eerstvolgende gewone Synode hierover rapport uit te brengen en een voorstel 9 hierover te doen, welk rapport en voorstel tijdig aan de Kerken toegezonden worden. 3. Niet in te _gaan op de voorstellen om den prae-adviseurs te verzoeken^van hun recht tot 't geven van advies ditmapl geen gebruik te maken, doch uit te spreken dat nun aanwezigheid en advies gewenscht is, zij het ook, dat op deze Synode bij de werkwijze met haar speciaal karakter gerekend dient de worden, waarbij met name gedacht is aan het uitbrengen van rapporten. Ik geloof, dat de Synode daarmee een wijs besluit genomen heeft. Eenerzijds werd afgewezen de meening, alsof het conflict geheel of grootendeels aan de pro fessoren te wijten zou zijn, anderzijds werd erkend, dat de plaats der hoogleeraren als synodale prae- adviseurs nadere overweging behoeft, terwijl voor deze Synode elke schijn van onrecht of partijzucht werd uitgeschakeld door het uitbrengen der rapporten voor rekening der gewone Synode-leden te brengen. Het teekent den goeden geest der vergadering, dat over deze quaestie geen langgerekt overleg en nog minder eenig kleinzielig gekrakeel ontstond. Al dach ten ijiet allen volkomen geflfk over deze aangelegen heid, de broeders verloren de groote lijn niet uit het oog en lieten zich "niet op een zijspoor rangeeren. De hoogleeraren zelf onthielden zich wijselijk van alle inmenging in het debat. Bij hen, over hen en zonder hen werd beslist, zonder dat deze ietwat wonderlijke situatie herinnerde 'aan den pijnlijken, hatelijken toe stand bij den vrede van Nijmegen, die ons deze zegs wijs bezorgde. De Commissie-vergaderingen. Gelijk bekend, hebben de adviseerende leden, i.e. dë Utrechtsche predikanten, geen toegang tot dë commissie-vergaderingen, maar dit weet 'ik wel, dat zij vorigen Woensdag ijverig zwoegden om de hun toegewezen stukken meester te worden. Een hoogst belangrijk deel van den arbeid valt in de commissie vergaderingen, waarin de eigenlijke behandeling door de Synode zooveel mogelijk voorbereid wordt. Jammer is het, dat onze Oosterkerk maar ternauwernood yol- doende vergaderruimte biedt voor het commissorale werk. Wijlen Ds van Arkel sprak indertijd geestig over de Oosterkerk-als „een huis met vijf zalen", maar als de Synode volop, „in bedrijf" is, dreigen de com missies elkaar ieder terreintje, dat de gewenschte afzonjering verschaft, te gaari betwisten. De rustige hoekjes worden soms met stoelen gebarricadeerd om vreemde indringers buiten te houden. Het commissie werk vraagt veel geconcentreerde aandacht, die uren lang volgehouden moet worden. Ideaal is deze methode •van werken der Synode zeker niet, maar een ver beterde wijze van arbeiden werd tot dusver door niemand gevonden. De samenstelling der verschillende commissies waarborgt intusschen, dal* de Synode in vol vertrouwen kan afgaan op wat reeds door deze „onder-synodes" onderzocht en vastgesteld werd. Het lijkt mij vrijwel uitgesloten, dat de Synode in haar geheel tot andere inzichten en conclusies zou komen dan de commissies haar nu voorleggen na grondige sfudie. Kerk en Radio. Donderdag 24 Jan. hield de Synode zich bezig met de radio-uitzendingen van kerkdiensten, waarover de voorzitter der deputaten ad hoc, Ds G. Kerssies van Wildervank, een uiteenzetting gaf. Uit zijn mede- deelingen bleek het teleurstellend feit, dat het aantal der Geref. kerkdiensten bij de huidige radioregeling is teruggebracht van 36 op 4. In het I.K.O.R. (Inter kerkelijk Overleg Radiouitzendingen) hebben de Ge reformeerden evenmin als de R. Katholieken een plaats Zij werden daarvoor zelfs niet uitgenoodigd. In feite is het I.K.O.R. een monopolie der Ned. Herv. Kerk, waarvoor de Regeering een zekere voorkeur schijnt te hebben.Ernstige kritiek werd door verscheiden synodeleden uitgeoefend op de tegenwoordige radio regeling. Aangedrongen werd op een audiëntie bij minister van der Leeuw, voorts op zitting nemen in het I.K.O.R., op het vragen van recht voor de N.C.R.V. en op krachtig verzet tegen een verregaande staatsbemoeiing. Tenslotte werd onderstaande con clusie aanvaard „De Synode kennis genomen hebbende van de mededeeling harer^_ deputaten, dat gróbtendeels de mogelijkheid voor de verzorging van radiokerk- diensten, zooals die voorheen door de N.C.R.V. ■Werden verzorgd, aan de Geref. Kerken ontnomen is dat ook in de huidige verdeeling van den zend tijd voor radiokerkdiensten geen enkel officieel contact met haar deputaten is opgenomendat daarentegen haar mededeelingen hebben bereikt, dat vanwege het IKO inzake radioomroep *le zend tijd voor kerkdiensten verdeeld wordt of verdeeld is -op een wijze, waarin de Synode een ernstige aantasting ziet van het recht op zendtijd van de Geref. Kerken besluit Zich door- middel van ge noemde deputaten met medewerking van dep. voor correspondentie met de Hooge Overheid te wen den tot den Minister van O., K. en W„ teneinde dezen van den hoogst ongewenschten toestand op de hoogte te stellen en de rechten der Geref. Ker ken op zendtijd voor het uitzenden van kerkdien sten te bepleiten". Studenten op de preekstoel. Wonderlijk deed het aan het verzoek van de Classis Zwolle te hooren. om aan ouderejaarsstudenten preek- consent te verleenen, ter voorziening in den dienst van kleine vacaftte gemeenten. De tijd ligt nog niet lang achter ons, dat steen en been geklaagd werd over het candidaten-overschot, dat bijzondere maatregelen noo dig maakte. Nu is er gebrek aan dienaren des Woords en moet men noodgedwongen terugkeeren tot een practijk, die men eigenlijk veroordeelt. De Synode -Stond het verzoek van de Classis Zwolle toe, met dien verstande, dat een Classis slechts voor het eigen res sort aan studenten toestemming mag geven voor het spreken van een stichtelijk woord. Wij kunnen enkel maar hopen, dat deze noodmaatregel van tijdelijken aard zal zijn, al valt er iets te zeggen voor deze „vooroefening"aonzer studenten. De politieke gevangenen jm de kerk. Vrij uitvoerig besprak de Synode dien dag ook het vraagstuk van de geestelijke verzorging der politieke gevangenen. De noodzakelijkheid van een snelle be rechting en van de beïnvloeding van ons volk, opdat het zijn haat en wraakgevoelens zal afleggen en zich alleen zal laten leiden qjoor den eisch der gerechtig heid, werd onder het oog gezien. Bijzondere conclusies werden echter ten aanzien van deze punten niet gé- nomen, maar vastgesteld werd, dat onze Kerken zich het lot der N.S.B.-kinderen hebben aan te trekken, alsmede zich hebben te wijdèn aan de verzorging van de achtergebleven gezinnen der politieke gevangenen. Over het bezoek aan politieke gevangenen door hun eigen predikant werden met elkaar strijdige berichten doorgegeven. Op .de eene plaats wordt blijkbaar toe gestaan wat op de andere geweigerd wordt. Uit de bespreking van deze materie ter Synode-vergadering bleek wel'heel duidelijk, dat hier een belangrijk ar beidsterrein voor de Kerken ligt, waarop nog veel werk verricht zal moeten worden. Ontroerende brieven. De 'Vrijdagmorgen-zitting der Synode werd groo tendeels in comité gehouden. Vooraf echter werd in "openbare zitting een tweetal ontroerende brieven uit Indië en een telegram uit Curasao voorgelezen, waar uit de groote verslagenheid der broeders sprak over de scheuring, die zich in onze Kerken heeft voor gedaan. Dringend klonk de smeekbede uit de verte om toch alle krachten in te spannen tot herstel der eenheid. Aan het einde van den Vrijdagmorgen werd de Synode verdaagd tot Dinsdag 12 Februari, om aan de commissies gelegenheid te geven hun voorberei denden arbeid tot voltooiing te brengen. de J. UIT DE GEMEENTE. De Catechisatie (2). Het catechetisch onderwijs wordt door de kerk aan haar jonge doopleden gegeven. Het staat in tusschen de twee sacramenten Doop en Avondmaal. In de Doop ligt de verklaring, in het Avondmaal het doel van dit kerkelijk onderricht. De jongens en meisjes in het catechisatie-locaal zijn geen groep toevallig s&am- geraapte induviduen. Zij vormen saam een eenheid. Hier komt saam het „zaad des Verbonds", de kerkelijke jeugd. De vraag kan gesteld worden of deze eenheid door de catechisante wel wordt gezien en erkend. Men heeft er op gewezen, dat deze mogelijkheid op zeer kleine dorpen nog wel denkbaar is. Men voelt zich dan in een zekere dorpsg,paaeenschap van vrienden en familiebanden verbonden. Maar hoe is dat op de groote stadscatechisaties Zitten daar veeleer niet losse individuen naast elkaar Wat komt daar terecht van de saamhoorigheid, waardoor het catechisatie-uur moet worden gedragen Deze vraagstelling is er niet een speciaal van onze andere dan gróeps-eenheid, nationale- of kerkgemeen- is iets anders. Zij worden van alle kanten geroepen meer nationaal, meer geestelijk-een te leven. En die roep om eenheid op allerhande gebied, laat niet na invloed te oefenen op de sfeer in de catechiseer-kamer. De eenheid, waarom het hier gaat is een geheel andere dan grops-eenheid, nationale- of kerkgemeen schap. Hier beslist, of wij ons weten het huisgezin des Heeren. Wij gaan hiervoor terug naar den Doop. Naar'het Verbond Gods. De kerk en de catechiseer-kamer ziet tegelijk terug op Abraham", haar vader, de vader aller geloovigen geroepen tot de toekomende eeuw en op de kinderen, die de God van Abraham haar gegeven heeft. Daarom zingt de kerk bij de Doop het verbond met Abraham Zijn vrind, bevestigt Hij van kind tot kind. (De cate chisatie v. Nie, pg. 5). Dr Kuyper schreef het in een van zijn werken zóó neer, dat de catechisatie deze hooge beteekenis heeft om in den loop der geslachten de eenheid der kerk te bewaren, het heden in het verleden te verbinden. Meer andere citaten waren te geven. Maar waar het mij hier om gaat is ditligt hier niet een van de redenen, waarom wij als kerk, in dezen tijd reeds moeite hebben óf straks zullen krijgen met deze "tak van ambtelijken arbeid. De jeugd heeft wat breeder leeren leven. Zij, de* kerkelijk opgevoede jeugd, is buiten haar isolement getreden. In de bange* oorlogs jaren hadden wij elkaar noodig. In de rijen van de verzets-actie gingen ze zij aan zij onze kinderen en de anderen. Zij werden in de vreemde gevoerd en moesten daar samenleven met jeugd van andere dan kerkelijke formatie. Op zich zelf een gedwongen saam- leven, dat zegen kan afwerpen. Maar dat anderzijds wanneer het persoonlijk belijden niet is gekomen, en de sfeer van het eigen huis niet blijft spreken, vol gevaren bleek te zijn. Dat beteekende voor onze kerkelijke opvoeding, dat zij werd beproefd. Toen onze kinderen moesten gaan waardeeren, wat zij hadden mee gekregen in hun Christelijke opvoeding, wat zij daaglijks doorleefd hadden thuis, was dat wer kelijk iets, dat het andere, on-kerkelijke leven in de schaduw stelde? Of bleek dat alles maar uitwendig, wat, spoedig tanend in herinnering te zijn? Was het niet écht en doorleefdt? Voelden zij zich niet rijk. in hun Christelijk millieu óf begonnen ze .te twijfelen aan de beteekenis van hun geboren zijn in de kerk van Christus? M.a.w. is de scheidslijn (waarvan de Doop toch spreekt) tusschen kerk en wereld niet wat \yeg getoucheerd Nu komen de oude vragen immers met vernieuwde kracht op Wie van de ouders kent ze niet, de vragen van hun kinderen „waarom mag ik dit niet,en waar om wordt mij dat verbóden Ik roer maar enkele punten aan. Maar is dit werkelijk niet één van de verklaringen, ^waarom de klacht er moet zijn over de veelzins vragende houding der kinderen Zij is niet slechts te verklaren uit de heftigheid, waarmee de jaren achter ons veranderingen zich hebben voltrokken, die niet anders waren dan revoluties op zedelijk en geestelijk gebied. Maar hier geldt evenzeer naar ik meen, dat andere, dat het geval van eenheid, dat noodzakelijk is, van het opvoeden, van onze kinderen in den kerkelijken wegv werd ondermijnden - door broken. Wat in de oorlogsjaren onder druk en kommer heftig ,werd doorleefd, was iets, dat al lang onder ons werkte, en het wegdoezelen van de scheidslijn, tus schen de kinderen des Verbonds en de kinderen der wereld. De kerkelijke opvoeding tot dit geloovig ge meenschapsgevoel en- saamhoorigheid, liet al jaren te wenschen over. Onze kerkelijke opvoeding d?r jeugd wordt (of is reeds) beproefd. Hebben wij het opvoeden onzer kinderen inderdaad laten beheerschen door de Doop. Is het er ingekweekt biddend en onder bewuste lei ding dat- onze kinderen hebben te leven uit de een heid en verbondenheid met ons te zijn het huisgezin des Heeren? De practijk wees hfet anders uit. Wij hebben hier. schuld te belijden, dat in het werk der kerkelijke opvoeding, in onze gezinnen die eenheid van het huisgezin Gods niet heerschte Het ontbrak ons zelf aan kracht, die voor het opvoeden noodzake lijk was. Geen wonder dat de catechisaties van dit alles de weerspiegeling geven. In de plaats die zij hebben in het huisgezin. -In de trouw, waarmee de kinderen gezonden worden. In de wijze, waarop zij komen. Hier gaat het om

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche kerkbode, weekblad gewijd aan de belangen der gereformeerde kerken/ Zeeuwsch kerkblad | 1946 | | pagina 2