qfficieele^erichten"
Jeugdrubriek.
Niet minder dan 40 vertalingen van den Bijbel of ge
deelten daarvan verschijnen. Hij richt scholen op,
melaatscheninrichtingen enz. Ja hij komt zelfs tot de
"stichting van een Christelijke Hoogeschool. Kenner
van planten als weinigen, legt hij bovendien een bota
nische tuin aan.
Wij zien, een man met een schier bovenmenschelijke
werkkracht.
De blijvende beteekenis van dezen grooten dienst
knecht des Heeren, is dat hij de Zënding mede door
zijn voorbeeld geplaatst heeft voor de eisch en de
vraag naar de juiste methode.
Ds Oussoren heeft zijn dissertatie met name gewijd
aan de principes van Carey's zendingswerk.
Wie onder onze lezers eën eenvoudige levensbe
schrijving over deze groo'te in het Koninkrijk Gods
wil lezen, mpge ik verwijzen naar het mooie boekje
van Dr H. G. Beusekom Wiliam Carcy.
Wij besluiten met Dr Oussoren het salve, salve toe
te roepen en van zijn held het levensdevies nog aan
te halen.
Attempt great things for God
Expect great things from God.
Tracht naar groote dingen voor God.
Verwacht groote dingen van God.
M. N. J. H.
KINDERWEEDOM ROEPT OM DE
BARMHARTIGHEID VAN CHRISTUS.
In ,,In de Waagschaal", van 27 Oct. schreef Ds
Buskes het volgende fel geprangde artikel.
„Vijftien duizend kinderen zonder thuis
wachten op een daad van de kerken.'.
Het op zichzelf al zo gecompliceerde probleem van
de politieke gevangenen wordt nog verzwaard, door
dat het verbonden is met een probleem, al even ge
compliceerd, maar in zijn wezen en verschijning veel
tragischer en pijnlijker, het probleem van de kinderen
van al deze poljtieke gevangenen.
Wij zitten met een honderdduizend politieke gede
tineerden.
Wij zitten tegelijkertijd met de ruim vijftienduizend
kinderen van deze gedetineerden. Vader en moeder
zijn gearresteerd, de kinderen bleven alleen achter en
zitten opgesloten in kampen en tehuizen.
Dit is êen misdaad, die door ons aan deze meer
dan vijftienduizend kinderen bedreven wordt.
Wij weten heel goed, dat ons volk er niet aan
denkt, dit verblijf.van vijftienduizend jongens en meis
jes in kampen en tehuizen als een misdaad te erkennen.
V/ij zijn er echter zeker van, dat het dit over vijf of
tien jaar wel zal doen, maar dan is het te laat en zijn
er alleen nog de scherven. Men realisere. zich, dat alle
voorwaarden voor een behoorlijke verzorging momen
teel" ontbreken.
Er zijn tehuizen, waar vooi* alle kinderen samen één
handdoek beschikbaar is, 'waar geen, bed en geen
beddegöexl aanwezig is, waar de kinderen op stro zon
der lakens of dekens slapen, waar alles ontbreekt^om
de kinderen enigermate bezig te houden, waar ook het
meest eenvoudige apparaat voor directe medische hulp
een thermometer schittert door afwezigheid.
Dit is evenwel het ergste niet.-In deze tekorten kan
wellicht na enige tijd voorzien worden.
Het ergste is,- dat er geen geschoold personeel is,
dat in staat is aan deze kinderen geestelijke leiding
te geven.
Op grond van gegevens zijn wij er zeker van, dat
een onderzoek tot de meest ontstellende ontdekkingen
zou leiden.
Wat. komt er van deze kinderen terecht
Van deze kinderen zullen er honderden verkomme
ren, omdat zij het heimwee naar vader en moeder
physiek en psychisch niet aan kunnen.
Van deze kinderen zullen honderden voor hun hele
leven verknoeid worden, omdat zij geen mensen om.
zich hebben, die hen in liefde in de moeilijkheden van
hun karakter trachten te verstaan.
Van deze kinderen zullen honderden onverschillig,
cynisch en hard worden, omdat er geen leiding is, die
aan hun leven een wezenlijke inhoud geeft.
Wat komt er van de g£estelijke en godsdienstige
opvoeding van deze kinderen terecht
Het staat voor mij vast,' dat wij aan deze kinderen
een misdaad begaan.
Het probleem der politieke gevangenen is al een
kankergezwel in ons volksleven, al weten de meesten
inog niet 'half hoe erg het is.
Maar wat er met hun kinderen gebeurt is zeer be
paald een misdaad en deze misdaad wordt, door ons
volk, dat wil zeggen door ons allen, aan deze kin
deren bedreven.
Ik keg alle redeneringen, waarmee men om dit alle^,
heen praat en de kinderkampen en kindertehuizen aan
nemelijk tracht te maken, maar al deze redeneringen
kunnen niet ongedaan maken, dat meer dan vijftien
duizend kinderen geen thuis meer hebben en dat zij
leven in omstandigheden en verhoudingen, waarin we
zenlijke opvoeding een volslagen onmogelijkheid is.
Wat doen de kerken
Ik weet het niet.
Wat ik zou willen, dat ze deden
Dat, indien dé vaders en moeders van deze kinderen
niet vrijgelaten worden, wat in vele, zo niet in de
meeste, gevallen verreweg het beste zou zijn, deker
ken deze kinderen, zo niet allen dan toch die beneden
de tien jaar, adopteren en in gezinsverband opnemen.
Dwars tegen de geest van deze tijd in.
Zij zouden bij het volk misschien iets van hun al
te grote reputatie verliezen.
Maar zij zouden misschien duizenden van deze kin
deren voor geestelijke en zedelijke ondergang bewaren.
Oppakken en opsluiten is een klein kunstjewOok een
goedkoop kunstje, al zal het ons land millioenen kosten.
Maar de grote kunst om het probleem van deze
kinderen menselijk, rechtvaardig en barmhartig op te
lossen, moeten wij nog leren.
Vijftienduizend kinderen zonder thuis wachten op
-een daad van de kerken. J. J. B. Jr.
Dit is ons en velen uit het hart gegrepen. Wij
danken Ds Buskes dat hij het mes zoo in onze con
sciëntie zet. Wij begaan samen als volk een misdaad
aan deze kinderen. Erger,-wij plegen gedachteloos ver
raad aan de barmhartigheid van Jezus Christus.
Gelukkig is er ontwaken. De Part. Synode van
Noord-Holland heeft reeds een commissie benoemd
met Dr -Harrestein als voorzitter. Zij heeft bij alle
Part. Synodes deze ernstige zaak aanhangig gemaakt
en dringt aan dat de zaak dezer kinderen aanstonds
op' de buitengewone Synode zal worden behandeld
en wel doortastend God. helpe ons om in de balling
schap dezer kinderen de ontferming van Christus te
brengen.
M. N. J. H.
De schriftuurlijke gedachte van het verbond N der
genade als den weg waarlangs God Zijn uitverkore
nen tot de eeuwige zaligheid leidt, is na de Dordtsche
Synode geleidelijk aan op den achtergrond geraakt.
Dev steeds toenemende verwereldlijking der kerk ge
durende den gouden eeuw van ons volksbestaan is
hiervan hoofdoorzaak geweest. De overheid legde de
kerk aan banden. Tot het bekleeden van ambten werd
het lidmaatschap der Geref. Kerk vereischt.
De kerkelijke tucht verslapte. En naarmate ongeloof
en zondedienst ongehinderd een plaats in de kerk. gin
gen innemen, viel het den geloovigen steeds moeilijker
in die kerk te blijven zien de openbaring van het
lichaam van Christus, haar té beschbuwen als de
gemeente der uitverkorenen en de gedoopte en te
doopen kinderen als het zaad der belofte, het God-
geheiligd zaad te zien.
Het Avondmaal werd tot een uiterlijk vertoon, de
Doop tot een'zinledige traditie. En iqet die praktijk
voor oogen werd door de Godgeleerden de kerk (met
een kleine k, de zjchtbare kerk) van de Kerk (de wa're
Kerk) gescheiden. De doop mocht dan inlijven in de
zichtbare kerk en een uiterlijke heiliging met zich
brengen, zulk een doop was maar een uitwendig
teekentje, de Doop des Geestes was pas de ware doop.
De uitwendige kerk kon niet meer voor de ware kerk,
het uitwendig verbond niet meer voor het ware ver
bond, de doop met water niet meer voor. het teeken
en zegel van de afwassching door het bloed en den
Geest van Christus gehouden worden. De tucht viel
weg en de waarde van den Doop, van het verbond
der genade en van de Kerk ging teloor.
Daarom moest ook eerst de kerk tot reformatie
komen voor en aleer de kerk „Gods verbond en woor
den weer als haar schatten kon gadeslaan." De kerk
kwam tot reformatie in 1834 en in 1886. En hoe
onderscheiden beider opkomst en doorwerking ook
geweest mogen zijn, zoowel Afscheiding als Doleantie
zochten de draad weer op te nemen daar, waar zij bij
het verval der'Hcerk was afgebroken.
In menig opzicht werd uit de HerV. Kerk een theo
logische erfenis meegenomen, waarvan men zich eerst
na veel strijd kon ontdoen. Uitverkiezing en verbond
in hun onderlinge samenhang en tevens in hun eigen
geaardheid te handhaven, was inzet van dien strijd.
Reeds in 1837, dus 3 jaar na het begin der Af
scheiding sprak de synode uit„Daarom rekent de
Synode met het Doopsformulier de kinderen der ge-
loovige'n te moeten houden voor lidmaten der ge
meente Christi, voor erfgenamen de$ Rijks Gods -4>n
Zijns Verbonds." Het is m.n. Dr. Abraham Kuyper
geweest, die de leer der verbonden als een centrale
waprheid van onze Geref. belijdenis heeft uiteengezet.
Mocht men al in onderdeden Kuypers gedachtegang
niet willen volgen, dank zij Kuypers arbeid werd toch
dé waarde van het verbond der genade weer verstaan
en dit verbond als het eenig schriftuurlijk standpunt
aanvaard tegenover alle methodisme en piëtisme. Het
was de goede, oude tijd, waarin bij alle moeilijkheden
de namen- van Kuyper en Bavinck in één adem werden
genoemd als van theologen, die een ware reformatie
in de Gereformeerde Godgeleerdheid hebben teweeg
gebracht. Leest men sommige bladen van dezen tijd,
dan krijgt men den indruk als zou allé kerkbederf en
belijdenisvervalsching teruggaan op Dr Kuyper. Er
schijnt geen gevaarlijker dwaling te zijn dan ^je
Kuyperiaansche. Modernen van 50 jaar geleden hadden
hem niet feller kunnen aanvallen.
Wij, jongeren, kennen Kuyper niet meer. Wij ken
nen hem slechts uit zijn boeken. Die boeken waren
klaar en af. toen wij begonnen ffe lezen. We zijn er
niet mee gegroeid, zooals de lezers van Standaard en
Heraut met de boeken van Kuyper geestelijk ge
sproken meegroeiden. Dat was dagelijksche kost.
Daar werd wekelijks naar uitgezien. Dat werd van
week tot week gelezen en besproken van stukje tot
beetje. Werd er een discussie met Kuyper geopend,
•elk van zijn lezers was bij de zaak betrokken. En
daar was verschil van inzicht. Daar was* onderlinge
strijd, heftige strijd soms. Over Kuypers beschouwing
der theologie, over de volgorde der weldaden, die
Christus in de orde des Heils aan de uitverkorenen
Gods schenkt.^ Er was ook verschil over de Doop.
In 1892 zijn de kerken uit Afscheiding en Doleantie
samengekomen, maar deZe vereemging heeft een pro
ces van ineensmelting rrv">et£n dciorloopen. dat tot de
synode van Utrecht in 1905 heeft geduurd. Meer dan
eens dreigde het aanvankelijk samengevoegde weer
uiteen te vallen. Maar ondanks of misschien ook door
de hitte van den strijd is toch de eenheid bevestigd,
die tenslotte in 1905 haar volle beslag kreeg.
A. J. A. T.
AGENDA
van de Particuliere Synod, e der Gerefor
meerde Kerken in de provincie Zeelandte
houden D.V. Dinsdag 18 December 1945,
v.m. 10 uur, in Hotel „De Korenbeurs"
Grote Markt 17, Goes.
1. Opening namens de roepende Kerk door Ds Joh.
Booy van Heinkenszand.
2. Onderzoek der credentialen.
Afgevaardigd werden
a. Door de classis Axel
Primi Ds G. W. van Houte, Terneuzen
Ds J. A. Tiemens, Aardenburg Oud. Br. A.
C. Catsman, Aardenburg Br. M. van Lange-
velde, Terneuzen.
SecundiDs A. B. W. M. Kok, Zaamslag
Ds D. de Vries, Schoondijke Oud. Br. J. W.
Bakker, Zoutespui cBr. J. Prins, OostburgJ
b. Door de classis Goes
Primi Ds Joh. Booy, Heinkenszand Ds J.
Koolstra, Kruiningen Oud. Br. A. J. Koppe,
Yerseke Br. M. de Mey, Borssele.
SecundiDs A. van Egmond, YersekeDs
W. J. de Ruiter, Baarlapd Oud. Br. Nic.
Baljé, Nieuwdorp Br. W. Bogaards, Kapelle.
c. Door de classis Middelburg
PrimiDs A- C. Hey, Koudekerke Dr N. J.
Hommes, Middelburg Oud. Br. P. Boon,
Middelburg Br. E. Tange, O. en W. Souburg.
Secundi Ds. A. de Koning," GoesDs M.
Vreugdenhil, Meliskerke Oud. Br. T. Bosse-
laar, Aagtekerke Br. T. Winter, Middelburg.
d. Door de classis Tholen
Primi Ds W. M. Ie Cointre. Bergen op:Zoom
Ds- C. A. Vreugdenhil, Oud-Vossemeer Oud.:
Br. Dr. K. Hartsuyker, Bergen op Zoom Br.
Mr. J. J. Versluys, Oud-Vossemeer.
x SecundiDs Joh. Spoelstra, Anna Jacoba-
polder Ds H. J. Swierts, Tholen Oud. Br.
J. J. Boon, Bergen op Zoom.; Br. M. W. Ver
kammen, Tholen. 'u
e. Door de classis Zierikzee
Primi Ds H. v. d. Berg, Scharendijke Ds
H. Scholing. Kamperland Oud. Br. W. v. d.
Berg, Bruihisse Br. W. v. Dijke, Nieuwerkerk.
Secundi: Ds H. C. Voorneveld. Haamstede;
Ds H. Veenstra, ColijnsplaatOud. Br. G.
M. bij de Vaate Br. J. A. van Waveren.
3. Verkiëzing van het Moderamen.
4. Notulen.
5'. - Voorlezing gevoerde correspondentie.
6. Ingekomen stukken, w.o. een schrijven van de
Advies-Commissie voor verzorging van kinderen
van N.S.B/ers, benoemd door de Particuliere Sy
node van Noord-Holland.
Andere stukken zijn tot heden (10 Dec. 1945)
niet binnengekomen bij de roepende Kerk.
7. Behandeling eventuele instructies, i.a. voorstel
classis Middelburg, inzake de Prae-adviserende
Hoogleraren ter Synode (zie „Zeeuwsche Kerk
bode" van 7 Dec. 1945).
Dit voorstel is evenmjn nog binnengekomen bij
de roepende Kerk.
8. Verkiezing afgevaardigden naar de Generale Sy
node van 22 Januari 1945.
9. Rondvraag.
10. Korte notulen.
11. Sluiting.
Namens de Roepende Kerk van Goes,
J. BOER, praeses.
H. C. v. DONK, scriba.
Oostsingël 84, Telefoon 2272.
Goes, 10 December 1945.
De vergadering van de Kerken in de Classis Zie
rikzee zal D.V. worden gehouden op Woensdag 9 Ja
nuari 1946 té Zierikzee.
Stukken voor-het agendum te zenden aan den eerst-
ondergeteekende vóór 20 December 1945.
'Namens de roepende Kerk van Kamperland,
H. SCHOLING, praes,es.
ADR. POORTVLIET, scriba.
KORT VERSLAG
van de vergadering der Classis Zierikzee,
op Woensdag 10 October 1945
1. Namens de roepende Kerk van Haamstede opent
Ds Voorneveld de vergadering, Iaat zingen Ps.
133 3, leest Gal. 6 19 en gaat voor in gebed.
Hij spreekt een woord van welkom, in het bi
zonder tot Ds Scholing van Kamperland, die voor
het eerst ter vergadering is.
2. De credentiebrieven worden nagezien door de af-
- gevaardigden van Bruinisse. Alle Kerken zijn
wettig vertegenwoordigd.
3. De vergadering constitueert zich. In het mode-
ramen nemen zitting Ds v. d.Berg, praeses
Ds Voorneveld, assessor Ds v. d. Berg, praeses
4. De notulen worden gelezen en vastgesteld.
5. Ingekomen stukken. Met droefheid wórdt vooral
van het volgende kennisgenomen
