No* 49
Vrijdag 3 December 1937
51e Jaargang
WEEKBLAD VOOR DE GEREFORMEERDE KERKEN IN ZEELAND.
UIT HET WOORD.
DADERS DES WOORDS*
VAN VERRE EN NABIJ.
ZEEUWSCHE KERKBODE
REDACTIEDs. A. C. HEIJ en Ds. A. H. OUSSOREN.
MEDEWERKERSD.D, W. M. LE COENTRE, F. J. v. d. ENDE, A. B. W. M. KOK, F. STAAL Pzn., A. SCHEELE, R. J. VAN DER VEEN en W. H. v. d. VEGT.
ABONNEMENTSPRIJS: per halfjaar bij vooruitbetaling 2.
Afzonderlijke nummers 8 cent.
ADVERTENTIEPRIJS 15 cent per regel bij jaarabonnement
van minstens 500 regels belangrijke
reductie.
UITGAVE VAN DE
PERSVEREENIGING ZEEUWSCHE KERKBODE
ADRES VAN DE ADMINISTRATIE
FIRMA LITTOOIJ 6 OLTHOFF, MIDDELBURG
Berichten, Opgaven Predikbeurten en Advertentiën tot
Vrijdagmorgen 9 uur te zenden aan de Drukkers LITTOOIJ
OLTHOFF, Spanjaardstraat, Middelburg.
TELEFOON 238. GIRONUMMER 42280
IMMANUËL.
en zij zal een Zoon baren, en
Zijn naam Immanuël heeten.
Boter en honig zal Hij eten
Jesaja 7 14b, 15a.
Een wonderlijke jongen is die Immanuël. Wan
neer zijn jeugdige moeder hem, haar eersteling,
ter wereld brengt, noemt zij hem Immanuël, dat
is God-met-ons. Immanuël is daarom een ge-
loofskind, kind van een geloovige moeder, die
er behoefte aan had om haar geloof in de waar
heid van 's Heeren beloften uit te drukken in den
naam van haar kind.
Een heel bijzondere positie nemen daarom
deze twee, moeder en kind, in temidden van hun
volk, dat onder koning Achaz in ongeloof liggen
bleef.
Donkere wolken dringen dreigend zich samen
in Juda's verten.
De lucht is vol van oorlogsrumoer, de poli
tieke toestand is hoogst gevaarlijk. De troepen
van Rezin, de koning van Syrië trekken op met
die van Pekah, Isrels koning, tegen Jeruzalem.
Geen wonder dat het hart van Davids huis op
het hooren van deze tijding zich beweegt evenals
het hart van het volk, gelijk de boomen des
wouds bewogen worden van de wind.
Maar, de HEERE is er ook nog en Hij laat
Achaz door Jesaja geruststellen. Rezin en Pekah,
ze hebben zelfs geen kans van overwinning. „Het
zal niet bestaan en het zal niet geschieden." De
HEERE zal het niet dulden. Op Zijn trouw mag
Achaz met heel zijn volk rekenen en bouwen.
Van hen wordt nu niets anders gevraagd dan
geloof.
GeloofMaar dat is het juist, wat Achaz mist.
Daarom wil hij er ook niet van weten tot ver
sterking van zijn geloof een teeken te vragen van
den Heere en tracht zijn ongeloof te dekken met
vrome praatjes. Ach ja, wie de belofte verwerpt,
kan ook het Sacrament niet aanvaarden. De
HEERE vraagt altijd geloof. Achaz heeft geen
teeken noodig, hij wil liever de overwinning zien
te behalen met behulp van Assyrië. Ongeloof
Ongeloofspolitiek Wat beteekent temidden van
al dat diplomatieke gehaspel, waaruit straks het
oorlogsgeweld losbreekt, dat zwangere meisje
In de oogen van de geweldhebbers der wereld
niets natuurlijk, maar binnen de kring van het
volk der openbaring veel
Want zij, de maagd, zal een Zoon baren en
zijn naam Immanuël heeten. Hoe bang de tijd
ook is en worden zal, zij, de zwakke, is sterk
in het geloof, dat God met haar is en met haar
kind God-met-ons. Zij vertrouwt op 's Heeren
beloften en daarvoor schaamt zij zich niet, maar
spreekt het openlijk uit in den naam van haar
kind Immanuël
Achaz wil geen teeken. Maar de Heere zal er
een geven in dit kind van deze jeugdige moeder,
dat zulk een naam draagt. Wat beteekent een
klein kind in de armen van zijn moeder, wanneer
de tijd zoo gespannen en de politieke atmospheer
zoo geladen is
Dan is het geen tijd om vrouwelijk-week te
mijmeren over moeder en kind. Achaz kon zich
er niet mee bemoeien. Het vaderland roept hem
ten oorlog. Straks dreunt de aarde van de aan
stormende vijanden en de wapens kletteren.
Maar hier fluistert een zwakke moeder Im
manuël
Hier leeft het geloof En het geloof wordt
nooit beschaamd. Het geloof doet ons altijd dee-
len in 's Heeren rijke gunst over Zijn volk, het
doet ons genieten het heil en de zaligheid des
Heeren. Daarvan is deze kleine jongen, Imma
nuël, een levend teeken.
„God-met-ons", ja, want de tijd moge angstig
wezen en de oorlog moge voor velen gebrek van
het allernoodigste inhouden, maar Immanuël, 2
a 3 jaar oud geworden, heeft overvloed, eet bo
ter en honig, of „dikke melk" en honig, beide
kostbaar en kenmerken van overvloed.
Neen, moeder, ge hebt niet teveel gezegd Im
manuël God is met u en met uw zoon Des
Heeren gunst is uw deel.
Voordat Immanuël immers 2 a 3 jaar is, heeft
God Juda's vijanden reeds verdreven door mid
del van de Assyriër Tiglath-Pileser.
Maar, daarmede is Achaz' ongeloof niet ver
ontschuldigd. Daarom kan hij zich niet verblijden
in deze heilsprofetie, welke Immanuël in zich
bergt. Integendeel, door zijn ongeloof deelt hij
niet in Gods genade, maar dreigt hem het ge
richt. De Assyriër wordt straks zijn verdrukker.
Achaz heeft het teeken van Immanuël weer
sproken.
ImmanuëlZijn we niet in de Adventsdagen
Hoort ge niet als van verre het gelui der kerk
klokken
Kerstfeest kunt ge alleen vieren, blij vieren,
wanneer ge Hem, die als kind uit een maagd
geboren werd, geloovig hebt leeren noemen
Immanuël, God-met-ons.
Want de kleine Immanuël uit Jesaja's dagen
is teeken van den komenden Messias, in Wien
het„God-met-ons" volle werkelijkheid wezen
zal. Hij is de groote en de ware Immanuël. Dat
moet daarom onze Kerstvreugde zijn, dat God
met ons is in den Heere Jezus Christus.
Een wonderlijk kind is ook deze Immanuël.
Ja, het wonder van Gods genade jegens ellendige
zondaren zelf.
Of is het geen wonder, dat God met ons is
God, de Heilige en Rechtvaardige met ons, on-
reinen en doemschuldigen
Met ons in Jezus Christus, dat is de heerlijke
vervulling van al 's Heeren beloften van heil en
zaligheid, waarop wij, Zijn volk, vertrouwen mo
gen, die wij gelooven moeten.
Ook van ons vraagt de Heere niets meer dan
geloof straks op de Kerstdag, nu in de Advent
en elke dag van ons leven geloof
Ook deze Immanuël werd geboren als een tee
ken dat wedersproken zou worden. En het wordt
weersproken door veler ongeloof. En wie niet
gelooft, is verdoemd, dat is God is verre van
hem, hij is van God verlaten.
ImmanuëlHet
Gods kinderen op
Evangelie.
God-met-ons, in
God-met-ons, in
God-met-ons, in
God-met-ons, in
God-met-ons, in
Yerseke.
is het geloovig hooren van
de zalige beloften van het
onze zonde-eenzaamheid.
onze kleingeloovigheid.
onze levensstrijd,
onze doodsstrijd.
Zijn heerlijkheid
A. VAN EGMOND.
GEEN MENSCHENBEHAGER.
Gal, 1 i 10.
Blijkens vers 10 was tegen Paulus het verwijt
ingebracht, dat hij zich liet leiden door de zucht
om menschen te behagen.
't Is wel niet twijfelachtig van welken kant dat
verwijt kwam. De dwaalleeraars, die de gemeen
ten zochten te brengen tot een ander Evangelie,
dat geen Evangelie was, hebben gepoogd daar
door den apostel in discrediet te brengen.
Het woord van dien man zoo betoogden
ze verdiende geen aandacht. Hij vroeg, hoe
de menschen het wilden hebben. Om de heidenen
te winnen leerde hij, dat de besnijdenis niet noo
dig was. Maar was hij onder Joden, dan eerde
hij de besnijdenis. Hij praatte de menschen maar
wat naar den mond.
Bij een man als Paulus was dit echter wel een
heel zonderling verwijt. Zoo iemand dan was hij
er niet de man naar om de menschen naar den
mond te praten wanneer hij oordeelde, dat zij
van de waarheid afweken, sprak hij hen krachtig
tegen.
Maar dat dan niet uit een zekeren lust tot
tegenspraak, of .om de dingen altijd anders te
zeggen dan de menschen gewoonlijk doen.
Zegt Paulus hier, dat hij niet menschen zocht
te behagen, in 1 Cor. 10 33 verklaart deze zelfde
man, dat hij in alles allen zocht te behagen, niet
zoekende zijn eigen voordeel, maar het voordeel
van velen, opdat zij mochten behouden worden.
En in 1 Cor. 9 2022 schrijft hij, dat hij den
Joden als een Jood geworden is, opdat hij de
Joden winnen zou dengenen, die onder de wet
waren, werd hij als onder de wet zijnde, opdat
hij degenen, die onder de wet waren, winnen
zoude, dengenen, die zonder de wet zijn, ben
ik geworden als zonder de wet zijnde (voor God
nochtans zijnde niet zonder de wet, maar voor
Christus onder de wet), opdat ik degenen, die
zonder de wet zijn, winnen zoude. Ik ben den
zwakken geworden als een zwakke, opdat ik de
zwakken winnen zoude, allen ben ik alles ge
worden, opdat ik immers eenigen behouden
zoude.
Uit deze beschrijving, die Paulus hier van zich
zelf geeft, zou eerder zijn af te leiden, dat de
dwaalleeraars grond hadden voor hun verwijt,
dat hij menschen zocht te behagen.
Er blijkt uit, dat Paulus, waar het niet noodig
was om der waarheid wil, de menschen niet af
stootte en alzoo van zich vervreemdde, door op
zettelijk te doen wat hun mishaagde. Hij sloot
zich, zoo nauw als met de handhaving der waar
heid mogelijk was, bij de menschen aan om zoo
hun sympathie en genegenheid te winnen en hen
zoo voordeelig te zijn, van nut te zijn.
En met dat de-sympathie-van-de-menschen-
zoeken om hun van nut te zijn, nam Paulus het
zóó nauw, dat hij in Rom. 15:2 als een regel
voor het Christelijk leven stelde „dat dan een
iegelijk van ons zijnen naaste behage ten goede,
tot stichting".
Maar als het gold de handhaving der waar
heid, dan vroeg hij niet of hij daarmee misschien
de menschen mishaagde, om dan de waarheid
maar te laten verduisteren uit een begeeren de
menschen te behagen. Dan was zijn woord krach
tig, vaak fel. Dan schroomt hij zelfs niet een
„vervloekt" uit te spreken tegen allen, die een
ander Evangelie brachten dan het Evangelie dat
hij den Galaten gepredikt had.
Want, zocht hij de menschen te behagen om
hun van nut te zijn, bovenal zocht hij Christus
te behagen, wiens dienstknecht hij was. Niet
wilde hij spreken zooals de menschen het gaarne
hadden, maar zooals God het wilde. Bovenal
zocht hij, als een trouw dienstknecht Christus te
behagen, omdat hij zoo alleen den menschen
waarlijk tot nut zou zijn.
En omdat hij zocht Christus te behagen, en
diens Evangelie ongerept te handhaven, daarom
trad hij zoo krachtig op tegen de dwaalleeraars,
die zich in de gemeenten van Galatië zochten in
te dringen en daarom schroomt hij niet in dezen
brief harde dingen te gaan zeggen.
Neen, een menschenbehager was Paulus niet,
waar het ging over de waarheid Gods.
En hierin moet Paulus nog altijd tot een voor
beeld strekken.
Er zijn nu velen, die zoeken het Evangelie te
verkeeren, die komen met een andere boodschap
dan die van het Evangelie van den Heere Jezus
Christus, en die dat dan ook nog Evangelie
noemen.
En dan zijn er ook, die meenen, dat men daar
aan ruimte moet laten. Daarbij speelt de zucht
om menschen te behagen dan ook wel eens een
groote rol. Daardoor krijgt men immers de eer,
dat men niet enghartig en bekrompen is, maar
van een verstandige ruime opvatting.
Niet alzoo. Wie aan de waarheid te kort doet,
moet worden tegengestaan. Als het moest (zie
Gal. 2:11) dan stond Paulus zelfs Petrus tegen.
Maar dan is daarvoor allereerst noodig te zoe
ken, dat wij Christus mogen behagen. Wie Chris
tus uit het oog verliest, komt er gemakkelijk toe
de menschen te behagen.
De bede moet in 't hart leven, dat wij den
Heere mogen behagen, als Zijn dienstknechten.
Dan zullen we bewaard blijven voor het behagen
van menschen, dat doet afdwalen van de waar
heid.
Maar dan moet Paulus ook hierin een voor
beeld zijn, dat hij voorzoover dat met de
handhaving van de waarheid mogelijk was
zocht allen in alles te behagen, opdat hij ze tot
nut mocht zijn.
Er kan ook wel zóó het pleit voor de waar
heid gevoerd worden, dat de wijze, waarop dat
geschiedt meer afstoot dan aantrekt, en dat zoo
der waarheid geen dienst gedaan wordt.
Laat daarin maar zijn een zoeken den naaste
te behagen ten goede, tot stichting. (Rom. 15 2).
BELANGRIJKE VERGADERING.
Dinsdag 7 Dec. a.s. houdt de afdeeling Mid
delburg van Patrimonium een openbare vergade
ring ter herdenking van Dr. A. Kuyper en dan
in de lijn van Patrimonium diens beteeke-
nis voor het sociale leven.
De afdeeling was zoo gelukkig den heer Hui-
nink, burgemeester van Veere, bereid te vinden
over dit onderwerp het woord te voeren.
De vergadering wordt gehouden in het Militair
Tehuis, Nieuwstraat, en vangt aan om 8 uur. De
toegang is geheel vrij niet alleen voor leden en
begunstigers, maar ook voor andere belangstel
lenden.
Deze vergadering is waard, dat zij in veler
belangstelling deelt. Hoe noodig is het en goed
en ook bemoedigend het groote levenswerk van
Dr. Kuyper te herdenken. En tot dat werk be
hoort ook, het doen zien van de Christenroeping
op het sociale terrein. Met name op dit terrein
zijn de gedachten, door Dr. Kuyper ontwikkeld,
nog niet in zoo breeden kring doorgedrongen
als noodig zou zijn.
Over elke poging, daarin verbetering te bren
gen, verheugen we ons hartelijk. We hopen
daarom, dat velen zich zullen opmaken om Dins
dagavond zich door den heer Huinink te laten
voorlichten over de beteekenis van Dr. Kuyper
voor het sociale leven.
HEIJ.
DE KERK DE SCHULD.
Zagen we hoe de kerk van veel en velerlei
de schuld werd gegeven en wezen we enkele van
de op haar gerichte pijlen aan, nu willen we eens
nagaan of men recht heeft zijn verwijten op die
wijze tegen de kerk te richten.
In de eerste plaats moeten we dan de vraag stel
len: tot wie moet men zich richten als er gebreken
in de kerk des Heeren zijn
Er zijn verschillende menschen, ook wel leden
van de kerk zelf, die zich richten tot de groote
„men". Wie het maar hooren wil, die mag
weten, welke fouten naar hun oordeel in die
kerk zijn.
Natuurlijk is zulk adresseeren altijd zeer een
voudig. Men voorkomt door zulk optreden heel
wat moeite. Immers voor niemand behoeft men
rekenschap te geven van zijn beweren en indien
eventueel dergelijk gecritiseer mocht komen bij
het bestuur van de kerk, wel „dan heeft men de
woorden verkeerd begrepen".
Schotvrij critiseert men maar raak.
Echter niet alleen adresseeren zich zulke critici
tot de groote „men", ook richten ze hun „ver-
toogen" wel tot diegenen, die op eenigerlei wijze
een leidende positie hebben in de kerk.
Gemakkelijk is het, als de ouderlingen b.v. op
huisbezoek komen. Die zijn dan, naar men hoopt,
zoo'n soort „zendversterker". Als die ouderlin
gen nu maar zoo „vriendelijk" willen zijn om
door te geven, wat beweerd wordt, wel, dan is
men al voor een goed deel van dat lastige huis
bezoek af. Want waar vindt men de meeste cri-
tiek Daar waar het meest te critiseeren valt.
Met andere woorden, diegenen, die zelf in leer
en leven aan de buitenkant van de kerk staan,
trachten hun zondige houding te verbergen door
veel „zwarts" te vertoonen van de kerk.
En dat niet alleen door lang te praten over
„die gebreken van de kerk" voorkomt men, dat
lang gesproken wordt over „de gebreken van de
persoon-in-kwestie"
Critiek op de kerk is dikwijls een afweerhou
ding. Een verdedigingspose, omdat men zelf wel
weet niet goed voor God en naaste te staan.
Men is scherp in zijn oordeel om aan het
scherpe oordeel Gods te ontkomen.
Men is bitter, omdat men zelf niet recht tegen
over den Heere staat.
Het Oud-Hollondsche spreekwoord wil men
niet toepassen Het kwaad, dat ge van een ander
weet, is geen zeep voor eigen kleed.
Ouderlingen, die enkele jaren practijk hebben,
verstaan zulke zelfverdediging wel, maar toch
leert de practijk, dat sommige leden meenen, dat
ze niet doorzien worden.
Dus noch is het adres de groote „men", noch
„de ouderling-die-huisbezoek-komt-doen". Deze
komt in naam en in opdracht van 's Heeren wege
tot de schapen van de kudde. Deze komen om
de leden, in dat bepaalde gezin, in dat bepaalde
huis aan een onderzoek te onderwerpen en niet
omgekeerd.
Tot wien men zich dan moet richten, indien
men gebreken ziet in de kerk
We willen uitgaan van de veronderstelling, dat
men waarachtig het heil van de kerk beoogt.
We nemen aan, dat men biddend de zaak
overwogen heeft, die men onder het oog wil
brengen.
We veronderstellen, dat het natuurlijk niet te
doen is om maar te critiseeren, maar dat het
alleen te doen is om door een juist oordeel een
verkeerde zaak recht te zetten, naar den eisch
van Gods Woord.
Wel, indien zulk een zielestemming er is, in
dien aan zulke voorwaarden voldaan is, dan ga
men naar het Bestuur der kerk, den Kerkeraad.
Daar moet men zijn met zijn critiek.
Daar diene men zijn bezwaar, dat biddend
overwogen is, in.
Natuurlijk niet een kwestie tusschen broeder
en broeder. Die moeten behandelt worden naar
Mattheüs 18.
