No. 17
Vrijdag 26 April 1935
49e Jaargang
WEEKBLAD VOOR DE GEREFORMEERDE KERKEN IN ZEELAND.
UIT HET WOORD.
n.
DADERS DES WOORDS-
UIT DE HISTORIE.
ZEEUWSCHE KERKBODE
REDACTIE: Ds. A. C HEI] TE KOUDEKERKE.
MEDEWERKERSD.D. L. BOUMA, W. M. LE COINTRE, F. J. v. d. ENDE, A, B. W. M. KOK, F. STAAL Pzn., A. SCHEELE en R. J. VAN DER VEEN
ABONNEMENTSPRIJS: per halfjaar bij vooruitbetaling 2.
Afzonderlijke nummers 8 cent.
ADVERTENTIEPRIJS15 cent per regelbij jaarabonnement
van minstens 500 regels belangrijke
reductie.
UITGAVE VAN DE
PERSVEREENIGING ZEEUWSCHE KERKBODE
ADRES VAN DE ADMINISTRATIE:
FIRMA LITTOOI] 6 OLTHOFF, MIDDELBURG
Berichten, Opgaven Predikbeurten en Advertentiën tot
Vrijdagmorgen 9 uur te zenden aan de Drukkers LITTOOIJ
OLTHOFF, Spanjaardstraat, Middelburg.
TELEFOON 238. GIRONUMMER 42280
BLIJVENDE PAASCHVREUGDE.
Houd in gedachtenis dat Jezus Chris
tus uit de dooden is opgewekt, welke
is uit het zaad Davids, naar mijn evan
gelie.
2 Timotheüs 2:8.
We kunnen ons niet anders voorstellen dan
dat Timotheüs gehoor heeft gegeven aan de op
wekking van den apostel en, verlost van de ver
lammende moedeloosheid, kracht heeft ontvangen
tot nieuwen arbeid en tot nieuw getuigen.
Zal 't nu ons ook zoo gaan
Wanneer dezelfde Paulus zich indenkt wat
het leven voor hem zijn zou, stel dat Christus
niet ware opgewekt, dan hoort ge een toon van
hopeloosheid ik zou dan de ellendigste van alle
menschen zijn.
Stellen wij 't ons ook eens voor, dat nimmer
een Heiland op aarde ware verschenen, om door
zijn dood en opstanding voor ons den hemel en
de heerlijkheid te ontsluiten. Wat zou dan de
zin van ons leven wezen Waartoe waren we
dan in deze wereld
Wat zouden we ongelukkige menschen zijn,
indien alles zich afspeelde in den tijd tusschen
wieg en graf en 't met dit leven voor goed met
ons gedaan ware.
Werkelijk wanneer we geen Paaschevange-
lie hadden en we ons niet konden troosten met
de blijde hoop des eeuwigen levens mijn God,
waar was mijn hoop, mijn moed gebleven
Welk een troosteloos verschietslechts een
kort bestaan hier op deze aarde vol moeite en
verdriet, en dan het graf, het verderf, de ont
binding.
Doch neen Paschen predikt ons niet de dood
maar het leven triumfeert. Niet het verderf maar
de onverderfelijkheid triumfeert. Immers leven
en onverderfelijkheid aan het licht gebracht door
Jezus Christus, die opgestaan is uit de dooden.
Wanneer wij blijven denken aan Jezus Christus
als een uit de dooden opgewekte, steeds daaraan
blijven denken, dan worden we door deze bezie
lende gedachte gedragen Gods zaak zal 't win
nen.
We zullen overwinnen, omdat Jezus Christus
overwonnen heeft en ten teeken daarvan het
graf geopend is.
Het is niet altijd gemakkelijk in dit bewustzijn
te leven.
De tijden kunnen ons neerdrukken, de strijd
des geloofs kan ons moeilijk vallen, de verdrietig
heden van het leven kunnen ons ontmoedigen.
Zie eens rondom u en let eens op de dingen,
die we met de oogen aanschouwen.
Heeft 't er veel van dat we op weg zijn naar
de victorie, naar den hemelschen heilstaat, naar
de eeuwige zaligheid Of neemt de ongerechtig
heid toe en geeft de zelfzucht den toon aan
Worden er ook in ons land geen beginselen ver
kondigd, die 't ergste doen vreezen
Hoe moeilijk is 't soms, vast te blijven houden
aan de overwinning van het goede, van de waar
heid, van het leven.
Maareens scheen de toekomst nog veel
hopeloozer en tóch zegevierde het licht over de
duisternis, de hemel over de hel, het leven over
den dood.
Nooit scheen de satan meer macht te bezitten
en de ongerechtigheid grooter triumf te behalen
dan op dien Vrijdag toen de Levensvorst, de
Zondelooze in den dood onderging.
Toen was toch niets meer te hopen. De zonde
had de overwinning bevochten. De ongerechtig
heid had den troon beklommen. De satan had
alle macht. De herder was gevallen. Hij was ge
storven die gezegd had Ik ben de opstanding
en het leven.
Maar Paaschmorgen brak aan.
En daarmedeoverwinning, blijdschap, ge
rechtigheid, leven.
Wij gaan een nieuwen Paaschmorgen tegemoet.
Wij verwachten Jezus Christus op de hemel
wolken.
Dan zullen de vijanden beschaamd worden,
maar eeuwige blijdschap zal wezen op de hoof
den dergenen die Hem hebben liefgehad.
Maar aan dien lichtenden Paaschmorgen gaat
ook een donkere Vrijdag vooraf, waarop de
zonde en de dood de overwinning schijnen te
behalen.
Zooals echter eens het Paaschlicht doorbrak
en blijdschap en troost stortte in de harten van
Jezus' vrienden, zoo zal eens de overwinning van
het leven en de waarheid aanschouwd worden
op den nieuwen Paaschdag van Jezus' weder
komst.
Laten dan de zienlijke dingen niet steeds een
neerdrukkenden invloed uitoefenen Blijf liever
denken aan Jezus Christus als een uit de dooden
opgewekte, dat is als den overwinnaar.
In welke omstandigheden kunt ge komen, dat
de levende Heiland u niet helpen kan
Drukken de zonden u neer en twijfelt ge aan
de zekerheid uwer rechtvaardiging
Hij is overgeleverd om uw zonden en opge
wekt om uw rechtvaardiging.
Dreigt uw kracht u in de strijd met de zonde
te begeven Hij leeft en is de bron uwer kracht.
Ziet ge tegen het stervensuur op Hij leeft en
daarom kunt ge zelfs aan 't graf blijmoedig den
ken.
'rr' Jj
Houd in gedachtenis den levenden Christus.
De satan roept u toe Houd in gedachtenis
dat de jeugd gauw voorbij is, dat het leven kort
is. Eet en drink en wees vroolijk. Pluk de bloem
eer ze verflenst.
Hoe arm is dan uw leven. En 't wordt steeds
armer naarmate het einde in 't zicht komt.
Hoe rijk daarentegen een leven met Christus.
De omgang met Hem loopt bij 't sterven niet
ten einde.
Neen, het sterven is winst, omdat Christus in
de stervensure de zijnen tot zich trekt in eeuwige
heerlijkheid.
Degenen, die Jezus toebehooren, hebben den
dood niet meer voor zich, maar achter zich.
Zij stierven toen Hij stierf.
Zij stonden uit 't graf op, toen Hij uit den
dood verrees.
Aan den eindpaal van de tijden
Ziet ons oog den geest van 't kwaad,
Moegeworsteld en ontwapend,
Tot geen afval meer in staat.
Als de Heere God in allen
En in alles alles is
Zal het licht zijn, eeuwig licht zijn,
Licht uit licht en duisternis.
Zaamslag. KOK.
DE GEOPENDE HEMEL
Openb. 4
(Wat Johannes zag).
Johannes gaat beschrijven wat hij zien mocht
door de deur, die in den hemel geopend was.
En dan vermeldt hij allereerst dat hij daar
een troon zag en een, die zat op dien troon.
,,En zie, daar was een troon gezet in den hemel
en er zat een op den troon" (2b).
De troon is de zetel van hem, die de heer
schappij heeft, die koning is. Zoo zijn er vele
tronen hier op aarde. Maar ook in den hemel
is een troon en die troon is de zetel van Hem,
die de heerschappij heeft over alle dingen.
Johannes zag niet alleen een troon, maar hij
zag ook Eénen, die op dien troon zat. In den
hemel zag hij een troon en die troon was niet
ledig daar zat Eén op dien troon.
Van Hem, dien Johannes dan op dien troon
zag zitten, schrijft hij dan „Die daarop zat was
in 't aanzien den steen Jaspis en Sardius gelijk.
De Jaspis is als kristal doorschijnend. De Sardius
heeft een bloedroode kleur. Die twee kleuren
spreken dan van wat de Schrift van God zegt,
dat Hij is een licht, maar ook een verterend vuur.
Zegt Johannes weinig van Hem, die op den
troon zat, uitvoerig is hij in z'n beschrijving van
den troon zelf en van wat hij zag in verband
met dien troon.
Rondom den troon zag hij een regenboog, in
het aanzien den steen smaragd gelijk. De sma
ragd is van groene kleur. Groen is de kleur van
de hoop en van het leven.
Den troon van Hem, die de heerlijke God is
en een verterend vuur voor den zondaar, zag hij
omwelfd met een groene boog, sprekend van
Gods genade ten leven en van Zijn trouw aan
Zijn verbond.
Van dien troon, die het heele tafereel over-
heerschte, heeft Johannes nog meer te melden.
Was er over dien troon een groene boog, ron
dom dien troon waren 24 andere tronen. Op die
tronen zag Johannes de 24 ouderlingen zittende,
bekleed met witte kleederen en zij hadden gou
den kronen op hunne hoofden.
In den hemel zag hij ook menschen. Die ouder
lingen toch waren geen engelen, maar menschen.
En voor die menschen waren er ook tronen ge
zet. Deze menschen waren menschen wier zon
den waren verzoend bekleed waren ze met
witte kleederen.
En die menschen waren niet alleen op tronen
gezeten, maar zij hadden ook gouden kronen op
hun hoofden zij droegen de kroon der over
winning.
In die ouderlingen, die genoemd worden de
vier en twintig ouderlingen, hebben we te zien
de vertegenwoordigers van de geheele verloste
kerk van het Oude- en het Nieuwe Testament.
Bij deze 24 ouderlingen is toch niet te denken
aan bepaalde mannen uit de heilige geschiedenis;
bijv. niet aan de 12 apostelen plus nog 12 andere
heiligen.
Symbolisch wordt hier aan Johannes getoond
de volheid van de geheele verloste kerk. En die
kerk ziet hij dan gekroond met de kroon der
overwinning en gezeten op tronen om te regeeren.
Dat hij daar die 24 ouderlingen mocht zien
zitten op 24 tronen moest Johannes temeer tref
fen, wanneer hij zag en hoorde, dat er van den
grooten troon uitgingen bliksemen en donder
slagen en stemmen.
Die groote troon was wel waarlijk een troon
vol majesteit en kracht. Maar voor de verschrik
kingen, die er van dien troon uitgingen, behoef
den de 24 ouderlingen niet te vreezen. In de
onmiddellijke nabijheid van dien troon mochten
zij, zonder vreeze, met eer getroond, zitten op
hun tronen.
Zag Johannes deze 24 tronen rondom den
troon Gods, vóór dien troon zag hij zeven vurige
lampen en ook een glazen zee, kristal gelijk.
Bij de woorden „zeven vurige lampen" voegt
Johannes welke zijn de zeven Geesten Gods. Dit
mag niet zóó worden verstaan alsof er zeven
Heilige Geesten zouden zijn. We weten, dat er
maar één H. Geest is. Maar het zevental lampen
7 is het getal van de volkomenheid wijst
op de volkomenheid van het licht, dat door den
H. Geest uitstraalt van den heerlijken troon
Gods.
Hier is overeenkomst met den tabernakel. God
werd gedacht te wonen in het Heilige der heili
gen, en daarvóór was het Heilige, en daarin
stond de gouden kandelaar met de zeven armen.
God is een verterend vuur, maar dat vuur is voor
Gods heiligen gebonden in de vlam der lampen
en verteert dan niet, maar geeft licht.
En eveneens vóór den troon zag Johannes een
glazen zee, kristal gelijk.
Stond in het heilige de kandelaar, in den voor
hof stond de koperen zee of het koperen wasch-
vat. De priesters moesten zich reinigen vóór ze
in het heiligdom mochten ingaan. Als het is, dat
het vuur Gods voor de heiligen een licht is, dan
is het door de reiniging van hun zonden. Dan is
het, omdat hun kleederen wit gewasschen zijn
door het bloed des Lams.
Al verder zag Johannes ook iets in het midden
van den troon en rondom den troon. Deze eigen
aardige plaatsbepaling in 't midden en ron
dom maakt het bezwaarlijk zich goed voor
te stellen wat Johannes zoo zag. Ook hier blijkt
weer, dat we te doen hebben met een symboli
sche voorstelling.
Johannes zag dan zoo vier dieren zijnde vol
oogen van voren en van achteren.
Het woord, dat vertaald werd door „dieren"
kan ook vertaald worden door „levende wezens".
En die vertaling verdient wel de voorkeur.
Het eerste dier was een leeuw gelijk. Hier is
er op te letten, dat Johannes niet zegt, dat het
eerste dier een leeuw was, maar het was een
leeuw gelijk. En datzelfde moet bedacht worden
bij de andere dieren. Het tweede dier was een
kalf gelijk, het derde had het aangezicht als een
mensch en het vierde was een vliegenden arend
gelijk.
In deze vier levende wezens zijn te zien de
vertegenwoordigers van al het geschapene van
de volheid van alles wat er op de aarde en in
de wereld leeft. Niet alleen de menschheid wordt
verlost, maar de heele schepping.
Daarop wijst het getal 4. Er zijn vier wind
streken. Daarop wijst ook de gedachte van de
vier levende wezens, die elk een onderscheiden
trek van het geschapene naar voor brengen. In
de herboren schepping zal schitteren de majesteit
als van den leeuw, de kracht als van het rund,
de wijsheid van den mensch, terwijl die majes-
tieuze met wijsheid geleide kracht, zal werken
met de snelheid als van een arend.
Nog een nadere beschrijving geeft Johannes
van die vier levende wezens. De vier dieren had
den elk voor zichzelf zes vleugels. Jesaja zag zoo
ook de serafs met zes vleugels (Jes. 6:2). Die
zes vleugels dienden om aan te geven de groote
snelheid van beweging, waartoe zij in staat wa
ren.
En ze waren van binnen vol oogen (vs. 8)
en zij waren vol oogen van voren en van ach
teren (vs. 6b). Aan alle kanten zag men aan
die levende wezens oogen. Niets ontging hun
dus. En die voorstelling van alles te kunnen zien,
houdt verband met wat straks van hen zal ver
meld worden, dat zij den Heere God prijzen om
de heerlijkheid van Zijn werken. Om die heer
lijkheid van Gods werken te kunnen roemen,
moesten zij die kunnen opmerken, om die te
kunnen opmerken moesten ze die kunnen zien,
en ze konden datze waren vol oogen.
Dit was dan wat Johannes in dien geopende
hemel zag
een troon en Eén, die op den troon zat
boven dien troon een groene boog
rondom dien troon 24 tronen, waarop men
schen zaten
vóór dien troon zeven lampen en een glazen
zee
in 't midden van en rondom van dien troon
vier levende wezens.
HEIJ.
De Farizeën.
Zoowel het volk als het Sanhedrin, zagen we,
was verdeeld in helleniseerenden en Wetshand-
havers.
Na de bevrijding van het land door de Mak-
kabeën veranderde echter het karakter van deze
partijen.
Politiek was het volk nu onafhankelijk gewor
den onder Simeon (145132). Deze Simeon
had de macht van een koning hoewel hij slechts
den naam droeg van Hooge Priester.
Ook na zijn vermoording in 135 bleef de macht
in handen van de Makkabeën en had zijn opvol
ger Johannes Hyrkanals in alle opzichten de
macht van een koning aarzelde hij den konings
titel te dragen.
Wel blijkt uit verschillende feiten dat deze
titel door hem gaarne zou worden aangenomen.
Dit laatste vooral was tegen den zin van de
uiterst rechtsche groep in het Sanhedrin. (De
wetshandhavers konden we immers weer onder
scheiden in de gestrengen en de meer gematig
den.)
Bovendien moeten we hier melding maken van
het feit, dat de zgn. helleniseerenden van hun
invloed beroofd waren nadat Antochus Epipha-
nes verslagen was en met hem de Grieksche in
vloed.
Zoo bleven er dus nu twee partijen over de
uiterst rechtschen en de meer gematigden, die
allen de Wet wilden handhaven.
Het karakter van deze twee groepen werd dus
bepaald door hun verhouding tot de Torah. De
eerste groep wenschte de Torah in alle zuiver
heid te bewaren. Achtte de Torah de richtsnoer
voor het geheele leven en alle levensterrein.
Voor en boven alle dingen stond Gods Woord,
dat Israël gegeven was.
De tweede groep bestond uit de priesters en
de adel in tegenstelling met de eerste die ook
leeken bevatte. Zij waren ten nauwste met de
regeering betrokken. Ze wenschten dan ook de
politieke belangen niet achter te stellen bij de
godsdienstige. M.a.w. de Torah is een heerlijk
geschenk Gods, echter moet zij geen vrijhedis-
benemer worden.
Johannes Hyrkanes heeft nu van deze eerste
groep veel steun ondervonden in zijn pogingen
het land weer de belastingen en de tienden te
doen opbrengen naar de Wet.
Wel heeft hij „belastinginspecteurs" aangesteld
die moesten nagaan of de voorschriften van de
Wet werden nagekomen, maar vrijwillig vormde
zich ook uit het volk een groep menschen die
plechtig beloofden de belasting trouw te zullen
nakomen naar de Wet.
De leden van dit genootschap heeten de Habe-
riem.
Verder werd dit lichaam verdeeld in vier
klassen, waarvan de laagste klas heette de Phe-
rushim, of de Fa r i z e r s.
D.w.z. „afgescheidenen" van het volk-van-het-
land, dat zich niet met hen verbonden had naar
de Wet de belasting te betalen. (Zie M. Hagg.
II 7) en ook „afgescheidenen" van de drie andere
klassen der Haberiem.
Als de laagste klas van de Haberiem waren
zij het talrijkst, terwijl de hoogere klassen der
Haberiem nog strengere eischen stelden inzake
wetsvervulling.
Het laat zich begrijpen, dat in het Sanhedrin
de „rechtsche groep", en de Schriftgeleerden
zich gaarne bij deze Haberiem en dan speciaal
