No, 10
Vrijdag 9 Maart 1934
48e Jaargang
WEEKBLAD VOOR DE GEREFORMEERDE KERKEN IN ZEELAND,
UIT HET WOORD,
DADERvS DES WOORDS-
ZEEUWSCHE KERKBODE
REDACTIE: Ds. A. C. HEIJ TE KOUDEKERKS
MEDEWERKERSD.D. L. BOUMA, W. M. LE COINTRE, F. J. v. d, ENDE, A. B. W. M, KOK, F. STAAL Pzn., A. SCHEELE en R. J. VAN DER VEEN
ABONNEMENTSPRIJS: per halfjaar bij vooruitbetaling 2.
Afzonderlijke nummers 8 cent.
ADVERTENTIEPRIJS 15 cent per regelbij jaarabonnement
van minstens 500 regels belangrijke
reductie.
UITGAVE VAN DE
PERSVEREENIGING ZEEUWSCHE KERKBODE
ADRES VAN DE ADMINISTRATIE:
FIRMA LïTTOOIJ 6 OLTHQFF, MIDDELBURG
ynnmnrrirnrr»
Berichten, Opgaven Predikbeurten en Advertentiën tot
Vrijdagmorgen 9 uur te zenden aan de Drukkers LïTTOOIJ
OLTHOFF, Spanjaardstraat, Middelburg.
TELEFOON 238. GIRONUMMER 42280
EEN ONTKLEEDE CHRISTUS.
„De krijgsknechten dan, als zij Jezus
gekruisigd hadden, namen Zijne klee
deren."
Joh. 19:23a.
De Christus is aan het kruis verhoogd, maar
Zijn kleeding is op den grond gebleven.
Begrijpt ge, dat dit 'n aparte factor in het
lijden van den Heiland is geweest, lezers?
Maar verstaat ge ook, dat dit 'n eigen onder
deel vormde van het oordeel Gods, dat Hij
ondergaan moest voor de zonde der zijnen
Om dat te zien, is 't noodig te letten op de
beteekenis van het kleed voor de gevallen
menschheid.
Zie, toen Adam en Eva de begeerlijke, schoone
vrucht van den boom der kennis des goeds en
des kwaads hadden gegeten, werden hun beider
oogen geopend en ontdekten zij dat ze naakt
waren. Toen bleek terstond de funeste uit- en
doorwerking der zonde, die Gods rijkste schep
ping aantastte en onrein maakte wat den reinen
steeds rein was geweest.
God heeft den mensch zonder kleed geschapen
en zóó als hij uit de handen van zijn Maker
voortkwam, zoo was hij goed en schoon. Zoo
zou hij mogen en kunnen leven in 'n Paradijs
van schoonheid, waarin hij zelf, óók wat zijn
lichaam betreft, het subliemste juweel van den
hemelschen Kunstenaar zou zijn.
Maar aan dien gebenedijden toestand heeft
Adam zelf 'n eind gemaakt. De kanker der zonde
verwoestte zijn zinnen en hij kon Gods gave
en schoone schepping niet meer zien, zonder de
verderflijke roerselen der zonde daarbij te er
varen.
De naaktheid van den mensch was voortaan
voor dien mensch niet meer ongevaarlijk in
tegendeel zij was levensgevaarlijk geworden
Maarwat doet God dan
Luister, lezers, dan maakt de Heere Zelf voor
Zijn gevallen schepselen rokken van dierenvel-
len en trekt hun die aan. Dan geeft Hij hun een
middel, een wapen waarmee zij kunnen strijden
tegen de zonde waarmee zij de zonde kunnen
tegengaan. Dan schenkt Hij hun 'n kleed, dat
met de zonde rekent en zich aansluit bij den
gewijzigden toestand van het menschenhart. Dan
blijkt, dat Hij genadig en barmhartig is, lank
moedig en groot van goedertierenheid
Want, instede van wereld en mensch te tref
fen met den banvloek van Zijn toorn instede
van de aarde over te geven aan den Satan en
haar te veranderen in 'n hel instede van den
verwaten mensch vrijelijk in de macht der zonde
te laten, biedt Hij Zelf den mensch 'n middel
aan, léért Hij hem 'n middel om de fatale door
werking en uitbarsting der zonde tegen te hou
den.
Dat middel is het kleed.
Zoo zien wij, Christenen, het, als 'n gave van
Gods algemeene genade, die mede dienen moet
om wereld en mensch nog in stand te houden.
Neen, zoo ziet de ongeloovige wetenschap,
die, al beweert ze dan ook Darwin en de con
sequenties zijner evolutietheorie te hebben af
gezworen, toch aan die evolutiegedachte nog
zoo vast zit, het niet.
Zij immers beweert, dat 't oorspronkelijk doel,
dat de mensch met zijn kleeding beoogde was
de versiering van zijn lichaam.
Maar Gods Woord leert 't ons anders.
Dat Woord zegt ons, dat 't kleed niet slechts
wenschelijk doch bepaald noodig is, en dat God
t den mensch heeft gegeven in Zijn gemeene
gratie.
Omdat Hij met de wereld nog iets goeds voor
had.
Omdat Hij nog gedachten van vrede en ver
zoening koesterde.
Omdat Hij reeds in het Paradijs 't Evangelie
had verkondigd 't Evangelie van het komende
Vrouwenzaad.
Zoo moeten we het kleed zien als 'n den-
mensch-nog-sparende gave van Gods gemeene
genade.
En als we 't zóó gezien hebben, dan gaan we
naar Golgotha.
Dan gaan we naar den Middelaar aan 't kruis.
Neen, ze hebben Hem niet alleen geslagen en
gehoond ze hebben Hem niet alleen 'n scherpe
doornenkroon op de slapen gedrukt en Hem
gespijkerd aan 'n kruis, maar schande der
wereld ze hebben Hem ook van Zijn klee
ding ontdaan al Zijn kleeren hebben ze Hem
uitgetogen, zoodat Hij daar nu naakt, overge
geven aan den vuilen grijnslach der Joden en
den schamperen spot der Heidenen, hangt aan
het vloekhout.
Het vloekhout, dat was 'n schande, maar
naakt aan dat vloekhout, dat vergrootte de
schande buitenmate en maakte het lijden voor
den reinen Christus, die daar te kijk hing voor
de onreine blikken van menschen, wier zielen
zwart waren van zonde, nog ondragelijker.
Lezers, het is voor ons nooit te doorgronden
wat dit voor Christus is geweest.
Want wij zijn zondig.
Maar Hij was zondeloos.
Wij zijn óók bevlekt door duizend zonden.
Maar Hij was vlekkeloos.
Zie, het kruis zélf was 'n ergernis voor de
Joden, maar'n ongekleede Messias aan dat
kruis accentueerde die ergernis nog bijzonder.
Nu werd het nog veel méér 'n karikatuur-
Messias
Daar hing nu die grootspreker, die zich zoo
hoog kon verheffen boven hen, eerwaarde San-
hedristen Die zichzelven nota bene Gods Zoon
durfde noemen Ze hadden Hem dan nu eens
in al z'n schande en naaktheid ten toon gesteld!
Nu zouden ze wel eens willen zien, of er nog
Joden waren, die geloofden, dat dit de lang be
loofde Messias was Tusschen het uitschot der-
maatschappij hing hij daar in machteloosheid en
schamelheid Z'n kleeren zijn hem afgenomen
en, ha, hij kon er niets tegen doen Want, als
hij dat kon, zou hij 't nü toch zeker niet laten!
Welk mensch immers zou niet, als Adam,
door de vlucht z'n naaktheid trachten te verber
gen Waar blijft echter nu die pocher, die
den tempel in drie dagen kon opbouwen en die
'n houding aan kon nemen alsof de gansche
wereld van hém was Waar hij blijft Hij
blijft naakt aan de balken van het kruis
Ja, inderdaad, Hij blijft naakt aan de balken
van het kruis
Hij doorstaat ook déze allerhevigste verzoe
king, de Christus, uw Verlosser, gemeente
Al is 't ook, dat Zijn ziel van smart ineen
krimpt en walgt van de blikken der menschen.
Al is 't ook, dat alles wat in Hem rein en goed
en lieflijk is, tegen dit tooneel in opstand komt,
Hij blijft toch naakt aan 't kruis Hij toont niet
dat Hij waarlijk, als de Zoon, de Eigenaar is
van alles, maar Hij verbergt ook nu Zijn eigen
lijke heerlijkheid, Zijn goddelijke glorie, omdat
Hij weet dat, achter de menschen, Zijn Vader
staatomdat Hij Zich bewust is, dat 't zóó moet,
dat 't zóó de goddelijke gerechtigheid vordert
en dat Hij dit móét dulden, wil Hij voor Zijn
gemeente van alle tijden Verlosser, Zaligmaker
kunnen zijn.
Want, ja, daarvoor moest de Christus óók
Zijn kleeding missen. Daarvoor moest Hij ook
déze genadegave, ook dit barmhartigheidsge
schenk van het Paradijs afleggen, gelijk in de
hel alle kleeren, die hier op aarde door Gods
goedheid nog de uitbarsting der zonde belem
meren, zullen worden afgerukt. Hij ging dan ook
de helsche smarten tegen, daarom trok God Zijn
zonde-bedekkende gaven één voor één terug,
opdat de Middelaar volkomen zou worden wat
de mènsch door de zonde is, wanneer er van
geen genade meer sprake kan zijn. God Zélf
trok Zich van Hem terug en, wanneer de Heere
dat doet, vallen alle sparende gaven weg Wan
neer de Heere dat in 't Paradijs had gedaan, zou
de eerste Adam geen bekleeding hebben ontvan
gen, maar dan zou ook terstond de brand van
Gods toorn op aarde hebben gewoed.
Echter, nu is die brand van Gods toorn be
waard gebleven voor den Christus aan 't kruis.
God heeft dat alles opgelegd voor Zijn eigen
Zoon.
Alzoo lief heeft God de wereld gehad, dat
Hij Zijn eigen Zoon, naakt uitgetogen, als 'n
bespotting en 'n aanfluiting aan 't kruis, wilde
tentoonstellen, opdat 'n ieder die in Hem ge
looft niet zou verderven, maar het eeuwige leven
ontvangen
Gods Zoon zónder sparende bedekking aan
'n vloekhout
O, het is belachelijk voor den natuurlijken
mensch, die van zonde en straf niet weten wil
en die zich 'n God boetseert naar z'n eigen be
geerte. De natuurlijke mensch begrijpt niet de
dingen, die des Geestes Gods zijn ze zijn hem
dwaasheid.
Maar voor den geloovige, voor hem, die door
genade oog heeft gekregen voor het ontzettende
der zonde voor hem, die in den uitgetogen
Christus aan 't kruis de prediking van den recht
vaardigen en heiligen God beluistert„Alzoo
hadt gij daar moeten hangen, o mensch, indien
Ik Mijn Zoon niet voor u in de wereld had
gezonden opdat Hij de straf dragen zou", voor
dien geloovige is het kruis met den naakten, be
rooiden en beroofden Christus, de hoogste wijs
heid Gods, die hij niet anders dan huiverend kan
aanbidden.
Die geloovige weet dan ook, dat hij 't aan
zijn Borg dankt, dat hij nog 'n kleed draagt en
Gods genadegaven geniet. Die geloovige weet,
dat hij 't dankt aan de onpeilbare liefde van
zijn Heiland, die sterlc is gebleven in Zijn Mes-
siasbewustzijn en die niet in goddelijke Majesteit
de roovers van Zijn kleed en de schenders van
Zijn eer met meer dan twaalf legioen Engelen
heeft verdelgd. Die geloovige weet, dat hij een
maal in 't gericht voor God zal kunnen ver
schijnen omdat zijn Verlosser aan het kruis de
satanische blikken der menschen heeft willen
verdragen en Messias is gebleven tot het einde
toe
Al waren Zijn smarten ook onbegrijpelijk.
Al moest Hij bitter klagen
O dood'lijk uur
Wat hitte doet Mij branden
Mijn hart is week en smelt in d' ingewanden,
Als was voor 't vuur.
Grijpskerke. PESTMAN.
ONZE ZENDINGSTAAK IN DEZEN TIJD.
IV (Slot).
„Roepstemmen uit Indië" dat hadden we
kunnen schrijven boven het citaat uit den brief
van Ds. Merkelijn. Roepstemmen, die dan, door
zijn intermedium, tot onze ooren doorklonken.
Daarvan zegt Ds. Merkelijn nu verder in zijn
schrijven
„Ik geloof ook, dat in die gelegenheden,
die hier bestaan om te werken een verhooring
is van gebeden, die in de kerken week aan week
worden opgezonden om opening, om de komst
van Gods Koninkrijk ook op dit Zendingster
rein om zegen voor het werk alhier. En als de
krachten nu te weinig worden om den zegen in
ontvangst te nemen, hoe dan Mogen we dan
ophouden om zegen te vragen of moet nu veel
eer een weg bewandeld worden, die tot het ont
vangen van dien zegen in staat stelt Wij zijn
niet gehouden tot het onmogelijke, maar als de
arbeid zich uitbreidt en tengevolge daarvan
meerdere arbeiders noodig zijn door den zegen,
dien God geeft, zou het dan inderdaad onmoge
lijk zijn om arbeiders uit te zenden Wanneer
wij zien, dat de stand van den arbeid meerdere
arbeiders noodzakelijk maakt, dan heeft de Heere
Jezus ons geleerd te bidden, of de Heere des
oogstes arbeiders in Zijn wijngaard wil uitstoo-
ten. En tot het uitstootten behoort m.i. ook het
schenken der finantiën, voor dat uitzenden be-
noodigd. Ik kan niet gelooven, dat God hier de
deuren zou openen, de gelegenheden voor Evan
gelieprediking zou vermeerderen en dan ook niet
zou geven de middelen, die noodig zijn, dat ik
er niet mee door kan gaan. Het is ook mogelijk,
dat de kerken der Zuidelijke provinciën niet
meer kunnen geven voor vermeerdering van ar
beidsmiddelen, maar ik geloof ook, dat God,
langs welken weg dan ook, er voor zal zorgen,
dat wij die middelen krijgen, als wij er biddend
naar zoeken."
Het Zendingscomité en de deputaten der Clas
ses meenden aan Ds. Merkelijn te moeten schrij
ven, dat, wanneer God onze werkkracht ver
mindert, we daarmede moeten rekenen en als
we dan al het werk niet kunnen blijven voort
zetten, we dan wel een en ander moeten los
laten, omdat de Heere niet meer van ons vraagt
dan we kunnen en ons ook gebiedt voor onze
gezondheid te zorgen. Als het dan zou zijn, dat
hij veel werk zou ongedaan moeten laten, ja
zelfs zijn werk zou moeten inkrimpen, dat we
dit dan ook, hoe zwaar het valt, uit de hand
des Heeren moeten aanvaarden.
Als antwoord daarop is het volgende te ver
staan.
- „Daarom versta ik het niet, als U schrijft:
„als het dan is dat U veel werk ongedaan zult
moeten laten, ja zelfs Uw werk zoudt moeten
inkrimpen, dan moeten we dat, hoe zwaar het
ons valt, uit de hand des Heeren aanvaarden."
Zeker we moeten aanvaarden dat ik wegval en
mijn krachten minder worden, maar berusten in
het ongedaan laten van werk, dat de Heere te
doen geeft en waartoe Hij roept, is niet geoor
loofd voor de kerken. Het kan dan wel zijn,
dat wij de wegen niet zien, die we bewandelen
moeten, maar daar zijn we dan ook menschen
voor, die deze wegen hebben te zoeken en te
vragen of God ze wijzen wil.
Wanneer deze nood aan de kerken bekend
wordt gemaakt, wie zal zeggen, welke verras
singen God ons dan bereidt, welke gewilligheid
Hij werkt om dit plan mogelijk te maken. Wie
zal dat zeggen
We kunnen het zeker niet zeggen, wanneer
ook maar de geringste poging daarvoor achter
wege blijft. Wanneer de broeders op hun ver
gadering zeggen „het kan niet", dan is dit in
ieder geval geen uitspraak van de kerken het
zou zelfs kunnen zijn, dat het meeviel. In ieder
geval moeten de kerken gelegenheid hebben zich
uit te spreken en ik geloof niet, dat wij namens
en voor de kerken mogen beslissen, wanneer die
kerken zelf zich over deze uitbreiding van het
werk niet hebben uitgesproken."
Tot zoover wat Ds. Merkelijn ons schreef.
Omdat ook het Zendingscomité met de Zendings-
deputaten der Classes met onzen miss. pred. van
oordeel waren, dat de kerken met deze zaken
moesten worden op de hoogte gesteld, is dat in
deze artikelen geschied. En dat is dan gedaan
in het volle vertrouwen, dat de kerken, alzoo
ingelicht, zullen verstaan dat hier een roeping
is, waaraan zij willen gehoor geven.
En dat te meer omdat gelijk we in ons eerste
artikel van 16 Febr. aantoonden voor de uit
zending van een tweeden miss. predikant niet
noodig is, dat de kerken haar bijdragen voor
de Zending verhoogen, maar die uitzending mo
gelijk is, ook dan wanneer de kerken haar bij
drage voor de Zending verlagen, als zij maar
bereid zijn dat te doen met niet meer dan 5
Wanneer dan alzoo spoedig zal kunnen be
sloten worden tot de uitzending van een tweede
miss. pred., is daarmee nog niet gezegd, dat, als
de gewenschte man gevonden en beroepen is en
zich bereid verklaard heeft die roeping op te
volgen, ook diens uitzending spoedig kan volgen.
Ds. Merkelijn zou dat wel graag willen. Hij
schreef daarover „Het zou zeer gewenscht zijn,
dat deze tweede dominee zoo spoedig mogelijk
kwam, b.v. nadat hij het gewone missionaire
examen had afgelegd, na een goed half jaar. De
verdere voorbereiding zou dan-in Indië kunnen
vallen. Hij zou b.v. in Djokja kunnen wonen en
zich onder leiding van Dr. Bakker, Ds. Pos en
Dr. Bavinck, die aan de opleidingsschool aldaar
verbonden zijn, verder kunnen bekwamen. Hij
heeft dan de fijnste leiding, die zich denken laat;
een voorbereiding, die van meet af geheel in
gericht is op den komenden Zendingsarbeid, ont
daan van alle overtolligheden, die een tweejarige
studie in Leiden met zich meebrengt, terwijl hij
dan tevens elke week in Magelang een gedeelte
van het werk (catechisaties en arbeid op de
scholen en een paar preeken in de maand) over
zou kunnen nemen. Dat is voor zoo'n tweeden
dominee zeker niet te zwaar ik ben er door
geholpen, de Europ. gemeente heeft er baat bij,
terwijl de opleiding aldus verkregen beter is,
dan hij ooit in Holland zou kunnen ontvangen."
Het Zendingscomité en de Zendingsdeputaten
der Classes stemmen met dien wensch van harte
in.
Toch is de vraag of het alzoo zal kunnen
gaan. Er is n.l. over het Zendingsexamen op de
Gen. Synode van 1914, gehouden te 's-Graven-
hage (Acta art. 95) een besluit genomen, dat
van een langere voorbereiding hier in 't land
spreekt.
Dat besluit luidt aldus„aan de Zendende
kerken aan te bevelen om de Missionaire Diena
ren, die zij zullen uitzenden, in de gelegenheid
te stellen in de Indologische vakken, speciaal
van die, welke voor het bepaalde terrein van
belang zijn, studie te maken. In den regel zal
daarvoor een studie van twee jaren wel noodig
zijn."
Het staat niet aan ons te beoordeelen of dit
besluit een vroegere uitzending van den tweeden
