Weekblad voor de Gereformeerde Kerken in Zeeland.
No. 10.
Vrijdag 7 Maart 1930.
44e Jaargang.
Redacteur: Ds. A. C. HEIJ te Koadekerke.
Vaste medewerkers: D.D. L. BOUMA, P. J. ?.d. ENDE, P. STAAL Pzn.f en R. J. v. d. VEEN.
Persvereeniglng Zeeuwsche Kerkbode.
UIT HET WOORD.
DADERS DES W00RDS.
ZEEU
KERKBODE
AbonnementsprIJsi per kwartaal bjj vooruitbetaling f 1,
Afzonderlijke nummers 8 oent.
Ad ter entleprljsi 15 oent per regel; bij jaarabonnement van
minstens 500 regels belangrijke reduotie
UITGAVE VAN DE
Adres van de Administratie:
Plrma LITTOOIJ a OLTHOPP. Middelburg.
Beriohten, Opgaven Predikbeurten en Advertentiên tot Vrijdag
morgen 9 uur te zenden aan de Drukkers LITTOOIJ OLTHOFF
Spanjaardstraat, Middelburg.
TELEPOON 2SS. 6IRONUMMER 422 8 0
DOOR LIJDEN GEHEILIGD.
Want het betaamde Hem, om welken
alle dingen zijn en door welken alle
dingen zijn, dat Hij vele kinderen tot
de heerlijkheid leidende, den oversten
Leidsman hunner zaligheid door lijden
zou heiligen.
Hebr. 2:10.
De Kerk des Heeren belijdt te gelooven in
Jezus Christus, den Heere, die geleden heeft en
gekruisigd is. Het kruis van Golgotha, dat den
Jood een ergernis en den Griek een dwaasheid
is, is haar het dierbaar voorwerp en tevens het
hechte steunpunt van haar geloof. Zij weet dat
zij door het gezegend lijden en sterven des Hee
ren vergeving van zonden heeft, en eenmaal de
kroon des levens en der heerlijkheid ontvangen
zal.
Door zijn lijden toch is Christus voor haar
geheiligd, opdat God door Hem, den oversten
Leidsman der zaligheid, vele kinderen tot de
heerlijkheid leiden zou.
Dat Christus door lijden is geheiligd gewor
den is eene van die waarheden, die wel niet in
haar diepte door een mensch gepeild of geme
ten kunnen worden, maar waarin de H. Geest
toch opening geeft aan allen, die van Hem een
geheiligd verstand ontvangen. Zeker mag niet
voorbijgezien dat de uitdrukking zelf een weinig
geoefende in de H. Schrift duister wezen kan.
Zoo iemand vraagt hier om licht. De uitdruk
king dat Christus geheiligd is, komt hem vreemd
en raadselachtig voor.
Is Christus dan niet heilig Is Hij niet heilig
ontvangen en zonder zonde geboren Kon Hij
niet vragen zelfs zijn bitterste vijanden rechters
zijnde Wie van ulieden overtuigt mij van zon
de Lezen wij nietDie geene zonde gedaan
heeft, en er is geen bedrog in zijnen mond ge
vonden
Welnu, als Hij dan geene zonde had, als Hij
waarlijk vrij was van aangeborene en werke
lijke zonden, hoe kan dan gezegd dat Christus
is geheiligd geworden Zie, dat Gods volk op
aarde moet geheiligd worden, dat is duidelijk
zij zijn in zich zeiven door de zonde geheel ver
dorven, onrein en onheilig. Maar hoe kan het van
Christus gelden, van wien wij met de Schrift
belijden, dat Hij een hoogepriester is heilig,
onnoozel, onbesmet, afgescheiden van de zon
daren
Toch is de zaak niet moeilijk. Bij het gehei
ligd worden van Christus moogt ge natuurlijk
niet een oogenblik denken aan een heiliging zoo
als die bij menschen, die zondaren geworden
zijn, plaats vindt, alsof ook uw Heiland van
eenige zonde gereinigd, van eenige onvolkomen
heid of onvolmaaktheid genezen zou moeten
worden.
Trouwens het woord dat in het oorspronke
lijk voor „heiligen" gebruikt wordt, laat dit niet
toe. Dat heeft veelmeer de beteekenis van iets
voleindigen of voltooien, maken dat er niets aan
ontbreekt, iets tot zijn doel en bestemming, tot
zijn hoogste ontwikkeling brengen.
Staat nu eenerzijds vast naar de Schrift dat
Christus geenerlei zonde had, dat Hij rein en
heilig was van het uur zijner ontvangenis af, en
wordt nu anderzijds toch gezegd dat God Hem
geheiligd heeft, dan verstaat ge, dat deze heili
ging alleen zóó verstaan worden mag, dat Chris
tus door zijn lijden als Middelaar is volmaakt
geworden, dat Hij naar zijne menschelijke natuur
zich steeds meer den Vader gewijd heeft, dat
zijne liefde, zijne onderwerping, zijne gehoor
zaamheid steeds grooter en heerlijker is gewor
den, totdat Hij tenslotte die toewijding aan den
Vader voltooid en bekroond heeft met gehoor
zaam te worden tot den dood, ja den dood des
kruises.
God heeft Christus door lijden geheiligd, zegt
de Apostel. Over onzen gezegenden Heiland is
nameloos lijden gebracht, al de schuld en straf,
al de bittere gevolgen der zonde. Letterlijk
niets is Hem gespaard gebleven. De drinkbeker
dien Hij drinken moest, was ten boorde toe ge
vuld. Vernedering en verguizing, smaad en
smart, angst en vreeze, ziels- en lichaamslijden,
dood en zelfvernietiging is zijn deel geworden.
Hoe huiverde zijn menschelijke natuur bij den
aanblik van dit lijdenHoe was Hij in de
paaschzaal ontroerd in den geestHoe offerde
Hij in Gethsemané sterke roepingen en tranen,
toen het bloedzweet Hem van het gefolterd li
chaam droop en Hij in bange klacht uitriep
mijne ziel is geheel bedroefd tot den dood toe
En wie kan inkomen in de wereld van smart,
toen Hij de klacht op Golgotha uitstietmijn
God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten
Maar zie, uit dit alles spreekt u toe zijn won
derlijke liefde, zijn diepe onderwerping, zijn vol-
komene gehoorzaamheid. Door dat lijden wordt
zij geheiligd, dat is voleindigd en volmaakt. Geen
ijdele roemtaal was het, maar het getrouwe
woord dat verlossing boodschapt, toen Hij met
stervende lippen riep het is volbracht
Toen was Hij in der waarheid de goede Her
der geworden, Die zijn leven stelt voor zijne
schapen. Toen had Hij bewezen de volmaakte
hoogepriester te zijn, die met ééne offerande in
eeuwigheid volmaakt degenen, die geheiligd wor
den. Toen was Hij openbaar geworden als de
overste Leidsman der zaligheid, die vele kinde
ren tot de heerlijkheid leiden zal.
Wat groote en heilige dingen worden ons
hier geboodschaptZoo betaamde het God,
zegt de Apostel. Zoo en zoo alleen was de weg
der verlossing in overeenstemming met zijn vol
maakte wezen en deugden. Deze verlossing is de
eeuwige roem van Christus bij zijn volk, maar
zulk een verlossing betaamde ook God, om wel
ken alle dingen zijn en door welken alle dingen
zijn, opdat in de zaligheid van zijn volk, in de
heerlijkheid binnengeleid door den oversten
Leidsman, zijn Naam en groote deugden gepre
zen en verheerlijkt worden.
Zalig wie op Christus vertrouwen mag Chris
ten, merk het met aanbidding op, hoe uw Hei
land door lijden is geheiligd geworden om uw
Verlosser te kunnen zijn. Daarin is Gods eeuwig
welbehagen u geopenbaard en predikt Christus
u zijn onbegrijpelijke liefde.
Vertrouw u aan zijn leiding toe. Hij is een
volmaakte Leidsman, die u ook in alles te hulp
komen kan. Met Hem kunt gij nimmer beschaamd
worden of omkomen. Zij het daarom nu en
steeds in uw hartIk zal dan geduriglijk bij U
zijn. Gij hebt mijne rechterhand gevat. Gij zult
mij leiden door uwen raad. En daarna zult Gij
mij in heerlijkheid opnemen
VAN DER VEEN.
ONZE SCHULD AAN GOD.
De gedachten houden zich nu vaak bezig met
de toestanden in Rusland. Onze deernis is dan
met allen, die daar om des geloofswille vervolgd
worden, wier kerken gesloten worden die uit
hun brood gestooten worden, wanneer ze nog
eenig blijk geven den godsdienst op prijs te stel
len aan wier leven vaak een gewelddadig einde
wordt gemaakt.
Om maar een paar berichten uit de pers hier
weer in de herinnering te brengen. In 1929 wer
den 1200 kerken van onderscheiden Christelijke
geloofsbelijdenis gesloten. Sinds het uitbreken
van de bolsjewistische revolutie zijn gedood 3
bisschoppen, 1560 geestelijken en over de 7000
nonnen, en dat zonder eenigen vorm van proces.
Acht en veertig bisschoppen, 3700 geestelijken
en 8000 monniken en nonnen vertoeven nog in
de Russische gevangenissen.
En die ellende hoe groot ook is niet al
de ellende, die in dat groote rijk geleden wordt.
Het heele volk enkele van de machtshebbers
uitgezonderd is in de diepste ellende gedom
peld. De toestand der boeren zoo stond in
een dagbladbericht is wanhopig. Er is in de
zen winter een zwaardere hongersnood dan in
1921. En hoe groot is de ellende in de kinder
wereld en wat een jammer kwam er over tien-
duizende vrouwen.
Toch was Rusland het land, waar men
den mensch de meest schoone vooruitzichten
opende. Daar immers zou voortaan de mensch
als het hoogste wezen worden erkend en alles
zou moeten dienstbaar gemaakt worden aan
des menschen heil. De mensch zou de maatstaf
aller dingen zijn en alle dingen zouden beoor
deeld in 't licht der vraag of ze voor zijne Ma
jesteit den mensch goed zouden zijn.
Maar de practijk heeft bewezen, dat die weg,
waarin de mensch zoo verheerlijkt wordt en op
het gestoelte der eere gezet, eindigt met dien
mensch zelfs de menschelijke eere te ontnemen.
Als de mensch en zijn genot de hoogste maat
staf is, dan zoo zeggen velen geen kinde
ren meer en de bittere vrucht van die menschver-
heerlijking is dan dat de mensch reeds in den
moederschoot z'n graf vindt. Als de mensch en
zijn genot de hoogste maatstaf is, dan zoo
zeggen velen kan het huwelijk geen blijvende
band zijn, want zoo'n blijvende band kan een
knellende band worden en de bittere vrucht van
die mensch verheerlijking is, dat menige vrouw
in de diepste ellende werd gestort. Als de mensch
en zijn genot de hoogste maatstaf is dan moet
die mensch zoo zeggen ze vrij zijn om
alles te laten en te doen wat hij wil, en juist
in dat land zijn de meest ergerlijke slavenlan
den voor de millioenen en heerscht met despotiek
gezag een kleine bende.
Dat kan ook niet anders. De mensch, Gods
schepsel, is alleen veilig onder Gods hoede. Is
alleen daar veilig, waar Gode de eere wordt
gebracht en om Gods wille ook de mensch
wordt geëerd.
En in al die ellende, die ons huiveren doet,
zien we de waarheid van het woord wie God
verlaat heeft smart op smart te vreezen.
Wanneer we dit alles overleggen dan kan ons
dat helpen om ook eens een anderen kijk te
krijgen op zooveel dat ons reden geeft tot klacht.
Er wordt en zeker terecht geklaagd over
de malaise, die ook in ons land heerscht. Daar
zijn niet maar tien- maar wel honderdtallen, die
een zeer moeilijken tijd doormaken. En niet het
minst in den landbouwersstand. En wanneer er
dat kwaad is en een grooten omvang aanneemt
dan loopen we gevaar ons oog te sluiten voor
het goede dat er nog is. En hoe groot moet dat
goede in ons oog zijn wanneer we een vergelij
king maken tusschen de toestanden in Rusland
en onder ons. Met wat groote weldaden worden
wij dan nog van dag tot dag gezegend. Onze
kinderen genieten nog den zegen van het ouder
lijk huis.
Mannen en vrouwen worden nog gezegend door
de banden van het heilig huwelijk. Slavenbanden
kennen wij niet. Voor hongersnood worden we
bewaard. En we kunnen nog, zoo vaak wij wil
len, ongestoord samenkomen om God te dienen
en Zijn Woord te hooren.
Maar dan moeten we ook goed verstaan, dat
al dit goede ons toekomt uit Gods hand dat
er dit goede voor ons nog is, omdat God nog
de genade geeft dat er is vreeze voor Zijn Naam
en een wandelen in Zijn wegen. En dat goede
moet ons dan dringen te overpeinzen onze roe
ping ten opzichte van God en Zijn dienst en te
bedenken, dat God ons roept tot de verheerlij
king van Zijn Naam.
En hoe noodig is dat, wanneer we zien, dat
ook in ons volk, in onze eigen taal, propaganda
gevoerd wordt voor het meest brute ongeloof.
Wanneer we zien, dat in „Het Volk" van 10
Febr. j.l. een ingezonden stuk geplaatst werd,
waarin verdedigd werd het afschaffen van den
Zondag waarin een verbod van den Bijbel goed
gekeurd werd, omdat dit boek toch reeds lang
voor de critiek bezweken zou zijn en maar ver
warring zou stichten, ja zelfs gevaarlijk zijn
voor de goede zeden.
Aan onze roeping tegenover God en Zijn
dienst en de komst van Zijn Koninkrijk mogen
we elkander in deze tijden dan ook wel telken
male herinneren. En dat te meer omdat de ma
laise ons zoo licht zou kunnen brengen tot de
gedachte, dat we het nu met die roeping niet
zoo nauw zouden behoeven te nemen en we nu
eerst aan andere dingen zouden hebben te den
ken.
Het zou kunnen, dat iemand, die zich reken
schap wil geven van zijn zaken wat ook zijn
plicht is zou moeten aanleggen een lijst van
z'n schuldeischers aan A. zooveel aan B. zoo
veel aan C. zooveel. En dat, als hij daartegen
over stelde zijn inkomsten, hij tot de conclusie
zou moeten komen, dat hij al die schuldeischers
niet aanstonds zou kunnen voldoen. Maar als
hij niet eens die schuldeischers kan voldoen
dan zoo schijnt daaruit voort te vloeien
kan hij natuurlijk niets doen voor den arbeid in
Gods koninkrijk. Hij moet - als eerlijk man
toch eerst aan zijn schuldeischers denken.
Wat ligt in die redeneering een strik van
Satan.
Voor dien strik maakt Satan gebruik van
een waarheid deze n. 1. dat iemand aan z'n
schuldeischers moet denken en hun het hun toe
komende zoo spoedig mogelijk moet betalen.
Maar daarbij wordt ook een waarheid vergeten.
Als een mensch een lijst maakt van allen, aan
wie hij schulden heeft, mag God in die lijst niet
ontbreken, maar moet die Naam Gods boven
aan worden geplaatst.
Daarom schreven we boven dit artikel Onze
schuld aan God. Aan die schuld hebben we in
de eerste plaats te denken, want van Hem aller
eerst komt ons het goede toe en naarmate dat
goede in ons leven grooter is, is ook grooter
onze schuld aan God. Aan die schuld allereerst,
dat wil dus niet zeggen aan die schuld alleen.
Ook met die andere schulden moet gerekend
en het zoeken moet ook zijn die schulden te be
talen. Maar het eerst moeten we toch bedacht
zijn op de vraag, wat van hetgene wij van God
nog ontvingen, moet afgezonderd voor Zijn
dienst en tot bevordering van Zijn koninkrijk.
Dat begreep die man, van wien ons nog on
langs verteld werd, dat hij, toen hij eens een
onvoordeelig jaar had gehad, tot z'n vrouw
zeide wij moeten meer gaan geven voor den
arbeid in Gods Koninkrijk. En op het antwoord
van z'n vrouw„maar man, we kunnen niet
eens onze schulden betalen", was zijn antwoord:
„ja, juist daarom." Daar was een verstaan van
Haggai 1 9.
Zoo werd dat ook verstaan door dien man
in Rusland, van wien te lezen was in De Stand
aard van 15 Febr. Het was een landbouwer,
behoorende tot een Duitsche kolonie in Rusland.
Ach ze hadden het zoo arm. Op allerlei wijze
werden ze afgeperst. Zelfs van den noodzakelijk-
sten wintervoorraad waren ze beroofd. Toen
door het Sofjet bewind de pacht opnieuw werd
verhoogd, waren de menschen zeer terneerge
slagen en iemand merkte toen op, dat het geen
doel meer had voor de kerk zelfs een kopeke
te betalen, want dat de bolsjewistische regeering
toch alle kerken wilde opruimen.
Toen stond een lid van den kerkeraad op
en zei„Neen, zoo lang wij nog een kopeke
bezitten en onze handen nog tot onze beschik
king hebben, zullen wij de kerk behouden. Zij
is onze troost, ons één en al in deze aardsche
hel. Als wij de kerk opgeven, dan zijn wij voor
goed verloren en gaan wij te gronde. Hoe zullen
wij en onze kinderen verder kunnen leven zon
der Gods Woord."
Worde zóó ook onder ons, juist nu, gedacht
aan onze schuld aan God.
HEIJ.
RAPPORT INZAKE
„BETERE VOOROPLEIDING".
De Gen. Syn. van Groningen 1927 heeft aan
hare deputaten voor de Zending onder Heide
nen en Mohammedanen opgedragen „de e.k.
Gen. Syn. van advies te dienen over de volgen
de vragen
a. of het wenschelijk en mogelijk is, dat door
de Kerken maatregelen worden genomen, waar
door eene betere vooropleiding van missionaire
dienaren des Woords, artsen, onderwijzend en
verplegend personeel worde verkregen
b. indien de onder a gestelde vraag beves
tigend wordt beantwoord welke weg naar
het oordeel dezer deputaten moet worden inge
slagen om deze betere vooropleiding te verkrij
gen."
Voor de deputaten overgaan tot beantwoor
ding dezer vragen deelen zij mede in opdracht
der Gen. Syn. te hebben ingewonnen het ad
vies van de Algemeene Vergaderingen op Java
en Soemba van de kerkeraden der Zendende
Kerken van de colleges van Hoogleeraren aan
de Theol. School en van de Theol. Fac. van
de Vrije Universiteit en verder nog van enkele
bekende en bevoegde personen, die de Indische
toestanden uitnemend kennen en ook nog van het
„Comité tot steun van Christel. Onderwijs in
Djocjacarta en Soerakarta".
Alle adviezen gaan uit van de gedachte, dat
„betere voor-opleiding" beslist noodzakelijk is,
waarmede ook de deputaten ten volle instem
ming gezien de opgedane ervaring.
Dit moet tot schade geweest zijn zoowel voor
de Zending zelf als ook voor hen, die tot den
Zendingsarbeid werden uitgezonden.
De vraag sub a. beantwoorden de deputaten
dan ook beslist toestemmend.
Natuurlijk moet er onderscheid zijn, wat be
treft den omvang van het onderwijs tusschen
de verschillende categorieën van Zendings
arbeiders.
1. Voor de missionaire predikanten blijven
de Zendingsvakken in art. 6 der Zendingsorde
opgesomd.
2. Voor de missionaire artsen worden voor-
