Weekblad voor de Gereformeerde Kerken in Zeeland
36e Jaargang.
Vrijdag 81 Maart 1922
No. 13
UIT HET WOORD,
Redacteuren Ds. L. BOUMA te Middelburg en Ds. G. F. KERKHOF te Oost-Souburg.
Taste medewerkers: D.D. P. TAN DIJK, F. J. t, d. ENDE, A. C. HEIJ, B. MEIJER, F. STAAL PznR. J. v. d. TEEN en F. W. J. WOLF.
UITGA.YI VADE
PIRSVERBEHIGINQ ZMUWSCM KERKBODE.
JEZUS OF BARABBAS.
Pilatus zag zich in moeilijkheid gebracht
door den eisch van het Sanhedrin om
Jezus te dooden.
Dat van hem gevraagde doodvonnis wilde
Pilatus niet uitspreken, omdat hjj Jezus
onschuldig vond en anderzijds wilde hij ook
de Oversten des volks niet voor het hoofd
stooten.
Om zich toen uit die moeilijkheid te
redden, deed hij een beroep van de o v e r-
h e i d op het volk. Gebruik makend van
de in Israël bestaande gewoonte om met
het Paaschfeest een gevangene los te laten
naar keuze van het volk, stelde Pilatus
het volk Israël voor de keuze Jezus of
Barabbas.
Die Barabbas was een moordenaar.
Evenwel niet een moordenaar in den
gewonen zin van dat afschrikwekkend
woord. Was h|j een moordenaar, bij was
het dan in den dienst van een beginsel.
Van het beginsel, dat Israël een vrij volk
moest zijn en de Romeinsche overheer
sching moest afschudden.
En dat beginsel kon, op z;chzelf, een
goed, ja een verheven beginsel genoemd
worden. Men zou den man in onzen tijd
genoemd hebben een idealist, want bij
gloeide voor Israëls toekomatidealen. Die
wilde bij verwezenlijkt zien, ook al zou bij
afwqken van Gods weg.
Moest hij in dieDst van zijn ideaal een
doodslag begaan om tot het voorgestelde
doel te geraken, dan deed hij dien doodslag.
Dan deed hij dien niet uit lust tot moorden.
Veel liever ware het hem geweest, dat zijn
tegenstander vrijwillig voor hem uit den
weg trad. Maar als deze dat niet deed,
maar zich stelde op den weg, die naar zijn
ideaal leidde, dan sloeg hij zoo hij de
macht had hem dood.
Was hij dan een moordenaar, hij was
het in dienst der gemeenschapeen moor
denaar, mkar tot welzijn van zijn volk;
een moordenaar ma&r als banierdrager der
vrijheid.
En naast dien Barabbas werd Jezus ge
steld.
En tuBichen dien Barabbas en Jezus
was dan overeenkomst.
Jezus zocht ook het goede voor zijn
volk. Sprak Barabbas van v r ij h e id,
dat deed ook Jezus. Sprak Barabbas van
komende heerlijkheid voor Israël, zoo ook
Jezus. Greep Barabbas naar een koninkrijk
voor Israël, van een koninkrijk sprak ook
Jezus.
Maar grooter dan de overeenkomst was
toch het verschil.
Daar was een verschil in doel.
Als Jezus vrijheid bedoelt is het een vrij
heid van de zonde en van de overheersching
van Satan. Als Jezus van heerlijkheid
spreekt, is het van een heerlijkheid niet in
dit leven, maar in de eeuwigheid. En als
Hij een koninkrijk gaat oprichten is het
een koninkrijk, waarin niet een mensch,
maar waarin God Koniüg is.
Daar was ook een verschil in den
weg.
Bij Barabbas eens zich verheffen, bij
Jezus eens zich vernederen. By Birabbas
anderen dooden, bij Jezus zich zelf in den
dood geven. Bij Barabbas zelfhandhaving,
bij Jezus de weg van het stervend tarwe-
graan. Bij Barabbas de weg van het vleesch,
bij Jezus de weg van den geest. Bij Barabbas
de weg van ongehoorzaamheid aan Gods
gebod, en ordinantiën, bij Jezus de weg
van gehoorzaamheid aan Gods ordinantiëo.
Zoo was dan do keuze tusschen Jezus of
Barabbas, een keuze tusschen het goede
of verkeerde ideaal, het geestelijke of het
vleeschelijkeeen keuze ook tusschen den
goeden weg van gehoorzaamheid aan Gods
ordinantiën óf het zich inzetten tegen God
in een vleeschelijken weg.
Ea toen koos Israël voor Barabbas.
Hun sloeg de schrik om het hart, toen
ze hoorden voor welke keuze Pjlatus het
volk stelde. Als het volk voor Jezus koos,
zou hun toeleg met Jezus mislukken. En
daarom bewegen zij het volk voor Barabbas
te kiezen.
Dat ze zoo deden was inconsequ
ent van hen. Zoo kwamen ze met zichzelf
in tegenspraak. Ze zochten Pilatus te be
wegen om Jezus te dooden omdat deze een
oproerling zou zijn, die tegen de Romeinsche
overheersching in verzet kwam en ze
zochten tegelijk het volk te bewegen om
vrijspraak te vorderen voor Barabbas, die
metterdaad'een oproerling was en in verzet
kwam tegen de Romeinsche overheersching
Maar die iccoDS^quentie getroostten zij
zich. Ze daalden zelfs af van de hoogte,
waarop zij doorgaans boven het verachte
volk troonden om gemeenzaam en vrien
delijk nu met die menschen te spreken.
En hun invloed werd niet tevergeefs
aangewend. Al wat er in die menigte nog
was aan sympathie voor Jezus verdween,
en op aandringen van zijn leidslieden koos
het volk voor Bar-Abbas.
Maar kwam het volk tot die verkeerde
keuze onder invloed van zijn verkeerde
leidslieden, het kwam er ook toe omdat
het zelf in zijn binnenste Barabbas
verkoos boven Jezus.
Het volk óók had vleeschelijke idealen
en wilde liever den vleeschelijken weg.
Barabbas, de man van de daad, zij het
een oproersdaad, was hun liever dan Jezus,
„de Man van smarten." Barabbas de man
die opwekte zich zelf te handhaven
óók al ging het tegen Gods ordi
nantiën in, was hun liever dan Jezus,
die vorderde dat men in gehoorzaam
heid aan Gods ordinantie, desnoods,
zich zelf zou in den dood geven.
Maar de bittere gevolgen van die
verkeerde keuze zijn voor de Joden niet
uitgebleven. Geen veertig jaar verloopen
er of Gods oordeel komt over dat volk.
V r ij h e i d zochten ze, nog nauwere
b a d e n vonden ze.
Behoud van het volk jaagden ze na,
en hun steden werden verwoest;
hun zonen en dochteren bij honderd
duizenden gedood. Als volk hielden
ze op te bestaan. Jezus verwierpen ze. Een
moordenaar verkoren ze. En sinds is het
volk der Joden gekomen in de handen van
moordenaars. By hen was Jezus veracht en
de onwaardigste onder de menschen. Sinds
zijn de Joden geworden de verachte en de
onwaardigsten onder de menschen.
Eu dat alles als gevolg van hun ver
keerde keuze, waarbij ze verwierpen
Jezus, dat isGods openbaring, Gods
Woord, Gods weg.
Die keuze tusschen Jezu3 of Barabbas
moet nóg gedaan.
Ze staan in het leven nog naast en tegen
over elkander en de mensch moet kiezen
tusschen die beide.
De keuze is róg die tusschen de ware
vrijheid ófdevalsche; de heerlijkheid van
het eeuwig leven ót die van dit leven het
zich vernederen onder Gods bestel óf het
zich inzetten daartegen den weg van het
stervend tarwegraan óf dien van de zelf
handhaving den weg Gods of dien der
menschen.
Die keuze moet nog gedaan voor het
persoonlijk leven, maar ook op het
terrein van het staatkundig enmaat-
schappelijk leven.
Eu dan blijkt wel uit deze geschiedenis,
dat het nog niet in alles goed gaat,
wanneer de keuze aan het volk
gegeven wordt.
Velen meenen, dat daarin uitkomst ligt
tegen alle ellende. Maar zoo is het niet.
Toen de macht gelegd werd in de hand
van het volk Israël was dat voor Israël
het begin van het einde, omdat het
volk verkeerd koos.
De vraag is, als het volk grooten invloed
krijgtwelke keuze dat volk zal doen
De vraag Kiest dat volk dan tegen Ba
rabbas en vóór Jezus?
En als daar nu geen verkeerde leidslieden
waren in menigte, dan zou in menig geval
nog met eenige gerustheid het antwoord
op die vraag kunnen worden afgewacht.
Daar zijn door Gods genade in
ons volk nog velen, die met een oprecht
geloof in Jezus gelooven en hun keuze kan
niet twijfelachtig zijn. Ze gaan liever met
Jezus in de woestijn dan met Barabbas
naar de heerlijkheid van dit leven. En in
nog breederen kring is er nog eenigo eer
bied voor den Christus eenige nawerking
nog van de Christelijke traditie. Uit zich
zelf zullen deze er niet zoo licht toe komen
Bar-Abbas te verkiezen boven Jezus.
Maar daar zijn verkeerde leidslieden. En
door dezen wordt ook nu een reuzen-
propaganda gemaakt voor Bar-Abbas, den
oproerling, den revolutionair, den idealist
met zijn groote idealen.
Onbeschaamd is die propaganda met een
onbeschaamdheid als van de overpriesters,
die zichzelf tegenspraken. Ze willen zoo
zeggen die propagandisten —geen geweld,
maar deinzen voor het schrikkelijkste ge
weld niet terug. Ze willen de vrijheid, maar
knechten het leven al meer in onnatuur
lijke banden.
En ondanks die tastbare inconsequentie
is die propaganda gevaarlijk omdat ze
aanknooping vindt in het hart van
den natuurlijken mensch, die Barabbas
kiest boven Jezus. Ja zelf in het hart van
den geloovige, die nog niet geheel van de
zonde vrij is, kan er een stem opgaan, die
zegt: op dit punt is Birabbas toch te
verkiezen boven Jezus.
Dat die propaganda dan ook in ons volk
al vruchten droeg, zelfs onder hen die
zeggen nog te willen vasthouden aan de
Christelijke tradities, komt maar al te duide
lijk openbaar.
Er is weinig vraag naar de be
ginselen van Gods Woord. Die
beginselen worden wel eens lastig ge
vonden voor het persoonlijk leven en voor
het leven in de maatschappij en den staat.
Dan is Barabbas, die niet vraagt naar Gods
recht, maar er op loslaat, toch nog niet
zoo verwerpelijk. Hij meent het toch goed.
Eq zijn raad is nog niet zoo verkeerd. Ge
moet u zelf handhaven. Die weg van Jezus
is toch ook wel bezwaarlijk. Men doet er
zoo weinig mee in zijn zaken. En,
wordt er riet veel gevraagd naar beginse
len, wèl naar belangen. Het belang, en
dan zeer bijzonder het s t o f f e 1 ij k be
lang, beheerscht alle vragen. Schijnt iets
dat belang te zullen bevorderen, het wordt
8l spoedig goedgekeurd, óók al gaat het in
tegen het beginsel.
Zoo wint het nog vaak Barabbas van
Jezus.
Maar zoo draagt ook nu nog die verkeerde
keuze wrange vruchten, gelijk óók te zien
is. Die „idealisten", die het toch „zoo goed
meenen", doen als Barabbas; als iemand
hun in den weg staat slaan ze hem dood.
De „idealisten" in Rusland hebben om
dat ze het „zoo goed meenden" met de
menschen al duizenden in den dood
gfjaagd, en millioenen in bittere ellende.
En die bittere vrucht van ellende is altijd
te verwachten van bet doen van die ver
keerde keuze, waarbij Jezus verworpen
wordt voor Barabbas. Met de Barabbas-
keuze komt men in de ellende.
Wat een waarschuwing bevat dan deze
geschiedenis
Ea worde dan die waarschuwing ter
harte genomen I
Voor het p e r s o o n 1 ij k leven niet
Barabbas, maar Jezus.
Voor het maatschappelijk leven
niet Barabbas, maar Jezus.
Voor het staatkundig leven niet
Barabbas, maar Jezus.
Niet de revolutie, maar het Evangelie.
Niet de zelf-handhaving, maar de weg
van het tarwegraan.
Nietde vleeschelijke weg, maar Gods weg.
Die weg is wel moeilijk, maar die weg
is goed.
En daarom niet Bar-Abbas, maar Jezus.
AkOBieHeitsprQlper kwartaal b| vooruitbetaling f 1,
Afzonderlijke nummers 8 cent.
AlY«rt«ltUprQl t 15 cent per regelb$ jaarabonnement ran
minstens 500 regels belangrfke rednetie
Aires ra ie Aimimiitratie
Firma L1TTOOIJ A OLTHOFF, Mliielbarg.
Berichten, Opgaven Pre iikbeurten en Ad verten tien tot
uiterlijk Vrjjda jmorj en te zenden aan de Drukkers
LITTOOIJ OLTHOFF, Middelburg.
TELEFOON 238. GIRONUMMER 42280.
En hij moest hun op het feest éénen los
laten.
Doch al de menigte riep gelijkelijk zeg
gende Weg met dezen, en laat ons Barab
bas los
Dewelke was om zeker oproer dat in de
stad geschied was, en om eenen doodslag, in
de gevangenis geworpen.
Pilatus dan riep hun wederom toe, willende
Jezus loslaten.
Maar zij riepen daartegen, zeggende kruis
hem, kruis hem. Luk. 28:17—21,
Eq dat het toen tot die verkeerde
keuze kwam, was onder invloed van
zijn leidslieden.
Heij.