Weekblad voor de Gereformeerde Kerken in Zeeland 36e Jaargang. Vrijdag 81 Maart 1922 No. 13 UIT HET WOORD, Redacteuren Ds. L. BOUMA te Middelburg en Ds. G. F. KERKHOF te Oost-Souburg. Taste medewerkers: D.D. P. TAN DIJK, F. J. t, d. ENDE, A. C. HEIJ, B. MEIJER, F. STAAL PznR. J. v. d. TEEN en F. W. J. WOLF. UITGA.YI VADE PIRSVERBEHIGINQ ZMUWSCM KERKBODE. JEZUS OF BARABBAS. Pilatus zag zich in moeilijkheid gebracht door den eisch van het Sanhedrin om Jezus te dooden. Dat van hem gevraagde doodvonnis wilde Pilatus niet uitspreken, omdat hjj Jezus onschuldig vond en anderzijds wilde hij ook de Oversten des volks niet voor het hoofd stooten. Om zich toen uit die moeilijkheid te redden, deed hij een beroep van de o v e r- h e i d op het volk. Gebruik makend van de in Israël bestaande gewoonte om met het Paaschfeest een gevangene los te laten naar keuze van het volk, stelde Pilatus het volk Israël voor de keuze Jezus of Barabbas. Die Barabbas was een moordenaar. Evenwel niet een moordenaar in den gewonen zin van dat afschrikwekkend woord. Was h|j een moordenaar, bij was het dan in den dienst van een beginsel. Van het beginsel, dat Israël een vrij volk moest zijn en de Romeinsche overheer sching moest afschudden. En dat beginsel kon, op z;chzelf, een goed, ja een verheven beginsel genoemd worden. Men zou den man in onzen tijd genoemd hebben een idealist, want bij gloeide voor Israëls toekomatidealen. Die wilde bij verwezenlijkt zien, ook al zou bij afwqken van Gods weg. Moest hij in dieDst van zijn ideaal een doodslag begaan om tot het voorgestelde doel te geraken, dan deed hij dien doodslag. Dan deed hij dien niet uit lust tot moorden. Veel liever ware het hem geweest, dat zijn tegenstander vrijwillig voor hem uit den weg trad. Maar als deze dat niet deed, maar zich stelde op den weg, die naar zijn ideaal leidde, dan sloeg hij zoo hij de macht had hem dood. Was hij dan een moordenaar, hij was het in dienst der gemeenschapeen moor denaar, mkar tot welzijn van zijn volk; een moordenaar ma&r als banierdrager der vrijheid. En naast dien Barabbas werd Jezus ge steld. En tuBichen dien Barabbas en Jezus was dan overeenkomst. Jezus zocht ook het goede voor zijn volk. Sprak Barabbas van v r ij h e id, dat deed ook Jezus. Sprak Barabbas van komende heerlijkheid voor Israël, zoo ook Jezus. Greep Barabbas naar een koninkrijk voor Israël, van een koninkrijk sprak ook Jezus. Maar grooter dan de overeenkomst was toch het verschil. Daar was een verschil in doel. Als Jezus vrijheid bedoelt is het een vrij heid van de zonde en van de overheersching van Satan. Als Jezus van heerlijkheid spreekt, is het van een heerlijkheid niet in dit leven, maar in de eeuwigheid. En als Hij een koninkrijk gaat oprichten is het een koninkrijk, waarin niet een mensch, maar waarin God Koniüg is. Daar was ook een verschil in den weg. Bij Barabbas eens zich verheffen, bij Jezus eens zich vernederen. By Birabbas anderen dooden, bij Jezus zich zelf in den dood geven. Bij Barabbas zelfhandhaving, bij Jezus de weg van het stervend tarwe- graan. Bij Barabbas de weg van het vleesch, bij Jezus de weg van den geest. Bij Barabbas de weg van ongehoorzaamheid aan Gods gebod, en ordinantiën, bij Jezus de weg van gehoorzaamheid aan Gods ordinantiëo. Zoo was dan do keuze tusschen Jezus of Barabbas, een keuze tusschen het goede of verkeerde ideaal, het geestelijke of het vleeschelijkeeen keuze ook tusschen den goeden weg van gehoorzaamheid aan Gods ordinantiën óf het zich inzetten tegen God in een vleeschelijken weg. Ea toen koos Israël voor Barabbas. Hun sloeg de schrik om het hart, toen ze hoorden voor welke keuze Pjlatus het volk stelde. Als het volk voor Jezus koos, zou hun toeleg met Jezus mislukken. En daarom bewegen zij het volk voor Barabbas te kiezen. Dat ze zoo deden was inconsequ ent van hen. Zoo kwamen ze met zichzelf in tegenspraak. Ze zochten Pilatus te be wegen om Jezus te dooden omdat deze een oproerling zou zijn, die tegen de Romeinsche overheersching in verzet kwam en ze zochten tegelijk het volk te bewegen om vrijspraak te vorderen voor Barabbas, die metterdaad'een oproerling was en in verzet kwam tegen de Romeinsche overheersching Maar die iccoDS^quentie getroostten zij zich. Ze daalden zelfs af van de hoogte, waarop zij doorgaans boven het verachte volk troonden om gemeenzaam en vrien delijk nu met die menschen te spreken. En hun invloed werd niet tevergeefs aangewend. Al wat er in die menigte nog was aan sympathie voor Jezus verdween, en op aandringen van zijn leidslieden koos het volk voor Bar-Abbas. Maar kwam het volk tot die verkeerde keuze onder invloed van zijn verkeerde leidslieden, het kwam er ook toe omdat het zelf in zijn binnenste Barabbas verkoos boven Jezus. Het volk óók had vleeschelijke idealen en wilde liever den vleeschelijken weg. Barabbas, de man van de daad, zij het een oproersdaad, was hun liever dan Jezus, „de Man van smarten." Barabbas de man die opwekte zich zelf te handhaven óók al ging het tegen Gods ordi nantiën in, was hun liever dan Jezus, die vorderde dat men in gehoorzaam heid aan Gods ordinantie, desnoods, zich zelf zou in den dood geven. Maar de bittere gevolgen van die verkeerde keuze zijn voor de Joden niet uitgebleven. Geen veertig jaar verloopen er of Gods oordeel komt over dat volk. V r ij h e i d zochten ze, nog nauwere b a d e n vonden ze. Behoud van het volk jaagden ze na, en hun steden werden verwoest; hun zonen en dochteren bij honderd duizenden gedood. Als volk hielden ze op te bestaan. Jezus verwierpen ze. Een moordenaar verkoren ze. En sinds is het volk der Joden gekomen in de handen van moordenaars. By hen was Jezus veracht en de onwaardigste onder de menschen. Sinds zijn de Joden geworden de verachte en de onwaardigsten onder de menschen. Eu dat alles als gevolg van hun ver keerde keuze, waarbij ze verwierpen Jezus, dat isGods openbaring, Gods Woord, Gods weg. Die keuze tusschen Jezu3 of Barabbas moet nóg gedaan. Ze staan in het leven nog naast en tegen over elkander en de mensch moet kiezen tusschen die beide. De keuze is róg die tusschen de ware vrijheid ófdevalsche; de heerlijkheid van het eeuwig leven ót die van dit leven het zich vernederen onder Gods bestel óf het zich inzetten daartegen den weg van het stervend tarwegraan óf dien van de zelf handhaving den weg Gods of dien der menschen. Die keuze moet nog gedaan voor het persoonlijk leven, maar ook op het terrein van het staatkundig enmaat- schappelijk leven. Eu dan blijkt wel uit deze geschiedenis, dat het nog niet in alles goed gaat, wanneer de keuze aan het volk gegeven wordt. Velen meenen, dat daarin uitkomst ligt tegen alle ellende. Maar zoo is het niet. Toen de macht gelegd werd in de hand van het volk Israël was dat voor Israël het begin van het einde, omdat het volk verkeerd koos. De vraag is, als het volk grooten invloed krijgtwelke keuze dat volk zal doen De vraag Kiest dat volk dan tegen Ba rabbas en vóór Jezus? En als daar nu geen verkeerde leidslieden waren in menigte, dan zou in menig geval nog met eenige gerustheid het antwoord op die vraag kunnen worden afgewacht. Daar zijn door Gods genade in ons volk nog velen, die met een oprecht geloof in Jezus gelooven en hun keuze kan niet twijfelachtig zijn. Ze gaan liever met Jezus in de woestijn dan met Barabbas naar de heerlijkheid van dit leven. En in nog breederen kring is er nog eenigo eer bied voor den Christus eenige nawerking nog van de Christelijke traditie. Uit zich zelf zullen deze er niet zoo licht toe komen Bar-Abbas te verkiezen boven Jezus. Maar daar zijn verkeerde leidslieden. En door dezen wordt ook nu een reuzen- propaganda gemaakt voor Bar-Abbas, den oproerling, den revolutionair, den idealist met zijn groote idealen. Onbeschaamd is die propaganda met een onbeschaamdheid als van de overpriesters, die zichzelf tegenspraken. Ze willen zoo zeggen die propagandisten —geen geweld, maar deinzen voor het schrikkelijkste ge weld niet terug. Ze willen de vrijheid, maar knechten het leven al meer in onnatuur lijke banden. En ondanks die tastbare inconsequentie is die propaganda gevaarlijk omdat ze aanknooping vindt in het hart van den natuurlijken mensch, die Barabbas kiest boven Jezus. Ja zelf in het hart van den geloovige, die nog niet geheel van de zonde vrij is, kan er een stem opgaan, die zegt: op dit punt is Birabbas toch te verkiezen boven Jezus. Dat die propaganda dan ook in ons volk al vruchten droeg, zelfs onder hen die zeggen nog te willen vasthouden aan de Christelijke tradities, komt maar al te duide lijk openbaar. Er is weinig vraag naar de be ginselen van Gods Woord. Die beginselen worden wel eens lastig ge vonden voor het persoonlijk leven en voor het leven in de maatschappij en den staat. Dan is Barabbas, die niet vraagt naar Gods recht, maar er op loslaat, toch nog niet zoo verwerpelijk. Hij meent het toch goed. Eq zijn raad is nog niet zoo verkeerd. Ge moet u zelf handhaven. Die weg van Jezus is toch ook wel bezwaarlijk. Men doet er zoo weinig mee in zijn zaken. En, wordt er riet veel gevraagd naar beginse len, wèl naar belangen. Het belang, en dan zeer bijzonder het s t o f f e 1 ij k be lang, beheerscht alle vragen. Schijnt iets dat belang te zullen bevorderen, het wordt 8l spoedig goedgekeurd, óók al gaat het in tegen het beginsel. Zoo wint het nog vaak Barabbas van Jezus. Maar zoo draagt ook nu nog die verkeerde keuze wrange vruchten, gelijk óók te zien is. Die „idealisten", die het toch „zoo goed meenen", doen als Barabbas; als iemand hun in den weg staat slaan ze hem dood. De „idealisten" in Rusland hebben om dat ze het „zoo goed meenden" met de menschen al duizenden in den dood gfjaagd, en millioenen in bittere ellende. En die bittere vrucht van ellende is altijd te verwachten van bet doen van die ver keerde keuze, waarbij Jezus verworpen wordt voor Barabbas. Met de Barabbas- keuze komt men in de ellende. Wat een waarschuwing bevat dan deze geschiedenis Ea worde dan die waarschuwing ter harte genomen I Voor het p e r s o o n 1 ij k leven niet Barabbas, maar Jezus. Voor het maatschappelijk leven niet Barabbas, maar Jezus. Voor het staatkundig leven niet Barabbas, maar Jezus. Niet de revolutie, maar het Evangelie. Niet de zelf-handhaving, maar de weg van het tarwegraan. Nietde vleeschelijke weg, maar Gods weg. Die weg is wel moeilijk, maar die weg is goed. En daarom niet Bar-Abbas, maar Jezus. AkOBieHeitsprQlper kwartaal b| vooruitbetaling f 1, Afzonderlijke nummers 8 cent. AlY«rt«ltUprQl t 15 cent per regelb$ jaarabonnement ran minstens 500 regels belangrfke rednetie Aires ra ie Aimimiitratie Firma L1TTOOIJ A OLTHOFF, Mliielbarg. Berichten, Opgaven Pre iikbeurten en Ad verten tien tot uiterlijk Vrjjda jmorj en te zenden aan de Drukkers LITTOOIJ OLTHOFF, Middelburg. TELEFOON 238. GIRONUMMER 42280. En hij moest hun op het feest éénen los laten. Doch al de menigte riep gelijkelijk zeg gende Weg met dezen, en laat ons Barab bas los Dewelke was om zeker oproer dat in de stad geschied was, en om eenen doodslag, in de gevangenis geworpen. Pilatus dan riep hun wederom toe, willende Jezus loslaten. Maar zij riepen daartegen, zeggende kruis hem, kruis hem. Luk. 28:17—21, Eq dat het toen tot die verkeerde keuze kwam, was onder invloed van zijn leidslieden. Heij.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche kerkbode, weekblad gewijd aan de belangen der gereformeerde kerken/ Zeeuwsch kerkblad | 1922 | | pagina 1