Weekblad voor de Gereformeerde Kerken in Zeeland.
29e Jaargang.
Vrijdag 17 September 1915,
No. 38.
UIT HET WOORD.
Redacteuren Ds. L. BOUMA te Middelburg en Ds. G. F. KERKHOF te Oost-Souburg.
Vaste MedewerkersD.D. R. J. v. d. VEEN, J. D. WIELENGA, F. J. v. d. ENOE, A. D. C. KOK, J. H. LAMMERTSMA, L. v. LOON, 0. POL en F. W. J. WOLF.
PERSVEREENIGING ZEEUWSCHE KERKBODE.
LEVENSMYSTIEK.
Het duidt op een onzichtbare gemeen
schap, die niet verklaard kan worden.
Van de werkingen dier gemeenschap wor
den we wel iets naar buiten gewaar, maar
het gaat innerlijk zoo geheimzinnig toe,
dat de verborgen werkingen niet kunnen
ontleed en verklaard worden.
Het nieuwe leven der kinderen Gods is
mystiek. Hun leven is niet te verklaren.
Hun geloof is niet te doorgronden. Hun
liefde is niet te begrijpen. Op de vraag
Wat dat bij hen is? kunnen zij zeiven
geen bevredigend antwoord geven.
Maar het is de verborgen levenseenheid
met Jezus Christus, eene bovennatuurlijke
verbinding gewrocht door den Heiligen
Geest, die woont in Christus als het Hoofd
en in alle geloovigen als leden van het
geestelijke Lichaam.
De Heere Jezus sprak van dat mystieke
leven, toen Hij zeide: Dik ben de ware
wijnstok en gij zijt de ranken zonder Mij
kunt gij niets doen".
En Paulus spreekt er hier van met deze
woorden Ik leef, doch niet meer ik, maar
Christus leeft in mij. Het leven van
Paulus wortelt in het leven van Christus,
of wilt ge, Paulus' leven is niet als dat
van een zelfstandige plant, maar als dat
van een tak, in den stam: Christus vast
gehecht zijnde. Zóó volkomen is de levens
eenheid die Paulus' geloof tusschen hem
en Christus aanbond, dat Christus' kruis
dood ook voor Paulus was de verbreking
van zijn leven in de wereld, dat hij te
voren geleid had. Daarom schrijft hij
Ik ben met Christus gekruisigd.
De natuurlijke mensch vindt zulk eene
taal dwaasheid. Hij moet wel denken,
dat Paulus en alle kinderen Gods die zoo
spreken, niet wel bij 't hoofd zijn.
Sommige krankzinnigen kunnen ook
redeneeren alsof zij twee Dikken" hebben.
En dat komt omdat zij door de krenking
van hun geestvermogens zich niet meer
zichzelf gevoelen.
't Lijkt, alsof Paulus in zijn vervoering
ook over zijn twee Dikken" bazelt.
Maar de wedergeborene verstaat den
apostel zeer goed. Er is eene kentering
in zijn leven gekomen op den weg naar
Damascus. Eerst leefde hij voor eigen
besef een geheel zelfstandig bestaan en hij
leefde uit en voor zichzelven naar den
regel van het werkverbond, om als een
volbloed eigengerechtige Farizeeër ijve
rende naar de wet zichzelven Gode aange
naam te maken en de zaligheid te ver
dienen.
Dat pogen leed schripbreuk bij Damascus'
poorten.
Dat leven en werken op eigen houtje
werd afgebroken. Trouwens Paulus zou
zich doodgewerkt hebben en doodgeleefd.
Dat eerste leven is dan ook voor hem af
gesneden in de ure zijner bekeering. Het
behaagde toen God den Vader het leven
van Zijnen Zoon Christus in Paulus te
openbaren.
Toen kwam Paulus te staan als een tak
in den stam Christus. Toen was het niet
meer Paulus' eigen eerste leven dat in hem
werkte, maar het leven van Christus be
gon in de stek Paulus te werken.
En dat tweede leven was pas het echte
leven.
En Christus in Paulus.
Op dat leven kon de dood geen vat meer
hebben. Zijn leven van nu veronderstelt
dan ook een sterven van het leven van
voorheen.
Het eerste leven op eigen houtje is
voorbij.
Het tweede leven op den stam Christus
is begonnen.
Leefde er dan een andere Paulus?
Weineen, evenmin als er een andere
Christus opstond uit het graf dan er ge
storven is aan het kruis.
Het was dezelfde Paulus.
Maar nu levende uit de gemeenschap
aan Christus. Die mystieke band deed
hem zeggenlk leefdoch niet meer ik
maar Christus leeft in mij. Het oude leven
der eigengerechtigheid was afgekapt, het
nieuwe leven des geloofs en der genade,
dat uit den wortel Christus opkomt, ging
Paulus doordringen en in zijn levenswandel
zich openbaren. Het Adamsleven in Paulus
is gedood, het Christusleven in Paulus
ontwaakt.
DChristus leeft in mij" dat is de taal
van alle wedergeborenen, die zich van hun
veranderden staat zijn bewust geworden.
De bekeerde zondaar leeft niet meer op
eigen stam, maar staat in verborgen levens
gemeenschap met Christus als zijns levens
Wortel.
Als wij tot waarachtige bekeering ge
komen zijn, dan leven wij niet meer in
onszelven, maar het leven van Christus
voelen wij ons bestaan doordringen, en
sprekende van die verandering, mogen wij
als de apostel getuigenDChristus leeft
in mij". Dat is gezonde mystiek. Werd
die maar meer gevonden bij allen die
Christus als hun Heiland belijden. Dan
zou de heerlijke uitwerking in het dage
lij ksche leven daarvan meer aanschouwd
worden.
In ons moet iets aanwezig zijn, van dat
leven, dat Christus in den staat zijner
vernedering op aarde temidden der men-
schenkinderen heeft geopenbaard. Het was
Zijne dagelij ksche spijze te doen den wil
Zijns Vaders in de hemelen. Zijne werken
getuigden van liefde en barmhartigheid.
Zijne woorden waren vol van genade en
waarheid. Hij was rein in Zijn doen en
laten, in Zijn spreken en denken, in Zijn
bedoelingen, ja tot in Zijne innerlijkste
zieleroerselen.
Daarom roept de apostel Johannes alle
kinderen Gods opEen iegelijk reinigt
zichzelven, gelijk Hij rein is.
Is van dat leven, althans bij den aanvang,
ook iets bij een iegelijk uwer te vinden?
Zeker, de nawerkingen van onze verdor
ven natuur raken wij vóór onzen jongsten
snik niet kwijt 1
Maar, de werkingen van het leven van
Christus in ons mogen wij niet ten eenen-
male missen.
Bespeurt men aan u de openbaringen
van het nieuwe leven Zien dat uw huis-
genooten, uw kameraden, uw metgezellen,
de menschen in uwe omgeving Zóó moet
't toch zijnDe Joden konden aan Paulus
wel zien, dat er met hem wat gebeurd
was en zij haatten hem deswege. Zoo
zal de wereld ons ook haten, als het leven
van Christus bij ons werkt en doorwerkt
en naar buiten uitkomt.
Gij staat voor een keuze.
Geen moeielijke, maar wel noodzakelijke
keuze.
Wee u, zoo gij het laatste doet.
Zalig zijt ge, zoo uw eigen ik door u
wordt verloochend.
Hebt ge met het zondeleven in beginsel
gebroken? Wordt de ongerechtigheid en
eigen gerechtigheid in u door u veroor
deeld
Als gij die vragen met ernst uzelven
stelt, dan zal daarin een geduchte spoor
slag voor u liggen om voortaan niet meer
het genadeleven in u te verloochenen, maar
veelmeer uzelven met het leven uwer oude
natuur te verloochenen.
In dien weg alleen wordt ge opgeleid
tot het naspreken van de stoute roemtaal
Ik leef niet meer, maar Christus leeft in
mij. Kerkhof.
KEBKËLIJK LËTËN.
Amerikaansche toestanden.
Abonnementsprijsfranco aan huis per half jaar 70 cent.
Afzonderlijke nummers 3 cent.
Advertentieprijs 1—5 regels 30 centiedere regel meer 5 cent
Familieberichten 10 cent per regel.
UITGAVE VAN DE
Adres van de AdministratieA. D. L1TTOOIJ Az.
Middelburg.
Berichten, Opgaven Predikbeurten en Advertentiën tot
uiterljjk Vrijdagmorgen te zenden aan den Drukker A. D.
LITTOOIJ AMiddelburg.
Ik ben met Christus gekruisigd; en
ik leef, doch niet meer ik, maar Christus
leeft in mijen hetgeen ik nu in het
vleesch leef, dat leef ik door het geloof
van den Zone Gods, die mij liefgehad
heeft en ziclizelven voor mij overgegeven
heeft.
Galaten 2 20.
Mystiek beteekentiets verborgens.
Mystiek is niet een soort dweepend ge
voel voor Jezus. Het bestaat niet in ge-
voelsaandoeningen.
Paulus in Christus.
Watwien zult ge verloochenen Uw
eigen ik of de genade van Christus?
„Allen stemmen op de volgende punten over
een dat zy in hunne vroegere kerken niet de
geestelijke hulp kregen, waaraan zy behoefte
hadden, dat zij door de predikanten niet ge
holpen werden God te vinden of Jezus Christus
te begrijpen en dat Christian Science hen ten
volle bevredigt."
Wij hebben bovenstaande woorden ontleend
aan een artikel, dat eens verschenen is in een
Amerikaansch Tijdschrift en ieder bespeurt
er uit, welk eene beschuldiging ingebracht
wordt tegen de kerken en de predikanten van
Amerika en welk een lof gegeven wordt aan
Christian Science.
Doch welke waarde moet aan een dergelijk
getuigenis gehecht worden We willen eerst
den schrijver daarover hooren. „Het is niet
meer dan billijk te onderstellen, dat hunne
beweringen waar zijn, daar hun woord nooit
in twijfel getrokken werd, toen zij nog wer
kende leden hunner vroegere kerken waren en
hun uittreden uit de kerk moeilijk als een be
wijs van ontaarding beschouwd kan worden,
te minder, omdat zij zich niet bewust zijn dichter
by den Christus te wezen dan voorheen. In
dien zij, niettegenstaande hunne liefde voor de
herinneringen hunner kindsheid en vele heilige
banden, toch van kerk veranderden, uitgedreven
door onvoldaanheid, omdat hunne ziel gebrek
leed en aangetrokken door een gemeenschap,
waarin zij onmiddelijk gevoerd werden, met
de helpende en levende waarheid en wier lid
maatschap hen hooger en reiner geluk leerde
kennen dan ooit te voren, dan is het duidelijk,
dat, wat hen betreft, de kerk iets belangrijks
mist, wat in Christian Science gevonden woidt
en wat de kerk zal moeten aannemen om der
gelijke leden te behouden. Indien de meesten
dezer menschen alle hulpmiddelen der medische
wetenschap te vergeefs beproefd en alle hoop
verloren hadden, toen zij hoorden, dat er niets
meer voor hen gedaan kon worden en zij met
tegenzin en zonder veel er van te verwachten,
tot Christian Science kwamen en door het be
grijpen van de waarheid genezing vonden, dan
is voor hen deze godsdienst dezelfde als het
oorspronkelijke christendom. Hun getuigenis
bewijst, dat zij niet tot Christian Science zou
den zijn overgegaan, indien de kerk even Chris
telijk en even wetenschappelijk geweest was."
Wy zullen niet opkomen voor de kerken in
Amerika, omdat we gelooven, dat er wel iets
aan ontbreken zal, maar wij willen toch op
merken, dat wat deze schrijver er van verlangt,
onbillijk genoemd mag worden. De kerk is
niet een inrichting tot genezing van allerlei
kranken en bij al wat hij aanvoert om het ge
wicht van veler ervaring te laten uitkomen,
overtuigt hij ons niet. We gevoelen ook nog
geen lust om hem te weerleggen, maar we
deelden het mede om even op het merkwaardig
verschijnsel, dat zich in de nieuwe wereld
voordoet te wijzen. Deze nieuwe leer vindt
ook aanhangers in ons eigen vaderland, maar
in ons gewest worden zij bijna nog niet ge
vonden.
Ons trof verder het volgende„Een groote
menigte in de kerk voelt heden ten dage de
zelfde onvoldaanheid over het materialisme, de
zelfzucht en het gemis aan Godsbesef" en een
weinig verder: „De kerk vraagt zich jamme
rend af, waarom zoovelen haar verlaten voor
agnosticisme, socialisme en stoffelijke genietin
gen, terwijl alleen zij de woorden des levens
bezit. Om zichzelf te behouden, tracht zij op
allerlei soms onzinnige wijzen de belangstel
ling der menschen te trekken. Zy versnippert
hare machten in maatschappelijke, economische
en politieke hervormingen, stelt sociale kom
missies in, dringt aan op een Bond der natio
nale Kerkgenootschappen, schildert aanlokke
lijke voorspiegelingen van éénheid in de kerk
en stelt dwaze plannen voor om aan de geheele
wereld het evangelie te prediken. De kerk
schijnt bevreesd om zich tot het zuiver gees
telijk leven te begeven, waarnaar alle menschen
hunkeren. Zoo iemand den Geest van Christus
niet heeft, die komt Hem niet toe, geldt even
zeer van de kerk als van de personen".
Welk een beklagelijk beeld van de kerk
wordt ons hier geteekend. Zy is in vrees voor
haar bestaan, omdat zoovelen haar verlaten en
in het agnosticisme, socialisme en stoffelijke
genietingen zoeken, wat hun begeerten ver
vullen kan. Zoo treurig is haar toestand, dat
zy alles verzint om haar invloed te behouden.
Zy houdt de menschen aanlokkelijke bespiege
lingen voor om haar doel te bereiken. Indien
dit waar is, dan staat zy gelijk met de houders
van een kermistent, welke alle middelen ge
bruiken om de menschen tot zich te lokken.
Zeker hier geldt het woord dat wie den Geest
van Christus niet heeft, er ook geen aanspraak
op maken kan en mag.
Wy mogen niet vergeten, dat de schrijver
hier generaliseert. Het kan wel zyn, dat zyn
kras oordeel vele kerken in het verre Westen
geldt, maar er zyn Gode vy dank ook nog wel
andere welke heur eerstgeboorterecht niet ver
kocht hebben kerken die zich helder bewust
zyn van heur roeping en die arbeiden aan de
komst van het onbeweeglijke koninkrijk.
Er is dan ook arbeid genoeg. De kerk moet
de volkeren de waarheid brengen en let er nu
eens op: „Dertien millioen kinderen groeien
op tot burgers van de Yereenigde Staten en
zullen een invloed uitoefenen op het bestuur
daarvan, zonder Zondagschool-onderricht ont
vangen te hebben en een nog grooter aantal
verwijdert zich in hunne ontwikkeling steeds
verder van de kerk. Ongeveer vijftig millioen
menschen staan buiten den direkten invloed
van onze kerken."
Wy zullen niet meer afschrijven. Het is
reeds genoeg, meer dan genoeg om ons te doen
verstaan, hoe het er in Amerika uitziet. Ge
slachten komen, die van alle christendom zyn
afgestorven en die zonder kennis van den eeni-
gen Zaligmaker leven en sterven.
Nu kan men gemakkelijk zeggen: de kerk
moet het land bevrijden van alles wat onwaar,
liefdeloos en vernederend is, maar zulke eischen
brengen geen enkele bate. By het vele goeds,
dat daar ginds nog gevonden wordt, ziet het
er inderdaad treurig uit en het belooft voor
de toekomende tyden niet veel.
Hoe ver is het Amerikaansche volk reeds