lis t«n Tourlraid ilt let roir gerokf.
FEUILLETON.
Gij, Ouderlingen
Een veehaal dooe PEKAH.
Broer en Zuster.
Kerk en Schoolnieuws.
Ofliciëele Berichten.
Regeling der Evangelisatie-diensten in de
Classis Axel.
KLOOSTERZANDE.
in zulke gevallen de predikant moet plaats maken
voor den geneesheer.
Een andere broeder achtte het gewenscht, veel
met de oude schrijvers te werken het zou goed
zjjn, zoo dacht hij, om zich in de prediking
telkens op die oude schrijvers te beroepen voor
zulke autoriteiten zouden de piëtisten zich
buigen.
Dr. van Schelven maakte echter de zeer juiste
opmerking, dat alleen de Heilige Schrift voor
ons gezag heeft en dat wij de gemeente moeten
leeren zich daarvoor te bukken bovendien, als
de prediker zich beroept op het ééne gevoelen
van zulk een ouden schrijver, dan komt een
gemeentelid met een ander gevoelen aandragen
uit hetzelfde boek, of van een anderen ouden
schrijverde menschen moeten ervan afzien zich
te dekken met het gezag van menschenGods
Woord alleen is de waarheid.
Om deze oorzaak keurde hij het ook af, dat
een predikant zjjn eigen bekeeringsgeschiedenis
vertellen zou, om het vertrouwen der vromen
te winnen. Paulus en de andere apostelen deden
dit ook niet; alleen heeft Paulus zijn roeping
tot het apostelambt verdedigd, en daaraan ont
leende hij zijn gezag. De gemeente moet naar
ons, predikers, booren, omdat wij in het ambt
staan, en alzoo dienaren van Christus zijn. Nooit
mogen wij de gemeente aanleiding geven ons
woord aan te nemen vanwege ons persoonlijk
geloofsleven. God heeft ons in het ambt gesteld
en daarom spreekt God door ons tot de gemeente
wij zjjn ambassadeurs van Christus. Het wordt
menschendienarij, als de leden ons zouden eeren
en hooren, omdat wij zulk een mooie bekeerings
geschiedenis hebben gehad
Er waren bij de gedane vragen nog wel andere
te voegen geweestb.v. wat wij denken moeten
van sommige predikanten, die zich toeleggen op
het gebruik van „termen". Een ieder weet wel,
wat dit beteekent. Allerlei vrome, klinkende
gezegden worden uitgekraamd. Zoo bad een
(Hervormd) predikant, of de Heere met het slijk
van Zjjn goddelijke vingeren zijn oogen wilde
openen Er wordt wat met die vrome termen
gesoldEr zijn kerken, waar de predikant als
zeer godzalig geroemd wordt, omdat hij zoo
vaardig is in het gebruiken van die termen.
Is er ook in deze niet veel oogendienarij en
menschenbehagerij
Wij gelooven dan ook niet, dat er een zegen
rusten kan op het gebruik van die termen, alleen
om de gemeente ter wille te zijn en vertrouwen
te wekken. Beter is het de wenk van een
mijner vroegere leermeesters ter harte te nemen,
om n.l. meer schriftuurlijke uitdrukkingen te
gebruiken, om meer de H. S. zelf te laten spreken.
Een dienaar des Woords, die reeds tientallen
jaren in het ambt staat, gaf de wenk vooral de
leer der vrije genade tot haar recht te laten
komen. Natuurlijk was dr. van Schelven daar
niet tegendoch hij meende, en o.i, terecht,
dat de leer der vrije genade niet op zich zelf
moet genomen, maar in verband moet worden
beschouwd met de beloften Godsheeft niet
de Heere zelf ze saam verbonden?
J. D. WlELENGA.
Prof. Lindeboom heeft een jeugdig hart en
is nog vol idealen. Het terrein van het maat
schappelijk leven speurt hij na, en zoo geeft
hij den stoot tot oprichting van krankzinnigen
gestichten, een doofstommeninstituut, blinden
verzorging, ziekenverpleging, enz. enz. alles
rustend op het solide fundament van de Hei
lige Schrift en de Gereformeerde belijdenis
schriften.
6)
HOOFDSTUK III.
Dadelijk vond Grietje een aanknoopingspunt
bij haar beide nichtjes. De oudste, een meisje
van 10 jaar, heette evenals zijde andere, Jacoba,
was 8 jaar oud. Zij hadden al verlangend uit
gezien naar de komst van haar nieuwe zusje,
zooals zij haar noemden, en toen Grietje wat
van de reis bekomen was, waren ze met hun
drieën druk aan 't spelen gegaan.
Om zeven uur kwam vader thuis, en dit gaf
nieuwe afwisseling. De kinderen liepen op hem
toe en als een lang verwacht vdend werd hij
binnengebracht.
Oom Jan sprak een paar vriendelijke woorden
tot de kleine huisgenoote, en vervolgde toen
„'k Ben blij, dat jullie al zoo goed met elkaar
overweg kunt. 't Zal, hoop ik, in 't vervolg nog
wel beter gaan, als jullie elkaar wat meer kent."
Oom Jan bad voor den avondmaaltijd, en toen
deze afgeloopen was, werd een hoofdstuk
gelezen uit den Bijbel, waarna weder gedankt
werd. Welk een gansch andere huishouding
Voor misstanden op het kerkelijk erf heeft
Prof. Lindeboom ook een open oogen in
prachtig idealisme slaat hij de hand aan den
ploeg, om die misstanden uit den weg te rui
men. Heeft hij niet jarenlang waargenomen
het gebrek aan vorming bij onze ouderlingen
Voor de ontwikkeling van het diakenambt is
in de laatste jaren veel gedaan voor de broeders
diakenen zjjn zelfs twee handboeken versche
nen zij hebben een correspondentie-blad, waarin
zij de uiteenzetting vinden van de diaconale
belangen, en in bond met de Centrale Diaco
nale Conferentie worden allerwege classicale
conference's gehouden.
Doch wat wordt er voor onze ouderlingen
gedaan? Zjj hebben geen handboeken, geen
correspondentieblad, geen conferentie's. Het
scheen, alsof van Middelburg de victorie zou
beginneneen broeder ouderling uit één der
dorpskerken noodigde ouderlingen uit met hem
mee te werken tot oprichting eener classicale
ouderlingen-conferentie. De ouderlingen in
Middelburg A spraken hun sympathie uit, en
zeiden medewerking toe. Het kindje is nog
steeds niet geboren
Daarom deed het ons te meer goed, dat Prof.
Lindeboom het pleit voor onze ouderlingen
opnam, en dat deed hjj met een vuur en ide
alisme, welke ons beschaamden.
Om de grootheid en gewicht van het ouder
lingen-ambt ons te doen gevoelen, beriep hjj
zich op het bevestigingsformulierallerwege
vermenigvuldigen zich de .vraagstukken, o. a.
ten opzichte van den arbeid van Evangelisatie
en Zending. En omdat er zoovele vacante ge
meenten zjjn, hebben niet alle ouderlingen de
zoo gewensehte leiding en voorlichting van
predikanten.
In de vorige eeuwen hebben de Geref. kerken
ternauwernood eenige aandacht aan de ouder
lingen gewjjden ook in onze dagen, meende
Prof. Lindeboom, werden zjj te weinig in com-
missie's benoemd, waardoor hun een goede
gelegenheid tot ontwikkeling wordt ontnomen.
Bovendien is de bodem, waarin het ouder
lingenhout groeit, niet zoo vruchtbaar meer.
De leden der gemeente toch gaan niet vooruit
in Schriftkennis, geesteljjke ervaring, enz. Het
wordt dan ook steeds moeiljjker geschikte
candidaten voor het ouderlingschap te vinden.
Een treffend woord hoorden wjj ten dezen
opzichte van een predikant, die verscheidene
tientallen jaren een kerk met eere had gediend.
Toen hjj predikant bjj die kerk werd, had hjj
mannen tot ouderlingen, die buitengewoon met
gaven waren begiftigd, leiding wisten te geven,
en zelfs bjj afwezigheid van den leeraar in
oefening konden voorgaan. Na dit geslacht
trad een ander geslacht op, dat reeds minder
met gaven was bedeelden toen hjj de herder
staf neerleide, nam juist het vierde geslacht,
dat hjj nu mocht beleven, in de kerkeraads-
banken plaats, en dit reikte niet eens tot de
knieën van de vroegere ambtsdragers. Zoo
had die predikant in den loop van i 50 jaren
een gestadigen achteruitgang gezien. Misschien
is het zoo op meerdere plaatsen.
Prof. Lindeboom wees daar ook op. Hjj gaf
echter aan onze ouderlingen alle eer. Hjj prees
den jjver, de volharding, de zelfopoffering van
talloos velen dezer broeders. Maar hun ontbreekt
te veelzjj hebben geen genoegzame voorberei
ding gehaden daarom hebben de kerkeraden
zorg te dragen, dat aan onze jeugdige leden der
gemeente zulken een voorbereiding worde ge
geven, opdat er straks geschikte ouderlingen
mogen zjjn.
was dit dan die van oom Gerrit. Geen weelde
werd er gevonden, zelfs geen overvloed, maar
toch was hier een schat te aanschouwen die
voor geen geld te verkrjjgen is. De vrede
Gods woonde in de harten van vader en moeder,
en zelfs aan de kinderen was dit merkbaar.
't Behoeft ons dus niet te verwonderen, dat
Grietje zich spoedig in haar nieuwe omgeving
thuis gevoelde. Wel was zjj vader en Willem
en buurvrouw nog niet vergeten, doch oom
en tante deden alles, om de arme weeze het
groote verlies zooveel mogeljjk te vergoeden.
Met de nichtjes ging zjj weldra naar school,
en na schooltjjd mochten ze samen weieens
de stad ingaan, zoodat het niet ontbrak aan
afwisseling.
Toen Grietje veertien dagen bjj oom geweest
was, bracht de post een brief aan haar adres.
Hjj droeg het stempel van Groningen, en ze
herkende Willems schrift. Wat was ze bljj,
weer eens wat van haar broer te vernemen
Haastig brak ze de enveloppe los, en las ze
wat Willem haar mee te deelen had. Veel
schreef hjj over de stadook over zjjn werk
maar over oom en tante liet hjj weinig uit..
Dat hjj aan tafel bad noch dankte, dat er in
ïuis niet in den Bjjbel gelezen werd, dat hjj
nog niet ter kerk geweest was, dat alles ver
borg hjj zorgvuldig. Daarvoor was zusje nog
te klein, dacht Willem.
En zjj, die aireede in het ambt staan, hebben
ook een ernstige roeping. Trouwens, het be
vestigingsformulier wjjst daarop met'nadruk,
Prof. Lindeboom wenschte dan ook, dat er b.v,
een cursus of iets dergeljjks werd gehouden
waarop onderricht werd gegeven in kennis der
Heilige Schrift, de belijdenisschriften, geschie
denis der Kerk, het sociale leven, Kerkregee^
ring, enz. Waar zulk een cursus ontbreekt
legge men zich toe op zelfontwikkeling; de
predikanten moeten er rekening mede houden
in de bediening des Woordsen practisch moet
men zich oefenen in het houden van Zondags
school, het doen van ziekenbezoek enz.
Ten slotte opperde prof. Lindeboom de
gedachte, dat in overeenstemming met de
Kerkenorde, de ouderlingen moesten gekozen
worden voor 2 jaren, als een soort proeftjjd
terwjjl degenen, die dan waren gebleken goed
te zjjn, 6 jaren konden aanblijven.
Natuurljjk ontstond er naar aanleiding van
dit referaat een levendig debat. Sommigen
vroegen of het stellen van een proeftjjd niet
gevaarljjk was voor de waardigheid van minder
geschikte ouderlingen en of het dan niet wen-
scheljjk was ook een predikant een proeftijd te
geven Ook legden eenige sprekers er den nadruk
op, dat vele predikanten toch al last hebben van
de eigenwijsheid hunner ouderlingen, en dat
dit met een opleiding er niet beter op zou worden.
Daartegenover merkten weer anderen op, dat
hoe meer kennis iemand verwerft, hoe kleiner
hjj wordt in eigen oogeneigenwijsheid is een
bewjjs van domheid.
De meeste debaters konden niet meegaan met
de gedachte van een bepaalde opleiding tot het
ouderlingschap. Zjj wezen op de beteekenis
der j ongelingsvereenigingen, de noodzakelijkheid
van het prediken uit de pastoraalbrieven, en het
spreken over kerkregeering en het behandelen
van de Kerkenorde op de kerkeraadsvergade-
ringen.
Een predikant, vergrijsd in den arbeid des
Evangelie's, wjjdde nog een bijzonder woord
aan de beteekenis van het ouderlingen-ambt.
Hjj had de ervaring opgedaan, dat vele ouder
lingen uit het oog verliezen, dat zjj eenmaal
rekenschap zullen geven van hun arbeid, even
goed als de dienaren des Woords. Het was
hem opgevallen tjjdens zjjn 40-jarige ambsbe1
diening, dat de ouderlingen, als zjj in de con
sistorie vóór de prediking baden voor den
leeraar, nooit baden voor zich zeivenzjj deden
in het gebed den predikant wel gevoelen welk
gewichtig werk hjj had te doen, en hoe hjj
bekwaammaking noodig had, maar zjj dachten
er niet aan voor zich zelf om bjj stand te vra
gen, alsof het ouderlingen-ambt niet gewichtig
was en de ouderlingen geen bekwaammakende
genade noodig haddenHjj achtte het wen-
scheljjk, dat in de kerkeljjke bladen eens meer
aandacht aan het ouderlingschap werd gewijd
Het antwoord van Prof. Lindeboom was kort.
Twee opmerkingen vonden wjj nog van belang.
Allereerst, dat het ouderlingschap mag worden
begeerd; dat dit geen bewjjs behoeft te zjjn
van hooggevoelend te wezen, doch ook kan
voortkomen uit een hart, dat gaarne den Heere
wil dienen. En ten tweede, dat er twee uiter
sten zjjn, waarvoor wjj waken moetenn.l.
de ouderlingen te kort te laten zitten (naar
de Kerkenorde: 2 jaren,) en te lang, dat is
voor hun leven te doen aanbljjven.
Dat dit referaat de aandacht getrokken heeft,
bljjkt uit het feit, dat de N. R. Gt. in haar
kerknieuws een geheel artikel er aan wjjdde,
meenend, dat in de Hervormde kerk de fout
Waarheid was, dat hjj zich voor Grietje
schaamde over zjjn gedrag.
De brief werd reeds denzelfden avond be
antwoord. Ook oom deed er een lettertje bjj,
en reeds den volgenden dag had Willem het
schrjjven van zjjn zusje. Hoe benjjdde hjj haar,
toen zjj hem vertelde van dien goeden oom, die
's avonds, als hjj in zjjn rieten stoel zat, zoo
mooi kon vertellen, of met wien zjj en de nich
tjes zoo aardig kon zingen.
't Was alsof een stem hem influisterde„Doe
ook zoo. Neem een voorbeeld aan uw zusje
en houd u aan wat vader u geleerd heeft."
Doch die goede stem werd door Willems
redeneeringen spoedig tot zwjjgen gebracht.
'tGing nu immers ook goed. Hjj bad toch
trouw eiken dag en ook las hjj geregeld in zjjn
Bjj beitje.
Helaas! 't waren slechts vormen. De eerbied
voor vader en de kracht zjjner opvoeding in
ïuis en op school deden soms zjjn hart kloppen,
als hjj aan zjjn verkeerden weg dacht, en deden
lem ook nog vasthouden aan het bjjbellezen
en bidden. Ware hjj onder goede leiding ge
bleven, wellicht had het zaad, in zjjn kinder-
ïart gestrooid, onder Gods zegen nog vruchten
gedragen. Nu echter maakte de booze van de
omstandigheden gebruik, om het te verstikken.
Overigens ging alles naar wensch. Hoe lan
ger hjj bjj het timmervak was, hoe meer lusj
was, dat men onder ouderlingen oude menschen
verstond, en jeugdige menschen bjj het kiezen
voorbjjging.
Onze kerken kunnen niet anders dan Prof.
Lindeboom dankbaar zjjn, dat hjj deze gewich
tige zaak aan de orde heeft gesteld. Er schuilt
voor onze kerken groot gevaar in het gebrek
van predikantendoch niet minder moet als
noodstand worden aangemerkt, dat de keuze
aan goede ouderlingen steeds moeilijker wordt
want zjj zjjn er bjjna niet.
J. D. WlELENGA.
TWEETAL
te Krabbendjjkeds. A. J. de Boer te Grjjps-
kerk (Gr.)
ds. J. S. Schaafsma te Em-
mercompascuum.
te Vianen ds. C. J. de Krujjter te Oostkapelle
ds. G. M. v. Rennes te Dussen.
te Kampends. J. C. Brussaard te Meppel
ds. R. W. Huizing te Ymuiden.
BEROEPEN
te Genderen ds. B. Mejjer te Brouwershaven
te Klundertds. K. van Anken te Pernis
te Duurswoudeds. W. L. Korfher te Jutrjjp
te Nieuwveends. A. Ph. S. Schaafsma te
Lioessens
te Molenaarsgraafds. W. Weener te Oudega
te Voorthuizen: ds. L. J. C. Krejjt te Huizum
te Amsterdamds. J. Douma te W atergraafs-
meer.
BEDANKT
voor Oudewater ds. D. Hogenbirk te Charlois
voor Engwierumds. W. H. Bouwman te
Schoonrewoerd
voor Nunspeetds. W. H. Oosten te Scheve-
ningen
voor Middelharnisds. J. G. Breukèlaar te
Surhuisterveen.
October 1913—Februari 1914.
AARDENBURG.
12 Oct. ds. Lammertsma 19 Oct. 26 Oct.
ds. v. d. Wal2 Nov. 9 Nov. ds. v. 't Sant
16 Nov. 23 Nov. ds. Kujjper30 Nov. ds.
v. 't Sant7 Dec. ds. de Walle14 Dec. ds.
v. 't Sant21 Dec. ds. Bruins28 Dec. 4
Jan. ds. v. 'tSant; 11 Jan. ds. v. 'tSant; 18
Jan. ds. Hulstejjn25 Jan.
BRESKENS.
12 Oct. ds. Lammertsma19 Oct. ds. v. 't Sant
26 Oct. ds. v. d. Wal2 Nov. 9 Nov. ds.
v. 't Sant16 Nov. 23 Nov. ds. Kujjper
30 Nov. ds. Kujjper7- Dec. ds. de Walle14
Dec. ds. Kujjper; 21 Dec. ds. Bruins; 28Dec.
4 Jan. ds. v. 't Sant11 Jan. ds. Kujjper
18 Jan. ds. Hulstejjn; 25 Jan.
19 Oct. ds. Bruins; 2 Nov. ds. de Walle;
16 Nov. ds. v. d. Wal30 Nov. ds. Lammertsma
14 Dec. student28 Dec. ds. Hulstejjn11 Jan.
ds. Bruins25 Jan. ds. de Walle.
Namens Deputaten ad hoe,
Ds. J. H. Lammeetsma, Scriba.
Axel, 2 Oct. 1913.
KORT VERSLAG van de vergadering
der Classis Axel gehouden te Ter-
neuzen op Donderdag 2 October 1913.
Art. 1. Bjj afwezigheid van den praeses
opent de assessor, ds. G. R. Kujjper, de ver
gadering, doet zingen Ps. 105 3, leest Ps. 123
en 124 en gaat voor in gebed. De praeses
der roepende kerk van Axel (B) inmiddels ter
vergadering gekomen spreekt een welkomst
woord.
hjj er in kreeg. Oom kon over den leerling
tevreden zjjn. Toen de winteravonden kwamen,
moest Willem een begin maken met het tee
kenen. Oom was zelf in die kunst goed be
dreven, en kon zjjn neef vooreerst wel les geven.
Willem vond het prettig en gansche avonden
kon hjj over zjjne teekening gebogen zitten, om
die zoo netjes mogeljjk af te maken.
Het Bjjbellezen moest er wel eens bjj inschieten.
Willem suste dan zjjn geweten, door te zeggen
Morgen doe ik het dubbel"^ Maar hiervan
kwam gewoonljjk weinig. Langs zoo meer ge
raakte hjj verzoend met zjjne nieuwe leefwjjze,
en toen er een jaar verloopen was, wist hjj
niet beter, of het behoorde zoo. In de brieven
aan Grietje schreef hjj bjjna uitsluitend over
zjjne dageljjksche bezigheden, over de vorderin
gen, die hjj maakte, of over het nieuws uit de
stad, maar slechts bjj uitzondering kwamen er
aerinneringen aan vader in voor.
Op een mooien Juli-avond kwam Willem met
een der knechts van een karwei thuis, toen oom
ïem vroeg „Wel, jongen, zou je niet eens een
paar dagen vacantie willen hebben
,Vacantie, oom?" vroeg Willem, „hoe be
doelt u dat?"
,Wel", zei oom, „ik dacht het wordt tjjd, dat
je eens naar je zusje gaat. En daar er op 't oogen-
blik niet heel veel werk aan den winkel is, kun
je 'tnu wel eens waarnemen."
(Wordt vervolgd.)
