Weekblad voor de Gereformeerde Kerken in Zeeland
Onder Redactie van: Ds. L. BOÜMA en Ds. H. V. LAMAN.
9e Jaargang.
Vrijdag 8 December 1911.
No. 25
UIT HET WOORD.
Met medewerking van onderscheidene Predikanten.
1B0NNEMEHTSPBUS
Drnkker-Ditgever
A. D. LITTOOIJ Az.
PRIJS DER ADÏERTENTIEN
DE KERK DOOR SATAN VERVOLGD.
openb. 12 13, 14,
II.
Wie eenigerraate de ontzachlijke kracht
van den Satan kent, weet, welk een ge
ducht vijand hij is. De Schrift teekent ons
hem als een listige en sterke geest, die
haast onnagaanbaar is in zijn wegen en
elke gelegenheid om zijn doel te bereiken
aangrijpt. De Kerk daarentegen is zwak
en gering, een gemakkelijke prooi voor wie
haar tegenstaat. Het is derhalve te vree
zen, dat, nu Satan haar vervolgt, zij niet
aan zijn machtigen greep ontkomen zal.
Wat moet er van haar worden in dezen
ongelijken strijd? Zal zij niet spoedig als
een buit worden weggevoerd Ondenkbaar
is het toch, dat zij in deze worsteling zal
kunnen bestaan. Zij zal zeker het onder
spit delven. Satan zal haar weg voeren
en lachen over haar nederlaag. Hij ver
wacht dan ook niet anders dan dat hij
ditmaal zijn doel bereiken zal.
Hoewel er voor haar geen dageraad meer
schijnt te zullen zijn, toch gebeurt het
schier ondenkbare.
En aan de vrouw zijn gegeven twee
vleugelen eens grooten arends, opdat zij
zou vliegen naar de woestijn, naar hare
plaats, alwaar zij gevoerd werd een tijd en
tijden en een hal ven tijd buiten het gezicht
der slang. Het gaat niet op om elke ver
klaring mede te deelen, welke er gegeven
is van de twee vleugelen eens grooten
arends, want dan zouden we daarmede
onze geheele ruimte haast vullen moeten.
Wie lust heeft kan in elk werk, waarin
een uitlegging over dit boek des Bijbels
gegeven wordt, onderscheidene vinden. Wij
zeggen alleen, dat we ons het best veree
nigen kunnen met hen, die in deze beide
vleugelen afgebeeld zien het geloof en de
hoop. Het beeld zelf was bij Israël bekend.
Toen Israël nog in de woestijn was, had
dë Heere tot hen gezegd: gijlieden hebt
gezien wat Ik den Egyptenaren gedaan heb
hoe Ik u op de vleugelen der arenden ge
dragen en u tot Mij gebracht heb. En
Mozes zelf heeft in zijne schoone afscheids
rede gezegdGelijk een arend zijn nest
opwekt, over zijne jongen zweeft, zijne
vleugelen uitbreidt, ze neemt en ze draagt
op zijne vlerken, zoo leidde hem de Heere
alleen en er was geen vreemd God met
hem. Ook bij de latere schrijvers vinden
wij het schoone beeld terug en steeds had
het de bedoeling om duidelijk te maken
de groote veiligheid, welke dit volk te
beurt viel.
De Kerk heeft geen vleeschelijke wapenen,
zij kan niet beschikken over ouderlijk ge
weld, maar in het geloof ontving zij het
vermogen om zich vast te houden aan den
Onzienlijke, als zag zij Hem. Als alles
haar begeeft, als Satan zich tegen haar
verheft, als veel samenwerkt om haar te
onderdrukken, dan vindt zij in de belofte
haars Gods een steunpunt, waarop zij zich
verlaten kan. Het geloof geeft haar inner
lijk sterkte, omdat het haar in gemeen
schap brengt met Hem, die de bron van
alle kracht is. Daarbij heeft zij nog de
hoop als het anker der ziel, dat ingaat tot
het heiligdom, waarheen ook de voorlooper
zich gewend heeft. Bouwt het geloof op
de belofte in het bewustzijn, dat zij vol
komen zeker is, wijl zij het woord is van
Hem die niet liegen kan, de hoop let op den
heerlijken inhoud van wat beloofd is. Zij
opent de belofte en richt ons oog op de
rijke en heerlijke goederen, welke eens aan
het volk Gods tot een eeuwige bezitting
gegeven zullen worden. Gelijk Mozes een
maal den Nebo beklom, waar zich voor hem
uitbreidde het gansche land Kanaan met
zijn vruchtbare oorden, zoo voert ons de
hoop op de hoogte van Gods toezeggingen
en toont ons het hemelsche Paradijs met
al zijne geneugten. De Kerk weet dan ook
zeer goed, wat zij waard is, want als zij
in een toestand komt, welke haar zeggen
doet: o mijne ziel, wat buigt gij u neder
en zijt onrustig in mij, dan dringt alles
haar om uit te roepen Hoop op God, want
ik zal Hem nog loven voor de verlossing
zijns aangezichts. Deze hoop isonbedrie-
gelijk, omdat de liefde Gods uitgestort is
in het hart.
Met deze beide vleugelen voorzien aar
zelt de Kerk niet te vliegen naar de woes
tijn, een plaats, welke voor den mensch
geen aantrekkelijkheid heeft. Zij is toch
eenzaam en woest. Wie er in doolt is ver
van anderen. Wij gelooven daarom, dat
het de bedoeling is om uit te laten komen
dat er tijden voor de Kerk zijn, waarin
zij als 't ware buiten de gemeenschap van
het leven staat. Zoo was het destijds met
Johannes zelf. Patmos was voor hem een
woestijn, want hij verkeerde daar niet
onder zijn volk. Hij stond er als 't ware
buiten het leven. Zoo was het voor de
Kerk in haar geheel in de dagen van zware
en drukkende vervolging. De belijders van
den Naam van Jezus telden niet mede, zij
kwamen niet in aanmerking, zij konden
het nergens vertoonen, zij vonden nergens
rust voor het hol van hun voet. Nooit
waren zij veilig. Elk oogenblik konden zij
worden gegrepen om voor partijdige rech
ters te verschijnen. Niemand durfde het
voor hen op te nemen. Zij waren er wel,
maar zij leefden in afzondering. In de
dagen der afscheiding, welke nog niet eens
zoo ver achter ons liggen vroeg Mevrouw
Brummelkamp eens aan haren man, of de
tijden nog eens terugkeeren zouden, waarin
ook zij weder als menschen en als bur
gers van hun land beschouwd en behan
deld zouden worden. En nu zegt het
profetische woord ons, dat zulke dagen en
nog wel in sterkere mate terug komen
zullen, waarin de Kerk in de woestijn zal
leven. Hoe donker zou dit uitzicht zijn,
indien wij niet de stellige verzekering ont
vangen hadden, dat God haar beveiligen
en behoeden zou. Het geschiede niet bij
geval, maar onder Zijne wijze leiding. Hij
zal haar zelfs dan bewaren. Hij zal haar
tot een toevlucht zijn, opdat zij het maar
vinden zou, dat Hij ten alle tijde haar
genoeg is.
Het scheen, dat Israël zijn ondergang
tegemoet snelde, toen zijn duizenden de
woestijn van Arabië ingingen, want daar
in die ontzaglijke wildernis was geen water
en geen voedsel. Hoe zouden zij in het
leven blijven? Moesten zij niet van dorst
versmachten en van honger omkomen
Maar het manna daalde uit den hemel en
het water stroomde uit de rots. Tot ge
ruststelling van de Kerk uit latere eeuwen
staat het opgeteekend, opdat zij haar weg
op den Heere zou wentelen en gelooven,
dat Hij haar nimmer zal laten bezwijken
in dure tijden en hongersnood. En tot
hare overvloedige vertroosting belooft God
hier, dat de Kerk in de woestijn gevoed
zal worden. Ook in hare gedwongen af
zondering zal zij geen gebrek lijden. Won
derlijk heeft de Heere menigmaal in alle
behoeften voorzien, wonderlijk heeft hij de
Kerk dikwerf lichamelijk en geestelijk ge
sterkt.
Hoe woest de plaats van haar verblijf
ook moge zijn, God zal haar overvloedig
goud en zilver wezen en Hij zal het wèl
maken.
Laat ieder het ter harte nemen, opdat
ge ook uwe zorg op Hem werpt en ervaart,
dat Hij steeds boven bede en denken wel
doet. Nimmer stelt Hij teleur die op Hem
hopen. Met Hem komt gij eiken ook den
meest benauwenden toestand door; met
Hem kunt gij de huilende wildernis door
wandelen. De tijd van elke beproeving is
door God bepaald. Het staat hier zoo
duidelijk. Een tijd en tijden en een halve
tijd. Zooals Hij het precies op het door
hem bestemde uur laat beginnen, zoo ein
digt het ook op het oogenblik, door Hem
nauwkeurig bestemd. Het is alles in Zijn
hand. Geloof dit en gij zult aan Zijne hand
voortgaan, totdat gij eenmaal gekomen zult
zijn in het land, waar geen enkele beproe
ving meer is. Dan zult gij uitrusten van
elke vermoeiënis en U verwonderen over
Zijn wijsheid en trouw. Bouma.
ZENDING.
Kist voor ons Zendingsterrein.
j. D. wlelenga.
Afscheid van Ds. MerkelQn.
per half jaar franco per post
Enkele nummers
70 cent.
3 cent.
MIDDELBURG.
van 1—5 regels 30 cent, iedere regel meer 5 cent.
FAMILIEBERICHTEN van I5 regels 50 cent, iedere
regel 10 cent meer.
En toen de draak zag, dat hij
op de aarde geworpen was, zoo
heeft hij de vrouw vervolgd, die
het manneke gebaard had. En aan
de vrouw zijn gegeven twee vleuge
len eens grooten arends, opdat zij
zou viiegen naar de woestijn, naar
hare plaats, alwaar zij gevoed wordt
een tijd en tijden en een hal ven
tijd buiten het gezicht der slang.
Wij ontvingen deze' week met harteljjken
dank van M. en J. te O.naaidoos, haakdoos-
jes, trommeltjes met suikergoed, prenteboeken,
een spoortrein, ansichten en doosjes sigaretten
van de Zendings-dameskrans te Midd. voor ds.
en Mev. Merkelijn een tekst op fluweel als
souvenir van Middelburg, en voor de kist:
kraaltjes, griffels, vingerhoeden, letterlappen
met sajet, kleuren, chocolade, spiegeltjes, an
sichten en prenteboeken van Wed. de P. een
busje poederchocolade voor ds. en Mevr. M.
van J. de P.f 0.50van L. en B. de P.
cahiers, griffels, knikkers en kraaltjes van de
fam. O.30 fotografieën van de Koninklijke
familievan mej. L.boekjes en Zondagsschool
kaartjes van de dames d'H.plakalbum met
plaatjes, prenteboeken en Zondagsschoolkaar
tjes van den Heer M. H.f 1.00 van de Heer
J. A. f 1.00van de Heer C. V.f 2.00ge
vonden in de Kerkeollecte te Dr.f 1.00van
M. A.prenteboekenvan de kinderen der
Zondagsschool te Oost-Kapellef 2.50van
mej. de Wed. J. J. v. B. te S. f 2.50van
den Heer J. P. v. B. te S.f 5.00 van Mej.
G. F. R. te K.een aantal surprize's voor
kinderen en doosjes met suikergoed en van
den Heer L. kregen wij een groote kist. Voor
het geld, dat ons zoo overvloedig gezonden
werd, kochten w\j allerlei speelgoed, ballen,
poppen, kinderspelen, bouwdoozen enz. Einde
volgende week hopen wij de kist te verzenden.
De groote Noorderkerk te Middelburg was
Woensdagavond zeer goed gevuld met een aan
dachtige schare, luisterend naar het afscheids
woord van ds. Merkelijn. Vele afgevaardigden
waren tegenwoordig, terwijl ook de vrouw en
de moeder van ds. Merkelijn deze aandoenlijke
plechtigheden bijwoonden.
Onder het zingen van Ps. 123 1 beklom
ds. M. den kansel. En nadat gelezen was Coloss.
4 en gebeden, sprak hij zijn inleidend woord.
Om 2 redenen was het voor hem een blijde ure.
Allereerst, daar onze tijd staat in het teeken
der Zending en het nu zoo heerlijk is te mogen
arbeiden aan de opbouw van Sion deze we
tenschap verzacht de pijn van h'et scheiden.
Bovendien heeft hij nu gelegenheid aan de ker
ken van Zeeland een ernstig verzoek te richten.
Als tekstwoord las hij af Col. 4 3 en 4.
Hoofdgedachte washet verzoek om voorbede
voor de dienstknechten des Heeren. Achter
eenvolgens werden wij er op gewezen, dat dit
verzoek loopt over de opening der deuren
wijsheid vraagt voor de dienstknechten, en goe
de vrucht op deze voorbede doet verwachten.
Het tekstwoord gaf 't beeld van een gesloten
deur't wijst erop, dat satan een huis heeft, en,
uit vrees dat zijn dienaren hem zullen worden
ontvreemd, den toegang heeft afgesloten. Ieéer
volk heeft in dat huis van satan als 't ware
zijn eigen kamer met eigen deur, d. w. z. voor
elk volk zijn er eigenaardige belemmeringen.
Zoo is het ook met Java. Daar is allereerst
de natuurlijke vijandschap des hartenhet Ja-
vaansche volk is onaandoenlijk voor hetEvangelie.
Ook heerscht er wantrouwen, daar zjj niet ge
looven kunnen, dat de zendelingen komen om
het heil van het volk. Trouwens, zfl hebben
ook droeve ervaringen opgedaan van de dus
genaamde „christenen" die op Java wonen.
Ook is als een grendel aan te merken de „adat",
d. i. de volksgewoonte, waarvan afwijking als
zonde wordt beschouwd, terwijl de consciëntie
niet spreekt voor de zedewet Gods. En vooral
is een groot beletsel het Mohammedaansche
hoogheidsgevoelde Mohammedaansche gods
dienst treedt op met de pretentie rust te geven
en volle bevrediging van natuurlijke behoeften
tevens beschouwt het zich zelf te zijn de aan
vulling van het christendom, daar het later is
opgekomen.
Daartegenover staan wij machteloos. Het
gebed is echter de van God verordende weg
tot opening dezer deur.
Wat ds. M. dan wil prediken? De tekst
spreekt van „de verborgenheden van Christus".
'tls de Raad Gods de Javanen te stellen tot
huisgenooten Gods. De Eerstgeboorne van het
huis des Heeren is Christus. En hoe is het
huis Gods onderscheiden van het huis des satans
met zijn gegrendelde deurenHier licht,
vreugde, zaligheid maar daar, en ook op Java,
duisternis, smart en zonde. O bidt dan, dat de
Heere de deuren moge openen en grendelen
wegschuiven, opdat er toegang kome tot het
Javaansche volk en het Javaansche hart.
In aansluiting met vs. 4 vroeg de spreker te
bidden om wijsheid voor hem als dienstknecht
