Weekblad voor de Gereformeerde Kerken in Zeeland.
Onder Redactie vanDs. L. BOUMA, Ds. H. V. LAMAN en Ds. A. LITTOOIJ.
6e Jaargang.
Vrijdag 28 Augustus 1908.
No 10.
UIT HET WOORD.
Met medewerking van onderscheidene Predikanten.
ABONNEMENTSPRIJS
Drukker-Hitgever
A. D. LITTOOIJ Az.
PRIJS DER ADVERTENTIES
QVSCA
per half jaar franco per post .70 cent.
Enkele nummers3 cent.
MIDDELBURG.
van 15 regels 30 cent, iedere regel meer 5 cent.
FAMILIEBERICHTEN van J5 regels 50 cent, iedere
regel 10 cent meer.
HET RECHTE TELLEN ONZER DAGEN.
Leer ons alzoo onze dagen tellen, dat
wij een wijs hart bekomen.
Psalm 90 12.
Geteld wordt er veel, vooral ter opmaking
van de rekening, om winst en verlies te be
palen. En vooral na de droeve geldcrisis van het
vorig jaar was dat tellen voor menigen land
genoot eene allesbehalve aangename taak. Bange
vrees vervulde het hart voor een belangrijk
tekort.
Wie dat zyn, de ongelukkigen, die in of voor
een bankroet staan Immers allen, die gedu
rende de verloopen maanden of jaren niet op
hun tellen gepast hebben en te weinig bjj den
dag hebben gerekend. Wie met tellen wacht
tot het einde, hij moet ten slotte wel bedrogen
uitkomen en vele onvoldane en niet te kwi-
teeren rekeningen vinden.
G\j verstaat toch, waarde lezer, wat we daar
mee geestelijkerwijze bedoelen
Hoevele stervelingen stonden en staan voor
een geestelijk bankroet, voor een eeuwig tekort,
omdat ze er maar zorgeloos op los leefden,
zonder met den -noodigen ernst te bedenken,
dat zij dag aan dag hun zondeschuld vermeer
deren. Het zijn de dwazen van hart, die hunne
levensdagen verspillen en verspelen in den
dienst der zonde, alsof er geen einde aan komt
en geen afrekening te wachten is. Geen won
der, zoo ze straks aan het einde huns levens
hopeloos staan zonder een Borg voor de zware
schuld, die voor hunne rekening ligt.
Wat we dus noodig hebben
De genade, om onze dagen met ernst te
tellen. En tot verkrijging van die genade zij
het onze bede: „Leer ons alzoo onze dagen
tellen, dat wij een wijs hart bekomen."
Er zijn weinige menschen, die de dagen in
het geheel niet tellen. Verreweg de meesten
rekenen met den tijd. Maar onder de dagen
tellers zijn er velen, die het op eene verkeerde
wijze doen.
Sommigen tellen hunne dagen evenals de
kinderen, die in uitzicht leven op een komenden,
feestdag. De genotmenschen, die leven om te
genieten en de lusten des vleesches te voldoen.
Menschen, die naar het woord van den psalmist
van den buik hun God maken. Zij tellen in
letterlijken zin de dagen, die er nog voorafgaan
aan den dag, aan het uur van begeerte.
Met dat toekomstig genot is hun hart
doorgaans bezig. En dat geeft hun de kracht,
om de voorafgaande dagen door te worstelen.
Als ze geen feest in het verschiet hebben, dan
leven ze niet. Vandaar dat nauwelijks de eene
feestdag voorbij is, of ze moeten alweer iets
anders zoeken. En zoo vliegt het leven heen
van den eenen mijlpaal tot den anderen.
Maar een recht teilen is dit niet.
Het geeft dan ook geen w\js hart, maar doet
het dwaze hart steeds dieper in dwaasheid
ondergaan.
Anderen tellen de dagen met een veel zwaar
der hoofd. De werkers en wroeters, die in waar
heid woekeren met den tijd. Ze tellen niet als
de kinderen in ijdele oppervlakkigheid, maar
de dagen zijn voor hen in telGeen dag gaat
ongeteld voorbij. Ze zeggen met woord en daad
elke dag is er één. Alle beschikbare tijd wordt
gebruikt, om vooruit te komen in de wereld.
De dagen worden geteld op de wijze der En-
gelschen, die het treurige spreekwoord hebben
uitgevonden, dat ook in ons land helaas de
volmaakste toepassing vindttijd is geld. Elke
ongebruikte dag beteekent zooveel procent ver
lies. Zulke menschen tellen en berekenen hun
geld bij dagen en hunne dagen bij geld. Indien
al Zondags de zaken stil liggen, dan zijn ze
toch zoo met de aardsehe zorgen vervuld, dat
er zelfs in Gods huis maar weinig plaats in de
ziel is voor andere dingen. En Zondagsavonds
gaan ze vroeger dan anders naar bed, om ,'s
Maandags alvast een uurtje uit te sparen.
Van zulke slaven zal niemand kunnen zeggen,
dat ze de dagen niet tellen. Maar alweer, zou
het een recht tellen zijn, dat een wijs hart
aanbrengt
We weten immers beter.
Moge het al eene volle beurs meebrengen,
het werkt geen waarachtigen vrede in het hart.
Het laat ledig en koud.
Een recht tellen onzer dagen is een voort
durend bedenken van 's levens ernst, een re-
Kenen met de beteekenis van eiken ons toe-
gelegden dag, een dagelijks herlevend besef
van het doel, waartoe ons de Heere de dagen
nog vermeerdert.
Ons leven is kort van duur en snelt weg.
Een morgenwolk gelijk, die een oogenblik ge
zien wordt en daarna verdwijnt. Maar als
voorbereidingstijd voor de., ééuwigheid is het
van ontzaglijk gewicht. - 'Hike dag brengt ons
eene schrede nader of aan den hemel öf aan de
hel.
En nu roept de arme Wereld u toetijd is
geld, en daarom laat geen enkelen dag verloren
gaan. Een ongetelde, ongebruikte dag kan u
veel doen verliezen.
Maar Gods Woord predikt ons: tijd is ge
nade. Gebruik dus eiken dag om u voor te
bereiden voor den hemel, om uwe roeping en
verkiezing vast te maken, om uw Heiland te
dienen met alle gaven en talenten. Elke ver
loren dag is een geestelijk verlies. En ge zult
toch eens rekenschap moeten geven van alle
uwe dagen, hoe gij heel uw levenstijd met de
ontvangen talenten hebt gewoekerd.
Telt gij niet, de Heere telt wel. Hij vergeet
geen enkele van uwe misbruikte dagen. Ze
worden alle in zijn gedenkboek opgeteekend.
Het oordeel over Belzasar is bekend„Geteld,
geteld, gewogen, te licht bevonden En even
zoo is er van een tellen Gods sprake in het
oordeel over de verlaters des Heeren en ver
geters van den berg Zijner heiligheid." Lees
het maar in Jesaja 65 vers 12„Ik zal ulieden
ten zwaarde tellen, dat gij u allen ter slachting
zult krommen, omdat Ik geroepen heb, maar
gij hebt niet geantwoord, Ik gesproken heb,
maar gij hebt niet gehoord."
De vrucht van het rechte tellen is een wijs
hart. En dat is eene kostelijke vrucht.
Wie in jjdel zingenot zijne dagen verspilt en
verspeelt en zjjne dagen in het geheel niet telt,
bekomt een bedwelmd hart, dronken van 's we
relds begeerlijkheden.
Wie verkeerd telt en in snoode hebzucht
zjjne dagen voor eigen belang gebruikt, bekomt,
met al zijn wroeten in het stof, een bezwaard
hart, bedolven onder den last van het aardsehe
goed.
Maar het waarachtig geluk is een hart, dat
de geheiligde wijsheid des Geestes deelachtig
is. Een hart, dat het zwaarste ook het zwaarste
laat wegen. Een hart, geneigd tot een beden
ken van de dingen des Geestes.
Een dwaas hart heeft genoeg aan de aarde
en het aardsehe het vergaapt zich aan het
klatergoud der wereld en komt daarom bedrogen
uit. Maar een wijs hart bekommert zich om
de schatten des hemels, die geen mot of roest
kan verteren.
Een dwaas hart wandelt naar eigen goed
dunken, en vraagt naar den wil des vleesches.
Maar een wijs hart bestrijdt eigen zin en lust,
en stelt tot richtsnoer zijns levens de wille
Gods, in Zijn Woord geopenbaard.
Een dwaas hart werkt aan zijn eigen dood,
maar de wijsheid zal haren bezitter, om met
Salomo te spreken, eene sierlijke kroon leveren
(Spreuken 4 9). Ze is een onvergetelijke
schat. „Wijsheid is beter dan robijnen en al
wat men begeeren mag, is met haar niet te
vergelijken." (Spreuken 8 11).
Vandaar, dat Mozes geen hooger begeerte
had dan vermeerdering van die wijsheid des
harten en ze biddende zocht bij den Heere.
Ook in des Christens hart is nog zooveel over
van de aangeborene dwaasheid. Hij is wel in de
leerschool des Geestes, waar hij in de geeste
lijke rekenkunde wordt geoefendmaar hij is
dikwerf onleerzaam door schuldige onoplettend
heid en aardschgezindheid. En daarom heeft
hij zoo gedurig behoefte aan de bede, dat de
Geest hem meer en beter leere tellen. Alleen
door het onderricht des Geestes toch kan er
sprake zijn van een opwassen in de genade en
in de kennis van Jezus Christus, onzen Heere.
Mozes' bede zij dus ook onze verzuchting
„Leer ons alzoo onze dagen tellen, dat wij een
wjjs hart bekomen." G. Doekes.
Van de Generale Synode.
In de „Geref. Kerkbode" schreef ds. Land-
wher: „De stemming onder de leden is aller
aangenaamst. Allen zijn vol goeden moed, al
is de arbeid ingespannen en zwaar. Verbeeld
u, eerst 's morgens vergaderen, dan 's middags
en dan 's avonds nog weder, soms tot half elf,
en daarna komt het werk voor de Rappor
teurs, die niet zelden tot in den nacht hun
pen moeten hanteeren. Het is goed, dat de
Synode Zaterdags niet vergadert, anders zou
het inderdaad niet om te doen zijn.
De stemming is, zooals ik zeide, alleraan
genaamst. Men kan zoo merken, dat er heele-
maal geen onweer in de lucht is, en dat geeft
een zekere rust."
Dit is juist. Het is in de vergaderingen zeer
rustig. Kalm gaat de arbeid zijn gang. De be
raadslagingen kenmerken zich door een beza-
digden toon, en leiden in den regel tot een
gemeenschappelijk besluit. Soms ontstaat er
discussie, die eene zekere afwisseling brengt en
wat meer kleur geeft aan het geheel. Zoo gaat
de eene zitting na de andere voort, en telkens
wordt het duidelijker hoevele vragen in ons
kerkelijk leven opkomen, vragen die soms zeer
moeielijk zijn, maar welke de kerken niet t°r
zijde kunnen leggen. Dit gaat wel voor een
tijd en vandaar gebeurt het, dat de Classis
of Provinciale Synode de handigheid heeftom
zich te onttrekken aan het beantwoorden, en
ik durf zelfs niet eens te zeggen, of de Gene
rale Synode nimmer tot zooiets komt. Gemak
kelijk is het tenminste voor de mindere ver
gaderingen, want als het gelukt ze van de
tafel te nemen en ze voor te leggen aan de
Generale Synode en deze gaat er wel niet altijd
op in, doch vaak denkt zeOch er is toch al
zooveel, dit beefje kan er nog wel bij. Maar
anders is het met de Synode, want de vragers
komen toch terug, kloppen steeds luider aan
de deur, en houden aan tot zij haar doel heb
ben bereikt.
Voor wie meeleeft zijn kerkelijke vergade
ringen dan ook aangenaam en leerzaam, wan
neer daarop althans orde en eensgezindheid
heerschen. Aangenaam zijn zij, want broeders
die elkander anders zelden zien en ontmoeten,
kunnen elkander de hand eens drukken, elkan
der spreken, en zoo worden de oude banden
vaster. Juist, doordien men anderen hoort over
zaken, die ook menigmaal onzen eigen geest
bezighielden, verstaat men beter, wat men tot
dusver nog niet zoo helder zag. Door redewis
seling vallen dikwerf bezwaren, welke men
tegen de een of andere zaak heeft, en de liefde
krijgt voedsel en sterkte. Leerzaam zijn zij
tevens. Onze Professoren, zoowel van Theolo
gische School als van de Theol. Faculteit der
Vrije Universiteit, zijn als praeadviseerende
leden gewoonlijk tegenwoordig en zij laten
zich op zulke vergaderingen niet onbetuigd en
ge begrijpt, dat als zulke mannen, die al hun
tijd en krachten aan de studie kunnen wijden,
eens beginnen met hun licht te doen schijnen,
die vooral de leden van zulk een Synode nut
tig kan zijn.
Zooals algemeen bekend is, komt op deze
vergadering in behandeling de concept-rege
ling over het verband tusschen de Theol. Fa
culteit der Vrije Universiteit en de Geref.
Kerken. De commissie, aan wie de voorberei
ding van deze zaak was toebetrouwd, heeft een
gewijzigd voorstel ingediend, dat gedrukt aan
alle leden toegezonden is. Bovendien is er een
minderheid in de commissie, welke nog een
paar amendementen voorstelt. Woensdag in
de namiddagzitting kreeg prof. Bavinck gele
genheid over deze materie zijn advies te geven.
Dit gebeurde, omdat hij Zaterdag afreist naar
Amerika. Het was een goed oogenblik. Helder
als glas toonde hij aan, van welk een aard het
verband is en welk een regeling er dus noodig
zal zijn. Met zeldzame aandacht luisterde de
vergadering, wijl zfj onder de bekoring van
zijn ernstig en warm pleidooi kwam. Misschien
heeft hij uitgesproken, wat in de meeste harten
leeft, maar of allen het met hem eens zullen
zijn. moet later nog blijken.
Vandaag zijn weer verschillende Rapporten
aan de orde, welke nog al vlug de revue pas-
seeren, want de broederen gaan denken dat er
een tijd is om te beginnen maar ook om te
eindigen. De tweede week begint al aardig op
te schieten, en het lijkt me al, dat een derde
week nog werk zal bieden.
Hierbij moeten wij het thans laten.
(Wordt vervolgd.)
Generale Synode.
Gelijk wij de vorige maal schreven, zouden
we nog even terugkomen op het verzoek van
de Classis Hallum, en het praëadvies te dezer
zake door de Commissie uitgebracht.
Het verzoek der classis Hallum hield in, dat
de Synode overwege welke middelen kunnen
worden aangewend om eene onbillijke verdeeling
van lasten door eene extra-collecte voor de Theol.
School ten gevolge van de nalatigheid te voor
komen en of het met name daartoe niet noo
dig is de kosten der instandhouding van de
Theol. School voortaan elk jaar om te slaan
over de kerken, gelijk dat met de andere ge
wone Synodale kosten geschiedt.
Ds. P. J. W. Klaarhamer, van Utrecht, brengt
namens de commissie praeadvies uit, en komt
tot de conclusie, „dat de Generale Synode met
de classis Hallum haar leedwezen uitspreekt
over de afkeurenswaardige nalatigheid van
sommige Kerken in deze, en haar dringend
opwekt om voortaan te handelen naar het te
zamen genomen besluit, overeenkomstig haar
belofte uitgedrukt in den credentiebrief harer
afgevaardigden ter meerdere vergaderingen."
Na breede discussiën wordt dienovereenkom
stig besloten.
Daarna geeft de praeses het woord aan Prof.
Jager, die met ds. Kolthoff de Oud-Gerefor
meerde Kerken in Bentheim vertegenwoordigt
welke toespraak namens de Synode door Prof.
Lindeboom beantwoord wordt.
Br. De Mildt rapporteert namens de Com
missie van praeadvies inzake een bezwaarschrift
van Br. J. B. te G. De conclusie wordt met
algemeene stemmen aangenomen. Ds. Breuke
laar rapporteert omtrent een vraag van Br. A
