voor
r
Weekblad voor de Gereformeerde Kerken in Zeeland.
Onder Redactie vanDs. L. BOUMA, Os. H. V. LAMAN en Ds. A. LITTOOIJ.
I
Vrijdag 17 Februari 1905.
2e Jaargang.
No. 34.
UIT HET WOORD.
"prijs der advertenties
Drukkeruitgever
A.
brengen
Bouma.
SCHRIFTBESCHOUWING.
22.
23.
70 eent.
3 cent.
Doeh wy mogen ook nog wel aan Henoch
zelf denken. Wat is het voor hem geweest?
Het boek der Richteren.
XXVI.
Verwarde vluchtvloek over Meroz.
Toen stampten met gedreun, de
hoeven der rossen,
Van het jagen, het jagen zjjner sterken.
Vloekt Meroz, zegt de engel des Heeren,
Vloekt gedurig hare inwoners.
Omdat zy niet gekomen zjjn tot
hulpe des Heeren,
ABONNEMENTSPRIJS
per half jaar franco per post
Enkele nummers
I
en met al zijne ver-
Met medewerking van onderscheidene Predikanten.
van 15 regels 30 cent, iedere regel meer 5 cent.
FAMILIEBERICHTEN van 15 regels 50 cent, iedere
regel meer 10 cent.
Dit weten wy nu, maar op al de vragen, die
verder oprezen kunnen wjj geen antwoord
geven. Of hy opgevaren is in tegenwoordig
heid van anderen, niemand kan het zeggen,
of dat heengaan plaats had met zichtbare
heerlijkheid, niemand kan het uitmaken. Maar
het is ook minder belangrijk, en het ontneemt
aan de gebeurtenis niet het geringste gewicht.
Ofschoon ons niets opgeteekend staat van den
indruk, welken deze gebeurtenis teweeg ge
bracht heeft op de menschen in die dagen,
toch kunnen wij ons wel voorstellen, dat zy
voor de geloovigen dier tijden eene groote
winste heeft gebracht. Zjj heeft voor hen een
licht doen opgaan over den hemel, en hun als
’t ware den weg getoond, die uit deze wereld
vol ellende naar het hemelsehe vaderland
leidt. Ook leerden zij er uit, dat de beloofde
verlossing den geheelen mensch bevrijdde
van al de gevolgen der zonde, en dat de Ko-
ning der verschrikking niet onoverwinnelijk
was. Menigeen uit die eeuwen zal met het
voorbeeld van Henoch voor oogen zich zelf
bemoedigd hebben, als hij zag op de ontzet
tende macht der zonde, en als hij leed aan de
vele wonden, welke het verderf hem had ge
slagen. Niet te berekenen is het, wat heer
lijke vruchten er gerijpt zjjn uit dit feit voor
hen, die leefden in een tijd, waarin nog zoo
weinig bekend was aangaande het heil, dat de
Heere eenmaal zou doen uitspruiten voor hen,
die op Zjjne belofte hoopten.
DE WEGNEMING VAN HENOCH.
En hij was niet meer, want God nam
hem weg. Gen, V 246.
Henoch was niet meer, zoo luidt de korte
aanteekening. Op zich zelve zou zjj aanlei
ding kunnen geven tot verschillende opvatting.
Wanneer men vergeten kon het verband, waar
in zjj voortkomt, zou men er licht toe over
hellen om daarbjj te denken, dat de aartsva
der gestorven was. Maar dit zou niet goed
zjjn, want nergens wordt in het O. Verbond,
voor-zoover wjj weten, op die wjjze over het
sterven gesproken en wat nog meer zegt, in
ditzelfde hoofdstuk wordt van eiken patriarch
gezegd: en hjj stierf. Waar nu alleen achter
den naam van Henoch staaten hjj was niet
meer, daar is het eene aanwijzing, dat wjj eerst
wel eens nadenken mogen, vóór wjj vaststellen,
dat zal het beteekenen. Daarom zijn wjj reeds
dankbaar voor de bijvoegingwant God nam
hem weg, al is het waar, dat zjj ook nog niet
het volle licht ontsteekt. Wel versterkt zij
het vermoeden, dat wjj hier te doen hebben
met iets buitengewoons, maar tot volkomen
zekerheid brengt zjj ons niet. Zij leert ons,
dat God Henoch weggenomen heeft, en al le
zen wij daarin, dat God hem van de aarde tot
zich in den hemel opgenomen heeft, en hjj
alzoo toegelaten is tot de vreugde, welke er
aan 's Heeren rechterhand is, toch blijft nog
onuitgemaakt, of hjj opgenomen is naar
lichaam en geest beide. Ik geef toe, dat men
dit er in zien kan, omdat de twee uitdrukkin
gen zoo vereenigd nergens anders gevonden
worden, maar twjjfel zou toch mogelijk blij
ven en om die reden waardeeren wjj het zoo
hoog, dat ons in het N. T. geleerd wordt,
dat Henoch weggenomen is zonder den dood
gezien te hebben. Wjj hebben alzoo het volle
recht om te gelooven, dat Henoch de eerste
is geweest, die naar lichaam en ziel van de
aarde is heengegaan naar het huis des Vaders,
waarin vele woningen zjjn.
Het is waar, dat gjj, ook al leeft gij hierin
Gods gemeenschap, al wandelt gij met God,
op zulk een heengaan niet moogt rekenen,
maar wel moogt gjj u troosten, dat eenmaal
diezelfde zaligheid uw deel zal zjjn. De weg.
die derwaarts leidt, is u bekend. Gjj behoeft
niet eens op een Henoch te zien, want gjj kent
Hem, die als onze overste Leidsman ons voor
gegaan is door het Ijjden heen naar de heer
lijkheid. Welnu, wandel in Zjjne voetstappen,
sluit u steeds dichter bjj Hem aan, verloochen
u zelf, neem uw kruis op en volg Hem, en gjj
zult ervaren, dat er ook voor u uitkomsten
zelfs bjj den dood zjjn. Wel zult gjj waar
schijnlijk den doed zien, wel zullen uw lichaam
en ziel gescheiden worden, maar de dood zal
u niet in zjjne macht houden en ziel en
lichaam zullen niet altijd gescheiden blijven
en met allen, die hunne hoop gesteld hebben
op den Heere, zult gij vereenigd Hem dienen,
naar Wiens nabijheid gjj hier zoo menigmaal
hebt uiigezien.
Of is het zoo niet bjj u Leeft gjj ver van
den Heere zonder begeerte om Hem te zoeken,
o zie dan toe, want zjj die God verlaten, heb
ben smart op smart te vreezen. Nu spreekt
Hij nog, keert weder, gjj afkeerige kinderen
en Ik zal uwe afkeerigheid genezen, maar de
tjjd der genade bljjft niet duren en daarom is
het: Heden, indien gjj Zjjne stem hoort, zoo
verhard uw hart niet.
Tot hulpe des Heeren tegen de helden.
Richt. 5 2223.
De schildering van de verwarde vlucht wordt
in vs. 22 voortgezet. In hare gedachten hoort
de zangeres nog het geweldig stampend ge
dreun der paardenhoeven. De schrik des Hee
ren viel op hen, en de sterken d.i. de ruiters,
gezeten op hunne ijzeren strijdwagens vloden
heen. En nooit ging de vlucht hun snel ge
noeg. Vandaar dat jagen, dat aansporen der
paarden. Ik hoor in mjjne gedachte den rij
zweep klappen, ’k hoor de strijdrossen snuiven,
’k hoor de ruiters schreeuwen om hunne dieren
aan te drjjvenzjj moeten alle krachten in
spannen. Stel U eens zulk eene verwarde vlucht
voor. Denk ’t U nu dat zjj allen heenvliegen
naar de langzaam oploopenden hoogten van
den Karmel, waar de weg onbruikbaar wordt
voor paarden en strijdwagens. En zeg mjj dan
of het U verwondert, dat straks ros en ruiter
door de overoude Kisonbeek worden meege
sleurd.
’t Is moeieljjk en zwaar zich tegen Jehovah
te verzetten. Hoe schoon is Sisera en zjjn
leger begonnen, hoe fier togen zjj uit, hoe
smadeljjk is de afloop. Nog klinkt het gedreun
der vluchtende renners Debora in ’t oor, en
’t is haar kostelijk muziek, een loflied op de
reddende kracht, en de overgelijkeljjke almo-
i van den Heere der heirscharen. Laat
ook zoo in onze ziele worden ingeprent op
onuitwischbare wjjze, de uitreddingen onzes
Gods. Er zjjn toch ook in uw levensboek wel
onvergefelijke bladzijden, waarbij U nog het
gedreun der aftrekkende vijanden in de ooren
klinkt. Gjj hebt ze ook in uwe familie, in de
geschiedenis uws volks. Zingt daarvan den
Heere toe
’k Zal nauwkeurig op uw werken
En derzelver uitkomst merken,
En in plaats van bittre klacht,
Daarvan spreken dag en nacht.
De zangeres keert nu tot haar volk terug. Je
hovah zy geprezen, Hem zjj eere en heerlijk
heid. Want verlossing schonk zjjne hand aan
het volk zjjner erve. Maar vervloekt Meroz,
zoo spreekt de Engel des Heeren. Het woord
dat bij God zjjnde, zelf God is, openbaart zich
hier, als Jehovah’s bode. Want, neen, wjj ge
looven het niet wat sommige schriftverklaar
ders beweren, n.l. dat Debora hier met den
engel des Heeren zichzelven aanwjjst. Een we
zen van hooger orde, door wiens almacht Is
raël werd verlost, legt haar dit woord op de
lippen, ’t Is de Zone Gods.
Waar Meroz lag is ons niet medegedeeld,
maar naar het verband te oordeelen, moet het
eene stad geweest zjjn in de vlakte van Me
giddo, niet ver van de plaats waar de strjjd
gestreden werd. Haren inwoners toch wordt
het tot een schande en oneer gerekend, dat zij
niet te hulpe kwamen aan den Heere, d.i. aan
het volk des Heeren. De indruk welken wjj
er van krijgen is deze Meroz had vooral groote
schade kunnen aanbrengen aan die ruiters
vluchtend op hunne rossen, wier hoefgedreun
nu nog naklinkt in Debora’s oor. Maar zij heb
ben geen hand ter hulpe toegestoken, zjj hiel
den zich als ging het hun niet aan.
Dit wordt een zoo zware zonde gerekend,
dat vloek en ban over de stad en hare inwo
ners worden uitgesproken. En waarom Ook
hier is waar: voor zoover gjj dit aan mjj n volk,
aan één dezer kleinen gedaan hebt, hebt gij
dit mjj gedaan. Het verdient zeer onze opmer
king hoe de heilige zangeres zich hier uitdrukt
omdat zij niet gekomen zijn tot hulpe des Heeren,
d.i. voor den Heere. Maar heeft Jehovah dan
behoefte aan hulp Kan de Almachtige zich
zelven niet verlossen ’k Behoef daarop geen
antwoord te geven. Maar het heerlijke zit
hierin de Heere rekent zich één met Israël.
Meroz bood Israël geene hulp, en koos daar
door party tegen Jehovah. Wie niet met mjj is,
die is tegen mjj, en wie niet met mjj vergadert,
die verstrooit.
Wjj weten niet wat de inwoners van Meroz
daartegen hebben ingébracht, ’t Is zulk een
zware beschuldigingNiet te hulp gekomen
aan den Heere tegen Sisera’s strijdende helden 1
In het wezen der zaak hebt gjj gestaan aan
de zjjde van Sisera en Jabin en tegen Jehovah
en zjjn volk gestreden’t Is waar de mach
tige arm Gods heeft zjjn volk gered. Maar dat
ontslaat u geen oogenblik van uwe roeping,
want gij zoudt het aan den ondergang hebben
prijs gegeven.
Ik hoor Meroz zeggen’t is waar, ik heb
Israël geene hulp geboden, maar dat staat
volstrekt niet gelijk, met tegen Jehovah strjjden.
Gjj moest Barak en zjjn leger eens wat meer
van nabij kennen dan zou uw oordeel wel wat
wjjzigen. Neen tegen den Heere ben ik geens
zins, maar wel tegen Barak en zjjn heir. Want
hun taal is veel te hoog en hun doen veel te
wereldsch om den naam van volk des Heeren
waardig te zjjn.
Deze leugenachtige geveinsdheid vindt ook
nog in onzen tjjd veel aanhangers. Er is op
allerlei gebied een begin van leven. Langza
merhand ontwaken de geesten b.v. voor de
nookzakeljjkheid van het Christelijk onderwijs.
Nu zyt gjj op een plekje, zoo gelukkig dat
men het gedreun en gestamp van Sisera’s
vluchtende ruiters verneemt. Tien tegen een,
of er niet ver af, ligt ook een stad Meroz ge
naamd.
Spreekt toch niet van triumf en overwin
ning, want ach het is met alles nog zoo droef
gesteld. Neen wjj strjjden niet tegen den Heere
Integendeel uw strjjd gaat ons lang niet diep
en ver genoeg. Zoo gjj waarljjk des Heeren
volk waart, wy zouden met u optrekken. Maar
nu neen het zy verre van ons dat wy een
juk zouden aantrekken met den ongeloovige.
Weinig moeite zou het my kosten deze ge
dachte nog uit te werken met het oog op nog
andere belangen van ons christelijk leven.
Vergunt mjj echter die aan u over te laten.
Nog even wjjs ik u op den vloek over Meroz
en hare inwoners. Wanneer een mensch iemand
vloekt, is dit dikwijls een ijdel lippenwoord.
Go Is vloek daarentegen is een daad. In be
loften en bedreigingen beide is Hjj de waar
achtige en getrouwe. Meroz is een stad op welke
de schrikkelijke toorn Gods rust; zjj en hare
inwoners zullen geen vrede hebben. De Hei
lige Schrift bewaart over deze stad een geheim
zinnig stilzwijgen. Terwijl de vlakte van Me
giddo een van de beroemdste gedeelten is van
het land Kanaaneen vlakte die het tooneel
was van zoo menigen strijdterwjjl de naam
en plaats van de beek Kison, van den berg
Tabor, van de stad Taanach tot op den hui-
digen dag zjjn bewaard, weet niemand van
de ligging der stad Meroz meer een spoor te
ontdekken en is van hare geschiedenis geene
enkele bladzyde aan de vergetelheid ontrukt.
Gjj vraagthoe kwam zy op hoe verging zjj
Welke was de straf waardoor haar bestaan een
einde nam Maar op al die vragen verneemt
gjj niets, dan een veelbeteekenend stilzwijgen.
Let er op Let er op met aandacht I Want dat
is het oordeel Gods over allen, die zich aan den
strjjd Gods onttrekken. De vloek des Heeren
rust op hen. Zjj missen allen invloed op het
leven. En als aan het eind van een eeuw de
historieschrijver zich neerzet om de lotgevallen
van land en volk te vereeuwigen, zal slechts
de naam van dezulken worden genoemd. En
het eenige wat er overblyft is een nagalm van het
woord door den engel des Heeren gesproken
D. LITTOOIJ Az.
MIDDLtóURG.
- -.Ifc -
Gemakkelijk heeft hij het niet op aarde gehad.
Ook hjj heeft den strijd gekend, dien ieder
mensch voeren moet. Daarbjj begeerde zijn
vleesch tegen den geest, en de zonde welke
in hem woonde, wilde hem altijd weer er toe
om den Sprinkader des levens te ver
laten. Bovendien leefde hjj in ’t midden van
een geslacht, dat steeds voortschreed op het
hellend vlak der zonde
maningen lachte.
Hoe smartelijk za] het hem soms geweest
zijn, en met welk een smachtend verlangen
zal hjj uitgezien hebben naar het uur, waarin
de zonde niet langer eene scheiding zou kun
nen maken tusschen hem en God. Eer hij het
vermoedde was zy aangebroken, en hjj behoefde
niet negen eeuwen te wandelen in dit Mesech,
want slechts driehonderdvjjfenzestig was het
getal zjjner jaren, Neen, wjj wagen het niet
om aan te duiden, wat Henoch zelf ondervon
den heeft in het oogenblik zjjner opneming.
Hoe zal de vreugde zjjne ziel vervuld hebben,
toen de aarde hem losliet, de zonde zich ver
wijderde, en het loome lichaam zich geheel
aanpaste aan de plaats, waarheen hjj ging.
Al duidelijker werd het hem wat er geschiedde
en zjjn hart huppelde by de gedachte, dat hjj
aanstonds het beloofde land zou betreden.
Wat zaligheid doorstroomde zjjne borst, toen
hjj omringd door de Engelen van schrede üot’T gendheid
schrede al meer naderde tot Hem, met Wien
hjj hier op aarde steeds wandelde, terwyl hjj
de verwachting mocht koesteren, dat hjj nu
ongestoord zich zou mogen verlustigen in de
zalige nabijheid zijns Gods.
r
t
Zeeuwsch Kerkbla
