en Sacramenten ia onze Kerken, en dat
zulk een niet beroepbaar is dan na onder
zoek d^r Classis in overleg met deputaten
Synodi, is aangenomen.
De zaken der vrije gemeenten te De
.Lemmer en Heerde werden nog niet rijp
geacht voor beslissing.
Daarop kwam het rapport in zake de
hereeniging met de Kerken van wijleu
Ds. Ledeboer aan de orde, en werden ook
eenige woorden gewijd aan de nagedach
tenis van broeder Dr. Mr. W. van den
Berghlid der commissie van gedeputeerden
voor deze zaken.
Hierop kwam aan de orde het rapport
in zake Bedum. Op voorstel des voorzit
ters is, op grond van de onvoldoendheid
der gegevens, deze zaak niet voortgezet,
en werden hiervoor deputaten benoemd.
Eenige oogenblikken wordt de zitting
geschorst, hierna aan de orde gesteld
©en bezwaarschrift tegen een besluit der
Classis, dat ah praematuur gerenvoyeerd
wordt naar de Classis Goudaen daarua
een dergelijk stuk van een broeder uit
Maartensdijk. Besloten wordt, aangezien
blijkt, dat de bezwaarde broeder verzuimd
heeft, zich eerst tot de Classis Amersfoort
te weuden, en deze zaak tot eindbeslissing
aan genoemde Classis op te dragen.
Hierna gaat, nadat de voorzitter een
woord van dankbetuiging gesproken heeft
aan de bezoekers voor de betoonde belang
stelling in de behandeling der Kerkelijke
zaken, die, waar ze zullen bemerkt heb
ben hoevele moeielyke vragen en zaken
kunnen voorkomen, hun gebed zullen
vermeerdereu, de Synode ozer tot eene
zitting met gesloten deuren, waarin de
zaak van Ds. Raman werd behandeld en
besloten, de vraag omtrent de beroepbaar
stelling van Ds. Raman in handen te
stellen van Deputaten voor de Hereeniging
met de Chr. Gereformeerden.
Nog wordt besloten, de volgende Voor-
loopige Synode te houden te 's Gravenhage
in September 1891. De kerk van 's Gra
venhage wordt gemachtigd adviseurs voor
die Synode uit te noodigeu. Alle bezwaar-
schriiten van besluiten der Classen moeten
twee maanden voor het samenkomen zijn
ingediend. De Particuliere Synode heeft
de financieele regeliug.
De Synodale kerk wordt ook gemach
tigd om desvereischt een nationalen bededag
uit te schrijven.
Nog word besloten om, wanneer corres
pondentie tusschen de Chr. Geref. kerk en
de Ledeboeriaansche gemeenten en Ned.
Geref. kerken mogelijk blijkt, broeders aan
te wijzen, die de Synode en de Algemeene
vergaderingen der genoemde kerken bezoe
ken. Ook voor onderscheidene andere zaken
worden deputaten benoemd.
Ten slotte is de Synode gesloten.
Voorloopige Synode
van
.Leeuwarden. Leeuwarden Juni 1890.
1890.
Aan Heeren Deputaten van de Chris
telijke Gereformeerde Kerk, be
noemd in haar jongste Synode te
Kampen, voor de zaak der heree
niging van alle Gereformeerde
Kerken in Nederland.
Geliefde Broeders in onzen Beere Jezus
Christus
De voorloopige Synode van de Neder-
duitsche Gereformeerde Kerken, te Leeuwar
den vergaderd, gevoelt zich gedrongen
uitdrukking te geven aan de smartelyke
teleurstelling, die uw stilzwijgen haar be
rokkend heeft.
De Voorloopige Syuode te Utrecht had
juist met het oog op het besluit Uwer
Syuode, om eeu volgend maal te Leeuwar
den saam te komen, ook harerzijds besloten,
de eerstvolgende Synode naar Prieslands
hoofdstad saam te roepen, ten einde duar-
door de mogelijkheid te doen geboren
worden, dat beide Synoden, in eenzelfde
plaats vergaderd, de aangeknoopte onder
handelingen te gereeder tot een goed einde
mochten brengen.
Ze uam dit besluit, niet als zag ze voor
bij dat Uwe Synode niet elk jaar pleegt
saam te komen, maar omdat ze kennis
droeg van het besluit der Kampensche
Syuode, dat, zoo ook maar twee Provinci
ale Synoden Uwerzijds voortzetting der
onderhandelingen wenschten, de saamroe
ping der Synode zou worden vervroegd.
En zie, nu komt onze Synode te Leeuwar
den saam, en er is Uwerzijds niets.
Er is geen Synodedus waren er ook
geen twee provinciale Synoden, die voort
zetting der onderhandelingen wenschten.
Er is evenmin een aanbieding uwerzij Is
als deputaten, om de ouderhandelingen, zoo
al niet voort te zetten, dan ten minste de
voortzettiug ervan voor te bereiden.
Er is zelfs geen enkel broederlijk woord,
om ons de aanleiding tot zoo ernstige
teleurstelling althans te verklaren.
Geen Deputaat uwerzijds meldde zich aan,
en geen schrift wierd van u ontvangen.
Toch meende de Voorloopige Synode, dat
deze pijnlijke teleurstelling voor ons geen
oorzake kon noch mocht zijn, om ook
maar één enkel oogenblik het groote oog
merk, dat bij onze onderhandelingen doel
wit was, uit het oog te verliezen en ze
begreep, dat zelfs deze droeve ervaring,
voor haar geen aanleiding mocht worden,
om zich eveneens in een veelbeteekeneud
stilzwijgen terug te trekken.
Onze kerken spraken èn te Rotterdam
èn te Utrecht een overtuiging des harten
uit, toen ze voor Gods aangezicht u ver
klaarden, een voor God zondigen toestand
te zien in ons gescheiden leven. Ze gaven
slechts uiting aan wat op den bodem des
harten leeft, toen ze voor u haar schuld
beleden over zoo jarenlange ontrouw, als
waarvan onze gedeeldheid in niet geringe
mate een gevolg was. Eu het was haar
niet een woord der lippen, maar een wensch
der zieleals ze u betuigden, te dorsten
naar hereenigiug met alle gereformeerden
in deze landen ook omdat eeu deel des
lichaams nooit gezond kan worden, zoo
lang het van zijn wederdeel gescheiden
blijft.
Ook op deze Voorloopige Synode spraken
daarom de vergaderde kerken met eenpa
righeid van stemmen nogmaals haar ern
stige bedoeling uit, om hoe eer hoe beter
tot hereeniging met uwe kerken over te
gaan.
Slechts waren zij van oordeel, dat het
tot niets leiden zou, om de onderhande
lingen, die de Synode vau Kampen afbrak,
na uw stilzwijgen, op den ouden voet te
hernieuwen vooral daar niet mag ont
veinsd, dat het jaar, dat over deze onder
handelingen heenliep, deze heilige zaak
eer achter- dan vooruit bracht.
Ook al blijven onze kerken gestand
doen, wat ze te Kampen verklaarden, en
al zijn ze bereid, om nog steeds op het
toen aangebodene een geordend verband
met uwe kerkeu aan te gaan, toch waren
ze van oordeel, dat ze u den weg moesten
ontsluiten, om de toen beproefde hereeni
ging nogmaals te zoeken, maar nu op bree-
deren grondslag.
Het is daarom dat onze Synode U thans
komt verklaren dat de vergaderde Neder-
duitsche Gereformeerde Kerken niet alleen
bereid ziju, maar er hartelijk naar verlan
gen, ja, het plichtmatig achten, om zich,
hoe eer hoe beter met Uwe Kerken Clas-
sikaal en Synodaal te vereenigen op den
grondslag van eenheid in Gereformeerde
Belijdenis en in Gereformeerde Kerkregee-
ring.
Harer zijds stellen zij dus thans geen
ander beding, dan dut de vereenigde Ker
ken de Drie Formulieren van Eenigheid
der Gereformeerde Kerken als accoord van
kerkelyke gemeenschap zullen eeren, en dat
deze gemeenschap geregeld zal worden
naar de beginselen van Gereformeerde
Kerkregeering, gelijk die in onze oude
kerkenordening zijn uiteengezet.
Niet wetende, of wellicht Gij reeds als
Deputaten over eene hereeniging op zulk.
een grondslag zoudt kunnen onderhandelen,,
heeft de Synode harerzijds de Deputaten
voor deze aangelegenheid gecontinueerd,
met wie uwerz'yds gecorrespondeerd kan
worden onder het adres van Prof. Dr. F»
L. Rutgers te Amsterdam.
Zelfs besloot de Voorloopige Synode nog
een stap verder te gaan, en niet alleen
dezen nieuwen grondslag voor onderhan
deling U aan te bieden, maar om ook met
de ernstige bede tot U te komen, dat door
Uwe Kerken toch even warm als door
hare Kerken naar een spoedige hereeniging
mocht worden gestreefd.
Een bededie ze als Uw mindere in ge
trouwheid, U brengen komt in den Naam
onzes Heeren want de eere Zijns Naams
is het die bij onze gedeeldheid schade
lijdt.
Een bede, die ze U op het harte bindt,
omdat zoowel uwe als onze Kerken een
hoogeren zegen derven, zoolang de zonen
van een zelfde huis niet samenwonen.
En een bede eindelijk, die ze u niet
minder voor de couscientie legt met het
oog op de toekomst van ons volk en va
derland, omdat de overtuiging bij haar
vaststaat, dat ons volk niet weer kan op
bloeien, tenzij de Gereformeerde beginselen
weer veld winnen, en het veldwinnen dezer
Gereformeerde begiuselen gestuit en belet
is, zoolang de belijders van deze beginse
len zelfs kerkelijk tegenover elkander staan.
En hiermede deze heilige, teedere zaak
