voor de thuisblijvers
Niet iedereen kan in zijn
vacantie op reis gaan
Hoe vermaken wij ons
dan in onze vrije
dagen
Wees ook
thuis een echt
vac^ntie-
mensch!
Een troostwoord
IEDER jaar in den zomer is het over
al hetzelfde beeld: op de stations
heerscht een vroolijke drukte. Kin
deren komen joelend en hollend 't
perron oploopen, terwijl de volwas
senen, die bij de kinderen behooren, op
een kalmere manier volgen. Zij dragen
valiezen en koffers, rugzakken en reiszak
ken en bestormen de treinen. Zij doen, als-
cf zij de wereld gaan veroveren en toch is
het doel zoo vredig mogelijk, zij gaan
slechts met vacantie!
Lang voor het zoover is, vertoeft men
reeds in gedachten aan zee of in de ber
gen of waarheen men ook gaan zal. De
oogen hangen aan de klok en men zou de
uren die ons scheiden van de afreis wel
om willen tooveren, handen worden ge
drukt, men wordt volgepropt met raadge
vingen en goede wenschen en iedere va-
cantieganger is er van overtuigd, dat hij
iets bijzonders zal beleven. En als dan ten
slotte eindelijk de trein het perron komt
binnenstuiven, dan worden de gedachten
met een ruk tot stilstand gebracht. Nog
een oogenblik moet men zich met het te
genwoordige bezig houden, een oogenblik
moeten degenen, die zoo gelukkig zijn met
vacantie naar een andere plaats te kunnen
gaan, een enkele gedachte wijden aan de
genen, die hen wegbrengen, doch achter
blijven en zoo dadelijk weer naar huis en
aan het dagelij ksch werk gaan. Dan valt
er nog een enkel woord, een troostwoordje
voor de achterblijvers en danvooruit!
Maar dat „slechts" is een heeleboel, dat
fceteekent vervulling van lang gekoesterde
wenschen! Verandering van de dagelijk-
■che sleur.
Ja, niet iedereen kan gedurende de va-
cantiedagen uitvliegen, velen willen zelfs
niet epns weg! Iemand, die gevraagd werd,
waarheen hij zijn vacantie ging doorbren
gen, antwoordde met een gelukkigen glim
lach: „Wij reizen dit jaar naar ons huis!
Deze vriend blijft ieder jaar thuis, rust
eens heerlijk uit, doet eens precies waar
hij zin in heeft en het is merkwaardig hoe
prettig en uitgerust hij er daarna uitziet.
Er is geen enkele onzer vrienden, die zoo
veel vacantie-verhalen weet te vertellen als
juist hij, niémand, die zijn thuis zoo goed
kent als hij.
Hoe hij dat doet? Niet anders dan de rei-
Platte daken leenen zich zeer goed voor
zonnebaden.
zigers! Om te beginnen zet hij alle gedach
ten aan het gewone dagelijksche leven op
zij. Hij begrijpt de beteekenis van het
woord: Vacantie! Het leven zonder arbeid,
zonder de gewone dagelij ksche zorgen, ont
rukt aan het moordende tempo van het
werk, hij wil niet anders doen dan uitrus
ten. Reeds de wil daartoe alleen werkt als
een wonder! En zonder dezen wil helpt
zelfs de mooiste reis niet.
Nu moet worden toegegeven, dat onder
„uitrusten" verschillende begrippen zijn te
verstaan. De eene vindt zijn rust als hij
ongestoord aan iets kan knutselen, dat hij
reeds maandenlang had willen doen, een
ander moet zich lekker op het gras heen
en weer kunnen rollen; een derde vindt
zijn innerlijke rust, als hij in gedachten
verzonken door een museum kan loopen, of
aan een vijver kan zitten. Een ander weer
is bijzonder gevoelig voor een flinke wan
deling door het bosch of door de goudgele
Ook per fiets kan men den omtrek
verkennen.
korenvelden, terwijl er ook verschillende
menschen zijn, die het werken in hun tuin
een groote ontspanning vinden. Zoo zijn
er dys tientallen manieren om z'n vacantie
door te brengen en het beste is, dat een
ieder het op zijn manier probeert.
Dat zou verstandig zijn en het vacantie-
probleem had dan tegelijkertijd opgehou
den een probleem te zijn. Dan zou men
niet tegen elkaar behoeven te strijden en
te trachten te weerleggen, dat vacantie-
dagen thuis doorgebracht wel degelijk va
cantie kan zijn. Men zou niets behoeven
te weerleggen tegen degenen, die zoo hul
peloos zijn, dat zij niet weten, wat zij
thuis met hun vrije dagen moeten aanvan
gen. Die menschen zijn in hun vacantieda-
gen precies zoo nukkig en mokkend, zoo
ontevreden en humeurig als in de dagen
en weken, die zij op hun werk doorbren
gen. Deze menschen kan men niet helpen,
die moeten zelf uitvinden, wat zij moeten
doen om geheel uitgerust en evenwichtig
terug te komen.
Het geheim van een geslaagde vacantie
is hierin gelegen, dat men zijn dagen wèl
besteedt. Moet men, om dit doel te berei
ken, speciaal op reis gaan? Zeker, een reis
is zeer geschikt om zijn gedachten op heel
andere dingen te kunnen concentreeren,
maar daarom is het nog geen noodzaak.
Zulke dagen kunnen wij ook thuis door
brengen, tenminste als wij willen. Want
daar komt het op neer. Wij moeten het
willen!
In het gebergte, aan de zee of waar wij
anders heen zouden willen gaan, moeten
wij voor een zekeren tijd aan de ontbijt
tafel gezeten zijn. Niemand waagt het zich
tegen deze ongeschreven voorschriften te
verzetten, tenzij hij zijn ontbijt wil over
slaan. Als hij nu thuis deze ongeschreven
wet ook in acht neemt, dan begint de va-
cantiedag al goed.
Wie met vacantie de stad uit gaat, die
neemt zich voor, den tijd tusschen de ver
schillende maaltijden zoo te vullen, als het
hem het best in den zin komt. Iemand, die
zich vast voorneemt, tenminste als het niet
regent, om zijn vier wanden te ontvluch
ten, die zal, eigenaardig genoeg, ook dade
lijk na den maaltijd naar buiten gaan, en
het speelt dan verder geen rol, of hij in het
gras, aan het strand of op een bank in
het bosch neervlijt of eenvoudig naar den
hemel staart. In ieder geval laat hij de
vier wanden achter zich. En iemand, die of
niet wil, of niet kan gaan reizen, moet zich
voornemen iederen dag naar buiten te
gaan iederen dag zijn tijd verstandig
door te brengen hetzij hij buiten gaat
liggen, zitten of wandelen, al naar het hem
het best bevalt.
Een verandering van omgeving doet vaak
wonderen aan onze vermoeide hersenen en
zenuwen. Maar wie zegt U, dat U thuis
deze verandering ook niet kunt bekomen?
Kent U de heele omgeving van de plaats
waar U woont door en door? Is er nergens
meer een nieuw plekje te ontdekken? Wie
weet, wat voor natuurschoon men juist
in zijn eigen omgeving tegenkomt by een
wandeltocht, welke bezienswaardigheden
men ontdekt. Ge moet al beginnen met de
straat waarin Uw woonhuis staat. Hebt U
al de huizen wel eens aandachtig bekeken?
Het U alle bijzonderheden van de gevels
reeds in U opgenomen? Welnu, gaat U dan
hetzelfde probeeren bij de andere straten,
in wijken, waar U niet dikwijls komt. Hebt
U de verschillende kerken in Uw woon
plaats van binnen al gezien, al de musea
Thuis kan er toch zoo'n prettige stemming
heerschen.
bewonderd, waar historische en nieuwe
kostbaarheden liggen gerangschikt op een
wijze, die ons het bekijken ervan, tot een
genot maakt.
Overal zijn vijvers, heeft men beekjes
en stroomen, er is bijna geen plaats meer,
die geen zwembad heeft. Daar waar geen
bosch is, heeft de natuur weer andere
mooie plekjes, waar geen bergen zijn, maar
een vlak landschap, probeer dat dan eens
goed te leeren kennen, misschien loont dat
nog meer de moeite dan het op reis gaan.
Dat alles staat ons in de vacantie t#
wachten, zonder dat wij lang moeten spa
ren om het reisgeld bij elkaar te hebben.
Wil men het wat verderop zoeken, wel
nu, pak dan 's morgens vroeg Uw rugzak
en ga wandelen of fietsen naar de plaats
van bestemming. Precies als de anderen,
die naar vreemde landen getrokken zijn,
kunt U aan den waterkant liggen, of in 't
gras. De zon schijnt in Uw eigen land niet
minder warm, en U bent op deze manier
immers ook uit de dagelijksche sleur, ook
weer precies als degenen, die reizen. Is dat
geen echt vacantieleven?
En omdat U op Uw tochten dicht bij Uw
woonplaats iederen dag nieuwe ontdekkin
gen doet, daarom is Uw vacantie niet min
der vol van belevenissen dan die van de
anderen.
Wie thuis een heerlijke vacantie wil door
brengen, behoeft niets anders te doen, dan
de reizigers na te volgen, alleen dichtbij en
daardoor veel vermoeienissen te ontloopen.
EEN ASTRONOOM ALS LANDAR
BEIDER.
Te Rickinghall nabij Diss (Eng.) woont
een bekend astronoom, die in zijn onder
houd moet voorzien door het verrichten
van landarbeid. Deze man is Basil Brown,
die na gedanen arbeid zich in zijn studeer
kamer terugtrekt en onderzoekingen op
astronomisch gebied verricht. Basil Brown
is ver in het buitenland bekend. Uit Span
je, Italië, Duitschland, ja zelfs uit Zuid-
Amerika ontvangt hij brieven van beroem
de astronomen, die met hem correspondee-
ren en hem om hulp vragen wanneer zij
voor een of andere astronomische moeilijk
heid staan.
Basil Brown is echter zoo arm, dat hij de
boeken, welke hij noodig heeft, om zijn
observaties te kunnen voortzetten, van
zijn vrienden moet leenen, terwijl hij, om
zijn studeergereedschap te betalen en zich
te voeden en te kleeden, overdag als land
arbeider werkt. Brown werd bekend, toen
hij een oude sterrenatlas in het vorig jaar
in een geheel verbeterden en gewijzigden
druk deed uitgeven. De groote Duitsche
astronoom Ludendorff schreef hem toen
een brief van waardeering en lof voor zijn
moeilijk werk en zorgde er voor, dat zijn
naam ook in andere landen bekendheid
verwierf.
Basil Brown is lid van de „British Astro
nomie Society". Hij ziet zich evenwel ge
noodzaakt uit deze vereeniging te moeten
treden, daar de lidmaatschapsgelden hem
te hoog zyn. Brown's vrienden hebben
thans een actie aangevangen om dezen door
de crisis zoo zwaar getroffen geleerde een
geidelyk* iteun aap ia bipdeq.