voor de thuisblijvers Niet iedereen kan in zijn vacantie op reis gaan Hoe vermaken wij ons dan in onze vrije dagen Wees ook thuis een echt vac^ntie- mensch! Een troostwoord IEDER jaar in den zomer is het over al hetzelfde beeld: op de stations heerscht een vroolijke drukte. Kin deren komen joelend en hollend 't perron oploopen, terwijl de volwas senen, die bij de kinderen behooren, op een kalmere manier volgen. Zij dragen valiezen en koffers, rugzakken en reiszak ken en bestormen de treinen. Zij doen, als- cf zij de wereld gaan veroveren en toch is het doel zoo vredig mogelijk, zij gaan slechts met vacantie! Lang voor het zoover is, vertoeft men reeds in gedachten aan zee of in de ber gen of waarheen men ook gaan zal. De oogen hangen aan de klok en men zou de uren die ons scheiden van de afreis wel om willen tooveren, handen worden ge drukt, men wordt volgepropt met raadge vingen en goede wenschen en iedere va- cantieganger is er van overtuigd, dat hij iets bijzonders zal beleven. En als dan ten slotte eindelijk de trein het perron komt binnenstuiven, dan worden de gedachten met een ruk tot stilstand gebracht. Nog een oogenblik moet men zich met het te genwoordige bezig houden, een oogenblik moeten degenen, die zoo gelukkig zijn met vacantie naar een andere plaats te kunnen gaan, een enkele gedachte wijden aan de genen, die hen wegbrengen, doch achter blijven en zoo dadelijk weer naar huis en aan het dagelij ksch werk gaan. Dan valt er nog een enkel woord, een troostwoordje voor de achterblijvers en danvooruit! Maar dat „slechts" is een heeleboel, dat fceteekent vervulling van lang gekoesterde wenschen! Verandering van de dagelijk- ■che sleur. Ja, niet iedereen kan gedurende de va- cantiedagen uitvliegen, velen willen zelfs niet epns weg! Iemand, die gevraagd werd, waarheen hij zijn vacantie ging doorbren gen, antwoordde met een gelukkigen glim lach: „Wij reizen dit jaar naar ons huis! Deze vriend blijft ieder jaar thuis, rust eens heerlijk uit, doet eens precies waar hij zin in heeft en het is merkwaardig hoe prettig en uitgerust hij er daarna uitziet. Er is geen enkele onzer vrienden, die zoo veel vacantie-verhalen weet te vertellen als juist hij, niémand, die zijn thuis zoo goed kent als hij. Hoe hij dat doet? Niet anders dan de rei- Platte daken leenen zich zeer goed voor zonnebaden. zigers! Om te beginnen zet hij alle gedach ten aan het gewone dagelijksche leven op zij. Hij begrijpt de beteekenis van het woord: Vacantie! Het leven zonder arbeid, zonder de gewone dagelij ksche zorgen, ont rukt aan het moordende tempo van het werk, hij wil niet anders doen dan uitrus ten. Reeds de wil daartoe alleen werkt als een wonder! En zonder dezen wil helpt zelfs de mooiste reis niet. Nu moet worden toegegeven, dat onder „uitrusten" verschillende begrippen zijn te verstaan. De eene vindt zijn rust als hij ongestoord aan iets kan knutselen, dat hij reeds maandenlang had willen doen, een ander moet zich lekker op het gras heen en weer kunnen rollen; een derde vindt zijn innerlijke rust, als hij in gedachten verzonken door een museum kan loopen, of aan een vijver kan zitten. Een ander weer is bijzonder gevoelig voor een flinke wan deling door het bosch of door de goudgele Ook per fiets kan men den omtrek verkennen. korenvelden, terwijl er ook verschillende menschen zijn, die het werken in hun tuin een groote ontspanning vinden. Zoo zijn er dys tientallen manieren om z'n vacantie door te brengen en het beste is, dat een ieder het op zijn manier probeert. Dat zou verstandig zijn en het vacantie- probleem had dan tegelijkertijd opgehou den een probleem te zijn. Dan zou men niet tegen elkaar behoeven te strijden en te trachten te weerleggen, dat vacantie- dagen thuis doorgebracht wel degelijk va cantie kan zijn. Men zou niets behoeven te weerleggen tegen degenen, die zoo hul peloos zijn, dat zij niet weten, wat zij thuis met hun vrije dagen moeten aanvan gen. Die menschen zijn in hun vacantieda- gen precies zoo nukkig en mokkend, zoo ontevreden en humeurig als in de dagen en weken, die zij op hun werk doorbren gen. Deze menschen kan men niet helpen, die moeten zelf uitvinden, wat zij moeten doen om geheel uitgerust en evenwichtig terug te komen. Het geheim van een geslaagde vacantie is hierin gelegen, dat men zijn dagen wèl besteedt. Moet men, om dit doel te berei ken, speciaal op reis gaan? Zeker, een reis is zeer geschikt om zijn gedachten op heel andere dingen te kunnen concentreeren, maar daarom is het nog geen noodzaak. Zulke dagen kunnen wij ook thuis door brengen, tenminste als wij willen. Want daar komt het op neer. Wij moeten het willen! In het gebergte, aan de zee of waar wij anders heen zouden willen gaan, moeten wij voor een zekeren tijd aan de ontbijt tafel gezeten zijn. Niemand waagt het zich tegen deze ongeschreven voorschriften te verzetten, tenzij hij zijn ontbijt wil over slaan. Als hij nu thuis deze ongeschreven wet ook in acht neemt, dan begint de va- cantiedag al goed. Wie met vacantie de stad uit gaat, die neemt zich voor, den tijd tusschen de ver schillende maaltijden zoo te vullen, als het hem het best in den zin komt. Iemand, die zich vast voorneemt, tenminste als het niet regent, om zijn vier wanden te ontvluch ten, die zal, eigenaardig genoeg, ook dade lijk na den maaltijd naar buiten gaan, en het speelt dan verder geen rol, of hij in het gras, aan het strand of op een bank in het bosch neervlijt of eenvoudig naar den hemel staart. In ieder geval laat hij de vier wanden achter zich. En iemand, die of niet wil, of niet kan gaan reizen, moet zich voornemen iederen dag naar buiten te gaan iederen dag zijn tijd verstandig door te brengen hetzij hij buiten gaat liggen, zitten of wandelen, al naar het hem het best bevalt. Een verandering van omgeving doet vaak wonderen aan onze vermoeide hersenen en zenuwen. Maar wie zegt U, dat U thuis deze verandering ook niet kunt bekomen? Kent U de heele omgeving van de plaats waar U woont door en door? Is er nergens meer een nieuw plekje te ontdekken? Wie weet, wat voor natuurschoon men juist in zijn eigen omgeving tegenkomt by een wandeltocht, welke bezienswaardigheden men ontdekt. Ge moet al beginnen met de straat waarin Uw woonhuis staat. Hebt U al de huizen wel eens aandachtig bekeken? Het U alle bijzonderheden van de gevels reeds in U opgenomen? Welnu, gaat U dan hetzelfde probeeren bij de andere straten, in wijken, waar U niet dikwijls komt. Hebt U de verschillende kerken in Uw woon plaats van binnen al gezien, al de musea Thuis kan er toch zoo'n prettige stemming heerschen. bewonderd, waar historische en nieuwe kostbaarheden liggen gerangschikt op een wijze, die ons het bekijken ervan, tot een genot maakt. Overal zijn vijvers, heeft men beekjes en stroomen, er is bijna geen plaats meer, die geen zwembad heeft. Daar waar geen bosch is, heeft de natuur weer andere mooie plekjes, waar geen bergen zijn, maar een vlak landschap, probeer dat dan eens goed te leeren kennen, misschien loont dat nog meer de moeite dan het op reis gaan. Dat alles staat ons in de vacantie t# wachten, zonder dat wij lang moeten spa ren om het reisgeld bij elkaar te hebben. Wil men het wat verderop zoeken, wel nu, pak dan 's morgens vroeg Uw rugzak en ga wandelen of fietsen naar de plaats van bestemming. Precies als de anderen, die naar vreemde landen getrokken zijn, kunt U aan den waterkant liggen, of in 't gras. De zon schijnt in Uw eigen land niet minder warm, en U bent op deze manier immers ook uit de dagelijksche sleur, ook weer precies als degenen, die reizen. Is dat geen echt vacantieleven? En omdat U op Uw tochten dicht bij Uw woonplaats iederen dag nieuwe ontdekkin gen doet, daarom is Uw vacantie niet min der vol van belevenissen dan die van de anderen. Wie thuis een heerlijke vacantie wil door brengen, behoeft niets anders te doen, dan de reizigers na te volgen, alleen dichtbij en daardoor veel vermoeienissen te ontloopen. EEN ASTRONOOM ALS LANDAR BEIDER. Te Rickinghall nabij Diss (Eng.) woont een bekend astronoom, die in zijn onder houd moet voorzien door het verrichten van landarbeid. Deze man is Basil Brown, die na gedanen arbeid zich in zijn studeer kamer terugtrekt en onderzoekingen op astronomisch gebied verricht. Basil Brown is ver in het buitenland bekend. Uit Span je, Italië, Duitschland, ja zelfs uit Zuid- Amerika ontvangt hij brieven van beroem de astronomen, die met hem correspondee- ren en hem om hulp vragen wanneer zij voor een of andere astronomische moeilijk heid staan. Basil Brown is echter zoo arm, dat hij de boeken, welke hij noodig heeft, om zijn observaties te kunnen voortzetten, van zijn vrienden moet leenen, terwijl hij, om zijn studeergereedschap te betalen en zich te voeden en te kleeden, overdag als land arbeider werkt. Brown werd bekend, toen hij een oude sterrenatlas in het vorig jaar in een geheel verbeterden en gewijzigden druk deed uitgeven. De groote Duitsche astronoom Ludendorff schreef hem toen een brief van waardeering en lof voor zijn moeilijk werk en zorgde er voor, dat zijn naam ook in andere landen bekendheid verwierf. Basil Brown is lid van de „British Astro nomie Society". Hij ziet zich evenwel ge noodzaakt uit deze vereeniging te moeten treden, daar de lidmaatschapsgelden hem te hoog zyn. Brown's vrienden hebben thans een actie aangevangen om dezen door de crisis zoo zwaar getroffen geleerde een geidelyk* iteun aap ia bipdeq.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Nieuwsblad/Wegeling’s Nieuwsblad | 1936 | | pagina 8