Een slaipmenu
Mannen en machten
die verborgen
blijven.
Sir Basil Zaharoff.
kamer van het restaurant, waarvan de ra
telslangen-Peter de eigenaar is. Met ver
bazing aanschouwden allen de decoratief
gedekte tafel. Een groot glazen vat stond
in het midden der tafel en herbergde een
groote levende ratelslang! Opgezette rep
tielen van allerlei soort waren neergezet
tusschen de couverts, inplaats van de bij
dergelijke gelegenheden gebruikelijke bloe
men. Om elk couvert waren op decoratie
ve wijze onschadelijke slangen van trager
soort neergelegd. Aan de wanden hingen
tusschen allerhande schilderijen en af
beeldingen slangenhuiden, tropheeën, af
komstig van gevangen ratelslangen en der
gelijke curiositeiten.
Werd reeds bij deze aanblik bij het mee-
rendeel der gasten een onaangenaam ge
voel gewekt, dit gevoel werd nog onaan
genamer bij het lezen van het menu! En
toen de kellners het eerste slangengerecht
in kleine schotels serveerden, grepen de
meesten héél aarzelend naar de lepel, ter
wijl de_ an deren lang nadachten... Maar de
gastheer, dól op slangenvleesch, gaf zijn
arme gasten een goed voorbeeld. De eere-
gast uit Denver, „Professor" Davies, tastte
eveneens dapper toe, en na de eerste lepels
roemde hij de „Snake" met zóóveel verrukte
woorden, dat de anderen tenminste den
moed kregen om te proeven. Maar de mees
ten konden het niet van zich afzetten dat
het vleesch van giftige slangen schadelijk
moest zijn. Pas het zien van het volgende
gerecht wekte algemeen vertrouwen. De
ratelslangen waren in stukken gesneden,
gegarneerd en gebraden, alsof 't een visch-
gerecht was!
„Peter houdt ons voor den gek"! roep een
der aanwezigen, die geproefd had, „dat is
gebraden paling!"
„Ja, heusch, het smaakt absoluut naar
visch!" riep een ander. Davies beweerde
dat het een1 kikvorsch moest zijn.
Nu viel het éten in den smaak; niemand
dacht meer aan het gif, dat de slangen
slechts in hun giftanden hebben. Verschil
lende gasten vroegen den gastheer om het
recept, maar dat gaf Gruber niet. Ook de
andere gerechten vónden luiden bijval,
maar men was het er algemeen over eens
dat het ratelslangenvleesch het lekkerste
was geweest
Natuurlijk vormde het vangen en de
tanden der groote giftige slangen het.
hoofdthema van het gesprek. Davies nam
de levende ratelslang uit zijn glas en
speelde ermee. Hij legde het dier om zijn
hals, maakte in het slanke slangenlichaam
een knoop en liet de kop op zijn vlakke
hand rusten. Vervolgens opende hij zijn
hemd en stopte de kop van de slang erin.
Hij vertelde de verbaasde toeschouwers
dat de ratelslang pas dan bijt, wanneer
zij geplaagd wordt. Bovendien moet de
kop van de slang vijf a zes duim van het
doel verwijderd zijn, om te kunnen bijten.
Tenslotte bleek dat het doel van dit
wonderlijke diner was, om te bewijzen dat
slangenvleesch bést te eten is, terwijl Da
vies trachtte een lans te breken voor de
„onschuld" van giftige slangen. Waar
schijnlijk hebben nóch ratelslangen-Peter,
nóch Davies iemand hiervan kunnen over
tuigen. Tenslotte opende Davies de bek
van het dier en legde, met behulp van een
zaKffiftgje de giftanden bloot.
Europa's ongekroonde heerschers.
zakenman de Griek was, en bood hem een
betrekking als reiziger van zijn wapenfa
briek aan. Zoo komt Zaharoff dus naar
West-Europa. Vickers bemerkt nu ook hoe
weinig scrupules zijn voormalige tolk
heeft, en Zaharoff krijgt hoe langer, hoe
hooger betrekkingen in het concern. Op
een reis van Marseille naar Parijs leert hij
Hertogin Villafranca de los Caballeros, 'n
geboren prinses de Bourbon kennen. Zij is
ongelukkig getrouwd. Zij interesseert zich
voor den Griek, belooft hem te helpen aan
het Hof, en eenige maanden later noteert
het Vickers-bureau te Londen een Spaan-
sche opdracht van meer dan 500 millioen
gulden. Vickers is dankbaar, en benoemt
Zaharoff tot directeur.
Het eerste deel van Zaharoff's carrière
wordt hierdoor afgesloten. Nu begint het
tweede: hij wordt de grootste reiziger in
wapenen ter wereld. Politiek gesproken is
hij persoonlijk niet zeer actief. Daarvoor
heeft hij in alle kabinetièn zijn stille agen
ten. Is hij mede schuldig aan het uitbre
ken van den Wereldoorlog? Waarschijn
lijk! De bewapeningsindustrie verdient aan
den Wereldoorlog. Zaharoff wordt rijk. De
eene bank na de andere in Frankrijk, zoo
wel als in Engeland, komt onder zijn
controle te staan. Zaharoff financiert Fran-
sche propagandabureaux en couranten. Zijn
macht groeit. Behoort hij tot de drijvende
krachten van Versailles? Niemand weet
het, want hij blijft in het donker.
Dan begint het derde deel zijner carrière.
Hij wórdt voornaamste aandeelhouder van
Vickers, en daarmee een der leidende figu
ren van 't concern VickersMaxim Schnei-
der-Creuzot, het grootste wapen-concern dat
ooit bestaan heeft. Na den oorlog wordt
Hertogin de Villafranca weduwe en huwt
Zaharoff. Dit is slechts even een inter
mezzo.
De wapenindustrie floreert alleen dan,
wanneer de volkeren elkaar bestrijden.
Heeft Zaharoff belang bij den oorlog, en
Ontstaan op zijn instigatie oorlogen? Nie
mand weet het. Niemand kan beweren,
dat Zaharoff de ontwapening' verhindert
en dat door zijn toedoen de Engelsch-Fran-
sche Petroleum concern gesticht werd, die
met het bewapeningsconcern Europa be-
heerscht.
Wat beteekent, vergeleken bij dezen heer-
scher, de bezitter der Schneider-Creuzot-
fabrieken, Eugene Schneider? Zeker, hij is
naast Vickers de grootste leverancier van
oorlogsmateriaal, hij bezit werven en ko
lenmijnen, metaalgieterijen en ijzermijnen
in Frankrijk en Spanje, in Oostenrijk, Hon
garije en Tsjecho-Slowakije. Hij is eige
naar van de Skoda-fabrieken in Pilsen;
tezamen met Vickers stichtte hij een maat
schappij om oorlogsmateriaal te fabricee-
ren in Posen. Schneider-Creuzot contro
leert banken in Frankrijk en Polen en
heeft beslissenden invloed in bijna 300
naamlooze vennootschappen. Zijn zaken
floreeren alleen dan, wanneer de volkeren
oorlog voeren, zijn invloed is groot en hij
gebruikt die invloed ten gunste van zijn
zaken. Maar boven hem zweeft de geest
van Zaharoff, die zijn macht met weini
gen heeft te deelen. Tot deze weinigen be
hoort Sir Henry Deterding, die in de tach
tiger jaren van de vorige eeuw een kleine
beambte in Amsterdam was en nu „Sir
Een der grootste kanonnen, waarmee de
Europeesche legers uitgerust zijn. Alle
kanoi on worden in het Vickers-Maxim-
Schneider-Creusot-concern gebouwd, welke
Europa en de wereld in een wapenmaga
zijn veranderd hesüt. De drijvende kracht
van dit concern is Sir Basil Zaharoff,
wiens foto men hier rechts boven ziet.
Henry", zaakwaarnemer van de in de
Shell-groep samengevatte Britsche Petro-
leum-belangen is. Het is vleiend voor De
terding dat Lord Curzon eens van hem
heeft gezegd:
„De toekomst zal leeren, dat de geallieer
den de overwinning hebben weten te be
halen op een golf van petroleum."
Deterdings invloed op de poljtiek in Eu
ropa is overal merkbaar, want de politiek
van Engeland, Rusland en ook van Frank
rijk wordt niet in de laatste plaats door
de petroleuiïi-belangen bepaald. En meer
dan eens men denke slechts aan de
conferentie's in San Remo, Genua, Lau
sanne, Londen en Genève bepaalde de
petroleum de ontwikkeling in Europa, en
Altijd was Deterding de raadgever der Brit
sche regeering.
Deze ongekroonde en op den achtergrond
blijvende heerschers bepalen het lot der
volkeren van Europa...
ROASTBEEF WORDT VERVANGEN
DOOR ROAST-BOA-CCNSTRICTOR.
RATELSLANGEN MET BOTERSAUS.
GIFTIGE SLANGEN ZIJN EETBAAR!
m
Zeker zullen weinig menschen gebraden
klapperslangen gegeten hebben; ook in
Amerika, waar in verschillende streken
zeer veel giftige slangen leven, wordt het
slangenvleesch alles behalve eetbaar ge
noemd. Desondanks heeft er onlangs te
Rochester in de staat New York een prach
tig maal plaats gevonden, waarbij de voor
naamste gang bestond uit gebraden ratel
slangen met botersaus. Andere gangen
werden gevormd door waterslangen, ge
smoord, met olijven en augurken, gekook
te python met eiersaus, en inplaats van
roastbeef was er Roast-Boa-Constrictor met
jonge groente! Daartusschen door werd
ter afwisseling wellicht ook koude kal
koen en koude tong geserveerd. Peter Gru
ber, de beroemde ratelslangenvanger van
Amerika, genaamd „Rattle-snake Peter",
had deze maaltijd op touw gezet; het werd
gegeven ter eere van zijn collega Harry
Davies in Denver.
Achttien gasten waren uitgenoodigd.
Slechts weinigen vermoedden wat voor
menu hun te wachten stond in de achter-
ZIJ ZIJN MACHTIGER DAN DE
i MONARCHEN.
tiet lot van de wereld ligt in hun handen.
door
V. H. ERKELENS.
Vóór den oorlog hadden de mo
narchen buitengewoon veel macht
tenminste: de wereld geloofde
dat. De oorlog heeft het tegen
deel bewezen, maar reeds tijdens
den oorlog en veel meer nog in
de volgende jaren hebben de vol
keren moeten erkennen dat de
leidende figuren der bewape-
nings-, petroleum- en banktrusts
de eigenlijke heerschers zijn. De
ze heerschers blijven in het don
ker
J. D. Rockefeller.
WIE zoo gelukkig is in het park van
het slot Belincourt in Frankrijk te
kunnen doordringen waar
schijnlijk lukt dat niemand zal steeds
hetzelfde tooneel zien: langs paden wordt
•een rolstoel door twee sterke bedienden
voortgeduwd. In die rolstoel zit een grijs
aard, met een witte, spitse baard en leven
dige oogen. Ongeveer een uur wordt hij
zoo rondgereden; dan duwen de bedien
den den wagen naar het bordes, dragen
hem de trappen op en verdwijnen in het
kasteel.
Deze grijsaard is Sir Basil Zaharoff, een
der ongekroonde heerschers van Europa,
waarschijnlijk de machtigste en de gevaar
lijkste.
„The mysterious man of Europe" de ge
heimzinnige man van Europa noemen
de Engelschen en dé Amerikanen hem, en
deze bijnaam heeft de nu 84-jarige oude,
Grieksch-Engelsche milliardair en bewape-
liings-magnaat niet alleen te danken aan
zijn financieele en politieke intriges. La
ten wij de carrière van dezen man na
gaan.
Zaharoff werd als Griek in Constanti-
copel geboren. Hij werd daar brandweer
man, later in Athene employé en kellner.
Zaharoff spreekt zeven talen. Ten slotte
werd hij werkloos. Het was gedurende
den tijd dat de Engelsche kanonnenkoning
Vickers de Balkan doorreisde. In Athene
kwam hij met zijn Engelsch niet verder,
en vroeg aan den portier van zijn hotel of
deze niet een tolk voor hem wist. Deze be-
'val hem Basil Zaharoff, een familielid
Nan hem, aan. Vickers merkte op zijn ver
dere reis welk een buitengewoon handig
t' '"O1"
,v
