KBNG
ezondlte?d
LEVENSSTRIJD
PEPERMUNT
Voor Uwe
'Aspirin-.
FEUILLETON
ONTVANGEN UITGAVEN.
Poets met wat goeds
Indien alle ouders hun
kinderen als versnapering
niets anders gaven dan
dan zouden er minder
kleine maagjes van streek
en minder bleke gezicht
jes zijn.
Het beste dagelijkse middel
ter opwekking en verkwikking
TONNEMA O* SNEEK
HOOIOOGST.
pehedufandsdwfandfmta
JUNI
Zaterdag 20
Zondag 21
Maandag 22
Dinsdag 23
Woensdag 24
Denderdag 25
Vrijdag 26
juni
9.24
9.24
9.24
9.24
9.24
9.24
9.24
Hoogwater te Vlissingen op:
Zaterdag 20
luniv.m. 2.42n.m.
3.10
Zondag 21
if
3.34
ii
3.53
Maandag 22
4.16
4.32
Dinsdag 23
5.02
5.14
Woensdag 24
5.43
5.57
Donderdag 25
6.26
6.37
Vrijdag 26
7.11
7.23
WIELRIJDERS, LICHT OP:
Zaterdag 20 juni
Zondag 21
Maandag 22 M
Dinsdag 23
Woensd. 24
Donderd. 25
Vrijdag 26
Apotheken geopend te Vlissingen:
Zondag is geopend
te
9.54
uur
te
9.54
te
9.54
te
9.54
te
9.54
te
9.54
M
te
9.54
ZEEUWSCH NIEUWSBLAD VAN VRIJDAG 19 JUNI 1936. No. 25.
dagelijksche gesprekken inzonderheid bij
de Haegsche societé. Nou en toen moest
daar nog eens een Staatscommissie
voor komen en die is er nu geweest,
en heeft het hare ervan gezegd.
Kris: Je zegt dat zoo laconiek.
Kras: Hoe is het mogelijk. Wil je mijn mee
ning? dan geen kansspelen, zeker niet
op Walcheren.
Ik kan het nut, de wenschelijkheid en
de noodzaak niet inzien om in tijden
waarin alle krachten dienen samen te
spannen voor moreele verheffing, wij
anderszijds immoreele dingen niet van
noode hebben.
Kris: Kom, kom vindt je dat nou zoo erg?
Kras: Met die vaagheid komen we geen sier
verder. In feite komt het er op neer
bevorder het gokken middels kansspe
len. En het publiek dat daarvoor
bij ons s£jn vacantie wil doorbrengen
kan mij gestolen worden.
Laat ons liever een graag gezocht va-
cantie-oord blijven voor hen die op
hooger levensplan staan. Daar »ijn we
doorgaans veel beter mee.
Het aantal excepties behoeven we
heusch niet grooter te gaan maken. Er
verschuift al genoeg geld in de wereld.
Kris: Je bent niet erg opwekkend vriend.
Kras: Inderdaad. Doch ik stel er prijs op
dat we hier een zoo goed mogelijk pu
bliek op Walcheren blijven verkrijgen.
Je kunt een touristenoord juist ook met
gokhuizen naar de haaien helpen.
Kris: Misschien heb je wel een beetje ge
lijk.
Kras; Och ja, zoo oppervlakkig schijnt het
niet zoo erg, maar ik denk maar beter
voorkomen dan genezen. Je weet wel
waarmede je begint doch ziet hel ein
de niet. En al ben ik heelemaal geen
geheelonthouder, voor iedere welden
kende landgenoot ligt daar toch een
leerzaam studie terrein.
Kris: Ja we zijn nog geen Monte Carlo.
Kras: Precies daarvoor missen we het Zuider
strand, al hebben we dan op ons ei
land een Noordelijk, Westelijk en Zui
delijk strand tegelijk.
Kris: Maar de wijsheid komt uit het Oosten.
Dat die hier dan waardig worde.
Binnenkort zal de hooioogst weer een
aanvang nemen, of men is er reeds mee
begonnen. Wij willen het hier eens hebben
over hooibroei, alsmede hoe dit kan wor
den. voorkomen. Het is wel overbekend,
dat sterke hooibroei, niet alleen de kwali
teit van het hooi doet verminderen, maar
van nog grooter algemeen belang is, het
brandgevaar, dat kan ontstaan door hooi
broei.
Ieder jaar wordt, vooral in de plaatselij
ke bladen,' door de gemeente autoriteiten
op het gevaar gewezen van hooibroei, maar
al te dikwijls komt een dergelijke waarschu
wing te laat
De vakken zijn dan reeds gevuld en de
aanwijzingen ter voorkoming hebben geen
zin meer. Natuurlijk kan dan nog wel van
eenig nut zijn, om door geregeld gebruik
van de hooiroede, het ergste te voorko
men, doch véél beter is het, reeds voor de
hooioogst die maatregelen te overwegen
waardoor te sterke hooibroei kan worden
voorkomen.
Hoeveel branden zijn al niet ontstaan
door hooibroei
Dit moet worden voorkomen, het geldt
hier een algemeen belang. Trouwens heeft
de veehouder er ook het grootsle belang
bdj, omdat door te sterke hooibroei de kwa
liteit, dus ook de voederwaarde van het
hooi vermindert.
De hooioogst neemt den laatsten tijd,
weer een belangrijke plaats in, vooral door
den beperkten melksteun, waardoor renda
bel krachtvoeder toedienen geheel uitge
sloten mag worden geacht Aan de kwanti
teit ia wel weinig meer te veranderen, maar
niet onbelangrijk is de vraag, betreffende
de kwaliteit.
Door onvoldoende bewerking, door veel
te jong binnenhalen wordt veel nedorven.
Weliswaar hangt men van de weersomstan
digheden af, maar met een goeden wil is
veel te bereiken, in ieder geval kan men
voor Kom en dat te sterke hooibroei optreedt,
men kan dan gebruik maken van landbouw-
zout.
Wanneer het b.v. veel heeft geregend dan
kan het gebeuren dat de zaden in het
hooi ontkiemen, waardoor dan vaak hooi
broei ontstaat en schimmel optreedt en in
dien zulk hooi wordt binnengehaald kan
door broei zelfontbranding ontstaan. Wij be
hoeven niet te herhalen, dat dit nog maar
al te vaak gebeurt en in het algemeen be
lang is het noodzakelijk nog eens goed te
wijzen op het voorkomen van hooibroei.
Een zeer goed middel is het gebruik van
landbouwzout, men strooie tusschen het
hooi per 1000 K.G. 5—10 K.G. van genoemd
zout.
Van groot belang is het evenwel dat men
steeds zout in voorraad heeft, nog maar al
te dikwijls komt het voor, dat eerst op het
laatste oogenblik hieraan wordt gedacht
en dan is het dikwijls te laat om nog te be
stellen.
Hooibroei is en blijft gevaarlijk, men
stelle dan ook alles in het werk, dit te
voorkomen, het is een algemeen belang.
MIJN LEVEN BEGON GISTEREN.
door Stephen Foot, geaut. vert. W.
J A. Roldanus. Uitg. Boekhandel
W. ten Have, Amsterdam.
Het was als een aanmoediging dat, nu wij
juist een viertal artikelen hadden opgeno
men over de vraag „Is wereldvrede moge
lijk"? juist dit fonkelnieuwe boekje warm
van de Pers in de afgeloopen week op onze
Redactietafel ter recensie verscheen.
Mijn leven begon Gisteren schrijft Step
hen Foot, als gevolg van een ontmoeting met
de Oxford Groep.
De Oxford Groep moge voor velen op
Walcheren nog een onbekende beweging
zijn, de in het afgeloopen seizoen gehouden
lezingen in Vlissingen en Middelburg door
de Luthersche Predikant Ds. C. Nolle heb
ben anderen er ongetwijfeld nader mee in
kennis gebracht.
Nog uitgebreider, nog duidelijker, nog
aan ervaring rijker omtrent heigeen wij be
oogden in de genoemde artikelen over le
vensvernieuwing zet dit boek die visie uit
een. Het komt als gevraagd en voorziet
daarom in een behoefte. Voor de belangrij
ke inhoud van dit getuigende, verklarende en
voorlichtende werk vragen wij onze lezers
lees het zelf.
Die boodschap zal voor menigeen een ont
dekking zijn, terwijl het aan niemands le
vens of wereldbeschouwing tot dusverre
afbreuk of schade kan doen. Alleen het
geeft voorlichting op den weg naar levens
vernieuwing. Niet idealistisch zonder prac-
tischen fodem, niet melancholiek, niet zie
kelijk dweepend, doch gedegen ferm, essen-
poets dus mot
L DOOS 20 CT.~ TUBE 40 eH 60 CT.1
steeds het goede en het
beste, daarom alleen
TABLE TTEN
en nooit vervalschingen
Uitsluitend verkrijgbaar in de oranje-bandbulsjes van
20 tabl. 70 ets. an oranjezakjes van 2 tabl. a to ets.
tieel, concreet, datgene wat we juist nu be
hoeven. Het is zuiver constructief, er waait
een frissche geest door de vlot geschreven
en stylistisch prettig leesbare tekst Hét is
een vademecum voor onzen tijd voor huis,
staat en maatschappij.
Moge het daarom veler aandacht verkrij
gen opdat do rijke ervaring van de be
kwame schrijver nog rijker vruchten oop
in onze samenleving voortbreng©.
HET KINDERKOMPAS.
Van de N.V. Nationale Levensverz. Bank
te Rotterdam ontvingen wij het eerste num
mer van, een nieuw door de bij haar verze
kerden gratis uit te geven maandblad „Het
Kinderkompas" .Hoewel wij doorgaans niet
veel voelen voor gratis advertenties willen
we dit werkje toch graag onder de aandacht
van onze lezers brengen.
Het is inderdaad heel goed en prettig lees
baar verzorgd. De jeugd zal er van gaan
houden. Ook de druktechnische verzorging
van Wijt te Rotterdam is als steeds af. In
dien dit kinderkompas zoo van inhoud blijft
zal het ongetwijfeld haar doelbewuste wer
king bereiken.
Een navolgenswaardig voorbeeld van een
goede reclame-vorm.
ZON
Op Onder
H II
M
H II
II
II H
N
tl II
M
M II
II
OCKENBURG, Badhuisstraat 1
N
M
M
M
M
door
QIORQES OHNET.
11.
Het middelpunt van de wereld was voor
hem de straat de Varennes, waarvan hjj
niet kon besluiten zich te verwijderen, als
hij er 's avonds naar toe sloop, zonder het
huis te durven betreden. Tweemaal had
'Wjj des nachts op de trottoir gestaan, tegen
over de woning, in de schaduw van de
Koetspoort
Hij had Marguérite nimmer gezien.
Den laatsten middag kwam haar vader den
schilder vaarwel zeggen, waarschijnlijk om
rich van zijn vertrek te verzekeren.
^aoul ontving hem beleefd maar zeer
KöeL
D* graaf schreef die houding toe aan het
verdriet Parijs te moeten verlaten en vond
dat zeer natuurlijk in een jong mensch. Hij
was er bdj tegenwoordig dat de bagage
werd weggehaald om naar het spoor te
brengen en hij verliet Raoul gerust op de
toekomsit.
De kolonel vond zijn dochter in de laat
ste dagen veel kalmer en in zijne oogen had
zij haar oude opgewektheid weder terug
gekregen, hoewel zij ernstiger was dan vroe
ger.
Raoul betreurde niet het verlaten van
Parijs, maar zijn rust, zijne levensvreugde,
zijne onbezorgdheid van eertijds en de
liefde die hij achter liet
Ja, het moest liefde wezen, die rijn gan-
sche leven vervulde.
Vroeger had hij alleen voor de kunst
gevoeld en thans...
Toen de graaf van Raoul afscheid geno
men had, sprak hij er van, den schilder nog
aan den trein de hand te komen drukken,
maar Grandeau ging daar niet op in, mee-
nende dat hij zich daar enkel zou vertoonen,
om zeker te zijn van zijn vertrek.
Raoul zou des avonds elf uur heengaan
en besloot te voren iets in de wachtkamer
te gaan gebruiken en tot zoo lang thuis
te blijven. Het was zes uur. Het begon te
schemeren.
Raoul zat voor den schoorsteen op zijn
atelier en keek naar de vlammen, die de
laatste overblijfselen van brieven en pa
pieren verteerden. Hij had vóór zijn ver
trek gehandeld, als iemand die duelleeren
gaat en den dood voor oogen heeft; hij
had alles geordend en geregeld tot in de
kleinste bijzonderheden.
Zulke bezigheden zijn nooit opwekkend,
ze doen ons aan eene begrafenis denken
en onbewust werd Raoul hoe langer hoe
droeviger gestemd.
Hij leed geweldig, want hij kon het zich
niet ontkennen, hoe vurig lief hij Margué
rite had. Hij beminde haar met al de
kracht en teerheid van een eersle, vurige
liefde.
Soms verloor hy zijne kalmte geheel, dan
nam hij het voornemen om tol haar te
gaan en had visioenen van eene schaking
en eene woning waarin geen graven of
markiezen kwamen, maar die een liefde-
nestje was, ver, ver weg, waar Marguérite
naast hem zat en hij haar met teerheid
omringde.
Wat zou hij haar nog gaarne terugzien, bij
de gedachte, dat hij zoo spoedig voor goed
van haar zou scheiden en de zee tusschen
hen zou rijn, barstte hij soms in tranen uit
Daar stond de verdorde ruiker van mar
grieten, waaruit een paar bloemen ver
droogd in zjjn zakportefeuille waren gesto
ken. Hij had den moed niet de bouquet te
verbranden; dat zou heiligschennis zijn en
achterlaten wilde hij die toch ook niet
Hij zag naar een klein, sprekend gelijkend
crayon portretje, dat hij van haar gemaakt
had; hij staarde er op, het kreeg leven in
zijne oogen en het was of het hem bij den
naam noemde, zooals Marguérite gedaan
had op den dag, toen zij hem bezocht.
Plotseling hoorde hij de deur openen en
eene zachte stem sprak:
Raoul.
Daar stond Marguérite, verlegen en blo
zend.
Gij hier? riep de jonge man, die meende
dat hij eene gezichtsverbijslering had en
met uitgebreide armen kwam hij tot haar,
als voor eene hartstochtelijke omhelzing.
Zij wachtte glimlachend.
Zij maakte geen de minste beweging hem
af te weren, maar hij bleef plotseling staan
en bracht eerbiedig haar hand aan zijn lip
pen.
Dacht ge waarlijk, sprak rij, dat ik u zou
laten vertrekken zonder u vaarwel te zeg
gen? Kondt ge dat gelooven?
De jonge schilder zag haar verwonderd
aan.
In gedachte nam ik juist afscheid van n,
sprak hij en wees op het portretje. Margu
érite wilde het zien en riep:
O hoe prachtig uitgevoerd. Neemt ge bel
mede uit vrees van mij te vergeten?
U vergeten? waarom die vraag? Ik ga
misschien voor altoos heen, terwijl gij hier
blijft in uwe schitterende omgeving, dia
nooit de mijne kan worden. Wat kan, wat
mag ik voor u zijn?
Mijn verloofde Raoul, sprak Marguérite
langzaam en ernstig.
Uw verloofde... herhaalde Raoul en hi|
zag haar aan verbaasd, ongeloovig en met
eene ongekende uitdrukking in de oogen
van geluk.
Luister vriend, sprak ze, wij hebben
slechts enkele oogenblikken om te spreken
en die moeten over ons lot beslissen..Ik
bemin je Raoul, zooals gij mij bemint
Marguérite had eenvoudig en ernstig die
woorden geuit, zonder verlegenheid, ofval-
sche schaamte; daar stonden de beide jonge
menschen hand in hand, elkander in de oo
gen ziende, met dezelfde liefde in het hart
bewogen, gelukkig en sprakeloos van ver
warring.
Marguérite herstelde zich het eerst en
hernam.
(Wordt vervolgd.]
