Nog steeds geen vrede
in Noord-Afrika?
Een Islamitisch Eenheidsfront
van Cairo tot Casablanca 2
Van overal elders
Onlusten in Algerije en haar oorzaken.
iMl
V
In Algiers komt het herhaaldelijk tot on
lusten onder de inboorlingen, in Tunis is
de bevolking eveneens opstandig, in Egyp
te bestaan er heftige verschillen tusschen
de nationalisten en de regeeringspai tij en
fian de grens tusschen Noord-Afrika en
Oost-Afrika is het Abessynische conflict
dreigende... Hecrscht er nu nog steeds
geen vrede in Noord-Afrika?...
Het is waar, dat de onlusten in Algerije
en Tunis geenszins een uitgesproken vij
andig karakter tegen Frankrijk dragen of
zelfs kenteeken bezitten van eenig verband
tot Marokko of tot de gebeurtenissen dan
de grens van Abessynië. De steeds opnieuw
uitbrekende opstandjes in Algiers en Ju
ris kunnen steeds verklaard worden uit
economische moeilijkheden. Men moet na
melijk niet vergeten, dat de kolonie Al-
fiers, in oppervlakte veel grooter dan het
uropeesche moederland, Frankrijk, tegen
woordig door de wereldcrisis minstens
tven sterk getroffen wordt, als dat moe
derland zelve.
Algiers en Tunis zijn rijke koloniën, rijk
•an vruchtbare aarde. Als men het land
op de rechte, goed-onderhouden wegen in
oen luxueuse autobus gezeten, doorkruist,
•dsselen golvende korenvelden af met olijf
tuinen, groentetuinen en boomgaarden,
fcier en daar onderbroken door prachtige
Wijnbergen. Overal vruchten, vruchten...
J In de hooglanden grazen kudden prachtige
■chapen en edele paarden... In den grond
Orindt men ijzererts, wachten phosphaten
•n zink op ontginning. De productie aan
Vruchten en bodemschatten is zeer groot.
Maar wat moeten de koloniën tegenwoor
dig met die zegeningen, waarvoor men in
bet land zelve geen gebruiksmogelijkheid
jen in het moederland zoowel als in het
puitenland geen afzetgebied meer heeft,
beginnen? Waar Canada aan een teveel
aan tarwe, Zuid-Amerika aan koffie, Indië
aan rubber lijdt, worden voor Algiers en
Tunis de wijn en vruchten tot vloek. Hier
lijden zoowel de blanke kolonist als de in
boorling onder de afzetcrisis, afgezien
daarvan, dat de laatste de samenhang wil
noch kan zien. De explosies, die hier en
idaar losbarsten, worden weliswaar door de
crisis onderdrukt, maar de aanleiding
vindt men niet altijd op economisch ge
bied.
Sedert meer dan 100 jaar waait de drie
kleur boven de witte stad, met Algiers
legde Frankrijk den grondslag voor zijn
reusachtige kolonie. Algiers is niet alleen
de rijkste, maar ook de meest Europeesche
kolonie, tenminste oppervlakkig bekeken.
Wie de stad Algiers ziet, waant zich in 'n
stad aan de Europeesche Middellandsche
zeekust Maar schijn bedriegt, want achter
de fascaden der Europeesche beschaving
loert ondoorgrondelijk het aangezicht der
Cphinx van het Oosten. Dit afschrikwek
kende gezicht kunnen noch de bankpalei
zen, noch de villa's, noch de fraai versier
de regeeringsgebouwen of kazernes, zelfs
niet eens de in goedkoope en sjofele Euro
peesche elegantie flaneerende leegloopende
inboorlingen verbergen. En ook niet de
kerken, die eens moskeeën waren. Want
r lederen avond klinkt van de minarets der
weinige nog in stand gehouden moskeeën
da roep: „God alleen is groot en Moham
med is zijn profeet!" En deze roep klinkt
v -
PUl
V - - «.-„t - 'rt'
Iggf
mmm
mm i» w||w
De Kasbah-moskee, het heiligdom der
Marokkaansehe Mohammedanen.
tegelijkertijd in de vlakten en de hooglan
den, dringt over de Kleine Atlas naar het
Zuiden, klinkt op gelijke tijden in het Wes
ten van de moskeeën in Marokko, in het
Oosten van de minarets van Tripolis en
Egypte, vindt altijd nieuwe weerklank.
Wat er ook in Algiers en Tunis is ge
beurd, hoewel nergens in Noord-Afrika de
Fransche „vredespolitiek" zoo'n blijvende
werking heeft gehad als in de kolonie Al-
garije en het mandaatgebied Tunis de
ziel van de Islam bleef onberoerd, de strijd
van de Islam tegen de ongeloovigen heeft
nooit opgehouden te bestaan, al is het ook
vaak genoeg van gedaante veranderd. En
de Islam, handig beinvloed door de com
munistische propaganda, maakt gebr-uik
van de economische moeilijkheden in
Noord-Afrika. Daarom zijn de gebeurtenis
sen in Algarije en Tunis ook niet alleen
met de gevolgen van de wereldcrisis te
verklaren
In Noord-Afrika bestaat, van Casablan
ca af tot aan het Suez-kanaal een onzicht
baar front, de al-Islamitische gedachte. Zij
vindt hier meer en daar minder weer
klank, maar ze bestaat overal. Ze Is in
Algerije bijna in slaap gesust en heeft in
Marokko door den nederlaag van Abd el
Krim zware tegenslag gehad, maar overal
heeft ze weer het hoofd opgestoken, ge
steund en gesterkt door de moskee Ashar
to Cairo, de oude Arabische universiteit.
Tegenwoordig zijn Algiers en Tunis, 'die
men reeds aan de al-Islamitische gedachte
ontgroeid waande, de brandpunten der ac-
tiefste jeugdbeweging van de weer ont
waakte halve maan.
Type van een Marokkaanschen Arabier.
Werkelijk: de steden in Noord-Afrika
kunnen bedriegen. Casablanca is Europa;
in Marakesj, Fez en Rabat, Centa en Peto-
an, in Algiers en Oran, Tunis en Tripolis
en meer nog in de steden van Egypte,
geeft het geheel min of meer een indruk
van Europeesche beschaving. Maar nog
draagt het in Maralceej, Petoean, Tunis en
Tripolis en zelfs in Cairo de onmiskenba
re kenteekenen van het Mohammedaan-
sche Oosten. Evenmin als Europa haar
beeld kon vervalschen, evenmin is het in
het land binnengedrongen. Arabieren en
Berbers uit de vlakten en van het geberg
te, uit steden en dorpen zijn weliswaar
„tot vrede gebracht", van militair stand
punt bekeken. Spoorwegen en uitstekende
en ver uitgebreide autowegen sluiten zelfs
het land in, als men de verbinding tus
schen twee, eenige honderden kilometers
vah elkaar verwijderd liggende militaire
steunpunten een insluiting wil noemen,
maar het wezen van het land op Al
giers na is daardoor onaangetast geble
ven, en de zegeningen der Europeesche be
schaving hebben de menschen noch veran
derd^ noch, behalve in de havensteden, ge
demoraliseerd. Waar echter de inboorlin
gen meer met de Europeesche cultuur in
aanraking komen, gebruiken ze de Euro
peesche opvoeding tegen Europa.
Tenslotte moet men niet de invloeden on
derschatten, die de deelname der gekleur
de volken aan den wereldoorlog tegen
Duitschland tengevolge had. Dat de Mo
hammedanen van Noord-Afrika op het
Europeesche slagveld moestent strijden,
heeft hen in hun gedachten boven de blan
ken verheven; zoo is het te begrijpen, dat
nu nog in de tenten der Arabieren en de
hutten der Berbers een brochure v^n het
jaar 1930 wordt gelezen, waarin o.a. staat:
„De inlandsche bevolking moet met leed
wezen vaststellen, dat al de schoone belof
ten, om de wetten van het land te erken
nen, leege phrasen zijn gebleven. Wat ons
in oorlogstijd werd beloofd de verwezen
lijking van het principe van Wilson
werd niet vervuld."
Heerscht er nu werkelijk vrede in Noord-
Afrika?
Arabieren uit Noord-Afrika.
STOMPEN GROOTE STEDEN
ONS AF?
We weten, dat veel lawaai de zenuwen
schaadt en dat dientengevolge de bestrij
ding van het overbodige rumoer overal
energiek ter hand wordt genomen. Maar
hetgeen een Weensche arts als zijn mee
ning te kennen heeft gegeven, klinkt toch
rijkelijk pessimistisch. Volgens zijn per
soonlijke arvaringen is het gehoor van den
groote stads-bewoner reeds heel wat slech
ter geworden, dan dat van den platteland
bewoner. De sterke verkeersgeluiden stom
pen het gehooj* in den loop der jaren af.
Dat zou nu nog niet zoo heel erg zijn, wan
neer het hier niet juist om menschen ging,
wier beroep een uitstekend gehoor ver-
eischt! Doch, zoo schrijft de Weensche dok
ter, er is gegronde reden voor de vrees,
dat de overbelasting der gehoorzintuigen
de hersenwerking ongunstig beinvloedt en
dat de op die wijze door het rumoer be
werkte persoon tenslotte ook traag van be
grip wordt!...
GROET UW VRIEND VOOR
AL HYGIËNISCH!
In China begroet men een bekende niet,
door hem de hand te schudden, maar men
schudt als groet zichzelf de hand! Deze
wijze van handdrukken wordt nu in Au
stralië gepropageerd door een groep men
schen, die de Chineesche handdruk willen
invoeren. Zij hebben een vereeniging ge
vormd, die als grondregel aanneemt: „Het
schudden der handen, zooals dat bij ons
gebruikelijk is, heeft eigenlijk' heelemaal'
geen doel! Dit overblijfsel van een oeroud
gebruik kan van een hygiënisch en dus
modern standpunt nooit en nimmer;
goedgekeurd worden! Dat door het drukken
van eikaars handen tal van ziekten zijn
overgebracht, is bewezen!" En verder
wil de reformator eveneens de kus veroor-
deelen... Het einde van deze theorieën zou
waarschijnlijk voeren tot de glazen stolp,
waaronder \ve stuk voor stuk gezet zou
den moeten worden...!
VERGIFTIG HOUT.
Een boomsoort in Indië, die behoort tot
de zijdehoutsoorten, die van zulk een groot
gewicht zijn voor de meubelindustrie,
maakte de menschen reeds langen tijd
eonigszins angstig en wantrouwend door
de gevolgen, welke het gebruik ervan ha<
De arbeiders, die namelijk in de meubel
makerij met deze houtsoort moesten wer
ken, werden haast allen ziek: zij kregen
een sterke, kwaadaardige huid-uitslag. Ein
delijk kwam men op het denkbeeld hel
zaagsel te laten onderzoeken en zond en
kele proeven ervan aan een chemisch labo
ratorium te Londen. Daar werd vastge
steld, dat het hout van deze boomen een
soort olie bevatte, waarin een stof verbor
gen was, die tot de giftigste alcaloïden be
hoorde...
DE WERELD OP HET GROO
TE STADS-ASPHALT.
Onderzoekingen van een Londensch jour
nalist over de herkomst van het Londen-
sche asphalt, hadden het eigenaardige re
sultaat, dat dit was samengesteld uit pro
ducten van heel de wereld. Er is asphalt
van Zwitserland, Trinidad en Sicilië, Itali-
aansche steen en houtblokjes van Zweed-
sche denneboomen, alsmede Australisch
blackwood. Mexico leverde de bitumen
de heele wereld is in het asphalt van Lon
den te vinden en alle voeten ter wereld
schrijden er dan ook over heen.
IN GEVECHT MET RATTEN!
In een dramatisch gevecht wist een Jon
gen te Napels een geweldig-groote rat te
overwinnen en te dooden! Het was een
smidsgezel, die in den kelder werd ge
stuurd om wijn te halen en daar werd aan
gevallen door het ondier. Daar hem geen
ander wapen dan zijn handen ter beschik
king stond, en de rat uiterst geprikkeld
scheen te zijn, kreeg de jongen tal van be
ten in gezicht en handen; eindelijk wist hij
het woedende dier te grijpen en te wor
gen... Uit tal van diepe wonden bloedend,
.werd hij naar het ziekenhuis gebracht...
DR. MYTH!
moto kreeg van de philosophische faculteit
De Japansche student Naboehiro Matsoe-
der Sorbonne een titel, waarvan menigeen
hoofdschuddend zou moeten bekennen nog
nooit gehoord te hebben. Hij mag op zijn
visitekaartjes, onder zijn naam,, laten druk
ken: „Dr. Myth." Dat beteekent: Doctor in
de mythologie. En de heer Matsoemc
kreeg dien titel voor zijn prachtig
over de Japansche godenleer, dat hij dt
Universiteit niet alleen in de Franeofe%
maar ook in de Japansche taal aanbood.*
DE BROEDERSCHAP DBS
DOODS.
Een eigenaardige secte werd door de po»
litie van Brazilië ontdekt! Deze bestond uH
een bende jonge menschen, die zich do
„Broederschap des Doods" noemde. Men
legde deze bende verschillende moorden
ten laste; o.a. hadden zij op publieke kin
derspeelplaatsen vergiftigde bonbons neer
gelegd!... Bij een huiszoeking in de wo
ning van den aanvoerder vond men papie
ren, waaruit duidelijk bleek, dat ieder lid
verplicht was, „zooveel mogelijk menschen
naar betere gewesten te sturen, als hij kon
om hen... de lasten van het leven te bespac
ren." Eigenaardig is het, dat schijnbaar
geen der leden zélf op het denkbeeld ge
komen is, zich door den dood de lasten van
zijn eigen leven te besparen!
Het inboorlingenkwartier van Cairo.
