Is wereldvrede mogelijk??
„Van dan hak op den tak"
2e BLAD
Individueele en gemeenschaps
plichten. Doelbewust handelen.
Bij Examens en Openbaar Optreden
door KRIS en KRAS
HOMO SAPIENS.
Verjaag die Benauwdheid
Hoest-Griep'Bronchitis-Asthma
'~**DüSi
ZEEUW5CH NIEUWSBLAD VAN VRIJDAG 10 JUNI 1950. No. 25.
Na deze zelfstudie nemen wij aan dat er
een heilig willen, om tot betere toe
standen te geraken, bij velen is wakker ge
schud.
Voor eigen veiligheid en die van zijn
naaste voelt de mensch zich gedrongen om
ïijn gemeenschapsplicht beter dan tot dus
verre te gaan vervullen.
Daartoe is noodig dat men bij zichzelf
komt tof vernieuwing van levenshouding
en wereldbeschouwing.
Dit valt slechts te bereiken door met in
spanning van al zijn wilskracht te komen
tot zijn wilsdaad.
Twee dingen zijn daarbij van groot belang,
lo. Het aanbinden van den strijd tegen
de gedachtenloosheid.
2o. Alle misdadige oppervlakkigheid dient
hij van nu af overboord te zetten.
Weg dus het: Laat maar waaien systeem.
Positief en welbewust dient hij zich een
overtuiging en inzicht te gaan verwervén.
Want het bezit van ruggegraat met gezond
ruggemerg kan hem slechts tot een zelfstan
dig oordeel en optreden brengen.
Wil hij organiseerd medewerken aan het
verkrijgen van wereldvrede de beste
vorm van hoogere menschelijkheid dan
dient hij te beseffen dat:
Waarlijk Koningsmensch te zijn hem
slechts tot Koninklijke daden kan bren
gen.
En al is hij dan nog verre van volmaakt,
uit het bevorderen van het goede kan altijd
weer het betere geboren worden.
Merkt men ons op: Maar hier kruist U
juist de vele wegen der verdeeldheid, dan
stellen wij daar tegenover dat een eenheids-
streven naar wereldvrede nog geenszins
één vormig behoeft te zijn noch van
afkomst noch naar de plaats waar men die
begeerte hoopt te bereiken. Zulks evenmin
als bijv. onder het huidig Maatschappelijk
bestel Vrede zeggen wil weerloos te moe
ten zijn of blijven!
Dat men dit vooral goed bedenke.
Vandaar dat wij weinig of geen heil voor
het bereiken van wereldvrede verwachten
door het streven op anti-militairistische
grondslag, al zijn we niet blind voor de
edele motieven die velen hunner tol dat
werk deden toetreden. O.i. hebben zij in-
plaats van den oorlog verbannen te krij
gen tot dusverre dit bereikt dal er een
kloof is ontstaan lusschen de overheid en
hun streven. Een kloof, die- overbrugd
moet en kan worden, doch niet met agres
sieve lectuur en insignes als bijv. gebroken
geweertjes. Er bestaan andere mogelijkhe
den en middelen die men kan aanwenden.
Zeker in Nederland waar kan worden ge
tuigd dat, dank zij ook de democratische in
vloed en ons parlementaire stelsel, zij een
overheid heeft hoe gebrekkig misschien
in veler oog ook die het volk regeert
haar ten goede.
Een blik op andere vormen van Staatsbe
stuur en deszelfs realisme zou menigeen tot
betere bezinning kunnen brengen.
Daarom zij het ons vergund bij het stre
ven naar de bevordering van wereldvrede,
althans voor ons land, nog twee belangrij
ke aanwijzingen ter ernstige overdenking
en studie mede te geven.
lo. Dat men zich goed rekenschap geeft
omtrent datgene wat noodig is voor het
behoud van de vrijheid die ons in Neder
land, middels de grondwet, zoo ruimschoots
is verleend.
2o. Dat de democratie, dat is de volks
kracht of wel de invloed die aan het
geheele volk op de regeering in onze staats
vorm is toegekend, bewaard blijve.
Politieke principe-ruiters gele e liierujit
nu eens geen politieke munt le pogen te
slaan, want onverpolitiekt zijnde is bij een
objectieve beschouwing over onze staats
vorm dit advies heel goed te geven en in dit
verband ook als zoodanig bedoeld.
In vele partij of beginsel programma's
al dan niet ontleend aan het Godsdienstig
richtsnoer, kan men die beide genoemde
belangrijke factoren nader uitgewerkt te
rugvinden.
Doch zonder die beiden legt men ernsti
ge belemmeringen of wel vol'edige afslui
ting naar het beoogde doel in den weg.
Hieraan vooral blijve men steeds indach
tig, indien men als goed Nederlander die
evenzeer een goed wereldburger kan zijn de
egale weg voor het bereiken van het ge
meenschappelijk c!o 1 wil bewandelen.
Wij zouden d; zi serie artikelen nog ver
der kunnen uilbreiden lot beschouwingen
over wereldvrede en Godsdienst, veranderin
gen in de econo ische structuur, he! misluk
ken van de ontwapeningsconferentie, en de
dictatuur, en het anti-mililairisme, doch al
len zouden worden teruggeleid tot het in
dividu en de gemeenschap bezien van uit
de veste van ons Volkenbonds verband.
Daar is de kern gelegen, de fundatie van
den kolos die uit den chaos moet oprijzen.
Hoe dat kan? Men herleze wat wij reeds
schreven. De aanvang van alles is de ver
nieuwing die van den mensch zelf dient uit
te gaan.
Vervolgens kome hij in actie en helpe den
vrede te organiseer en. Dat is de kern
van het geheele probleem. De weg daartoe
en hoe deze dient te worden afgelegd is
evenzeer gewezen.
Wil men dien arbeid nauwgezet mede
gaan bevorderen?
Geef dan uiting aan Uw wil door te gaan
mede arbeiden om den Volkenbond in het
bezit te stellen van haar weermachtsinsti
tuut te water, op het land en in de lucht.
Dal is de allergrootste hoofdvereischle. En
wanneer dat spoedig gebeurt valt er mis
schien nog veel onheil te voorkomen dat
nu onheilspellend dreigt.
Dat aanbieden van die weermacht zal dan
kunnen zijn de- uitspraak van onze volkswil,
die, haar aldus geschonken, h t beste bewijs
is van het vertrouwen dat de landsonderda-
nen in dit instituut, als het apparaat voor
handhaving van rechtsorde boven machts
sterkte, in haar stellen.
Gaan wij aan het werk om dit te berei
ken dan is de mogelijkheid om te slagen in
ruime mate aanwezig. Want het bereiken
van consolidatie der wereldvrede beteekent
niet alleen het afwenden van alle oorlogs
gevaar, met alle gevolgen van dien voor on
ze gezinnen en kinderen, doch bovendien
dat de grondslag wordt gelegd voor het zoo
broodnoodige vertrouwen dat bij moet dra
gen voor herstel van de economische ver
wildering tot een beter georganiseerd pro
ductie *en distributie proces, dus ook het
industrieele en bedrijfsleven in alle gele
dingen ten nutte. Dat beteekent het openen
van nieuw perspectief voor den arbeids
markt en dan zal er zoo God wil achter de
schaduwen van morgen weer gloren een
blijdere dag waarin de menschen op moe
der aarde ruimer adem zullen halen en met
meer vertrouwen hun toekomst durven in
zien en tegemoet treden.
Moge velen hieraan hun beste krachten
willen bijdragen.
EINDE.
P S. Indien er lezers zijn die in verband
met bovenstaande of vorige artikelen vra
gen wenschen te stellen, opmerkingen ma
ken of van meening verschillen, dan ge
lieve zij deze liefst zoo kort mogelijk
geformuleerd aan de Redactie in te zen
den, die dan zal trachten daaromtrent haar
visie duidelijk te maken. Ook bewijzen
van instemming worden gaarne inge
wacht.
Kras: Wel vriend wéét jij de overeenkomst
tusschen een politieagent en een regen
boog.
Kris: Hoe zou ik dat weten, ik heb ze nog
nooit naast elkaar gelegd. Maar zeg het
eens, wat is het?
Kras: Ze komen beiden na den regen.
Kris: Net als de zon hé? Die is goed hoor.
Kras: Maar een ander praatje. Is het je
opgevallen dat binnenkort de wet op
de vestigingseischen voor den Midden
stand aan de orde komt?
Kris: Mij wel, en ook heb ik gehoord dat
alle Kamerleden het niet met het ont
werp eens zijn. Vooral over die kwes
tie van het behoefte-element verwacht
ik dat nog wel eens een harde noot ge
kraakt zal worden.
Kras: O, zoo. dat denk ik ook. En voor
de Middenstand hoop ik maar dat ze dit
behoefte element er in zullen opnemen.
Kris: Daar heb je het onlangs ook al over
gehad maar waarom maak jij je daar
nou zoo druk over.
Kras: Omdat ik er van overtuigd ben dat
daarin juist de ziel van de heele nego
tie schuilt. Komt dat er niet in dan
wordt die wet m.i. een kind met een
waterhoofd.
Kris: Wat een figuur, maar vind jij de ei-
schen van vakbekwaamheid, handels-
Mijn buurman, U kent hem wel: de man
die uit liefhebberij ook aan sterrekunde
doet, heeft mij een boek geleend. Een heel
interessant boek, het is „Geography" (Aard
rijkskunde) geschreven door Dr. Hendrik
Willem van Loon, een Rotterdammer die
sedert jaren in Amerika woont. Waarom is
dat boek over een heel gewoon onderwerp
als aardrijkskunde zoo interessant? Wel, om
dat H W. van Loon het geschreven heeft.
Men krijgt bij hem les in aardrijkskunde op
een bijzondere manier. Echt een manier
in mijn lijn, zooals dat tegenwoordig heet.
Hij zegt ons enkele waarheden op een gees
tige manier en dat mag ik wel en omdat
ik weet, dat de lezers van deze krasjes
ook niet bang zijn voor een waarheidje aan
het adres van den homo sapiens in het al
gemeen neem ik hier en daar iets over.
Lees en schudt het hoofd:
„Het schijnt ongelooflijk, maar het is niet
temin waar. Als iedereen op deze aarde zes
voet lang was, anderhalve voet breed en
een voet dik (deze maten maken de mensch
een beetje grooler dan hij gewoonlijk is)
dan zou het geheele menschelijke ras (en
volgens de laatste beschikbare statistiek
zijn er ongeveer 2000OCO.OCO menschen: ver
pakt kunnen worden in een kist die een ki
lometer hoog, een kilometer breed en een
kilometer lang was. En dan is er in dat
kistje nog ruimte genoeg voor enkele tien
duizenden menschen. Dat schijnt, zooals ik
zei ongelooflijk, maar als U mij niet gelooft,
reken het dan maar na en U zult zien dat
mijn sommetje juist is.
Als wij dit kistje naar de Grand Canyon
van Arizona transporteerden en precies ba
lanceerden op het lage steenen muurtje, dat
de menschen terughoudt van een val in de
diepte en wij riepen dan kleine Noodle, on
ze dashond en vertelden hem, dat hij hel
geweldige gevaarte een klein duwtje moest
geven niet zijn zachte bruine neus, dan zou
de kist omtuimelen en hotsend en bonzend
in de diepte terecht komen.
Dan stilte. De menschelijke sardines in
hun olikje zouden spoedig vergeten zijn. De
wereld zou voortgaan op haar weg door de
hemelen. De sterrekundigen van nabijgele
gen planeten zouden niets ongewoons be
merkt hebben Een eeuw verder, een klei
ne berg, dicht begroeid met groen zou mis
schien de plaats aanduiden, waar de mensch-
heid begraven lag. En dat zou alles zijn".
Zóó vertelt Dr. van Loon ons, dat wij ons
toch werkelijk niet te veel moeten verbeel
den. Aan den anderen kant is het een pleis
ter op de wonde, aan onze trots, dat hij
recht Iaat wedervaren aan ons werk gedu
rende de luttele eeuwen van ons bestaan.
In ipien paar duizend jaren zijn wij onbe
twist heerscher geworden over alle landen,
de zeeën en ook van de lucht. Dat hebben
wij alleen te danken aan de gift van het
Verstand.
Maar hoe gebruiken wij die positie?
De aarde en haar volheid zijn ter beschik
king gesteld van de menschheid. Dat huis
van ons is een goed huis. Het geeft ons
zooveel, dat er voor iedereen meer dan
genoeg is. Maar wij bederven het door
onze eigen fouten. Honderd koeien in een
weiland, groot genoeg voor vijftig, betee
kent een ramp, iedere boer weet dat. Een
millioen menschen bijeengepakt op een
plek, waar er eigenlijk maar 100 000 kunnen
zijn, beteekent zorg en armoede voor velen.
Maar dat is onze ergste fout nog niet. De
mensch is het eenige levende organisme, dat
vijandig is aan zijn eigen soort. Hond eet
geen hond tijger eet geen tijger, ja zelfs
de onuitstaanbare hyena leeft in vrede
met zijn soortgenooten. Maar de mensch
haat den mensch, de mensch doodt den
mensch en in deze moderne wereld is het
de eerste zaak van iedere natie om zich
zelf gereed te maken voor de komende af
slachting van sommigen narer naburen.
Waar gaan wij heen? Het zal tijd kosten,
het zal honderden jaren van moeizame ont
wikkeling kosten om den weg naar de red
ding te vinden. Maar die weg leidt tot het
begrip, dat wij allen bewoners zijn van
dezelfde planeet. Als wij deze waarheid ten
volle beseffen, dat wij nooit een andere
plek om te leven zullen hebben dan deze
aarde en dat het ons daarom betaamt ons
te gedragen alsof wij aan boord van een
mailboot of in een trein waren, dan hebben
wij do eerste maar tevens de meest be
langrijkste stap gezet op Sen weg naar de
oplossing van het verschrikkelijke probleem,
dat de oorzaak is van al onze moeilijkheden.
Ik wou dat dit boek in alle talen vertaald
werd en dat het bij alle belastingbiljetten
werd uitgegeven met de verplichting om het.
te lezen.
PLEUN ZEELAND.
blijft men kalm en helder door het gebruik van Mijnhardi's Zenuwtabletten. Glazen buisje 75 ct
Gij die hijgt bij de minste krachts
inspanning, die benauwd zijt bij den
minsten mist, waarom wacht Gij nog
langer op de hulp en nieuwe levens
vreugd die Akker's Abdijsiroop U ge
ven kan. Vanaf de eerste lepels geven
de balsemende bestanddeelen van
Abdijsiroop U verlichting. De siijmen
die Uw borst beladen, die U buiten
adem brengen en hoestbuien ver
wekken, zullen zonder moeite losko
men. 2 lepels vanavond en dezen nacht
zal kalm en rustig zijn. Neem aus bijx
Ï^Söög3ëviërWnq 75cent
\L\r\aanrte prijzen
kennis en vooral ook die van crediet-
waardigheid dan niet voldoende? De re
geering moet goed op haar tellen pas
sen als ze in het economisch leven in
grijpt
KrasPrecies maat. Het heeft heel lang
voor velen zelfs veel te lang ge
duurd eer de overheid ten deze orde
nend is begonnen op te treden.
Ik zie dat uiteindelijk genomen besluit
niet anders als een gevolg van de con
sequenties die zij moest aanvaarden toen
ze deze weg van financieele politiek
opwandelde.
Kris: Het is toch flink dat ze dat aandurft?
Kras: O zeker, alle respect daarvoor. Maar
als ze dan deze slap heeft gedaan laat ze
dan ook degelijk werk leveren en geen
revolutie-bouw.
Kris: Je bedoelt?
Kras: Dat bij het huidig wetsontwerp het al
leen het geld is waar alles om draait.
Credietzwakken hebben geen schijn van
verder® levenskans en crediet sterken
komen aan bod. Of ze handels-kennis
bezitten of vakbekwaam zijn al lijkt
dat op liet eerste gezicht voornaam
doet hij de toepassing van de wet straks
weinig terzake die beiden kun je
dan wel koopen. Het is geen absolute
eisch, dat de man van de dubbeltjes
die zelf bezit.
Kris: Ja, dal valt me niet mee.
Kras: En daarom zou wanneer de orde
ning van het Middenstandsleven goed
was, dat behoefte-element voor mij
veel voornamer zijn dan de crediet-
waardigheid. Zie eens naar de regelin
gen inzaken Café s, Restaurants etc. Daar
gebeurt het wel?
Kris: Ja maar niet om redenen van econo-
mischen aard.
Kras: Dat weet ik ook. Maar het gebeurt
en de aanleidende oorzaak heeft tot ge
volg dat de economische belangen van
de vaklieden daarin aan touwtjes zijn
gebonden of verhinderd.
Kris: Maar vind je het niet opmerkelijk dat
de Middenstanders hiervoor niet op de
ketting gesprongen zijn?
Kras: Daar verbaas ik me steeds weer over
als ik er aan denk. Ik weet wel dat er
bondsbesturen zijn die eraan gewerkt
hebben en nog werken, maar ik ken
er ook die schijnbaar denken vrijheid
blijheid, de leden laten ons toch wel
met rust. Maar straks als het te laat is,
dan komen de plagen en de zuchten, let
maar eens op,.
Kris: Jij denkt dus dat dit wetsontwerp van
weinig belang voor de Middenstanders
beloofd te worden?
Kras: Als het zoo volgens het ontwerp aan
genomen wordt, ja.
Kris: Maar een ander praatje. Die Staats
commissie voor de bevordering van het
vreemdelingenverkeer is met haar werk
gereed gekomen, en die heeft o.m. gead
viseerd als één van de middelen om
Vreemdelingen te trekken dat de over
heid zal medewerken om de kansspelen
weer eens een kans te geven. Wat denk
jij daarvan voor ons touristengewesl.
Kras: Teil eerste was die wensch me al ja
ren bekend. Ze vormt al vele jaren in
kringen van belang hebbenden naast
het weer één der onderwerpen voor de
Vervolg le kolom pag. 3.