„Van den hak op den tak"
2e BLAD
Uit de wereld der
bedeelden.
SPRUTOLlJK:
door KRIS en KRAS
Waarborgcostuums
alléén bij
Zomer-
sproeten
ZEEUWSCH NIEUWSBLAD VAN VRIJDAG 15 MEI 1936. No 20
Onder bovenstaande aankondiging schre
ven wij in ons blad d.d. 10 April j.l. een
artikel betreffende ongewenschte toestanden
in het kerkelijk leven, voornamelijk werden
daarin feiten behandeld van het terrein der
Ned. Herv. Kerk te Middelburg.
Dit artikel heeft nogal aandacht getrok
ken, van menige zijde werd onze bedoeling
begrepen en is er sympathie mee betuigd.
Daarvoor zijn we dankbaar. Het was niet
onze behoefte om op deze aangelegenheid
terug te komen, ware het niet dat men ons
van bevriende zijde een poesebelletje toe
zond dat de diaconie van bedoelde gemeen
te meende te moeten aanbinden ter recht
vaardiging van haar houding.
Vooropgesteld zij dat haar anlwoord
slechts op een onderdeel van ons betoog
staat, op een gedeelte, dat als voorbeeld
werd gebruikt, om aan te toonen tot welke
gevolgen het weinig doen van huisbezoek
mede kan leiden. Dat zulks ook zijn nadee-
ligen invloed zal uitoefenen op de opbrengs
ten van o.m. de diaconiekas, kan zelfs een
kind begrijpen.
De diaconie plaatste haar verweer in
„Gemeenteleven", het maandblad van dal
kerkgenootschap.
De wijze waarop zij haar antwoord in
kleedde zou nog wel tot opmerkingen aan
leiding kunnen geven.
W5j laten dit verweer hier volgen:
Enkele leden onzer gemeente hebben ons
opmerkzaam gemaakt op een artikeltje in
een te Vlissingen uitgegeven nieuwsblaadje
waarin de werkwijze der Diaconie ten zeers
te wordt afgekeurd.
De schrijver ervan beklaagt zich over een
geval, waarin een gezin voor steun wordt af
gewezen, waarvan de man lid is der Ned.
Hervormde Gemeente, alhier, terwijl de
vrouw tot een bevriende Prolestantse groep
behoort. Terwille van de vrede in huis heb
ben beiden gedurende hun huwelijk geen
der beide kerkgenootschappen de voorkeur
gegeven, m.a.w., ze gingen nooit ter kerk.
De schrijver acht zulks verstandig. De man
betaalde zijn kerkelijke belas'ing, doch arm
lastig geworden, werd hij door de Diaconie
afgewezen. Dit laatste nu wekt zijn afkeu
ring.
De schrijver toont al heel weinig van
het werk der Diaconie af te weten. De re
kening der Diaconie sloot het vorig jaar
met een tekort van bijna 900 gulden. Wat
zouden wij nu moeten beginnen, als al der
gelijke gezinnen, die nooit of te nimmer
naar de kerk komen, en dat zijn er tiental
len, door de Diaconie moesten worden ge
steund.
Niet ieder lidmaat, die zich om steun aan
meldt, wordt dus geholpen. Het lidmaat
schap moet niet beschouwd worden als
een verzekeringspolis, waarop in geval van
nood, ondersteuning wordt verkregen. Voor
ondersteuning komen zij in aanmerking, die
trouw ter kerk komen. Voor dezulken offert
de gemeente iederen Zondag haar gaven.
Wlanneer de Diaconie allen ging steunen, die
zich aanmeldden, dan zou dat moeten gaan
ten koste van eerstgenoemden en dan kre
gen wij dezelfde toestanden van een twintig
tal jaren geleden, toen eenige honderden
werden gesteund met enkele dubbeltjes in
de week. Wlij achten ons gelukkig, dat de
Diaconie deze toestand is ontgroeid en dat
zij haar ondersteunden thans een behoor
lijk bedrag kan geven.
De schrijver van het stukje deelt verder
mede, dat de oudjes door andere instellin
gen geholpen zijn. Juist zoo moet het ook.
Wlanneer de Diaconie een gezin afwijst, dan
weet zij ook wel, dat het gesteund zal wor
den door het armbestuur, dat daarvoor.: is
aangewezen.
Wie hebben gemeend het bovenstaande te
moeten schrijven ter voorlichting onzer
lezers, die uit een stilzwijgen wellicht zouden
afleiden, dat de Diaconie willekeurig zou
hebben gehandeld.
Een ieder die ons artikel van 10 April
heeft gelezen en dit rustig overdenkt zal be
grijpen dat ons na zoo'n verweer alle lust
tot verdere gedachtenwisseling ontbreekt.
Derhalve kunnen wij volstaan met deze
twee woorden: Commentaar overbodig.
Kris: Zie, zoo, Zaterdag 30 Mei zal dus een
Feestdag zijn voor de Wlalchersche be
volking.
Kras: Dat begint er op te lijken. We moeten
op aanmoediging van Burgemeester van
Wioelderen maar weer eens op rechte
Wijze feest gaan vieren, na deze jaren
van depressie kunnen we thans toch
weer wat r uimer adem halen.
Kris: Daar is wel wat van waar. Men zou
haast het jubileeren gaan verleeren. Er
is een aardig programma voor dien dag
samengesteld.
Kras: Zoo is het, al kan het dan nog op
geen volledigheid aanspraak maken. Er
moet allereerst nog wat geld bijeen
komen en voorts moet onze Midden
stand er nog eens een extra schepje op
gooien.
Kris: Ja, maar daar heb je het juist, ge
loof jij dat de winkeliers daar nu nog
veel puf in hebben?
Kras: De verstandigen ja, die houden zich
aan het nuttige advies dat de Midden
standscentrale gepublioeerd heeft. De
kost gaat immers ook nu nog voor de
baat uit?
Kris: Zeker, maar nu die groote groep die
ook verstandig i§, doch over een hoe
langer hoe kleiner bezit is gaan be
schikken?
Kras: Dat zijn zeker de oppassanten??
Kris: Kan je begrijpen, nee die zitten on
der de grooteren, zelfs, daar waar men
het 't minst verwachten zou.
Kras: Och, kom, maar ja, als ik even na
denk dan is het weer het oude lied. Daar
is een groep werkers, daar zijn er die
niets doen als critiek uitoefenen en er
zijn de onverschilligen.
Kris: Dan heb je de winkeliers die mee-
nen dat zij het gelag moeten betalen, en
het gedeeltelijk ook doen, zij wijzen op
een deel der burgerij dat rustig af
wacht en niets doet of heel weinig, ter
wijl die beide groepen samen weer zien
of onze plattelanders ook meedoen.
Kras: Zoo blijf je in een cirkel rondtollen.
Kris: Precies, maar op de vergadering is
die cirkel gebroken. Daar zijn burgers,
daar zijn zakenmenschen en er zijn onze
landbouwers met hun fraaie huifkarren
en ongekend mooie kleederdrachten die
samen gaan werken.
Kras: Bravo.
Kris: Ja, maar wacht even. Die groep wer
kers is nog klein, te klein zelfs en daar
om moet ze grooter worden.
Kras: Kan dat dan niet?
Kris: O, zeker en daar wordt aan gewerkt
ook. Alleen men kan de uitslag van
het geheel van die samenwerking be
spoedigen door zichzelf, uit eigenbe
weging aan te melden.
Kras: Hoe dan?
Kris: Er is nog behoefte aan een aantal
huifkarren. Wie kunnen nog een flink
aantal vereenigingsbesturen met vaan
dels gebruiken. Wie hebben nog geld
noodig voor prijzen en het vuurwerk.
Kortom er kan nog heel wat gebruikt
worden.
Kras: En waar moeten ze zich aanmelden?
Kris: Bij den heer J. Louwerse op het stad
huis. Telefoon 12 en het komt. in orde.
Die weet overal raad op of raad mee.
En als die nu spoedig opgaven krijgt,
liefst vandaag nog zul je eens zien wat
Vlissingen op 30 Mei aan de autoriteiten
Beste Gerrit,
Dat is een zeer leelijke gewoonte, welke
kleine Pietje daar aangenomen heeft. Je
schrijft me dat hij stilletjes uit de koektrom
meltjes en de bonbonschaaltjes snoept als
hij in de vroege ochtenduren in zijn eentje
in de kanier rondsnuffelt en dat hij deze
misdaad pertinent ontkent, als hij erover
onderhouden wordt. Je vraagt me nu wat
er tegen te doen is omdat een stevig pak
slaag niet blijkt te helpen.
Kijk eens hier, waarde heer, wat gebeurt
er als je de kat met haar neus op het spek
bindt? Het beest gaat natuurlijk aan liet
smikkelen en snoept net zoolang door, tot
het zijn buikje rond gegeten heeft. Daar is
het een kat voor, zal je zeggen en dat heeft
toch weinig te maken met het geval van klei
ne Pietje. Dat denk jij maar.
Als jij je aankomende zoon zijn zonde wil
afleeren en hij blijkt niet slerk genoeg om
de verleiding te kunnen weerstaan dan moet
je beginnen met de verleiding weg te ne
men. Praat me niet van Spartaansche kuns
ten dat hij moet leeren de verleiding het
hoofd te bieden. Als het kind dat uit zichzelf
niet kan dan ligt het ofi den weg van zijn
ouders om hem dat te leeren. Laat je vrouw
beginnen met alle koekjes en andere lek
kernijen achter slot en grendel le sluiten.
Als Pietje ze niet meer ziet moet hij er met
zijn vurige vingertjes afblijven. Als dat een
paar weken geduurd heeft begin dan met
een schaaltje met een of twee koekjes in
de theetafel te laten staan. Pietje is goo
chem genoeg om te begrijpen, dat als hij
van deze twee koekjes er een kaapt, het
onmiddellijk in de smiezen loopt. Het pro
bleem, hoe van twee koekskes er een te
snoepen zonder tegen de lamp te loopen,
zal zijn verstand nog wel niet kunnen op
lossen. Ik geef het je trouwens le doen, er
zelf een redelijke oplossing voor le vinden.
Een paar weken later laat je vier of vijf
koekjes op de schaal liggen. Dat is voor
Pietje moeilijker, want de verleiding is groo
ter. Je hebt kans, dat Pietje tegen de koek
jes zegl„Ga weg of je bent er niet meer"
en dat inderdaad een van de lekkernijen naar
zijn maag verdwijnt.
Dan is Pietje in overtreding en moet er
gestraft worden, maar zoodanig dat er van
de straf een opvoedende werking uit gaat
Onderhoudt nu den jongen vaderlijk. "Wijs
er hem rustig en bedaard op, dat stelen
leelijk is en dat groote jongens heel klein
zijn als zij niet met hun vingertjes van de
koek af kunnen blijven. Zeg hem, dat je
er voortaan op rekent, dat hij je vertrouwen
waard is. Doe dus een beroep op zijn eer
gevoel. En laat dan weer de koekjes staan.
Kaapt hij dan weer, dan onderhoudt je hem
strenger en straft hem door inhouding van
al zijn-1 ekkers gedurende een week. Stelsel
matig mag hij dan ook de geheele week
geen kruimel snoep hebben, ook al bedelt
hij nog zoo en al zweert hij nog zulke dure
eeden. Vooral je vrouw moet dan standvas
tig zijn want zoodra van de strafmaat wordt
afgeweken en Pietje toch snoep krijgt bin
nen de week, denkt hij natuurlijk,- dat het
met de straf wel losloopt en gaat hij mor
gen aan den dag weer in de koektrommel op
jacht. Meestal is zulk een straf wel voldoen
de om het hem af te leeren, vooral als bij;
een tweede gelegenheid de strafmaat tot
veertien dagen wordt verlengd en stipt wordt
uitgediend. Helpt het onverhoopt niet dan
moeten hem andere straffen worden opge
legd, zooals een uur vroeger naar bed, geen
lekkers op zijn brood, niet mee mogen
wandelen enz.
Neen, Gerrit, je moet den jongen niet
slaan. Dat is heel verkeerd. Door te slaan
maak je de kinderen bang van hun vader
en verhardt je ze veeleer in het kwade. Er
staat geschreven; „Wie zijn zoon liefheeft
spaart de roede niet", maar dat moet je
op de juiste manier opvatten. Dat beteekent
nog niet, dat bij iedere overtreding de jon
gen van dik hout zaagt men planken moet
hebben. Met straffen zooals ik hierboven
noemde „sla" je den jongen veel meer.
En overigens moet je Pietjes zonde niet
te zwaar aanrekenen. Kinderen moeten van
den grond af aan leeren, wat mag en niet
mag. Zij vergen zeer veel geduld en veel
toewijding. Je behoeft niet zacht voor je
jongen te zijn, want dan maak je een pap
kindje van hem. Je moogt hem zeker niet
verwennen. Je moet bovenal voor kinderen
rechtvaardig zijn, want het rechtvaardig
heidsgevoel is bij kleuters sterk ontwikkeld.
Mij dunkt, dat ik je nu genoeg adviezen
heb gegeven. Ik hoop, nog eens te hooren,
of zij resultaat hebben gehad. Wees gegroet
van
PLEUN ZEELAND.
bezoekers en bewoners te zien zal ge
ven.
Kras: Dat kan me dan nogal wat worden.
Kris: O zoo, dat dacht ik ook. Voor de huif
karren zijn pracht prijzen beschikbaar
en de eerste 12 zijn er al.
KrasDat gaat goed. Verder krijgen we
naast de optocht ook nog roei en zeil
wedstrijden, gymnastiek demonstraties
zang en muziekuitvoeringen heb ik ge
hoord.
Kris: De winkels zullen er extra feestelijk
uitzien, overal de vlaggen uit. Nee, dat
zal nu wat worden.
Kras: Ik heb gehoord dat Zeeuwsch Nieuws
blad aan de uitgifte van een feestcourant
werkt.
Kris: Mooi zoo, dan kan heel Walcheren
van verschillende bijzonderheden ken
nis nemen.
Kras: Zoo is het, en kunnen door samen
werking, ook in dit geval weer, vele
kleine dingen tot een grootsch geheel
worden gemaakt.
Kris: En de nieuwe Pier op een waardig
feestelijke opening rekenen.
Kras: Daar is het immers om te doen.
Kris: Natuurlijk. Maar nu nog wat anders.
Heb je gelezen dat binnenkort de wet
op de vestigingseischen in de Kamers
behandeld zal worden?
Kras: Dat heb ik.
Kris: En wat denk jij van dat wetsontwerp?
Kras: Het lijkt me een heele stap in de
goede richting, doch er is naar mijn
meening nog veel te verbeteren over
gebleven.
Kris: Wat zou jij nog meer wenscben?
Kras: Ten eerste, dat naast de drie eischen
die in de wet zijn vastgelegd als: Cre-
diet waardigheid; vakbekwaamheid en
handelskennis om in het bezit van een
vestigings-vergunning te komen er ook
nog een vierde element in zou zijn vast
gelegd.
Kris: Je bedoelt?
Kras Het behoefte-element. Dat slechts
dan de vergunning werd afgegeven, in
dien naast het voldoen aan de drie
gestelde eischen de gevraagde ver
gunning verleend kon worden in een
bevolkingscentrum waar plaats voor
zoo'n bedrijf zou zijn.
Kris: Maar ik las dezer dagen dat elk Mid-
denstandsbedrijf een open bedrijf moest
blijven, d.w.z. dat de mogelijkheid van
vestiging eener nieuwe onderneming niet
mag worden afgesneden door de argu
menten; er zijn in deze branche reeds
teveel ondernemingen, of; er zijn er ge
noeg. Wie aan de drie gestelde eischen
verdwijnen spoedig/
door een pot
Bij alle drogisten.
voldoet, moet een zaak kunnen vestigen.
Daardoor blijft het bedrijf een levend
bedrijf waarin de prikkel werkt dit
steeds te doen beantwoorden aan de
eischen die het volksleven stelt.
Kras: Ik heb je met groote aandacht aan-
gehoordf maar kan het met die laatste
zienswijze niet eens zijn.
Kris: Wlaarom niet.
Kras: W'anneer er aan het aantal be
drijven in elke branche geen paal en
perk wordt gesteld lijkt me die wet
voor driekwart een wassen neus. Im
mers het niet stellen van eeai limiet
laat de mogelijkheid open dat het aan
tal ongebreideld kan voortgaan, want
het geld speelt de hoofdrol daar kun
je alles voor koopen, zelfs vakbekwaam
heid en handelskennis.
Kris: Dat is mogelijk.
Kras: Dus blijft de mogelijkheid van een
t e groot aantal zaken, en dat te groo-
t e aantal staat de ontwikkeling van het
benoodigde aantal in heur levens
kans in den weg. En is de verwachting
dat dit bedrijf levend zal kunnen blij
ven mijns inziens een fictie, eem drog
beeld, mede zeer ten nadeele van de
belanghebbenden uit het heden en voor
de toekomst. Al besloot men om, bijv.
het behoefte element er voor de eerste
5 of 10 jaar bij in te lasschen, dat zou
reeds een beteekenende factor zijn. Voor
al wanneer men na dien datum, aan de
hand van de omstandigheden dan, de
situatie en dus zijn houding opnieuw zou
kunnen bepalen ten aanzien hiervan.
Kris: Dus jij gelooft dat juist het inlasschen
van het behoefte element de prikkel be
ter zou doen werken om het bedrijf be
ter te laten beantwoorden aan de ei
schen van ons volksleven?
Kras: Dat geloof ik absoluut, temeer daar
er dan nog ruim voldoende gelegenheid
overblijft om in vrije concurrentie aan
de eischen en verlangens van het ge
heele publiek te blijven voldoen.
Kris: Had je nog meer verlangens omtrent
deze wet?
Vervolg le kolom pag. 3,
I
