„Van den hak op denlak"
Vlot
2e BLAD
Zoo rillerig?
AKKERTJES
Kreymborg
door KRIS on KRAS
75
KINDERMOND.
ZEfeuVvSCM NiÊUwbuLAL, VaN VüIJDaG S rvr'hiL i93o. Nu 1*.
Kras: Zoo makker, we hebben je verle
den week gemist hé? Ik liep te wachten
en te wachten, dacht, hij komt wel, hij
komt niet, totdat het me te lang duurde
en ik je op ben gaan zoeken, nou je
vrouw was ook alles behalve vriende
lijk hoor. Was die ook ziek?
Kris: Wlelnee kerel, maar die schrok toen
ze je zoo op etenstijd zag komen en
dacht, de hemel beware me voor een
samenspraak tusschen die twee als de
soep gaar en de aardappels gekookt
staan.
Kras: Dat kan ik begrijpen.
Kris: Maar je was nog geen 50 M. van de
deur of ik dacht dat ze een appelflauwte
kreeg.
Kras: Toch niet van mij? Ik had nog
niets gedronken.
Kris: Nee, vanwege haar oudste spruit.
Toen ze jou te woord stond, wilde zoon
lief moeders bedrijvigheid voortzetten
dat hij een groot deel van de suikerbus-
inhoud deponeerde in de borden soep
van Moeder en zichzelf, meenende daar
mede goed te doen. Nou en dan moet
je net mijn vrouw hebben hé. Vermicel-
li-soep met suiker een betere combinati
is moeilijk denkbaar.
Kras: Ha, Ha, die was goed. Nou dien jon
gen van je is net zijn papa hé?
Kris: Dank je.
Kras: Maar was het niet vervelend en
saai zoolang in de kooi?
Kris: Och dat liep nogal los. Je moet we
ten dat ik een reuze gezellige buurman
heb Die man is zooals je weet hande
laar in fijne vleeschwaren en tegelijk
scheepsbouwer-timmerman. Wat een
combinatie hé? Je snapt niet hoe 't bij
elkaar kan komen, maar 't is zoo.
Kras: Dat soort menschen zoo van de brak
waterkant kan ook best een straf bakkie
mee doen.
Kris: Zooals je zegt. Zoo is 't ook met
buurman hé? Z'n mond staat geen mo
ment stil als ie pruimt, maar om me
een beetje gezelschap te houden ging
hij vanwege de drukte in het be be
drijf een kano bouwen in zijn tuin.
Kras: Kon dat?
Kris: O, ja, best. Hij zei, de een bouwt
bergen in zijn tuin, laat ik er eens een
boot in bouwen.
Kras: Zeg ik ook, ieder zijn meug.
Kris: Nou en nou ben ik zoo ongeveer
beter en is hij bezig om de boot af te
schilderen. Wie hem dan koopen wil
vertelt het me maar. Als hij 40 gulden
neerlegt is de fonkelnieuwe praauw
voor hem.
Kras: Da's aardig. Gezellig zoo'n buurman
zeg, wernelijk gezellig.
Kris: O, ik kan best met hem opschieten
hoor, maar vindt je nou niet dal we
genoeg over de huiselijke zaken bezig
zijn geweest. Is er nog wat anders.'»
Kras: Wis en zeker, alleen nog dit je
vrouw beweert dat jij altijd zoo haas
tig gebakerd ben hé?
Kris: Nogal ja.
Kras: Geef ze dan eens de raad om Zater
dagavond een uur aan de overzijde van
een Dameshoedenzaak te gaan staan.
Kris: Als je blieft niet.
Kras: Toch doen, man, toch doen.
Kris: Wlaarom?
Kras: Dan zal ze eens ontdekken hoeveel
kerels er nog veel en veel erger aan toe
zijn dan jij.
Een scherp opmerker verzamelt daar
een schat van gegevens o.a. hoeveel ver
klaarde liefde er deugdelijk is gebleken.
Men moet natuurlijk de scheidingslijn
trekken tusschen de gehuwde en de on
gehuwde staat. Dan is zoo'n proef een
alleraardigste ervaring, die verrassende
resultaten oplevert.
Kris: Wat óók verrassende, maar tevens
ontstellende ervaringen oplevert is het
optreden van de jeugd vooral des Woens
dags en Zaterdagsavonds langs Bellamy-
park, Nieuwendijk en soms éen narstuip-
jes hiervan in Walstraat, St. Jacob-of
Kerk straatje.
Kras: Zeer terecht vroeg de heer Klupper
dan ook om aanvulling van de politie
verordening.
Kris: Ja, maar de Burgemeester en de
Wethouders wilden er niet aan.
Kras: Dat is wel jammer. Want over hoe
meer werkmateriaal de politieman be
schikking heeft, hoe sterker hij slaat in
de uitoefening van zijn plicht.
Kris: En dat is in dit geval mijns inziens
noodig.
Kras: Fatsoenlijke burgers spreken er al
jaren schande over, zooals daar dikwijls
de jongenlui uitvallen, tekeer gaan en
hun baldadige streken bedrijven.
Kris: Moet je daar nu zoo'n herrie over
maken, dat is immers al jaren zoo?
Kras: Juist omdat die schande al jaren
zoo bestaat, en men er al aan gewoon
Pins-four cost,
in onze bekende
betere stoffen
en afwerking
voor leeftijd
12 jaar vanaf
9.
Ook voor jongens-
kleeding vindt II al
leen bij Kreymborg
de alombekende
Waarborg-modellen.
Uw jongen is er netter
mee en uw jongen
doet er langer mee.
is geraakt als een onafwendbaar nood
zakelijk k\vaad, juist daarom, nu dit
alles nog steeds onverzwakt doorgaat,
meen ik in alle ernst dat nu de tijd ge
komen is om er eens radicaal en voor
altijd een eind aan te maken.
Kris: Man, doe het kalm, met wat tact.
Kras: Dat is al jaren geprobeerd, het moet
nu maar eens met meer kracht en ge
weld gaan. Het langer laten voortduren
is een aanklacht tegen de orde bewaring
der Vlissingsche Politie en geeft het pres
tige van het plaatselijke gezag een klap
in het aangezicht.
Kris: Elders hebben zich dergelijke voor
vallen ook afgespeeld, die zijn met wor
tel en al uitgeroeid, dat kan hier ook.
Kras: En als het niet spoedig helpt, dan
doe ik uit naam van vele burgers der
goede stad Vlissingen een beroep op
het corps Marechaussee, met verzoek,
om 's avonds enkele manschappen over
„de Kaai', te laten passagieren; dan zal
je eens zien wat dat uitricht.
Kris: Denk je dat dat helpt?
Kras: Zoo zeker als het trekken van de
zeere kies bij kiespijn. Ik^vind dat onze
gemeente politie veelal te lankmoedig
te goed voor die straat schendende jeugd
is. Maar de ouders moesten vooral ook
wijzer zijn en hun jeugd eens wat strak
ker aan de lijn houden, zelfs de zooge
naamde rijpere jeugd, die zijn vaak niet
minder kinderlijk, 't is een schandaal.
Kris: Enfin met de Wtoningbouw vorde
ren we nu toch. De Raad noteerde een
ton voor den bouw van 33 woningen in
de huurklasse van 3.50 tot 4.— p. week.
Kras: Dat was een wijze en goede beslis
sing want er bestaat groote behoefte
aan.
Kris: Als onze particuliere bouwers nu
ook nog even over enkele nezwaren
heen worden geholpen dan komt wel
licht ook het einde van de bestaande
woningnood misere in uitzicht.
Kras: In diezelfde zitting is er ook afscheid
genomen van het zooveel jaren trouwe
raadslid en de oud-wethouder de heer
Harts.
Kris: Die heeft een prachtige promotie
naar den Raad van Arbeid in Rotterdam
gemaakt hé.
Kras: Zoo is het. En dat zij hem van
harte gegund maar hier zullen we hem
in de vroedschap blijven missen.
Kris: Hij was hier een van de meest trou
we bezoekers der Raadsvergaderingen,
sprak nooit onnoodig, ook niet voor de
tribune, maar wat hij zei, was raak.
weloverdacht en altijd van groote be-
teekenis.
Kras: Daarom luisterde men altijd graag
naar hem. Ik heb ook altijd van dit
Raadslid gedacht dat hij met alle werk
lust deze functie waarnam, niet alleen
in het partij-belang maar bovenal in
dat van de Gemeente en haar inwoners,
met den voorzitter onderschrijf ik dat
we dit raadslid noode zien vertrekken.
Moge hij er met zijn bekwame krachten
in slagen in Rotterdam nog menig nut
tig werk te verrichten.
Kris: Zijn komst aldaar kan door de Vrij
zinnig democraten van de Maasstad als
Het is eigenaardig: hoe ouder een mensch
wordt hoe grooter zijn belangsfePing in kin
deren gaat worden. Let er maar eens op, als
u op straat loopt: oude menschen zijn altijd
vriendelijk voor kleuters en hebben er groot
plezier in, hun gedoe gade te slaan.
Kinderen opvoede» Js de moeilijkste kunst
die bestaat. En de meest verantwoordelijke
want die kinderen zijn straks de menschen
die onze taak in de samenleving overnemen.
Hun handelen als mensch zal goeddeels wor
den bebeerscht door de lessen, die zij van
hun ouders hebben meegekregen en door
de indrukken, welke zij in hun kindsheid
hebben opgedaan.
Over de indrukken, die de kinderziel op
doet, bestaan veel wanbegrippen. Men denkt,
dat het kind weinig ziet en weinig redeneert
weinig begrijpt en weinig aanvoelt. Men is
er vierkant naast, dat is „men" trouwens wel
eens meer.
Het is een waar spreekwoord, dat zegt,
dat kleine potjes vaak groote ooren heb hem.
Kinderen hooren veel en onthouden veel;
allerlei gebeurtenissen maken een diepen in
druk op hun nog onbedorven gemoed en
helpen mee hun karakter te vormen. Daar
om moet de leiding aan kinderen zoo uiterst
voorzichtig en met een begrijpen van de kin
derziel gepaard gaan. Maar wat wordt daar
tegen nog veel gezondigd.
o—
Een neefje van me, vier jaar oud, en een
bengel, kwam gisteren diep onder den in
druk bij me. Met groote oogen van verwon
dering keek hij me aan, terwijl hij opgewon
den zei:
„Oome, oome Pleun, nou moet je eens
luisteren. Dat kleine geitje van de buurman
je weet wel, dat heelemaal wit is en dat al
leen maar lachen kan?"
„Ja Pietje, wat is er met dat geitje?"
„Het staat niet meer op zijn poolen. Het
is doodgegaan hardstikke dood gestorven".
Diep onder den indruk van die verschrik
kelijke gebeurtenis keek Pietje mij aan.
Dat hardstikke-dood gestorven kwam er met
nadruk uit: het moest de geweldigheid van
hetgeen dat geitje overkomen was, de noo-
dige verve en kleur verschaffen. Toch is het
geen uitdrukking, die een nette jongen mag
gebruiken en ik weet zeker, dat als zijn moe
der het gehoord had, Pietje een vermaning
zou hebben gekregen een vermaning, die
volkomen misplaatst zou zijn geweest. Want
Pietje gebruikte die woorden niet omdat hij
die straattaal zoo mooi vond, maar omdat
hij geen andere middelen tot zijn beschikking
had om dat vreeselijke feit op de juiste ma
nier te schetsen. Een vermaning zou slaan
als tang op varken. Een vermaning zou bij
Pietje het gevoel hebben gekweekt, dat zijn
moeder niets begreep van het verschrikkelij
ke lot van het dat geitje^ En hij zou voortaan
wellicht niet meer zoo gesproken hebben
maar zeer waarschijnlijk ook niet meer
dergelijke belevenissen aan de ouderen heb
ben verteld.
o—
Ik trok eens aan mijn pijp en knikte lang
zaam, terwijl Pietje mij aankeek. „Dat is be
roerd voor dat geitje, Pietje", zei ik na ee-
nigen tijd. „Maar dat geitje is doodgegaan,
begrijp je, gewoon doodgegaan en niet hard
stikke-dood gestorven, omdat het niet ge
noeg gegeten heeft".
En toen wou Pietje natuurlijk weten,
waarom dat geitje niet genoeg gegeten had
en waarom de mama-geit haar kleintje had
laten verhongeren. Ik heb geprobeerd al die
vragen te beantwoorden in een vorm, dat zij
voor den kleinen baas begrijpelijk en over
tuigend waren hoewel het mij vaak moei
te genoeg kostte, dat wil ik eerlijk bekennen.
Maar toen Pietje voor den dag kwam met
de vraag of liever gezegd met de uitgespro
ken overtuiging, dat tiet geitje nu vast en ze
ker naar den Hemel was gegaan, waar im
mers alle kleine kinderen heengingen als de
Lieve Heer ze weghaalde van vader en moe
der en toen hij deze overtuiging grondde op
de z.i. volmaakt logische redeneering, dat het
geitje toch een kindje was van zijn moeder
en toch heusch niks geen kwaad had ge
daan, toen heb ik Pietje met een zoet lijntje
aan zijn spelletje gezet. Want tegenover zulk
een redeneering sta je als oiule kerel leelijk
met je handen in het haar; ik geef het den
lezer te doen, zulk een re leneering zóó te
beantwoorden, dat het kind het begrijpt, dat
zijn godsdienstige gevoelens niet worden ge
krenkt en dat ook de logica en de rechtvaar
digheid, waar een kind z er gevoelig voor is,
volmaakt in vorm wordt gelaten. Wie er zin
in heeft mag zijn hersens eens op dit pro
bleem aan het werk zet 1 en, maar ik sla de
plank niet ver mis als ik beweer, dat 99 van
de 100 ouderen in dat geval zouden hebben
gezegd:
„Pietje, ga mijn lucifers eens halen bij tan
te Amelia".
Hèfgeen opvoedkundig misschien niet juist
maar voor de gemoedsrust van Pietje én
van oome Pleun verreweg het beste was.
PLEUN ZEELAND
Gij hebt kou gevat en voelt de koorts
opkomen. Ga naar bed en neem
"AKKERTJES", die als kabouters in
den nacht Uw opkomende verkoud
heid, Uw Griep zullen verdrijven.
Morgen staat Ge op zonder koorts en
voelt Ge U weer prettig en gezond.
Nederfandseh Ongeëvenaard bij gevatte kon
Product Griep^ rheumatische pijnen.
Zenuwpijnen, Hoofdpijn, enz.
Per 12 si. 52 ct. Zakdoosje20ct.
Volgens recept van Apotheker Dumont
AKKER. CACHETS
een belangrijke aanwinst worden ge
boekt.
Kras: Men heeft het in die laatsle Raads
zitting ook nog over de onwelriekende
geuren van onze Vlismar gehad.
Kris: En ni°t t°n onrechte. Het zou wer
kelijk een uitkomst zijn als daar eens
iels door de deskundigen op gevonden
en toegepast werd.
Kras: Dan brengen we ze een serenade
met als clou de seeeiail gecomponeer
de „eau de cologne' marsch voor Vlis
singen.
Kris Begin jij alvast maar met de toon
zetting. Zeg heb je gehoord van de plan
nen der Centrale voor Werkeloozenzorg
Kras: Die werken voor „Jong Holland
snakt naar werk". Er moet 100.000 gul
den bij elkaar komen.
Kris: Hoe doen ze dat?
Kras: Door een collecte, wanneer weet
ik niet, maar overigens werken ze met
bonnen van 5, 10, 25, 50 en 100 cent.
Denkt er om helpen en aanbevelen hoor.
Kris: Natuurlijk, vanzelfsprekend die ton
moet er komen, helpt U allen even mee
Dames en lleeren?
Kras: Dank U.
Kris: Dat had ik moeten zeggen.
Kras: Oh...?
Het verwerken van fruit in blik
een voorname factor voor de
fruitteelt.
Dat de fruitteelt in ons land een belang
rijke uitbreiding ondergaat, is wel over be
kend. Het is dan ook wel te voorzien dat
binnen enkele jaren, nog meer fruit op de
veilingen zal worden aangevoerd en men
vraagt zich wel eens af, kan alles wel ver-
consumeerd worden?
Wanneer werkelijk binnen enkele jaren
alles op volle kracht zal zijn gekomen, zal
men ook afzet voor deze producten moeten
vinden.
Van groot belang voor onze fruitteelt, is
wel het verwerken van fruit in blik. Immers
vruchten in blik kunnen niet bederven.
De vruchten zijn verpakt in luchtdichte
afsluiting, waardoor bederf van buiten niet
kan worden veroorzaakt. Ze worden gedu
rende een bepaalden tijd aan een tempera
tuur blootgesteld, waarbij bacteriën en mi
croorganismen, die bederf kunnen veroorza
ken, gedood worden.
Rauw fruit is niet altijd versch en ver-
