„Van den hak op den tak"
Tegen hoofdpijn
neem n "AKKERTJE
2e BLAD
Crisispublicatiën.
^MUWWITGLOOR^
«Mooie, urittc thndm
IVO ROL
door KRIS en KRAS
IV. Zeepfabriek v/h. De Haas v. Brero, Apeldoorn
OP STAP.
DOOS 20CT. TUBE 40 EN 60 CT.
De nieuwe vinding van Apotheker Dumont
wordt door iedereen geroemd om haar verras
send snelle werking bij hoofdpijn en migraine.
Prettig innemen, smaakloos, géén maagstoornissen.
Ongeëvenaarde werking tegen kiespijn, zenuw
pijn, onbehaaglijkheid, slapeloosheid, „kater".
Ook bij gevatte kou, koorts, griep en influenza.
II
ZEEUWSCH NIEUWSBLAD VAN VRIJDAG 1 3 MAART 1936. No. 11.
Onderbeplanting Boomgaarden.
Zooals bekend, werd tot dusver bij het
controleeren van boomgaarden en onderbe
planting berekend naar de helft van de op
pers lakte, welke door boomgaard wordt in
genomen
Hierin zal voor 1936 wijziging worden
gebracht in dien zin, dat rekening zal wor
den gehouden met de oppervlakte die wer
kelijk met onderbeplanting is be.eeld.
In verband hiermede worden alle geor-
ganiseerden, die momenteel de grond
in den boomgaard voor meer dan 50'o/o met
aardb.ien en/of frambozen hebben beplant,
verzocht vóór 14 Maart a-s. aan de Afd.
Tuinbouw der L. C. O. voor Zeeland te Goes
onder vermelding van het Org. No. te willen
berichten:
a) hoe groot de boomgaard (of het ge
deelte van de boomgaard) is, waarin aard
beien of frambozen zijn geplant.
b) welke oppervlakte daarvan werkelijk
met aardbeien is béteeld.
Voor elke rij frambozen moet een strook
grond van 1.5U M. worden berekend.
Kris: Nou hoe vind je het Huishoudkas-
boek?
Kras: Dat is piekfijn in orde hoor, eerst
stond ik er wat afwijzend tegenover
je hoort tegenwoordig van zooveel rare
dingen maar 't is me alles meege
vallen.
Kris: Ja, je moet kaf van koren weten te
onderscheiden.
Kras: N ee maar hier zal Zeeuwsch Nieuws
blad alle eer mee inleggen.
Kris: En de adverteerders ook.
Kras: Natuurlijk. Door die prachtige sa
menwerking is er een mooi, doe» ma lig
stuk werk tot stand gekomen. Maar hoe
worden die boeken nu uitgege en'?
Rus: Allereerst aan de opgege en klanten
van de adverteerders.
Kras; En dan.
Kris: Dan aan de abonnees in Viissingen,
die er uiteraard in dit geval het meeste
aan hebben.
Kras: Juist. Maar worden die dan thuis
bezorgd?
Kris. Misschien straks wel, in aar wanneer
er nu zijn die heel erg benieuwd zijn
naar deze inderdaad belangrijke uitga
ve dan mogen zij ze nu reeds komen
afhalen.
Kras: O, juist dus alleen maar de klanten
van de adverteerders en een aantal a-
bonnees. Kan niemand anders zoo'n
boek bekomen?
Kris: Zeker, zoover de voorraad strrekt,
ook personen die geen abonné zijn,
doch dit voor minstens 1 jaar willen
worden kunnen, zoolang de voorraad
strekt, hiervan mede proii.ee.en.
Kras: Dat is een pracht gelegenheid. Nu
dan wek ik iedere huisvrouw in haar
eigen wel begrepen belang op, er voor
te zorgen dat ze er als de kippen bij is.
Krir: Kalm aan een beetje, 't zijn dames
en geen kippen.
Kras: ja wel. Maar ik was zoo enthou
siast. Zoo'n boek mag toch in geen
enkele woning ontbreken zeker?
Kris: Dat ben ik absoluut mei je eens en
zeker zal iedere verstandige lezeres
wel eens bij haar kennissen informeeren
of die reeds met deze merkwaardige
uitgave kennis hebben gemaakt.
Kras: Wanneer dat gebeurt ben ik volko
men gerustgesteld, in de overiuiging dat
de boeken weg zullen vliegen.
Kris: Natuurlijk gebeurt dal. Ik zei immers
dat we in Viissingen allemaal verstan
dige huisvrouwen hebben?
Kras: O. juist. ja. dan is het goed. Maar
wat heb je daar een brief?
Kris: Ja, nota bene uit Rijswijk.
Kras: Uit Rijswijk, in Zuid Holland? het
vroeger zoo gunstig bekende faillise-
mentsdorp? vlak bij den Haag? De
woonplaats van Henri ter Hall, dat
dorp van waar je over diè fraaie Hoorn
brug moet vluchten om op de nieuwe
verkeersweg te komen
Kris: Bent U uitgesproken? Nu dan hebt
U volkomen gelijk. Maar die brief is
aan ons gericht.
Kras: Aan ons? Wat hebben wij aan de
Rijswijksche weg uitgespookt?
Kris: Wat jij daar hebt uitgericht weet
ik niet, ik weet wel wat ik er gelaten
heb
Kras: Zeker een leuk Haagsch kennisje,
uit Scala of zoo.
Die Sneeuwwit-gloor zorgt
toch maar goed voor U:
Ongekend goede kwaliteit:
niets bleekt zóó blank als
Sneeuwwit-gloor.
Bovendien bij elk pak nog
zoo'n aardig cadeautje voor
de kinderen.
Gebruik dus voor het
bleeken nooit anders dan:
1 Irfejzkt AjzMSX,
wmimami
Kris: Kun je net gelooven. Man denk er
om ik beu getrouwd.
Kras: Dat is mijn schuld niet, maar wat is
er nu met dien brief.
Kris: Die komt van een pharmaceutisch
Laboratorium.
Kras: Een Far-ma-keu-lies-laboratoor ium?
is dat nieuwe spelling? Kun je dat eten?
Kris-. Man doe niet zoo dwaas. Lees jij
Zeeuwsch Nieuwsblad, daar staat het o
zoo dikwijls in.
Kras: \\aar staat dat dan?
Kris: Bij de advertenties.
Kras: Bij de advertenties? Is me nooil op
gevallen.
Kris: Moet je beter de krant lezen, maar
die -brief handelt over een dierenge-
neesmiddel, en zoo'n geneesmiddel
wordt op dat laboratorium gereedge
maakt.
Kras: O dus een dieren apotheek?
Kris: In dit geval wel. Het komt van het
laboratorium Ulco, waar ze een speci
aal soort zalf voor de koeien bereiden.
Kras: Voor de koeien? O, dan is het ze
ker tegen mond en klauwzeer.
Ik moet met een kort krasje volstaan de
ze week. Ik heb geen tijd om veel te schrij
ven. Hoe een man als ik, die niets om han
den heeft, het toch zoo druk kan hebben dat
hij geen tijd heeft voor het weinigje werk
dat hem overgebleven is? Ja, dat gaat meest
tijds zoo: hoe minder iemand te doen heeft
hoe drukker hij het he,eft. Maar ik heb de
ze reis een geldige reden, want ik moet op
reis Ik ga het land in voor een paar dagen.
Een paar zakelijke dingen behandelen, deze
en gene oude kennis en familie eens plotse
ling op het dak vallen, enfin, zoo een beetje
lanterfanten. Vacantie met een zakelijk tintje.
Of ik er blij inee ben? Eerlijk gezegd
ja. Een mensch heeft het noodig, bij tijd
en wijle eens andere gezichten te zien, eens
in een andere omgeving te komen, eens los
zijn van zijn huisjas en zijn pantoffels en
zijn pijp. Ik ben een groot voorstander
van vacantie en ik kan mij niet begrijpen
hoe er menschen zijn, die niet van vacantie
houden tenzij ze het zeggen omdat zij
geen geld hebben om met vacantie te gaan.
In dit geval verkeeren er helaas maar veel
te veel menschen in dezen tijd.
Vacantie is noodig voor iedereen, al is
het maar enkele dagen in het jaar. Je moet
er eens uit zijn. De huismoeder moet eens
per jaar voor een dag of wat van de zorg
voor de pot en de stofdoek en de galen in
Pietje z'n kousen bevrijd worden, de huisva
der moet zijn werk en zijn nog niet volledig
ingevuld aanslagbiljet eens uit het hoofd
kunnen zetten. Als het even gaat, moet men
zijn kinderen niet op vacantie meenemen,
maar bij familie of kennissen goed bezorgd
achterlaten, zoodat men er op reis geen ge-
ipdeker over heeft. Dat is heelemaal niet
hartelooswij zorgen 360 dagen van het
jaar voor onze kleinen en wij gaan juist op
reis om straks met meer lust en levensener
gie voor hen te kunnen zorgen.
Ik ben al een dag of wat blij met mijn uit
stapje, dat per saldo toch zoo weinig om
het lijf heeft. Gek, dat een mensch in dat
opzicht nog iets kinderlijks heeft; hij kan
zich blij maken met het vooruilzicht van
een prettig iets. Je loopt zoo'n beetje te mij
meren over de genoegens van liet reisje
en vaak geniet je er bij voorbaat veel meer
van, dan wanneer je de reis zelf beleeft.
Dat is juist het leuke: dan heb je dubbel
plezier van je centen.
Mijn vrouw, die niets zegt, maar hel hee
lemaal niet naar haar zin heeft, dat ik een
paar dagen op stap ga buiten haar zorgelij
ke hoede, is bezig een koffer vol te pakken,
waaruit ik straks de helft weer zal moeten
uitpakken. Uit pure ongewoonte stopt zij
er veel te veel in.
De lezer zal wel begrijpen, dat bij zooveel
drukte in den huize Zeeland van het samen
stellen van een behoorlijk krasje niet veel
terecht komt. Mijn gedachten dwalen telkens
af en mijn pen teekent spoor!reintjes op het
papier. Tot de volgende week; dan ben ik
weer rustig en wel thuis en zal tien tegen
een zoo ondankbaar zijn te zeggen, dat je
wel kunt reizen en 'rekken, maar dat je
toch maar het beste bij je eigen kacheltje
bent. Wat natuurlijk waar is, maar dat toch.
de genoegens van het reizen in een ver*
keerd daglicht stelt.
PLEUN ZEELAND
Kris: Heb jij dat wel eens gehad?
Kras: Kan ik me niet precies herinneren of
't zou bij m'n kinderziekten geweest
moeten zijn.
Kris: Best mogelijk, maar hier gaat het
over geen mond- en klauwzeer, maar
over speiienzalf.
Kras: Daar weet ik niks van.
Kris: Niet noodig ook maar onze boeren
die melkkoeien hebben weten het zoo
veel te beter.
Kras: Maar wat hebben wij daar dan mee
te maken?
Kris: Zal ik je zeggen. Wanneer je inliet
land de koeien ziet melken, gebeurt het
wel dat de dieren onrustig zijn.
Kras: Zeker als ze jou zien.
Kris: Vaak komt dat omdat de spenen
v.yi de uiers verwond zijn geraakt, soms
door onoordeelkundig melken, vaak ook
door andere oorzaken. Nu zijn er boe-
met
Buisje met 12 stuks 52 cent. Metalen zak-etui met 3 stuks 20 cent.
ren die zich daar niets van aantrek
ken, doch niet veel gelukkig. Het zou
ook slecht zijn voor de melk, want dan
komen er allerlei onreinheden in. Je
hebt toch wel eens van streptocoecen
gehoord? Dat zijn die gevaarlijke be-
standdeelen voor de menschen die de
melk gebruiken.
Kras: Ja de kantonrechter legde onlangs
nog eens een zware straf op wegens het
knoeien met de melk door een boer,
die de zaak niet zuiver had gehouden.
Kris: Precies. En dat is maar goed ook,
want wij vertrouwen er op, dat de melk
die we drinken ons geen schade zal
kunnen doen. Nu is daar een veearts,
meneer Verdoorn, die speciaal voor
de uiers van de melkkoeien die spe-
nenzalf heeft gevonden, een zalf dia
voor de (lieren een wel '::::.1 i maar
voor ons ook.
KrasDat moeten onze boeren dan al
lemaal weten.
Kris: Daarom adverteeren ze die zalf ook
en praten wij er hier nog eens rustig
over na. Dat kan niet anders dan de
koeien en de boeren en de melk tea
goede komen.
Kras: En de spenenzalf natuurlijk ook.
Maar nu zal ik je nog eens wat vertel
len.
Kris: En dat is?
Kras: Deze week maakte ik een zwerf
tocht door de Wlalchersche duinen, en
kwam terecht bij „Duinroosje."
Kris: Duinroosjes? Dat is vroeg genoeg,
die bloeien toch nog niet?
Kras: Nee, Duinroosje is de naam van
een huisje, even voorbij „Kaapduin", je
weet wel dat paleis van den heer Schrij
ver.
Kris: O precies, ja. Nu en wat was daar?
Kras: Daar woont de heer Jacob Norden,
je hebt misschien wel eens van die
sportieve 74-jarige wandelaar gehoord.
Kris: Ik meen me hem te herinneren ja.
Kras: Deze krasse oude heer is niet al
leen een weldoener voor velen, doch
ook een aardige publicist. Vooral in rijm
vorm weet hij zulke aardige en mooie
dingen te zeggen.
Kris: Dat wist ik niet.
Kras: Ik ook niet. Maar zoo onverwachts
maakte ik er kennis mee, en kon niet
nalaten daar eens met je over le spre
ken.
Kris: Maar wat heeft je dan zoo getrof
fen?
Kras: Wiel eenige maanden geleden was
de heer Norden eenige weken op reis.
Hij bezocht toen de Belgische ha\enslad
Antwerpen, waar hij een belangrijk deel
van zijn leven had doorgebracht. Nu had
het hem steeds verdroten, dat er nog
zooveel Belgen zijn, die zoo weinig
vriendschap voor de Hollanders koes
teren. En hij wist ook, dat het omge
keerde juist hij heel veel Hollar* rs
het geval was. Maar evenzeer was liet
hem bekend hoezeer in ons land de
zware slag was meegevoeld die den jon
gen Koning en het gansche volk der
Belgen had getroffen, door het vei lies
van den onvergetelijke Koningin Astrid.
