Luchtwapen
1
Eskader Richthofen*
Een zware dagdienst.
Een bezoek aan het eerste
eskader van dit wapen
Bé;
'f
it nu
Links boven:
Een formatie van het
jachteskader Richtho
fen vliegt over het
Icarus-gedenkteeken in
Döberitz.
Rechts:
De manschappen van
het jachteskader wor
den ook opgeleid tot
infanterist.
HET is ontegenzeggelijk een feit,
dat het Duitsche luchtwapen in
den wereldoorlog een naam ge
kregen had, die dit wapen eer
aandeed. Figuren als een Von
Richthofen, die men „De Dui
vel der Lucht" noemde, die in zijn roode
vliegtuig tallooze tegenstanders omlaag-
schoot, hebben de roem van de Duitsche
oorlogsluchtvaart gevestigd.
Op 21 April 1918 keerde ritmeester Frei-
herr Von Richthofen niet meer terug van
zijn dagelijksche vlucht naar het front.
Zijn eskader maakte zich ernstig ongerust
over zijn lot. Alle in de buurt liggende dee-
len van het front werden gewaarschuwd
en kregen het verzoek naar den vliegenier
uit te kijken. Andere vliegers stegen op.
Het legercommando zond een radiovraag
aan den vijand, maar tevergeefs. Eerst op
23 April vond een soldaat in de onmiddel
lijke nabijheid van het vliegveld, waar Von
Richthofen verblijf gehouden had, een
Britsche berichtkoker. Deze bevatte een be
richt van het Britsche vliegkorps, dat Von
Richthofen in een luchtgevecht doodelijk
gewond was en met militaire eer was be
graven. Bij dit bericht bleef het. Pas na
den oorlog vernam men, dat Von Richt
hofen in de buurt van Vaux sur Somme 'n
noodlanding achter de vijandelijke front
lijn moest maken. Terwijl hij nog in de
lucht was, naderde van achteren een vij
andelijk eskader. Een jonge Canadeesche
vliegerofficier, Roy Brown, die pas kort
aan het front was, opende het vuur op het
roode vliegtuig. De eerste schoten van zijn
machinegeweer troffen den vlieger doode
lijk. De machine stortte omlaag. Britsche
officieren hebben hun dooden tegenstander
een waardige begrafenis gegeven in de
vreemde aarde. Zeven jaar later werd de
doode held naar Duitschland vervoerd en
daar ter aarde besteld. Een der vliegeniers
van dit Von Richthofen-eskader was Her
mann Göring, thans rijksminister in
Duitschland. Hij was ook de laatste com
mandant van dit eskader in den wereld
oorlog, volgde Von Richthofen in zijn
commando op. Als rijksminister van lucht
vaart kan Göring dus als een autoriteit, 'n
deskundige beschouwd worden.
Inmiddels hebben in de organisatie dezer
luchtmacht weinig veranderingen plaats
gehad. De eenmotorige jachttoestellen voor
één persoon zijn nog steeds de hoofdzaak
in die organisatie en de parade-exerceer-
en gevechtsformaties der eskaders zijn on
veranderd gebleven. Alleen zijn de model
len veel moderner geworden en zijn over
al tal van verbeteringen aangebracht, niet
het minst wat betreft de snelheid en de ac
tieradius der toestellen.
De kleinste luchteenheid, de „Kette" be
staat uit drie vliegtuigen, meestal in wig-
vorm vliegend. Drie vliegtuigen zijn van
elke formatie de grondvorm. Drie van zul
ke „Ketten" vormen een „Staffel", dat dus
uit 9 toestellen bestaat.
Met de Ketten-formatie kan men ver
schillende groepen vormen: De Ketten-
hoek, de Ketten-rij links en de Ketten-rij
rechts. Uit deze grondvormen kan men
weer nieuwe formaties ontwikkelen. Bij
de „Staffel", die uit drie „Ketten" bestaat,
komen nog meer vormen te pas: De Staf-
fel-colonne, de zwerm-wig, en de Staffel-
front. In den naoorlogstijd werden de in
den oorlog ontwikkelde gevechtsformaties
tot vaststaande bewegingen verheven, die
tegenwoordig in alle landen ter wereld ge
lijk zijn.
Met deze kennis gewapend, betreden wij
de „Fliegerhorst Döberitz", waar het Von
Richthofen-eskader thans verblijf houdt.
In rechte lijn staan negen solo-jagers op
het veld: een „Staffel". Op het balkon van
het commandogebouw staat een officier en
deelt bevelen uit. Dan beginnen de motoren
oorverdoovend te brommen. De propeller-
storm vaagt over het veldDaar geeft een
„Staffel" gas en rolt het veld af, schiet om
hoog. Ketten, wiggen, rijen en colonnes,
loopings en kurketrekkersze toonen, wat
ze kunnen. Alle bewegingen worden tege
lijk uitgevoerd en alle toestellen als door
een onzichtbare geestenhand bestuurd.
Een leekenvraag: Hoé worden in de lucht
bevelen gegeven? „De Kettencommandant
geeft de kameraden links en rechts met de
hand of door het schommelen van zijn ma
chine een teeken, en deze teekens met de
hand zijn zoo vastgesteld, dat de anderen
direct begrijpen, welke beweging nu gaat
volgen. Maar ook kan men het radio-toe
stel gebruiken," vertelt een officier ons.
De jonge jachtvliegers worden zoolang
gedrild, tot zij haast alle volleerde kunst
vliegers zijn. Niets wordt over het hoofd
gezien! De snelheid der jachtvliegtuigen is
sedert het einde van den oorlog verdub
beld, de modernsten bereiken ongeveer 400
kilometer per uur. Dat beteekent een ge
weldige vergrooting der lichamelijke en
geestelijke eischen, welke men den piloten
stelt.
„Ik wil legervlieger worden!" In hoeveel
jongenshoofden komt die wensch niet op!
Hoe velen voelen roeping, en hoe weinigen
zijn er uitverkoren! Wie jacht vlieger wil
worden, moet eerst kunstvlieger zijn en
de luchtacrobatiek tot in de finesses be-
heerschen! Dan komt nog de wapenleer, 't
vliegen in formatie, het zuiver schieten in
de lucht enz. De strengste discipline bij het
formatie vliegen is het hoogste gebod bij
alle militaire vliegers.
En de persoonlijkheid blijft de laatste
factor voordat men wordt opgenomen in
het jachtvliegercorps. De candidaat moet
een kerel zijn, daar de jacht vliegerij aan
lichaam en geest de hoogste eischen stelt.
En iedere candidaat wordt eerst streng ge
keurd. De oogen moeten zoo scherp zijn als
van een adelaar, het evenwichtsgevoel moet
op de minste afwijking reageeren, de tegen
woordigheid van geest moet bijzonder
groot zijn. Onverschrokkenheid is een al
lereerste voorwaarde! In elke situatie moet
men bliksemsnel een besluit kunnen ne
men. De lage-drukkamer beslist voorts of
men vlieger kan worden. Voldoet men daar
niet, dan is het uit met de heele vliegerij.
„Hallo!" Daar rent een jonge piloot over
het veld. Men entert hem en vraagt hem
uit.motorsterkte, machinemerk, maxi
mum snelheden, bewapening.het baat
niet. Hij geeft geen inlichtingen.
Hoog in de lucht speelt zich een verwoed
spiegelgevecht af. Twee solo-jachtvliegtui
gen razen in nauwe cirkels om elkaar heen»
trekken steeds kleinere kringen, trachten
boven elkaar te komen. Een ervan zakt af
de ander schiet als een havik op zijn
prooi neer en opent het vuur.losse patro
nen.
Op 2000 Meter hoogte vliegt een „Kette".
Drie jachtvliegers snijden haarscherpe
bochten, en draaien loopings. Een meter
ruimte tusschen de beide vleugel-uiteinden.
Gesloten formatievliegen het moeilijk
ste, dat er bestaat! Slechts zwaar-gedrild
vliegpersoneel kan zulke prestaties leve
ren.
Het is een genot om te kijken. Als aan
een touwtje, zoo gelijk verloopen de be
wegingen. Nu schiet de „Kette" omlaag,
naar de aarde. Op de seconde of gelijk rol
len de wielen van de landingstoestellen
over het veld, naar de tankplaats, waarvan
de tanks diep onder den grond liggen, in
een kelder. Een klep in den grond gaat
open en de tanker trekt de twintig meter
lange slang eruit.
Van den vroegen morgen tot den laten
avond heerscht er hier groote drukte. Om
5 uur 's morgens is er reeds reveille. Zes
tig minuten later is alles aangetreden voor
den technischen dienst. Dat wil zeggen: 't
grond-personeel maakt de machine's start
klaar, inspecteert de motoren, het stuur en
de andere bewegende deelen en om 7 uur
gaat de eerste Staffel de lucht in, weldra
gevolgd door alle anderen, 's Middags exer
citie en theorielessen.
Terzijde van het vliegveld liggen de
vuurdoelen. Daar stijgen groene lichtkogels
van omhoog. Met volgas raast een jacht-
toestel omlaag. Het machinegeweer blaft,
projectielen slaan in de op den grond lig
gende schijf. Om bij zoo'n val, in een hoek
van 45 0 met de aarde omlaag, de machine
in de macht te houden en tevens te rich
ten, te schieten, te treffen het is haast
ongeloofelijk, wat menschelijke energie en
een koel hoofd kunnen bereiken!
Bij iedere groep vliegtuigen en afweer
geschut behoort een verbindingstroep met
telefoongroepen en gemotoriseerde radio-
afdeelingen. Zij moeten, behalve de vele
aardverbindingen tevens radioverband hou
den met alle luchtgroepen, die opgestegen
zijn.
„Kan men vanuit een vliegtuig draad
loos telefoneeren? Overstemt het geronk
der motoren de stem van den piloot niet?"
De officier lacht: „Ieder vliegtuig if
voorzien van een installatie voor draadloo-
ze telefonie. Onder de vliegkap is de kop
telefoon aangebracht. Maar en nu komt
het merkwaardige de microfoon zit niet
voor den mond, maar tegen het strotten
hoofd, in de hals dus. Indien men de micro
foon voor den mond had, zou het geronk
van den motor inderdaad een gesprek on
mogelijk maken. Spreekt de vlieger thanf
echter zacht, dan brengt de strottenhoofd
membraan de electrische trillingen naar t
achter den piloot aangebrachte kortegolf-
zendstation over, zoodat de vliegers onder
ling kunnen spreken en tevens verband
met de aarde mogelijk is.
Sedert den 17den Maart 1935 slaat dit
eerste Duitsche luchteskader weer frank en
vrij de vleugels uit. Jachteskader Richtho
fen! Dat is een trotsche, beroemde naam.,
en het is de droom van menigen Duitschen
jongen om ééns commandant te mogen
worden van deze groep reuzenvogels!
Een toestel om de nadering van vijandelijke vliegtuigen reeds op grooten afstand
vast te stellen. Het Japansche leger o.a.is met.een groot aantal van dergelijke
toestellen uitgerust.
jlh een gevaarlijxe glijvlucht omlaag!