Wat brengt de toekomst? „Van den hals op den tak" leder pak HONIG's VERMICELLI Soï,S GRATIS 2e BLAD —/sHEfUWWlTBLDORl— Ook al griep? AKKERTJES Dreigt een oorlog tusschen Rusland en Japan? Grooter helderheid minder slijtage Meekt AMm JÖg Aooz! J&Êk9 Ont Bulten- landsch Overzicht N.V. Zeepfabriek v/h. De Haas v. Brero, Apeldoorn door KRIS en KRAS KlMMETIEKERIGHEID. bevat tar kennismaking ean BOUILLONBLOKJE mSUWJSLAP TAN VRIJDAG 14 FEBRUARI 1936. No. 7. Een lezer, die sciirijit, onze dueeuzeauigen omtrent uen ïulernauoaaleii poniionen iue- stana met veei Dclangaieidiig ie ieu.en, vraagt ons een nauere imeeaziettnig van üe oorza ken van liet contact uissonca Kusxanu en Jaj>aii, Vooral nu er rceas gerucütcn gaan, dat in Azie ue legers zien te^en ©zander sa mentrekken krijgt de verhouding tusschen deze grootmaenten een bijzondere be.eeke- nis en wij voldoen daarom gaarne aan het verzoek. Reeds in het begin van 1935 hebben bot singen tusschen Japansche en Mongoolsche troepen plaats gevonden. Toen in Juli van het vorig jaar de Japanners de lijn 'iientsjin —Peking—Kalgan b^zetLn, waaruoor Nuord China volledig onder Japanschen invloed kwam te slaan, werd de gespannen verhou ding tusschen Japan en de Mongoolsche volksrepubliek nog vergroot. De Mongoolsche volksrepubliek, die na den val van het witgardistische regiem, door Baron Ungern-Sternberg gesticht werd, sloot in 1921 met Sovjet-Rusland een bondgenoot schap, dat in wezen Rusland in Mongolië hetzelfde patronaatschap verschafte, gelijk Japan dit thans in Mandsjoekwo bezi'. Rus sisch-Japansche machtsfactoren staan der halve aan de Mandsjoerijsch-Mongoolsche grens tegenover elkaar, die door de onnauw keurige markeering dikwijls aanleiding geeft tot bloedige gebeurtenissen. o Voor Rusland is Mongolië niet alleen een waarde ol economisch e xploitatiegebied, doch zijn bestaan als Russische patronaat-staat be zweert eveneens in zekere mate het gevaar van een z.g. autonomen staat in het Verre Oosten, betgeen door Japan vurig ge^euscht •wordt, terwijl aan den anderen kant dit gebied een vruchtbaar terrein is voor verdere verbreiding der bolsjewistische idee in Oost-Azië. De belangen van Japan zijn precies daar tegenover gesteld, daar het door het bezit van Mongolië, dat als wolproductiegebied van groote waarde is, zich van Australië in zake den wolinvoer onafhank lijk /o i kun nen maken. Daar dit gebied in het Noord- Westen rijke bodemschat en heeft zou het voor Japan om deze reden eveneens van groot belang zijn. Tenslotte is de Mongool sche volksrepub'iek de economis he invals poort voor Noord-China. Op het ocgenbük vertoeft een Mongoolsche delegatie te Mos- co u, teneinde een militair verbond met de Sovjetunie te sluiten, hetgeen tot de verhoo ging der spanning in het Verre Oosten on getwijfeld het zijne bijdraagt. Doch ook aan de Noordgrens van Mandsjoekwo zijn bloe dige botsingen geen zeldzaamheid. Terwijl Japan teneinde zich te veront schuldigen, zich steeds beroept op de niet duidelijk gemarkeerde grenzen, heeft Rus land zich op het standpunt gesteld, dat de grensverdragen tusschen Tsaristisch Rusland en China heden ten dage nog steeds van kracht zijn. Behalve deze beide, steeds tot conflicten aanleiding gevende factoren, zijn nog een heele reeks andere punten van geschil tus schen Japan en Rusland, die hoewel niet allen publiek bekend, toch eveneens van groot gewicht zijn o Verleden jaar heeft de Sovjetregeering geweigerd de concessie van de Noord-Sacha- liensche petroleummaatschapuij een Japan sche onderneming, die tot het einde van het volgende jaar loopt, voor een verdere vijf tien jaar te verlengen. Japan is wal zijn be hoefte aan petroleum be reft, voor 69 pro cent op het buitenland aangewezen. Voorna melijk komen als invoerlandcn Amerika en Nederiandsch-Indië in aanmerking. In 1926 sloot Japan een verdrag met Sovjet-Rusland waarbij bepaald werd, dat Rusland aan een Japansche onderneming een concessie zou verleenen voor de exploitatie der petroleum- bronnen van Sachalien, dat na den Russis h- Japanschen oorlog Russisch bezit gebleven was. Japan hoopt op deze wijze wat zijn pe- troleuminvoer betreft, van het buitenland, althans van Amerika, o ^afhankelijk te wor den, hetgeen bij een e entueel confli t tus schen Japan en de Ver. Staten van groole 't Is toch maar fijn, dat je wasch er zóó kraak helder en hagel-wit uitziet als ze met Sneeuwwit- gloor behandeld wordt. beteekenis kan zijn. Hoewel de onderhande lingen tusschen Rusland en Japan betreffen de het verlengen der concessie nog gaande zijn, is het onmogelijk thans reeds le voor spellen of deze een voor Japan gunstig re sultaat zullen hebben. Tenslotte zijn het de visscherijrechten in de Siberische wateren, die een bron van oncerigheid zijn tussch n de beide mogend heden. Hoewel volgens het vredesverdrag van Portsmouth verschillende g:bie:'en aan gewezen zijn, waar de Japansche visschers hun bedrijf kunnen uitoefenen en een Ja pansche onderneming, die de vischvangst in deze regionen gemonopoliseerd heeft, ge durende het afg.-loo--.en jaar een nettowinst van f 6 millioen gemaakt heeft, worden Japans eïschen steeds grooter. o— Eenige maanden geleden -heeft de Japan sche regeering van Rusland gunstiger voor waarden geëischt, voorwaarden, waarover op het oogenb'ik nog onderhandeld wordt, daar Rusland ongeneigd is gebleken Japan deze zonder meer toe te slaan. Het Russische blad Izwestjia" neemt in dezen stelling en verklaart ronduit, dat de tijden voorbij zijn, dat een dergelijke onna tuurlijke eisch van Japan ingewilligd zou moe ten worden. Zoo stapelt in het Verre Oosten het ééne conflict zich op het andere, en aan de Noordgrens van Mandsjoekwo, in het Mon- goolsch territorium alsmede- op Sachalien staan de strijdkrachten der beide naties tot aan de tanden gewapend tegeno er el kaar. Het is slechts een kwestie van tijd, dat men de gordiaansche knoop zal doorhakken en men al deze conflicten van stra egische en economische aard met het zwaard zal beslechten. Dat een gewapend conflict tus schen Japan en Rusland voor Europa vn de grootste betekenis zal zijn, zulle wij in een volgend artikel uiteen zetten. Kris: "Wlat zie ik toch voor vreemds aan je? Kras: "Wie moeten bezuinigen, daarom pas ik me ook aan en begin van bovenaf. Kris: Hoe zooV Kras; Ik draag tegenwoordig geen hoed meer. Kris Oh..., is dat het, maar wal hebben we deze week voor nieuws? Kras: Allereerst eens een eere saluut aan het Leger des Heils. Kris: Wal is je daarmede overkomen? Kras: Feitelijk niets. Maar Zaterdagavond trok haar werk in Vlissingen toch wel oTn bijzondere aandacht. Ze deden trots de strenge koude op dien dag weer hun gewone evangelisatie-werk. Het viel me op hoe ieder zijn best deed om gauw een warmer plekje dan de koude straat te vinden, do.h de heilsoldaten verrichten ongestoord hun roeping. Kris: Ja die menschen doen krachlens hun overtuiging vol overgave een practisch Christendom in het Openhaar beleven waar je het grootste respect voor moet hebben. Ze hadden zeker weer wel flinke belangstelling. Kras: Zooals ik je zeg, het liet dien avond Deze week slechts een kort krasje. De re den? Pleun heeft een stij.e rechterarm van de rimmetiekerigheid, zoo.Js zijn wederhelft zegt. Daardoor is in de eerste plaais het schrijven lastig geworden, maar nog lastiger is dan zijn humeur, want er is niets, dai ie mand zoo lastig kan maken ais rimmetiek. Vraag liet maar eens aan iemand, die er ver stand van heeft. ivxenscnenuex, wat een akedg ding is dat. ioeii hi. van ue week zou opstaan en daarnij leunde op mijn rechterarm, zwikte ik door. i/aur Kreeg ik me toen onverwacht een pijn- sciieui aour üie arm en die schouder. Ik dacht subiet, dat ik geen arm meer over hield. „Wiat een gelukdacht ik, dat wij hier niet wonen in het Derde Rijk. Dan zou ik liiet eens de straal op kunnen, want met die stijve arm zou ik niet de voorgeschre ven groet van Heil Hitier Kunnen brengen als de een of andere hooge piet mij voorbij ging. Dan ging ik dank zij mijn stijve pootje iinea recta in Schutzhaft. en ais ik mij dan wilde verontschuldigen met mijn rimmetiek, nou dan zou ik waarschijn lijk wel op de een af andere manier stevig gecureerd worden. Zoo zie je alweer, dat hij elk ongeluk nog steeds een geluk kan ko men; het ligt er maar aan, hoe je de zaken bekijkt. Mijn humeur is in mineur geraakt, door dat iK Amelia Zeeland, geboren Korensten gel niet heb kunnen bewegen, mij mijn me dicijn tegen de rimmetiekerigheid te geven. Ja, heusch, de hardvochtige vrouw weigerde haren echtvriend medicijn. Ik heb al in het wetboek nagekeken, maar daarin ligt geen reden tot echtscheiding. Als ik het goed be grepen heb, krijg je pas echtscheiding als je elkaar, precies als de honden van vriend Staring, voor driekwart opgepeuzeld hebt. Maar om op die medicijn terug te komen: er is niets zoo goed tegen rimmetiek als een katsje op z'n tijd. Ik nam dus op tijd mijn katsje en vervolgde dit recept op de ouwer- welsche manier: ieder half uur een soeple pel. Tot Amelia in de kamer kwam, haar neus kronkelde, snoof en argwanend vroeg: „Wie drinkt hier jenever?" Overbouige vraag; er was niemand in de kanier uan uw dienaar. iuei ecu Niicuuenja-eu gnuilacn üex> ik gcpüugu naar ie veukxareii, dai er UaL. was iu ue iiescii eu riuiuietieK in mijn arxü en uai ïiv aan. net proueeren was, Ue rinmie- tieK m ue ïlescu te nreugen door ue Uatz in nnjn arm acn neen, met mijn arm uit üe ïlescu te nemen, ik nédoel, zie je, lieve.., „Ja ja", zei de lieve, kort en bondig, jij beuoelt jezelf een stuk in je kraag te drin ken met het excuus, dal er een beetje kou zit in je arm. Zal niet gaan. Mei een nijdige ruk verdween de flesch van tafel. Ik kou m'n arm haast niet bewe gen. En dan de lasterlijke aantijging, dai ik mijzelf een stuk in mijn kraag wilde drinken onder het mom van een pijnlijke arm. Was die pijn soms niet eclit? Hier, kijk eens, ik kan het verweuschte ding niet huigen. In mijn verontwaardiging greep ik echter met mijn zieke rechterarm naar mijn lin kerarm, hield deze stijf, en liet hem de rol van zieke spelen. Dat was tegenover een vrouw als Amelia een fout, een kapitale ver gissing. Want Amelia is precies als het beeld je van de drie aapjes op het penantkastje: zij ziet alles, hoort alles en weet alles. Zij wist beter dan ik dat niet mijn linker maar mijn rechterarm in de rimmetiek zat. En dan is mij natuurlija duidelijk aan mijn verstand gebracht. Zoodal ik cn door de rimmetiek én door de verdwenen medicijn én door de tactische misgreep van mijn arm niet alleen een fi guur tegenover mijn ega, maar ook mijn hu- meur aan het bevriezen sloeg. Neen, mijn hoofd staat heelemaal niet naar het schrij ven vandaag. Amelia zegt, dat het komt van de katsjes en ik houd natuurlijk vol, dat de rimmetiek met alle nare gevolgen de oor zaak is. En ik heb natuurlijk gelijk, want als ik geen rimmetiek had gekregen dan zou ik niet naar het buitenbeensche kaslje ver langd hebben en dan zou... Maar mijn moe der zei altijd, dat als „als" meel was eu turf spek, zij eiken dag pannekoeken zou bakken. PLEUN ZEELAND. Die hoofdpijn, dat gevoel van ziek zijn en die pijnen overal zullen dan snel verdwijnen met Volgens recept van Apotheker Dumorrt AKKER.CACHETS vanwege de koude veel te wenschen over, de kring was en bleef uitermate klein, en weet je wat me het meest trof? Kris: Nog niet. Kras: Hoe de leidster, onder het afsme ken van de zegenbede, van niemand eenige eerbied ondervond. Men wandelde maar gewoon door, als of er niets aan de hand was, vond het soms te onbeduidend er zelfs een blik voor over te hebben. Kris: Dat is toch altijd zoo? Veronderstel dat iemand daarvoor zou blijven staan? Kras: Veronderstel dat nu eens, ja. Lou ter en alleen uit eerbied. Van welk een waardeering zou dat getuigen? Kris: Ik heb er nooit zoo over gedacht. Kras: Velen niet jou niet. Daar is „men" doorgaans te opper \laltkig voor, of te druk bezig met andere dingen. De Heils soldaten zijn daarin reeds gehard, maar toch smeeken zij hun heden af over ouden en jongen, over de rijken en ar men, over de matroos, de soldaat en het pindamannetje. Kris: Je hebt gelijk makker, laten we het onze lezers eens in welwillende o- verdenking geven. Daar is geen gevaar bij. Kras: Men blijft tegenwoordig toch maar aardig bezig om de wereld op zijn kop te zetten. Kris: Waaraan denk je nu weer? Kras: Dat men het Oosten naar het Wes ten tracht over te brengen. Kris: Dat is geen nieuws. Eerst was het de wijsheid, toen de koffie, thee, aard- app len, zijde rupsen enz. enz Kras: En nu lees ik dat men in Denemar ken ernstig begonnen is met lie! beoe fenen van de ananas en bananencultuur. Kris: Ze probeeren hier al sinaasappelen te kweeken. Vindt je dat zoo vreemd? Kras: Och nee, ik heb in Mei ook al ver- sc.he peren, appelen en aalbessen uit de kassen geproefd, maar ik meen dat men zoo aan den gang blijft, met snuf jes als in Denemarken, om de moeilijk heden onder de huidige tariefmuren politiek nog eer te vergroolen dan te doen afnemen. Uit een oogpunt van in ternationale ruilhandel kunnen we m.i. een dergelijke kunstjesmakerij beter mis sen dan aanmoedigen. Kris: En de druiven en tomaten dan? Kras: Die hebben de laatste jaren geld ge noeg gekost aan de kweekers. Kris; Dat is zoo. Maar wat zeg je van de Nieuwjaarsrede van Middelburgsch Bur gemeester? Kras; Dat we helaas daarin niet zulke me- dedeelingen van een hoopvoller econo mische positie voor die gemeente kon den beluisteren. Kris: Wlat vond je de belangrijkste zaken? Kras: Och practisch alles was even belang rijk. Na een inleiding, een overzicht van de belangrijkste raadsbesluiten, kwa men we terecht in den dierentuin. Kris: Dal lijkt op artis-inspiraties. Kras: Eenige variatie was er wel. Er wer den om des praeses woorden te gebrui ken, nieuwe verordeningen inzake de hondenbelasting gemaakt. Meer grim miger was de bestrijding van het rat- tenkwaad. Maar urgent, en in hel ver trouwen dat er uiteindelijk op beëdi gende wijze een beslissing zal mogen vallen, was de vroeger al eens besuste vraag waar koeien, varkens, schapen en paarden ter slachtbank zullen worden geleid, op voor de slagers meest profij telijke, de consumenten meest begee- renswaardige, eene doeltreilende xeu ring meest afdoende en ue volksgezond heid meest gewaarborgde wijze. Kris: Dat is keurig gezegd. Kras: Ja, en 't is hij de kraaien af dat liet reed,? niet veel eerder in orde was gekomen. De gasa.giite daalde met 3.5 procent tot 1.470./0o M3. De waterleiding leverde 55.719 M3 meer af. De eiec- citeits afname verminderde me. onge veer 200 OüO K.W.U. Het aantal wcr.,e- loozen ingeschrevenen verhoogde van 953 tol 980 per maand. Aan steun, in diverse vormen werd uit gegeven 226 834.42 tegen 185.487.38 in 1934. In werkverschaffing werkten gen i l 'e'd 99 man per maand, uitbetaald werd f 73.486.77. Het Burgel. Armbestuur betaalde f 90. 922 87 of ruim f 5000.— meer dan in 1934 uit. Vervolg le kolom pag. 3.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Nieuwsblad/Wegeling’s Nieuwsblad | 1936 | | pagina 5