Wat brengt de toekomst?
„Van den hals op den tak"
leder pak HONIG's VERMICELLI Soï,S
GRATIS
2e BLAD
—/sHEfUWWlTBLDORl—
Ook al griep?
AKKERTJES
Dreigt een oorlog tusschen
Rusland en Japan?
Grooter helderheid
minder slijtage
Meekt AMm JÖg
Aooz! J&Êk9
Ont Bulten-
landsch
Overzicht
N.V. Zeepfabriek v/h. De Haas v. Brero, Apeldoorn
door KRIS en KRAS
KlMMETIEKERIGHEID.
bevat tar kennismaking ean
BOUILLONBLOKJE
mSUWJSLAP TAN VRIJDAG 14 FEBRUARI 1936. No. 7.
Een lezer, die sciirijit, onze dueeuzeauigen
omtrent uen ïulernauoaaleii poniionen iue-
stana met veei Dclangaieidiig ie ieu.en, vraagt
ons een nauere imeeaziettnig van üe oorza
ken van liet contact uissonca Kusxanu en
Jaj>aii, Vooral nu er rceas gerucütcn gaan,
dat in Azie ue legers zien te^en ©zander sa
mentrekken krijgt de verhouding tusschen
deze grootmaenten een bijzondere be.eeke-
nis en wij voldoen daarom gaarne aan het
verzoek.
Reeds in het begin van 1935 hebben bot
singen tusschen Japansche en Mongoolsche
troepen plaats gevonden. Toen in Juli van
het vorig jaar de Japanners de lijn 'iientsjin
—Peking—Kalgan b^zetLn, waaruoor Nuord
China volledig onder Japanschen invloed
kwam te slaan, werd de gespannen verhou
ding tusschen Japan en de Mongoolsche
volksrepubliek nog vergroot.
De Mongoolsche volksrepubliek, die na
den val van het witgardistische regiem, door
Baron Ungern-Sternberg gesticht werd, sloot
in 1921 met Sovjet-Rusland een bondgenoot
schap, dat in wezen Rusland in Mongolië
hetzelfde patronaatschap verschafte, gelijk
Japan dit thans in Mandsjoekwo bezi'. Rus
sisch-Japansche machtsfactoren staan der
halve aan de Mandsjoerijsch-Mongoolsche
grens tegenover elkaar, die door de onnauw
keurige markeering dikwijls aanleiding geeft
tot bloedige gebeurtenissen.
o
Voor Rusland is Mongolië niet alleen een
waarde ol economisch e xploitatiegebied, doch
zijn bestaan als Russische patronaat-staat be
zweert eveneens in zekere mate het gevaar
van een z.g. autonomen staat in het Verre
Oosten, betgeen door Japan vurig ge^euscht
•wordt, terwijl aan den anderen kant dit
gebied een vruchtbaar terrein is voor
verdere verbreiding der bolsjewistische idee
in Oost-Azië.
De belangen van Japan zijn precies daar
tegenover gesteld, daar het door het bezit
van Mongolië, dat als wolproductiegebied
van groote waarde is, zich van Australië in
zake den wolinvoer onafhank lijk /o i kun
nen maken. Daar dit gebied in het Noord-
Westen rijke bodemschat en heeft zou het
voor Japan om deze reden eveneens van
groot belang zijn. Tenslotte is de Mongool
sche volksrepub'iek de economis he invals
poort voor Noord-China. Op het ocgenbük
vertoeft een Mongoolsche delegatie te Mos-
co u, teneinde een militair verbond met de
Sovjetunie te sluiten, hetgeen tot de verhoo
ging der spanning in het Verre Oosten on
getwijfeld het zijne bijdraagt. Doch ook aan
de Noordgrens van Mandsjoekwo zijn bloe
dige botsingen geen zeldzaamheid.
Terwijl Japan teneinde zich te veront
schuldigen, zich steeds beroept op de niet
duidelijk gemarkeerde grenzen, heeft Rus
land zich op het standpunt gesteld, dat de
grensverdragen tusschen Tsaristisch Rusland
en China heden ten dage nog steeds van
kracht zijn.
Behalve deze beide, steeds tot conflicten
aanleiding gevende factoren, zijn nog een
heele reeks andere punten van geschil tus
schen Japan en Rusland, die hoewel niet
allen publiek bekend, toch eveneens van
groot gewicht zijn
o
Verleden jaar heeft de Sovjetregeering
geweigerd de concessie van de Noord-Sacha-
liensche petroleummaatschapuij een Japan
sche onderneming, die tot het einde van het
volgende jaar loopt, voor een verdere vijf
tien jaar te verlengen. Japan is wal zijn be
hoefte aan petroleum be reft, voor 69 pro
cent op het buitenland aangewezen. Voorna
melijk komen als invoerlandcn Amerika en
Nederiandsch-Indië in aanmerking. In 1926
sloot Japan een verdrag met Sovjet-Rusland
waarbij bepaald werd, dat Rusland aan een
Japansche onderneming een concessie zou
verleenen voor de exploitatie der petroleum-
bronnen van Sachalien, dat na den Russis h-
Japanschen oorlog Russisch bezit gebleven
was. Japan hoopt op deze wijze wat zijn pe-
troleuminvoer betreft, van het buitenland,
althans van Amerika, o ^afhankelijk te wor
den, hetgeen bij een e entueel confli t tus
schen Japan en de Ver. Staten van groole
't Is toch maar fijn, dat
je wasch er zóó kraak
helder en hagel-wit uitziet
als ze met Sneeuwwit-
gloor behandeld wordt.
beteekenis kan zijn. Hoewel de onderhande
lingen tusschen Rusland en Japan betreffen
de het verlengen der concessie nog gaande
zijn, is het onmogelijk thans reeds le voor
spellen of deze een voor Japan gunstig re
sultaat zullen hebben.
Tenslotte zijn het de visscherijrechten in
de Siberische wateren, die een bron van
oncerigheid zijn tussch n de beide mogend
heden. Hoewel volgens het vredesverdrag
van Portsmouth verschillende g:bie:'en aan
gewezen zijn, waar de Japansche visschers
hun bedrijf kunnen uitoefenen en een Ja
pansche onderneming, die de vischvangst
in deze regionen gemonopoliseerd heeft, ge
durende het afg.-loo--.en jaar een nettowinst
van f 6 millioen gemaakt heeft, worden
Japans eïschen steeds grooter.
o—
Eenige maanden geleden -heeft de Japan
sche regeering van Rusland gunstiger voor
waarden geëischt, voorwaarden, waarover
op het oogenb'ik nog onderhandeld wordt,
daar Rusland ongeneigd is gebleken Japan
deze zonder meer toe te slaan.
Het Russische blad Izwestjia" neemt in
dezen stelling en verklaart ronduit, dat de
tijden voorbij zijn, dat een dergelijke onna
tuurlijke eisch van Japan ingewilligd zou moe
ten worden.
Zoo stapelt in het Verre Oosten het ééne
conflict zich op het andere, en aan de
Noordgrens van Mandsjoekwo, in het Mon-
goolsch territorium alsmede- op Sachalien
staan de strijdkrachten der beide naties
tot aan de tanden gewapend tegeno er el
kaar. Het is slechts een kwestie van tijd, dat
men de gordiaansche knoop zal doorhakken
en men al deze conflicten van stra egische
en economische aard met het zwaard zal
beslechten. Dat een gewapend conflict tus
schen Japan en Rusland voor Europa vn
de grootste betekenis zal zijn, zulle wij in
een volgend artikel uiteen zetten.
Kris: "Wlat zie ik toch voor vreemds aan
je?
Kras: "Wie moeten bezuinigen, daarom pas
ik me ook aan en begin van bovenaf.
Kris: Hoe zooV
Kras; Ik draag tegenwoordig geen hoed
meer.
Kris Oh..., is dat het, maar wal hebben
we deze week voor nieuws?
Kras: Allereerst eens een eere saluut aan
het Leger des Heils.
Kris: Wal is je daarmede overkomen?
Kras: Feitelijk niets. Maar Zaterdagavond
trok haar werk in Vlissingen toch wel
oTn bijzondere aandacht. Ze deden
trots de strenge koude op dien dag weer
hun gewone evangelisatie-werk. Het
viel me op hoe ieder zijn best deed om
gauw een warmer plekje dan de koude
straat te vinden, do.h de heilsoldaten
verrichten ongestoord hun roeping.
Kris: Ja die menschen doen krachlens hun
overtuiging vol overgave een practisch
Christendom in het Openhaar beleven
waar je het grootste respect voor moet
hebben. Ze hadden zeker weer wel
flinke belangstelling.
Kras: Zooals ik je zeg, het liet dien avond
Deze week slechts een kort krasje. De re
den? Pleun heeft een stij.e rechterarm van
de rimmetiekerigheid, zoo.Js zijn wederhelft
zegt. Daardoor is in de eerste plaais het
schrijven lastig geworden, maar nog lastiger
is dan zijn humeur, want er is niets, dai ie
mand zoo lastig kan maken ais rimmetiek.
Vraag liet maar eens aan iemand, die er ver
stand van heeft.
ivxenscnenuex, wat een akedg ding is dat.
ioeii hi. van ue week zou opstaan en daarnij
leunde op mijn rechterarm, zwikte ik door.
i/aur Kreeg ik me toen onverwacht een pijn-
sciieui aour üie arm en die schouder. Ik
dacht subiet, dat ik geen arm meer over
hield. „Wiat een gelukdacht ik, dat wij hier
niet wonen in het Derde Rijk. Dan zou ik
liiet eens de straal op kunnen, want met die
stijve arm zou ik niet de voorgeschre
ven groet van Heil Hitier Kunnen
brengen als de een of andere hooge
piet mij voorbij ging. Dan ging ik dank zij
mijn stijve pootje iinea recta in Schutzhaft.
en ais ik mij dan wilde verontschuldigen met
mijn rimmetiek, nou dan zou ik waarschijn
lijk wel op de een af andere manier stevig
gecureerd worden. Zoo zie je alweer, dat
hij elk ongeluk nog steeds een geluk kan ko
men; het ligt er maar aan, hoe je de zaken
bekijkt.
Mijn humeur is in mineur geraakt, door
dat iK Amelia Zeeland, geboren Korensten
gel niet heb kunnen bewegen, mij mijn me
dicijn tegen de rimmetiekerigheid te geven.
Ja, heusch, de hardvochtige vrouw weigerde
haren echtvriend medicijn. Ik heb al in het
wetboek nagekeken, maar daarin ligt geen
reden tot echtscheiding. Als ik het goed be
grepen heb, krijg je pas echtscheiding als je
elkaar, precies als de honden van vriend
Staring, voor driekwart opgepeuzeld hebt.
Maar om op die medicijn terug te komen:
er is niets zoo goed tegen rimmetiek als een
katsje op z'n tijd. Ik nam dus op tijd mijn
katsje en vervolgde dit recept op de ouwer-
welsche manier: ieder half uur een soeple
pel. Tot Amelia in de kamer kwam, haar
neus kronkelde, snoof en argwanend vroeg:
„Wie drinkt hier jenever?"
Overbouige vraag; er was niemand in de
kanier uan uw dienaar.
iuei ecu Niicuuenja-eu gnuilacn üex> ik
gcpüugu naar ie veukxareii, dai er UaL. was
iu ue iiescii eu riuiuietieK in mijn arxü en
uai ïiv aan. net proueeren was, Ue rinmie-
tieK m ue ïlescu te nreugen door ue Uatz
in nnjn arm acn neen, met mijn arm uit
üe ïlescu te nemen, ik nédoel, zie je, lieve..,
„Ja ja", zei de lieve, kort en bondig, jij
beuoelt jezelf een stuk in je kraag te drin
ken met het excuus, dal er een beetje kou
zit in je arm. Zal niet gaan.
Mei een nijdige ruk verdween de flesch
van tafel. Ik kou m'n arm haast niet bewe
gen. En dan de lasterlijke aantijging, dai ik
mijzelf een stuk in mijn kraag wilde drinken
onder het mom van een pijnlijke arm. Was
die pijn soms niet eclit? Hier, kijk eens, ik
kan het verweuschte ding niet huigen.
In mijn verontwaardiging greep ik echter
met mijn zieke rechterarm naar mijn lin
kerarm, hield deze stijf, en liet hem de rol
van zieke spelen. Dat was tegenover een
vrouw als Amelia een fout, een kapitale ver
gissing. Want Amelia is precies als het beeld
je van de drie aapjes op het penantkastje:
zij ziet alles, hoort alles en weet alles. Zij
wist beter dan ik dat niet mijn linker
maar mijn rechterarm in de rimmetiek zat.
En dan is mij natuurlija duidelijk aan mijn
verstand gebracht.
Zoodal ik cn door de rimmetiek én door
de verdwenen medicijn én door de tactische
misgreep van mijn arm niet alleen een fi
guur tegenover mijn ega, maar ook mijn hu-
meur aan het bevriezen sloeg. Neen, mijn
hoofd staat heelemaal niet naar het schrij
ven vandaag. Amelia zegt, dat het komt van
de katsjes en ik houd natuurlijk vol, dat de
rimmetiek met alle nare gevolgen de oor
zaak is. En ik heb natuurlijk gelijk, want
als ik geen rimmetiek had gekregen dan zou
ik niet naar het buitenbeensche kaslje ver
langd hebben en dan zou... Maar mijn moe
der zei altijd, dat als „als" meel was eu
turf spek, zij eiken dag pannekoeken zou
bakken.
PLEUN ZEELAND.
Die hoofdpijn, dat gevoel van
ziek zijn en die pijnen overal
zullen dan snel verdwijnen met
Volgens recept van Apotheker Dumorrt
AKKER.CACHETS
vanwege de koude veel te wenschen
over, de kring was en bleef uitermate
klein, en weet je wat me het meest trof?
Kris: Nog niet.
Kras: Hoe de leidster, onder het afsme
ken van de zegenbede, van niemand
eenige eerbied ondervond.
Men wandelde maar gewoon door, als
of er niets aan de hand was, vond het
soms te onbeduidend er zelfs een blik
voor over te hebben.
Kris: Dat is toch altijd zoo? Veronderstel
dat iemand daarvoor zou blijven staan?
Kras: Veronderstel dat nu eens, ja. Lou
ter en alleen uit eerbied. Van welk
een waardeering zou dat getuigen?
Kris: Ik heb er nooit zoo over gedacht.
Kras: Velen niet jou niet. Daar is „men"
doorgaans te opper \laltkig voor, of te
druk bezig met andere dingen. De Heils
soldaten zijn daarin reeds gehard, maar
toch smeeken zij hun heden af over
ouden en jongen, over de rijken en ar
men, over de matroos, de soldaat en
het pindamannetje.
Kris: Je hebt gelijk makker, laten we
het onze lezers eens in welwillende o-
verdenking geven. Daar is geen gevaar
bij.
Kras: Men blijft tegenwoordig toch maar
aardig bezig om de wereld op zijn kop
te zetten.
Kris: Waaraan denk je nu weer?
Kras: Dat men het Oosten naar het Wes
ten tracht over te brengen.
Kris: Dat is geen nieuws. Eerst was het
de wijsheid, toen de koffie, thee, aard-
app len, zijde rupsen enz. enz
Kras: En nu lees ik dat men in Denemar
ken ernstig begonnen is met lie! beoe
fenen van de ananas en bananencultuur.
Kris: Ze probeeren hier al sinaasappelen
te kweeken. Vindt je dat zoo vreemd?
Kras: Och nee, ik heb in Mei ook al ver-
sc.he peren, appelen en aalbessen uit
de kassen geproefd, maar ik meen dat
men zoo aan den gang blijft, met snuf
jes als in Denemarken, om de moeilijk
heden onder de huidige tariefmuren
politiek nog eer te vergroolen dan te
doen afnemen. Uit een oogpunt van in
ternationale ruilhandel kunnen we m.i.
een dergelijke kunstjesmakerij beter mis
sen dan aanmoedigen.
Kris: En de druiven en tomaten dan?
Kras: Die hebben de laatste jaren geld ge
noeg gekost aan de kweekers.
Kris; Dat is zoo. Maar wat zeg je van de
Nieuwjaarsrede van Middelburgsch Bur
gemeester?
Kras; Dat we helaas daarin niet zulke me-
dedeelingen van een hoopvoller econo
mische positie voor die gemeente kon
den beluisteren.
Kris: Wlat vond je de belangrijkste zaken?
Kras: Och practisch alles was even belang
rijk. Na een inleiding, een overzicht
van de belangrijkste raadsbesluiten, kwa
men we terecht in den dierentuin.
Kris: Dal lijkt op artis-inspiraties.
Kras: Eenige variatie was er wel. Er wer
den om des praeses woorden te gebrui
ken, nieuwe verordeningen inzake de
hondenbelasting gemaakt. Meer grim
miger was de bestrijding van het rat-
tenkwaad. Maar urgent, en in hel ver
trouwen dat er uiteindelijk op beëdi
gende wijze een beslissing zal mogen
vallen, was de vroeger al eens besuste
vraag waar koeien, varkens, schapen en
paarden ter slachtbank zullen worden
geleid, op voor de slagers meest profij
telijke, de consumenten meest begee-
renswaardige, eene doeltreilende xeu
ring meest afdoende en ue volksgezond
heid meest gewaarborgde wijze.
Kris: Dat is keurig gezegd.
Kras: Ja, en 't is hij de kraaien af dat
liet reed,? niet veel eerder in orde was
gekomen. De gasa.giite daalde met 3.5
procent tot 1.470./0o M3. De waterleiding
leverde 55.719 M3 meer af. De eiec-
citeits afname verminderde me. onge
veer 200 OüO K.W.U. Het aantal wcr.,e-
loozen ingeschrevenen verhoogde van
953 tol 980 per maand.
Aan steun, in diverse vormen werd uit
gegeven 226 834.42 tegen 185.487.38 in
1934.
In werkverschaffing werkten gen i l 'e'd
99 man per maand, uitbetaald werd
f 73.486.77.
Het Burgel. Armbestuur betaalde f 90.
922 87 of ruim f 5000.— meer dan in
1934 uit.
Vervolg le kolom pag. 3.